Πρώτο μέρος της συνανάγνωσης του βιβλίου «
Ζωή, Οδηγίες Χρήσεως» και βρισκόμαστε στα περιεχόμενα αυτών: ψηφίδες ανθρώπων και αντικειμένων με τις αντίστοιχες ψηφίδες ιστοριών που τα συντροφεύουν. Το βιβλίο ίσως να έχει μια κύρια ιστορία, ίσως όχι. Η Ζωή είναι ίσως η πιο μεγάλη ιστορία που μπορεί να υπάρξει, η οποία αποτελείται από αναρίθμητες άλλες ιστορίες αναρίθμητων ανθρώπων, αναρίθμητων περιστατικών, αντικειμένων, έργων τέχνης, μύθων, ιστορίες των ιστοριών.
Η εισαγωγή του συγγραφέα στην τέχνη του παζλ, μας εισήγαγε στον τρόπο αφήγησής του. Ιστορίες ανθρώπων, που περιπλέκονται με ιστορίες άυλων και υλικών αντικειμένων. Σαν τις κούκλες μπαμπούσκα, όπου μια ιστορία κρύβει μέσα της μια άλλη, αλλά μπορεί και παραπάνω ιστορίες. Όσα έχει να διηγηθεί ένας ξεβαμμένος τοίχος, άλλα τόσα έχει να πει κι ένας ζωγραφιστός πίνακας που κρέμεται πάνω του. Είναι παράξενο, αλλά μαζί και τόσο αληθινό, πόσοι χρόνοι και πόσοι κόσμοι μπορούν να συνυπάρχουν σε μια ξεχασμένη γωνιά ενός σπιτιού. Το κάθε τι έχει το ειδικό του βάρος κι αν φύγει αλλάζει η αίσθηση του χώρου και οι ισορροπίες που είχαν δημιουργηθεί, «..
αυτό που μένει όταν δεν μένει τίποτα».
Αν το βιβλίο είχε μιλιά, θα ήταν μιας σύγχρονης Σεχραζάντ που θα αφηγούνταν ανάκατα κομματάκι κομματάκι τα 1001 παραμύθια της, όπου κοινό σημείο όλων των ηρώων τους θα ήταν ο μικρόκοσμος μιας πολυκατοικίας.
«.. διαλέγεις δύο στην τύχη: μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα διαθέτουν τρία τουλάχιστον κοινά σημεία». Με αυτό το σκεπτικό, μια χαρά συγκατοικούν Μαυριτανοί , αρχαιολόγοι, ακροβάτες, υπηρέτες, ζωγράφοι, τεχνίτες σε αυτά τα δωμάτια˙ το μόνο που χωρίζει τους αιώνες των ιστοριών τους είναι οι τοίχοι των διαμερισμάτων.
Οι έως τώρα σελίδες μοιάζουν με ένα ιδιόρρυθμο παιχνίδι σε περιοδικό σταυρόλεξου, που δίνει ανάκατες πληροφορίες για να βρούμε κάτι. Ακόμα δεν ξέρω τι μπορεί να είναι, ίσως μόνο αυτή η αίσθηση, του τεμαχισμού και της ανασύνθεσης. Αυτές οι κουκιδίτσες πληροφοριών τραβούν την προσοχή: κάποιες είναι πολύ ενδιαφέρουσες, κάποιες άλλες έχουν απίστευτη ομορφιά.
Στην πορεία θα επιχειρήσω να φτιάξω ένα ψηφιδωτό των ιστοριών -για την ώρα είναι στα σπάργανα ένα εξέλ και μια ζωγραφιά σε ένα μπλοκ ακουαρέλας και δεν ξέρω που θα καταλήξουν.
Innamorata, mio cuore tremante,
Voglio morire...