Συνανἀγνωση "Τα Εις Εαυτόν" Μάρκος Αυρήλιος

Ότι τα γερμανικά φυλα όχι μόνο αποστρεφονταν τη ζωη σε οργανωμενες πολεις και δεν αντεχαν και την κατασκευη δρόμων!!
  • Καποιες εγγενεις αντίφασεις του Στωικισμού:
  1. τα πάντα είναι ύλη –κάθε τι πραγματικό είναι και σωματικό,
  2. η ανθρωπινη ψυχή είναι μέρους ή απόρροια ενός θειου πνευματος το οποιο διαπερνά τα πάντα
  3. Θεός και Κόσμος συνενώνονται σε μία οντότητα
  4. Ότι το όλον το διαπερνά μια αρχή (ενέργεια; )(εξις, φύσις, ή ψυχή) και είναι αυτή που πετυχαινει τη συγκόλληση μεταξύ των επι μερους. Αλλά και αυτή, καταλαβα εγώ, για τους στωικούς, είναι σωματική οντότητα.
Πόσο ακόμη μεχρι να εκραγει ο εγκέφαλος;! Ευτυχώς που σε αυτη τη δευτερη αναγνωση της εισαγωγής ακουγα κάτι και κάτι άλλο και κάλμαρα.
Αυτά. Τα δικά σας.
Αυτό με τους Γερμανούς πάλι τι ειρωνία; Σήμερα εχουν από τα καλύτερα οδικά δίκτυα στον κοσμο κι απο οργάνωση επίσης τα πηγαίνουν πολύ καλά. :ωιμέ:

Στα του Στωικισμού και τις αντιφάσεις που αναφέρεις δεν έχω δώσει ακόμη βάση γιατί έκαψα πολλά εγκεφαλικά κύτταρα με τις έννοιες που διάβασα στο γλωσσάριο και θα προσπαθήσω να τις εμπεδώσω κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου.
 
@Ιαβερης καλημερα.

Συνοψισες εξαιρετικα τα ιστορικα γεγονοτα της εισαγωγης, τι ωραια!

Επειδη ειχα προχωρησει το βιβλιο, οτσν το ειχα αγορασει, να διαβασει κανεις το γλωσσαρι out of context, ειναι μαλλον καψιμο και χασιμο χρονου. Εγω το πηδηξα και ανατρεχω, οταν συναντω το αντιστοιχο λημμα εντος κειμενου.

Μπραβο σου, μου αρεσε πολυ η εστίασή σου. :αγκαλιά:
 
Last edited:
Αυτό με τους Γερμανούς πάλι τι ειρωνία;
Και να ήταν μόνο αυτό, αμέσως μετά αναφέρει την απέχθεια των Γερμανών στο να πληρώνουν για τα αγαθά που αποκτούσαν :))))
Το κομμάτι με τους Γερμανούς μου θύμισε κάτι αντίστοιχο από τα απομνημονεύματα του Καίσαρα που τους περιέγραφε ως άτομα που πίνουν γάλα και ντύνονται με προβιές. Έχουν οι καιροί γυρίσματα..

Τα σημεία που μου έκανα εντύπωση είναι τα παρακάτω:
  • Αν και γράφτηκαν σε καιρό εκστρατείας χωρίς να διεκδικεί περαιτέρω αναγνώριση (ίσως αυτό να σχετίζεται με την απόρριψη της αθανασίας από τους Στωικούς) , ο Μάρκος Αυρήλιος εξασφάλισε την υστεροφημία του, ακόμα και από άτομα όπως ο Ιουλιανός αν και είναι περίεργο το ότι ορισμένοι ιστορικοί τον χαρακτηρίζουν μελαγχολικό (και ότι έχει ανάγκη από προζάκ)
  • Αγνοούσα το σύστημα των θετών αυτοκρατόρων και το ότι ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησε σε μια παρατεταμένη περίοδο ευημερίας όπως αναφέρει η @Έλλη Μ . Και πάλι ειρωνικό μου φάνηκε ότι αυτός που έθεσε τέλος σε αυτή την πρακτική ήταν ο Μάρκος Αυρήλιος με τον γιό του ως διάδοχο. Αν θεωρήσουμε ότι το Εις Ρώμην του Αίλιου Αριστείδη δεν είναι απλή κολακεία, τότε ίσως αυτό να σημαίνει ότι τα Εις Εαυτόν είναι το κύκνειο άσμα μιας λαμπρής εποχής. Από την άλλη αναφορικά με την επιλογή του Κόμμοδου, ίσως να ήταν επηρεασμένος από τον Ηράκλειτο και το τα πάντα ρει (έτσι κι αλλιώς του είχε ασκήσει μεγάλη επιρροή).
 
