Συνανάγνωση: 'O Μύθος του Σίσυφου (Δοκίμιο πάνω στο Παράλογο) - Αλμπέρ Καμύ

Συνανάγνωση: 'O Μύθος του Σίσυφου - Αλμπέρ Καμύ

Έφτασε η ώρα για την επόμενη συνανάγνωσή μας :)))

Το βιβλίο το έχω από τις εκδόσεις Μπουκουμάνη (1973) και είναι σύνολο 164 σελίδες (για την ακρίβεια 153 χωρίς τις αρχικές) στις οποίες περιλαμβάνονται τα κεφάλαια –Ένας παράλογος συλλογισμός, Ο Παράλογος Άνθρωπος, Η Παράλογη Δημιουργία, Ο Μύθος του Σίσυφου και το Παράρτημα ‘Η ελπίδα και το παράλογο στο έργο του Φραντς Κάφκα’. Κατέληξα στον εξής διαχωρισμό προσπαθώντας να βγουν περίπου 50 σελ. την βδομάδα. Αν κάπου διαφωνείτε, μπορούμε να τα χωρίσουμε διαφορετικά:

1) Δευτέρα 30/11 – Παρασκευή 4/12 ---> ‘Το παράλογο και η Αυτοκτονία’ - ‘Η Φιλοσοφική Αυτοκτονία’ (51 σελ.)
Σαββατοκύριακο 5-6/12 ---> Σχολιασμός

2) Δευτέρα 7/12 – Παρασκευή 11/12 --->’Η Παράλογη ελευθερία’ – ‘Η Κατάκτηση’ (44 σελ.)
Σαββατοκύριακο 12-13/12 ---> Σχολιασμός

3) Δευτέρα 14/11 – Παρασκευή 18/12 (ή όσο πάει) --->Κεφάλαια ‘Η Παράλογη Δημιουργία’ και ‘Ο Μύθος του Σίσυφου’ και Παράρτημα (53 σελ.)
Σαββατοκύριακο 19-20/12 (ή όσο πάει) ---> Σχολιασμός

Εδώ - δεδομένου ότι πρόκειται για φιλοσοφικό δοκίμιο - δεν έχει νόημα να πούμε ότι σχολιάζουμε ελεύθερα χωρίς την ένδειξη ΠΛΟΚΗ ή ότι δεν πρέπει να σχολιάζουμε μεταγενέστερα κεφάλαια, αν τύχει και τα διαβάσουμε, για να μην κάνουμε σπόιλερ.

Μέχρι στιγμής έχουμε δηλώσει συμμετοχή οι εξής:
Αετός
Ασημένια
Βου Παπ
Δρακάκης
Μεταλλαγμένη
Μπου Ράντλι
Χρήστος Π

Ελπίζω να έχετε προλάβει όλοι να προμηθευτείτε το βιβλίο.

Καλή μας συνανάγνωση :)))
 
Last edited:
Μήπως να περιμέναμε τον Μπου;

Μόλις ανακάλυψα ότι η δική μου έκδοση ξεκινάει με το κεφάλαιο "ένας παράλογος συλλογισμός". Επίσης μετά από το "κατάκτηση" είναι το "φιλοσοφία και μυθιστόρημα". "Παράλογη δημιουργία" δεν βλέπω...

Edit: Ακυρο! Το "ένας παράλογος συλλογισμός" είναι μια μικρή εισαγωγή. Το άλλο που έγραψα όμως ισχύει...
 
Last edited:
Παιδιά, αν θέλετε, ρίξτε και μια ματιά εδώ, για όσους δεν το έχουν σε έντυπη μορφή. (Και εκεί ισχύει αυτό που είπε ο Χρήστος όμως...)
 
Αυτό ακριβώς έχω...

ο λόγος που δεν το πρότεινα στον Μπου είναι γιατί δεν ήξερα αν είναι νόμιμο... :))))
 
Χρήστο, ο Παράλλογος Συλλογισμος όπως και η Παραλογη Δημιουργία είναι απλά τίτλοι κεφαλαίων, το έγραψα και πιο πάνω. Το πρώτο υποκεφάλαιο της παραλογης δημιουργίας είναι το Φιλοσοφια και Μυθιστόρημα.

