Τα 10 καλύτερα βιβλία που διάβασα ποτέ

Αγαπητή Μέντα, ο ήλιος δεν γυρίζει γύρω από εσένα και την αναφορά σου στην Αποκάλυψη. Κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται στην ώρα τους. Το πότε θα έρθει η ώρα αυτή, το κρίνει μόνο αυτός που πρέπει να μιλήσει.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Αλλά απ’ την άλλη αν κάνω εγώ μια τοποθέτηση που σοκάρει κάποιον, είναι φανερό πως θα δεχτώ την αντίδρασή του. Η λογική λέει πως όποιος θίγεται πρέπει να σιωπά; Δεν το νομίζω. Όποιος θίγεται πρέπει να μιλά. Ειδικά για ζωτικά θέματα.
Κι ας πάρει η κουβέντα όποια τροπή πάρει. Θα φανεί η υγεία της ο κόσμος να χαλάσει. Κι άρρωστη όμως να μείνει ανώφελη δεν θα’ναι.
Εγώ πάλι εδώ θα διαφωνήσω. Κι όχι απο άποψη αλλά... από εμπειρία. :)))) Συζητήσεις πάνω σε πίστη, κάπνισμα και πολιτική έχουν δημιουργήσει σχεδόν κάθε φορά ένα πολύ άρρωστο κλίμα εδώ στην Λέσχη και μετά τον "πόλεμο" έχουνε σχηματίσει κλίκες (σχηματισμένες βάσει απόψεων).

Ενώ εδώ με τον Μακρυγιάννη, για παράδειγμα, είμαστε αγαπημένοι, και μου είναι αληθινά συμπαθής ο άνθρωπος, αν πιαστούμε τώρα να μιλάμε για θεό μπορεί να φτάσουμε να αντιπαθούμε ο ένας τον άλλο, πράγμα που εγώ το βρίσκω κρίμα.

Το θέμα είναι πως τέτοιες συζητήσεις τις περισσότερες φορές δεν βγάζουν και πουθενά κι ο λόγος είναι πως η απόσταση είναι τόσο πελώρια που δεν γίνεται να υπάρξει εύκολα χρήσιμη επικοινωνία. Είναι αυτό, Μέντα, που πολύ σωστά επισημαίνεις εδώ (ψιλοανερώντας, βέβαια, εκείνο που είπες μόλις πιο πάνω αφού από την μία πρέπει να συζητάμε αλλά από την άλλη η επικοινωνία είναι αδύνατη) :

Επίσης αν κάποιος, αφού ήδη έχει θέσει την Αποκάλυψη υπό το πρίσμα του πιο πάνω διλήμματος, συνεχίζει εμφατικά και μπαίνει στη λογική να συγκρίνει το Σιρμαρίλλιον με τη Αποκάλυψη και φτάνει και στο κατηγορηματικό αποτέλεσμα να διαλέξει σαν ανώτερο έργο το Σιρμαρίλλιον, Ε, εδώ είναι που πια η επικοινωνία όποιας διαφορετικής άποψης είναι αδύνατη. Μιλάμε για απόκλιση 180 μοιρών και σίγουρα, όχι γιατί εγώ υποτιμώ το Σιρμαρίλλιον είδικά...όχι! κατηγορηματικό όχι! Απλούστατα πρόκειται για άλλο κόσμο, άλλη θεματολογία, άλλη γλώσσα. Μιλάμε για ανέφικτη σύγκριση τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα μέτρα και σταθμά.
Διότι, βλέπεις, για έναν άθεο η Αποκάλυψη του Ιωάννη εμπίπτει στην ίδια κατηγορία με την Αληθινή Ιστορία του Λουκιανού κι ο θεός των χριστιανών δεν διαφέρει π.χ. από τον Σπάιντερμαν, φανταστικές περσόνες καί οι δύο, δημιουργήματα του ανθρώπινου μυαλού, που πρεσβεύουν "το καλό". Ενώ για τον χριστιανό η Αποκάλυψη είναι το λιγότερο μια προφητεία κι ο θεός μια πόρτα που δίνει σε ένα βαθύ εσωτερικό μυστήριο.

