Γεια σας φίλοι και φίλες,
Έμεινα λίγο πίσω την προηγούμενη βδομάδα, αλλά το θεώρησα θέμα τιμής να φέρω σε πέρας την πρώτη μου συνανάγνωση...
Κεφάλαια 7-8
Ο φίλος Χ. αποφασίζει να πάει Σικάγο, πρώτον για να δει τη μικρή Τζουν και μου φαίνεται πως παίζει με τη φαντασίωσή του για εκδίκηση. Κι επειδή η επαφή του με κόσμο και η αίσθηση του θανάτου τον ακολουθούν, αυτός φαίνεται να αλλάζει σιγά-σιγά. Σταματά τις επιστολές, σκοπός των οποίων ήταν μάλλον η αντιμετώπιση και κατανόηση του θανάτου, αλλά βυθίζεται σε μνήμες από το παρελθόν, για τον πατέρα του, την ευρύτερη οικογένειά του κλπ. Πηγαίνει στο πατρικό του και αφού αναπολεί πολλά, παίρνει το πιστόλι του πατέρα του. Σε καμιά περίπτωση δεν φαίνεται να είναι ικανός να σκοτώσει. Μάλλον το αίσθημα προδοσίας και το βάσανο της απόρριψης θέλει να σκοτώσει. Η οπτική επαφή με την Μαντλέν, τον Βάλενταϊν και τη μικρή Τζούν, ενώ καταρχήν τον εξάπτει, ακολούθως βλέποντας τη φροντίδα που έχουν για τη Τζουν, αντιλαμβάνεται πως οι σκέψεις του για φόνο, ήταν απλώς σκέψεις, σκέψεις που του εξασφάλιζαν για την ώρα την αντιμετώπιση του αισθήματος απόρριψης που τον διακατείχε. Συναντά και τη γυναίκα του Βάλενταϊν, αλλά δεν μπορεί να εκμαιεύσει κοινά συναισθήματα για τα γεγονότα από αυτήν. Η συνάντηση με τον φίλο του Άσφαλτερ και η άσκηση που του περιέγραψε, δηλαδή
να φανταστεί το εαυτό του πεθαμένο και τότε θα μπορεί να συνομιλήσει ελεύθερα με τα πρόσωπα-κλειδιά στη ζωή του, έπαιξε κομβικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής και γενικά τη στάση του μπροστά στο θάνατο.
Με τη μεσολάβηση του Άσφαλτερ παίρνει τη μικρή Τζουν για να περάσουν μαζί κάποιες ώρες. Επιτέλους αλλάζει διάθεση. Οι συνομιλίες του με τη μικρή και οι αποκαλύψεις της για την ζωή των Βάλενταϊν και Μαντλήν, τον εξιτάρει. Βρήκα πολύ ενδιαφέρον τα ξεσπάσματά του, όπως "Κακή τέχνη και διαφθορά χέρι-χέρι" και "Συναίσθημα και κτηνωδία" (σελ. 383). Όλα φαίνεται να εξελίσσονται ομαλά, αλλά η μοίρα έχει τον τρόπο της να συνετίζει τους ανθρώπους. Ατύχημα, αστυνομία, κατηγορία για οπλοκατοχή (χωρίς άδεια δηλαδή) και ο κατα φαντασίαν δολοφόνος Χ. επανέρχεται στην πραγματικότητα. Συνειδητοποιεί πως εκεί που πήγαινα να σώσει την Τζουν, από απερισκεψία παρολίγον να της κάνει κακό. Κι αυτό είναι κάτι που στοιχίζει πολύ στον Χ. ενώ θα αναγκαστεί να υποστεί και το μαρτύριο της συνάντησης με την Μαντλήν, η οποία φέρεται να είναι η αιτία της αποδιοργάνωσης της ζωής του. Μ' αυτά κι αυτά, ο φίλος μας σιγά-σιγά φαίνεται να αποδέχεται ότι το καλό και το κακό συπυπάρχουν, ή μάλλον, συναποτελούν τη ζωή.
Η αναγκαστική επαφή με την οικογένειά του μας φανερώνει με ποιους είναι περισσότερο συνδεδεμένος ο Χ. και πόσο. Ενώ βρίσκεται στο κελί περιμένοντας τον αδελφό του, ο φίλος μας ξαναρχίζει τις επιστολές.
