Συνανάγνωση: Το τρίτο στεφάνι - Κώστας Ταχτσής
- Thread starter Μήτις
- Start date
Πραγματικα το καθυστερησαμε παρα πολυ.
Ξεκινω πρωτη
Ο Ταχτσης μπήκε για τα καλα στην γυναικεια ψυχολογια.. Αυτο φανηκε αρκετες φορες και ενα συγκεκριμενο που σημειωσα εγω ειναι οταν η Νινα εκανε τσακωτο τον αντρα της με τον αδερφο της και αυτος μετα μεσα σε ολες τις αλλες δικαιολογιες, προσθεσε πως ηταν αρκετα ψυχρη στο κρεβατι, και η Νινα αναλογιστηκε πως αυτο ηταν φυσικο γιατι ηταν λιγο μεγαλυτερη αμαθη ακομη, και ειχε μια φυσικη συστολη, που ηταν στο χερι του, να της την διωξει και να της διδαξει (τον ερωτα).
Περα απο αυτο, θελω να επικεντρωθω στους χαρακτηρες.
Την μεγαλυτερη εντυπωση μου την εκανε (φυσικα) η γιαγια Εκαβη. Η ιδια η Νινα που την συμπαθουσε παρα πολυ, παραδεχεται πως οσο ζουσε εκεινη, δεν θα γινοταν ποτε νυφη της γιατι ειχε δυστροπο χαρακτηρα. Ομως.. μεσα απο την αφηγηση της ζωης της Εκαβης (απο την ιδια την Εκαβη), περα απο τις προφανεις δυσκολιες που συναντησε στην ζωη της (διαζυγιο, μονη να μεγαλωνει τα παιδια κτλ), την δικαιολογεις για την συμπεριφορα της απεναντι στα 2 παιδια της.
Με τον Θοδωρο και την Πολυξενη δεν ειχε προβλημα (τουλαχιστον μεχρι να ξαναπαντρευτει η Πολυξενη), με τα αλλα δυο ομως, ειχε και μεγαλο.
Ειδικα με την κορη της την Ελενη, αναφερονται πολλα περιστατικα απο το στομα της Εκαβης, και σε ολα (τουλαχιστον εγω) δικαιολογεις την Εκαβη, ετσι οπως τα περιγραφει. Μονο στο τελος, οταν η Νινα, μιλα επιτελους με την Ελενη (οταν ηρθε να της προξενεψει τον αδερφο της) σκεφτεται ποσο ευγενικη κοπελα ειναι η Ελενη, και αναρωτιεται πως ελεγε ολα αυτα τα ασχημα για την κορη της η Εκαβη.
Να ηταν ταχα η υπαρβολικη αγαπη που εδειχνε η Ελενη στον πατερα της, που η Εκαβη εφτασε να την χαρακτηρισει σαν ερωτικη;
Για τον γιο της τον Δημητρη, απο ενα σημειο και μετα, ειναι ολοφανερο οτι η Εκαβη εβαλε το χερακι της στην καταστροφη του. Η ιδια ειχε επισης δηλωσει οτι δεν ηθελε ο Δημητρης να παντρευτει (γιατι αραγε; ), και πιστευω τον Δημητρη οταν φωναζε και την κατηγορουσε οτι δεν μπορει λεπτο να μεινει μονος με την γυναικα του, γιατι ανα πασα στιγμη η μανα του ανοιγε την πορτα της κρεβατοκαμαρας τους.
Χαρηκε επισης που τον εβαλαν φυλακη, γιατι ετσι μπορουσε να τον ελεγχει..
Απο την αλλη μερια η Νινα, υπηρξε ατυχη.. Δεν μπορω να συγχωρεσω τους γονεις της, που της ειπαν ψεματα και την χωρισαν με το αγορι που αγαπουσε, επειδη τους επεφτε λιγος (και ας ηταν και δικηγορος) για να δεχτουν μετα.. την πιο λαθος επιλογη.
