Συνανάγνωση: "Πόλεμος και Ειρήνη" - Λέων Τολστόι
- Thread starter Αλίκη
- Start date
Έχει πολύ δράση και φεύγει εύκολα το κείμενο. Τουλάχιστον για μένα που είμαι λάτρης της "πολεμικής- στρατιωτικής λογοτεχνίας".Αδαμαντιε τελειωσες και το δευτερο μερος;;;;;;
Εγω ακομα δεν το πιασα το β μερος, ειπα να το παω πααααααρα πολυ αργα γιατι ειναι μεχρι την αλλη Κυριακη (τι θα κανεις μεχρι τοτε; 
). Το φανταστηκα οτι ειναι πολεμικο.. ελπιζω να μου αρεσει κι εμενα το ιδιο και να φευγει ευκολα. Επισης ελπιζω να μην παθει κανενας τιποτα κι εχουμε δραματα ακομα δεν αρχισαμε!!!!
@Λορενα, τρεχα λιγο και θα μας προλαβεις ανετα
). Το φανταστηκα οτι ειναι πολεμικο.. ελπιζω να μου αρεσει κι εμενα το ιδιο και να φευγει ευκολα. Επισης ελπιζω να μην παθει κανενας τιποτα κι εχουμε δραματα ακομα δεν αρχισαμε!!!!@Λορενα, τρεχα λιγο και θα μας προλαβεις ανετα
Εδώ, εγώ είχα καταλάβει ότι, για αυτήν Κυριακή 9/12 είναι να τελειώσουμε το δεύτερο μέρος.
Anyway, θα με φάει η αγωνία, αλλά δεν θα κλέψω, θα περιμένω την συνανάγνωση.
Και αφού δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμα το κερί αποτρίχωσης, ούτε για τις πριγκίπισσες, να φανταστώ ότι και μασχαλίτσες, πόδια και λοιπά, θα είχαν την φυσική εμφάνιση τους.
Εμένα αυτή η πριγκίπισσα Μάρια μου φαίνεται σαν να πάσχει λίγο απ'το σύνδρομο της Στοκχόλμης! Πολύ καταπίεση, αγχώθηκα σε κείνες τις σελίδες! (ακόμα σε αυτές είμαι) Δεν μου φαίνεται παράξενο που ο πρίγκιπας Αντριέι θέλει να ξεφύγει απ'την συμβατική ζωή του γάμου και της αυλής μετά από τέτοιο μεγάλωμα! (αν και φαντάζομαι οτι δεν ήταν το ίδιο γι'αυτόν επειδή είναι άντρας.) Μια φορά να ξεφύγεις, δεν αντέχεις ούτε τη μισή καταπίεση! Ο πρίγκιπας Μπαλκόνσκι είναι ...
Αυτά, τρέχω να σας προλάβω..
) Δεν μου φαίνεται παράξενο που ο πρίγκιπας Αντριέι θέλει να ξεφύγει απ'την συμβατική ζωή του γάμου και της αυλής μετά από τέτοιο μεγάλωμα! (αν και φαντάζομαι οτι δεν ήταν το ίδιο γι'αυτόν επειδή είναι άντρας.) Μια φορά να ξεφύγεις, δεν αντέχεις ούτε τη μισή καταπίεση! Ο πρίγκιπας Μπαλκόνσκι είναι ...Αυτά, τρέχω να σας προλάβω..
Εμένα θα με συγχωρήσετε, αλλά νομίζω πως πάει πολύ αργά το πράμα και προχώρησα. Έχω τελειώσει όλο το πρώτο τεύχος του πρωτότυπου (σελ. 414, το Βήμα) και θα συνεχίσω.
Όσο δεν μπορώ να διαβάζω καταπιεστικά και πετάω στην άκρη ένα βιβλίο που δεν μου αρέσει, άλλο τόσο δεν μπορώ να απέχω καταπιεστικά από ένα βιλίο που μου αρέσει.
Ο Τολστόη είναι απλά ανυπέρβλητος
Όσο δεν μπορώ να διαβάζω καταπιεστικά και πετάω στην άκρη ένα βιβλίο που δεν μου αρέσει, άλλο τόσο δεν μπορώ να απέχω καταπιεστικά από ένα βιλίο που μου αρέσει.
