Συνανάγνωση: Watchmen
- Thread starter Αντέρωτας
- Start date
Ρώτα ό,τι θες...
Λοιπον, το πρωτο τευχος το αντιλαμβανομαστε απο τη σκοπια του Ρορσακ που ειναι ο κυριος αφηγητης. Σημειωστε οτι παροτι ειναι αφηγητης, δεν ειναι ο πρωταγωνιστης, ουτε πιο "καλος" απο τους αλλους. Αν διαβασουμε προσεκτικα τις αφηγησεις του, αποκαλυπτονται πολλα για την ψυχοσυνθεση του και τις ιδεες του: θεωρει την πολη παρακμιακη, διεφθαρμενη, κατηγορει τους παντες για ανηθικοτητα, κονφορμισμο, φιληδονια και διαφθορα. Μιλαει για πατριωτισμο (στο πρωτο καρε ειναι θαυμαστης του Τρουμαν, που εριξε τη βομβα στη Χιροσιμα) και οποτε αναφερεται σε γυναικες μιλαει περιφρονητικα. Χαρακτηριστικες ειναι και οι σκηνες με τον Veidt, τον "κατηγορει" για ομοφυλοφιλο, ενω εκφραζει το θαυμασμο του για τον πατριωτη Comedian.
Απο τις αφηγησεις του Ρορ επισης προσπαθουμε να παρουμε καμια ψηγματα πληροφοριων για τους υπολοιπους ηρωες, οπως τους προηγουμενους Minutemen.
Ειναι χαρακτηριστικη η εκφραστικοτητα και ευγλωττια των αφηγησεων του Ρορ, οι οποιες ερχονται σε αντιθεση με την λακωνικη του ομιλια οταν βρισκεται με αλλους: μιλαει κοφτα, παραλειπει αντωνυμιες κλπ. Επισης τα μπαλονακια του εχουν παντα κατσαρη γραμμη, που σημαινει οτι εχει καποια χαρακτηριστικη φωνη.
Το χαρακτηριστικο του Ρορ ειναι μια μασκα η οποια εχει ενα μαυρο συμμετρικο σχημα που αλλαζει συνεχεια. Η μασκα του θυμιζει τα συμμετρικα ψυχιατρικα τεστ του Rorscach, εξ ου και το ονομα του.
Το πρωτο τευχος μπορουμε να το αναλυσουμε στα εξης μερη:
Τελος, οι εικονες μας δειχνουν καποια πραγματα για το πως ειναι η τεχνολογια το 1985 του Watchmen: Οι ντετεκτιβ στην αρχη αναφερουν τους Knot Tops οτι ισως ευθυνονται για το φονο του Comedian. Προκειται για μια συμμορια πανκ που εχουν γιαπωνεζικο κοτσο στο κεφαλι (εξ ου το ονομα). Τα αυτοκινητα εχουν ενα στρογγυλο φουτουριστικο σχημα, πολυς κοσμος φοραει κατι μεταξυ κρανους και σκουφου ενω καπνιζει κατι στρογγυλες πιπες. Καποια σκηνικα δειχνουν στο βαθος γεωδαισικους θολους, ενω ο ουρανος εχει πολλα ζεπελιν και αεροστατα. Στα σκουπιδια υπαρχουν κουτια απο το καταστημα Gunga Diner, και εξωφυλλα κομικς "Tales of the Black Frighter", "Piracy", "X-ships". Υπαρχουν επισης διαφημισεις του αρωματος Nostalgia, καταστημα Gunga Diner και Treasure Island (καταστημα κομκς). Στο πλανο του εστιατοριου σεβιρεται ενα κοτοπουλο με 4 ποδια.
@Στιλλ θα προσπαθησω να εξηγησω τα πολιτικα στο σχολιο του επομενου κεφαλαιου
Απο τις αφηγησεις του Ρορ επισης προσπαθουμε να παρουμε καμια ψηγματα πληροφοριων για τους υπολοιπους ηρωες, οπως τους προηγουμενους Minutemen.
Ειναι χαρακτηριστικη η εκφραστικοτητα και ευγλωττια των αφηγησεων του Ρορ, οι οποιες ερχονται σε αντιθεση με την λακωνικη του ομιλια οταν βρισκεται με αλλους: μιλαει κοφτα, παραλειπει αντωνυμιες κλπ. Επισης τα μπαλονακια του εχουν παντα κατσαρη γραμμη, που σημαινει οτι εχει καποια χαρακτηριστικη φωνη.
Το χαρακτηριστικο του Ρορ ειναι μια μασκα η οποια εχει ενα μαυρο συμμετρικο σχημα που αλλαζει συνεχεια. Η μασκα του θυμιζει τα συμμετρικα ψυχιατρικα τεστ του Rorscach, εξ ου και το ονομα του.
Το πρωτο τευχος μπορουμε να το αναλυσουμε στα εξης μερη:
- *Ερευνα για το δολοφονημενο: καπως ο Ρορ μαθανει για το φονο και υποψιαζεται οτι ειναι ο Comedian. Σαν παρανομος ντετεκτιβ ερευναει το διαμερισμα του, επιβεβαιωνοντας ετσι τις υποψιες του. Απο διαφοορα σημεια (οπως στο διαλογο με τον Veidt) εκφραζει το θαυμασμο του για τον Comedian (ο οποιος θα δυμε τι κουμασι ειναι στο επομενο τευχος) και τον θεωρει πατριωτη, οπως τον εαυτο του.
- *Πεπεισμενος οτι μονο ενας υπερ-κακος μπορει να σκοτωσει τον Comedian, φοβαται οτι σκοτεινες δυναμεις θελουν να ξεφορτωθουν τους ηρωες. Επισκεπτεται πρωτα τον πρωην συνεργατη του και μοναδικο "φιλο" τον Nite Owl με τον οποιο εχει καποια οικειοτητα (διερρηξε το σπιτι του και τρωει μονος του). Ο Νταν (που εχει σχεσεις πατερα-γιου με εναν παλιο ηρωα) ειναι κατι σαν τον Μπατμαν εχοντας διαλεξει το κονσεπτ της κουκουβαγιας. Εχει πλουσιο εξοπλισμο (μονο βλεποντας το γκαραζ μας εξιταρεται η φαντασια) αλλα απο την εμφανιση και τον τροπο ομιλιας του δε θυμιζει καθολου ηρωα, φαινεται προβληματικος και ανασφαλης 40αρης, και νιωθει αβολα μαζι με τον Ρορ.
- *Κατοπιν ο Ρορ επισκεπτεται τον Veidt, αλλο πρωην ηρωα. Η "υπερδυναμη" του ειναι οτι προκειται για τον πιο ευφυη ανθρωπο του κοσμου και λογικο να τον βλεπουμε σαν μεγιστανα. Τα χαρακτηριστικα του ειναι τα χρωματα χρυσο και βιολετι, καθως και οτιδηποτε εχει αιγυπτιακο θεμα. Φαινεται οτι ειναι το ακρως αντιθετο του παρακμιακου, ακραιου Ρορσακ.
- *Τελος ο Ρορ επισκεπτεται τον Δρ. Μανχαταν, το μοναδικο υπερφυσικο ον στην ιστορια, μαζι με την πρωην ηρωιδα Λορι, η οποια μεταξυ μας, μου φαινεται οτι ειναι μονιμα σε περιοδο.
Και εδω υπαρχει ηλεκτρισμος μεταξυ Ρορ και Λορι, η υποστηριξη του για τον Comedian, και το πως τον υπερασπιζεται για αυτο που εκανε στη μητερα της (μεταξυ ενος πατριωτη και μιας γυναικας, ειναι σαφες ποιου το μερος θα παρει ο Ρορ)
Τελος, οι εικονες μας δειχνουν καποια πραγματα για το πως ειναι η τεχνολογια το 1985 του Watchmen: Οι ντετεκτιβ στην αρχη αναφερουν τους Knot Tops οτι ισως ευθυνονται για το φονο του Comedian. Προκειται για μια συμμορια πανκ που εχουν γιαπωνεζικο κοτσο στο κεφαλι (εξ ου το ονομα). Τα αυτοκινητα εχουν ενα στρογγυλο φουτουριστικο σχημα, πολυς κοσμος φοραει κατι μεταξυ κρανους και σκουφου ενω καπνιζει κατι στρογγυλες πιπες. Καποια σκηνικα δειχνουν στο βαθος γεωδαισικους θολους, ενω ο ουρανος εχει πολλα ζεπελιν και αεροστατα. Στα σκουπιδια υπαρχουν κουτια απο το καταστημα Gunga Diner, και εξωφυλλα κομικς "Tales of the Black Frighter", "Piracy", "X-ships". Υπαρχουν επισης διαφημισεις του αρωματος Nostalgia, καταστημα Gunga Diner και Treasure Island (καταστημα κομκς). Στο πλανο του εστιατοριου σεβιρεται ενα κοτοπουλο με 4 ποδια.
@Στιλλ θα προσπαθησω να εξηγησω τα πολιτικα στο σχολιο του επομενου κεφαλαιου
Last edited:
μερικές προσθήκες στις πληροφορίες του Αντέρωτα. Ο Υπερηρωικό ψευδώνυμο του Βέιντ είναι Οζυμανδίας, το Ελληνικό όνομα για τον Ραμσή Β'. Έχει γράψει ένα ποίημα για τον Οζυμανδία ο Πέρσι Σέλει (1792-1822):
«Συνάντησα έναν ταξιδιώτη από χώρα αρχαία.
Είπε: τεράστια, δίχως κορμό, δυο πόδια πέτρινα
υψώνονται στην έρημο. Κοντά τους, μες στην άμμο
βυθισμένο, ένα θρυμματισμένο πρόσωπο· τα σκυθρωπά του
χείλη, πτυχωμένα σ' ένα χαμόγελο ψυχρής υπεροχής,
λένε ο γλύπτης τους πως διάβασε σωστά αυτά τα πάθη
που ακόμη ζούνε χαραγμένα στ' άψυχα ετούτα πράγματα
το χέρι που τα περιγέλασε και την καρδιά που τα 'θρεψε.
Και πάνω στο κρηπίδι αυτές οι λέξεις αχνοφαίνονται:
"Οζυμανδίας τ' όνομά μου, ο Βασιλεύς των Βασιλέων,
κοιτάξτε τα έργα μου. Ισχυροί, κι απελπιστείτε! "
Άλλο τίποτα δεν μένει. Γύρω από τη φθορά
των κολοσσιαίων ερειπίων, απέραντη, γυμνή,
μόνη η έρημος, κι επίπεδη, απλώνεται μακριά».
Το Gunga Diner προφανώς προέρχεται από το ποίημα του Κίπλινγκ (1865-1936) Gunga Din.
Η επιλογή για τα πειρατικά κόμιξ δικαιολογείται (νομίζω από τον ίδιο τον Μουρ) στο ό,τι σε έναν κόσμο όπου οι δυνάμεις καταστολής είναι οι υπερήρωες, λογικά η μάζα θα αναζητά ήρωες σε μια άλλη εξιδανικευμένη μορφή ήρωα, τους πειρατές εδώ.
«Συνάντησα έναν ταξιδιώτη από χώρα αρχαία.
Είπε: τεράστια, δίχως κορμό, δυο πόδια πέτρινα
υψώνονται στην έρημο. Κοντά τους, μες στην άμμο
βυθισμένο, ένα θρυμματισμένο πρόσωπο· τα σκυθρωπά του
χείλη, πτυχωμένα σ' ένα χαμόγελο ψυχρής υπεροχής,
λένε ο γλύπτης τους πως διάβασε σωστά αυτά τα πάθη
που ακόμη ζούνε χαραγμένα στ' άψυχα ετούτα πράγματα
το χέρι που τα περιγέλασε και την καρδιά που τα 'θρεψε.
Και πάνω στο κρηπίδι αυτές οι λέξεις αχνοφαίνονται:
"Οζυμανδίας τ' όνομά μου, ο Βασιλεύς των Βασιλέων,
κοιτάξτε τα έργα μου. Ισχυροί, κι απελπιστείτε! "
Άλλο τίποτα δεν μένει. Γύρω από τη φθορά
των κολοσσιαίων ερειπίων, απέραντη, γυμνή,
μόνη η έρημος, κι επίπεδη, απλώνεται μακριά».
Το Gunga Diner προφανώς προέρχεται από το ποίημα του Κίπλινγκ (1865-1936) Gunga Din.
Η επιλογή για τα πειρατικά κόμιξ δικαιολογείται (νομίζω από τον ίδιο τον Μουρ) στο ό,τι σε έναν κόσμο όπου οι δυνάμεις καταστολής είναι οι υπερήρωες, λογικά η μάζα θα αναζητά ήρωες σε μια άλλη εξιδανικευμένη μορφή ήρωα, τους πειρατές εδώ.
Last edited:
Ωραίες οι πληροφορίες σας, μπράβο !! Θα περιμένω Αντέρωτα, αλλα κάτι που έχω απορία είναι στο τέλος του τρίτου τεύχους οπου ο Δόκτωρ Μανχάταν την έχει κάνει για τον Άρη και παράλληλα βλέπουμε κάτι κύριους να συζητάνε μελετώντας έναν χάρτη. Δεν έχω καταλάβει τι διακυβεύεται.
Επίσης με ''χαλάει'' λίγο αυτό το παιδάκι που διαβάζει το κόμιξ για τους πειρατές ενω παράλληλα εξελίσσεται η ιστορία μας. Καταλαβαίνω το ειρωνικό του πράγματος και την σύγκριση ανάμεσα στους ιδανικούς ήρωες όπως τους φαντασιώνονται τα κόμιξ και στους νεότερους που είναι πιο προβληματικοί και ανθρώπινοι αλλα θα μπορούσε να είναι πιο σύντομη η αναφορά. Ίσως να με κουράζει και γλώσσα στα αγγλικά.
Επίσης με ''χαλάει'' λίγο αυτό το παιδάκι που διαβάζει το κόμιξ για τους πειρατές ενω παράλληλα εξελίσσεται η ιστορία μας. Καταλαβαίνω το ειρωνικό του πράγματος και την σύγκριση ανάμεσα στους ιδανικούς ήρωες όπως τους φαντασιώνονται τα κόμιξ και στους νεότερους που είναι πιο προβληματικοί και ανθρώπινοι αλλα θα μπορούσε να είναι πιο σύντομη η αναφορά. Ίσως να με κουράζει και γλώσσα στα αγγλικά.
Τα δικά μου σχόλια: (να ξεκαθαρίσω ότι εγώ διαβάζω από την ελληνική μετάφραση της Anubis).
Πρώτο Τεύχος/κεφάλαιο.
Η ιστορία ξεκινά σαν ένα φιλμ ή μυθιστόρημα νουάρ. 12/10/1985*. Ο Κωμικός, ένας υπερήρωας δολοφονείται. Οι αστυνομικοί που αναλαμβάνουν την υπόθεση είναι αρκετά λιγότερο από θερμοί στο να λύσουν την υπόθεση και αποφασίζουν να την βάλουν στο αρχείο. Από τον διάλογο των δυο αστυνομικών μαθαίνουμε ότι το 1977 ψηφίστηκε το νομοσχέδιο Κην (Keene)** μετά από το οποίο όλοι οι υπερήρωες που δεν εργάζονται για την αμερικανική κυβέρνηση αποσύρθηκαν.
Αντίθετα ο Ρόρσαχ, ο αφηγητής μας, αποφασίζει να κάνει παράλληλες έρευνες μόνος του. Από την έρευνα του Ρόρσαχ στο διαμέρισμα του Κωμικού βλέπουμε ότι ο Κωμικός έχει στην ντουλάπα του μια παλιότερη στολή του και μια φωτογραφία από μια ομάδα υπερώων. Βουβές σελίδες, σου δείχνουν τις εικόνες και ό,τι καταλάβεις (θα καταλάβεις όταν το ξαναδείς τελειώνοντας την ιστορία). Κάπια στιγμή μέσα στην ιστορία μαθαίνουμε ότι είναι και καταζητούμενος γιατί όχι μόνο δεν αποσύρθηκε το 1977 αλλά έχει κάνει και δυο φόνους σαν εκδικητής-υπερήρωας.
Νέα πρόσωπα, δυο "συνταξιούχοι" υπερήρωες. Ο Νάιτ Όουλ 1 και ο Νάιτ Όουλ 2***. Μια βερσιόν μπατμανοειδούς υπερήρωα. Η σχέση τους είναι φιλική με τον 1 να είναι κατά κάποιο τρόπο μέντορας του 2. Επιστρέφοντας στο σπίτι του ο Νάιτ Όουλ 2 συναντά τον Ρόρσαχ που τον κατηγορεί για την στάση του στο θέμα του Νομοσχεδίου Κην και τον πληροφορεί για τη δολοφονία του Κωμικού. Η άποψη του Ρόρσαχ για τον Κωμικό διαφέρει ριζικά από αυτή των δύο Νάιτ Όουλ. Φεύγοντας ο Ρόρσαχ αφήνει τον Νάιτ Όουλ μελαγχολικό και σκεφτικό.
