Συνανάγνωση: Watchmen
- Thread starter Αντέρωτας
- Start date
Α, υπαρχει μια ιστορικη αναφορα που ειχα προσπερασει στο ντουκου γιατι δεν ηξερα τιποτα γι' αυτο.
Στα φλαςμπακ του Μανχαταν υπαρχει αυτη η εικονα
οπου αναφερει οτι ηταν μεγαλη επιτυχια του Κωμικου να λυσει την κριση των ομήρων στο Ιραν.
Προκειται για ενα ιστορικο γεγονος του Ψυχρου Πολεμου οταν καποιοι ιρανοι φοιτητες, υποστηρικτες του Χομεϊνί, κρατησαν ομηρους Αμερικανους πολιτες στην πρεσβεια στην Τεχερανη
Στο κομικ, οι ομηροι φαινονται ξεκαθαρα λιγοτερο χαρουμενοι απο ο,τι στην πραγματικοτητα
Στα φλαςμπακ του Μανχαταν υπαρχει αυτη η εικονα
οπου αναφερει οτι ηταν μεγαλη επιτυχια του Κωμικου να λυσει την κριση των ομήρων στο Ιραν.
Προκειται για ενα ιστορικο γεγονος του Ψυχρου Πολεμου οταν καποιοι ιρανοι φοιτητες, υποστηρικτες του Χομεϊνί, κρατησαν ομηρους Αμερικανους πολιτες στην πρεσβεια στην Τεχερανη
Στο κομικ, οι ομηροι φαινονται ξεκαθαρα λιγοτερο χαρουμενοι απο ο,τι στην πραγματικοτητα
Το 5ο κεφαλαιο ειναι απο τα πιο ψαγμενα και χρειαζεται σπεσιαλ περιγραφη.
Μοτιβο σε αυτο το κεφαλαιο ειναι η συμμετρια και αντανακλαση, πραγμα που φαινεται ηδη απο το εξωφυλλο: η αντανακλαση ενος συμμετρικου συμβολου (δυο R που μοιαζουν με νεκροκεφαλη).
Το ιδιο το στησιμο του τευχους ειναι συμμετρικο: δειτε οτι τα καρε της σελιδας 5 ειναι χωρισμενα με τον ιδιο τροπο που ειναι στη σελιδα 24, η σελιδα 6 ειναι αντιστοιχη της σελιδας 23 κλπ. Τα 3 πρωτα τετραγωνια των σελιδων 1 και 23 ειναι παρομοια με μονη διαφορα το κουτι Gunga Diner που φαινεται πιο πατημενο.
Εκτος αυτου, η ιδια η δομη του σεναριου ειναι συμμετρικη: οι 6 πρωτες και 6 τελευταιες σελιδες εχουν τον Ρορ στο σπιτι του Μολωχ. Η σελιδα 7 και η 22 δειχνει τους ντετεκτιβ. Οι επομενες / προηγουμενες σελιδες εχουν τον περιπτερα, κατοπιν τον Μπουφο με τη Λορι κλπ. Στην "καρδια" του τευχους εχουμε 4 σελιδες με τον ακριβοθωρητο Veidt, με το "σαλονι" του τευχους να εχει μια μεγαλη εικονα που πιανει και τις δυο σελιδες (η μονη φορα που γινεται αυτο σε ολο το βιβλιο) δηλωνοντας τη μεση του τευχους.
Στις σκηνες με τον Ρορσαχ η αντανακλαση ειναι με τις λιμνες της βροχης, στις σκηνες με το Μπουφο και τη Λορι ειναι κοντα σε καθρεφτη με τη νοητη "καμερα" να παιζει με τις αντανακλασεις, ενω το περιβαλλον του Veidt ειναι ολο γυαλισματα.
Ενα αλλο χαρκατηριστικο του τευχους ειναι οτι καποιες φορες το πρωτο καρε μιας σελιδας αντακλα το τελευταιο, ενω παιζει πολυ με το transition. Στο σπιτι των δολοφονημενων παιδιων η σελιδα αρχιζει και τελειωνει με το τριγωνο στο ποστερ. Στην επομενη σελιδα το καρε ειναι σαν να κανει transition στο τριγωνικο λογοτυπο του φορτηγου, το οποιο επαναλαμβανεται στο τελευταιο καρε της σελιδας. Στη σελιδα 19 εχουμε το Μπουφο να απλωνεται μονος στο κρεβατι. Στην αμεσως επομενη σελιδα, βλεπουμε ενα πτωμα στη θαλασσα να εχει παρομοια ποζα κλπ.
Αλλα συμμετρικα στοιχεια ειναι η αναφορα στο ποστερ των Grateful Dead με τον παλλινδρομικο τιτλο AOXOMOXOA, ενω ο αστυνομικος φακελος του Κωμικου ειναι 801108.
Στο τευχος αυτο γνωριζουμε καλυτερα την ταξιτζου η οποια μετεφερε τη Λορι στο προηγουμενο τευχος. Επισης μαθαινουμε την ταυτοτητα του Ρορσαχ που δεν ειναι αλλος απο το μυστηριο κλοσάρ με την ταμπελα THE END IS NIGH. Το ενδιαφερον ειναι οτι υπαρχουν πολλα στοιχεια που προιδεαζουν αυτη την αποκαλυψη:
1. Ειναι ο πρωτος χαρακτηρας που εμφανιζεται στο πρωτο τευχος, με την ιδια του την αφηγηση. Εκει φαινεται οτι παρακολουθει τους ντετεκτιβ που ερευνουν το φονο του Κωμικου, ενω εμφανιζεται σαν Ρορσαχ το βραδυ.
2. Στη σκηνη εκεινη φαινεται οτι φοραει το ρολοι στο δεξι χερι (αριστεροχειρας) οπως φαινεται και σε αυτο το τευχος, στα πλανα που βλεπουε μεσα απο τα ματια του.
3. Στο δευτερο τευχος βλεπουμε τον τυπο με την πινακιδα να ακολουθει τον Μολωχ. Κατοπιν φαινεται οτι τον περιμενει στο σπιτι του.
4. Στο τριτο τευχος φαινεται οτι ειναι τακτικος αναγνωστης της εθνικιστικης/ακροδεξιας φυλλαδας New Frontiersman, που απτεται της ιδεολογιας του Ρορσαχ. Αργοτερα τον βλεπουμε να αγοραζει μια Gazette, ενω αμεσως μετα τον βλεπουμε ως Ρορσαχ να τη δινει στον Μπουφο.
5. Σε αυτο το τευχος, στις σκηνες με τον περιπτερα, τον βλεπουμε στο βαθος να ψαχνει στον καδο, περιμενοντας το μηνυμα του Μολωχ.
Βρισκω πολυ αστειο οτι σε μια τετοια σκηνη, στη σελιδα 12, ο περιπτερας λεει We see every damned connection. Every damned link με το μπαλονακι πανω απο τον Ρορσαχ. Στη σελιδα 17, παλι σε παρομοια σκηνη, ο περιπτερας λεει There's all kinda stuff we never notice. Σαν να κλεινει το ματι σε οσους αναγνωστες κυνηγουν τις λεπτομερειες
Μοτιβο σε αυτο το κεφαλαιο ειναι η συμμετρια και αντανακλαση, πραγμα που φαινεται ηδη απο το εξωφυλλο: η αντανακλαση ενος συμμετρικου συμβολου (δυο R που μοιαζουν με νεκροκεφαλη).
Το ιδιο το στησιμο του τευχους ειναι συμμετρικο: δειτε οτι τα καρε της σελιδας 5 ειναι χωρισμενα με τον ιδιο τροπο που ειναι στη σελιδα 24, η σελιδα 6 ειναι αντιστοιχη της σελιδας 23 κλπ. Τα 3 πρωτα τετραγωνια των σελιδων 1 και 23 ειναι παρομοια με μονη διαφορα το κουτι Gunga Diner που φαινεται πιο πατημενο.
Εκτος αυτου, η ιδια η δομη του σεναριου ειναι συμμετρικη: οι 6 πρωτες και 6 τελευταιες σελιδες εχουν τον Ρορ στο σπιτι του Μολωχ. Η σελιδα 7 και η 22 δειχνει τους ντετεκτιβ. Οι επομενες / προηγουμενες σελιδες εχουν τον περιπτερα, κατοπιν τον Μπουφο με τη Λορι κλπ. Στην "καρδια" του τευχους εχουμε 4 σελιδες με τον ακριβοθωρητο Veidt, με το "σαλονι" του τευχους να εχει μια μεγαλη εικονα που πιανει και τις δυο σελιδες (η μονη φορα που γινεται αυτο σε ολο το βιβλιο) δηλωνοντας τη μεση του τευχους.
Στις σκηνες με τον Ρορσαχ η αντανακλαση ειναι με τις λιμνες της βροχης, στις σκηνες με το Μπουφο και τη Λορι ειναι κοντα σε καθρεφτη με τη νοητη "καμερα" να παιζει με τις αντανακλασεις, ενω το περιβαλλον του Veidt ειναι ολο γυαλισματα.
Ενα αλλο χαρκατηριστικο του τευχους ειναι οτι καποιες φορες το πρωτο καρε μιας σελιδας αντακλα το τελευταιο, ενω παιζει πολυ με το transition. Στο σπιτι των δολοφονημενων παιδιων η σελιδα αρχιζει και τελειωνει με το τριγωνο στο ποστερ. Στην επομενη σελιδα το καρε ειναι σαν να κανει transition στο τριγωνικο λογοτυπο του φορτηγου, το οποιο επαναλαμβανεται στο τελευταιο καρε της σελιδας. Στη σελιδα 19 εχουμε το Μπουφο να απλωνεται μονος στο κρεβατι. Στην αμεσως επομενη σελιδα, βλεπουμε ενα πτωμα στη θαλασσα να εχει παρομοια ποζα κλπ.
Αλλα συμμετρικα στοιχεια ειναι η αναφορα στο ποστερ των Grateful Dead με τον παλλινδρομικο τιτλο AOXOMOXOA, ενω ο αστυνομικος φακελος του Κωμικου ειναι 801108.
Στο τευχος αυτο γνωριζουμε καλυτερα την ταξιτζου η οποια μετεφερε τη Λορι στο προηγουμενο τευχος. Επισης μαθαινουμε την ταυτοτητα του Ρορσαχ που δεν ειναι αλλος απο το μυστηριο κλοσάρ με την ταμπελα THE END IS NIGH. Το ενδιαφερον ειναι οτι υπαρχουν πολλα στοιχεια που προιδεαζουν αυτη την αποκαλυψη:
1. Ειναι ο πρωτος χαρακτηρας που εμφανιζεται στο πρωτο τευχος, με την ιδια του την αφηγηση. Εκει φαινεται οτι παρακολουθει τους ντετεκτιβ που ερευνουν το φονο του Κωμικου, ενω εμφανιζεται σαν Ρορσαχ το βραδυ.
2. Στη σκηνη εκεινη φαινεται οτι φοραει το ρολοι στο δεξι χερι (αριστεροχειρας) οπως φαινεται και σε αυτο το τευχος, στα πλανα που βλεπουε μεσα απο τα ματια του.
3. Στο δευτερο τευχος βλεπουμε τον τυπο με την πινακιδα να ακολουθει τον Μολωχ. Κατοπιν φαινεται οτι τον περιμενει στο σπιτι του.
4. Στο τριτο τευχος φαινεται οτι ειναι τακτικος αναγνωστης της εθνικιστικης/ακροδεξιας φυλλαδας New Frontiersman, που απτεται της ιδεολογιας του Ρορσαχ. Αργοτερα τον βλεπουμε να αγοραζει μια Gazette, ενω αμεσως μετα τον βλεπουμε ως Ρορσαχ να τη δινει στον Μπουφο.
5. Σε αυτο το τευχος, στις σκηνες με τον περιπτερα, τον βλεπουμε στο βαθος να ψαχνει στον καδο, περιμενοντας το μηνυμα του Μολωχ.
Βρισκω πολυ αστειο οτι σε μια τετοια σκηνη, στη σελιδα 12, ο περιπτερας λεει We see every damned connection. Every damned link με το μπαλονακι πανω απο τον Ρορσαχ. Στη σελιδα 17, παλι σε παρομοια σκηνη, ο περιπτερας λεει There's all kinda stuff we never notice. Σαν να κλεινει το ματι σε οσους αναγνωστες κυνηγουν τις λεπτομερειες
Περιληψη: Ο Ρορσακ ειναι τοσο ψυχακιας που στελνει τον ψυχιατρο για βρουβες!
Σε αυτο το τευχος εχουμε το origin story του Ρορσακ. Εχει πλακα που ο ψυχιατρος βαζει αντιμετωπο τον Ρορσακ με το τεστ Ρορσακ, απο το οποιο πηρε το ονομα του!
Γνωριζουμε την προβληματικη παιδικη ηλικια και την πορνη μανα του Ρορσακ. Σε προηγουμενες αναφορες σημειωνει οτι η σπιτονοικοκυρα του τού θυμιζει τη μανα του, και την αντιπαθει (τη γνωρισαμε λιγο στο προηγουμενο τευχος, με κουτσουβελα διαφορων χρωματων). Αυτη μπορει να ειναι η αιτια και για τον ασεξουαλισμο και αντισεξουαλισμο του Ρορσακ και την σταση του απεναντι στις γυναικες. Σε αλλο σημειο αναφερει οτι η εργασια του ηταν δυσαρεστη καθοτι ειχε να κανει με γυναικεια ρουχα.
Μαθαινουμε οτι πισω απο τη "δημιουργια" του βρισκοταν η Kitty Genovese, αφου η μασκα του ειναι απο ενα υφασμα-εφευρεση του Δρ. Μανχαταν για ενα φορεμα που δεν αγορασε η Genovese. Ο θανατος της το 1964 ειχε συγκλονισει την κοινη γνωμη καθοτι αναφορες ελεγαν οτι δολοφονηθηκε μερα, με πολλους μαρτυρες, οι οποιοι δεν τη βοηθησαν καθολου. Το περιστατικο αυτο ειχε ενδιαφερον οσον αφορα το ψυχολογικό φαινομενο του "διαμερισμου της ευθυνης" (diffusion of responsibiliy) (δηλ. αν ειμαστε 100 ατομα και δουμε καποιο φονο, γιατι να πρεπει να ειμαι εγω αυτος που θα κανει τον ηρωα; Με αποτελεσμα να μη κανει κανενας τιποτα) και το "φαινομενο του περαστικου" (bystander effect).
Βεβαια πρεπει να πουμε οτι μετα το περιστατικο, υπαρχουν ενδειξεις οτι οι συγκεκριμενες αναφορες για τη δολοφονια της Genovese δεν ειναι και τοσο ακριβεις, και προσφατα η New York Times παραδεχτηκε το λαθος.
Οπως και να εχει, το περιστατικο επηρρεασε πολυ τον Ρορσακ και τον εκανε να αντιληφθει οτι η μαζα ειναι παθητικη, και πρεπει να παρει καποιος την κατασταση στα χερια του. Μια σκεψη που φανταζομαι εκαναν ολοι οι μασκοφοροι ηρωες.
Εχουμε διαφορα φλαςμπακ για γεγονοτα τα οποια ξεραμε, οπως τη συναντηση των Crimebusters (οπου αποκαλυπτει το θαυμασμο του για τον Κωμικο), τη συνεργασια του με τον Μπουφο, και την αρνηση του να παραδοσει τη μασκα. Κυριως ομως εχουμε το περιστατικο που του αλλαξε τη ζωη και τον "τρελανε", με αποτελεσμα να υπαρχει μια διαφορα στην εμφανιση μεταξυ του Ρορ οπως ειναι τωρα και οπως ηταν στο φλαςμπακ των Crimebusters. Θυμιζω μια αναφορα του Κωμικου στο 2ο τευχος που λεει οτ ο Ρορ τρελαθηκε μετα απο καποια απαγωγη.
Τα λογια του σε εκεινο το περιστατικο ειναι συγκλονιστικα και μια ευγλωττη περιγραφη του υπαρξιακου μηδενισμου. Υπαρχει μονο το Τιποτα. Το νοημα της ζωης ειναι μια ψευδαισθηση που δημιουργειται επειδη κοιταμε αυτο το Κενο (γιατι οντως, αν κοιταζουμε μια επιφανεια για πολλη ωρα, θα νομιζουμε οτι υπαρχει ενα σχημα. Μου εχει τυχει πολλες φορες οταν κοιταζα τον τοιχο την ωρα του μαθηματος
). Αυτο πανω κατω ειναι και το φαινομενο με τα σχηματα Ρορσακ.
Εδω να αναφερω ενα trivia: τα ονοματα των σκυλιων, Fred και Barney, ειναι αναφορα στους Φλιντστοουνς
Ολο αυτο ομως ειναι απο την αφηγηματικη σκοπια του ψυχιατρου. Ενας κομφορμιστης, καλοζωισμενος οικογενειαρχης, ξεκιναει σαν ενας θετικος ανθρωπος που του αρεσει να βοηθαει τους ασθενεις του, αν και συναμα φιλοδοξος, γιατι θελει να γραψει μια μελετη πανω στο συνδρομο του μασκοφορου ηρωα. Στην αρχη ειναι αισιοδοξος μεχρι που τρωει μια ψυχρολουσια αντιμετωπιζοντας την ισχυρη προσωπικοτητα του Ρορσακ, και τελικα δεν εχει καμια αμυνα απεναντι στην αντικειμενικη Πραγματικοτητα. Στην αρχη παιρνει ενα μπουκαλι χαπιων, μετα δυο, και στο τελος γινονται τρια (παρατηρειστε οτι και τα χαπια εχουν την υπογραφη του Veidt). Σε αυτο προστιθεται ο ψυχροπολεμικος τρομος, και βλεπουμε οτι ειναι και αυτος πελατης του περιπτερα στο πολυκοσμικο σταυροδρομι ενω βλεπει ενα απο τα γκραφιτι των πανκ.
Σε αυτο το τευχος εχουμε το origin story του Ρορσακ. Εχει πλακα που ο ψυχιατρος βαζει αντιμετωπο τον Ρορσακ με το τεστ Ρορσακ, απο το οποιο πηρε το ονομα του!
Γνωριζουμε την προβληματικη παιδικη ηλικια και την πορνη μανα του Ρορσακ. Σε προηγουμενες αναφορες σημειωνει οτι η σπιτονοικοκυρα του τού θυμιζει τη μανα του, και την αντιπαθει (τη γνωρισαμε λιγο στο προηγουμενο τευχος, με κουτσουβελα διαφορων χρωματων). Αυτη μπορει να ειναι η αιτια και για τον ασεξουαλισμο και αντισεξουαλισμο του Ρορσακ και την σταση του απεναντι στις γυναικες. Σε αλλο σημειο αναφερει οτι η εργασια του ηταν δυσαρεστη καθοτι ειχε να κανει με γυναικεια ρουχα.
