Αυτά που μου έρχονται στο νού, αυτή τη στιγμή (αυτόματη γραφή):
1) Αναφορά στον Γκρέκο (Καζαντζάκης)
2) Α. Παπαδιαμάντη: Άπαντα
3) Το Όνομα του Ρόδου και το Επιμύθιο (Ουμπέρτο Εκο)
4) Αδελφοφάδες (Καζαντζάκης)
5) Το φώς στη βυζαντινή εκκλησία (Ιάκωβος Ποταμιάνος)
6) Βάρδια (Καββαδίας)
7) Ανθολόγιο Ελληνικής τυπογραφίας (Πανεπιστημ. Εκδόσεις Κρήτης)
8) Ασμα ασμάτων (Παλαιά Διαθήκη)
9) Αξιον Εστί (Ο. Ελύτης)
10) Ψαλμοί (Παλαιά Διαθήκη)
Θα μπορούσα να γράψω 100 ακόμη
1. Οι Άθλιοι - Β. Ουγκό 2. Πριν έρθεις εσύ - Τ. Μόις 3. Μικρές κυρίες - Λ. Αλκοτ 4.Ο χριστός ξανασταυρώνεται -Ν. Καζαντζάκης 5.Τζεην Ευρ -Σ.Μπροντέ 6. Ο χορός της ζωής -Ζ. Σαρή 7. Κλειδωμένο συρτάρι -Π. Τραυλού 8. Ο Μικρός πρίγκιπας - Εξυπερύ 9. Ο Κόμης Μοντεχρίστο Α. Δουμάς 10. Η Παναγία των Παρισίων - Β. Ουγκό τα τρια πρώτα είναι η λατρεία μου τα υπόλοιπα τα έβαλα με τυχαία σειρά.
1.Το γεφύρι του Δρίνου-Ίβο Άντριτς
2.Στοχασμοί περί καλού και κακού-Άγ.Νικολάι Βελιμίροβιτς
3.Το λεξικό των Χαζάρων-Μίλοραντ Πάβιτς
4.Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών-Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν
5.Μικρός Ευεργετινός(της Ι.Μ.Παρακλήτου,εξαρετική μετάφραση στη δημοτική)
6.Κλίμαξ-Αγ.Ιωάννη του Σιναϊτη
7.Οι Μυστικοί της Ανατολής-Γιάννης Υφαντής
8.Η δύναμη της αγάπης-Μ.Λ.Κινγκ
9.Θρησκεία και Αλήθεια/Οικονομία και Ηθική-Μ.Γκάντι
10.Σαμαρκάνδη-Αμίν Μααλούφ
Και κάμποσα ακόμα που θα μπορούσαν να μπουν στη λίστα αντί των παραπάνω αλλά έχασαν στο "κορώνα-γράμματα"!
Εν πρώτοις, ας πω, πως θα ήθελα πολλές δεκάδες να γράψω.
Αυτή η δεκάδα είναι της στιγμής που έγραφα, όπως και η σειρά των βιβλίων δεν έχει καθόλου αξιοκρατικά κριτήρια. Τυχαία την ορίζω. Θα μπορούσε να ήταν πρώτη η Αποκάλυψη και τελευταίες οι Ακυβέρνητες Πολιτείες.
Στην ουσία θα έπρεπε να αποφύγω μ’ αυτά σαν δεδομένα να απαντήσω καν σ’ αυτό το νήμα. Μου έβαλα ένα είδος χαλινού όμως και ίσως μπήκα στον πειρασμό και πειραματίστηκα λίγο έως πολύ.
Κατά δεύτερον, θα ήθελα να γνωρίσω, αν η ερώτησή σου με τρία ερωτηματικά αγαπητέ Νικόλα κρύβει κάποια δυσφορία για την επιλογή μου ή τέλος πάντων κάποια έκπληξη; Η ερώτησή σου έχει και τη χροιά να με προβληματίσει για την επιλογή μου σε βαθμό απολογίας; Ομολογώ, από περιέργεια ρωτώ, γιατί δεν θα είχα πρόβλημα κανένα σε καμιά απ’ τις περιπτώσεις.