Δεν έχω θέμα να το πάμε μια βδομάδα πιο μετα αλλά μετά μπαίνουμε στην βδομάδα των Χριστουγέννων και προβλέπω να μην σχολιάζει κανενας. Αυτό συνέβη και πέρσι. Είμαστε ήδη αρκετά λίγοι. '
Δεν ξέρω όμως ό,τι θέλετε.

Edit: το ειδα λίγο το αρχειο από το ιντερνετ και μπερδεύει πολύ γιατι δεν τα έχει χωρισμένα σε κεφάλαια. Η Παράλογη Δημιουργία περιλαμβάνει τα 1) φιλοσοφία και μυθιστόρημα 2)Κιρίλωφ και 3) Η δημιουργία χωρις επαύριο.

Ετσι όπως τα έχει η δική μου έκδοση (Μπουκουμάνη) τα έχει και η εκδοση του Καστανιώτη.
 
Last edited:
κι εγώ μια ψηφιακή μορφή έχω... κάπου την τσίμπησα... (κι εγώ δεν ξέρω πώς συμπεριφερόμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις? το κάνουμε γνωστό? το κάνουμε γνωστό ιδιαιτέρως? το κρατάμε για πάρτη μας?)
Πιστεύω ότι να ξεκινήσουμε και βλέποντας και κάνοντας... γιατί όντως δεν είναι να μας παίρνουν τα χριστούγεννα...

Τώρα που το βλέπω κι εγώ... η ψηφιακή μορφή είναι άρτζι μπούρτζι... τι θα κάνουμε?
 
Last edited:
Δεν θα το έλεγα άρτζι μπούρτζι, απλά έχει άλλο διαχωρισμό. Στην ουσία το ίδιο είναι.

Ας αρχίσουμε λοιπόν τώρα αν συμφωνείτε, απλά Μεταλλαγμένη αν θες, κάνε τον κόπο να γράψεις τα υποκεφάλαια καινσε ποια κεφάλαια ανήκουν ώστε να ξέρουμε κι εμείς που βαδίζουμε. :)
 
Βασικά, Χρήστο, δεν έχει καθόλου διαχωρισμό, αυτό είναι το πρόβλημά του αλλά οκ :))

Δεν μπορώ να επεξεργαστώ την πρώτη ανάρτηση μου πλέον οποτε το γράφω εδώ:

1) Το κεφάλαιο "'Ενας παράλογος συλλογισμός' περιλαμβάνει τα υποκεφάλαια "Το Παράλογο και η Αυτοκτονία" μέχρι και το "Η Παράλογη Ελευθερία"

2) Το κεφάλαιο "Ο Παράλογος Ανθρωπος" περιλαμβάνει τα υποκεφάλαια "Ο δονζουανισμός" μέχρι και το "Η Κατάκτηση"

3)
Η Παράλογη Δημιουργία περιλαμβάνει τα 1) φιλοσοφία και μυθιστόρημα 2)Κιρίλωφ και 3) Η δημιουργία χωρις επαύριο.
Ελπίζω να σας κατατόπισα, παιδιά!!

Ας αρχίσουμε λοιπόν και βλέπουμε!
 
Βασικά, Χρήστο, δεν έχει καθόλου διαχωρισμό, αυτό είναι το πρόβλημά του αλλά οκ :))

Δεν μπορώ να επεξεργαστώ την πρώτη ανάρτηση μου πλέον οποτε το γράφω εδώ:

1) Το κεφάλαιο "'Ενας παράλογος συλλογισμός' περιλαμβάνει τα υποκεφάλαια "Το Παράλογο και η Αυτοκτονία" μέχρι και το "Η Παράλογη Ελευθερία"

2) Το κεφάλαιο "Ο Παράλογος Ανθρωπος" περιλαμβάνει τα υποκεφάλαια "Ο δονζουανισμός" μέχρι και το "Η Κατάκτηση"

3)

Ελπίζω να σας κατατόπισα, παιδιά!!

