Συνανάγνωση: "Πόλεμος και Ειρήνη" - Λέων Τολστόι

[Αλίκη]

Γυρισα. Κανεις δεν εγραψε τιποτα; Να συνεχισω χωρις πλοκη;;; Μη διαβασετε εχει σποιλερ

Ενιγουεϊ. Εχω την εξης απορια και παρακαλω να μου την λυσετε γιατι την εχω εδω και χρονια. Επισης να μη μου παρεξηγησετε την απορια μου και να μη τη θεωρησετε χαζη

Ο Ναπολεων ηταν καλος; Ποιοι ηταν με το μερος του και ποιοι εναντιον του; Ηταν κατι σαν τον Μεγα Αλεξανδρο που αλλοι λενε οτι ηταν κατακτητης και αλλοι δολοφονος; Αν ο Ναπολεων υπηρχε σημερα σε ποιο κομμα θα ηταν; Ηταν με τους πλουσιους; Με τους φτωχους; Γιατι ουτε στους Αθλιους καταλαβα τι επαιζε μ'αυτον... Η Γαλλια ειναι μια ή ειναι χωρισμενη σε Ναπολεωντικους και μη; Χρονικα ειμαστε πιο πριν απο τους Αθλιους, σωστα; Αρα οι γαλλοι δεν θα εχουν εμφυλιο, επανασταση κ τετοια... Και γιατι οι αλλοι πλουσιοι ειναι εναντιον του; Ο Αντριει που θα παει στον πολεμο, σε ποιον πολεμο θα παει; Ρωσια εναντιον Γαλλιας; Αφου αυτος και ο Πιερ υποστηριζουν τον Ναπολεων. Εχω πραγματικα μπερδευτει παρα πολυ με ολη αυτη την κατασταση...

Αλλο θεμα τωρα, τοσους πριγκιπες και πριγκιπισσες ουτε ταινια της Ντισνεϊ να ηταν!!!! Πολυ το χαρηκα που ο Πιερ κληρονομησε τα παντα και η αλλη η σουσουραδα εμεινε πανι με πανι, γιατι φαινεται πως ολα τα εκανε για τα λεφτα! Ο πριγκιπας Βασιλειος δεν καταλαβα με τινος το μερος ειναι, κ αυτη η πριγκιπισσα Μιχαηλοβνα, η μαμα του Μπαρις (που φιλησε η Νατασα!!) πολυ πονηρη, κι αυτη για το συμφερον της τα κανει ολα. Παντως δεν περιμενα απο τον Πιερ να πινει κ να κανει χαζομαρες, τον ειχα για πιο σοβαρο, αλλα υποθετω θα σοβαρεψει μετα. Και ο Αντριει, νταξει δυστυχισμενος κ αυτος με τη δικια του με το μουστακι, αλλα δεν φερεται καλα! Παραταει γυναικα εγγυο και φευγει; Τουλαχιστον ας της εδειχνε λιγη αγαπη, να την αφηνε χαρουμενη. Λυποθυμησε αυτη, την παρατησε κι εφυγε; Δεν τον εχω σε μεγαλη εκτιμηση, ουτε για τις συμβουλες που εδινε στον Πιερ να μην παντρευτει ποτε κ τετοια!!

Τη Νατασα, τι να πω, την αγαπω Ειναι τοσο χαρουμενη και αφθορμητη. Ο μπαμπας της μου θυμιζει τον μπαμπα της Ελιζαμπεθ απο την "Περηφανια και Προκαταληψη". Ειναι πολυ κουλ.

Κι ενα ασχετο: Παρατηρησατε καπου μια αναφορα σε εναν στρατηγο Τολστοη;;;

 

[Πολυξενη]

έμεινα λίγο πίσω αλλά θα το τελειώσω μέχρι αύριο..

 

[Φαροφύλακας]

Νομίζω πως όποιος πάει στον Πόλεμο πάει απλά να πολεμήσει εναντίον του "Μποναπάρτε"... Ο οποίος, από όσο έχω καταλάβει (αλλά όχι ότι έχω καταλάβει και πολλά) μάλλον ήταν απλά άλλος ένα μεγαλομανής άνθρωπος που μέσα από ιμπεριαλιστικούς πολέμους κατάφερε να σκοτωθούν πολλοί, μα πάρα πολλοί άνθρωποι... Οι Γάλλοι πάντως, σήμερα, φαίνεται να τον έχουν σε εκτίμηση.