Και να ήταν μόνο αυτό, αμέσως μετά αναφέρει την απέχθεια των Γερμανών στο να πληρώνουν για τα αγαθά που αποκτούσαν :))))
Το κομμάτι με τους Γερμανούς μου θύμισε κάτι αντίστοιχο από τα απομνημονεύματα του Καίσαρα που τους περιέγραφε ως άτομα που πίνουν γάλα και ντύνονται με προβιές.
Στο De bello gallico;
Εκεί ο Καίσαρας γράφει διάφορα και εάν θυμάμαι καλά δεν τους είχε πολύ σε εκτίμηση τους γερμανούς στο βιβλίο.

Όπως έγραψα και πριν, η Γερμανία της εποχής ήταν ουσιαστικά μικρές οικογενειακές υπό-φυλές που σε καιρό πολέμου γινόταν μια γενικευμένη φυλή. Έπειτα είτε πολεμούσαν μόνοι, οι συμμαχούσαν με άλλες γερμανικές φυλές.
Καθημερινά, ζούσαν σε μικροσκοπικά (τουλάχιστον σε σχέση με τους γείτονες τους σε Γαλατία και Ιταλία)χωριουδάκια λίγων σπιτιών χαμένα στο δάσος με μικρές περιοχής καλλιέργειας. Δεν είχαν δρόμους και ελάχιστες κωμοπόλεις. Τα ποτάμια ήταν οι δρόμοι τους.
Επίσης ήταν ημι-νομάδες.
Κάτι που π.χ. υπήρχε και στην Δανία της εποχής, που υπάρχουν υπέροχες αρχαιολογικές πηγές/μουσεία για την εν λόγω εποχή.
Ήταν σχετικά φτωχοί και λιγότερο "πολιτισμένοι" σε σχέση με τις φυλές ΛαΤεν όπως οι Γαλάτες που είχαν φυλές μεν, αλλά πολύ πιο οργανωμένες και με κανονικές πόλεις και πλούσιο υλικό πολιτισμό.
 
Στο De bello gallico;
Ναι, στο τέταρτο βιβλίο.
Γενικά τους σνόμπαρε επειδή έπιναν γάλα αντί για κρασί και κυκλοφορούσαν τσίτσιδοι με εξαίρεση τις προβιές. Και έχεις δίκιο, τους συγκρίνει με τους Γαλάτες, που είχαν μια οργανωμένη κοινωνία και θρησκεία (δρουίδες) και καταλήγει ότι οι Γερμανοί είναι πιο πρωτόγονοι. Προφανώς και λίγα πράγματα άλλαξαν στην εποχή του Μάρκου Αυρήλιου. Ίσως να κατέφυγε στην συγγραφή ως αντίδοτο στην βαρβαρότητα των Γερμανών.
 
Οι Βρετανοί επίσης είχαν μια αλλεργία στους δρόμους και την οργανωμένη διακυβέρνηση αν δεν κάνω λάθος και ήταν πολύ αντιδραστικοί σε οποιαδήποτε καινοτομία προσπαθούσαν να εισάγουν οι Ρωμαίοι.

@Ασάρα, αυτό που λες για το μελαγχολικό προφίλ που παρουσιάζει ο Μάρκος Αυρήλιος στους μεταγενέστερους μελετητές δεν είναι κι εντελώς άτοπο. Να φανταστείς, είχε χάσει 8 από τα 13 παιδιά του, κάτι σπαρακτικό ακόμα και για τα τότε δεδομένα που η θνησιμότητα στα μικρά παιδιά ήταν στα high της. Επίσης, αναλογιστούμε τον χαρακτήρα και τον λιτό τρόπο ζωής του που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τα ρωμαϊκά "πρέπει" της τότε κοινωνίας, σίγουρα θα ένιωθε εκτός τόπου και χρόνου. Να μην παραλειψουμε φυσικά και την σχεδόν νιχιλιστική άποψη της στωϊκης φιλοσοφίας ότι η ζωή είναι μάταιη, όλοι θα πεθάνουμε, δεν θα μας θυμάται κανείς κλπ. Ιδιαίτερα με τις σημερινές αντιλήψεις πιστεύω πως ο Μάρκος Αυρήλιος θα θεωρούνταν τουλάχιστον καταθλιπτικός.

