Μερικά είναι πολύ ποιητικά. Επειδή δεν έχω imageshack θα τα μεταφέρω.
Εσείς έχετε γράψει ποτέ;
Ένα πολύ ωραίο που είχα δει στην Αθήνα έλεγε "Δευτέρα το καταλαβαίνω αλλά Σάββατο; Είναι δυνατόν να μη με αγαπάς το Σάββατο;" Σε έναν τοίχο της Μυτιλήνης κοντά στο λιμεναρχείο έλεγε "μπάτσοι λουλούδια αγγελούδια". Αργότερα το άκουσα σε τραγούδι. Μία άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία έχει το "Μαρία I love you". Είναι γραμμένο σε περιοχές της Λέσβου που έχουν μεγάλη απόσταση η μία από την άλλη. Ώρες-ώρες σκεφτόμουν "ρε Μαρία δε του κάθεσαι να καθαρίσουν οι τοίχοι;" Κάποια στιγμή παρατήρησα ότι απέναντι από ένα "Μαρία i love you" γραμμένο σε έναν τοίχο έξω από ένα γήπεδο έγραφε "Δημήτρη I love you, Μαρία".
Εγώ φοβόμουνα να βάψω τοίχους αλλά είχα ρίξει μία ιδέα που άρεσε σε έναν φίλο μου "επαγγελματία": του έβρισκα δύσκολες λέξεις στο λεξικό και τις έγραφε στην αιτιατική του πρώτου πληθυντικού στους τοίχους της Χίου ώστε να φαίνονται σαν βρισιές πχ "επονείδιστοι". Η μόνη συνεισφορά μου στην τέχνη του δρόμου ήταν με μαρκαδόρο σε έναν τοίχο του πανεπιστημίου. Όντας δεκαετής φοιτητής και μην αντέχοντας τα βλέμματα των γύρω έγραψα "μην πατάτε τους βροντόσαυρους".
Σχετικά νήματα:
Εσείς έχετε γράψει ποτέ;
Ένα πολύ ωραίο που είχα δει στην Αθήνα έλεγε "Δευτέρα το καταλαβαίνω αλλά Σάββατο; Είναι δυνατόν να μη με αγαπάς το Σάββατο;" Σε έναν τοίχο της Μυτιλήνης κοντά στο λιμεναρχείο έλεγε "μπάτσοι λουλούδια αγγελούδια". Αργότερα το άκουσα σε τραγούδι. Μία άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία έχει το "Μαρία I love you". Είναι γραμμένο σε περιοχές της Λέσβου που έχουν μεγάλη απόσταση η μία από την άλλη. Ώρες-ώρες σκεφτόμουν "ρε Μαρία δε του κάθεσαι να καθαρίσουν οι τοίχοι;" Κάποια στιγμή παρατήρησα ότι απέναντι από ένα "Μαρία i love you" γραμμένο σε έναν τοίχο έξω από ένα γήπεδο έγραφε "Δημήτρη I love you, Μαρία".
Εγώ φοβόμουνα να βάψω τοίχους αλλά είχα ρίξει μία ιδέα που άρεσε σε έναν φίλο μου "επαγγελματία": του έβρισκα δύσκολες λέξεις στο λεξικό και τις έγραφε στην αιτιατική του πρώτου πληθυντικού στους τοίχους της Χίου ώστε να φαίνονται σαν βρισιές πχ "επονείδιστοι". Η μόνη συνεισφορά μου στην τέχνη του δρόμου ήταν με μαρκαδόρο σε έναν τοίχο του πανεπιστημίου. Όντας δεκαετής φοιτητής και μην αντέχοντας τα βλέμματα των γύρω έγραψα "μην πατάτε τους βροντόσαυρους".
Σχετικά νήματα: