Ταινίες που σας έκαναν να κλάψετε
- Thread starter Γαία
- Start date
Συμφωνώ 1000%
2 φορές το έχω δει και τόσο κλάμα δεν έχω ξαναρίξει σε ταινία!!!
Μιλάμε για κλάμα με αναφιλητά!
Αν και δεν κλαίω εύκολα , ούτε με ταινίες αλλά ούτε με βιβλία, βούρκωσα στο Η ζωή σε δύο πράξεις, στο Million Dollar Baby, H ζωή είναι ωραία .... αυτά ( όσα θυμάμαι τουλάχιστον ) ! Α και στο Braveheart και Τιτανικό αλλά ήμουν μικρή τότε 
Απορία: Μόνο σ'εμένα δεν άρεσε τελικά το Ημερολόγιο?? :χμχμ:
Απορία: Μόνο σ'εμένα δεν άρεσε τελικά το Ημερολόγιο?? :χμχμ:
Ουτε κ σε μενα αρεσε τρελα την πρωτη φορα που το ειδα. Μαλιστα περιμενα πολυ περισσοτερα με βαση αυτα που ειχα ακουσει γι'αυτη την ταινια. Αλλα οταν το ξαναειδα, μου αρεσε πιο πολυ κ τωρα οποτε εχω διαθεση για μια τετοιου ειδους ταινια, θα την προτιμησω γιατι ειναι πολυ ομορφη
Εγώ όταν την είδα πρώτη φορά, μετά απο τόσο καλά λόγια που είχα ακούσει απο δεκάδες άτομα, δεν μπορώ να πώ οτι ξετρελάθηκα!
Την δεύτερη φορά που την είδα πάλι νομίζω μου φάνηκε αρκετά πιο καλή!
Νομίζω οτι σε πολλές ταινίες συμβαίνει όταν την δεις δεύτερη φορά να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα!
Την δεύτερη φορά που την είδα πάλι νομίζω μου φάνηκε αρκετά πιο καλή!
Νομίζω οτι σε πολλές ταινίες συμβαίνει όταν την δεις δεύτερη φορά να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα!
Όταν μου πρότειναν την ταινία μου τη σύγκριναν με τον Μπρούτζινο Καβαλάρη, οτι θα μου προκαλούσε την ίδια συγκίνηση και ενδιαφέρον! Αν δεν κάνω λάθος Αλίκη σου άρεσε και εσένα πολύ το βιβλίο οπότε μπορείς να καταλάβεις την απογοήτευση μου όταν είδα την ταινία!!Ουτε κ σε μενα αρεσε τρελα την πρωτη φορα που το ειδα. Μαλιστα περιμενα πολυ περισσοτερα με βαση αυτα που ειχα ακουσει γι'αυτη την ταινια. Αλλα οταν το ξαναειδα, μου αρεσε πιο πολυ κ τωρα οποτε εχω διαθεση για μια τετοιου ειδους ταινια, θα την προτιμησω γιατι ειναι πολυ ομορφη
εγώ έριξα το κλάμα της ζωής μου με την ταινία Lolita. Ίσως φταίει το γεγονός ότι το βιβλίο από μόνο του με έκανε να κλάψω και ήταν λίγο (έως πολύ, για μένα) καταθλιπτικό. Με ένα πολύ συγκινητικό soundtrack, πλέον είναι από τις ταινίες που και μόνο με την ανάμνησή τους συγκινούμαι:κλαψ:
Γενικα δεν κλαιω ευκολα,αλλα εκει που πραγματικα λυγιζω ειναι οταν μια ιστορια εχει να κανει με παιδακια.Προχειρα μπορω να θυμηθω την ταινια I Am Sam,με τον Σον Πεν και την Ντακοτα Φανινγκ.
Αγαπημένη ταινία και η ερμηνεία του Σον Πεν ... μοναδική!!
Συνηγορώ με τους πραλαλήσαντες. Θεωρώ το "I am Sam" μία από τις πιο συγκινητικές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Τελικά ο Σων Πεν είναι ένας κινηματογραφικός χαμαιλέοντας.
Είτε αυτιστικός, είτε γκάνγκστερ, είτε ροκ σταρ, είτε στρατιώτης δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας.
Τελικά ο Σων Πεν είναι ένας κινηματογραφικός χαμαιλέοντας.