Έτσι η επικοινωνία, και πάλι όπως σωστά παρατήρησες, είναι απλά αδύνατη. Κι επειδή έχω δει το επεισόδιο ξανά και ξανά, όχι απλά δεν είναι χρήσιμη αλλά βγάζει κι ένα σωρό ασχήμιες. Μίση, εμπάθειες και κλίκες.

Και πάλι, καθαρά από παρατήρηση μέσα στα χρόνια, τα συμπεράσματά μου.

Πιστεύω πως η επικοινωνία, ανάμεσα σε τόσο αντίθετους κόσμους, είναι καλύτερο να γίνεται όχι σε θέματα που προκαλούν άμεση αντιπαράθεση και πολεμικό κλίμα αλλά πιο έμμεσα σε θέματα άλλης θεματολογίας. Διότι η όποια συζήτηση είναι από εκεί και πέρα μια διαρκής ζύμωση για όλους μας όπου ο καθένας μας θα βάλει, ούτως ή άλλως, το δικό του.

:)
 
Μακρυγιάννη, σιγά και μην πίστευα πως ο ήλιος γυρίζει γύρω μου και γύρω απ΄το ό,τι είπα για την Αποκάλυψη. Μύγα είναι όσα έγραψα, μπροστά στη φιλολογία γύρω απ’ το βιβλίο αυτό. Μακάρι να μιλήσει κάποιος άλλος και να πει σημαντικά πράγματα. Να φωτιστούμε κι άλλο. Χαρά μου. Επίσης όση ώρα έγραφα το #120, εσύ έγραψες το #119 και πάλι συγνώμη αν διαβάστηκε ό,τι έγραψα υπερβολικό ή ανακόλουθο. Είχα πει να μην έχω άλλη παρέμβαση, αλλά ένιωσα την ανάγκη. Αλήθεια δεν έχω τίποτε άλλο να πω. Πάω να διαβάσω τα περί μουσικής να ενημερωθώ. Καλό απόγευμα σε όλους...
 
Το φανατισμό και τη στενοκεφαλιά να φοβόμαστε, από όπου και αν προέρχεται. Τους ανοιχτόμυαλους και τους συζητήσιμους ανθρώπους να μην τους φοβόμαστε, ότι και αν πρεσβεύουν.
Ό,τι πιο εύστοχο και όμορφο διάβασα στη συγκεκριμένη συζήτηση!
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Εγώ το μόνο που ρώτησα ήταν αν για να εκτιμήσει κανείς την Αποκάλυψη ως βιβλίο χρειάζεται και Ορθόδοξη Πίστη...[/FONT]
Τουναντιον, η Αποκαλυψη εκτιμαται κυριως απο μη Ορθοδοξους, και αιρεσεις βασιζονται σε αυτη :) (ισως παιζω με τις λεξεις, δεν ξερω)

@Μεντα, πρωτη φορα διαβαζω οτι η Αποκαλυψη θεωρηθηκε ιερη στην "ανατολη" μολις επι τουρκοκρατιας. Σιγουρα ειναι ενα βιβλιο που μπηκε μεταγενεστερα στον Κανονα της Κ.Δ. αλλα αυτο ειχε γινει ηδη απο τα πρωτοχριστιανικα χρονια. Τωρα αμα λες οτι ολοκληρη Δυση θεωρουσε την Αποκαλυψη ιερη ενω ολοκληρη Ανατολη απο μολις το 14ο αιωνα, ειναι σαν να λες οτι επι 1000 χρονια ηταν διαφορετικες θρησκειες.



Τα παραπανω καθαρα ιστορικοθρησκειολογικα, ετσι; Καμια προθεση για θρησκευτικη συζητηση. Αν χρειαζεται, ας μετακινηθει αλλου.
 
