Συγγραφείς που αναφέρουν στα βιβλία τους άλλους συγγραφείς

[Εμιλυ]

Στο βιβλίο της Έλενας Χουζούρη "Δύο φορές αθώα" γίνεται αναφορά στο βιβλίο του Γιώργου Μητά "Ιστορίες του Χαλ".

Μικρός που είναι ο κόσμος!
Έτυχε ο συγγραφέας να είναι παλιός γνωστός και μου χάρισε το βιβλίο του, με αφιέρωση κιόλας, όταν κυκλοφόρησε.
Αρκετά χρόνια μετά, διαβάζοντας το βιβλίο της Χουζούρη οι αναφορές της με παρέπεμψαν στον Γιώργο!

Μάλιστα οι ιστορίες είχαν πάρει το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα εκείνη τη χρονιά.

 

[Πεταλούδα]

Στο βιβλίο "Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα" του Αντόνιο Ταμπούκι, γίνονται αναφορές σε αρκετούς συγγραφείς, μιας και ο ήρωας του βιβλίου είναι διευθυντής της πολιτιστικής σελίδας μιας εφημερίδας. Μερικοί από αυτούς που αναφέρει είναι:Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Φερνάντο Πεσσόα, Φρανσουά Μωριάκ, Ζακ Μαριτέν, Βαντιμίρ Μαγιακόφσκι, Ρίλκε κα.

 

[Πολύνιους]

ο Πίντσον είναι παντού

Αντιγραφή απο την ιστοσελίδα Pynchonikon

Αυτό το άρθρο όταν το είχα διαβάσει στο book's journal μου είχε κάνει πολύ εντύπωση, γιατί χρησιμοποιεί την φράση "ποπ κουλτούρα" με κάποιον τρόπο που δεν αντιλαμβάνομαι. Στο σκέλος που έγραφε τις αναφορές του Πίντσον σ' αυτήν, μου φάνηκε οκ, αλλά στο σκέλος που παρέθεσες κι εσύ δεν την βλέπω την "ποπ κουλτούρα" κ μου φαίνεται λες και το τραβάει απ' τα μαλλιά το πράγμα.. Θέλω να πω, δεν τα ξέρω όλα τα έργα τα οποία αναφέρονται, αλλά δεν μου δίνουν κ την αίσθηση πως είναι ποπ, για το πλήθος. Βέβαια φαίνεται ότι έχει επηρρεάσει πολύ και στιγματίσει κάποιους καλλιτέχνες, αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει έτσι κι αλλιώς με διάφορους συγγραφείς και είναι άσχετο με την ποπ κουλτούρα.. (και το "ποπ ήρωας" με είχε παραξενέψει)

 

[Νουρμπανού]

Πολλοί το κάνουν αυτό.
Ενδεικτικά θα αναφέρω τον Ε. Α. Πόε και το Δημήτρη Λιαντίνη, που κάνουν αναφορά σε σωρεία αρχαίων και νεότερων συγγραφέων, παραθέτοντας και ολόκληρα αποσπάσματα από άλλους συγγραφείς πολλές φορές.

 

[Λευτέρης Λ]

Πόλυ, προσωπικά οι διάφορες "κουλτούρες" και "υποκουλτούρες" με αφήνουν αδιάφορο, για να μην πω ότι με εκνευρίζουν κιόλας, καθώς είναι κατευθυνόμενες. Μία πεθαίνει, δέκα γεννιούνται. Να' χουμε να λέμε δηλαδή, και να προσδιοριζόμαστε με βάση οτιδήποτε κατεβαίνει στο μυαλό κάποιων. Ούτε και γώ κατάλαβα τι σημαίνει "ποπ ήρωας". Για την ακρίβεια, αγνοώ ακόμα και το περιεχόμενο της έννοιας "ποπ" και μάλιστα δεν έχω καμιά διάθεση να το μάθω

 

[Πολύνιους]

Λευτέρη, οι προσεγγίσεις σου τις περισσότερες φορές με αφήνουν άφωνη: είχα σκαλώσει (για καιρό) σε μια φράση που εσύ δεν έχεις καν διάθεση να μάθεις τι σημαίνει

 

[Παρωνύμιος]

Ο Στεντάλ στο έργο του Το Κόκκινο και το Μαύρο, που διαβάζω αυτήν την εποχή, αναφέρει σωρεία συγγραφέων (φιλοσόφων, θεατρικών συγγραφέων, ποιητών), είτε παραθέτοντας κάποιο απόσπασμα κάποιου συγγραφέα, με το όνομά του από κάτω, στην αρχή κάθε κεφαλαίου, είτε και μέσα στο σώμα του κειμένου. Ο Οράτιος εμφανίζεται πολύ συχνά, καθώς επίσης και ο Βολταίρος. Ακόμα και τους ήρωές του βάζει να διαβάζουν συχνά και να έχουν αγαπημένα βιβλία, όπως π.χ. ο Ζιλιέν διάβαζε με πάθος τα Απομνημονεύματα από την Αγία Ελένη του Ναπολέοντα.

