Συνανάγνωση: Watchmen

[Τσίου]

Τι να μη φορέσουν πλερέζες που φεύγεις εσύ, οι άλλοι χάθηκαν (μα γιατί;;; ) και τώρα μόνο εγώ, η εμψυχώτρια, απόμεινα;
Edit:

3 αποχωρησεις (ουτε το Σουρβαιβορ να ημασταν) και απο τους υπολοιπους δεν εχουμε φιντμπακ. Λεω να το καψουμε.

Να θέλω να γελάσω με το σχόλιο για το Σουρβάιβορ και να μην μπορώ. ΠΑΣ ΚΑΛΑ; Γιατί να το κάψετε; θα γράφετε τις αναλύσεις σας εσύ και ο Κόρτο κι εγώ θα σας διαβάζω (και θα λέω όπως σε κάθε συνανάγνωση: Μπράβο, τι ωραία που τα λέτε.) Μη μου κόβετε την μόρφωση!

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

χαχαχα
φεύγει η Βάγγυ, φεύγει η Στιλλ, ο Πίκος παράγγειλε μια συνανάγνωση χωρίς υπερήρωες καλοψημένη, δεν ξεκινάνε καν οι υπόλοιποι, δε βαριέσαι; επιτέλους τζαστ δε θρι οφ ας, πιο καλή η μοναξιά κοκ...

και για να συνεχίσουμε τις αναλύσεις μας. Ο Αρχικακός που βλέπουμε συχνότερα ως τώρα είναι ο καρκινοπαθής Moloch που το πραγματικό του όνομα είναι Edgar Willam Jacobi.

Το πραγματικό του όνομα μοιάζει με αυτό του διάσημου Βέλγου δημιουργού κόμικ Edgar Pierre Jacobs

Η βασική σειρά του Jacobs είναι Οι περιπέτειες των Μπλέικ και Μόρτιμερ. Ένας σημαντικός "κακός" που εμφανίζεται στα 2 από τα 12 αυθεντικά άλμπουμ της σειράς είναι ο Δρ Μίλοχ που στην δεύτερη εμφάνισή του (στο άλμπουμ με τίτλο Διαβολική παγίδα είναι καρκινοπαθής)

 

[Τσίου]

τζαστ δε θρι οφ ας, πιο καλή η μοναξιά κοκ...

Εμείς οι τρεις θα πάμε αλλιώς

Spoiler

[video=youtube;8A5C93LXWhI]https://www.youtube.com/watch?v=8A5C93LXWhI[/video]

Προσπερνάω αναλύσεις, χωρίς να τις διαβάζω, μέχρι να τελειώσω σήμερα το τρίτο (δηλ. 5ο) τεύχος και αιλ μπι μπακ!

 

[Βάγγυ]

Εγώ, το καλοκαίρι θα το συνεχίσω και θα διαβάσω παράλληλα και τις πολυτιμες πληροφορίες σας!! )) Κιπ γκόιγκ! ;)

 

[Στιλλ ιλλ]

Α ρε Στιλλ ουτε τωρα το καταφερες το ρημαδι

Φάνηκε πιο δυνατό κι αυτή την φορά !!! Καταραμένο παιδί μου, τι να λέμε. Θέλω να μείνετε ενωμένοι και να μην στεναχωριέστε, θα τα καταφέρετε. Πιστεύω σε σας.

 

[Τσίου]

Έχω μείνει άφωνη με τις αναλύσεις σας. Παιδιά τι να πω; για άλλη μια φορά μπράβο. Για να είμαι ειλικρινής μπήκα στα τυφλά, δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω. Για τον Άλαν Μουρ το μόνο που ήξερα ήταν ότι είναι λίγο παλαβιάρης και αυτήν την πληροφορία την πήρα από ένα περιοδικό όσο περίμενα σε αίθουσα αναμονής ιατρείου. Για το "Watchmen" δεν είχα την παραμικρή ιδέα, άσε που δεν περίμενα να είναι τόσο σκοτεινό. Είναι αριστούργημα. Ένα αριστούργημα που πρέπει να τριφτεί (με αγάπη) στις μούρες όσων πιστεύουν ότι τα κόμικ μπουκς είναι "πολύ λίγα" ή για έφηβους
-Μ'αρέσει που πολλές φορές η ίδια φράση κουμπώνει σε δύο διαφορετικές σκηνές.
-Μ'αρέσει ο Ρόρσαχ (ντοντ ασκ μι γουάι)

 

[Τσίου]

μου χρωστάτε σχολιασμό για την ύλη της εβδομάδας που μας πέρασε ή μου φαίνεται;

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Σε λίγο

 

[Τσίου]