Ο Τολστόη είναι απλά ανυπέρβλητος
Τώρα κλέβεις.Εμένα θα με συγχωρήσετε, αλλά νομίζω πως πάει πολύ αργά το πράμα και προχώρησα. Έχω τελειώσει όλο το πρώτο τεύχος του πρωτότυπου (σελ. 414, το Βήμα) και θα συνεχίσω.
Όσο δεν μπορώ να διαβάζω καταπιεστικά και πετάω στην άκρη ένα βιβλίο που δεν μου αρέσει, άλλο τόσο δεν μπορώ να απέχω καταπιεστικά από ένα βιλίο που μου αρέσει.
Ο Τολστόη είναι απλά ανυπέρβλητος
Εγώ το βλέπω καθημερινά πάνω στο γραφείο μου, θέλω να το συνεχίσω και δεν το πιάνω για να κρατήσω την χαμηλή ταχύτητα της συνανάγνωσης.
Να κάνω πάλι εγώ την αρχή αφού δε μιλάει κανείς άλλος.
Το δεύτερο μέρος είχε πολύ πόλεμο κι εγώ με τον πόλεμο μάλλον έχω κάποιο θέμα, δεν μπορώ να τον παρακολουθήσω πολύ καλά.. Επίσης όλη αυτή η στρατιωτική ορολογία μου είναι παντελώς άγνωστη, ακόμα κι αν μου την έχει εξηγήσει ίσα με 500 φορές ήδη ο φαντάρος φίλος μου. Δηλαδή, δεν ξέρω αν είναι ανώτερος ο αξιωματικός από τον διοικητή, τι είναι ακριβώς ο υπασπιστής και πού παν' τα τέσσερα! Να μη μιλήσω για την ίδια τη μάχη που δεν έβγαζα άκρη και μπορεί και να διάβαζα το ίδιο κομμάτι ξανά και ξανά πάντα χωρίς να καταλαβαίνω γρι
Τους δε "μύδρους" έκανα πόση ώρα να καταλάβω ότι ήταν οι μπάλες από τα κανόνια (μην τυχόν μου πείτε ότι δεν είναι αυτό!!!!!) Αυτά που μπορούσα να παρακολουθήσω ήταν οι συζητήσεις. Τον Αντρέι τον έχω ψιλοσυμπαθήσει πλέον, και ο Ροστόβ μου φαίνεται πολύ καλό παιδάκι που δεν έχει θέση σε πολέμους! Έχει καλή ψυχούλα κρίμα είναι να μολυνθεί. Ελπίζω να γίνει καλά το χέρι του. Μου έκανε εντύπωση η μεγάλη χαρά των Ρώσων όταν ξεχύνονταν φωνάζοντας "ζήτωωω" εναντίων των Γάλλων. Επίσης παρατήρησα εκφράσεις όπως "ο δικός μας στρατός", "οι δικοί μας", "εμείς κάναμε αυτό", και μου άρεσε γιατί με έβαζε πιο πολύ στο παιχνίδι (αλλά δικοί μας είναι και οι Γάλλοι )
Για να μην ξεχάσω και τις τυπογραφικές παρατηρήσεις μου, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανορθογραφίας: Κάποιος "Μιρά" που μπορεί στην μία πρόταση να γραφόταν έτσι και στην ακριβώς από κάτω να γραφόταν "Μυρά", μέχρι που σε κάποια φάση το είδα και "Μιυρά", έτσι, να χουμε να διαλέξουμε όποιο φωνήεν προτιμούμε!!! :χαχαχα:
Και πριν κλείσω την ανάρτησή μου, μια ερώτηση και μη με παρεξηγήσετε. Τον πόλεμο τον χάσαμε έτσι;
Το δεύτερο μέρος είχε πολύ πόλεμο κι εγώ με τον πόλεμο μάλλον έχω κάποιο θέμα, δεν μπορώ να τον παρακολουθήσω πολύ καλά.. Επίσης όλη αυτή η στρατιωτική ορολογία μου είναι παντελώς άγνωστη, ακόμα κι αν μου την έχει εξηγήσει ίσα με 500 φορές ήδη ο φαντάρος φίλος μου. Δηλαδή, δεν ξέρω αν είναι ανώτερος ο αξιωματικός από τον διοικητή, τι είναι ακριβώς ο υπασπιστής και πού παν' τα τέσσερα! Να μη μιλήσω για την ίδια τη μάχη που δεν έβγαζα άκρη και μπορεί και να διάβαζα το ίδιο κομμάτι ξανά και ξανά πάντα χωρίς να καταλαβαίνω γρι
Τους δε "μύδρους" έκανα πόση ώρα να καταλάβω ότι ήταν οι μπάλες από τα κανόνια (μην τυχόν μου πείτε ότι δεν είναι αυτό!!!!!) Αυτά που μπορούσα να παρακολουθήσω ήταν οι συζητήσεις. Τον Αντρέι τον έχω ψιλοσυμπαθήσει πλέον, και ο Ροστόβ μου φαίνεται πολύ καλό παιδάκι που δεν έχει θέση σε πολέμους! Έχει καλή ψυχούλα κρίμα είναι να μολυνθεί. Ελπίζω να γίνει καλά το χέρι του. Μου έκανε εντύπωση η μεγάλη χαρά των Ρώσων όταν ξεχύνονταν φωνάζοντας "ζήτωωω" εναντίων των Γάλλων. Επίσης παρατήρησα εκφράσεις όπως "ο δικός μας στρατός", "οι δικοί μας", "εμείς κάναμε αυτό", και μου άρεσε γιατί με έβαζε πιο πολύ στο παιχνίδι (αλλά δικοί μας είναι και οι Γάλλοι )Για να μην ξεχάσω και τις τυπογραφικές παρατηρήσεις μου, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανορθογραφίας: Κάποιος "Μιρά" που μπορεί στην μία πρόταση να γραφόταν έτσι και στην ακριβώς από κάτω να γραφόταν "Μυρά", μέχρι που σε κάποια φάση το είδα και "Μιυρά", έτσι, να χουμε να διαλέξουμε όποιο φωνήεν προτιμούμε!!! :χαχαχα:
Και πριν κλείσω την ανάρτησή μου, μια ερώτηση και μη με παρεξηγήσετε. Τον πόλεμο τον χάσαμε έτσι;
Μπορώ να καταλάβω το μπέρδεμα κάποιου που δεν έχει πάει στον στρατό.
Το να είσαι διοικητής δεν είναι κάποιος βαθμός, τουλάχιστον σήμερα. Απλά είσαι ο αρχηγός μιας στρατιωτικής μονάδας. Μπορεί να είσαι π.χ. ταγματάρχης ή συνταγματάρχης και να είσαι διοικητής. Ο διοικητής εννοείται πως είναι η ανώτερη αρχή μιας μονάδας. Ο υπασπιστής είναι κι αυτός, σήμερα τουλάχιστον, βαθμός, (ακριβώς κάτω από τον ανθυπολοχαγό, σήμερα) αν κι υποπτεύομαι πως τότε, πέρα από βαθμός, ήταν συγκεκριμένη θέση: αξωματικός στο πλευρό κάποιου στραγητού. Εξού κι ο Μπαλκόνσκη είναι στο πλευρό του Κουτούζοβ.
Στις μάχες που βλέπουμε κάθε στρατηγός ηγείται ενός μεγάλου τμήματος στρατού και πάνω από αυτούς είναι ο αρχιστράτηγος ο Κουτούζοβ.
Το "ζήτω" των Ρώσων, που σου κάνει εντύπωση, είναι απλά πολεμική ιαχή όπως το δικό μας "αέρα"!
Το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο ("ο στρατός μας" κτλ.) έχει να κάνει με το ότι ο Τολστόη ήταν Ρώσος και περιγράφει έναν πόλεμο που αφορούσε τους Ρώσους. Σαν να πεις εσύ π.χ. να περιγράψεις το έπος του '40 όπου φυσικά, πέρα από το "ο ελληνικός στρατός", θα μπορούσες να λες και "ο στρατός μας". Όμως έχεις δίκιο, παρακολουθώντας τα μέσα από τα μάτια του Ρώσου Τολστόη κι από την ρώσικη πλευρά τασσόμαστε κι εμείς με τους Ρώσους.Επίσης παρατήρησα εκφράσεις όπως "ο δικός μας στρατός", "οι δικοί μας", "εμείς κάναμε αυτό", και μου άρεσε γιατί με έβαζε πιο πολύ στο παιχνίδι (αλλά δικοί μας είναι και οι Γάλλοι
Άλλο ο πόλεμος κι άλλο η μάχη. Στις σελίδες διαβάζουμε για δυο σημαντικές μάχες και την επέλαση του Ναπολέοντα αλλά ο πόλεμος δεν έχει ακόμα τελειώσει. Μην ξεχνάς πως όταν ο Ναπολέων έφτασε κάποτε στην Ρωσία είχε να αντιμετωπίσει το ίδιο πράγμα που ενάμιση αιώνα αργότερα έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Χίτλερ: την αχανή έκταση και τον σαρωτικό ρώσικο χειμώνα. Και να λέμε την αλήθεια, από την ιστορία έχει φανεί πως κι οι Ρώσοι δεν είναι κανας λαός παίξε γέλασε. Όποτε έχει ακόμα εξέλιξη ο πόλεμος του Ναπολέοντα.
Εμένα μου κάνει εντύπωση που ο πρ. Αντρέι πέφτει να κοιμηθεί σε "ζεσταμένα μαξιλάρια"!!! (σ. 217) δηλ. τί να καταλάβω; Πως καθόταν κάποιος και του τα ζέστανε πριν ξαπλώσει ο ίδιος;
Παιδιά, πέρα από την Αλίκη, τον Αδαμάντιο κι εμένα, ποιοι άλλοι ακολουθούν;
Προχωρω αργα την αναγνωση, και το μουστακοφορο χειλακι αναφερθηκε πολλες φορες, ενω ενα χνουδι που διαφαινεται στα χειλη ενος νεαρου αγοριου, εκανε την διαφορα
Ωραιο βιβλιο ομως... Κριμα που αργησα να το παρω αποφαση για αναγνωση.
Και οσο βλεπω στο οπισθοφυλο οτι ο Λεων πεθανε πικραμενος που δεν αναγνωριστηκε το εργο του
Ωραιο βιβλιο ομως... Κριμα που αργησα να το παρω αποφαση για αναγνωση.
Και οσο βλεπω στο οπισθοφυλο οτι ο Λεων πεθανε πικραμενος που δεν αναγνωριστηκε το εργο του
Κι εγώ προσπαθώ να σας ακολουθήσω, δυστυχώς με λιγη δυσκολία λόγω εορταστικού ωραρίου. Μου λείπουν ακόμα μερικές σελίδες για να κλείσω το δεύτερο μέρος.
Και παρόλο που και μένα με κουράζει λίγο η περιγραφή του πολέμου, μου αρέσει ο ''κινηματογραφικός'' τρόπος που παρουσιάζει τα πρόσωπα και τις καταστάσεις, τα βλέπεις πραγματικά μπροστά σου! Κι αυτός ο συναισθηματισμός που βγαίνει μερικές φορές στους στρατιώτες, ο ενθουσιασμός και η έξαψη παρόλο που είναι αντιμέτωποι με τον θάνατο, και το παρουσιάζει ακόμα και για έναν στρατιώτη που θα δούμε μόνο σε δυο γραμμές!
Μου λείπουν ακόμα μερικές σελίδες για να κλείσω το δεύτερο μέρος.Και παρόλο που και μένα με κουράζει λίγο η περιγραφή του πολέμου, μου αρέσει ο ''κινηματογραφικός'' τρόπος που παρουσιάζει τα πρόσωπα και τις καταστάσεις, τα βλέπεις πραγματικά μπροστά σου! Κι αυτός ο συναισθηματισμός που βγαίνει μερικές φορές στους στρατιώτες, ο ενθουσιασμός και η έξαψη παρόλο που είναι αντιμέτωποι με τον θάνατο, και το παρουσιάζει ακόμα και για έναν στρατιώτη που θα δούμε μόνο σε δυο γραμμές!
Τι κρίμα! Φαίνεται πως ήταν κι αυτός πολύ μπροστά για την εποχή του.
Από τα σαλόνια των κοσμικών της Αγίας Πετρούπολης και της Μόσχας ακολουθούμε τους ήρωες στο μέτωπο. Να σας πω πρώτα απ' όλα πως ούτε κι εγώ είμαι φαν των πολεμικών σκηνών αλλά σ' αυτό το βιβλίο δεν προσπέρασα ούτε παράγραφο κι ένιωσα σα να παρακολουθούσα καλογυρισμένη ταινία. Περισσότερο κι από αυτό, σα να ήμουν μέσα στη σκηνή. Θαυμάζω τον τρόπο που, ο Τολστόι, περιγράφει ακόμα και τους πιο μικρούς χαρακτήρες, ακόμα κι αυτούς που δεν θα ξανασυνατήσουμε παρακάτω. Οι αντιδράσεις των ανθρώπων που προσπερνά ο Αντρέι στην πορεία του, οι τραυματίες και οι συνοδοί τους. Ξεχώρισα τη σκηνή που ο Αντρέι μένει να βοηθήσει τον λοχαγό Τούσιν και αυτήν που ο Νικολάι τραυματίζεται.
Διαβαζοντας διαφορα βιβλια, εχω παρατηρησει οτι αυτα που πραγματικα μου αρεσουν ειναι αυτα που αφηγουνται οπως ο Τολστόι, με προσοχη στη λεπτομερεια, με αναλυση, ετσι που να σχηματιζεται η εικονα μπροστα μου. Επιπλεον εχει κι ενα υφος που μου φαινεται αναλαφρο, σα να μεταφερει καθε τι αστειο ή ειρωνικο που συμβαινει. Αντιθετα βιβλια που μοιαζουν περιληπτικα, που τρεχουν να προλαβουν το τελος, που δεν σταματανε ουτε μια στιγμη να περιγραψουν τι συμβαινει εδω, κ βιβλια που δεν εχουν ιχνος χιουμορ, δεν απολαμβάνω κ τοσο την αναγνωση τους.
Για την Κυριακη παιδια οποιος ακολουθει να πουμε μεχρι και το ΙΧ κεφαλαιο; (τελειωνει εκει που λεει
Θα ελεγα επειδη ειναι κ λιγο πιο μεγαλο το τριτο κομματι, να το πηγαιναμε μισο μισο, γιατι την αλλη βδομαδα ειναι κ Χριστουγεννα κ μηπως καθυστερησουμε. Αν παλι θελει καποιος να το τρεξουμε για μενα δεν ειναι δυσκολο, σε 2 μερες το χω διαβασει αλλωστε.
Εκτος αν ακολουθησει ο καθενας τελικα δικους του ρυθμους, και απλα γραφουμε εδω οτι συνανταμε με πλοκη, αφου αναφερουμε πρωτα το σημειο στο οποιο βρισκομαστε.
Για την Κυριακη παιδια οποιος ακολουθει να πουμε μεχρι και το ΙΧ κεφαλαιο; (τελειωνει εκει που λεει
Την αλλη μερα τα στρατευματα ξεκινησαν κι ο Μπαρις απο τη μαχη του Αουστερλιτς....στο συνταγμα Ιζμαιλοβσκη της φρουρας)
Εκτος αν ακολουθησει ο καθενας τελικα δικους του ρυθμους, και απλα γραφουμε εδω οτι συνανταμε με πλοκη, αφου αναφερουμε πρωτα το σημειο στο οποιο βρισκομαστε.
Για εμένα ο Τολστόη έχει μπόλικο χιούμορ. Συχνά βρέθηκα να γελάω, σχεδόν με φωνή.
Οποτε το παμε ο καθενας οπως θελει και απλα γραφουμε οταν συναντησουμε κατι που μας κανει εντυπωση; σε πλοκη ομως και με αναφορα πιο πριν για ποιο κομματι μιλαμε. Ετσι και ο Φαρος που το παραπροχωρησε θα συμμετεχει και καποιος που ακομα ειναι στην αρχη θα ακολουθησει
Ανοιγει ελευθερα λοιπον η συναναγνωση;
Ανοιγει ελευθερα λοιπον η συναναγνωση;
Είχα κέφι και κάθισα και σκάρωσα μια παντιέρα γι' αυτήν την συνανάγνωση..