Ας αρχίσουμε λοιπόν και βλέπουμε!
Τέλεια! Σ' ευχαριστούμε πολύ!
:ευχαριστώ::μπράβο:
 
Εγω μου αρέσει που έκανα την πρόταση και δεν έχω βρει μέχρι τώρα ούτε 5 λεπτά για να διαβάσω. :(
Τρέχω σαν τον Βέγγο για να προλάβω όλες μου τις υποχρεώσει πριν τον στρατό. Ελπίζω να μπορέσω να βρω χρόνο αλλιως θα επισκεφτώ να σχολιάσω τότε που θα βρω χρόνο.
 
Last edited:
Εγώ να πω ότι αυτή τη βδομάδα, λόγω του μαζέματος ελιών, με το ζόρι έβρισκα χρόνο ή ηρεμία. Παρόλα αυτά, διάβασα το 1ο μέρος της συνανάγνωσής μας και πρέπει να πω ότι είναι ένα αρκετά απαιτητικό βιβλίο και δεν βοηθάει η δουλειά.

Πολύ ενδιαφέρον πάντως μέχρι στιγμής με πολύ ωραία προσέγγιση πάνω στο θέμα αυτοκτονία-πίστη.
 
Μια πολύ δύσκολη βδομάδα και για μένα παίδες... ιδιαίτερα δύσκολη... (και έγραφα και τεστ στην Ιστορία :)) ). Τέλος πάντων πολύ θα ήθελα να ξεκινήσει τον σχολιασμό κάποιος που το έχει με τη φιλοσοφία, για να μην ξεκινήσω εγώ η άσχετη... αλλά... οκ... βλέπω ότι ζορίζονται όλοι.

Να πω εγώ τότε δυο λόγια (και μη βαράτε... ότι κατάλαβα ή ότι θέλησα να σχολιάσω ή ότι υπογράμμισα)

1. Το παράλογο και η αυτοκτονία.

- Το βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας είναι αν η ζωή αξίζει ή δεν αξίζει τον κόπο να τη ζήσεις. Μόλις δίνεις την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, έχεις βρει και την απάντηση στο βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας.

- Από όλα τα ερωτήματα που μπορούν τα τεθούν, το ερώτημα για το νόημα της ζωής είναι το σπουδαιότερο, το οποίο πρέπει να προσεγγιστεί με κυριότερα όπλα την ειλικρίνεια και τη συμπάθεια.

- το να φτάσεις στην αυτοκτονία σημαίνει ότι αναγνωρίζεις πως νικήθηκες απ' τη ζωή ή πως δεν την καταλαβαίνεις (ή ότι αναγνωρίζεις πως " δεν αξίζει τον κόπο" να ζεις)

- αυτοί που αυτοκτονούν είναι τελικά και οι μόνοι σίγουροι για το νόημα της ζωής (δηλαδή θεωρούν πως η ζωή τελικά δεν έχει κανένα νόημα, πως δεν αξίζει να την ζεις). Στον αντίποδα οι άνθρωποι που συνεχίζουν να ζουν δεν σημαίνει ότι έχουν βρει το νόημα της ζωής.

- το ότι πιθανόν να μην υπάρχει κάποιο νόημα στη ζωή αυτό δεν σημαίνει και ότι η ζωή δεν αξίζει να την ζεις.

Αυτά θεώρησα ως πιο σημαντικά όσων εγώ διάβασα στο πρώτο κεφάλαιο... Επανέρχομαι αφού μελετήσω και το δεύτερο κεφάλαιο, το οποίο έχω διαβάσει μεν, αλλά χρειάζεται και μια δεύτερη/τρίτη τέταρτη ματιά...

@Παρώνυ... δηλώνεις παρών?:γιούπι:
 
2. Τα παράλογα τείχη

Σε αυτό το κεφάλαιο κατανόησα πολύ λιγότερα πράγματα και γέμισα απορίες και αμφιβολίες...