Μαθαινουμε οτι πισω απο τη "δημιουργια" του βρισκοταν η Kitty Genovese, αφου η μασκα του ειναι απο ενα υφασμα-εφευρεση του Δρ. Μανχαταν για ενα φορεμα που δεν αγορασε η Genovese. Ο θανατος της το 1964 ειχε συγκλονισει την κοινη γνωμη καθοτι αναφορες ελεγαν οτι δολοφονηθηκε μερα, με πολλους μαρτυρες, οι οποιοι δεν τη βοηθησαν καθολου. Το περιστατικο αυτο ειχε ενδιαφερον οσον αφορα το ψυχολογικό φαινομενο του "διαμερισμου της ευθυνης" (diffusion of responsibiliy) (δηλ. αν ειμαστε 100 ατομα και δουμε καποιο φονο, γιατι να πρεπει να ειμαι εγω αυτος που θα κανει τον ηρωα; Με αποτελεσμα να μη κανει κανενας τιποτα) και το "φαινομενο του περαστικου" (bystander effect).
Βεβαια πρεπει να πουμε οτι μετα το περιστατικο, υπαρχουν ενδειξεις οτι οι συγκεκριμενες αναφορες για τη δολοφονια της Genovese δεν ειναι και τοσο ακριβεις, και προσφατα η New York Times παραδεχτηκε το λαθος.
Οπως και να εχει, το περιστατικο επηρρεασε πολυ τον Ρορσακ και τον εκανε να αντιληφθει οτι η μαζα ειναι παθητικη, και πρεπει να παρει καποιος την κατασταση στα χερια του. Μια σκεψη που φανταζομαι εκαναν ολοι οι μασκοφοροι ηρωες.
Εχουμε διαφορα φλαςμπακ για γεγονοτα τα οποια ξεραμε, οπως τη συναντηση των Crimebusters (οπου αποκαλυπτει το θαυμασμο του για τον Κωμικο), τη συνεργασια του με τον Μπουφο, και την αρνηση του να παραδοσει τη μασκα. Κυριως ομως εχουμε το περιστατικο που του αλλαξε τη ζωη και τον "τρελανε", με αποτελεσμα να υπαρχει μια διαφορα στην εμφανιση μεταξυ του Ρορ οπως ειναι τωρα και οπως ηταν στο φλαςμπακ των Crimebusters. Θυμιζω μια αναφορα του Κωμικου στο 2ο τευχος που λεει οτ ο Ρορ τρελαθηκε μετα απο καποια απαγωγη.
Τα λογια του σε εκεινο το περιστατικο ειναι συγκλονιστικα και μια ευγλωττη περιγραφη του υπαρξιακου μηδενισμου. Υπαρχει μονο το Τιποτα. Το νοημα της ζωης ειναι μια ψευδαισθηση που δημιουργειται επειδη κοιταμε αυτο το Κενο (γιατι οντως, αν κοιταζουμε μια επιφανεια για πολλη ωρα, θα νομιζουμε οτι υπαρχει ενα σχημα. Μου εχει τυχει πολλες φορες οταν κοιταζα τον τοιχο την ωρα του μαθηματος
). Αυτο πανω κατω ειναι και το φαινομενο με τα σχηματα Ρορσακ.Εδω να αναφερω ενα trivia: τα ονοματα των σκυλιων, Fred και Barney, ειναι αναφορα στους Φλιντστοουνς
Ολο αυτο ομως ειναι απο την αφηγηματικη σκοπια του ψυχιατρου. Ενας κομφορμιστης, καλοζωισμενος οικογενειαρχης, ξεκιναει σαν ενας θετικος ανθρωπος που του αρεσει να βοηθαει τους ασθενεις του, αν και συναμα φιλοδοξος, γιατι θελει να γραψει μια μελετη πανω στο συνδρομο του μασκοφορου ηρωα. Στην αρχη ειναι αισιοδοξος μεχρι που τρωει μια ψυχρολουσια αντιμετωπιζοντας την ισχυρη προσωπικοτητα του Ρορσακ, και τελικα δεν εχει καμια αμυνα απεναντι στην αντικειμενικη Πραγματικοτητα. Στην αρχη παιρνει ενα μπουκαλι χαπιων, μετα δυο, και στο τελος γινονται τρια (παρατηρειστε οτι και τα χαπια εχουν την υπογραφη του Veidt). Σε αυτο προστιθεται ο ψυχροπολεμικος τρομος, και βλεπουμε οτι ειναι και αυτος πελατης του περιπτερα στο πολυκοσμικο σταυροδρομι ενω βλεπει ενα απο τα γκραφιτι των πανκ.
Last edited:
Χαπακώνεται συνέχεια. Επίσης ο Άλαν Μουρ ειρωνεύεται λίγο (και) την ψυχιατρική η μου φαίνεται; (τα υπόλοιπα που έγραψες θα τα διαβάσω αργότερα)
Όταν διάβασα για πρώτη φορά το 5ο κεφάλαιο έμεινα έκπληκτη όταν αποκαλύφθηκε η ταυτότητα του Ρορσαχ, σε σημείο που διάβασα ξανά τα προηγούμενα κεφάλαια με τις σποραδικές εμφανίσεις του κοκκινομάλλη κλοσσάρ, ειδικά η σκηνή στο νεκροταφείο αποκτά άλλο νόημα. (Στο εξωτερικό υπάρχει μια προκατάληψη για τους κοκκινομάλληδες, λέτε για αυτό τον λόγο να έκανε ο Μουρ τον κοινωνικά ανένταχτο Ρορ κοκκινομάλλη?)
Επίσης ο τίτλος Fearful Symmetry είναι αναφορά στο ποιήμα του Μπλέηκ, "The Tyger" (όπως αναφέρεται και στο τέλος). Και σε άλλα έργα του έχει αναφορές στον Μπλέηκ με βασικότερο παράδειγμα το From Hell. Για το συγκεκριμένο ποιήμα υπάρχουν πολλές αναλύσεις και ορισμένοι θεωρούν ότι είναι το αδερφάκι του The Lamb, ένα ποιήμα που στοχεύει στην αθωότητα σε αντιθεση με το Tyger που δίνει έμφαση στην εμπειρία. Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι στο συγκεκριμένο ποιήμα υπάρχουν αρκετές ρητορικές ερωτήσεις, ίσως να είναι μια έμμεση αναφορά στον χαρακτήρα the Question, στον οποίο βασίστηκε ο Ρορσαχ. Το ποιήμα, θέτει γενικότερα το ζήτημα της σχέσης δημιουργού και δημιουργήματος καθώς και τις ευθύνες που έχει ο δημιουργός ως προς το δημιούργημα αλλά και τις υποχρεώσεις.
Ένα σημείο που έχει ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο Ρόρσαχ έχει φτάσει σε σημείο να θεωρεί την ταυτότητα του ως κλοσάρ ως την μεταμφίεση ενώ την πραγματική του ταυτότητα τον Ρόρσαχ. Είναι νομίζω ο μοναδικός από τους ήρωες που είναι απόλυτα άνετος με την ιδιότητα ως ως μασκοφόρος. Οι άλλοι φαίνεται να παλινωδούν μεταξυ του κανονικού πολίτη και του μασκοφόρου ήρωα. Όσο για την σεξουαλικότητα του ή την ασεξουαλικότητα του, φαίνεται να είναι κομμάτι της γενικότερης πεσιμιστικής, απόλυτης και νιχιλιστικής κοσμοθεωρίας του. Μέχρι στιγμής το μοναδικό άτομο για το οποίο έχει δείξει στοργή είναι ο Νταν.
Σε ότι αφορά την ανάλυση του Αντέρωτα για τον ψυχίατρο, δεν ξέρω αν στόχος του Μουρ ήταν να σχολιάσει καυστικά όχι μόνο τους βολεμένους αστούς αλλά και σε ένα βαθμό τους φανατικούς αναγνώστες των κόμικ, οι οποίοι παθιάζονται με τις περιπέτειες των μασκοφόρων ηρώων, τις αναλύουν ανεξάντλητα από την άνεση της ασφάλειας του σπιτιού τους και της ζωής τους. Είναι ωραίο να ερευνάς τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης εκ του μακρόθεν όμως όλα αλλάζουν όταν βρίσκονται μπροστά σου.
Από την άλλη είναι ειρωνικό το ότι ο ψυχίατρος εμφανίζεται στην ιστορία αμέσως μετά το τέλος του Μόλωχ, ο οποίος τρόπον τινά ήταν κάτι αντίστοιχο με ψυχίατρο εξομολογητή του Κωμικού
(Για λόγους ανωτέρας βίας δεν μπορούσα να συμμετέχω στις προηγούμενες συζητήσεις της συνανάγνωσης όμως θεωρώ ότι κάνετε εξαιρετική δουλειά και οι αναλύσεις σας είναι αρκετά κατατοπιστικές.)
Επίσης ο τίτλος Fearful Symmetry είναι αναφορά στο ποιήμα του Μπλέηκ, "The Tyger" (όπως αναφέρεται και στο τέλος). Και σε άλλα έργα του έχει αναφορές στον Μπλέηκ με βασικότερο παράδειγμα το From Hell. Για το συγκεκριμένο ποιήμα υπάρχουν πολλές αναλύσεις και ορισμένοι θεωρούν ότι είναι το αδερφάκι του The Lamb, ένα ποιήμα που στοχεύει στην αθωότητα σε αντιθεση με το Tyger που δίνει έμφαση στην εμπειρία. Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι στο συγκεκριμένο ποιήμα υπάρχουν αρκετές ρητορικές ερωτήσεις, ίσως να είναι μια έμμεση αναφορά στον χαρακτήρα the Question, στον οποίο βασίστηκε ο Ρορσαχ. Το ποιήμα, θέτει γενικότερα το ζήτημα της σχέσης δημιουργού και δημιουργήματος καθώς και τις ευθύνες που έχει ο δημιουργός ως προς το δημιούργημα αλλά και τις υποχρεώσεις.