ο ήλιος δεν γυρίζει γύρω απ’ τα όσα είπα για την Αποκάλυψη αγαπητέ Αντέρωτα, αλλά μπορώ να σου δώσω αναφορές σε βιβλιογραφία γι’ αυτές τις χρονολογίες που συζητώ. μεταφράζω πρόχειρα απ’ την εργασία μου και παραθέτω και τις ανάλογες παραπομπές σε βιβλιογραφία (μαγειρεύω και ξεκλέβω χρόνο)

‘Το κείμενο της Αποκαλύψεως του Αγίου Ιωάννη περιελήφθη τυπικά στην θρησκευτική φιλολογία της Ορθοδοξης Εκκλησίας τον 14ο αιώνα.” (βλ. Κομίνης Αθανάσιος, Θησαυροί της Μονής Πάτμου, σελ. 296)
"Σύμφωνα με τον καθηγητή Μιχαήλ Ένεφ, οι πιο πρώιμες τοιχογραφίες του κύκλου της Αποκαλύψεως βρίσκονται στη Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους, χρονολογούνται στα 1520-1560 είναι επηρεασμένες από τις ξυλογραφίες του Χολμπάιν του 1523. Ήταν μια περίοδος έντονων συζητήσεων περί ενοποίησης των Ορθόδοξων και Προτεσταντικών Εκκλησιών. Έτσι σχετικές ιδέες κυκλοφορούσαν ευρέως στον Άθω. (Ένεφ Μιχαήλ, Η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Τοιχογραφίες σε μοναστήρια της Ορθοδοξίας, σελ. 16-29)
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Χμ... εξακολουθει να με παραξενευει και αναρωτιεμαι τι ακριβως εννοει το κειμενο. Παντως σιγουρα πρεπει να θεωρουταν ηδη ιερο βιβλιο.

Δεν ηξερα για συζητησεις ενοποιησης με τους Προτεσταντες. Ενδιαφερον :)
 
Το κείμενο δεν ήταν άγνωστο, δεν ήταν όμως επίσημα ενταγμένο στα ιερά κείμενα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν γνωρίζω πότε το αποδέχεται επίσημα η Δυτική Εκκλησία. Όχι μόνο γίνονταν συζητήσεις και ζυμώσεις ανάμεσα στις δυό Εκκλησίες, αλλά δογματικά η Προτεσταντική επηρεάστηκε απ’ την Ορθόδοξη. Και σε εκκλησιές γοτθικές καθόλου τυχαία δεν βλέπει κανείς βυζαντινότροπες παραστάσεις. Το δίνω ως πληροφορία από δική μου εμπειρία. Το αντικείμενό μου δεν είναι η εικονογράφηση των ιερών χώρων. Απλά είναι εργαλείο αυτές για το δικό μου αντικείμενο. Πάντως σε πολλά ιερά αντικείμενα είναι διάχυτη η αλληλεπίδραση των δύο Εκκλησιών. Κι από ότι έχω πληροφορηθεί συνεχίζεται και σήμερα ο δογματικός διάλογός τους, όχι τόσο για να ενοποιηθούν ή πάντως επειδή δεν είμαι εντός όλων αυτών ίσως και για να ενοποιηθούν κάποτε. Φωτισμένοι άνθρωποι υπάρχουν εκατέρωθεν.
 
Σαν νέο μέλος σας παραθέτω τα έως τώρα 10 καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. (τυχαια σειρά)

1. Τα σταφύλια της οργής, Στάινμπεκ
2. Οι άθλιοι, Ουγκώ
3. Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, Μαρκέζ
4. Μια κινητή γιορτή, Χέμινγουεϊ
5. Ο δρόμος, Κόρμακ Μακ Κάρθι
6. Η θάλασσα, Τζον Μπάνβιλ
7. Η φάρμα των ζώων, Όργουελ
8. Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Γιάλομ
9. Ασκητική, Καζαντζάκης
10. Ο άνθρωπος αντίγραφο, Σαραμάγκου
 
Τα δέκα αγαπημένα μου βιβλία μέχρι στιγμής και με καθόλου τυχαία σειρά και με τα κενά μεταξύ τους να προσδιορίζουν την απόσταση που υπάρχει μεταξύ τους.

1. «Ο Νονός» Μάριο Πούζο.