Έτσι μπράβο (απαπαπα ούτε ενοίκιο να μου χρωστούσες). Κι εσύ Αντέρωτα μην σφυρίζεις αδιάφορα, σε βλέπω. Ντάξει;

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Τρίτο κεφάλαιο:
Το επίκεντρο της ιστορίας περνά από τον Ρόρσαχ και τον Κωμικό στον Δρ. Μανχάταν, αφού πρώτα γνωρίσουμε τον εφημεριδοπώλη και τον αναγνώστη του Πειρατικού Κόμικ. Παράλληλα οι πρώτες σελίδες του κεφαλαίου μας εισάγουν σε μια ζοφερή πραγματικότητα. Οι Σοβιετικοί έχουν εισβάλει στο Αφγανιστάν και ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος ενός πυρηνικού πολέμου, ενώ εκφράζονται ανησυχίες για την υγεία του Προέδρου Νίξον (στην πραγματικότητα η Σοβιετική Εισβολή έγινε το 1979, αλλά εδώ δεν είμαστε στον κόσμο όπως τον ξέρουμε)

Με τους υπερήρωες παρόντες στην κοινωνική πραγματικότητα, και με μεγάλο μέρος της κοινωνίας και της πολιτείας εναντίον τους, οι νέοι διαβάζουν πειρατικά κόμικ. Όπως κατά την δεκαετία του 1930 με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο να πλησιάζει και τις συνέπειες του κραχ του 1929 παραπάνω από οδυνηρές, ο κόσμος ξέφευγε από την ζοφερή πραγματικότητα μέσω ενός κινηματογράφου ζοφερού μεν, εξόφθαλμα μη ρεαλιστικού δε (Universal Monsters: Δράκουλας, Φρανκενστάιν, Αόρατος Άνθρωπος, Λυκάνθρωπος, Μούμια κ.α Δρ. Τζέκυλ και κος Χάιντ) εδώ το μέσο που καλύπτει την ανάγκη φυγής σε έναν πιο παράλογα ζοφερό κόσμο από τον πραγματικό είναι το πειρατικό κόμικ όπου βλέπουμε έναν μοναχικό επιζώντα από μια πειρατική επιδρομή να προσπαθεί να επιστρέψει στην πόλη του και να προειδοποιήσει τους συμπολίτες του (κυρίως τους συγγενείς του) για την επαπειλούμενη πειρατική επίθεση.

Ο Εφημεριδοπώλης από την άλλη εκφράζει τον μέσο συντηρητικό πολίτη, που υιοθετεί μια στάση να κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα, πριν προλάβουν να το κάνουν αυτοί (φυσικά όποιος και να κάνει το πρώτο βήμα, όπως θα δούμε αργότερα, οι συνέπειες θα είναι ολέθριες). Εδώ βλέπουμε και έναν τυχαίο φανατικό αναγνώστη μιας ακροδεξιάς εφημερίδας (ο οποίος ίσως δεν είναι και τόσο τυχαίος) ο οποίος κατά βάσει ενστερνίζεται τις απόψεις του Εφημεριδοπώλη.

Επόμενο πλάνο ο Δρ. Μανχάταν και Σιλκ Σπεκτρ ΙΙ κάνουν τα τσικ του τσικ τους, οπότε η Σιλκ ανακαλύπτει ότι ο Δρ Μανχάταν έχει διπλασιαστεί για διπλάσιο μπλε-διπλάσια ευχαρίστηση, αλλά αυτή δεν το βλέπει από αυτή την σκοπιά ενώ όταν θα ανακαλύψει ότι κυκλοφορεί και ένας τρίτος Δρ. Μανχάταν στο σπίτι που εργάζεται σε ένα πείραμα γιατί καλά τα γκομενιλίκια αλλά έχουμε και δουλειές, βγαίνει από τα ρούχα της (μεταφορικά γιατί είναι ήδη γυμνή), ντύνεται και εγκαταλείπει τον Δρ. Μανχάταν μόνο με τους εαυτούς του.

Παράλληλα μια ηλικιωμένη καπνίστρια, παλιά σχέση του Δρ. Μανχάταν (η συνοδός του στην ανάμνηση από την δεκαετία του 1960 στο προηγούμενο κεφάλαιο) τον κατηγορεί σε έναν δημοσιογράφο που ηχογραφεί τις δηλώσεις της. Βλέπουμε παράλληλα την παλιότερη πρώην του Μανχάταν να τον κατηγορεί ενώ η νεότερη πρώην πηγαίνει προς το σπίτι του Νάιτ Όουλ ΙΙ όπου του λέει τα νέα ενώ αυτός της φτιάχνει καφέ (μόνο καφέ σοου φαρ, παραείναι μπούλης για κάτι παραπάνω, δεν είναι τυχαίο ότι το σύμβολό του είναι ο μπούφος). Τελικά ο Δρ. Μανχάταν βάζει γραβάτα και κουστούμι (όπως ακριβώς έκανε ο κ. Τσίπρας όταν επέβαλε τους όρους του στην ΕΕ) και μεταφέρθηκε σε ένα τηλεοπτικό στούντιο που θα δώσει συνέντευξη. Παράλληλα (πάντα) η Λόρη και ο Μπούφος βγαίνουν για βολτίτσα για να πάνε στον Νάιτ Όουλ Ι και να δείρουν μερικά κλεφτρόνια στην διαδρομή ώστε να ξεμουδιάσουν.