Ένα σημείο που έχει ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο Ρόρσαχ έχει φτάσει σε σημείο να θεωρεί την ταυτότητα του ως κλοσάρ ως την μεταμφίεση ενώ την πραγματική του ταυτότητα τον Ρόρσαχ. Είναι νομίζω ο μοναδικός από τους ήρωες που είναι απόλυτα άνετος με την ιδιότητα ως ως μασκοφόρος. Οι άλλοι φαίνεται να παλινωδούν μεταξυ του κανονικού πολίτη και του μασκοφόρου ήρωα. Όσο για την σεξουαλικότητα του ή την ασεξουαλικότητα του, φαίνεται να είναι κομμάτι της γενικότερης πεσιμιστικής, απόλυτης και νιχιλιστικής κοσμοθεωρίας του. Μέχρι στιγμής το μοναδικό άτομο για το οποίο έχει δείξει στοργή είναι ο Νταν.
Σε ότι αφορά την ανάλυση του Αντέρωτα για τον ψυχίατρο, δεν ξέρω αν στόχος του Μουρ ήταν να σχολιάσει καυστικά όχι μόνο τους βολεμένους αστούς αλλά και σε ένα βαθμό τους φανατικούς αναγνώστες των κόμικ, οι οποίοι παθιάζονται με τις περιπέτειες των μασκοφόρων ηρώων, τις αναλύουν ανεξάντλητα από την άνεση της ασφάλειας του σπιτιού τους και της ζωής τους. Είναι ωραίο να ερευνάς τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης εκ του μακρόθεν όμως όλα αλλάζουν όταν βρίσκονται μπροστά σου.
Από την άλλη είναι ειρωνικό το ότι ο ψυχίατρος εμφανίζεται στην ιστορία αμέσως μετά το τέλος του Μόλωχ, ο οποίος τρόπον τινά ήταν κάτι αντίστοιχο με ψυχίατρο εξομολογητή του Κωμικού
(Για λόγους ανωτέρας βίας δεν μπορούσα να συμμετέχω στις προηγούμενες συζητήσεις της συνανάγνωσης όμως θεωρώ ότι κάνετε εξαιρετική δουλειά και οι αναλύσεις σας είναι αρκετά κατατοπιστικές.)
Από την πρώτη φορά που διάβασα το κόμικ (την περίοδο που βγήκε η ταινία στο σινεμά) το 6ο ήταν το αγαπημένο μου κεφάλαιο (και αυτό που πετσόκοψαν περισσότερο στην ταινία)
Με αυτη την αναρτηση, η προηγουμενη σου απουσια εγινε αισθητη )) Ελπιζω να σε εχουμε μαζι μας στη συνεχεια.
Φυσικα μη διστασεις να προσθεσεις κατι, αν εχεις, σε αυτα που εχουμε ηδη πει.
Εγω ο βλακας οταν το ειχα διαβασει πρωτη φορα, δεν ειχα καταλαβει οτι ο Ρορ ειναι αυτος που ειναι, επειδη εχει τελειως διαφορετικες εκφρασεις.
)) Ελπιζω να σε εχουμε μαζι μας στη συνεχεια.Φυσικα μη διστασεις να προσθεσεις κατι, αν εχεις, σε αυτα που εχουμε ηδη πει.
Εγω ο βλακας οταν το ειχα διαβασει πρωτη φορα, δεν ειχα καταλαβει οτι ο Ρορ ειναι αυτος που ειναι, επειδη εχει τελειως διαφορετικες εκφρασεις.
Ξέχασα να αναφέρω ότι αυτό που εντόπισε ο @Αντέρωτας , την αναφορά στους Φλιντστόουνς- κάτι που μου είχε επίσης ξεφύγει σε παλαιότερη ανάγνωση- είναι μάλλον γενικό γνώρισμα του Άλαν Μουρ, δηλαδή να παίρνει αγαπημένους χαρακτήρες, ειδικά των παιδιών, και να τους δίνει μια πιο σκοτεινή χροιά.
Π.χ. στο Χαμένα Κορίτσια συναντάμε την Γουέντι από τον Πήτερ Παν, την Αλίκη από την Χώρα των Θαυμάτων και την Ντόροθυ από τον Μάγο του Οζ, σε καταστάσεις ακατάλληλες για ανηλίκους.
Για αυτό τον λόγο όταν εμφανίστηκε στους Σίμπσονς ακολούθησε η παρακάτω στιχομυθία με τον Μπαρτ
Π.χ. στο Χαμένα Κορίτσια συναντάμε την Γουέντι από τον Πήτερ Παν, την Αλίκη από την Χώρα των Θαυμάτων και την Ντόροθυ από τον Μάγο του Οζ, σε καταστάσεις ακατάλληλες για ανηλίκους.
Στο League of Extraordinary Gentlemen είχε βάλει τον Ρούπερτ το αρκουδάκι να είναι κτήνος...
Για αυτό τον λόγο όταν εμφανίστηκε στους Σίμπσονς ακολούθησε η παρακάτω στιχομυθία με τον Μπαρτ
Κεφαλαιο εφτά
Σε αυτο το τευχος το σχεδιο παιζει πολυ με το στρογγυλο σχημα, το φακο και την αντανακλαση. Στο πρωτο καρε η Λορι κανει με το δαχτυλο μια γραμμη \ που παραπεμπει στο "παρα πεντε" του Doomsday Clock αλλα και του λεκε αιματος στο smiley του Κωμικου.
σιγα-σιγα επανέρχεται στη ζωη το ούφο του Μπούφου, το οποιο βλεπαμε ως τωρα μονο σκεπασμενο στο υπογειο ή στα φλαςμπακ. Μαθαινουμε οτι λεγεται Owlship, ή Archie, απο την κουκουβαγια Αρχιμηδη του Μέρλιν στο Sword in the Stone. Το ατυχημα που εχει ο Λορι αποτελει μια αφορμη για μια ανθρωπινη συζητηση με τον Μπουφο, που αφορα το παρελθον τους και το χαρακτηρα τους: Η Λορι συμπεριφερεται σαν κοριτσακι που ψαχουλευει και ενθουσιαζεται με ο,τι βλεπει, ο Μπουφος παιζει με τη γνωστη του ανασφαλεια και αμηχανια. Μεταξυ αλλων ο Μπουφος αναφερει οτι ειναι πλουσιος κληρονομος/εφευρετης/αεροναυπηγός/ορνιθολογος, θυμαται τις περιπετειες του με τον Ρορσαχ και οτι ήταν πιο "νορμαλ" τοτε.
Η Λορι σε ενα σημειο αναφερει οτι θαυμαζει τους Pale Horse που εχουν συντομα συναυλια στο Madison Square Garden. Ειναι ενα συγκροτημα του οποιου το ονομα (βγαινει απο την Αποκαλυψη) εμφανιζεται σε διαφορα γκραφιτι, καθως και στα μπουφαν των πρεζακηδων Knot Tops.
Ο διαλογος περναει σε ενα φασωμα μεταξυ των δυο, οσο η τηλεοραση παιζει. Αν παρατηρησουμε το ρολοι, θα δουμε οτι παλευουν για... αρκετη ωρα μεχρι ο Μπουφος να του κανει κουκου. Οσα αναφερεονται στην τηλεοραση εχουν το ενδιαφερον τους αφου βλεπουμε
Μετα απο ενα εφιαλτη με την Twilight Lady ο Μπουφος σηκωνεται τσιτσιδος. Εχει πλακα οτι κοιταζοντας στο παραθυρο κανει αλλο ενα σχημα \ πανω στο φεγγαρι. Μαζι με κατι σταγονες, παραπεμπει παλι στο smiley του Κωμικου.
Μ'αυτα και μ'αυτα, επιτελους εχουμε την πρωτη φορα που βλεπουμε τους πρωταγωνιστες να βαζουν τα ρουχα "της δουλειας" και να κανουν μετα απο χρονια ενα ηρωισμο, με κατι πολυ εντυπωσιακα σχεδια.
Μετα απο αυτα εχουμε μια σελιδα που πρωτη φορα χωριζονται τα 9 καρε σε πολυ μικροτερα για μια ερωτικη σκηνη με τον Μπουφο και τη Λορι να ολοκληρωνουν πρωτη φορα, δηλωνοντας οτι, στην ψυχολογια των μασκοφορων, η δραση του αποτελει κατι σαν σεξουαλικο φετιχ ή φαντασιωση, αφου μετα απο το κατορθωμα ο Μπουφος βρηκε τη χαμενη του αυτοπεποιθηση για να "λειτουργησει".
Εχει ενδιαφερον οτι στο τελευταιο καρε, ο Αρτσι μπροστα απο το φεγγαρι παλι παραπεμπει στο smiley.
Στον επιλογο του τευχους εχουμε ενα υποτιθεμενο ορνιθολογικο αρθρο γραμμενο απο τον Μπουφο, ιδιατερα καλογραμμενο που δειχνει οτι ο Μουρ εκτος απο γαματος συγγραφεας κομικς θα μπορουσε να ειναι γαματος ορνιθολογος και αρθρογραφος! Το αρθρο δεν μας αποκαλυπτει τιποτα ιδιατερο για το σεναριο, περαν του οτι ειναι ενα περιστατικο της ζωης του Μπουφου. Η αναφορα του σε νοσοκομειο στο Maine, υποννοει οτι ειχε παει να επισκεφτει τον αρρωστο Mothman των αλλοτε Minutemen.
Σε αυτο το τευχος το σχεδιο παιζει πολυ με το στρογγυλο σχημα, το φακο και την αντανακλαση. Στο πρωτο καρε η Λορι κανει με το δαχτυλο μια γραμμη \ που παραπεμπει στο "παρα πεντε" του Doomsday Clock αλλα και του λεκε αιματος στο smiley του Κωμικου.
σιγα-σιγα επανέρχεται στη ζωη το ούφο του Μπούφου, το οποιο βλεπαμε ως τωρα μονο σκεπασμενο στο υπογειο ή στα φλαςμπακ. Μαθαινουμε οτι λεγεται Owlship, ή Archie, απο την κουκουβαγια Αρχιμηδη του Μέρλιν στο Sword in the Stone. Το ατυχημα που εχει ο Λορι αποτελει μια αφορμη για μια ανθρωπινη συζητηση με τον Μπουφο, που αφορα το παρελθον τους και το χαρακτηρα τους: Η Λορι συμπεριφερεται σαν κοριτσακι που ψαχουλευει και ενθουσιαζεται με ο,τι βλεπει, ο Μπουφος παιζει με τη γνωστη του ανασφαλεια και αμηχανια. Μεταξυ αλλων ο Μπουφος αναφερει οτι ειναι πλουσιος κληρονομος/εφευρετης/αεροναυπηγός/ορνιθολογος, θυμαται τις περιπετειες του με τον Ρορσαχ και οτι ήταν πιο "νορμαλ" τοτε.
Η Λορι σε ενα σημειο αναφερει οτι θαυμαζει τους Pale Horse που εχουν συντομα συναυλια στο Madison Square Garden. Ειναι ενα συγκροτημα του οποιου το ονομα (βγαινει απο την Αποκαλυψη) εμφανιζεται σε διαφορα γκραφιτι, καθως και στα μπουφαν των πρεζακηδων Knot Tops.
Ο διαλογος περναει σε ενα φασωμα μεταξυ των δυο, οσο η τηλεοραση παιζει. Αν παρατηρησουμε το ρολοι, θα δουμε οτι παλευουν για... αρκετη ωρα μεχρι ο Μπουφος να του κανει κουκου. Οσα αναφερεονται στην τηλεοραση εχουν το ενδιαφερον τους αφου βλεπουμε
- *Αναφορα στη συλληψη του Ρορσαχ, τη σπιτονοικοκυρα του, και η αναφορα οτι ηταν φανατικος αναγνωστης του New Frontiersman, αλλα και τον εκδοτη του NF να υποστηριζει τον Ρορ
- *Ο ψυχιατρος του Ρορ (μας δειχνει οτι τα γεγονοτα αυτα συμβαινουν ΠΡΙΝ απο τα γεγονοτα του προηγουμενου τευχους)
- *Η εξαφανιση του συγγραφεα Max Shea (εχει εμφανιστει ηδη σε ενα εξωφυλλο εφημεριδας με τον τιτλο Missing Writer, ενω αναφερεται και στο αρθρο για το Tales of the Black Freighter)
- *Μαθαινουμε τι περιπου ειναι το Ινστιτουτο Εξωδιαστημικων Μελετων.
- *Ενα σοου του Οζυμανδια (ηδη εχουμε δει να διαφημιζεται σε καποια ποστερ στους τοιχους στα προηγουμενα τευχη)
- *Συνεντευξη του τραγουδιστη των Pale Horse, Red D'eath στον Benny Anger (αυτος στο οπιο ειχε εμφανιστει ο Μανχαταν στο 3ο τευχος)
- *Διαφορα νεα της ψυχροπολεμικης κρισης και διαφημιση του πανταχου παροντος αρωματος Nostalgia
Μετα απο ενα εφιαλτη με την Twilight Lady ο Μπουφος σηκωνεται τσιτσιδος. Εχει πλακα οτι κοιταζοντας στο παραθυρο κανει αλλο ενα σχημα \ πανω στο φεγγαρι. Μαζι με κατι σταγονες, παραπεμπει παλι στο smiley του Κωμικου.
Μ'αυτα και μ'αυτα, επιτελους εχουμε την πρωτη φορα που βλεπουμε τους πρωταγωνιστες να βαζουν τα ρουχα "της δουλειας" και να κανουν μετα απο χρονια ενα ηρωισμο, με κατι πολυ εντυπωσιακα σχεδια.
Μετα απο αυτα εχουμε μια σελιδα που πρωτη φορα χωριζονται τα 9 καρε σε πολυ μικροτερα για μια ερωτικη σκηνη με τον Μπουφο και τη Λορι να ολοκληρωνουν πρωτη φορα, δηλωνοντας οτι, στην ψυχολογια των μασκοφορων, η δραση του αποτελει κατι σαν σεξουαλικο φετιχ ή φαντασιωση, αφου μετα απο το κατορθωμα ο Μπουφος βρηκε τη χαμενη του αυτοπεποιθηση για να "λειτουργησει".
Εχει ενδιαφερον οτι στο τελευταιο καρε, ο Αρτσι μπροστα απο το φεγγαρι παλι παραπεμπει στο smiley.
Στον επιλογο του τευχους εχουμε ενα υποτιθεμενο ορνιθολογικο αρθρο γραμμενο απο τον Μπουφο, ιδιατερα καλογραμμενο που δειχνει οτι ο Μουρ εκτος απο γαματος συγγραφεας κομικς θα μπορουσε να ειναι γαματος ορνιθολογος και αρθρογραφος! Το αρθρο δεν μας αποκαλυπτει τιποτα ιδιατερο για το σεναριο, περαν του οτι ειναι ενα περιστατικο της ζωης του Μπουφου. Η αναφορα του σε νοσοκομειο στο Maine, υποννοει οτι ειχε παει να επισκεφτει τον αρρωστο Mothman των αλλοτε Minutemen.
Last edited:
Είναι σημαντικό ότι σε αυτό το σημείο περνάμε στην ψυχοσύνθεση και στα κίνητρα του Νταν. Στην ουσία πρόκειται για ένα fanboy με πολλά λεφτά, που κατάφερε να κάνει την φαντασίωση του πραγματικότητα. Σε αντίθεση με τους άλλους μασκοφόρους, φαίνεται σαν να ντρέπεται ή ακόμα και να απολογείται επειδή του αρέσει η μυθολογία, η ορνιθολογία και τα αεροπλάνα.
Aν δεν κάνω λάθος η φωτογραφία της Twilight Lady είναι η δευτερη φορά μέχρι στιγμής που κάποιος φαίνεται να έχει μια φωτογραφία από την εποχή των ηπερηρώων ή/και κακών. Ο Μπλέηκ, ο Χόλις και η Σάλλυ είχανε την φωτογραφία της πρώτης γενιάς υπερηρώων, που εν μέρει κολλάει στο θέμα της Νοσταλγίας και αναφέρομαι στο άρωμα που προωθεί ο Οζυμανδίας. Μάλλον και ο Νταν, αν και νεότερος, έχει πέσει θύμα του έντονου κλίματος της νοσταλγίας. Διαφορετικά γιατί να εξακολουθεί να κρατάει μαζί με τα κειμήλια της δράσης του ως ηπερήρωας και την φωτό της αντιπάλου του?
H Λόρι βέβαια φαίνεται συνεπαρμένη από τις κατασκευές του Νταν και ιδίως το πόσο αποτελεσματικές είναι. Ο Νταν απλά λέει ότι είναι ρομαντικά και βαρετά κα αχρείαστα ώσπου αποκαλύπτει ότι ο Ρορ σημάδεψε ένα αστυνομικό με ένα όπλο/γάντζο που είχε κατασκευάσει ο ίδιος ο Νταν. Ποιός παρακολουθεί τους φύλακες?
Νομίζω ότι σε αυτό το κεφάλαιο υπάρχουν αρκετές αναφορές στον μύθο του Αρθούρου, με κυριότερη τον Άρτσι, όπως σημείωσε και ο @Αντέρωτας. Η Λόρι παρομοιάζει την στοά με σπηλιά μάγου ενώ ο Νταν συνέκρινε την ομάδα των ηπερηρώων με του Ιππότες της Στρογγυλής τραπέζης.
Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό σημείο σε αυτό το κεφάλαιο είναι το όνειρο του Νταν. Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται να είναι απλά ο πόθος του για την πρώην αντίπαλο του που αντικαθιστάται από την Λόρι και μετά και οι δύο καταστρέφονται αγκαλιασμένοι, αναμενόμενο αφού οι υπερήρωες διαρκώς ρισκάρουν την ζωή τους και ένα ευτυχισμένο ειδύλλιο είναι σχεδόν αδύνατο.
Όμως το όνειρο ακολουθεί μια κουβέντα για την Χιροσίμα, προηγούμενη αναφορά είχαμε στο κεφάλαιο για τον Μανχάτταν όπου ο πατέρας του μετά την ρίψη αποφάσισε να τον κάνει πυρηνικό φυσικό.
Στο 5ο κεφάλαιο ο Ρορ με απέχθεια εξετάζει ένα γραφίτι ενός ζευγαριού που φιλιέται, μοιάζουν σαν σκιές και λίγο αργότερα το ίδιο γκραφίτι είναι απέναντι από το ντάινερ όπου κάθεται.