2. «Ο Σικελός» Μάριο Πούζο.
3. «Ο κηπουρός της νύχτας» Τζορτζ Πελεκάνος.

4. «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων» Διονύσης Χαριτόπουλος.

5. «Μπαρ Φλωμπέρ» Αλέξης Σταμάτης.
6. «Η επιστροφή» Μάικλ Πανκ.
7. «Το αδιέξοδο» Τζορτζ Πελεκάνος.
8. «Σκοτεινός τόπος» Τζίλιαν Φλιν.
9. «Παιδί 44» Τομ Ρομπ Σμιθ.
10. ...οψόμεθα
 
Το καθένα από αυτά τα βιβλία- παραπάνω από δέκα ,δεν μπόρεσα να τα περιορίσω- , με συγκλόνισε την εποχή που το διάβασα.
Έτσι κατά σειρά αναγνωσης:
Χωρίς οικογένεια - Έκτορ Μαλό
Ένα παιδί μετράει τ'άστρα -Μενέλαος Λουντέμης
Όσα παίρνει ο άνεμος - Μάργκαρετ Μίτσελ
Καπετάν Μιχάλης- Ο Χριστός ξανασταυρώνεται - Νίκος Καζαντζάκης
Ο μαύρος άγγελος - Μίκα Βάλταρι
Η φάρμα των ζώων - Τζώρτζ Όργουελ
Και με το φώς του λύκου επανέρχονται - Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους- Ζυράνα Ζατέλη
Ο κύριος μου ο Αλκιβιάδης - Άγγελος Βλάχος
Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας - Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
Ο συλλέκτης - Τζών Φόουλς
Περί τυφλότητας - περί φωτίσεως -Ζοζέ Σαραμάγκου
 
Η δική μου λίστα:

1. Ο μπρούντζινος Καβαλάρης -Paullina Simons (δεν έχω επαρκή ή κατάλληλα λόγια να εξηγήσω γιατί).
2. Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν -Lionel Shriver (υπέροχο, απλώς).
3. 22/11/63 -Stephen King (ανυπέρβλητο).
4. Όσα παίρνει ο άνεμος -Margaret Mitchell (δεν αγάπησα απλώς το βιβλίο, μα έναν ολόκληρο νέο κόσμο).
5. Εκατό χρόνια μοναξιά -Gabriel Garcia Marquez (είδα τη λογοτεχνία με νέα μάτια).
6. Οι στυλοβάτες της γης -Ken Follett (για εμένα, που η εποχή του Μεσαίωνα είναι σχεδόν υπνωτιστικά γοητευτική, το βιβλίο ήταν μια εκπληκτική εμπειρία.
7. Το αυτό -Stephen King (το θεωρώ σχεδόν αριστούργημα, κι ας ξέρω πως μάλλον υπερβάλλω).
8. Αμερικάνικη Ψύχωση -Bret Easton Ellis (είναι όχι μόνον εξαιρετικό, αλλά και διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχω διαβάσει.
9. Χρήσιμα Αντικείμενα -Stephen King (για κάποιο λόγο το βιβλίο αυτό ασκεί πάνω μου πολλή και μαγική επιρροή).
10. Η εξαφάνιση -Chevy Stevens (εντάξει, αντικειμενικά δεν ήταν και τόσο καλό, όμως ήταν το πρώτο βιβλίο για ενηλίκους που διάβασα, κι έτσι πιστεύω αξίζει τη θέση του στη λίστα).

Θα ήθελα να βάλω κι άλλα βιβλία του Βασιλιά (η Μακριά Πορεία, Μίζερι, ο Θόλος, Κριστίν), αλλά, πάλι, θα μπορούσα να αφιερώσω στον Βασιλιά όλη μου τη λίστα με προθυμία:)
 
Παραθέτω κι εγώ τη δική μου λίστα έστω και με καθυστέρηση (η σειρά είναι τυχαία)
1. Εκατό χρόνια μοναξιά-Gabriel Garcia Marquez
2. Φαρενάιτ 451- Ray Bradbury
3. Η Λάμψη - Stephen King
4. Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων- Guenassia Jean- Michel
5. Έγκλημα και τιμωρία -Fyodor Dostoevsky
6. Η μεγάλη Χίμαιρα - Μιχάλης Καραγάτσης
7. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται -Νίκος Καζαντζάκης
8. Η σκιά του ανέμου - Carlos Ruiz Zafon
9. Διηγήσεις - Edgar Allan Poe
10. O άρχοντας των μυγών - William Golding
 
Με τυχαία σειρά (αν μέχρι του χρόνου μπορεί να αλλάξει η λίστα)
1. 1984 - Τζορτζ Όργουελ
2. The Murederbot Diaries - Martha Wells
3. Ζωντανός Θρύλος - Ρίτσαρντ Μάθεσον
4. Έθιμα Ταφής - Χάννα Κέντ
5. The Mistborn Trilogy - Brandon Sanderson
6. Το Πρόβλημα των Τριων Σωμάτων - Λίου Σίξιν
7. Leviathan Wakes - James SA Corey
8. Οι Άθλιοι - Βίκτωρ Ουγκώ
9. Οι Έμποροι των Θαλασσών - Ρομπιν Χομπ
10. Άνεμοι Πολέμου - Στίβεν Πρέσσφιλντ
 
-Ανατολικα της Εδεμ - Σταινμπεκ
-Τα σταφυλια της οργης - Σταινμπεκ
-Μονος στο Βερολινο - Φαλαντα
-Και τώρα ανθρωπακο - Φαλαντα
-Ουδεν νεωτερο απο το δυτικό μετωπο - Ρεμαρκ
-Καλη ανταμωση εκει ψηλα - Πιερ Λεμετρ
-Η γιορτη του τραγου - Γιοσα
-Οι αθλιοι - Ουγκω
-1984 - Οργουελ
-Η τριλογια Μιλενιουμ του Στιγκ Λαρσον

και το τοπ3 απο ελληνικα ειναι:
-Το νουμερο 31328 - Βενεζης
-καλα εσυ σκοτωθηκες νωρις - Μισσιος
-Το λαθος - Σαμαρακης
 
Μέχρι στιγμής, και με τυχαία σειρά:

1. Το σύμπαν στα χέρια σας, του Christophe Galfard.
2. Ο Ηλίθιος, του Ντοστογιέφσκι. (όλα του τα βιβλία)
3. Γύρνα σπίτι άγγελέ μου, του Thomas Wolfe.
4. Καρφοχάφτης, του Αλμπέρ Κοέν. (όλα τα βιβλία του)
5. Η ζωή είναι αλλού, του Μίλαν Κούντερα. (βασικά, όλα τα βιβλία του Κούντερα ανήκουν εδώ)
6. Η τύφλωση, του Ελίας Κανέττι.
7. Η φάρμα των ζώων, του 'Οργουελ. (και το 1984)
8. Ισπανική διαθήκη, του 'Αρθρουρ Κέσλερ.
9. 'Ολα του Στάινμπεκ. (σόρρυ αλλά δεν μπορώ να διαλέξω μόνο ένα)
10. Η ευλογία της γης, του Κνουτ Χάμσουν. (και η Πείνα)


Πάντως με τίποτα δεν είναι μόνο 10 βιβλία αυτά που θεωρώ αριστουργήματα.
 
1. Το σύμπαν στα χέρια σας, του Christophe Galfard.
8. Ισπανική διαθήκη, του 'Αρθρουρ Κέσλερ.
@Λένκοβιτς πολυ ενδιαφερον αυτα τα δυο. :πάνω: Το δευτερο το προσθεσα ήδη σε μια παραγγελια που ετοιμαζω και το πρωτο μπηκε στα υποψην για επομενη αγορα!
 
Το δευτερο το προσθεσα ήδη σε μια παραγγελια που ετοιμαζω και το πρωτο μπηκε στα υποψην για επομενη αγορα!

Θα πάθεις πλάκα με την Ισπανική διαθήκη. Αλλά το ίδιο θα σου συμβεί και το Σύμπαν στα χέρια σας.
 
Top