Πηγαίνει (ο Ρόρσαχ) σε ένα μπαρ που βάζει καβγά χωρίς να αντλήσει πληροφορίες για την δολοφονία και μετά επισκέπτεται τον Οζυμανδία. Ο Οζυμανδίας, ο εξυπνότερος άνθρωπος του κόσμου (μετά από εμένα προφανώς), είναι πλέον επικεφαλής μιας κολοσσιαίας επιχείρησης που πουλάει τον εαυτό του (από κουκλάκια και αφίσες, ως συμπληρώματα διατροφής). Ούτε ο Οζυμανδίας έχει ιδιαίτερα καλή γνώμη για τον Κωμικό, εξοργίζοντας τον Ρορσαχ.
Επόμενη στάση ο Δρ. Μανχάταν και η Λόρι (Σιλκ Σπέκτρ 2). Ένα ζευγάρι κυβερνητικών υπερηρώων. Ο Δρ Μανχάταν, ένα πραγματικό υπερανθρώπινο ον δεν μπορεί να νοιώσει ανθρώπινα συναισθήματα, οπότε είναι αδιάφορος για την δολοφονία που σε κοσμικό επίπεδο είναι ένα ασήμαντο γεγονός. Η Λόρι κατηγορεί τον Κωμικό σαν βιαστή της μητέρας της και επιτίθεται στον Ρόρσαχ που τον υπερασπίζεται. Ο Μανχάταν τηλεμεταφέρει τον Ρόρσαχ εκτός της βάσης όπου ζει με την Λόρι, και η Λόρι του λέει ότι αν δεν έχει πρόβλημα θα καλέσει για δείπνο τον Νάιτ Όουλ 2. Ο Μανχάταν συναινεί.
Φεύγοντας από το προσκήνιο ο Ρόρσαχ είναι οργισμένος για την συμπεριφορά των ανθρώπων (απλών, σούπερ και πρώην σούπερ) που συνεχίζουν τις ζωές τους ενώ ο κωμικός έχει δολοφονηθεί. Παράλληλα η πρώην Σιλκ Σπέκτρ 2 και ο πρώην Νάιτ Όουλ 2 περνάνε καλά και θυμούνται τα παλιά ενώ μαθαίνουμε ότι αν και ο εγκέφαλος του Δρ. Μανχάταν λειτουργεί με υπερανθρώπινους όρους τα υδραυλικά του είναι αρκετά ανθρώπινα και η κυβέρνηση κρατά την Λόρι για να κρατά τα υδραυλικά του Δρ. Μανχάταν ικανοποιημένα ώστε να είναι και ο ίδιος ήρεμος.
*12/10/1492: Ο Κολόμβος φτάνει πρώτη φορά στην Αμερική.
**με δεδομένο ότι προσωπικά θεωρώ ότι κανένα όνομα στο εν λόγω έργο δεν είναι τυχαίο έψαξα για διάσημους Keene που θα μπορούσαν να είναι ο εισηγητής του νομοσχεδίου (ενός νομοσχεδίου που θέτει τους υπερήρωες κάτω από την απόλυτη εξουσία του Προέδρου). Ο βασικός ύποπτος (πολιτικοποιημένο, συντηρητικό άτομο, δραστήριο κατά την δεκαετία του 1970-1980) είναι ο Ντέιβιντ Κιν ο οποίος είχε υπάρξει σύμβουλος του Σπίρο Άγκνου (κατά την προεδρία του Νίξον), εργάστηκε για τις προεκλογικές εκστρατείες του Ρίγκαν και του Μπους και το 1984-2011 υπήρξε πρόεδρος της Αμερικανικής Συντηρητικής Ένωσης.
***Αναφορά στην συνήθεια κυρίως της DC να αλλάζει την δεκαετία του 60 το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από έναν υπερήρωα που δεν πουλάει πια ανανεώνοντας το ενδιαφέρον γι'αυτόν τον ήρωα. Έτσι έχουμε διαφορετικό Φλας ή Γκριν Λάντερν την δεκαετία του 1940 και διαφορετικούς την δεκαετία του 1960.
Δεύτερο Τεύχος/Κεφάλαιο
Ενώ στην Ν. Υόρκη ο καιρός είναι βροχερός, ο Δρ. Μανχάταν στέλνει τηλεμεταφορικώς την Λόρι στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια να δει την μητέρα της, την Σιλκ Σπέκτρ 1 που έχει αποσυρθεί σε γηροκομείο. παράλληλα διεξάγεται η κηδεία του Κωμικού στην Ν.Υ. Η θείτσα φαίνεται να έχει καλύτερη άποψη για τον Κωμικό απ'ότι η κόρη της. Έχει συμπεριφορά ξεπεσμένης σταρ και θυμάται τα περιστατικά γύρω από την απόπειρα βιασμού και την βιαιοπραγία εις βάρος της από τον Κωμικό. Η πράξη του αυτή τον οδηγεί εκτός της Ομάδας των Μίνιτμεν. Παρόλα αυτά η γριά έχει στο κομοδίνο της την ίδια φωτογραφία που είχε ο Κωμικός στην ντουλάπα του. Τα παραπάνω γεγονότα έγιναν μετά την συγκεκριμένη φωτογράφηση*.
Στην κηδεία τώρα, ο Οζυμανδίας θυμάται το πώς συστάθηκαν οι Γουότσμεν.** μαθαίνουμε ότι οι Μίνιτμεν διαλύθηκαν το 1949, ότι ο Κωμικός ήταν αντίθετος με αυτό και γίνεται μια αναφορά στον υπερκακό Μολώχ***.
Πάντα στην κηδεία ο Δρ. Μανχάταν σκέφτεται την μέρα της νίκης στον Πόλεμο του Βιετναμ****, νίκης που συντελέστηκε χάρη στον Δρ. Μανχάταν. Εδώ βλέπουμε τον κυνισμό του Κωμικού που δολοφονεί την έγκυο ερωμένη του, μπροστά τον Δρ. Μανχάταν που μένει απαθής.
Μετά ο Νάιτ Όουλ θυμάται την συμπεριφορά του Κωμικού απέναντι στο συγκεντρωμένο πλήθος, λίγο πριν την ψήφιση του Νομοσχεδίου Κην (άρα γύρω στο 1977). Βέβαια ο Κωμικός εδώ μήπως λειτουργεί σαν προβοκάτορας για να προωθηθεί το Νομοσχέδιο; Γενικά στις 3 αναμνήσεις ο Κωμικός εμφανίζεται σαν ένα άτομο κυνικό. Κάνει αυτό που "πρέπει να κάνει" δεν προσπαθεί να το ωραιοποιήσει, το δικαιολογεί με κυνισμό και στηλιτεύει-ειρωνεύεται την έπαρση του Οζυμανδία, την αποστασιοποίηση του Μανχάταν και τον ιδεαλισμό του Νάιτ 'Οουλ.
Μετά την κηδεία βλέπουμε τον Ρόρσαχ να επισκέπτεται τον Μολώχ τον βασικό υπερκακό των Μίνιτμεν αλλά και των Γουότσμεν. Ο Μολώχ ήταν στην κηδεία του κωμικού και από τον διάλογό του με τον Ρόρσαχ προκύπτει ότι είχε συναντηθεί με τον Κωμικό λίγο πριν τον φόνο του. Η διήγηση του Ρόρσαχ δείχνει έναν πιο ανθρώπινο, έναν φοβισμένο Κωμικό που έχει μάθει κάτι που δεν έπρεπε. Προφανώς αυτή ήταν η αιτία της δολοφονίας του, αλλά δεν ξέρουμε ακόμα τι είναι αυτό που έμαθε. Είναι μεγαλειώδες και τρομερό συνάμα. Ο Μολώχ έχει καρκίνο και δεν έχει ελπίδες ανάρρωσης. Μαζί με τους ήρωες πεθαίνουν και οι υπερκακοί.
Τέλος η άποψη του Ρόρσαχ για τον Κωμικό, επίσκεψή και απότιση τιμών στον τάφο του.
*Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο οι χρονολογίες δίνονται έμμεσα μέσα από τις εφημερίδες και τους τίτλους τους. Ξεκινώντας η φωτογράφηση μια εφημερίδα αναφέρεται στην ανακάλυψη του Πλουτωνίου, Η ανακάλυψη έγινε τον Δεκέμβριο του 1940 και ταυτοποιήθηκε αρχές του 1941. Η δημοσίευση βέβαια δεν έγινε πριν το τέλος του πολέμου αλλά ας πούμε ότι η αναφορά είναι ποιητική αδεία. Ο Πόλεμος στον οποίο αναφέρονται οι ήρωες μετά την φωτογράφηση προφανώς είναι ο Β' παγκόσμιος. Οι ΗΠΑ δεν μπήκαν παρά μετά την επίθεση το Περλ Χάρμπορ τον Δεκέμβρη του 1941. Η αναφορά του Μασκοφόρου Δικαστή στο ότι Δεν ασχολούμαστε με την πολιτική είναι μια κατηγορία που συχνά προσάπτεται στον Σούπερμαν (και άλλους ανάλογους ήρωες) ότι αντί να ασχολούνται με πανανθρώπινα προβλήματα (πόλεμοι, πείνα κοκ) αυτοί κυνηγούν πορτοφολάδες. Η συμπεριφορά του Μανχάταν στην συνέχεια του κεφαλαίου δείχνει ότι δεν είναι η λύση να ασχοληθεί ο υπερήρωας με τον πόλεμο
**Στην σχετική εικόνα με την ομιλία του Κάπτεν Μετρόπολις ο Κωμικός διαβάζει μια εφημερίδα με τον τίτλο Η Γαλλία αποσύρεται από το ΝΑΤΟ. Αυτό έγινε το 1966.
***Στα "σκηνικά" της φωτογράφησης υπάρχει ο Καθρέφτης του Μολώχ. Άρα ο Μολώχ είναι ένας υπεραντίπαλος των Μινιτμεν που έχει επιστρέψει στην ενεργό δράση.
****Στην πραγματικότητα όπως ξέρουμε, οι ΗΠΑ έχασαν στο Βιετνάμ.
Τα σχόλια για τα συνοδευτικά κείμενα κάποια άλλη στιγμή.
Τα 2 πρώτα ήταν στην ύλη έτσι;
Πρώτο Τεύχος/κεφάλαιο.
Η ιστορία ξεκινά σαν ένα φιλμ ή μυθιστόρημα νουάρ. 12/10/1985*. Ο Κωμικός, ένας υπερήρωας δολοφονείται. Οι αστυνομικοί που αναλαμβάνουν την υπόθεση είναι αρκετά λιγότερο από θερμοί στο να λύσουν την υπόθεση και αποφασίζουν να την βάλουν στο αρχείο. Από τον διάλογο των δυο αστυνομικών μαθαίνουμε ότι το 1977 ψηφίστηκε το νομοσχέδιο Κην (Keene)** μετά από το οποίο όλοι οι υπερήρωες που δεν εργάζονται για την αμερικανική κυβέρνηση αποσύρθηκαν.
Αντίθετα ο Ρόρσαχ, ο αφηγητής μας, αποφασίζει να κάνει παράλληλες έρευνες μόνος του. Από την έρευνα του Ρόρσαχ στο διαμέρισμα του Κωμικού βλέπουμε ότι ο Κωμικός έχει στην ντουλάπα του μια παλιότερη στολή του και μια φωτογραφία από μια ομάδα υπερώων. Βουβές σελίδες, σου δείχνουν τις εικόνες και ό,τι καταλάβεις (θα καταλάβεις όταν το ξαναδείς τελειώνοντας την ιστορία). Κάπια στιγμή μέσα στην ιστορία μαθαίνουμε ότι είναι και καταζητούμενος γιατί όχι μόνο δεν αποσύρθηκε το 1977 αλλά έχει κάνει και δυο φόνους σαν εκδικητής-υπερήρωας.
Νέα πρόσωπα, δυο "συνταξιούχοι" υπερήρωες. Ο Νάιτ Όουλ 1 και ο Νάιτ Όουλ 2***. Μια βερσιόν μπατμανοειδούς υπερήρωα. Η σχέση τους είναι φιλική με τον 1 να είναι κατά κάποιο τρόπο μέντορας του 2. Επιστρέφοντας στο σπίτι του ο Νάιτ Όουλ 2 συναντά τον Ρόρσαχ που τον κατηγορεί για την στάση του στο θέμα του Νομοσχεδίου Κην και τον πληροφορεί για τη δολοφονία του Κωμικού. Η άποψη του Ρόρσαχ για τον Κωμικό διαφέρει ριζικά από αυτή των δύο Νάιτ Όουλ. Φεύγοντας ο Ρόρσαχ αφήνει τον Νάιτ Όουλ μελαγχολικό και σκεφτικό.
Πηγαίνει (ο Ρόρσαχ) σε ένα μπαρ που βάζει καβγά χωρίς να αντλήσει πληροφορίες για την δολοφονία και μετά επισκέπτεται τον Οζυμανδία. Ο Οζυμανδίας, ο εξυπνότερος άνθρωπος του κόσμου (μετά από εμένα προφανώς), είναι πλέον επικεφαλής μιας κολοσσιαίας επιχείρησης που πουλάει τον εαυτό του (από κουκλάκια και αφίσες, ως συμπληρώματα διατροφής). Ούτε ο Οζυμανδίας έχει ιδιαίτερα καλή γνώμη για τον Κωμικό, εξοργίζοντας τον Ρορσαχ.
Επόμενη στάση ο Δρ. Μανχάταν και η Λόρι (Σιλκ Σπέκτρ 2). Ένα ζευγάρι κυβερνητικών υπερηρώων. Ο Δρ Μανχάταν, ένα πραγματικό υπερανθρώπινο ον δεν μπορεί να νοιώσει ανθρώπινα συναισθήματα, οπότε είναι αδιάφορος για την δολοφονία που σε κοσμικό επίπεδο είναι ένα ασήμαντο γεγονός. Η Λόρι κατηγορεί τον Κωμικό σαν βιαστή της μητέρας της και επιτίθεται στον Ρόρσαχ που τον υπερασπίζεται. Ο Μανχάταν τηλεμεταφέρει τον Ρόρσαχ εκτός της βάσης όπου ζει με την Λόρι, και η Λόρι του λέει ότι αν δεν έχει πρόβλημα θα καλέσει για δείπνο τον Νάιτ Όουλ 2. Ο Μανχάταν συναινεί.
Φεύγοντας από το προσκήνιο ο Ρόρσαχ είναι οργισμένος για την συμπεριφορά των ανθρώπων (απλών, σούπερ και πρώην σούπερ) που συνεχίζουν τις ζωές τους ενώ ο κωμικός έχει δολοφονηθεί. Παράλληλα η πρώην Σιλκ Σπέκτρ 2 και ο πρώην Νάιτ Όουλ 2 περνάνε καλά και θυμούνται τα παλιά ενώ μαθαίνουμε ότι αν και ο εγκέφαλος του Δρ. Μανχάταν λειτουργεί με υπερανθρώπινους όρους τα υδραυλικά του είναι αρκετά ανθρώπινα και η κυβέρνηση κρατά την Λόρι για να κρατά τα υδραυλικά του Δρ. Μανχάταν ικανοποιημένα ώστε να είναι και ο ίδιος ήρεμος.
*12/10/1492: Ο Κολόμβος φτάνει πρώτη φορά στην Αμερική.
**με δεδομένο ότι προσωπικά θεωρώ ότι κανένα όνομα στο εν λόγω έργο δεν είναι τυχαίο έψαξα για διάσημους Keene που θα μπορούσαν να είναι ο εισηγητής του νομοσχεδίου (ενός νομοσχεδίου που θέτει τους υπερήρωες κάτω από την απόλυτη εξουσία του Προέδρου). Ο βασικός ύποπτος (πολιτικοποιημένο, συντηρητικό άτομο, δραστήριο κατά την δεκαετία του 1970-1980) είναι ο Ντέιβιντ Κιν ο οποίος είχε υπάρξει σύμβουλος του Σπίρο Άγκνου (κατά την προεδρία του Νίξον), εργάστηκε για τις προεκλογικές εκστρατείες του Ρίγκαν και του Μπους και το 1984-2011 υπήρξε πρόεδρος της Αμερικανικής Συντηρητικής Ένωσης.