Είτε αυτιστικός, είτε γκάνγκστερ, είτε ροκ σταρ, είτε στρατιώτης δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας.
Τουναντίον, εγώ απολογούμαι αν το ύφος της απάντησης μου έδειξε ενόχληση.Δεν ήθελα να σε προσβάλλω Αδαμάντιε, και συγγνώμη αν το εξέλαβες έτσι.
Απλά για μένα, που είμαι μεγάλη του θαυμάστρια, ήταν ο πιο άνευρος και ανούσιος ήρωας που έχει υποδυθεί ποτέ. Απλά, μια λάθος επιλογή. Βέβαια, όλα είναι υποκειμενικά και σέβομαι απόλυτα αν εσύ θεωρείς την συγκεκριμένη ερμηνεία ως ρεσιτάλ.
Θεωρώ - προσωπικά πάντα - ότι ήταν μία ατυχής επιλογή του Σων Πεν να ασχοληθεί με αυτήν την ταινία.
Μία κακή ταινία (άνευρη και ανούσια κατά τους εύστοχους χαρακτηρισμούς σου) διασώθηκε από την σύμπλευση του πρωταγωνιστή με την επιταγή του σεναρίου και της σκηνοθεσίας.
Συμφωνώ και επαυξάνω.. Και να σε ευχαριστήσω για την αναφορα σου στο Sympathy for Lady Vengeance γιατί είχα αρχίσει να φοβάμαι πως δεν απέμεινε κανείς να βλέπει ταινίες από εκείνα τα μέρη..
Lilja 4 ever
The Fountain
Lion King
Pianist
Schidlers List
Requiem for a dream
Edward Scissorhands
The Fountain
Lion King
Pianist
Schidlers List
Requiem for a dream
Edward Scissorhands
Κλαίω εύκολα γενικά, αλλά δύσκολα θα με κάνει μια ταινία να κλάψω. Γι' αυτό και θυμάμαι μάλλον όλες τις φορές που έχει γίνει, σε λίγο μυστήριες ταινίες.
Στο "Μωρό της Ρόζμαρι", στη σκηνή
Η ίδια σκηνή μου προκάλεσε δάκρυα κι όταν διάβασα το βιβλίο αργότερα μόνο που
Στον "Καιρό των Τσιγγάνων" στη σκηνή
Στο "Η Κυρία και ο Ναύτης" (την πρώτη ταινία, την ιταλική) στη σκηνή
Στο "Σκηνές από ένα Γάμο" στη σκηνή
Στο "Πράσινο Μίλι" στο τέλος. Και με το βιβλίο μια απ' τα ίδια.
Στο "Μάρλεϊ ένας Μεγάλος Μπελάς" στο τέλος.
Στο "Μωρό της Ρόζμαρι", στη σκηνή
που η Ρόζμαρι κοιτούσε το μωρό της μέσα στην κούνια αμίλητη έχοντας, μέσα σε λίγα λεπτά μόλις, αποδεχτεί τη φύση του γιατί απλά ήταν η ΜΑΝΑ του
Η ίδια σκηνή μου προκάλεσε δάκρυα κι όταν διάβασα το βιβλίο αργότερα μόνο που
ο Άιρα Λέβιν είχε βάλει τη Ρόζμαρι να μιλάει στο μωρό. Ο Πολάνσκι, νομίζω, έδωσε καλύτερα τη συναισθηματική ένταση της στιγμής
Στον "Καιρό των Τσιγγάνων" στη σκηνή
που πεθαίνει η Άζρα
Στο "Η Κυρία και ο Ναύτης" (την πρώτη ταινία, την ιταλική) στη σκηνή
με το ελικόπτερο στο τέλος
Στο "Σκηνές από ένα Γάμο" στη σκηνή
που ο άντρας της φεύγει τελικά, αφ' ότου έχουν περάσει τη νύχτα μαζί
Στο "Πράσινο Μίλι" στο τέλος. Και με το βιβλίο μια απ' τα ίδια.
Στο "Μάρλεϊ ένας Μεγάλος Μπελάς" στο τέλος.
Μάλλον αναφέρεσαι στο επεισόδιο "Jurassic Bark", που είναι πολύ συγκινητικό. Εγώ είχα κλάψει στο επεισόδιο των Simpsons "And Maggie Makes Three"
Last edited: