Δεν νομίζω πως μπορώ να συντονίσω, κυρίως γιατί μάλλον είμαι πολύ μπροστά και έπειτα δεν ξέρω πού βρίσκεται ο καθένας.
Η αλήθεια είναι πως ξεκίνησα σήμερα τον Γ' τόμο από το Βήμα. Ένας ακόμα λόγος που δεν μπορώ να σχολιάσω και πολλά μην τυχόν σας αποκαλύψω πράγματα που ακόμα δεν συναντήσατε.
Να πω μονάχα πως η λογοτεχνική ευφυΐα του Τολστόη είναι εντυπωσιακή. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων απλά τέλεια, η πειστικότητα της πλοκής απόλυτα ρεαλιστική και τα πάντα πείθουν κι έχουν ενδιαφέρον. Κρίμα που το βιβλίο είναι τόσο μικρό. Σκέφτομαι πως ένα τέτοιο βιβλίο θα μπορούσε να μην τελειώνει κι απλά να συνεχίζει για δεκάδες τόμους ακόμη.
Και κάτι για τους ήρωες. Ο συγγραφέας μάς κατευθύνει, βέβαια, όσον αφορά τους ήρωες, και διαλέγει για εμάς ποιον ν' αγαπήσουμε από τον τρόπο που το φτιάχνει και που μας τον παρουσιάζει. Έτσι, φαντάζομαι, πως όλοι αγαπούμε τον Πιέρ. Από εκεί και πέρα ίσως ο καθένας να κλίνει προς τον έναν ή τον άλλο χαρακτήρα, ανάλογα και με τις δικές του προτιμήσεις, κι έτσι για παράδειγμα, εγώ συμπαθώ τον πρίγκιπα Αντρέι Μπαλκόνση στον οποίο μου αρέσει η ευθύτητα και το θάρρος του κι ως ένα σημείο συμμερίζομαι και τον κυνισμό του για την ζωή.
Πολύ αντιπαθής για τα δικά μου γούστα ο πατέρας του, ο Νικολάη. Δήθεν αγαπάει την Μάρια και την καταδυναστεύει. Όμως αγάπη δεν είναι να βασανίζεις και να προκαλείς δυστυχία αλλά ακριβώς το αντίθετο: να κάνεις τον άλλο να νιώθει όμορφα κι ευτυχισμένος. Να του απαλύνεις τις δύσκολες στιγμές και να τον ανεβάζεις κι όχι να του δυσκολεύεις την κάθε μέρα και να το πατάς να πάει κάτω. Στα τσακίδια να πάει ο πατέρας Μπαλκόνσκη!
Επίσης με συγκινεί η αγάπη του συγγραφέα για την πριγκίπισσα Μάρια, που ενώ την έχει φτιάξει άσχημη, όταν μιλάει γι' αυτήν μας την δίνει μέσα από "τα υπέροχα μάτια της".
Η ιστορία, πάντως, έχει κι άλλες ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Κι αναρωτιέμαι αν μπορεί κάποιος να μαντέψει ποιος θα ερωτευτεί με ποια.
;)