Και ασφαλώς στο 6ο κεφάλαιο βλέπουμε το τι βλέπει ο Ρορ όταν βλέπει ένα ζευγάρι να αγκαλιάζεται-και το τι θυμάται. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι έχουμε αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο και ειδικά σε σχέση με τον Ρορ και αμέσως μετά ο Νταν αποφασίζει ότι πρέπει αυτός και η Λόρι να ελευθερώσουν τον φίλο του.
Aν δεν κάνω λάθος η φωτογραφία της Twilight Lady είναι η δευτερη φορά μέχρι στιγμής που κάποιος φαίνεται να έχει μια φωτογραφία από την εποχή των ηπερηρώων ή/και κακών. Ο Μπλέηκ, ο Χόλις και η Σάλλυ είχανε την φωτογραφία της πρώτης γενιάς υπερηρώων, που εν μέρει κολλάει στο θέμα της Νοσταλγίας και αναφέρομαι στο άρωμα που προωθεί ο Οζυμανδίας. Μάλλον και ο Νταν, αν και νεότερος, έχει πέσει θύμα του έντονου κλίματος της νοσταλγίας. Διαφορετικά γιατί να εξακολουθεί να κρατάει μαζί με τα κειμήλια της δράσης του ως ηπερήρωας και την φωτό της αντιπάλου του?
H Λόρι βέβαια φαίνεται συνεπαρμένη από τις κατασκευές του Νταν και ιδίως το πόσο αποτελεσματικές είναι. Ο Νταν απλά λέει ότι είναι ρομαντικά και βαρετά κα αχρείαστα ώσπου αποκαλύπτει ότι ο Ρορ σημάδεψε ένα αστυνομικό με ένα όπλο/γάντζο που είχε κατασκευάσει ο ίδιος ο Νταν. Ποιός παρακολουθεί τους φύλακες?
Νομίζω ότι σε αυτό το κεφάλαιο υπάρχουν αρκετές αναφορές στον μύθο του Αρθούρου, με κυριότερη τον Άρτσι, όπως σημείωσε και ο @Αντέρωτας. Η Λόρι παρομοιάζει την στοά με σπηλιά μάγου ενώ ο Νταν συνέκρινε την ομάδα των ηπερηρώων με του Ιππότες της Στρογγυλής τραπέζης.
Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό σημείο σε αυτό το κεφάλαιο είναι το όνειρο του Νταν. Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται να είναι απλά ο πόθος του για την πρώην αντίπαλο του που αντικαθιστάται από την Λόρι και μετά και οι δύο καταστρέφονται αγκαλιασμένοι, αναμενόμενο αφού οι υπερήρωες διαρκώς ρισκάρουν την ζωή τους και ένα ευτυχισμένο ειδύλλιο είναι σχεδόν αδύνατο.
Όμως το όνειρο ακολουθεί μια κουβέντα για την Χιροσίμα, προηγούμενη αναφορά είχαμε στο κεφάλαιο για τον Μανχάτταν όπου ο πατέρας του μετά την ρίψη αποφάσισε να τον κάνει πυρηνικό φυσικό.
Στο 5ο κεφάλαιο ο Ρορ με απέχθεια εξετάζει ένα γραφίτι ενός ζευγαριού που φιλιέται, μοιάζουν σαν σκιές και λίγο αργότερα το ίδιο γκραφίτι είναι απέναντι από το ντάινερ όπου κάθεται.
Και ασφαλώς στο 6ο κεφάλαιο βλέπουμε το τι βλέπει ο Ρορ όταν βλέπει ένα ζευγάρι να αγκαλιάζεται-και το τι θυμάται. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι έχουμε αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο και ειδικά σε σχέση με τον Ρορ και αμέσως μετά ο Νταν αποφασίζει ότι πρέπει αυτός και η Λόρι να ελευθερώσουν τον φίλο του.
Οπως ειπες κι εσυ, μαλλον υπηρχε ενας (αρρωστημενος; ) ποθος μεταξυ τους, οπως του Σερλοκ Χολμς και της Αϊριν Αντλερ. Αλλωστε η φωτογραφια εχει αφιερωση στον Νταν!
Αυτο δεν ειναι παλιο γεγονος, ειχε γινει μολις στο προηγουμενο τευχος, στο σπιτι του Μολωχ. Προφανως οι δυο τους το ακουσαν στις ειδησεις για τη συλληψη του Ρορ.
Δεδομενου οτι δεν ειναι πλεον υπερηρωες, μαλλον δεν ειναι το ρισκο που τον ανησυχει. Το ονειρο (που παριστανει ενα πυρηνικο μανιταρι) ειναι αποτελεσμα της πυρηνικης απειλης που κρεμεται πανω απο ολους.
Το γκραφιτι φαινεται οτι το κανουν τα πρεζονια Knot Tops. Το μονο που αναφερεται ειναι οτι παραπεμπουν στην καταστροφη της χιροσιμα, οποτε ισως αποτελουν κατι σαν αντιπολεμικο μηνυμα.
Εχει ενδιαφερον οτι σε ολες τις αναφορες στο παρελθον, αναφερεται μονο η Χιροσιμα, και ποτε το Ναγκασακι. Αυτο αραγε να σημαινει οτι στο εναλλακτικο συμπαν δεν υπηρξε η δευτερη επιθεση;
Διάφορα τρίβια
Στο πρώτο-πρώτο καρέ του πρώτου τεύχους, έχουμε τον Ρορ με την ταμπελα (χωρις να ξερουμε ακομα οτι ειναι αυτος) να περπαταει, με αφηγηση απο το ημερολογιο τουι. Εκει εκφρασει το θαυμασμο του για τον Πρόεδρο Τρούμαν και τον πατέρα του.
Στα κείμενα του τεύχους 6 που αφορούν τον Ρορσαχ, βλεπουμε οτι δεν εχει γνωρισει ποτε τον πατερα του, αλλα θαυμαζει την εικονα που εχει στο μυαλο του γι' αυτον. Το μονο που ξερει ειναι οτι ηταν υποστηρικτης του Τρουμαν, τον οποιο και αυτον θαυμαζει, επειδη εριξε τη βομβα στη Χιροσιμα. Ετσι, ενω οταν διαβαζουμε πρωτη φορα το βιβλιο, το πρωτο καρε δεν βγαζει και πολυ νοημα, αποκτα διαφορετικο νοημα αφου εχουμε γνωρισει τον Ρορσαχ καλυτερα!
Το μονο που ξερει για τον πατερα του ειναι καποια ψεμματα που του ειπε η μανα του, οτι χωρισαν επειδη εκεινος υποστηριζε τον Τρουμαν, και εκεινη οχι. Λεω "ψεμματα", επειδη ηταν αδυνατο να διαφωνουσε το ζευγαρι για τον Τρουμαν αφου (αν κοιταξουμε την ημερομηνια που γεννηθηκε ο Ρορσαχ) ο Τρουμαν δεν ηταν ακομα Πρόεδρος! Δεν αποκλειται επισης η κλίση του Ρορσαχ προς την πλευρα του (φαντασιακού) πατερα του και του Τρουμαν, να ειναι αντιδραση προς τη μανα του (αφου μισουσε τη μανα του, λογικο ο Ρορ να ζητησει καταφυγιο στην πλευρα που θεωρει "αντιθετη").
Αλλο τριβια: σε ενα απο τα first person view καρε που βλεπουμε απο τον Ρορσαχ στο τευχος 5, συγκεκριμενα σε αυτο οπου ξυπναει στο βρωικο διαμερισμα του, βλεπουμε οτι σε ενα απο τα απλυτα πιατα εχει ενα συμετρικο λεκε. Σε ενα λλο πλανο στο Gunga Diner κανει ενα παρομοιο παιχνιδι με τη μουσταρδα πανω στη χαρτοπετσετα, που υποδηλωνει οτι του αρεσει να παιζει με τη συμμετρια.
Στο ιδιο τευχος, βλεπουμε οτι ο Μολωχ ειναι αριστεροχειρας (κραταει το οπλο με το αριστερο χερι), ειναι φαφουτης (δεν εχει καθολου δοντια, ενω σε προηγουμενες εμφανισεις εχει, προφανως μασελα) και επισης στα κοντινα πλανα της πορτας φαινεται οτι και αυτος εχει κλειδαρια Gordian Knot, την οποια ο Ρορ σπαει δυο φορες (οπως στο σπιτι του Μπουφου)! Ειναι κατι σαν recurring joke
Τελος, στα πλανα της τηλεορασης του τευχους 7 οπου παιζει τη διαφημιση του Nostalgia, τα λογια ειναι του τραγουδιου Unforgettable. Μαλιστα στην ταινια Watchmen, ακουγεται αυτο το τραγουδι οταν παιζει η διαφημιση στην τηλεοραση του Κωμικου.
Στο πρώτο-πρώτο καρέ του πρώτου τεύχους, έχουμε τον Ρορ με την ταμπελα (χωρις να ξερουμε ακομα οτι ειναι αυτος) να περπαταει, με αφηγηση απο το ημερολογιο τουι. Εκει εκφρασει το θαυμασμο του για τον Πρόεδρο Τρούμαν και τον πατέρα του.