***Αναφορά στην συνήθεια κυρίως της DC να αλλάζει την δεκαετία του 60 το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από έναν υπερήρωα που δεν πουλάει πια ανανεώνοντας το ενδιαφέρον γι'αυτόν τον ήρωα. Έτσι έχουμε διαφορετικό Φλας ή Γκριν Λάντερν την δεκαετία του 1940 και διαφορετικούς την δεκαετία του 1960.
Δεύτερο Τεύχος/Κεφάλαιο
Ενώ στην Ν. Υόρκη ο καιρός είναι βροχερός, ο Δρ. Μανχάταν στέλνει τηλεμεταφορικώς την Λόρι στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια να δει την μητέρα της, την Σιλκ Σπέκτρ 1 που έχει αποσυρθεί σε γηροκομείο. παράλληλα διεξάγεται η κηδεία του Κωμικού στην Ν.Υ. Η θείτσα φαίνεται να έχει καλύτερη άποψη για τον Κωμικό απ'ότι η κόρη της. Έχει συμπεριφορά ξεπεσμένης σταρ και θυμάται τα περιστατικά γύρω από την απόπειρα βιασμού και την βιαιοπραγία εις βάρος της από τον Κωμικό. Η πράξη του αυτή τον οδηγεί εκτός της Ομάδας των Μίνιτμεν. Παρόλα αυτά η γριά έχει στο κομοδίνο της την ίδια φωτογραφία που είχε ο Κωμικός στην ντουλάπα του. Τα παραπάνω γεγονότα έγιναν μετά την συγκεκριμένη φωτογράφηση*.
Στην κηδεία τώρα, ο Οζυμανδίας θυμάται το πώς συστάθηκαν οι Γουότσμεν.** μαθαίνουμε ότι οι Μίνιτμεν διαλύθηκαν το 1949, ότι ο Κωμικός ήταν αντίθετος με αυτό και γίνεται μια αναφορά στον υπερκακό Μολώχ***.
Πάντα στην κηδεία ο Δρ. Μανχάταν σκέφτεται την μέρα της νίκης στον Πόλεμο του Βιετναμ****, νίκης που συντελέστηκε χάρη στον Δρ. Μανχάταν. Εδώ βλέπουμε τον κυνισμό του Κωμικού που δολοφονεί την έγκυο ερωμένη του, μπροστά τον Δρ. Μανχάταν που μένει απαθής.
Μετά ο Νάιτ Όουλ θυμάται την συμπεριφορά του Κωμικού απέναντι στο συγκεντρωμένο πλήθος, λίγο πριν την ψήφιση του Νομοσχεδίου Κην (άρα γύρω στο 1977). Βέβαια ο Κωμικός εδώ μήπως λειτουργεί σαν προβοκάτορας για να προωθηθεί το Νομοσχέδιο; Γενικά στις 3 αναμνήσεις ο Κωμικός εμφανίζεται σαν ένα άτομο κυνικό. Κάνει αυτό που "πρέπει να κάνει" δεν προσπαθεί να το ωραιοποιήσει, το δικαιολογεί με κυνισμό και στηλιτεύει-ειρωνεύεται την έπαρση του Οζυμανδία, την αποστασιοποίηση του Μανχάταν και τον ιδεαλισμό του Νάιτ 'Οουλ.
Μετά την κηδεία βλέπουμε τον Ρόρσαχ να επισκέπτεται τον Μολώχ τον βασικό υπερκακό των Μίνιτμεν αλλά και των Γουότσμεν. Ο Μολώχ ήταν στην κηδεία του κωμικού και από τον διάλογό του με τον Ρόρσαχ προκύπτει ότι είχε συναντηθεί με τον Κωμικό λίγο πριν τον φόνο του. Η διήγηση του Ρόρσαχ δείχνει έναν πιο ανθρώπινο, έναν φοβισμένο Κωμικό που έχει μάθει κάτι που δεν έπρεπε. Προφανώς αυτή ήταν η αιτία της δολοφονίας του, αλλά δεν ξέρουμε ακόμα τι είναι αυτό που έμαθε. Είναι μεγαλειώδες και τρομερό συνάμα. Ο Μολώχ έχει καρκίνο και δεν έχει ελπίδες ανάρρωσης. Μαζί με τους ήρωες πεθαίνουν και οι υπερκακοί.
Τέλος η άποψη του Ρόρσαχ για τον Κωμικό, επίσκεψή και απότιση τιμών στον τάφο του.
*Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο οι χρονολογίες δίνονται έμμεσα μέσα από τις εφημερίδες και τους τίτλους τους. Ξεκινώντας η φωτογράφηση μια εφημερίδα αναφέρεται στην ανακάλυψη του Πλουτωνίου, Η ανακάλυψη έγινε τον Δεκέμβριο του 1940 και ταυτοποιήθηκε αρχές του 1941. Η δημοσίευση βέβαια δεν έγινε πριν το τέλος του πολέμου αλλά ας πούμε ότι η αναφορά είναι ποιητική αδεία. Ο Πόλεμος στον οποίο αναφέρονται οι ήρωες μετά την φωτογράφηση προφανώς είναι ο Β' παγκόσμιος. Οι ΗΠΑ δεν μπήκαν παρά μετά την επίθεση το Περλ Χάρμπορ τον Δεκέμβρη του 1941. Η αναφορά του Μασκοφόρου Δικαστή στο ότι Δεν ασχολούμαστε με την πολιτική είναι μια κατηγορία που συχνά προσάπτεται στον Σούπερμαν (και άλλους ανάλογους ήρωες) ότι αντί να ασχολούνται με πανανθρώπινα προβλήματα (πόλεμοι, πείνα κοκ) αυτοί κυνηγούν πορτοφολάδες. Η συμπεριφορά του Μανχάταν στην συνέχεια του κεφαλαίου δείχνει ότι δεν είναι η λύση να ασχοληθεί ο υπερήρωας με τον πόλεμο
**Στην σχετική εικόνα με την ομιλία του Κάπτεν Μετρόπολις ο Κωμικός διαβάζει μια εφημερίδα με τον τίτλο Η Γαλλία αποσύρεται από το ΝΑΤΟ. Αυτό έγινε το 1966.
***Στα "σκηνικά" της φωτογράφησης υπάρχει ο Καθρέφτης του Μολώχ. Άρα ο Μολώχ είναι ένας υπεραντίπαλος των Μινιτμεν που έχει επιστρέψει στην ενεργό δράση.
****Στην πραγματικότητα όπως ξέρουμε, οι ΗΠΑ έχασαν στο Βιετνάμ.
Τα σχόλια για τα συνοδευτικά κείμενα κάποια άλλη στιγμή.
Τα 2 πρώτα ήταν στην ύλη έτσι;
Last edited:
Εξαρτάται. Η ανακάλυψη του πλουτώνιου, δείχνει ότι είμαστε στις αρχές του 1941 (και ο διάλογος ανάμεσα στους δυο υπερήρωες το επιβεβαιώνει καθώς τονίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι εκτός πολέμου, αλλά ο πόλεμος μαίνεται στην Ευρώπη, άρα είμαστε μεταξύ 9/1939 και 12/1941 ακόμα και χωρίς να δούμε το πότε ανακαλύφθηκε το πλουτώνιο). Η δημοσίευση της ανακάλυψης δεν ταιριάζει χρονικά, αλλά φαντάζομαι ότι αυτό γίνεται γιατί το πλουτώνιο έχει σημασία για τους Γουότσμεν.
Η αποχώρηση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ ήταν σημαντικό γεγονός για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ έγινε το 1966 και είναι σημαντικό στοιχεί για να μας πει πότε ιδρύονται οι Γουότσμεν σαν ομάδα χωρίς να μας πετάξει την χρονολογία στη μούρη.
Η απεργία των αστυνομικών (όχι στην έκταση που υπονοείται στο κόμικ, περίπου ένα 15-20%) έλαβε χώρα στην Βοστόνη το 1974 σε συμπαράσταση άλλων εργατικών σωματίων που απεργούσαν. (αυτό δεν το αναφέρω παραπάνω, είναι νέα άχρηστη πληροφορία). Είχε γίνει μια μεγαλύτερης κλίμακας απεργία των αστυνομικών πάλι στην Βοστόνη αλλά το 1919
Η εμπλοκή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ (δεκαετία 1960 και 1970) οδήγησε στην ήττα των ΗΠΑ και του Ν. Βιετνάμ, αλλά εδώ χάρις στον Μανχάταν και τον Κωμικό οι ΗΠΑ νικούν (και ο πόλεμος κρατά λίγο λιγότερο από τον πραγματικό, τελειώνει αρχές της δεκαετίας του 1970 αντί για το 1976).