Η επιλογή του Κομμοδου αποτελεί μυστήριο. Κάποιοι πιστεύουν ότι τον επέλεξε ως διάδοχό του επειδή είχε μια κάποια στρατιωτική εμπειρία άρα θα ήταν ένας δυνατός και πειθαρχημένος ηγέτης. Άλλοι θεωρούν ότι λόγω της εξασθενημένης υγείας και της ταλαιοοωρημένης ψυχολογίας του, η κρίση του δεν ήταν καθαρή όταν έκανε την επιλογή. Όποια κι αν ήταν τα κίνητρα γι'αυτη την απόφασή του, δυστυχώς τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια για την ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
 
Οι Βρετανοί επίσης είχαν μια αλλεργία στους δρόμους και την οργανωμένη διακυβέρνηση αν δεν κάνω λάθος και ήταν πολύ αντιδραστικοί σε οποιαδήποτε καινοτομία προσπαθούσαν να εισάγουν οι Ρωμαίοι.
Δεν το ξέρω αυτό, από ότι έχω διαβάσει ήταν απλά διαφορετικοί γαλάτες.
Με φυλές και οργάνωση σαν των λοιπών ευρωπαϊκών, απλά με διαφορετικές τοπικές διαφορές.
Επίσης ήταν δεκτικοί στους Ρωμαίους, τουλάχιστον οι φυλές που οι ρωμαίοι είχαν σαν τοπικούς "προύχοντες".
Εάν διαβάσεις την ιστορία της βοαδίκειας π.χ., είχαν οι ρωμαίοι σημαντικούς τοπικούς γαλάτες συμμάχους. Τους οποίους έσφαξαν οι επαναστάτες όπως τους ρωμαίους. Η αρχαιολογία μας έχει δείξει ότι είχαν έντονες επηρροές από την ρώμη, με τους κέλτες ευγενείς να χρησιμοποιούν ρωμαϊκές βίλες και θερμές και να εισάγουν υλικά από την ρώμη όπως οι ρωμαίοι.
Είναι και ότι οι Ρωμαίοι ΚελτοΒρετανοί κυριολεκτικά κράτησαν τις παραδόσεις για αιώνες έπειτα την απόσυρση των λεγεώνων.

Μήπως αναφέρεσαι στους μη-γαλάτες; Σαν τους πρωτο-Πίκτες και τους Καλυδώνιους;
Οι οποίοι όμως είναι τρομερά αμφιλεγόμενο το πόσο πραγματικά ξέρουμε κάτι ουσιαστικό για αυτούς.
Πέρα από την ρωμαϊκή προπαγάνδα και αναφορές (που συνήθως έχουν θέμα κάτι άλλο και τους χρησιμοποιούν ως "εξωτικό" λαό, κάτι σαν noble savage των άγγλων του 18ου αιώνα).
 
Σας πρόλαβα κ εγώ αλλά τα είπατε όλα. Πιστεύω θα σας προλάβω στον επόμενο σχολιασμό κ θα μιλήσω κ εγώ πιο αναλυτικά.
Βρίσκω πως είναι ένα πολύ καλό βιβλίο αυτοβελτίωσης και όταν αναλογιστεί κάνεις ποιος το έγραψε... μόνο θαυμασμό μπορεί να νιώσει.

Διάβασα ξανά κ ξανά την παράγραφο σελίδα 29.
Το διάταγμα για τους Χριστιανούς.

Πραγματικά πόσο εγκεφαλικός ήταν αυτός ο άνθρωπος κ πόσο ήξερε από ψυχολογία των ανθρώπων; Άλλωστε η φιλοσοφία συγχέεται αρκετά με την ψυχολογία.

Με κάλυψε στον σχολιασμό η Έλλη και ο Ιαβέρης!!
 