Στην συνέντευξη, ο Δρ. Μανχάταν έρχεται αντιμέτωπος με την πληροφορία ότι πλήθος ατόμων που σχετίστηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (από φιλική/συναισθηματική έως αντίπαλοί του) έχουν πεθάνει ή έχουν προσβληθεί από καρκίνο. Ο Δρ. Μανχάταν εγκαταλείπει τον τηλεοπτικό σταθμό, διώχνεται από την βάση όπου διέμενε και αφού πάρει μια φωτογραφία από μια εγκαταλελειμμένη βάση θα πάει στον Άρη να τραγουδά το πιο καλή η μοναξιά. Την επομένη ο Μανχάταν είναι ήρεμος στον Άρη, αλλά οι εφημερίδες μας επαναφέρουν στην ζοφερή γήινη πραγματικότητα. Το επιτελείο του Προέδρου επεξεργάζεται σενάρια για τις πιθανές συνέπειες μιας πυρηνικής επίθεσης των ΗΠΑ στην ΕΣΣΔ και κλείνουμε με τον Δρ. Μανχάταν ν'αναπολεί κοιτώντας την φωτογραφία (που θα δούμε στο επόμενο επεισόδιο τι δείχνει)


Τέταρτο κεφάλαιο
Πάλι βασικός ήρωας είναι ο Μανχάταν στον Άρη, ο οποίος είναι και ο αφηγητής μας. Η φωτογραφία δείχνει αυτόν και την κοπέλα του πριν πάθει το (πυρηνικό) ατύχημα που θα τον κάνει τον Δρ. Μανχάταν. Γιος ενός ρολογά, ήθελε και ο ίδιος να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του. Οι πυρηνικές βόμβες που ρίχτηκαν τον Αύγουστο του 1945 σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι (Χιροσίμα βασικά) έκαναν τον πατέρα του να αποφασίσει ότι ο γιος του θα γίνει πυρηνικός φυσικός όπως και έγινε. Το 1958 προσλαμβάνεται σε ένα ερευνητικό κέντρο όμως από ένα ατύχημα σχετιζόμενο με ένα ρολόι ξεχασμένο σε έναν θάλαμο πειραμάτων θα τον μεταμορφώσει στον Δρ. Μανχάταν. Η σχέση του με την Τζένη που χρονολογείται από πριν το ατύχημα συνεχίζεται, όμως ο Τζον (Ο Μανχάταν) δεν είναι πια άνθρωπος. Αντιλαμβάνεται την ανθρώπινη ιστορία σαν ένα διαρκές παρόν και αυτή είναι η τραγωδία του, αλλά και η τραγωδία όσων τον περιβάλουν. Το 1960 κοινοποιείται η ύπαρξή του και οι δυνάμεις του, γνωρίζεται με τον Κένεντι αλλά δεν ασχολείται με το να αποτρέψει την δολοφονία του γιατί γι'αυτόν το μέλλον έχει ήδη συμβεί άρα δεν υπάρχει λόγος να επέμβει. Βλέπουμε το τέλος της σχέσης του με την Τζένη και την έναρξη της σχέσης του με την Λόρη, την αρχή και το τέλος των Γουότσμεν, την ανάμειξη του ίδιου και του Κωμικού στο Βιετνάμ, την έναρξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Οζυμανδία. Γενικά είναι ένα όμορφα σκηνοθετημένο κεφάλαιο με στόχο να μας μεταδώσει το αίσθημα ματαιότητας και μοναξιάς που συνοδεύει τις υπερδυνάμεις του Δρ. Μανχάταν και να καταλάβουμε ότι ο Μανχάταν δεν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γη, ούτε αιφνιδιάστηκε στην συνέντευξη, απλά αυτή ήταν η πορεία των γεγονότων.

Πέμπτο κεφάλαιο
Είναι ένα κεφάλαιο όπου κυριαρχεί η συμμετρία, όπως φαίνεται και από τον τίτλο του.