Στα κείμενα του τεύχους 6 που αφορούν τον Ρορσαχ, βλεπουμε οτι δεν εχει γνωρισει ποτε τον πατερα του, αλλα θαυμαζει την εικονα που εχει στο μυαλο του γι' αυτον. Το μονο που ξερει ειναι οτι ηταν υποστηρικτης του Τρουμαν, τον οποιο και αυτον θαυμαζει, επειδη εριξε τη βομβα στη Χιροσιμα. Ετσι, ενω οταν διαβαζουμε πρωτη φορα το βιβλιο, το πρωτο καρε δεν βγαζει και πολυ νοημα, αποκτα διαφορετικο νοημα αφου εχουμε γνωρισει τον Ρορσαχ καλυτερα!
Το μονο που ξερει για τον πατερα του ειναι καποια ψεμματα που του ειπε η μανα του, οτι χωρισαν επειδη εκεινος υποστηριζε τον Τρουμαν, και εκεινη οχι. Λεω "ψεμματα", επειδη ηταν αδυνατο να διαφωνουσε το ζευγαρι για τον Τρουμαν αφου (αν κοιταξουμε την ημερομηνια που γεννηθηκε ο Ρορσαχ) ο Τρουμαν δεν ηταν ακομα Πρόεδρος! Δεν αποκλειται επισης η κλίση του Ρορσαχ προς την πλευρα του (φαντασιακού) πατερα του και του Τρουμαν, να ειναι αντιδραση προς τη μανα του (αφου μισουσε τη μανα του, λογικο ο Ρορ να ζητησει καταφυγιο στην πλευρα που θεωρει "αντιθετη").
Αλλο τριβια: σε ενα απο τα first person view καρε που βλεπουμε απο τον Ρορσαχ στο τευχος 5, συγκεκριμενα σε αυτο οπου ξυπναει στο βρωικο διαμερισμα του, βλεπουμε οτι σε ενα απο τα απλυτα πιατα εχει ενα συμετρικο λεκε. Σε ενα λλο πλανο στο Gunga Diner κανει ενα παρομοιο παιχνιδι με τη μουσταρδα πανω στη χαρτοπετσετα, που υποδηλωνει οτι του αρεσει να παιζει με τη συμμετρια.
Στο ιδιο τευχος, βλεπουμε οτι ο Μολωχ ειναι αριστεροχειρας (κραταει το οπλο με το αριστερο χερι), ειναι φαφουτης (δεν εχει καθολου δοντια, ενω σε προηγουμενες εμφανισεις εχει, προφανως μασελα) και επισης στα κοντινα πλανα της πορτας φαινεται οτι και αυτος εχει κλειδαρια Gordian Knot, την οποια ο Ρορ σπαει δυο φορες (οπως στο σπιτι του Μπουφου)! Ειναι κατι σαν recurring joke
Τελος, στα πλανα της τηλεορασης του τευχους 7 οπου παιζει τη διαφημιση του Nostalgia, τα λογια ειναι του τραγουδιου Unforgettable. Μαλιστα στην ταινια Watchmen, ακουγεται αυτο το τραγουδι οταν παιζει η διαφημιση στην τηλεοραση του Κωμικου.
Last edited:
Κεφάλαιο 6
Ο Ρόρσαχ έχει συλληφθεί και εξετάζεται από κάποιον φιλόδοξο, αυτάρεσκο, μεσήλικα, μαύρο ψυχολόγο. Η εξέτασή του χρησιμοποιεί την μέθοδο ρορσαχ, αλλά ο εξεταζόμενος δεν δίνει ειλικρινείς απαντήσεις στον γιατρό. Ο γιατρός μπορεί να μένει απληροφόρητος, όμως εμείς βλέπουμε τις πραγματικές σκέψεις-αναμνήσεις του Ρόρσαχ. Βλέπουμε σιγά σιγά πώς ο Κόβατς ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα λούμπεν περιβάλλον, κακοποιείται από το οικογενειακό και το κοινωνικό του περιβάλλον και ωθείται στην βια. Από νωρίς βλέπουμε ότι ο Ρόρσαχ ελκύει τον ψυχολόγο.
Στην δεύτερη συνάντηση ο Ρόρσαχ γίνεται επιθετικός προς τον ψυχολόγο και του εξηγεί πώς ο φόνος της Κίτι Τζενοβέζε τον έκανε να υιοθετήσει την ταυτότητα του Ρόρσαχ. Η επιθετικότητα του Ρόρσαχ και η περιφρόνησή του για τον ψυχολόγο των ωθεί στο να κλείσει γρήγορα την υπόθεση αλλά βλέπουμε ότι και με τον ψυχίατρο κάτι δεν πάει καλά. Τα χάπια του καταναλώνονται με αξιοσημείωτη ταχύτητα, ενώ και τα έγγραφά του δεν είναι τόσο τακτοποιημένα πια.
Ο Ρόρσαχ δεν φοβάται τους εχθρούς του στην φυλακή, βλέπουμε το ξεκίνημα του και την συνεργασία του με τον Νάιτ Όουλ που ουσιαστικά είναι ο μόνος που θεωρεί φίλο του (ή έστω θεωρούσε πριν αποσυρθεί) και εκφράζει την εκτίμησή του στον Κωμικό και την κοσμοθεωρία του. Τελικά ο Ρόρσαχ αποκαλύπτει στον ψυχολόγο το πώς μεταμορφώθηκε από τον Κόβατς που παρίστανε ότι είναι ο Ρόρσαχ στον Ρόρσαχ. Μια φρικτή απαγωγή και δολοφονία τον ώθησε πέρα από τα όριά του και έτσι έκανε τον πρώτο του φόνο.
Ο ψυχολόγος σοκάρεται από την τερατώδη άβυσσο που αντίκρισε και το βράδυ σε δείπνο με τους φίλους του, (φιλήσυχους αστούς όπως ήταν και ο ίδιος στην αρχή του κεφαλαίου) όταν ένας από αυτούς θα τον ρωτήσει για τον Ρόρσαχ αυτός θα πει την αλήθεια και οι φίλοι του θα φύγουν σοκαρισμένοι.
Κεφάλαιο 7
Σε αυτό το κεφάλαιο που διαδραματίζεται παράλληλα με το προηγούμενο βλέπουμε να εξελίσσεται το ειδύλλιο Νάιτ Όουλ και Λόρι. Αυτή βάζει μια χαριτωμένη φωτιά στο εργαστήριό του. Μαθαίνουμε λίγο την προϊστορία του (σε σχέση με τους Ρόρσαχ και Μανχάταν μάλλον είναι άχρωμη), βλέπουμε και την φωτογραφία από μια παλιά αντίπαλο που μάλλον υπονοείται κάποια ερωτική έλξη μεταξύ τους (τύπου Μπάτμαν-Κατγούμαν). Στις ειδήσεις βλέπουν τα νέα για την σύλληψη του Ρόρσαχ όπου ο κάθε βλαμμένος λέει την χαζομάρα του (κλασικά σαν ειδήσεις στο Ελλάντα του 2017, μόνο ο Τράμπ και ο Άδωνις έλειπαν) και βλέποντας τα νέα για την σύλληψη, την κλιμάκωση της σύρραξης, το ινστιτούτο υπερχωρικών σπουδών την εξαφάνιση του συγγραφέα κοκ η Λόρι ένοιωσε μια ερωτική διάθεση και αποπειράται να βιάσει τον Νάιτ Όουλ.
Στη συνέχεια βλέπουμε παράλληλα τις γυμναστικές ασκήσεις του Οζυμανδία στην τηλεόραση και τις ερωτικές ασκήσεις του Νάιτ Όουλ και της Λόρι στον καναπέ. Τα άλματα του Οζυμανδία ήταν πιο επιτυχημένα. Μετά το μη σεξ ο Νάιτ Όουλ αποκοιμιέται και έχει μια ερωτική φαντασίωση με το βιλεϊνογκομενάκι που κατγουμανοφέρνει (είναι η εντύπωσή μου ή στην φαντασίωση όντως ο Νάιτ Όουλ είναι πιο γυμνασμένος; πιθανά αυτό να συμβαίνει γιατί η γνωριμία του με το γκομενάκι συνετελέσθη σε εποχές που ήταν νεότερος και πιο δραστήριος) στην φαντασίωση το γκομενάκι μεταμορφώνεται σε Λόρι.
Ο Μπούφος ξυπνά ξαναβάζει την στολή του μετά από παρότρυνση της Λόρι και σε φάση "Δεν πηδάς που δεν πηδάς δεν πας για ψάρεμα;" πήγαν τουγκέδερ από κοινού με τον Άρτσι το ιπτάμενο μηχάνημα του Μπούφου για περιπολία. Ενώ περιπολούσαν αμέριμνα είδαν μια πολυκατοικία που είχε πάρει φωτιά και έσωσαν τους κατοίκους της. Μια καλή πράξη σίγουρα είναι αφροδισιακή οπότε ο Μπούφος έβγαλε τον εραστή που κρύβει μέσα του και άρχισαν τα τσικ του τσικ τους εντός του αεροσκάφους. Αν η Λόρι δεν είχε κάτσει στον σεναριογράφο για να πάρει τον ρόλο, εδώ θα συγκρουόταν ο Άρτσι με ένα ελικόπτερο της αστυνομίας θα σκοτωνόταν και οι δυο (και κάποιοι από τους μπάτσους) και η ιστορία θα τελείωνε εδώ.