Σας πρόλαβα κ εγώ αλλά τα είπατε όλα. Πιστεύω θα σας προλάβω στον επόμενο σχολιασμό κ θα μιλήσω κ εγώ πιο αναλυτικά.
Η γνώμη μου ειναι να μιλησεις αναλυτικα, εφοσον το θες, ακομη κι αν σε εχει καλυψει καποιος απο τους συμμετεχοντες. Μην εχεις εγνοια αν επαναλαβεις πραγματα που εχουν ηδη ειπωθει. :ανέκφραστος:

Κοιταξε τωρα, οσο κι αν δεν μου αρεσει αυτο που θα γραψω, ναι, το λες και αυτυβελτίωσης, 🔥 ναπεσειναμεκαψει. :))))
 
Μα ακριβώς ο λόγος που τα τελευταία χρόνια ανασύρθηκε από το χρονοντούλαπο των βιβλιοφιλοσοφονέρντουλων στο μέηνστριμ είναι επειδή είναι βιβλίο "αυτοβελτίωσης". Η παλαιότητα του και ιδίως ποιος το έγραψε το κάνουν ιδιαίτερα εύκολο στο μάρκετινγκ.
Το hype ήταν και είναι πολύ, ιδίως ανάμεσα στους νέους άντρες. Το διαφήμιζαν ως το κλειδί για να "καταλάβεις τον εαυτό σου και να μετριάσεις τα αισθήματα σου".
 
Έχεις απόλυτο δίκιο @Πράκτωρ ΔΔ σ'αυτό που λες, το έχω πει κι εγώ αρκετές φορές ότι οι σημερινοί life coaches ( το "σύμβουλος ζωής" ακούγεται ακόμα πιο γελοίο προφανώς) δεν κάνουν τίποτα από το να ψαρεύουν ότι μπορούν από δω κι από κει από την αρχαία κι όχι μόνο φιλοσοφία, να τα στολίζουν με πομπώδεις λέξεις τύπο "mindfulness" και να τα πουλάνε ύστερα στον κοσμάκη ως φάρμακο για όλες τις αναποδιές της ζωής. Η φιλοσοφία αυτή καθεαυτή όμως αξίζει να διαβαστεί και να μελετηθεί από κάποιον που ψάχνεται και- γιατί όχι-να επωφεληθεί από αυτήν.
 
Οι λάηφ κόουτς είναι οι new age spiritualists περασμένων δεκαετιών.
Αμπελοφιλοσοφίες, φιλ γκουντ λογίδρια για την "εσωτερική δύναμη" και τσιτάτα που επαναλαμβάνουν ad nauseam.
Αλλά εάν δεν έχεις φάει στην μάπα corporate culture κόουτς στην δουλειά δεν έχεις δει τι εστί πραγματικός παπαντζής.

Για το βιβλίο τώρα, όπως έγραψα και πριν, ο Αυτοκράτωρ φαίνεται ότι είχε βαθιά γνώση της στωϊκής φιλοσοφίας και μάλλον το προσάρμοσε στις καταστάσεις και στην ρωμαϊκή κουλτούρα. Είναι κατά βάθος μια επιστροφή στις "καλές ιδέες των προγόνων".
 
Εγώ όμως επειδή ούτε νέος άντρας είμαι και επειδή έχω και αλλεργία στις αυτοβελτιώσεις - αυτοιάσεις - αυτοβοήθεις, λέω να παρακολουθήσω το νήμα αυτό με τα θέσφατα εκ του μακρόθεν.
 
Αν επιτρέπετε μια παρέμβαση, καθώς δεν συμμετέχω στη συνανάγνωση και ομοίως θα παρακολουθήσω εκ του μακρόθεν το (πάρα πολύ ενδιαφέρον όπως εξελίσσεται) νήμα, καταρχήν δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με τα όσα διατυπώθηκαν ήδη περί αυτοβελτίωσης και life coaching. Όχι ότι είναι κατακριτέα per se και "άχρηστα" μέχρις ενός σημείου. Η κοινωνία και ο σημερινός τρόπος ζωής φαίνεται ότι ευνοούν και επιζητούν τέτοιες προτάσεις. Και επιπλέον είναι πολύ θετικό το ότι ορισμένοι σύγχρονοι ανατρέχουν στο τάδε ή το δείνα σκέπτεσθαι, και κατά συνέπεια σε μια στάση ζωής, που όπως και να το κάνουμε ανήκει στην παράδοσή μας.
Απλά νομίζω ότι κάπου χάνεται το νόημα της όλης υπόθεσης. Τούτο επειδή, ειδικά για τη φιλοσοφική σκέψη της αρχαιότητας, δεν νοείται φιλοσοφικό σύστημα δίχως φυσική, δηλαδή μια κοσμολογική βάση που να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με κάποιο είδος εσχατολογίας. Αυτό επειδή κάθε φιλοσοφικό σύστημα (τουλάχιστον κατά την αρχαιότητα) προσέφερε εξ αρχής τις απαντήσεις στα λεγόμενα μεγάλα ερωτήματα της ανθρωπότητας: ποιοί είμαστε, τι είμαστε και που θα καταλήξουμε όταν φύγουμε απ'αυτόν τον κόσμο. Κατά συνέπεια αυτό που πρόσφερε ένα φιλοσοφικό σύστημα σε όσους το ακολουθούσαν ήταν κατ'ουσίαν "οδηγίες χρήσης": έχοντας γνώση και έχοντας αποδεχτεί κάποιος το τι είναι και από που έρχεται, επιχειρούσε δια της φιλοσοφίας να διάγει τον επίγειο χρόνο που του αναλογούσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να κατορθώσει να επιστρέψει πάλι από κει που ήρθε.
Ως εκ τούτου η στοίχιση με τις διδαχές του κάθε φιλοσοφικού συστήματος ήταν ζήτημα υπαρξιακό, ήταν στάση ζωής, επειδή η "αυτοβελτίωση" δεν προσέβλεπε απλώς στη βελτίωση των όρων διαβίωσης και στη λύση πρακτικών ζητημάτων καθημερινότητας, αλλά αποσκοπούσε σε ένα τέλος, σύμφωνο προς τις καταστατικές αρχές του εκάστοτε φιλοσοφικού συστήματος (πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο πλατωνισμός και οι επικούρειοι). Προφανώς αυτά που γράφει ο αυτοκράτωρ έχουν και απήχηση και εφαρμογή σήμερα. Προϋποθέτουν ωστόσο, την αποδοχή συγκεκριμένων στωϊκών αρχών, πάνω στις οποίες χτίστηκαν και προϋποθέτουν οι "Διαλογισμοί". Η αποφυγή της τρυφηλότητας π.χ. ή η αδιαφορία απέναντι στη φήμη και τη δόξα προσβλέπουν στο ξεπέρασμα της περιορισμένης μικροκοσμικής προοπτικής και τη θέαση των πραγμάτων από μια πιο μακροκοσμική προοπτική.
Δεν έχω διαβάσει/ακούσει τι πρεσβεύουν οι αυτοβελτιωτές/προπονητές ζωής σήμερα, αλλά νιώθω ότι δεν βλέπουν τα πράγματα όπως ο αυτοκράτωρ...
 
Δεν έχω διαβάσει/ακούσει τι πρεσβεύουν οι αυτοβελτιωτές/προπονητές ζωής σήμερα, αλλά νιώθω ότι δεν βλέπουν τα πράγματα όπως ο αυτοκράτωρ...
Εγω εχω παρακολουθησει καποια βιντεο αυτοβελτιωσης και πανω κατω ανακυκλωνουν διαφορες φιλοσοφιες κυριως απο τον βουδισμο απο οτι εχω καταλαβει και τα προσαρμοζουν στην συγχρονη ατομικη ζωη που γινεται ολο και πιο ατομικη με τα χρονια και τα new age coachings συνεισφερουν σε αυτο καθως "αυτο" βελτιωση. Για παραδειγνα οταν ειχε ξεσπασει η μεγαλη πυρκαγια στην Αυστραλια καποιοι του new age κινηματος (να το πω) εβγαιναν και μιλουσαν πολυ καθησυχασμενοι υποστηριζοντας οτι συμβαινει για τον χ ψ λογο. Μου φαινεται στωικη σταση... Ειμαι υπερ τετοιων μαθηματων αυτοβελτιωσης οσο προσφερονται δωρεαν...
 
Δηλαδη, θελω να πω πολλα επι του θεματος των επαγγελματων τυπου λάηφ κοουτσερς κλπ κλπ, αλλα δεν προλαβαινω.
Απο μενα, δυο σχολια;
Σε συγκεκριμενο πλαισιο και θεματολογια, σου υποδεκινυουν και σε καθοδηγουν πώς να εισαο χειριστικος (αν δεν εισαι) και πώς να γινεις ακομη περισσοτερο (απ" ο,τι ηδη εισαι)

Αυτο που πετυχαινει κανεις ειναι κατι αναλογο με τις εργοθεραπειες στα παιδακια: Οπως καποιος αλλος, με τις εργο, ογανωνει το παιδι μεσω του παιγνιδιου, γιατι οι γονεις βαριουνταινή δεν προλ;βαινουν, ετσι και οι διαφοροι κουρου (σικ).οργανωνουν μεθοδικα ο,τι ηδη ξερεις και παρατηρεις.