Άσε που οι φήμες λένε πως ήταν και κοντός.. (αγαπημένη σκηνή αυτή από την ταινία Time Bandits :χαχαχα: )

Ο Τολστόη, όπως κάθε κλασικός Ρώσος που σέβεται τον εαυτό του, διαλέγει ποιον να συμπαθήσουμε κι ένας είναι σίγουρα ο άτσαλος Πιερ και μάλλον κι ο Μπαρίς και καθώς φαίνεται εδώ στην αρχή γεννιέται μια φιλία που θα ωριμάσει μετέπειτα.

Νομίζω πως ο πρίγκιπας Βασίλειος έβλεπε απλά το συμφέρον του στο να πήγαινε η κληρονομιά στις πριγκίπισσες (αντί στον Πιερ) και μεταξύ αυτών, μάλλον κάτι έπαιρνε κι ο ίδιος. Περίπου όμοια με το ότι η Άννα Μιχαήλοβνα έβλεπε το συμφέρον της στο να πάει η κληρονομιά στον Πιερ από όπου κάποια ψίχουλα θα έπεφταν και σε αυτήνα.

Η δική μου απορία είναι η εξής: γιατί ο Κυρίλ Βλαντιμήροβιτς (ο πατέρας του Πιερ, μωρέ) αναφέρεται την μία κόμης και την άλλη πρίγκιπας; Να φανταστώ πως το ένα δεν αναιρεί το άλλο;

 

[Λορένα]

Η δική μου απορία είναι η εξής: γιατί ο Κυρίλ Βλαντιμήροβιτς (ο πατέρας του Πιερ, μωρέ) αναφέρεται την μία κόμης και την άλλη πρίγκιπας; Να φανταστώ πως το ένα δεν αναιρεί το άλλο;

Μαλλον δεν το αναιρει. Παραδειγμα που μου ερχεται στο μυαλο ειναι η Μεγαλη Δουκισσα Αναστασια, που ειναι και πριγκιπισσα. Η κορη του Τσαρου δηλ.

 

[Αλίκη]

Η δική μου απορία είναι η εξής: γιατί ο Κυρίλ Βλαντιμήροβιτς (ο πατέρας του Πιερ, μωρέ) αναφέρεται την μία κόμης και την άλλη πρίγκιπας; Να φανταστώ πως το ένα δεν αναιρεί το άλλο;

Εγω καταλαβα οτι ολοι κατα βαθος ηταν πριγκιπες ! Ο μπαμπας του Πιερ δεν ειναι ο κομης Νεχουβοφ ( το πετυχα; ), αλλα λεει κ οτι ειναι νοθος... τωρα με μπερδεψες Φαρε...

Ο Αντριει θα παει να πολεμησει καποιον που υποστηριζει δλδ; Σα να πηγαινανε, ας πουμε, ελληνες φασιστες να πολεμησουν τον Χιτλερ, ενω συμφωνουσαν μαζι του, απλα ηταν αναγκασμενοι να πανε στον πολεμο για να υποστηριξουν τη χωρα; Απλα μου φανηκε οτι ο Αντριει παει απο επιλογη του. Και το οτι υποστηριζει τον Μποναπαρτε και παει να τον πολεμησει με το ετσι θελω ειναι καπως αντιφατικο...

 

[Φαροφύλακας]

Ίσως είναι κι όμορφο να μάχεσαι ενάντια σ' έναν εχθρό που θαυμάζεις ..

 

[Αλίκη]

Χμμμμ.... δεν το χα σκεφτει σε τοσο βαθος

 

[Αδαμάντιος]

Ο πρίγκιπας Αντριέι με τον Πιερ, γνωρίζονται από παλαιότερα και μάλιστα πολύ καλά. Σε σημείο που ο πρίγκιπας αστειεύεται μαζί του. Η ανάμειξη του στην συζήτηση για τον Ναπολέοντα έγινε για να υποστηρίξει τον Πιερ.
Φαίνεται να θαυμάζει τον Ναπολέοντα σαν στρατιωτικό διοικητή αλλά όχι σαν άνθρωπο.
Πηγαίνει στον πόλεμο, γιατί βαριέται αφόρητα. Διαρκώς ο συγγραφέας μιλάει για την ανία που ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του. Και με τον γάμο του δεν είναι καθόλου ευτυχισμένος. Δεν κατάλαβα γιατί παντρεύτηκε την εν λόγω κυρία.
Και ναι Αλίκη. Είναι δυνατόν να πολεμήσεις με κάποιον που θαυμάζεις αλλά επιβουλεύεται την Εθνική κυριαρχία της πατρίδας του. Και ο Μεταξάς που είπε το όχι στους Ιταλούς φασίστας ήταν, αλλά δεν παρέδωσε την πατρίδα μας στους ξένους ομοϊδεάτες του. Αντιθέτως με αυτά που γίνονται σήμερα. (Τότε βέβαια δεν ηταν τόσο απλό το θέμα, αλλά αυτό είναι μία άλλη μεγάλη συζήτηση).

 

[Αλίκη]

Σαν την Αννα Μιχαηλοβνα που ειναι πριγκιπισσα αλλα δεν εχει στον ηλιο μοιρα δηλαδη...

 

[Αδαμάντιος]

Εντύπωση μου έκανε, που στα σουαρέ (τα πάρτι δηλαδή της εποχής εκείνης), οι πριγκίπισσες πηγαίναν με το εργόχειρο τους. Διασκέδαζαν και μαζί έκαναν και την προίκα τους. Μήπως πήγαιναν απλά και μόνο για να τις δουν; Και βαριόταν αφόρητα αλλά ήταν υποχρεωμένες να πάνε; Δεν μου βγάζει κάτι τέτοιο όμως το κείμενο.
Επίσης, φανταστείτε με τι διασκέδαζαν οι ζωηροί νέοι. Έδεσαν ανάσκελα έναν αστυνόμο στην ράχη μιας αρκούδας και την αμόλησαν στο ποτάμι. Την οποία αρκούδα, την είχαν πάει προηγουμένως στο θέατρο με την άμαξα τους. Αυτό θα ήθελα να το έβλεπα πραγματικά.

 

[Ιαβερης]

Παω να τελεισω κι εγω το πρωτο μερος. Επανερχομαι σε μια-δυο ωριτσες. ;)

 

[Πολυξενη]

Ο Ναπολεων ηταν καλος; Ποιοι ηταν με το μερος του και ποιοι εναντιον του; Ηταν κατι σαν τον Μεγα Αλεξανδρο που αλλοι λενε οτι ηταν κατακτητης και αλλοι δολοφονος; Αν ο Ναπολεων υπηρχε σημερα σε ποιο κομμα θα ηταν; Ηταν με τους πλουσιους; Με τους φτωχους; Γιατι ουτε στους Αθλιους καταλαβα τι επαιζε μ'αυτον... Η Γαλλια ειναι μια ή ειναι χωρισμενη σε Ναπολεωντικους και μη; Χρονικα ειμαστε πιο πριν απο τους Αθλιους, σωστα; Αρα οι γαλλοι δεν θα εχουν εμφυλιο, επανασταση κ τετοια... Και γιατι οι αλλοι πλουσιοι ειναι εναντιον του;

Δεν πιστεύω πως ο Βοναπάρτης ήταν καλός ή κακός, ούτε πως μπορούμε να πούμε πως ήταν με τους πλούσιους ή τους φτωχούς. Ήταν μάλλον με τον εαυτό του. Εκμεταλεύτηκε την επανάσταση, έγινε αυτοκράτορας και τώρα στη Ρωσία κυνηγά το όνειρο του να κατακτήσει τον κόσμο. Όσο για το ποιό σημερινό κόμμα θα του ταίριαζε, η γνώμη μου είναι "όλα" αφού περισεύουν οι χωρίς ιδεολογία πολιτικάντηδες που ψάχνουν ένα κόμμα για να αναδειχθούν και να σώσουν όχι τον λαό αλλά τον εαυτούλη τους κι ας τους λείπει η ιδιοφυία του Ναπολέοντα.