Ας πούμε λοιπόν πως θα καθήσω και θα κάνω μια μικρή έκθεση ιδεών (πράγμα απαραίτητο για να εκφράσει κανείς τον οίστρο του για ένα βιβλίο). Ίσως παρασυρθώ να μακρύνω πολύ την κουβέντα και ταυτόχρονα η απάντησή μου, όσο πιο λιτή γίνει, τόσο πιο εύκολο θα είναι να διεγείρει μια σειρά από αντιδράσεις τύπου ποδοσφαιρικού, δηλαδή τι ομάδα είσαι εσύ, (α ξεφτίλα Ολυμπιακάκια, ξεφτίλα Παναθηναϊκάκια), πράγμα που με κάνει να υποφέρω.
Θα προσπαθήσω.
Η Αποκάλυψη μ’ ενδιαφέρει σε πολλά επίπεδα που δεν εμπίπτουν σε καμιά ευκολία διάγνωσής τους.
Άρα θα μιλήσω για τους λόγους που με κάνουν και με ενδιαφέρει. Τα υπόλοιπα ελπίζω να εννοηθούν δια της εις άτοπον απαγωγής. Με διακριτικότητα. Ελπίζω να τα καταφέρω. Αν όχι ζητώ συγνώμη για την πιθανή αδεξιότητά μου από τώρα.
Πρώτος λόγος.
Γνωρίζω πως η Αποκάλυψη στην ευρεία συνείδηση των αναγνωστών είναι ένας θρησκευτικός ογκόλιθος της Χριστιανοσύνης.
Για τους Δυτικούς Χριστιανούς (καθολικούς και προτεστάντες) υπήρξε από πάντα ορόσημο της βαθύτερης υπαρξιακής φιλολογίας τους, σε αντίθεση με τους Ορθόδοξους Χριστιανούς της Ανατολικής Εκκλησίας, που χρειάστηκε να φτάσουν μέχρι τον 14ο αιώνα, για να αποδεχτούν την ιερότητά της.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως αυτή η αναγνώριση διαιρεί σε δυό περιόδους την διαμόρφωση της Ορθόδοξης Χριστιανικής συνείδησης: την πριν την αναγνώριση της σημασίας του κατά Ιωάννη Τέλους του Κόσμου, και την μετά την αναγνώρισή της. Απεικονίσεις δε σκηνών της Αποκάλυψης δεν εμφανίζονται πριν τις αρχές του 16ου αιώνα, πράγμα που σημαίνει πως τότε πια η Συντέλεια ήταν μια βαθιά ριζωμένη πίστη.
Για μένα η Αποκάλυψη έχει τεράστιο ενδιαφέρον, για να αντιληφθώ, πώς επέδρασε στην δουλωμένη πια Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη (περίοδος Τουρκοκρατίας) η άμεση κι έμμεση διδαχή αυτών των γραφών στους σκλαβωμένους. Ξεκινώ λοιπόν να προσπαθήσω να κατανοήσω με τι άλλο εκτός από την ανάγνωση του πρωτότυπου κειμένου;
Δεύτερος Λόγος.
Τα οράματα είναι ένας μηχανισμός κάθαρσης για τον άνθρωπο. Τον εγείρουν πάνω απ’τον τρέχοντα χρόνο και χώρο. Τον ευκολύνουν στη θεώρηση της τρέχουσας πραγματικότητας με άλλο βλέμμα. Εν προκειμένω η πύρινη προοπτικής της Συντέλειας κατά Ιωάννη, αυτό το εγγεγραμμένο όραμα μεγάλης έκτασης, έχει τεράστιο ενδιαφέρον σαν τέτοιο.
Τρίτος λόγος.
Η γλαφυρή και συχνά οξεία γλώσσα που αποκαλύπτει την προειδοποίση προς τους ανθρώπους για την οδό προς το τέλος επίσης είναι του ενδιαφέροντός μου.
Συνοψίζω λοιπόν: Η Αποκάλυψη είναι για μένα σημαντική (δεν θα αποφανθώ για την ιερότητά της ή όχι) για τον ρόλο της στη διαμόρφωση της θρησκευτικής και υπαρξιακής συνείδησης του γένους του οποίου μέλος είμαι, για την αξία της ως οράματος και για την ιδιαίτερη γλώσσα της.
όσο υπάρχει η δυνατότητα επεξεργασίας όλο και κάτι θα μου’ρχεται να προσθέτω...αγαπητέ Νικόλα θα ήθελα να σε παραπέμψω, αλλά κι όποιον άλλον παρακολουθεί το διάλογό μας, στο εξαιρετικό κείμενο με το οποίο ο Σεφέρης προλογίζει τη μεταγραφή της Αποκαλύψεως που έγραψε, το κοιτώ τώρα όσο σας διαβάζω και πραγματικά όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει που το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω, το αγαπώ όλο και περισσότερο
Τα θαυμαστικά όντως έκρυβαν έκπληξη μιας και είναι από τις ελάχιστες φορές που βλέπω το συγκεκριμένο βιβλίο σε τοπ λίστες...
Δυσφορία σίγουρα όχι όμως διότι ο καθένας φτιάχνει τις τοπ λίστες σου όπως αυτός θέλει!!!
Μπορώ να δεχτώ όλα αυτά που λες εκτός του ότι η Αποκάλυψη έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση της υπαρξιακής συνείδησης του γένους!
Διότι αν εννοείς το Ελληνικό γένος ξέρω πολλά μέλη του τα οποία μπορεί ακόμα και να αγνοούν την ύπαρξη αυτού του βιβλίου, αλλά είναι καλά παιδιά και συνειδητοποιημένα άτομα.))
Μιλάς για το σήμερα, μιλώ για την περίοδο που γίνεται αυτή η αλλαγή στο ήθος το εκκλησιαστικό, γιατί σαν τέτοιο εννοώ να αποδέχεται επίσημα η εκκλησία την Αποκάλυψη, ενώ πριν δεν την είχε αποδεχτει...μιλάς για τον 21ο αιώνα, μιλώ για τον 15ο, τον 16ο και έκτοτε. Και αν μίλησα πριν για ποδοσφαιρική θεώρηση ενός τέτοιου κειμένου θα την τοποθετούσα στο επίπεδο πιστός-άπιστος αναγνώστης, που διαισθάνομαι οτι το τοποθετείς εσύ. Ε, δεν μιλώ έτσι. Την περίοδο που μιλώ εγώ δεν υφίστατο ζήτημα αθείας στο βαθμό που υφίσταται τώρα. Άρα η συνείδηση διαμορφωνόταν θαυμάσια μέσα απ’ τις διδαχές μιας εκκλησίας αρκετά ισχυρής ακόμα στην συνείδηση του κόσμου. Η Θρησκεία τους ενωποιούσε απέναντι στον κατακτητή τους. Θα έπρεπε να το είχες καταλάβει πως δεν μιλώ για τώρα.
Έλλη, ευχαριστώ! τα θαυμαστικά γίνανε ερωτηματικά, άτιμη νύστα...χτες τρελό ξενύχτι
την προσωπική μου πίστη δεν την συζητώ στο διαδίκτυο, όχι γιατί ντρέπομαι ή γιατί φοβάμαι ή γιατί έχω ή δεν έχω, αλλά γιατί για μένα είναι ένα εξαιρετικά προσωπικό βίωμα που δεν θέλω να θέσω ούτε καν στη δοκιμασία του λεκτικού διαπληκτισμού
Είναι υποκειμενικό θέμα αυτό που λες. Η προσωπική μου γνώμη είναι πως όχι. Ένας αναγνώστης διαβάζει μονάχα ό,τι ταιριάζει στις πεποιθήσεις ή τον προσωπικό του τρόπο ζωής; Αν ναι τότε στερείται πολλών απολαύσεων και γνώσεων. Αν διαβάσω το Κοράνι είμαι και μουσουλμάνα; Αν διαβάσω τον Μπουκόφσκι μ’ αρέσει το πιοτό και οι γυναίκες;
Γιατί;Θελω να πω, κάποιος μπορεί να δει την αποκάλυψη ή τη βίβλο, φορ δατ μάτερ, ώς μια θαυμάσια μυθολογία, έργο φαντασίας κλπ κλπ (δεν ειρωνευομαι, αλλα είανι κι αυτό μια άποψη, εκπεφρασμένη απο πλήθος άλλους πριν απο μένα). Ή, πχ, το Σχολιο στο άσμα ασμάτων, παρά το γεγονός οτι ο Γιανναρας ειναι ενας θρήσκος άνθρωπος, το βιβλίο του είναι εξαιρετικό, αν σταθεις στη λογοτεχνική του αξία και ανάλυση.