Ξεκινάμε με τον Ρόρσαχ να επισκέπτεται τον Μολώχ για να μάθει αν έχει σχέση με την επίθεση διασυρμού στον Δρ. Μανχάταν. Δεν έχει

Οι δυο αστυνομικοί που διεξήγαγαν με υποδειγματική ευσυνειδησία την έρευνα για τον φόνο του Κωμικού στο πρώτο κεφάλαιο αντιμετωπίζουν την υπόθεση ενός πολίτη που πανικόβλητος από τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο σκότωσε την οικογένειά του και αυτοκτόνησε.

Κάτοικοι της Νέας Υόρκης σκέφτονται να φύγουν για την επαρχία ενώ ο τύπος με το κόμικ διαβάζει με πάθος την συνέχεια.

Η 10η σελίδα με τον Νάιτ Όουλ ΙΙ και την Λόρυ να συζητούν είναι τέλεια σχεδιασμένη με τον καθρέφτη να παίζει δυναμικό ρόλο στην σκηνοθεσία της. Εδώ μαθαίνουμε ότι η αναχώρηση του Δρ. Μανχάταν από την Γη κάνει άχρηστη την Λόρυ οπότε διώχνεται από την βάση. Ο Μπούφος την καλεί να μείνει σπίτι του.

Γνωριμία με το σπίτι του Ρόρσαχ σε μια παρακμιακή γειτονιά και με την σπιτονοικοκυρά του που του θυμίζει την μητέρα του. Στους δρόμους επικρατεί παρακμή και άγχος, η ιστορία με τους πειρατές συνεχίζεται.

Απόπειρα δολοφονίας του Οζυμανδία. Ο επίδοξος δολοφόνος αυτοκτονεί.

Ξανά η συνέχεια της πειρατικής ιστορίας

Ξανά ο Ρόρσαχ στους δρόμους

Η Λόρυ και ο Μπούφος στο σπίτι του Μπούφου (κοιμούνται σε χωριστά δωμάτια)

Κάτοικοι της Νέας Υόρκης συζητάνει και ο μικρός διαβάζει το κόμικ

Οι αστυνομικοί συζητάνε για την υπόθεση δολοφονίας του Κωμικού και παίρνουν ένα τηλέφωνο καταγγελίας για τον Ρόρσαχ.

Ο Ρόρσαχ επισκέπτεται τον Μολώχ, τον βρίσκει δολοφονημένο και φτάνει η αστυνομία. Παρόλο που είναι έντονα αντίθετος με το ενδεχόμενο σύλληψής του, και εκφράζει δυναμικά την αντίθεσή του αυτή τελικά συλλαμβάνεται και η αφαίρεση της μάσκας μας αποκαλύπτει τον αναγνώστη της ακροδεξιάς εφημερίδας στο τρίτο κεφάλαιο.

 

[Τσίου]

Κόρτο.

αφού πρώτα γνωρίσουμε τον εφημεριδοπώλη και τον αναγνώστη του Πειρατικού Κόμικ.

Το πειρατικό κόμικ το βρήκα εξίσου φανταστικό. Αν υπήρχε θα το διάβαζα!

(μόνο καφέ σοου φαρ, παραείναι μπούλης για κάτι παραπάνω, δεν είναι τυχαίο ότι το σύμβολό του είναι ο μπούφος)

Όχι bullying στον μπούλη! (είναι η αδυναμία μου)

Spoiler

[video=youtube;G7h_F-ugKro]https://www.youtube.com/watch?v=G7h_F-ugKro[/video]

Τελικά ο Δρ. Μανχάταν βάζει γραβάτα και κουστούμι (όπως ακριβώς έκανε ο κ. Τσίπρας όταν επέβαλε τους όρους του στην ΕΕ) (...) Παράλληλα (πάντα) η Λόρη και ο Μπούφος βγαίνουν για βολτίτσα για να πάνε στον Νάιτ Όουλ Ι και να δείρουν μερικά κλεφτρόνια στην διαδρομή ώστε να ξεμουδιάσουν.

Ρε συ...

Βλέπουμε το τέλος της σχέσης του με την Τζένη και την έναρξη της σχέσης του με την Λόρη

Είδες πως τσίμπησε την μικρούλα; αβάδιστα, αβίαστα και αβασάνιστα.

Γενικά είναι ένα όμορφα σκηνοθετημένο κεφάλαιο με στόχο να μας μεταδώσει το αίσθημα ματαιότητας και μοναξιάς που συνοδεύει τις υπερδυνάμεις του Δρ. Μανχάταν και να καταλάβουμε ότι ο Μανχάταν δεν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γη, ούτε αιφνιδιάστηκε στην συνέντευξη, απλά αυτή ήταν η πορεία των γεγονότων.

Μαχαιριά στην καρδιά αυτή η φλατ αφήγηση, απ'τα καλύτερα σημεία του βιβλίου.