Η εισβολή της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν στην πραγματικότητα έγινε το 1979 και όχι στα μέσα της δεκαετίας του 1980 όπως φαίνεται στο κόμικ
Θεωρώ ότι Η ανακάλυψη του πλουτωνίου (και η επακόλουθη συζήτηση για τον Πόλεμο) και η αποχώρηση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ έχει να κάνει με την χρονική τοποθέτηση (ίσως και η απεργία σε ένα βαθμό)
Ο πόλεμος του Βιετνάμ, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και οι κοινωνικές ταραχές του 1970 μπαίνουν για να φτιάξουν ένα ζοφερό κλίμα.
Η αποχώρηση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ ήταν σημαντικό γεγονός για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ έγινε το 1966 και είναι σημαντικό στοιχεί για να μας πει πότε ιδρύονται οι Γουότσμεν σαν ομάδα χωρίς να μας πετάξει την χρονολογία στη μούρη.
Η απεργία των αστυνομικών (όχι στην έκταση που υπονοείται στο κόμικ, περίπου ένα 15-20%) έλαβε χώρα στην Βοστόνη το 1974 σε συμπαράσταση άλλων εργατικών σωματίων που απεργούσαν. (αυτό δεν το αναφέρω παραπάνω, είναι νέα άχρηστη πληροφορία). Είχε γίνει μια μεγαλύτερης κλίμακας απεργία των αστυνομικών πάλι στην Βοστόνη αλλά το 1919
Η εμπλοκή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ (δεκαετία 1960 και 1970) οδήγησε στην ήττα των ΗΠΑ και του Ν. Βιετνάμ, αλλά εδώ χάρις στον Μανχάταν και τον Κωμικό οι ΗΠΑ νικούν (και ο πόλεμος κρατά λίγο λιγότερο από τον πραγματικό, τελειώνει αρχές της δεκαετίας του 1970 αντί για το 1976).
Η εισβολή της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν στην πραγματικότητα έγινε το 1979 και όχι στα μέσα της δεκαετίας του 1980 όπως φαίνεται στο κόμικ
Θεωρώ ότι Η ανακάλυψη του πλουτωνίου (και η επακόλουθη συζήτηση για τον Πόλεμο) και η αποχώρηση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ έχει να κάνει με την χρονική τοποθέτηση (ίσως και η απεργία σε ένα βαθμό)
Ο πόλεμος του Βιετνάμ, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και οι κοινωνικές ταραχές του 1970 μπαίνουν για να φτιάξουν ένα ζοφερό κλίμα.
Last edited:
Στο φλαςμπακ με τη φωτογραφια και το βιασμο υπαρχει μπροστα ενα ημερολογιο και βλεπουμε οτι η ημερομηνια ειναι ?2 Οκτωβριου 1940. Δεν ξερω που τοποθετειται το πλουτωνιο, αλλα ειναι λογικο να εχει εφευρεθει νωριτερα στον κοσμο του Watchmen
Σε αλλο φλαςμπακ, αναφερεται οτι η συγκεντρωση των νεων ηρωων (στο αγγλικο λεγονται Crimebusters) ειναι το 1966
Το φλαςμπακ με την απεργια των Αστυνομκων και τις διαμαρτυριες ειναι το 1977, λιγο πριν το Keene Act.
Γενκως στη διαρκεια της ιστοριας, 2 πολιτικα σκηνικα επισκιαζουν ολο το σεναριο: ο ψυχρος πολεμος και η εντασημε τη Σοβιετικη Ενωση, και το Keene Act. Το πρωτο ηταν μια διαρκης απειλη στην πραγματικοτητα, αλλα για καποιο λογο στον κοσμο του Watchmen εχει παρει πολυ πιο επικινδυνες διαστασεις (ακομα δεν εχω εντοπισει ποια γεγονοτα ακριβως οδηγησαν σε αυτην την κατασταση).
Το Keene Act ειναι αυτο που εχει καταργησει τους μασκοφορους ηρωες και καθιστα τον Ναιτ Οουλ συνταξιουχο, και τον Rorschach παρανομο. Και φυσικα δεν εχει καμια σχεση με την πραγματικοτητα
Σε αλλο φλαςμπακ, αναφερεται οτι η συγκεντρωση των νεων ηρωων (στο αγγλικο λεγονται Crimebusters) ειναι το 1966
Το φλαςμπακ με την απεργια των Αστυνομκων και τις διαμαρτυριες ειναι το 1977, λιγο πριν το Keene Act.
Γενκως στη διαρκεια της ιστοριας, 2 πολιτικα σκηνικα επισκιαζουν ολο το σεναριο: ο ψυχρος πολεμος και η εντασημε τη Σοβιετικη Ενωση, και το Keene Act. Το πρωτο ηταν μια διαρκης απειλη στην πραγματικοτητα, αλλα για καποιο λογο στον κοσμο του Watchmen εχει παρει πολυ πιο επικινδυνες διαστασεις (ακομα δεν εχω εντοπισει ποια γεγονοτα ακριβως οδηγησαν σε αυτην την κατασταση).
Το Keene Act ειναι αυτο που εχει καταργησει τους μασκοφορους ηρωες και καθιστα τον Ναιτ Οουλ συνταξιουχο, και τον Rorschach παρανομο. Και φυσικα δεν εχει καμια σχεση με την πραγματικοτητα
Από την Βικιπέδεια
και
Ακολουθει ο δικος μου σχολιασμος για το 2ο τευχος.
Σαν κεντρικη υποθεση εχουμε την κηδεια του Κωμικου, και δινεται αφορμη να μαθουμε την ιστορια του κοσμου μεσω φλαςμπακ. Παροτι νεκρος, αναπτυσσεται οπως οι αλλοι κεντρικοι χαρακτηρες. Οι πολλες αναφορες στο παρελθον ειναι που αναπτυσσουν το παρελθον μαζι με την ιστορια, οπως γινεται στην Ιλιαδα, και στο Lost.
Περναμε στην κηδεια του Κωμικου που γινεται με τιμες ηρωα. Κατι που δε φαινεται καθαρα, ειναι οτι υπαρχει αστυνομια που προσπαθει να συγκρατησει ενα πληθος διαμαρτυρομενων μαζι με τον τρελο τυπο που κραταει την ταμπελα "ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ". Η κηδεια διακοπτεται απο αλλα φλας μπακ που γινονται transition κινηματογραφικα (πχ σταδιακα ζουμ στο προσωπο του Veidt που ξαφνικα "μεταμορφωνεται" σε Ozymandias, οταν ηταν νεωτερος, χωρις ρυτιδες και διαφορετικο μαλλι) ενω με τη συνηθη τακτικη του βιβλιου, τα λογια του παπά πολλες φορες συνδυαζονται με την εικονα.
1940
Στο πρωτο μερος και στο πρωτο φλαςμπακ, εχουμε τη Λορι να επισκεπεται τη μανα της πρωην-σεξοβομβα-περασμενα-μεγαλεια Σαλλυ. Απο τις αναφορες του προηγουμενου τευχους εχουμε υποννοιες για τεταμενη σχεση μεταξυ μανας και κορης και η ενταση φαινεται και στο διαλογο. Σε αυτο το μερος εχουμε και το πρωτο φλαςμπακ με κινηματογραφικο τροπο (ζουμ στη φωτογραφια, με την αντανακλαση του ηλιου που γινεται φλας).
Ειμαστε στο 1940 και ειναι η μοναδικη φορα που βλεπουμε ζωντανους τους Minutemen. Τα ονοματα και λιγες λεπτομερειες γι' αυτους αναφερονται στο Under the Hood, ενω στην αφηγηση του Ρορσακ στο προηγουμενο τευχος εχουμε μαθει που κατεληξε ο καθενας. Προκειται για το γνωστο γεγονος που αναφερεται αλλου, το βιασμο της Σαλλυ απο τον Κωμικο, κατι που αποτρεπει ο σαδιστης Μασκοφορος Δικαστης (τον βλεπουμε ενιοτε με τη Σαλλυ στο πλαϊ του).
Παροτι δεν τους βλεπουμε "εν δρασει" σε καποια περιπετεια τους, καποιες λεπτομερειες, οπως τα τροπαια με το Ηλιακο Οπλο του Μολωχ και η μασκα καποιου King Mob δινουν λιγα στοιχεια για τη δραση τους, μας εξιταρουν την περιεργεια και γεμιζουμε τα "κενα" με τη φαντασια μας.