Απο κει και περα.. παρα τις επιλογες που η ζωη την αναγκασε να κανει, σταθηκε παντα στο υψος της και πραγματικη κυρια. Τον δευτερο αντρα της τον αγαπησε οπως παραδεχθηκε, παρολο που ηταν μεγαλος σε ηλικια κτλ και τον ειχε παρει αναγκαστικα, και ομολογει πως η ζωη της τελικα με τον Θοδωρο ειναι βαρετη, ενω αυτον δεν πιεστηκε να τον παρει.
Η σχεση της Νινας με την κορη της.. δεν μπορουσε να ηταν χειροτερη. Μισει η μια την αλλη.. Η Νινα δειχνει να κανει καποιες προσπαθειες να της διαμορφωσει εναν καλυτερο χαρακτηρα (με καλα σχολεια κτλ), την νοιαζεται οταν πεφτουν οι βομβαρισμοι και παει να την ξυπνησει, αλλα απο την αλλη το υφος της ειναι καπως περιφρονητικο για το παιδι της, ακομη και εκεινη την ωρα.
Σαν εξηγηση δινεται (περα απο τον πατερα που ειχε), πως την μικρη την μεγαλωσε μια θρησκοληπτη γυναικα που την μισουσε και της περασε ολο το μισος και τις ιδεες της. Παντως η κορη της, περα απο τον χαρακτηρα της, δεν κανει και καμια προσπαθεια να ντυθει λιγο καλυτερα, να φλερταρει κτλ. Δειχνει σαν ολη της η ζωη να ειναι αφιερωμενη στο να μισει την μανα της
(την συμπεριφορα της, θα ηθελα να την αναλυαμε λιγο καλυτερα, αν θελετε και οι υπολοιποι )
Ξεκινω πρωτη
Ο Ταχτσης μπήκε για τα καλα στην γυναικεια ψυχολογια.. Αυτο φανηκε αρκετες φορες και ενα συγκεκριμενο που σημειωσα εγω ειναι οταν η Νινα εκανε τσακωτο τον αντρα της με τον αδερφο της και αυτος μετα μεσα σε ολες τις αλλες δικαιολογιες, προσθεσε πως ηταν αρκετα ψυχρη στο κρεβατι, και η Νινα αναλογιστηκε πως αυτο ηταν φυσικο γιατι ηταν λιγο μεγαλυτερη αμαθη ακομη, και ειχε μια φυσικη συστολη, που ηταν στο χερι του, να της την διωξει και να της διδαξει (τον ερωτα).
Περα απο αυτο, θελω να επικεντρωθω στους χαρακτηρες.
Την μεγαλυτερη εντυπωση μου την εκανε (φυσικα) η γιαγια Εκαβη. Η ιδια η Νινα που την συμπαθουσε παρα πολυ, παραδεχεται πως οσο ζουσε εκεινη, δεν θα γινοταν ποτε νυφη της γιατι ειχε δυστροπο χαρακτηρα. Ομως.. μεσα απο την αφηγηση της ζωης της Εκαβης (απο την ιδια την Εκαβη), περα απο τις προφανεις δυσκολιες που συναντησε στην ζωη της (διαζυγιο, μονη να μεγαλωνει τα παιδια κτλ), την δικαιολογεις για την συμπεριφορα της απεναντι στα 2 παιδια της.
Με τον Θοδωρο και την Πολυξενη δεν ειχε προβλημα (τουλαχιστον μεχρι να ξαναπαντρευτει η Πολυξενη), με τα αλλα δυο ομως, ειχε και μεγαλο.
Ειδικα με την κορη της την Ελενη, αναφερονται πολλα περιστατικα απο το στομα της Εκαβης, και σε ολα (τουλαχιστον εγω) δικαιολογεις την Εκαβη, ετσι οπως τα περιγραφει. Μονο στο τελος, οταν η Νινα, μιλα επιτελους με την Ελενη (οταν ηρθε να της προξενεψει τον αδερφο της) σκεφτεται ποσο ευγενικη κοπελα ειναι η Ελενη, και αναρωτιεται πως ελεγε ολα αυτα τα ασχημα για την κορη της η Εκαβη.
Να ηταν ταχα η υπαρβολικη αγαπη που εδειχνε η Ελενη στον πατερα της, που η Εκαβη εφτασε να την χαρακτηρισει σαν ερωτικη;
Για τον γιο της τον Δημητρη, απο ενα σημειο και μετα, ειναι ολοφανερο οτι η Εκαβη εβαλε το χερακι της στην καταστροφη του. Η ιδια ειχε επισης δηλωσει οτι δεν ηθελε ο Δημητρης να παντρευτει (γιατι αραγε; ), και πιστευω τον Δημητρη οταν φωναζε και την κατηγορουσε οτι δεν μπορει λεπτο να μεινει μονος με την γυναικα του, γιατι ανα πασα στιγμη η μανα του ανοιγε την πορτα της κρεβατοκαμαρας τους.
Χαρηκε επισης που τον εβαλαν φυλακη, γιατι ετσι μπορουσε να τον ελεγχει..
Απο την αλλη μερια η Νινα, υπηρξε ατυχη.. Δεν μπορω να συγχωρεσω τους γονεις της, που της ειπαν ψεματα και την χωρισαν με το αγορι που αγαπουσε, επειδη τους επεφτε λιγος (και ας ηταν και δικηγορος) για να δεχτουν μετα.. την πιο λαθος επιλογη.
Απο κει και περα.. παρα τις επιλογες που η ζωη την αναγκασε να κανει, σταθηκε παντα στο υψος της και πραγματικη κυρια. Τον δευτερο αντρα της τον αγαπησε οπως παραδεχθηκε, παρολο που ηταν μεγαλος σε ηλικια κτλ και τον ειχε παρει αναγκαστικα, και ομολογει πως η ζωη της τελικα με τον Θοδωρο ειναι βαρετη, ενω αυτον δεν πιεστηκε να τον παρει.
Η σχεση της Νινας με την κορη της.. δεν μπορουσε να ηταν χειροτερη. Μισει η μια την αλλη.. Η Νινα δειχνει να κανει καποιες προσπαθειες να της διαμορφωσει εναν καλυτερο χαρακτηρα (με καλα σχολεια κτλ), την νοιαζεται οταν πεφτουν οι βομβαρισμοι και παει να την ξυπνησει, αλλα απο την αλλη το υφος της ειναι καπως περιφρονητικο για το παιδι της, ακομη και εκεινη την ωρα.
Σαν εξηγηση δινεται (περα απο τον πατερα που ειχε), πως την μικρη την μεγαλωσε μια θρησκοληπτη γυναικα που την μισουσε και της περασε ολο το μισος και τις ιδεες της. Παντως η κορη της, περα απο τον χαρακτηρα της, δεν κανει και καμια προσπαθεια να ντυθει λιγο καλυτερα, να φλερταρει κτλ. Δειχνει σαν ολη της η ζωη να ειναι αφιερωμενη στο να μισει την μανα της
(την συμπεριφορα της, θα ηθελα να την αναλυαμε λιγο καλυτερα, αν θελετε και οι υπολοιποι
)
Last edited:
Όσον αφορά στο τελευταίο που ανέφερε η Λορένα...
Από την αρχή κιόλας του έργου είναι έκδηλη η απέχθεια της μάνας προς την κόρη. Συνεχώς την βλέπουμε να την αποκαλεί...τέρας και να το θεωρεί μεγάλο δεινό που την έχει κόρη. Σίγουρα ο κύριος λόγος είναι ο πατέρας της (εξ ου και ο χαρακτηρισμός μπαστάρδικο του Φώτη!!), αλλά προσωπικά, και όσο διάβαζα το βιβλίο προσπαθούσα να καταλάβω, ποιός ήταν ο πραγματικός λόγος για όλη αυτή την έχθρα. Θεωρώ, όπως και να έχει, πως όσο στραβό και ανάποδο να είναι το παιδί σου δεν παύει να είναι παιδί σου.
Η Μαρία, από την πλευρά της, δείχνει να είναι τελείως στον κόσμο της. Γύρω της μπορεί να γίνεται ο κακός χαμός κι αυτή να μη δίνει την παραμικρή σημασία. Σαν χαρακτήρας είναι μάλλον αντιπαθητική αλλά της δίνω ένα ελαφρυντικό όσον αφορά στη σχέση της με τη μάνα της, το ότι ήταν δηλαδή δεμένη με τον πατέρα της και αναγκάστηκε να ζήσει με δύο πατριούς.