Κεφάλαιο 9
Μιας κι άρχισε το κουβάρι να ξετυλίγεται, ο Χ. αποφασίζει να πάει επιτέλους στο μέρος όπου έχει στοιχειώσει η οικογενειακή του ευτυχία, στο εξοχικό του στο Λάντεϊβιλ. Η αναφορά στο ποίημα για τον Οζιμανδία, δείχνει πως όλοι μπορούν να πέσουν και όλοι θα πεθάνουν. Αυτό μάλλον σημαίνει πως αρχίζει να βρίσκει κάποια γαλήνη. Όλα αυτά που περιγράφει για το κτήμα και το σπίτι, την εγκατάλειψη δηλαδή, έχω την εντύπωση πως εννοεί την ίδια του τη ζωή. Το θετικό είναι πως αρχίζει να αναδιοργανώνεται και να νοιάζεται ξανά για το κτήμα. Από επιστολές που γράφει διαφαίνεται πως, ενώ νοιάζεται κάπως για τη Ραμόνα, κάνει ότι μπορεί αυτή να μην τον εντοπίσει στο Λάντεϊβιλ. Γράφει κι άλλες επιστολές με πλούσιο φιλοσοφικό περιεχόμενο που σηκώνει πολλή κουβέντα...
Τον επισκέπτεται ο αδελφός του Γουίλ, όπως είχαν συνεννοηθεί. Ο Χ. Δεν φαίνεται πλέον να θεωρεί καλή λύση την πώληση του κτήματος (καλημέρα ζωή!
). Εντύπωση μου έκανε το παιγνίδι-συζήτηση με το αδελφό του, όπου ο Χ. προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι νηφάλιος και δεν χρειάζεται περαιτέρω ιατρική φροντίδα. Ο Χ. προσπαθεί να δείξει σε όλους πως δεν έχει ανάγκη βοήθειας, στοργής κλπ. Ίσως αυτό είναι ενδιάμεσο στάδιο πριν την κανονικότητα.
Η Ραμόνα επιτέλους τον εντοπίζει κι αυτός της ετοιμάζει δείπνο. Δεν είναι ξεκάθαρο όμως αν ο Χ. θα βρει επιτέλους την ευτυχία (αν υπάρχει κάτι τέτοιο δηλαδή), είτε κοντά στη Ραμόνα ή άλλως πως. Προτιμά να παραμένει αδέσμευτος κι αναρχοαυτόνομος. Αυτό μένει αδιευκρίνιστο και καλά κάνει που δεν το χαλάει ο Μπέλλοου με ένα "happy end" αμερικάνικου τύπου! Τελικά ο Χ. σταματάει τις επιστολές και μάλιστα με μια βαρυσήμαντη δήλωση από τον ρεκαμιέ καναπέ του.
Βρήκα το βιβλίο συναρπαστικό. Θα το ξαναδιαβάσω μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, όπως θα ξαναδιαβάσω το Μαγικό Βουνό. Είναι από τα βιβλία του ασχολούνται με τη φιλοσοφική σκέψη, όχι αόριστα και γενικά, αλλά όσον αφορά στην ανθρώπινη ψυχή, την οποία βρίσκω πιο δυσνόητη από το Σύμπαν...
Σας ευχαριστώ όλους για την συνεργασία, την κατανόηση, την φιλική ατμόσφαιρα! Προσμένω την επόμενη συνανάγνωση...
) αλλά κυρίως να πω ότι προσωπικά ένιωσα ότι το βιβλίο είναι για μεγαλύτερες ηλικίες.. Μη με λιθοβολήσετε, αλλά δεν το λέω καθόλου διδακτικά και καθόλου με διάθεση να πω κάτι βαρυσήμαντο, αλλά από προσωπική εμπειρία έχω διαπιστώσει ότι μερικά βιβλία αποκτάς την ικανότητα να τα νιώσεις και να τα κατανοήσεις συν τω χρόνω, με τις εμπειρίες της ζωής που κουβαλάς στην πλάτη σου, με πολλά πολλά που έρχονται στην πορεία της ωριμότητάς σου. Θα προτιμούσα να είμαι στην ηλικία σας και να μην τα έβρισκα με τον Χέρτσογκ, να το ξέρετε αυτό! 