1966
Ειμαστε σε μια συναντηση νεωτερων μασκοφορων (λεγε με καρναβαλι). Βλεπουμε πρωτη φορα τον Οζυ, τον Μανχαταν, τον Κουκουβαγια και τη Λορι με τις στολες τους. Αρχηγος της συναξης ειναι ενας λιγοτερο ανεπτυγμενος χαρακτηρας, ο Καπτεν Μετροπολις των Minutemen (τον ειδαμε στο προηγουμενο φλας μπακ). Ο Ρορ φαινεται σαφως σε καλυτερη κατασταση απο ο,τι ειναι τωρα, ενω το μπαλονακι οταν μιλαει δεν εχει τη τρεμαμενη γραμμη. Ο Μανχαταν δεν εχει σχεση με τη Λορι, αλλα ειναι με μια αγνωστη γυναικα, ενω η Λορι τον κοιταει. Ο ηδη αντιπαθης Κωμικος, νεωτερος, ειναι στον κοσμο του αλλα φαινεται οτι ξερει κατι παραπανω απο τα προβληματα που θεωρει ο Μετροπολις. Παρατηρειστε οτι τα "προβληματα" που επικαλειται ειναι τα "ναρκωτικα", "αντιπολεμικες εκδηλωσεις", "εξεγερσεις μαυρων" κλπ, αποκαλυπτοντας το πιον το Μετροπολις και τα ηθη της εποχης. Η αληθεια του Κωμικου χαλαει τη συναξη, και φαινεται οτι αφηνει προβληματισμενο τον Οζυμανδια.
1971
Κατοπιν περναμε στη νικη του Βιετναμ χαρη στον Κωμικο και τον Μανχαταν. Η νικη της Αμερικης στο Βιετνμα ειναι ενα γεγονος που διαφοροποιει σημαντικα την πραγματικοτητα απο την εναλλακτικη ιστορια του Watchmen. Θα ηταν αδιανοητο η Αμερικη να μην κερδιζε καποιο πολεμο, εφοσον υπαρχει ο Δρ. Μανχαταν.
Αναφερεται οτι ο Νιξον θα χρησιμοποιησει τη νικη για προσωπικο του οφελος, κατι που εξηγει το πως βρισκεται ακομα στην εξουσια το 85, 20 χρονια μετα (στην πραγματικοτητα ηταν ο Ριγκαν). Σημειωστε οτι η εικονα με την αφιξη του Νιξον, αντιπαραβαλλεται με την αληθινη κλασσικη φωτογραφια που απεικονιζει τη φυγη του τελευταιου ελικοπτερου απο τη Σαιγκον, μετα την ηττα της Αμερικης
Το γεγονος που βλεπουμε ειναι κατι που κανει τον Κωμικο μισητο και να θυμιζει πιο πολυ σουπερκακό παρα σουπερήρωα. Ειναι επισης η προελευση της ουλης που εχει στις εμφανισεις οπου ειναι πιο ηλικιωμενος (οπως στο φλας μπακ με τη δολοφονια του)
Παρατηρειστε οτι η "στολη" του Μανχαταν ειναι πλεον ενα στριγκακι, που (σε σχεση με τη στολη του προηγουμενου φλας μπακ, και την τελειως γυμνη του εμφανιση στο προηγουμενο τευχος) αντικατοπτριζει τη φυγη του απο την ανθρωπινη φυση οπως περνανε τα χρονια.
(μια εφημεριδα στις πρωτες σελιδες του προηγουμενου τευχους, λεει οτι το Βιετναμ γινεται η 52η πολιτεια των ΗΠΑ.)
1977
Τελος, η αναμνηση του Ναιτ Οουλ εχει να κανει με τα γεγονοτα που οδηγησαν στην απαγορευση των μασκοφορων. Βλεπουμε το φουτουριστικο σκαφος του Οουλ (το ειδαμε σκεπασμενο στο γκαραζ του, στο προηγουμενο τευχος) και ο Κωμικος να φοραει αυτη τη φορα μια μασκα, προφανως για να καλυπτει την ουλη που δεν ειχε πριν. Ο Κωμικος ειναι στο συνηθισμενο αντιπαθητικο στυλακι του, μιλωντας υποτιμητικα για τους αλλους ηρωες, αναφεροντας μεταξυ αλλων οτι ο Ρορ αρχιζει να τρελαινεται.
Μολωχ
Το τελευταιο μερος εχει να κανει με την επισκεψη του Ρορσαχ στον πρωην υπερκακο Μολωχ. Σημειωστε οτι μολις πριν ανοιξει το ψυγειο του, τα φαγητα βρισκονται ακουμπησμενα σε μια σκοτεινη γωνια, αφου τα εχει βγαλει ο Ρορσαχ απο το ψυγειο για να κρυφτει εκει. Ο Μολωχ ειναι αλλο ενα δειγμα της παρακμης και της νοσταλγιας που διαπνεει ολο το εργο. Αντι να βλεπουμε εναν υπερκακο, βλεπουμε εναν αρρωστο γερο, απο τον οποιο εχουν μεινει μονο δυο μυτερα αυτια να δηλωνουν οτι ηταν κατι σαν μαγος, και του οποιου η μονη παρανομια ειναι η χρηση ενος παρανομου φαρμακου.
Το φλας μπακ του Μολωχ ειναι η πρωτη φορα που δειχνει τον Κωμικο πιο ανθρωπινο και συπαθη. Εχει μαθει κατι τρομερο που φαινεται να τον κανει να μετανοει για ο,τι εκανε. Αναφερει μια λιστα οπου ειναι το ονομα του Μολωχ και η φιλη του μπλε τυπου. Ολη η σεκανς ειναι απο τα ματια του Μολωχ. Το δισελιδο ειναι σαν "σκακιερα" με τα μπλε και κοκκινα καρε να εναλλασσονται, καθοτι αναβοσβηνουν τα φωτα του δρομου απο το παραθυρο.
Ο τελευταιος μονολογος του Ρορσαχ δινει αλλη μια οπτικη για την ιδεολογια του, οτι το "καλο" πρεπει να τιμωρει το κακο, ακομα και οταν δεν υπαρχει τιποτα αλλο μετα. Δινει και ενα συνοπτικο χαρακτηρισμο του Κωμικου: δεν ειναι μανιακος με την αρχαια Αιγυπτο ουτε με τις κουκουβαγιες. Ειναι αυτος που ειδε το προσωπο του 20ου αιωνα, δεν κρυφτηκε, το θεωρησε ανεκδοτο και εγινε η παρωδια του.
Σαν κεντρικη υποθεση εχουμε την κηδεια του Κωμικου, και δινεται αφορμη να μαθουμε την ιστορια του κοσμου μεσω φλαςμπακ. Παροτι νεκρος, αναπτυσσεται οπως οι αλλοι κεντρικοι χαρακτηρες. Οι πολλες αναφορες στο παρελθον ειναι που αναπτυσσουν το παρελθον μαζι με την ιστορια, οπως γινεται στην Ιλιαδα, και στο Lost.
Περναμε στην κηδεια του Κωμικου που γινεται με τιμες ηρωα. Κατι που δε φαινεται καθαρα, ειναι οτι υπαρχει αστυνομια που προσπαθει να συγκρατησει ενα πληθος διαμαρτυρομενων μαζι με τον τρελο τυπο που κραταει την ταμπελα "ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ". Η κηδεια διακοπτεται απο αλλα φλας μπακ που γινονται transition κινηματογραφικα (πχ σταδιακα ζουμ στο προσωπο του Veidt που ξαφνικα "μεταμορφωνεται" σε Ozymandias, οταν ηταν νεωτερος, χωρις ρυτιδες και διαφορετικο μαλλι) ενω με τη συνηθη τακτικη του βιβλιου, τα λογια του παπά πολλες φορες συνδυαζονται με την εικονα.
1940
Στο πρωτο μερος και στο πρωτο φλαςμπακ, εχουμε τη Λορι να επισκεπεται τη μανα της πρωην-σεξοβομβα-περασμενα-μεγαλεια Σαλλυ. Απο τις αναφορες του προηγουμενου τευχους εχουμε υποννοιες για τεταμενη σχεση μεταξυ μανας και κορης και η ενταση φαινεται και στο διαλογο. Σε αυτο το μερος εχουμε και το πρωτο φλαςμπακ με κινηματογραφικο τροπο (ζουμ στη φωτογραφια, με την αντανακλαση του ηλιου που γινεται φλας).