Από την αρχή κιόλας του έργου είναι έκδηλη η απέχθεια της μάνας προς την κόρη. Συνεχώς την βλέπουμε να την αποκαλεί...τέρας και να το θεωρεί μεγάλο δεινό που την έχει κόρη. Σίγουρα ο κύριος λόγος είναι ο πατέρας της (εξ ου και ο χαρακτηρισμός μπαστάρδικο του Φώτη!!), αλλά προσωπικά, και όσο διάβαζα το βιβλίο προσπαθούσα να καταλάβω, ποιός ήταν ο πραγματικός λόγος για όλη αυτή την έχθρα. Θεωρώ, όπως και να έχει, πως όσο στραβό και ανάποδο να είναι το παιδί σου δεν παύει να είναι παιδί σου.
Η Μαρία, από την πλευρά της, δείχνει να είναι τελείως στον κόσμο της. Γύρω της μπορεί να γίνεται ο κακός χαμός κι αυτή να μη δίνει την παραμικρή σημασία. Σαν χαρακτήρας είναι μάλλον αντιπαθητική αλλά της δίνω ένα ελαφρυντικό όσον αφορά στη σχέση της με τη μάνα της, το ότι ήταν δηλαδή δεμένη με τον πατέρα της και αναγκάστηκε να ζήσει με δύο πατριούς.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο "Τρίτο Στεφάνι" είναι που δε βρήκα ούτε ένα συμπαθητικό χαρακτήρα. Όμως είναι ωραίοι λογοτεχνικοί ήρωες, ο συγγραφέας, όπως το είπες Λορένα, έχει μπει στην ψυχή των γυναικών και φωτίζει τις πιο σκοτεινές πτυχές της.
Η Εκάβη, προδομένη από τον άντρα της, κατέστρεψε τα παιδιά της στο όνομα της δικαίωσης και της εκδίκησης. Δεν πιστεύω πως δεν έχει πρόβλημα με τον Θόδωρο και την Πολυξένη απλά είναι ο χαρακτήρας αυτών των δύο παιδιών της που βοηθά να συνυπάρξουν. Ο Δημήτρης και η Ελένη ίσως επειδή της μοιάζουν περισσότερο δε μπορούν να την ανεχθούν. Η Ελένη ωριμάζοντας μπορεί να πλησιάσει τη μητέρα της, ο αδερφός της όμως δεν θα τα καταφέρει.
Η Νίνα μετά τη μεγάλη απογοήτευση από τον πρώτο της έρωτα πως να φανταστεί πως η ζωή θα της φέρει "μια από τα ίδια" στον πρώτο της γάμο και μετά από αυτό η οικονομική καταστροφή της οικογένειας θα την αναγκάσει να κάνει γάμους για να επιβιώσει. Ίσως στο πρόσωπο της κόρης της βλέπει τον Φώτη και φυσικά εισπράττει από τη Μαρία ότι της δίνει. Δε θα έλεγα πως τη μισεί αλλά η αντιπάθεια είναι αμοιβαία.
Θα ήταν ένα βιβλίο στενάχωρο αν δεν ήταν γραμμένο με αρκετές δόσεις χιούμορ σ'αυτή την τόσο ζωντανή γλώσσα που το κάνει να διαβάζεται μια κι έξω.
Η Εκάβη, προδομένη από τον άντρα της, κατέστρεψε τα παιδιά της στο όνομα της δικαίωσης και της εκδίκησης. Δεν πιστεύω πως δεν έχει πρόβλημα με τον Θόδωρο και την Πολυξένη απλά είναι ο χαρακτήρας αυτών των δύο παιδιών της που βοηθά να συνυπάρξουν. Ο Δημήτρης και η Ελένη ίσως επειδή της μοιάζουν περισσότερο δε μπορούν να την ανεχθούν. Η Ελένη ωριμάζοντας μπορεί να πλησιάσει τη μητέρα της, ο αδερφός της όμως δεν θα τα καταφέρει.