Η 10η σελίδα με τον Νάιτ Όουλ ΙΙ και την Λόρυ να συζητούν είναι τέλεια σχεδιασμένη με τον καθρέφτη να παίζει δυναμικό ρόλο στην σκηνοθεσία της.

Με έκανες να πάω στην 10η σελίδα για να θυμηθώ κι εγώ εκεί στάθηκα. (We're both leftovers)

τελικά συλλαμβάνεται και η αφαίρεση της μάσκας μας αποκαλύπτει τον αναγνώστη της ακροδεξιάς εφημερίδας στο τρίτο κεφάλαιο.

ΓΟΥΑΤ? & πως τον μπέρδεψα με τον λαλημένο που κρατάει το πλακάτ!; Πάω σφαίρα στο τρίτο κεφάλαιο!

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Ο ιδιος είναι

 

[Τσίου]

Ω, γαμώτο...

 

[Αντέρωτας]

Μπραβο Κόρτε προσεχως και η αντερωτική ανάλυση

 

[Αντέρωτας]

Κεφαλαιο 3

Λοιπον, Κορτε και Τσιου...

Αξιζει να ασχοληθουμε με αυτο το τευχος απο το εξωφυλλο. Εχουμε close up μιας πινακιδας FALLOUT SHELTER, με ενα καπνο να μοιαζει νεκροκεφαλη στο προφιλ, και απ την ταμπελα να φαινονται μονο τα γραμματα που μοιαζουν με ALL HELL.

Στην πρωτη σελιδα μπαινει ενα σκηνικο το οποιο θα το δουμε πολλες φορες στην πορεια του εργου. Προκειται για μια χαρακτηριστικη διασταυρωση στην οποια υπαρχουν τα εξης κτηρια: Promethean Cabs (εταιρεια ταξι), Gunga Diner (εστιατοριο), Utopia (σινεμά) και το "Ινστιτουτο Εξω-διαστημικών Σπουδών", που μας δείχνει πόσο προηγμένο τεχνολογικα ειναι το εναλλακτικο 1985 του Watchmen. Εξω απο το ινστιτουτο ειναι το περιπτερο με ενα μοναχικο και πολυλογα περιπτερα (τα δυο συνδυαζονται σε ενα θλιβερο τυπο που μονολογαει ασταματητα) ο οποιος εκπροσωπει το μεσο ανθρωπο στη δινη οσων συμβαινουν, και μεσα απο αυτον μαθαινουμε τα παραλληλα τεκταινομενα του κοσμου του Watchmen. Αξιζει αναφορα ενα εξωφυλλο εφημεριδας πανω σε ενα "αγνοουμενο συγγραφεα".

Διπλα του ειναι ενα αραπακι που ειναι καθισμενο σε ενα μηχανημα φορτισης ηλεκτρικων οχηματων (που δεν υπηρχαν στο πραγματικο 1985) και διαβαζει ενα τευχος του Tales of the Black Freighter. Οπως ειπε ο Κορτο, σε ενα κοσμο οπου υπαρχουν οι υπερηρωες, το μεσο των κομικς εχει παρει διαφορετικη τροχια, και στραφηκε σε πειρατικές ή γουέστερν ιστορίες. Το πειρατικο κομικ ομολογω οτι με κουρασε, ειδικα οπως παρεμβαλλοταν στην κυρια δραση αλλα ειναι μια εξαιρετικα καλογραμμενη μακαβρια ιστορια τρομου, η αφηγηση της αντιπαραβαλλεται ειρωνικα με τα τεκταινομενα, ενω αποτελει αλληγορια του κυριου ηθικου ζητηματος του βιβλιου (θα το διαπιστωσουμε στο τευχος 11-12).

Ο Μουρ ειναι τοσο ευφυης και ταλαντουχος συγγραφεας που για την πλακα του χωνει μια γαματη ιστορια μεσα σε μια αλλη γαματη ιστορια.

Βλεπουμε τη Λορι να εγκαταλειπει τον Τζον, να επιβιβαζεται σε ενα ταξι Promethean με μια γυναικα ταξιτζου και να σταματαει κοντα στο σπιτι του Μπουφου (© Κορτο) οπου βλεπουμε ξανα το καταστημα Treasure Island και διαφημιση του πανταχου παροντος Nostalgia, με υπογραφη Veidt. Ο Μπουφος αλλαζει την κλειδαρια του (καθοτι την ειχε σπασει ο Ρορ στο 1ο τευχος) και βλεπουμε οτι η μαρκα της κλειδαριας ειναι Gordian Knot (αναφορα στο Γορδιο Δεσμο του Μ. Αλεξανδρου). Ολο αυτο αντιπαραβαλλεται με τη συνεντευξη της πρωην του Μανχαταν, και μας θυμιζει τα μεθυσμενα λογια του Κωμικου στον Μολωχ, οτι "η φιλεναδα του μπλε τυπου ειναι στη λιστα" οπως και ο Μολωχ.