Ειμαστε στο 1940 και ειναι η μοναδικη φορα που βλεπουμε ζωντανους τους Minutemen. Τα ονοματα και λιγες λεπτομερειες γι' αυτους αναφερονται στο Under the Hood, ενω στην αφηγηση του Ρορσακ στο προηγουμενο τευχος εχουμε μαθει που κατεληξε ο καθενας. Προκειται για το γνωστο γεγονος που αναφερεται αλλου, το βιασμο της Σαλλυ απο τον Κωμικο, κατι που αποτρεπει ο σαδιστης Μασκοφορος Δικαστης (τον βλεπουμε ενιοτε με τη Σαλλυ στο πλαϊ του).
Παροτι δεν τους βλεπουμε "εν δρασει" σε καποια περιπετεια τους, καποιες λεπτομερειες, οπως τα τροπαια με το Ηλιακο Οπλο του Μολωχ και η μασκα καποιου King Mob δινουν λιγα στοιχεια για τη δραση τους, μας εξιταρουν την περιεργεια και γεμιζουμε τα "κενα" με τη φαντασια μας.
1966
Ειμαστε σε μια συναντηση νεωτερων μασκοφορων (λεγε με καρναβαλι). Βλεπουμε πρωτη φορα τον Οζυ, τον Μανχαταν, τον Κουκουβαγια και τη Λορι με τις στολες τους. Αρχηγος της συναξης ειναι ενας λιγοτερο ανεπτυγμενος χαρακτηρας, ο Καπτεν Μετροπολις των Minutemen (τον ειδαμε στο προηγουμενο φλας μπακ). Ο Ρορ φαινεται σαφως σε καλυτερη κατασταση απο ο,τι ειναι τωρα, ενω το μπαλονακι οταν μιλαει δεν εχει τη τρεμαμενη γραμμη. Ο Μανχαταν δεν εχει σχεση με τη Λορι, αλλα ειναι με μια αγνωστη γυναικα, ενω η Λορι τον κοιταει. Ο ηδη αντιπαθης Κωμικος, νεωτερος, ειναι στον κοσμο του αλλα φαινεται οτι ξερει κατι παραπανω απο τα προβληματα που θεωρει ο Μετροπολις. Παρατηρειστε οτι τα "προβληματα" που επικαλειται ειναι τα "ναρκωτικα", "αντιπολεμικες εκδηλωσεις", "εξεγερσεις μαυρων" κλπ, αποκαλυπτοντας το πιον το Μετροπολις και τα ηθη της εποχης. Η αληθεια του Κωμικου χαλαει τη συναξη, και φαινεται οτι αφηνει προβληματισμενο τον Οζυμανδια.
1971
Κατοπιν περναμε στη νικη του Βιετναμ χαρη στον Κωμικο και τον Μανχαταν. Η νικη της Αμερικης στο Βιετνμα ειναι ενα γεγονος που διαφοροποιει σημαντικα την πραγματικοτητα απο την εναλλακτικη ιστορια του Watchmen. Θα ηταν αδιανοητο η Αμερικη να μην κερδιζε καποιο πολεμο, εφοσον υπαρχει ο Δρ. Μανχαταν.
Αναφερεται οτι ο Νιξον θα χρησιμοποιησει τη νικη για προσωπικο του οφελος, κατι που εξηγει το πως βρισκεται ακομα στην εξουσια το 85, 20 χρονια μετα (στην πραγματικοτητα ηταν ο Ριγκαν). Σημειωστε οτι η εικονα με την αφιξη του Νιξον, αντιπαραβαλλεται με την αληθινη κλασσικη φωτογραφια που απεικονιζει τη φυγη του τελευταιου ελικοπτερου απο τη Σαιγκον, μετα την ηττα της Αμερικης
Το γεγονος που βλεπουμε ειναι κατι που κανει τον Κωμικο μισητο και να θυμιζει πιο πολυ σουπερκακό παρα σουπερήρωα. Ειναι επισης η προελευση της ουλης που εχει στις εμφανισεις οπου ειναι πιο ηλικιωμενος (οπως στο φλας μπακ με τη δολοφονια του)
Παρατηρειστε οτι η "στολη" του Μανχαταν ειναι πλεον ενα στριγκακι, που (σε σχεση με τη στολη του προηγουμενου φλας μπακ, και την τελειως γυμνη του εμφανιση στο προηγουμενο τευχος) αντικατοπτριζει τη φυγη του απο την ανθρωπινη φυση οπως περνανε τα χρονια.
(μια εφημεριδα στις πρωτες σελιδες του προηγουμενου τευχους, λεει οτι το Βιετναμ γινεται η 52η πολιτεια των ΗΠΑ.)
1977
Τελος, η αναμνηση του Ναιτ Οουλ εχει να κανει με τα γεγονοτα που οδηγησαν στην απαγορευση των μασκοφορων. Βλεπουμε το φουτουριστικο σκαφος του Οουλ (το ειδαμε σκεπασμενο στο γκαραζ του, στο προηγουμενο τευχος) και ο Κωμικος να φοραει αυτη τη φορα μια μασκα, προφανως για να καλυπτει την ουλη που δεν ειχε πριν. Ο Κωμικος ειναι στο συνηθισμενο αντιπαθητικο στυλακι του, μιλωντας υποτιμητικα για τους αλλους ηρωες, αναφεροντας μεταξυ αλλων οτι ο Ρορ αρχιζει να τρελαινεται.
Μολωχ
Το τελευταιο μερος εχει να κανει με την επισκεψη του Ρορσαχ στον πρωην υπερκακο Μολωχ. Σημειωστε οτι μολις πριν ανοιξει το ψυγειο του, τα φαγητα βρισκονται ακουμπησμενα σε μια σκοτεινη γωνια, αφου τα εχει βγαλει ο Ρορσαχ απο το ψυγειο για να κρυφτει εκει. Ο Μολωχ ειναι αλλο ενα δειγμα της παρακμης και της νοσταλγιας που διαπνεει ολο το εργο. Αντι να βλεπουμε εναν υπερκακο, βλεπουμε εναν αρρωστο γερο, απο τον οποιο εχουν μεινει μονο δυο μυτερα αυτια να δηλωνουν οτι ηταν κατι σαν μαγος, και του οποιου η μονη παρανομια ειναι η χρηση ενος παρανομου φαρμακου.
Το φλας μπακ του Μολωχ ειναι η πρωτη φορα που δειχνει τον Κωμικο πιο ανθρωπινο και συπαθη. Εχει μαθει κατι τρομερο που φαινεται να τον κανει να μετανοει για ο,τι εκανε. Αναφερει μια λιστα οπου ειναι το ονομα του Μολωχ και η φιλη του μπλε τυπου. Ολη η σεκανς ειναι απο τα ματια του Μολωχ. Το δισελιδο ειναι σαν "σκακιερα" με τα μπλε και κοκκινα καρε να εναλλασσονται, καθοτι αναβοσβηνουν τα φωτα του δρομου απο το παραθυρο.
Ο τελευταιος μονολογος του Ρορσαχ δινει αλλη μια οπτικη για την ιδεολογια του, οτι το "καλο" πρεπει να τιμωρει το κακο, ακομα και οταν δεν υπαρχει τιποτα αλλο μετα. Δινει και ενα συνοπτικο χαρακτηρισμο του Κωμικου: δεν ειναι μανιακος με την αρχαια Αιγυπτο ουτε με τις κουκουβαγιες. Ειναι αυτος που ειδε το προσωπο του 20ου αιωνα, δεν κρυφτηκε, το θεωρησε ανεκδοτο και εγινε η παρωδια του.
Θα σας διαβάσω μέσα στο καλοκαίρι.
(μωρε εμεις να γραφουμε, αρκει να διαβαζει και κανενας 
)
Πλακα πλακα ειναι ενα βιβλιο που αν το παρεις στα σοβαρα, αποκομιζεις διαφορα, ακομα και για την ιστορια της Αμερικης, για τα οποια δεν ηξερα τιποτα οταν το επιασα. Το ιδιο ισχυει και με τα Before Watchmen, αν και αρκετα υποδεεστερα.
)Πλακα πλακα ειναι ενα βιβλιο που αν το παρεις στα σοβαρα, αποκομιζεις διαφορα, ακομα και για την ιστορια της Αμερικης, για τα οποια δεν ηξερα τιποτα οταν το επιασα. Το ιδιο ισχυει και με τα Before Watchmen, αν και αρκετα υποδεεστερα.