Πίσω στο βιβλίο. Στη συγκέντρωση της Άννας Παύλοβνα αρχίζουν να ξεχωρίζουν οι χαρακτήρες. Μου αρέσει η ιδιαίτερη σχέση που φαίνεται να έχουν ο Πιέρ με τον Αντρέι (που τον συμπάθησα ακόμα περισσότερο όταν σκέφτηκα πόσο δυσάρεστη είναι η ζωή του για να θέλει να πάει στον πόλεμο για να την αποφύγει). Ακόμα προσπαθώ να φανταστώ πως είναι η έκφραση του "εξαγριωμένου σκίουρου" που παίρνει η μικρή πριγκήπισσα όταν θυμώνει. Αντιπάθησα τον πρίγκηπα Βασίλειο και τον Ιππόλυτο ενώ στο σπίτι τον Ροστώβ μούλιασα κι εγώ από το κλάμα και τα παράπονα της Σόνιας. Δύο ακόμα χαρακτήρες που ξεχώρισα είναι αυτοί της πριγκήπισσας Μάριας, σοβαρή και γεμάτη καλοσύνη, και του αυστηρού γέρο πρίγκηπα Μπαλκόνσκι.

 

[Αλίκη]

Η πριγκιπισσα Μαρια μου φανηκε οτι παραηταν σοβαρη!!! Αλλα αυτο που εκανε, που δεν κακολογουσε τον πατερα της ποτε, αυτο πραγματικα μου φανηκε πολυ σπουδαιο. Τη Σονια την καταλαβαινω που εκλαιγε, κι εγω θα εκλαιγα στη θεση της, εξαλλου αυτη η Ζιουλι φαινεται σα να τον εχει βαλει στο ματι τον δικο της!

Θελετε να πουμε το δευτερο μερος να το τελειωσουμε την αλλη Κυριακη; Για να προλαβουν κ ολοι οσοι ακομα ειναι στο πρωτο; Πειτε τις γνωμες σας. Αλλοι θα το πανε λιγο πιο αργα, αλλοι λιγο πιο γρηγορα.

 

[Αδαμάντιος]

Συμφωνώ για την άλλη Κυριακή. Πολλοί από εμάς δυσκολεύονται σε θέμα χρόνου και δεν είναι καλό να υπάρχουν αναγνώστες δύο ταχυτήτων. Αυτό είναι και το νόημα της συνανάγνωσης.

 

[Γοργονα]

Συμφωνώ κι εγώ, μια και δεν ολοκλήρωσα ακόμα το πρώτο μέρος. Η περασμένη εβδομάδα ήταν αρκετά γεμάτη, αλλά ελπίζω αυτή να ξεκλέψω παραπάνω χρόνο για ανάγνωση ώστε να προλάβω να ολοκληρώσω και το δεύτερο μέρος.

 

[Ιαβερης]

Tελικα σημερα τελειωσα το πρωτο μερος κι εγω. Κολλησα χθες με τους Αθλιους και δεν μπορουσα να τους αφησω τοσο ευκολα. Στην ιστορια μας λοιπον:

Ο πριγκιπας Βασιλειος και η μεγαλη πριγκιπισσα Κατις ειναι για σφαλιαρες, οι πιο αντιπαθεις μεχρι στιγμης ηρωες στην ιστορια ( τον Ιππολυτο που αναφερατε πιο πανω δεν τον προσεξα και πολυ ). Η Αννα Μιχαηλοβνα μου φαινεται καπως κωμικη φιγουρα, εξευτελιζεται για χαρη του γιου της ( του Μπαρις τελος παντων ), κολλαει στον Πιερ μπας και επωφεληθει αργοτερα οταν κληρονομησει την τεραστια περιουσια του κομη Μποχουζοβ, με πολυ εξυπνο τροπο '' εξαναγκαζει'' την κομησσα Ροστωβ να της δωσει 500 ρουβλια για την στολη του κανακαρη της, χωνεται παντου, δεν ντρεπεται καθολου με τα καμωματα της, γενικα με διασκεδαζει πολυ η τυπισσα! Ελπιζω να ασχοληθει ο Τολστοι κι αλλο μ' αυτην στη συνεχεια. Οι πιο συμπαθεις μεχρι στιγμης μου ειναι ο πριγκιπας Αντρει ( που ακομα δεν εχω καταλαβει γιατι δεν ειναι ευτυχισμενος με την γυναικα του, και γιατι την παντρευτηκε τελος παντων; ), ο Πιερ ( ο οποιος μου θυμιζει λιγο τον Λεβιν απο την Αννα '' Καρενινα'') , ο πριγκιπας Νικολαι Μπαλκονσκη ( ο μπαμπας του Αντρει ντε! ) κι ο Μπαρις. Η Μαρια αντιθετως με εκνευρισε με την πραοτητα της, λιγο αποβλακωμενη μου φανηκε, ισως να φταει και το αυστηρο περιβαλλον στο οποιο μεγαλωσε.