Ο Ρόρσαχ έχει συλληφθεί και εξετάζεται από κάποιον φιλόδοξο, αυτάρεσκο, μεσήλικα, μαύρο ψυχολόγο. Η εξέτασή του χρησιμοποιεί την μέθοδο ρορσαχ, αλλά ο εξεταζόμενος δεν δίνει ειλικρινείς απαντήσεις στον γιατρό. Ο γιατρός μπορεί να μένει απληροφόρητος, όμως εμείς βλέπουμε τις πραγματικές σκέψεις-αναμνήσεις του Ρόρσαχ. Βλέπουμε σιγά σιγά πώς ο Κόβατς ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα λούμπεν περιβάλλον, κακοποιείται από το οικογενειακό και το κοινωνικό του περιβάλλον και ωθείται στην βια. Από νωρίς βλέπουμε ότι ο Ρόρσαχ ελκύει τον ψυχολόγο.
Στην δεύτερη συνάντηση ο Ρόρσαχ γίνεται επιθετικός προς τον ψυχολόγο και του εξηγεί πώς ο φόνος της Κίτι Τζενοβέζε τον έκανε να υιοθετήσει την ταυτότητα του Ρόρσαχ. Η επιθετικότητα του Ρόρσαχ και η περιφρόνησή του για τον ψυχολόγο των ωθεί στο να κλείσει γρήγορα την υπόθεση αλλά βλέπουμε ότι και με τον ψυχίατρο κάτι δεν πάει καλά. Τα χάπια του καταναλώνονται με αξιοσημείωτη ταχύτητα, ενώ και τα έγγραφά του δεν είναι τόσο τακτοποιημένα πια.
Ο Ρόρσαχ δεν φοβάται τους εχθρούς του στην φυλακή, βλέπουμε το ξεκίνημα του και την συνεργασία του με τον Νάιτ Όουλ που ουσιαστικά είναι ο μόνος που θεωρεί φίλο του (ή έστω θεωρούσε πριν αποσυρθεί) και εκφράζει την εκτίμησή του στον Κωμικό και την κοσμοθεωρία του. Τελικά ο Ρόρσαχ αποκαλύπτει στον ψυχολόγο το πώς μεταμορφώθηκε από τον Κόβατς που παρίστανε ότι είναι ο Ρόρσαχ στον Ρόρσαχ. Μια φρικτή απαγωγή και δολοφονία τον ώθησε πέρα από τα όριά του και έτσι έκανε τον πρώτο του φόνο.
Ο ψυχολόγος σοκάρεται από την τερατώδη άβυσσο που αντίκρισε και το βράδυ σε δείπνο με τους φίλους του, (φιλήσυχους αστούς όπως ήταν και ο ίδιος στην αρχή του κεφαλαίου) όταν ένας από αυτούς θα τον ρωτήσει για τον Ρόρσαχ αυτός θα πει την αλήθεια και οι φίλοι του θα φύγουν σοκαρισμένοι.
Κεφάλαιο 7
Σε αυτό το κεφάλαιο που διαδραματίζεται παράλληλα με το προηγούμενο βλέπουμε να εξελίσσεται το ειδύλλιο Νάιτ Όουλ και Λόρι. Αυτή βάζει μια χαριτωμένη φωτιά στο εργαστήριό του. Μαθαίνουμε λίγο την προϊστορία του (σε σχέση με τους Ρόρσαχ και Μανχάταν μάλλον είναι άχρωμη), βλέπουμε και την φωτογραφία από μια παλιά αντίπαλο που μάλλον υπονοείται κάποια ερωτική έλξη μεταξύ τους (τύπου Μπάτμαν-Κατγούμαν). Στις ειδήσεις βλέπουν τα νέα για την σύλληψη του Ρόρσαχ όπου ο κάθε βλαμμένος λέει την χαζομάρα του (κλασικά σαν ειδήσεις στο Ελλάντα του 2017, μόνο ο Τράμπ και ο Άδωνις έλειπαν) και βλέποντας τα νέα για την σύλληψη, την κλιμάκωση της σύρραξης, το ινστιτούτο υπερχωρικών σπουδών την εξαφάνιση του συγγραφέα κοκ η Λόρι ένοιωσε μια ερωτική διάθεση και αποπειράται να βιάσει τον Νάιτ Όουλ.
Στη συνέχεια βλέπουμε παράλληλα τις γυμναστικές ασκήσεις του Οζυμανδία στην τηλεόραση και τις ερωτικές ασκήσεις του Νάιτ Όουλ και της Λόρι στον καναπέ. Τα άλματα του Οζυμανδία ήταν πιο επιτυχημένα. Μετά το μη σεξ ο Νάιτ Όουλ αποκοιμιέται και έχει μια ερωτική φαντασίωση με το βιλεϊνογκομενάκι που κατγουμανοφέρνει (είναι η εντύπωσή μου ή στην φαντασίωση όντως ο Νάιτ Όουλ είναι πιο γυμνασμένος; πιθανά αυτό να συμβαίνει γιατί η γνωριμία του με το γκομενάκι συνετελέσθη σε εποχές που ήταν νεότερος και πιο δραστήριος) στην φαντασίωση το γκομενάκι μεταμορφώνεται σε Λόρι.
Ο Μπούφος ξυπνά ξαναβάζει την στολή του μετά από παρότρυνση της Λόρι και σε φάση "Δεν πηδάς που δεν πηδάς δεν πας για ψάρεμα;" πήγαν τουγκέδερ από κοινού με τον Άρτσι το ιπτάμενο μηχάνημα του Μπούφου για περιπολία. Ενώ περιπολούσαν αμέριμνα είδαν μια πολυκατοικία που είχε πάρει φωτιά και έσωσαν τους κατοίκους της. Μια καλή πράξη σίγουρα είναι αφροδισιακή οπότε ο Μπούφος έβγαλε τον εραστή που κρύβει μέσα του και άρχισαν τα τσικ του τσικ τους εντός του αεροσκάφους. Αν η Λόρι δεν είχε κάτσει στον σεναριογράφο για να πάρει τον ρόλο, εδώ θα συγκρουόταν ο Άρτσι με ένα ελικόπτερο της αστυνομίας θα σκοτωνόταν και οι δυο (και κάποιοι από τους μπάτσους) και η ιστορία θα τελείωνε εδώ.
Και εδω γινεται αλλο ενα παιχνιδι μεταξυ εικονας (το φασωμα) και αφηγησης (τις περιγραφες του εκφωνητη)
@Τσιου
Μονο μη πουμε το League of Extraordinary Gentlemen. Οσο γαματο και σχετικο με τη λογοτεχνια κι αν ειναι... γιατι εκει θα βαραμε ενεσεις
Last edited:
(Εκεί που έφυγαν οι καλεσμένοι του ψυχολόγου σοκαρισμένοι, το χάρηκα! Ο ηλίθιος ήθελε μπρουτάλ πληροφορίες για να διασκεδάσει. Ε, πάρε να'χεις!)Όντως, το Ναγκασάκι δεν αναφέρεται καθόλου άρα είτε όπως υποθέτεις δεν έγινε επίθεση και εκεί είτε απλά η Χιροσίμα αναφέρεται σχεδόν αποκλειστικά. Άλλωστε και στο δικό μας σύμπαν πιο πολύ αναφέρεται η Χιροσίμα, πχ το βιβλίο και η ταινία Χιροσίμα Αγάπη Μου (ίσως να υπήρξε η αφορμή για το γκραφίτι με το ζευγάρι που φιλιέται?). Σχετικά με το γκραφίτι και ο ψυχίατρος το παρατηρεί (όπως είχε αναφέρει ο @Αντέρωτας)και κάνει τον συσχετισμό με την Χιροσίμα. Ίσως οι συνεχείς και σκόρπιες αναφορές στην Χιροσίμα από διαφορετικούς χαρακτήρες και διαφορετική οπτική, να έχει σχέση με τον αντίκτυπο που είχε η βόμβα και στην λογοτεχνία/κινηματογράφο.
Σίγουρα ο Τρούμαν έχει μεγάλο αντίκτυπο στον Ρορ, και ίσως να τον ταυτίζει σε ένα βαθμό με τον πατέρα του. Πέρα από το γεγονός ότι υπήρξε η αφορμή για την διαφωνία των γονιών του, η στάση του Τρούμαν ταιριάζει απόλυτα με την ηθική στάση του Ρορ- αποφάσισε, ολοφάνερα να καταστρέψει μια ολόκληρη πόλη με τρόπο εξαιρετικά σκληρό ώστε να εξασφαλίσει ειρήνη. Τηρουμένων των αναλογιών βέβαια, αντίστοιχη είναι η στάση του Ρορ, είναι απόλυτος και φτάνει στα άκρα αρκεί να επικρατήσει το καλό και να τιμωρηθεί το κακό. Βέβαια η προσέγγιση του Ρορ είναι αρκετά απλοϊκή αλλά προφανώς τον ικανοποιεί και ΄ίσως σε ένα βαθμό να αντανακλά την άποψη αρκετών συμπατριωτών του. Σε ερώτηση ενός δημοσιογράφου για το εαν νιώθει μετανοημένος, ο Τρούμαν απάντησε πως δεν έχει μετανιώσει ούτε στο ελάχιστο. Βέβαια ακόμα και σήμερα αυτή η πράξη εξακολουθεί να διχάζει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση του Βόνεγκατ, ο οποίος θεωρούσε την βόμβα εξίσου απεχθή με την δουλεία.
Όσο για το Unforgettable, πολύ καλή παρατήρηση. Αν και για να είμαι ειλικρινής, πιο πολύ μου άρεσε το σημείο που τοποθετήθηκε στην ταινία, η έκφραση του Μπλέηκ όταν ακούει το τραγούδι είναι όλα τα λεφτά! Μάλλον η Billie Holliday με το You 're my thrill τους έφερε πιο πολύ γούρι
))