Το χρησμολογιο του ΜΑ μαλλον υποτιμαται, αν εξισωνεται με κατι τετοια φληναφηματα και αφηγηματα.
Αφεενος, μιλαμε για τον 2ο αιωνα, αφεδυο δεν προκυπτει συναλλακτικη σχεση, αφετετρια ο ΜΑ ηταν ιδιαιτερα μορφωμενος και μαλλον σεμνος, θα ελεγα, αφετέσσερα, δεν τον διαβαζω για να γινω καλυτερος ανθρωπος ή να μου διδαξει τη ζωη. Υπαρχει και το λογοτεχνικο ενδιαφερον, το φιλολογικο ενδιαφερον, το ιστορικο ενδιαφερον. Καπως ετσι θυμαμαι να προσεγγιζω και το Χρησμολογιο του Γκρασιάν.

Αυτα.
 
Καλημέρα σε όλους. Να έχετε ένα όμορφο σ/κ.

Το γλωσσάριο με δυσκόλεψε μπορώ να πω επίσης μπερδεύτηκα με τις παραπομπές.

Εντύπωση δε μου έκαναν οι αρετές του στωικισμού που είναι ( η φρόνηση, ανδρεία, εγκράτεια, δικαιοσύνη) έναντι της χριστιανικής που είναι (πίστις, Ελπίς, αγάπη).
Αναρωτήθηκα αν στις μέρες μας υπάρχει η αρετή ανδρεία κ σε τι μορφή την συναντάμε.

Η ευδαιμονία είναι μέσα στην στωική φιλοσοφία.
Ευδαιμονία σημαίνει το να είναι κανείς πλήρως ικανοποιημένος από την ζωή, χάρη στις δικές του αρετές.

Οι αρχαίοι Έλληνες την στωική φιλοσοφία της συναντούσαν παντού: στην Λογική, Φυσική και Ηθική.
Θα μείνω λίγο στην Ηθική και θα προχωρήσω λίγο παρακάτω παράδοξα. Στα βιβλία που διαβάσαμε ο Μάρκος Αυρήλιος μας συμβουλεύει να συμβιβαστούμε με τον θάνατο. Να ζούμε πραγματικά το σήμερα χωρίς να αναβάλλουμε κάτι για αύριο διότι το χθες είναι χαμένος χρόνος και δεν γυρίζει πίσω.
Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον πως συνδέει την ηθική με την αυτοκτονία όταν υπάρχει μια ασθένεια ή αν έχει χάσει κάποιος τα λογικά του διότι η αξιοπρέπεια δεν σου επιτρέπει να ζήσεις. Δεν υπάρχει λόγος άλλωστε σύμφωνα με τον Μ.Α θα είσαι βάρος.

** Ήξερα από την ιστορία μας ότι σε μια μάχη αν έπρεπε να πεθάνεις για την πατρίδα το μαχαίρι έπρεπε να σε χτυπήσει από μπροστά ποτέ από πίσω. Αλλά την θεωρία της αυτοκτονίας πρώτη φορά την διάβασα σε τέτοια μορφή.

---------------------

Στα βιβλία υπάρχει μια πολύ μεγάλη αφιέρωση για όλους τους ανθρώπους που βρέθηκαν στην ζωή του. Κυριολεκτικά μυήθηκε από τις συμπεριφορές τους και τις αρετές του. Από όλους πήρε κάτι θετικό. Για να νιώσει κάποιος ευδαιμονία παίζουν κάποιο ρόλο και οι άνθρωποι που έρχονται στην ζωή μας αλλά μεγαλύτερο ρόλο παίζει όταν δεν δενόμαστε με αυτούς κ ζούμε ανεξάρτητα χωρίς κάποιο ιδιαίτερο δέσιμο.