- Το συναίσθημα του παράλογου, μπορεί να χτυπήσει τον οποιονδήποτε άνθρωπο οποιαδήποτε στιγμή. Τι εννοεί με αυτό? Εγώ θα έλεγα ότι εννοεί ότι οποιαδήποτε στιγμή, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος, χωρίς κάποια σοβαρή αιτία ή αφορμή, μπορεί να νοιώσει ότι κυνηγάει το νόημα της ζωής που δεν θα το φτάσει ποτέ, ή ότι δίνει ένα νόημα στη ζωή του που τελικά είναι αδύνατο να κατακτηθεί. - Παρακάτω σε άλλο σημείο λέει και κάτι που συμπληρώνει αυτή την φράση. Ότι το αίσθημα του παράλογου, μπορεί να ξεκινήσει και από κάτι απλό ή ακόμα και κάτι αστείο. Ακόμα και η απάντηση "τίποτε" , λέει ο Καμύ, στην ερώτηση "τι σκέφτεσαι", μπορεί να είναι το πρώτο σημάδι παραλογισμού.

- Ένας άνθρωπος χαρακτηρίζεται ευκολότερα όταν υποκρίνεται παρά όταν φέρεται με ειλικρίνεια. Αυτό με προβλημάτισε αρκετά, είχε και το παράδειγμα με τον ηθοποιό που δεν με βοήθησε ιδιαίτερα, γιατί πώς μπορεί να γίνει αυτό που λέει η πρόταση? Ίσως επειδή όταν γνωρίζουμε με σιγουριά ότι κάποιος υποκρίνεται, μπορούμε να βγάλουμε περισσότερα συμπεράσματα σε σχέση με κάποιον που παρότι είναι ειλικρινής εμείς δεν είμαστε σίγουροι για την ειλικρίνειά του. Ίσως γιατί ακόμα κι αυτός που νομίζει πως είναι ειλικρινής, τελικά δεν είναι ειλικρινής ούτε με τον εαυτό του (?)

- Σε παρακάτω σημείο γράφει: " κάθε αληθινή γνώση είναι ανέφικτη. Μονάχα τα φαινόμενα είναι δυνατό ν' απαριθμηθούν, μονάχα το περιβάλλον γίνεται αισθητό". "Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια μέθοδο για να αναλύσουμε, αλλά όχι για να μάθουμε" Γιατί ενώ μπορούμε να απαριθμήσουμε τα φαινόμενα, να τα αναλύσουμε, δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα από αυτά, ή κι αν βγάλουμε κάποια συμπεράσματα δεν θα είναι η πλήρης και μοναδική και αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Σε δυο τρεις σελίδες πιο κάτω, μας δίνει ένα γενικό παράδειγμα, λέγοντας ότι μπορεί η επιστήμη να μας βοηθάει να συλλάβουμε και να απαριθμήσουμε κάποια φαινόμενα, δεν μπορεί όμως να μας βοηθήσει στην κατανόηση του κόσμου.

- "Στο τέλος μιας μηχανικής ζωής έρχεται η κούραση, την ίδια όμως στιγμή βάζει σε κίνηση τη συνείδηση... Γιατί με τη συνείδηση αρχίζουν όλα και μονάχα αυτή αξίζει". Το τέλος της μηχανικής ζωής δεν ορίζεται ως το φυσικό τέλος της ζωής , αλλά το σημείο, όπου ο άνθρωπος αρχίζει να συνειδητοποιεί, αρχίζει να ψάχνει τα γιατί, αρχίζει να έχει ενδιαφέρον για το αν έχει νόημα να συνεχίζει να ζει (έτσι) αν γενικότερα υπάρχει κάποιο ουσιαστικό νόημα στη ζωή την ίδια. Κι έτσι αυτό είναι η αρχή της γνωριμίας του ανθρώπου με το παράλογο... το να κυνηγά να βρει ένα νόημα στη ζωή που ποτέ δεν καταφέρει να το κατακτήσει.
Εδώ σε αυτό το σημείο υπάρχει και η πρόταση που μου άρεσε περισσότερο από όσες έχω διαβάσει μέχρι τώρα: Όλες τις μέρες μιας άφεγγης ζωής ο χρόνος μας ανέχεται. Κι έτσι εδώ στο τέλος της μηχανικής ζωής μας, φτάνει η στιγμή που σταματάει να μας ανέχεται ο χρόνος και που πρέπει να τον ανεχτούμε εμείς.