Η Νίνα μετά τη μεγάλη απογοήτευση από τον πρώτο της έρωτα πως να φανταστεί πως η ζωή θα της φέρει "μια από τα ίδια" στον πρώτο της γάμο και μετά από αυτό η οικονομική καταστροφή της οικογένειας θα την αναγκάσει να κάνει γάμους για να επιβιώσει. Ίσως στο πρόσωπο της κόρης της βλέπει τον Φώτη και φυσικά εισπράττει από τη Μαρία ότι της δίνει. Δε θα έλεγα πως τη μισεί αλλά η αντιπάθεια είναι αμοιβαία.
Θα ήταν ένα βιβλίο στενάχωρο αν δεν ήταν γραμμένο με αρκετές δόσεις χιούμορ σ'αυτή την τόσο ζωντανή γλώσσα που το κάνει να διαβάζεται μια κι έξω.
Για μένα αυτή ήταν η δεύτερη ανάγνωση. Θα ήθελα να σταθώ στη μαστοριά του Ταχτσή, στο πώς μετατρέπει σε λογοτεχνία τους φρενήρεις λαικούς διαλόγους, τα μικρά και μεγάλα πάθη των ηρώων του.
Είναι μάλλον αναπόφευκτο τα βιώματα να μην χρωματίζουν το έργο του κάθε συγγραφέα...
Η ιλαρότητα και το τραγικό πάνε χέρι-χέρι. Στη δεύτερη ανάγνωση λοιπόν, έδωσα περισσότερη σημασία στον αφηγητή που ηθογραφεί, αυτοσαρκάζεται, και καταπιάνεται με θέματα δικά του, που τον καίνε. Καθώς προσπαθεί να "αποσπάσει" από τα χάρτινα πλάσματά του μύχιες σκέψεις και μυστικά, μοιάζει με ιδιότυπος εξομολογητής, κάνει εκμυστήρευση γεγονότων και καταστάσεων που τον ταλάνισαν στην παιδική ηλικία: ο ευνουχισμός κι η απαξίωσή του από την δυναστική μητέρα, η ομοφυλοφιλία, η βία στην οικογένεια...
Είναι μάλλον αναπόφευκτο τα βιώματα να μην χρωματίζουν το έργο του κάθε συγγραφέα...
ειχα ξεχασει εντελως τον σχολιασμο αλλα νομιζω τα ειπατε ολα αυτα που ειχα στο μυαλο μου για το βιβλιο!θα πω μονο για τον τροπο γραφης που ηταν πολυ απλος και καθημερινος και το χαρηκα γιατι δεν με κουρασε καθολου.γενικα ηταν ενα ευκολο και ευχαριστο αναγνωσμα οι λεξεις στις σελιδες με εκαναν να νιωθω λες και τις ειχα και τις 2 μπροστα μου και ακουγα αυτα που ελεγαν.συμφωνω με την πολυξενη κι εγω δεν βρηκα κανενα χαρακτηρα του βιβλιου συμπαθητικο ομως οταν το διαβαζα στο μυαλο μου ειχα πως καποτε υπηρχαν στα αληθεια η νινα και η εκαβη....
Να συμπληρώσω κι εγώ, πως πράγματι ήταν ένα βιβλίο που κυλούσε άνετα στην ανάγνωσή του. Υπήρχαν πιστεύω κάποια "κενά" στην ιστορία, όπως γιατί η Νίνα δεν τα πήγαινε καλά με την κόρη της ή και γιατί η Εκάβη αντίστοιχα με τα δύο από τα τέσσερα παιδιά της. Όμως αυτό μπορεί να εξηγηθεί και είναι πιο αληθοφανή τελικά που γράφτηκε έτσι: η αφήγηση έγινε από την Νίνα, βλέπουμε δηλαδή τα δρώμενα μέσα από τα βιώματα και ακούσματά της. Και έτσι από τα διάφορα περιστατικά, με τον τρόπο που είναι δωσμένα, μπορούμε να σχηματίσουμε άποψη.