Η μόρφωση και οι σωστοί παιδαγωγοί έπαιξαν και αυτοί τον ρόλο τους.
Μου έκαναν εντύπωση οι έξεις συμβουλές αν και είναι γνωστές σε όλους μας.
Εγκράτεια. Τόσο όσο ώστε να μην χρειάζεται γιατρός. Φροντίζουμε το σώμα μας ώστε να μην υπάρχουν ασθένειες.
Ταπεινότητα. Να γνωρίζουμε πότε μιλάμε κ που. Οι σκέψεις μας να είναι απλές κ αγαθές, να μην μηχανευόμαστε πονηρές κ άσκοπες σκέψεις.. να είμαι ευθείς άνθρωποι.
Να μην υπάρχει έπαρση σε μια κουβέντα ειδικά αν κάποιος είναι " γνώστης" του αντικειμένου.

Είναι ένα βιβλίο αυτοβοήθειας ωστόσο δεν μπορώ να το συγκρίνω με αυτά που κυκλοφορούν στο εμπόριο λόγω της Γραφής του. Σε φέρνει πιο κοντά στην γη, στην φύση, στην αυτογνωσία.

***Ζητώ συγνώμη για ορθογραφικά και συντακτικά λάθη. Μου έχει χαλάσει ο υπολογιστής κ γράφω από το κινητό.
 
Και αφεπέντε @Έλλη Μ τα λές ωραία.
Ωωωω!! Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :ντροπή::ντροπή:


Βιβλίο Α ή I would like to thank the Academy: o MΑ αποτίνει φόρο τιμής σε εκείνους που θεωρεί ότι οφείλει τη σύνθεσή του, ευχαριστώντας τον καθένα για την επιρροή που του άσκησε και αναγνωρίζοντας στα πρόσωπα καθενός από αυτους τους μέντορές του. Φυσικά, δεν παραλείπει να ευχαριστήσει και τους θεούς για τη γενναιοδωρία τους και τη «χάρη τους» που τον προφύλαξαν από ατυχείς συγκυρίες και δοκιμασίες, ότι του δώρισαν ολους αυτούς τους ανθρώπους που κατονομάζει νωρίτερα.
Mιλώντας για τον πατέρα του, κάνει λόγο για την αναμνηση αυτού και τη φήμη που τον ακολουθούσε (μιας και ο ιδιος δυσκολα θα τον θυμόταν αφού πεθανε όταν ο ΜA ηταν σε πολύ μικρή ηλικία πράγμα που σημαινει ότι μάλλον κανεις δεν τον αφησε να ξεχάσει την πατρική εικόνα και μεγάλωσε μεσα σε ιστορίες γι’ αυτόν.
Αν απομόνωνα στοιχεία στα οποία θα έμενα, αυτά θα ήταν:
  • Η ιδέα του να μην παρασυρεται κανείς από αυτό που αναγνωριζει ως μάταιο και προφανώς να μην ενδίδει σε αυτό.
  • Η προσπάθεια να είναι κανεις διαλλακτικός και καταδεκτικός με τους αλλους η οποια, για μενα, κρυβει την δυσκολία του να μη γινεσαι συγκαταβατικός, μιας και τα ορια μπορει να γινουν αρκετά αχνά.
  • Την ιδεα του να προσπαθεις να εισαι καπως ευέλικτος ακόμη και με ό,τι διαφωνεί κανεις, με την οποία άποψη, μεγαλώνοντας, ολο και συμφωνώ περισσότερο
Το Βιβλίο Β ξεκινα με κάτι που όλοι λίγο εως πολύ, (εγώ πολύ, μέχρι το 2020) συναντάμε καθημερινά. Δηλαδή, για να το πω στωικά, με βόδια (κατά τον ίδιο τρόπο που κι εμεις ειμαστε τα βοδια, στα ματια άλλων). Ναι, δεν λέω, ωραία τα λεει, ότι ολοι στο ιδιο καζάνι βράζουμε, ολοι το ίδιο είμαστε, με ελαττώματα και προτερηματα, ο καθενας χαρτογραφεί τον κόσμο διαφορετικά, αρα και διαφορετικά τον περπατάει και διαφορετικά τον βλέπει, αλλα μάλλον δυσκολεύομαι διαρκώς να λειτουργω με αυτή την υπόμνηση, γιατι δεν είναι αυτόματη λειτουργικότητα, αλλιώς δεν θα διαφωνούσα και με εντασεις.
Εντάσσει τη φύση του καλου και του κακού στο Ολον που μας περιβάλλει, στην ολιστική εκφανση του ανθρώπου, δηλαδή λεει το αυτονόητο, ομως εχει την εξυπνάδα να στεκεται στην ιδια απόσταση και από τα δύο, να τα αποδέχεται εξισου και να μην επιτρέπει να επηρεαζουν την κρίση του. Εν ολίγοις, αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος ότι η κυριαρχία των συμπερασμάτων επί των επιχειρημάτων είναι εντονότερη όταν μετέχουν συναισθηματα. Τελεία και παυλα.