- Μας τρομάζει ο χρόνος... κι αυτό γιατί λόγω του ότι δεν έχουμε την κατάδική μας εμπειρία θανάτου (μιλάμε μόνο για την εμπειρία θανάτου των άλλων, αλλά η δική μας εμπειρία του δικού μας θανάτου δεν υφίσταται), μας τρομάζει ο χρόνος, γιατί ο χρόνος φέρνει μαζί του τον θάνατο.

- "Καταλαβαίνω σημαίνει ενοποιώ." Άρα ενότητα είναι η κατανόηση των επιμέρους αληθειών και γνωρίζοντας (αντιλαμβανόμενοι) ότι μια τελική αδιαμφισβήτητη αλήθεια δεν θα βρεθεί ποτέ?

- Το μόνο πράγμα για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι κάποια πράγματα υπάρχουν... η καρδιά μας ας πούμε υπάρχει. Εμείς, υπάρχουμε. Αυτή είναι η μοναδική αλήθεια για την οποία μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Ότι κάποιος ή κάτι υπάρχει. Από εκεί και πέρα τι ξέρουμε με σιγουριά? Όλες οι αλήθειες, αυτά που κάποτε κάποια στιγμή κάποιοι υπέθεσαν ότι ήξεραν με σιγουριά έχουν αναθεωρηθεί στη διάρκεια των αιώνων. Ακόμα και ο εαυτός μας τελικά θα μας είναι ένας ξένος.

- "Στην ψυχολογία και στη λογική υπάρχουν αλήθειες αλλά λείπει η αλήθεια Δηλαδή μπορεί να γνωρίζουμε κάποιες επιμέρους αλήθειες αλλά μας λείπει η τελική αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Έτσι λοιπόν μας λέει παρακάτω και ένα παράδειγμα κατανόησης. Μπορεί να γνωρίζουμε λοιπόν ότι ένα ηλεκτρόνιο κινείται γύρω από έναν πυρήνα, αυτό όμως δεν μπορεί να εξηγήσει το πως ένας άνθρωπος που αποτελείται από ηλεκτρόνια που κινούνται γύρω από έναν πυρήνα καταφέρνει να γράψει ποιήματα.

- Αναφέρει διάφορους φιλοσόφους (που εγώ η αλήθεια είναι ότι αδυνατώ να κατανοήσω τι ακριβώς είπαν... τον μόνο που κατενόησα ήταν ο Αριστοτέλης... ίσως επειδή τα είπε στα ελληνικά ο άνθρωπος :))) ), ωστόσο κατάλαβα το συμπέρασμα που έβγαλε ο Καμύ από όλες αυτές τις αναφορές : Ότι όλοι αυτοί απαιτούν το όλον, την απόλυτη αλήθεια, την κατανόηση των πάντων... ή τίποτε. Και εδώ υπάρχει το παράλογο. Ενώ απαιτούν την απόλυτη αλήθεια "φωνάζουν" πως τίποτα δεν είναι σαφές, πως όλα είναι χάος.

Κεφάλαιο 2 τέλος... και λίγα έγραψα.. να πάω στο τρίτο ή κόπηκα στο δεύτερο ? :))))
 
Last edited:
:ντροπή:Καλέ εσύ διατριβή έκανες!:ντροπή:Εγώ ξέρεις τι λέω; Στο εξής να διαβάζω το βιβλίο και μετά από κάθε κεφάλαιο να διαβάζω και εσένα για να μπαίνω στο νόημα. Αν και δεν ξέρω με τι κουράγιο θα συνεχίσω...
 
Top