Παράλληλα με την ανάγνωση, έβλεπα και τα επεισόδια της σειράς και μου άρεσε που αποδόθηκε ακριβώς όπως το βιβλίο. Κάποια ελάχιστα πράγματα που παραλείφθησαν, δεν αλλοίωναν το συνολικό αποτέλεσμα.
Αυτή η συνολική εικόνα που είχα από το "Τρίτο Στεφάνι", μου έδειξε ότι οι ήρωες είχαν βάσανα και πάθη, που αρκετές φορές τους ταλαιπωρούσαν, δίχως να είναι αρχικά δικές τους επιλογές, αλλά καταδείχνοντας μέσα από αυτά τα κοινωνικά ήθη της εποχής, κυρίως σε ότι αφορά τις γυναίκες.
Γάμοι που γίνονταν συχνά από προξενιό, είτε για την αποκατάσταση, είτε για την οικονομική εξασφάλιση των γυναικών. Ακόμα, πόσο παράξενο ήταν επίσης για μια γυναίκα να επιλέξει να σπουδάσει και πόσο δύσκολο ήταν να στηρίξει την επιλογή της.
Όσον αφορά την πλεκτάνη που έστησε ο άντρας της Εκάβης - για να την χωρίσει και να παντρευτεί την ξαδέρφη της, εντύπωση μου έκανε ο τρόπος που την αντιμετώπισαν οι οικογενειακοί φίλοι και γνωστοί, όταν πήγαινε να ζητήσει βοήθεια: από ευγενική αδιαφορία, μέχρι που ορισμένοι, εκμεταλευόμενοι την κατάστασή της, έβρισκαν ευκαιρία να της ριχτούν.
Ακόμα έδειξε την άσχημη αντιμετώπιση που είχαν οι ομοφυλόφιλοι, που έφτανε μέχρι τον διωγμό από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Τέλος, η περιγραφή του πόλεμου, που ακόμα και αποσπασματικά, φαίνεται η ανέχεια και ο φόβος που βίωσε ο κόσμος εκείνη την πολύ δύσκολη περίοδο.
Παράλληλα με την ανάγνωση, έβλεπα και τα επεισόδια της σειράς και μου άρεσε που αποδόθηκε ακριβώς όπως το βιβλίο. Κάποια ελάχιστα πράγματα που παραλείφθησαν, δεν αλλοίωναν το συνολικό αποτέλεσμα.
Αυτή η συνολική εικόνα που είχα από το "Τρίτο Στεφάνι", μου έδειξε ότι οι ήρωες είχαν βάσανα και πάθη, που αρκετές φορές τους ταλαιπωρούσαν, δίχως να είναι αρχικά δικές τους επιλογές, αλλά καταδείχνοντας μέσα από αυτά τα κοινωνικά ήθη της εποχής, κυρίως σε ότι αφορά τις γυναίκες.
Γάμοι που γίνονταν συχνά από προξενιό, είτε για την αποκατάσταση, είτε για την οικονομική εξασφάλιση των γυναικών. Ακόμα, πόσο παράξενο ήταν επίσης για μια γυναίκα να επιλέξει να σπουδάσει και πόσο δύσκολο ήταν να στηρίξει την επιλογή της.
Όσον αφορά την πλεκτάνη που έστησε ο άντρας της Εκάβης - για να την χωρίσει και να παντρευτεί την ξαδέρφη της, εντύπωση μου έκανε ο τρόπος που την αντιμετώπισαν οι οικογενειακοί φίλοι και γνωστοί, όταν πήγαινε να ζητήσει βοήθεια: από ευγενική αδιαφορία, μέχρι που ορισμένοι, εκμεταλευόμενοι την κατάστασή της, έβρισκαν ευκαιρία να της ριχτούν.
Ακόμα έδειξε την άσχημη αντιμετώπιση που είχαν οι ομοφυλόφιλοι, που έφτανε μέχρι τον διωγμό από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Τέλος, η περιγραφή του πόλεμου, που ακόμα και αποσπασματικά, φαίνεται η ανέχεια και ο φόβος που βίωσε ο κόσμος εκείνη την πολύ δύσκολη περίοδο.
Εγώ σε πλήγωσα;;;;;;;;;!
Τι εννοείς;;;