Τα σημεια στα οποία (ξανα)στάθηκα είναι:
  • η αναφορά του στις πεποιθήσεις του Θεόφραστου, ο οποιος συνέκρινε τα λάθη που οφειλονται στην επιθυμία με εκεινα που οφείλονται στον θυμό. Γι΄αυτόν αλαφραινουν περισσότερο τα ύστερα (αν αποφασίσει κανεις να τα συγκρίνει) και αφιερώνοντας αρκετό χρονο να το σκεφτώ, δεν μπορώ παρα να συμφωνησω και να παραδεχτώ ότι δεν το ειχα σκεφτει ποτέ ετσι το πράγμα.
  • Ότι καλο είναι να συνδεθεις πρώτα με τον προσωπικό σου δαιμονα και να αφησεις τι κανουν οι άλλοι, να μην τους κρινεις «συμπεραινοντας από κάποια σημαδια».
  • Ότι όλα είναι η ιδεα που εχουμε για αυτά, αυτό που ονομάζεται κατάληψις. Με άλλα λογια, η αλήθεια και η ακλονητη πίστη βασίζεται στη γνωστική παράσταση. Χωρις παρασταση, δεν υπάρχει κατάληψη και ότι αυτή, όπως την αντιλαμβάνονται οι αισθησεις, δεν μπορει να εινια παραπλανητική.
Στο Βιβλίο Γ νομίζω συμπληρώνει κάπως περισσότερο σκέψεις που ήδη καταγράφονται στο Β, τόσο για το εφήμερο της ζωης και της υστεροφημίας, το αναπόφευκτο του θανάτου και ότι αν κάποιος αντιληφθει πως ανηκει στο flow της φυσης και αυτός (όπως κάθε τι που μεταβάλλεται) ισως τον αποδεχτεί, σχεδόν τον καλωσορίσει (ναι, καλά, πες του!)

Νομιζω από αυτό το βιβλιο περισσότερο στεκομαι σε αυτό που προτεινει, δηλαδή να προσπαθει κανείς την αποφυγη ασκοπβν και μάταιων σκέψεων ή πεποιθησεων που γεννά ο νους και να τον συγκεντρώνει σε εκείνα για τα οποία αν ερωτούνταν, θα απαντουσε με ειλικρίνεια και χωρίς ντροπή. Εχω την αισθηση ότι αυτό είναι πρακτικά αδύνατο, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ μιας και ο νούς είναι σαν ένα δίκαννο που, όταν κάποιος το πατάει, δεν μπορεί να ξερει εκ των προτέρων πού θα εκσφενδονισουν τα σκάγια, τι εκταση θα καλύψουν και τι αλυσιδωτές σκέψης (αντιδρασης ή συνειρμου) θα πυροδοτήσουν. Μπορεί όμως, πολύ πιο απλα, ο ΜΑ να προτεινει την αποφυγή σκεψεων ποταπών και μικρών, εκεινων που σε κάνουν ανθρωπάκο, όπως ελεγε και ο Αγγελάκας, οπότε κι εγώ να ειμαι εκτός θεματος τελείως.:)))):))))

Σε συνέχεια αυτου, μου αρεσει η ιδεά του να αποδομεί κάποιος την σκέψη του στα εξ ων συνετέθη και από κει να αναζητα από πού εκπορευεται κάθε τμήμα της, καταφέρνοντας έτσι και να τη δει πιο ξεκάθαρα και να αντιμετωπισει με παρρησία τον εαυτό του. Τι του προσφέρει και αν, τι ακτικτυπο έχει στον ιδιο και στους γύρω του, πράττωντας δηλαδή σύμφωνα με τον ορθό λόγο. Νομίζω, όσο να πεις, αυτό θελει κότσια, να αναγνωρισεις και να παραεχτείς δηλαδή, τον εγωισμό και την εγωκεντρικότητά σου.

Προφανώς εχω σταθει στα δικά μου θεματα, όχι σε όλα, γιατι ειμαι και εγωίστρια.

Αυτά. Τα δικά σας.
 
Top