Συνανάγνωση "Blankets" του Craig Thompson

[Λορένα]

Μου αρεσαν οι κουβερτες. Η πλοκη κυλα τοσο γρηγορα και γινεσαι ενα με την αφηγηση του βιβλιου. Συμπασχεις με τον Κρεγκ και τα οσα τραβηξε στην παιδικη του ηλικια

Και καλα οι νταηδες, αντε και οι γονεις.. απο την δασκαλα ομως περιμενα κατι καλυτερο. Το ιδιο και απο την εκκλησιαστικη κατασκηνωση.

Και παρολο που το βιβλιο αφηγειται την οπτικη γωνια του κρεγκ, δεν μου περασε απαρατηρητη η οπτικη του μικρου του αδερφου. Διπλα στον Κρεγκ, να βιωνει την ιδια κακοποιηση απο τον νταντα, αλλα ευτυχως οχι το μπουλιγκ, να εκλιπαρει την προσοχη του, να μην βρισκει ανταποκριση και τελικα να βρισκει διοδο επικοινωνιας μεσα απο την ζωγραφικη και μερικες φορες απο το παιχνιδι μαζι του. Πιστευω οτι ο κρεγκ θα ειχε περισσοτερες ευχαριστες αναμνησεις, αν εβρισκε ουσιαστικοτερη επικοινωνια με τον μικρο του αδερφο. Το καημενο το λυπηθηκα οταν εβλεπε "τομ και τζερυ" και φωναζε στον τζερυ να τρεξει, τοσο μονο του ενιωθε και αυτο...

Στα υπολοιπα.. με καλυψατε ολοι σας

 

[Πωλίνα]

Λορένα θα συμφωνήσω μαζί σου για την επικοινωνία του Κρέγκ με τον μικρό του αδερφό. Κι εμένα με στεναχώρησε το γεγονός πως σε αρκετές σκηνές είδαμε τον μικρό του αδερφό να προσπαθεί να τον πλησιάσει κι εκείνος απομακρυνόταν.
Βέβαια θυμάμαι κι εγώ πως από μια ηλικία και μετά έκανα ''πέρα'' την αδερφή μου και μοιραζόμουν λιγότερο χρόνο και παιχνίδια μαζί της όμως αυτό συνέβει γιατί εγώ βρήκα άλλες φίλες/συμμαθήτριες, ο Κρέγκ όμως ήταν μόνος κι δεν κατάλαβα γιατί δεν στράφηκε για παρέα στον αδερφό του.

Μέχρι τώρα θεωρώ πως και οι 2 τους είναι πολύ γλυκά αγόρια και θα ήθελα στη συνέχεια να τους έβλεπα να δένονται περισσότερο. Θα δούμε!

 

[Αντέρωτας]

Ειναι ενα ειδος επαναστασης οταν στην παιδικη ηλικια συνηθως κανουμε περα κατι που θεωρουμε δεδομενο. Στην πορεια διορθωνομαστε, ελπιζω.

 

[Πωλίνα]

Πολύ σωστή η σκέψη σου Αντερωτα. Τώρα βλέποντας την δική μου εμπειρία σαφώς και οι σχέσεις μας βελτιώθηκαν, βέβαια έχουμε και 4χρόνια διάφορα που όταν είσαι μικρός είναι μεγάλη αλλά όσο μεγαλώνεις η διάφορα μικραίνει, περάσαμε και κάποιες δυσκολίες οικογενειακές και τώρα έχουμε άριστες σχέσεις με την αδερφή μου να είναι πλέον και από τις πιο καλές μου φίλες!

Βλέποντας λοιπόν εμένα, κατάλαβα λιγο τον Κρεγκ και ελπίζω πραγματικά σε βελτίωση των σχέσεων με τον αδερφό του!

 

[Αντέρωτας]

Α εχω μια απορια. Στο 3ο μερς, οπου μπαινει στο σπιτι της Ραινα, καποιες εικονες εχουν ενα σχηματακι σαν... πεταλουδα, η φιογκακι. Φαινεται πχ στο σημειο οπου εχει κλειστα τα ματια του και τα ανοιγει. Νομιζα οτι ειναι ενα "εφε" οτι θαμπωθηκε λιγο, αλλα το σχηματακι φανηκε και αργοτερα, πχ την κουβερτα που του εκανε η Ραινα, και σε αλλα ασχετα σημεια. Το παρατηρησε κανενας;

 

[Φαροφύλακας]

λέγε αριθμό σελίδας και καρέ, βρε αθεόφοβε...

 

[Αντέρωτας]

Το ειδα συνεχιζεται και στο 4ο μερος... Σελιδα 238 οπου φαινεται να μεταμορφωνεται σε φωτοστεφανο. Στη 275 φαινεται και στην κουβερτα

 

[Πωλίνα]

Αν και άργησα λίγο, ήρθα να σχολιάσω τα επόμενα 3 κεφάλαια (4,5,6)

Το σχέδιο μου αρέσει πάρα πολύ, το βρίσκω γλυκό και συμπαθητικό στο μάτι, οι γωνίες του καμπυλωτές πράγμα που με χαλαρώνει, συνήθως οι πολλές γωνίες με αγχώνουν, δεν ξέρω γιατί.

Σ' αυτά τα κεφάλαια βλέπουμε τον Κρεγκ που βρίσκεται στο σπίτι της Ράινα (ή Ρέινα; Δεν έχει σημασία!) για λίγες μέρες. Γνωρίζουμε λίγο παραπάνω την οικογένεια της και ανακαλύπτουμε πως τα δυο αδέρφια της είναι υιοθετημένα, επίσης γνωρίζουμε την μεγαλύτερη αδερφή της, τον άντρα και το παιδί της. Η αδερφή της καμία σχέση με την Ρέινα, φαίνεται πιο αποστασιοποιημένη με την οικογένεια της και λίγο πιο ψυχρή ίσως.

Βλέπουμε την σχέση που έχει η Ρέινα με τα δυο αδέρφια της και πως από μικροί φρόντιζαν ο ένας για τον άλλο, πράγμα που κάνει τον Κρέγκ να νιώθει τύψεις που δεν προσπάθησε να φροντίσει και να προστατέψει τον μικρό του αδερφό.

Έχουμε το πρώτο φιλί τους, που το βρήκα πολύ γλυκό! Κι έναν ''ύμνο'' που έραψε ο Κρέγκ για να ευχαριστήσει τον Θεό που δημιούργησε κάτι τόσο όμορφο και τρυφερό, δηλαδή την Ράινα!
Από αυτά τα κεφάλαια κρατάω τις σελίδες με τον ''ύμνο'' καθώς ήταν πολύ αγνός και γλυκός στα μάτια μου, και τα σκίτσα φυσικά!

Στο 6ο κεφάλαιο βλέπουμε τις μέρες να περνάνε όμορφα, έχουμε το πρώτο ''σ'αγαπώ'' και τα επακόλουθα, δηλαδή τον φόβο, τον φόβο για το μετά.

Μου αρέσει πολύ πολύ! Δεν θέλω να τελειώσει, κάθομαι και χαζεύω λίγο παραπάνω τα σκίτσα κάθε φορά!

 

[Μεταλλαγμένη]

Το τελείωσα και έχω να δηλώσω σούπερ ικανοποιημένη. Υπέροχο, τρυφερό,συγκινητικό αλλά και αρκετά θλιβερό.

Πραγματικά, εξοργίζομαι με τους γονείς του Γκρεγκ και του αδερφού του. Αντί να είναι κοντά στα παιδιά τους που μέσα σε όλα τ' άλλα, κακοποιούνταν από τον άνθρωπο που οι ίδιοι έβαλαν μέσα στο σπίτι τους για να τα προσέχει, ήταν τόσο απασχολημένοι με το να προσπαθούν να τους περάσουν τα δικά τους κολλήματα με την θρησκεία, που δεν έβλεπαν τα προειδοποιητικά σημάδια. Και όταν διάβασαν το Blankets, αυτό που βρήκαν να πουν ήταν ότι είναι έργο του διαβόλου. Τι να πω...

Καλά, να μην αναφέρω το σχόλιο του πατέρα του Γκρεγκ ότι όσα λέγονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι σκέτη προπαγάνδα για να αποτρέπει τον κόσμο από το να ασχολείται με την ψυχή του. Ο,τι και να σχολιάσω είναι λίγο.

Θα συνεχίσουμε με άλλο κόμικ?

 

[Φαροφύλακας]

Καταρχήν, προτείνω όποιος θέλει να γράψει την ολοκληρωμένη άποψή του στο σχετικό νήμα, αντί για εδώ.

Προσωπικά, τα δικά μου σχόλια για το σχέδιο τα ενσωμάτωσα στην πρώτη ανάρτηση, εκεί πέρα.

Από εκεί και πέρα αναρωτιέμαι μήπως τελικά τα κόμιξ δεν προσφέρονται για συνανάγνωση από την άποψη οτι διαβάζονται πολύ εύκολα. Π.χ. θα πρότεινα για επόμενο "Το Μπλε είναι το πιο Ζεστό Χρώμα" το οποίο όμως διαβάζεται σε μια καθισιά. Άρα τί συνανάγνωση;

 

[Ίζι]

Από εκεί και πέρα αναρωτιέμαι μήπως τελικά τα κόμιξ δεν προσφέρονται για συνανάγνωση από την άποψη οτι διαβάζονται πολύ εύκολα. Π.χ. θα πρότεινα για επόμενο "Το Μπλε είναι το πιο Ζεστό Χρώμα" το οποίο όμως διαβάζεται σε μια καθισιά. Άρα τί συνανάγνωση;

Συμφωνώ, δεν προσφέρονται για συνανάγνωση. Ακόμη και το Μπλάνκετς που είναι μεγάλο, σε 1-2 μέρες διαβάζεται. Απ' την άλλη, δεν χρειάζεται να είναι κανονική συνανάγνωση που τραβάει σε χρόνο. Μπορούμε απλώς να λέμε ότι π.χ. αυτή την εβδομάδα θα διαβάσουμε το "Μπλε", κι όποιος θέλει σχολιάζει. Μπορούμε να ανοίξουμε ένα νήμα "Διαβάζουμε κόμιξ όλοι μαζί" ή κάτι τέτοιο και να γράφουμε εκεί όλα μας τα σχόλια για τα κόμιξ που διαβάζουμε. Δεν χρειάζεται καν να έχουμε ξεχωριστό νήμα ή παρουσίαση για το καθένα (εκτός φυσικά αν θέλει κανείς να παρουσιάσει κάποιο).