Καλα παει η αναγνωση μεχρι στιγμης, αλλα θα ξαναπαω για λιγο στο Παρισι και επιστρεφω μες στη βδομαδα στη Μοσχα.

Spoiler

Παιδια, οπωσδηποτε πρεπει να κραταμε σημειωσεις με τα ονοματα, γιατι αμα μπουν κι οι Γαλλοι στην ιστορια την βαψαμε! Θα ξεχασουμε και τα δικα μας ονοματα!

 

[Φαροφύλακας]

Βγάζω τον καπέλο μου στον μεγάλο Ρώσο. Τολστόη και Θόδωρας απλά δεν παλεύονται. Δεν νομίζω πως μπορεί να υπάρξει καλύτερη περιγραφή σε ρεαλιστική λογοτεχνία από αυτήν που μας παρουσιάζουν αυτοί οι δύο συγγραφείς.

Καταστάσεις που υπό άλλες συνθήκες θα μου φαίνονταν αδιάφορες και βαρετές, εδώ τις διαβάζω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον μόνο και μόνο λόγω της περιγραφικής δεινότητας του συγγραφέα.

Και αληθινά εδώ κι εκεί γελάω. Εκεί όπου ο Πιερ πήγε στον πατέρα του που ξεψυχούσε νιώθοντας έξω από τα νερά του κι είχε αφεθεί στην καθοδήγηση της Άννας Μιχαήλοβνα, αληθινά γελούσα με φωνή. Κι όμοια με τον γερο-πρίγκιπα, τον πατέρα του Αντρέι, όταν έδινε μεγάλη σημασία κατά την κουβέντα στον αρχιτέκτονα που κοιτούσε απορημένος. (Μα τώρα που το γράφω μου έρχεται η εικόνα στο μυαλό και γελάω).


Ιαβέρη, πράγματι, ο Πιερ μοιάζει λίγο με τον Λιέβιν, στην ατζαμοσύνη, γιατί από εκεί και πέρα μάλλον πρόκειται για δυο πολύ διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων.


Από εκεί και πέρα, πέρα από τον Πιερ εμένα μού είναι συμπαθής καί ο πρίγκιπας Αντρέι —τουλάχιστον προς το παρόν— αλλά καί ο Μπαρίς της Άννας Μιχαήλοβνα.

Πολύ καλό ξεκίνημα αυτό το βιβλίο. Και έλεος με τους Ρώσους. Μα είναι δυνατόν κάποιος να είναι τόσο καλός συγγραφέας;!

 

[Λορένα]

Απο αυριο μπαινω και εγω στην παρεα σας, μιας και μολις τωρα ξεμπερδεψα απο αλλη υποχρεωση.

Θα σας προλαβω ;)

 

[Αλίκη]

Ωχ, τη Βασιλισσα του Χιονιου πως ξεχασα να τη σχολιασω!!! Εδω μου καθησε πραγματικα!! Αν κ καταλαβαινω οτι την μεγαλωσαν προφανως διαφορετικα κ γι'αυτο βγηκε ετσι, αλλα πολυ bitch ειναι κ δεν τη χωνευω!!

 

[Αδαμάντιος]

Τέλος και του δεύτερου μέρους.
Αφήσαμε τα γλέντια και τους χορούς και πλέον μπήκαμε στην δράση.