 

[Φαίη]

Ο Μουρακάμι στο Νορβηγικό Δάσος αναφέρεται αρκετές φορές σε συγγραφείς (μιας και ο κεντρικός του ήρωας, ο Τόρου Βατανάμπε, είναι βιβλιοφάγος), π.χ. Φιτζέραλντ, Κόνραντ.

 

[Φρίκυ]

Σε περιπτωση που δεν εχει αναφερθει, το ''χαρτινο σπιτι'' του Ντομιγκεζ αναφερει αρκετους συγγραφεις..

 

[Μπου Ραντλι]

Το βιβλίο που μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό είναι ένα αγαπημένο παιδικό:στη "Σφίγγα των Πάγων" του Ιουλίου Βερν όχι μόνο έχουμε αναφορά στις"Περιπέτειες του Άρθουρ Γκόρντον
Πυμ" του Έντγκαρ Άλαν Πόε αλλά ο Βερν θεωρεί τον Πυμ υπαρκτό πρόσωπο και τον Πόε φίλο του.Η "Σφίγγα των Πάγων" είναι στην πραγματικότητα η συνέχεια του έργου του Πόε- μια συναρπαστική περιπέτεια.

 

[Τσίου]

Ο Ρόμπερτ Μπλοχ στο "The Scarf" αναφέρει τον Όσκαρ Ουάιλντ σε ένα όνειρο του πρωταγωνιστή ()
Έπειτα ο ήρωας φτάνει σε ένα κοκτέιλ πάρτυ, είναι έξω από τα νερά του και μέσα απο κομμένους και μπερδεμένους διαλόγους (δλδ ό,τι πιάνει το αυτί του), αναφέρονται οι: Βερλαίν, Ρεμπώ, Ωρεβιγύ, Βιλιέ Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, Μιρμπώ, οι αδελφοί Γκονκούρ και ο Σελίν.

 

[Μπου Ραντλι]

Στο ιστορικό έργο του Στίβεν Κινγκ "22/11/63" για τη δολοφονία του Κένεντι, υπάρχουν εκτενείς αναφορές στο θεατρικό "Άνθρωποι και Ποντίκια" του Τζον Στάινμπεκ. Ο πρωταγωνιστής - καθηγητής "ανεβάζει" την αντίστοιχη παράσταση στο σχολείο μαζί με τους μαθητές του...

 

[Τσίου]

Στο Bone White του Ρόναλντ Μάλφι αναφέρονται: "Η καρδιά του σκότους" (Τζόζεφ Κόνραντ), ένα βιβλίο του Τζων Ντ. ΜακΝτόναλντ (δεν λέει τίτλο), και το "The Jolly Corner" του Χένρι Τζέιμς.

 

[Τσίου]

Στο "Δύο αλλιώτικα κορίτσια" της Μαίρη Γκέιτσκιλ, αναφέρονται οι: Τζωρτζ Όργουελ, Φραντς Κάφκα, Τζέημς Τζόυς, Ιαν Φλέμινγκ, Μίκι Σπιλέιν, Τζακ Λόντον, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Τζόζεφ Κόνραντ.

Στο "You" της Καρολαιν Κέπνες, αναφέρονται οι: Σπόλντινγκ Γκρέι, Ουίλιαμ Φώκνερ, Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, Νταν Μπράουν, Πόλα Φοξ, Τζόναθαν Φράνζεν, Ίντιθ Γουόρτον, Τρούμαν Καπότι, Τόμας Πίντσον, Ντον Ντελίλο, Τζακ Κέρουακ, Ντειβιντ Φόστερ Γουάλας, Στίβεν Κρέιν, Βιρτζίνια Γουλφ, Σολ Μπέλοου, Στίβεν Κινγκ, Ρέιτσελ Ρέι, Τιμ Ο'Μπράιαν, Μπρετ Ήστον Έλλις, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Τομπάιας Γουλφ, Τσαρλς Ντίκενς.