Καθόλου, γιατί το λες αυτό; Παρεμπιπτόντως διάβασα όλη την Καινή Διαθήκη σε φάση που δεν είχα ακόμη αποφασίσει αν πιστεύω ή όχι, καθώς και άλλα θρησκευτικά κείμενα, από καθαρή περιέργεια. Η Αποκάλυψη με κούρασε, την περίμενα πολύ πιο συναρπαστική (βέβαια ήμουν και μικρή, δεν είχα υπομονή). Μέντα, πολύ ενδιαφέροντα αυτά που μας λες.
Για μένα δεν χρειάζεται να είναι πιστός κάποιος για να συλλάβει την ομορφιά στην λατρευτική ποίηση των Χαιρετισμών στην Θεοτόκο. Χρειάζεται να αναγνωρίζει την ομορφιά. Αν πιστεύει κι όλα, τότε αυτή η ομορφιά κάνει πιο ευγενική την πίστη του. Για μένα η φράση “Σήμερον κρεμάται επι ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας” είναι εξαιρετικά ποιητική και έχει τόση εννοιολογική δύναμη που η συγκίνησή μου δεν λέγεται όταν την ακούω...πώς δηλαδή αυτός που επιτέλεσε τέτοιο σπουδαίο έργο, όπως το έργο της δημιουργίας του κόσμου, στεγνά και χωρίς καμιά αξία τσακίζεται πάνω σ’ ένα κομάτι ξύλο. Από Μέγας Δημιουργός, γίνεται απλά μια σάρκα που τίθεται σε βασανισμό και υποκύπτει και εκπνέει σαν κοινός άνθρωπος πάνω στο σταυρό που προορίζεται για ληστές. Μεγαλείο! Άντε εγώ μετά να κλάψω και να θυμώσω γιατί κάποιος νόμισε πως με ταπείνωσε. Για μένα αυτό είναι αλάτι στις πληγές. Η γοητεία του λόγου να δρα στην ζωή σαν ένα παράθυρο που ανοίγει για να δω αλλιώς την πραγματικότητα. Σκληρή ή όχι. Αυτό είναι η ποίηση.
Ίζι και Έλλη σύγνώμη κιόλας αλλά εσείς για τέτοιου είδους ανάγνωση καταλάβατε πως μιλάει η Μέντα;;;Διότι αν είναι έτσι και γω προτιμώ το Σιλμαρίλιον από όλη την Αγία Γραφή!!!
Όμως δεν νομίζω να μιλάμε για τέτοιου είδιυς αναγνωση
Μέντα ο Μπούκοφσκι δεν χρησιμοποιεί το δόγμα ούτε διαμορφώνει συνειδήσεις.. Νομίζω δηλαδη...
Πολύ μου αρέσει η συζήτηση σας.))
Θα ήθελα να γράψω πολλά, αλλά δεν έχω χρόνο. Ίσως αύριο.
Ο Ο. Ελύτης είχε βρει αυτή την ομορφιά που λες, Μέντα. Το "Αξιον Εστί" είναι ένα έργο που έχει πρόδηλες επιδράσεις κυρίως από τον Ακάθιστο Ύμνο [Ρόδο αμάραντο κλπ], αλλά και από την Αποκάλυψη, την οποία έχει μεταφράσει ο Ελύτης. [Και μετά θα μιλήσει, να πει: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις; - Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά...]
Κανείς δεν αμφισβητεί τη λογοτεχνική αξία αυτών των κειμένων. Τώρα, αν έχει και πίστη κάποιος ή αν δεν έχει, δικό του θέμα.
Καλή σας νύχτα))
4.Ο χριστός ξανασταυρώνεται -Ν. Καζαντζάκης 5.Τζεην Ευρ -Σ.Μπροντέ 6. Ο χορός της ζωής -Ζ. Σαρή 7. Κλειδωμένο συρτάρι -Π. Τραυλού 8. Ο Μικρός πρίγκιπας - Εξυπερύ 9. Ο Κόμης Μοντεχρίστο Α. Δουμάς 10. Η Παναγία των Παρισίων - Β. Ουγκό τα τρια πρώτα είναι η λατρεία μου
τα υπόλοιπα τα έβαλα με τυχαία σειρά.