Κατοπιν βλεπουμε Μπουφο και Λορι να περπατουν (ο κλειδαρας τους προτεινει να παρουν ταξι απο το Promethean) και να περνανε απο τον περιπτερα (τον βλεπουμε απο αποσταση να παραλαμβανει ενα πακετο εντυπων) και το σινεμα Ουτοπια (προβαλλει το παλιο εργο ΕΦ This Island Earth). Κατοπιν περικυκλωνονται απο τους γιαπωνεζοειδεις πανκς που λεγονται Knot Tops και να ξαναβρισκουν τον παλιο τους εαυτο, οποτε και βλεπουμε, με καθυστερηση, τον πρωτο ηρωισμο μεσα στην ιστορια. Οι αντιδρασεις τους, που λαχανιαζουν, κοιταζονται και η Λορι αναβει [δ]τσιγαρο[/δ]πίπα, θυμιζει σεξουαλικη πραξη.

Αργοτερα κανουμε ενα rewind και βλεπουμε παλι τον περιπτερα ενω παραλαμβανει τα εντυπα, και στο βαθος τον Μπουφο και τη Λορι να περπατουν.

Τιθεται το θεμα του αν ο Μανχαταν προκαλει καρκινο στους κοινους θνητους. Αυτο μου φανηκε μια ενδιαφερουσα δοση ρεαλισμου στο ρεαλιστικο κοσμο των Watchmen. Σε ολα τα φανταστικα κομικς οι ηρωες περνουν απο καθε ειδους διαστημικων και εξωδιαστατικων περιπετειων με εξωτικες τεχνολογιες, τηλεμεταφορες κλπ, υπερφυσικα οντα και υπερφυσικες ενεργειες και ακτινοβολιες και δεν παθαινει κανεις τιποτα (εδω ο Μπρους Μπανερ αντι να παθει καρκινο εγινε Χαλκ).

Η αποχωρηση του Μανχαταν απο την Αμερικη εχει συνεπειες στον Ψυχρο Πολεμο. Μολις φευγει, η ΕΣΣΔ εισβαλλει στο Αφγανισταν. Οπως ειπε ο Κορτο, αυτο ειχε γινει το '79, αλλα αφου εδω υπαρχει ο Μανχαταν, φαινεται οτι η ΕΣΣΔ εμεινε πισω, και περιμενε να φυγει ο Μανχαταν για να παρει η ιστορια το δρομο της. Ο περιπτερας νιωθει το τελος να ερχεται. Σε μια σκηνη που μας δειχνει την πολιτικη διασταση των γεγονοτων, ο Νιξον, με τον Κισινγκερ και τον Γκορντον Λιντυ βρισκονται σε μια αιθουσα πολεμου και συζητουν για τις επομενες κινησεις της ΕΣΣΔ.

Στο τελος βλεπουμε τον Ρορ να σπαει για αλλη μια φορα την πορτα του Μπουφου (χαλαλι η καινουργια κλειδαρια Gordian), να επιβεβαιωνει τη θεωρια του για τη συνωμοσια εναντιον των μασκοφορων, και να σουφρωνει ενα μπουκαλι Nostalgia.

 

[Τσίου]

και σ'εσένα Αντέρωτα, ο ένας συμπληρώνει τον άλλον! Με τις λεπτομέρειες που αναφέρετε με βοηθάτε πολύ και επίσης τώρα καταλαβαίνω πόσο άπειρο μάτι έχω στα κόμιξ

Ο Μουρ ειναι τοσο ευφυης και ταλαντουχος συγγραφεας που για την πλακα του χωνει μια γαματη ιστορια μεσα σε μια αλλη γαματη ιστορια.

Ακριβώς.
(Ρε σεις, έβαλα στο γοογλε το "Tales of the Black Freighter" και μου έβγαλε κάτι βιντεάκια )

βλεπουμε, με καθυστερηση, τον πρωτο ηρωισμο μεσα στην ιστορια. Οι αντιδρασεις τους, που λαχανιαζουν, κοιταζονται και η Λορι αναβει [δ]τσιγαρο[/δ]πίπα, θυμιζει σεξουαλικη πραξη.

Ωχ, φίλε ναι!

Να πω τώρα το κουλό μου που το σκέφτομαι μέρες και αν δεν το πω θα σκάσω; Μήπως ο κωμικός πάσχει (και) από PTSD? όσο καφρίλας και να είσαι, απ'τον πόλεμο δεν γυρνάς με όλες τις βίδες στην θέση τους.

 

[Αντέρωτας]

Το μικιμαου Tales of the Black Freighter ειχε γινει μαζι με την ταινια Watchmen. Ακομα δεν το εχω δει ολοκληρο

Δεν εχει να κανει με το ποσο εμπειρη εισαι στα κομικς, γιατι δεν ειναι ολα τα κομικς σχεδιασμενα με τοση προσοχη στη λεπτομερεια, συμβολισμους και διασταυρωμενα στοιχεια. ο Gibbons αποτυπωνει εκπληκτικα τη γλωσσα του σωματος, ενω πολλα στοιχεια στις εικονες τα προσεθεσε ο ιδιος χωρις να το ξερει ο Μουρ.

Ειναι ενα κομικ που οσο το αναλυεις τοσο πιο πολυ το απολαμβανεις και στο τελος νιωθεις σοφοτερος.

 

[Αντέρωτας]

Ακολουθει αλλο ενα κατεβατο

Κεφαλαιο 4

Σε αυτο το κεφαλαιο εχουμε επιτελους το origin story του Μανχαταν. Origin story ειναι μια τεχνικη στα υπερηρωικα κομικς που μας αποκαλυπτουν τυπου πρικουελ την προελευση των δυναμεων καποιου ηρωα ή υπερκακού, τη μεταλλαξη του, τα κινητρα του κλπ. Μεχρι τωρα ο Μανχαταν ηταν μια μυστηριωδης φιγουρα με υπερφυσικες δυναμεις που δεν ειχαμε πολυκαταλαβει τι ακριβως ειναι. Εδω βλεπουμε οτι καποτε ηταν ανθρωπος και ειναι κατι παραπανω απο ενα σουπερηρωα. Ειναι σχεδον ημιθεος που εχει φερει υπαρξιακα ερωτηματα στον κοσμο γυρω του, εχει αλλαξει τον κοσμο και τον Ψυχρο Πολεμο, και οι εξωτικες τεχνολογιες του εναλλακτικου 1985 ειναι δικο του δημιουργημα.

Μεγαλο μερος του τευχους ειναι αναδρομες στο παρελθον, και αν τα βαλουμε στη σειρα και τα αντιπαραβαλλουμε με αλλες αναφορες βγαινει μια ιστορια του εναλλακτικου 20ου αιωνα των Watchmen. Τα φλαςμπακ του Μανχαταν συνδυαζονται με αλλα φλαςμπακ, οπως πχ. του 2ου τευχους (σε ενα απο αυτα ο Κωμικος ειπε οτι ο Τζον και η Λορι ηταν στη Ουασινγκτον, κατι το οποιο βλεπουμε εδω). Βλεπουμε επισης τη φιλανθρωπικη μαζωξη των ηρωων, τη συναντηση του με τον πρωτο Ναιτ Οουλ κλπ (αναφερονται στα αποσπασματα του Under the Hood). Εχουμε επισης ψυγματα της αλλοτινης δρασης του Μολωχ αφου εδω τον βλεπουμε νεωτερο σε μια εικονα.

Εχει ενδιαφερον οτι απο τις πρωτες του εμφανισεις μεχρι τωρα ο Μανχαταν αλλαζει και γινεται λιγοτερο ανθρωπινος. Καποτε ντυνοταν και ειχε ανθρωπινη γλωσσα σωματος, ενω βλεπουμε σταδιακα να μην ενδιαφερεται για την εμφανιση, ωστε σημερα ειναι ενα γυμνο "ξυλάγγουρο" χωρις σχεδον καμια εκφραστικότητα και γλωσσα σωματος.

Σε αυτο το τευχος εχει ενδιαφερον ο συνδυασμος των συμβολων. Η αφηγηση προσπαθει να μας δειξει την ταυτοχρονη αντιληψη του παρελθοντος και του μελλοντος. Περναμε απο τον ωρολογοποιο του τιτλου (μια αλληγορια για το Θεο, αλλα και κατ' επεκταση τις θεικες δυναμεις του Μανχαταν), στο οτι ο Μανχαταν ηταν ρολογάς, τις ιδιοτητες της διάστασης του χρόνου, αλλα και το αποσπασμα του Αινσταιν οτι θα προτιμουσε να ηταν ρολογας. Ειναι επισης ενδιαφερον οτι το ρολοι της Τζειν το σπαει "ενας χοντρος" που παταει πανω του, το οποιο ειναι αλληγορια της πυρηνικης βομβας Fat Man που "παγωνει το χρονο" στη Χιροσιμα.

Φιλοσοφικα, ο Μανχατταν αποδεικνυει οτι το συμπαν ειναι ντετερμινιστικο, ενω ειναι αθεος. Αυτο ερχεται σε αντιθεση με την κβαντοφυσική και τη θεωρια της ελευθερης βουλησης. Ειναι ειρωνικο το οτι ενω προκειται για το ισχυροτερο ον στο συμπαν, σε καποια φαση λεει οτι ο ελεγχος ξεφευγει απο τα χερια του σαν την αμμο. Ολη του η ζωη ειναι ενα ντετερμινιστικο συστημα, μια λογικη αλληλουχια αιτιας και αιτιατου: απο τοτε που ο πατερας του τον αναγκαζει να παρει συγκεκριμενη πορεια σπουδων, μεχρι το να εκτελει εντολες της Αμερικης. Η αβουλια και τη ανισχυροτητα του ερχονται σαν φυσικη αντιδραση στις απεριοριστες δυναμεις του και τις εξισορροπουν.

Ολο αυτο συνοψιζεται στη φραση του με τους γλυπτες απλα αποκαλυπτουν το γλυπτο που κρυβεται μεσα στο μαρμαρο (δεν το δημιουργουν οι ιδιοι)

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Όντως ο Μουρ είναι εντυπωσιακός συγγραφέας κόμικ. Κρίμα που τα κόμικ του γίνονται κατά κανόνα μέτριες ταινίες...

Τώρα για το αν ο Κωμικός πάσχει από μετατραυματική διαταραχή, δεν θα το έλεγα γιατί στο Βιετνάμ ήταν σχετικά μεγάλης ηλικίας (γεννημένος το 1924 το 1970 που πήγε στο Βιετνάμ ήταν 46 ετών) με μια μακροχρόνια δράση σαν υπερήρωας (ήδη το 1940, στα 16 του ήταν μέλος των Μίνιτμεν και πιο πριν ξυλοφόρτωνε μικροκακοποιούς στην προβλήτα του λιμανιού). Οπότε είχε δει και είχε πάρει μέρος σε καταστάσεις τραυματικές για τον μέσο άνθρωπο πολύ πριν το Βιετνάμ. Ίσως βέβαια η διαταραχή του να οφείλεται σε καταστάσεις που βίωσε κατά την παιδική-εφηβική του ηλικία (δεν θυμάμαι αν αναφέρεται κάτι τέτοιο στο κόμικ, θα το δούμε μαζί αν αναφέρεται).

Η κλειδαριά Gordian ήταν αυτονόητο ότι θα σπούσε, άλλωστε ο συνώνυμός της δεσμός δεν έμεινε στην ιστορία για το ότι λύθηκε. Οι Κίσινγκερ και Λίντυ είναι υπαρκτά πρόσωπα (ακόμα εν ζωή) που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο κατά την προεδρία του Νίξον (1969-1974). Ο Κίσινγκερ είναι γνωστός και μη εξαιρετέος και ο αγαπημένος άρχοντας του σκότους για τους απανταχού συνωμοσιολόγους (όχι ότι ήταν λευκή περιστερά βέβαια αλλά το να τον κατηγορούμε και για ότι έχει γίνει σε όλον τον κόσμο από το 1960 έως σήμερα είναι λίγο υπερβολικό). Ο Λίντυ ήταν κι αυτός στο στενό περιβάλλον του Νίξον και πρόσωπο κλειδί στο σκάνδαλο παρακολουθήσεων Γουότεργκέιτ που οδήγησε τον Νίξον στην παραίτηση. Ο Νίξον έμεινε χωρίς προεδρεία, όμως ο Λίντυ καταδικάστηκε σε 20ετή κάθειρξη το 1973. Τον Απρίλιο του 1977 ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ (είχε αναλάβει τον Ιανουάριο του 1977) μείωσε την ποινή του σε 8 χρόνια και το καλοκαίρι του 1977 ο Λίντυ αποφυλακίστηκε. Κατά την δεκαετία του 1980 (εποχή κατά την οποία γράφονται οι Γουότσμεν) ο Λίντι είχε εκδώσει μια αυτοβιογραφία του που σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία, συμμετείχε σαν γκεστ σταρ σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές (από τον Μαγκάιβερ ως τους Σκληρούς του Μαϊάμι) και περιόδευε σε πανεπιστημιακά ιδρύματα δίνοντας διαλέξεις. Ο Άλαν Μουρ είχε δηλώσει ότι ο χαρακτήρας του Κωμικού βασίστικε εν μέρει στον Λίντυ

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Συμφωνείτε να αυξήσουμε την ύλη κατά ένα κεφάλαιο ανά εβδομάδα (δηλαδή αυτήν να διαβάσουμε από το 6 έως και το 8, τρία συνολικά και την επόμενη από το 9 έως το 12, τέσσερα συνολικά) ώστε να τελειώσουμε μια βδομάδα νωρίτερα;