Τα 10 καλύτερα βιβλία που διάβασα ποτέ

[ΚρίτωνΓ]

Δύσκολο αλλά θα προσπαθήσω (η σειρά είναι τυχαία)
1. Έγκλημα και τιμωρία (Φ. Ντοστογιέφσκι)
2. Το κτήμα των ζώων (έτσι επιγράφεται στη παλαιότατη έκδοση εκδ. Ωρόρα που το έχω) (Όργουελ)
3. Το όνομα του Ρόδου (Ο. Έκο)
4. Το εκκρεμές του Φουκώ (όπως ίσως καταλάβατε έχω ένα κάποιο πάθος/κόλλημα με τον σχωρεμένο τον Ουμπέρτο Έκο)
5. Όταν έκλαψε ο Νίτσε (Ι. Γιάλομ)
6. Οι περιπέτειες του Τόμ Σόγιερ (Μ. Τουαίην) - παιδική ανάμνηση/ ανάγνωσμα (συναισθηματική επιλογή 1)
7. Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι (Μ. Κούντερα)
8. Το άρωμα (Π. Ζισκίντ)
9. Τα παιδιά του πλοιάρχου Γκράντ (Ι. Βερν) - παιδικό ανάγνωσμα / ανάμνηση (συναισθηματική επιλογή 2)
10. Οι άθλιοι (Β. Ουγκώ)

(θα ήθελα να χωρέσω στη δεκάδα τα: 11. Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ 12 Να σκοτώσουμε τους κακομούτσουνους (Μπορίς Βιάν) 13/14. Πύργος/Δίκη (του Κάφκα)

 

[Νίκοςς]

Είδα ότι έχετε διαβάσει ορισμένοι το "Η γιορτή του Τράγου" του Μάριο Βάργκας Λιόσα.
Έτυχε και συνάντησα ζωντανό στον Άγιο Δομίνικο έναν από τους ήρωες αυτού του μυθιστορήματος. Το είχε κάνει σε λέσχη ανάγνωσης που έκανε στο σπίτι μας η γυναίκα μου όταν είμασταν στη Βραζιλία και το είχα στα Ισπανικά στα υπόψη και το κουβάλησα όταν έμενα για μερικούς μήνες στη Βενεζουέλα. Μόλις το είχα τελειώσει χρειάστηκε να πάω επειγόντως για δουλειά στον Άγιο Δομίνικο για ένα μεγάλο μπλέξιμο με ένα ελληνικό πλοίο που είχε απασχολήσει και τα ελληνικά κανάλια.
Φθάνοντας, σε διάλειμμα της δουλειάς μου αναζήτησα τον Αντόνιο Ίμπερτ, επιζώντα της δολοφονικής ενέδρας κατά του δικτάτορα Τρουχίλιο, κατά το βιβλίο, και, στο ερώτημα «τι τον θέλετε» απάντησα «είσαστε ξακουστός στρατηγέ μου στην Ελλάδα και δεν ήθελα να χάσω την ευκαιρία». Ο Αντόνιο Ίμπερτ, λόγω της δολοφονίας ήταν «τυραννοκτόνος» και τιμήθηκε με την απονομή του βαθμού του στρατηγού, ενώ δεν είχε καμία σχέση με το στρατό.
Με βασάνιζε το ερώτημα «πως κατέληξε και έβαλε στο πόρτ μπαγκάζ του το πτώμα του δολοφονημένου δικτάτορα και έψαχνε μέρος να το κρεμάσει με σκοινί σε κάποιο μνημείο προτού εξαφανιστεί». Ο στρατηγός μου είπε ότι τον έχουν πρήξει με αυτά που έχει παραφουσκώσει ο Λιόσα στο μυθιστόρημά του, αλλά ήξερα και εγώ πολλά αφού όλοι οι ταξιτζήδες έλεγαν ιστορίες γι’ αυτόν έστω και αν δεν είχαν διαβάσει τον Λιόσα. Ο ποδαρόδρομος στον παραλιακό δρόμο όπου έγινε η φονική συμπλοκή ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα του δικτάτορα και δύο αυτοκίνητα με τους εκτελεστές ήταν απόλαυση. Τελικά δεν επέμεινα γιατί προτίμησα να χρησιμοποιήσω τις διασυνδέσεις του για να κάνω τη δουλειά μου. Με πήγε και με τη συνοδεία του (έξοδος στρατηγού μπανανίας = ερημώνουν οι δρόμοι στο διάβα του από τους γορίλλες του) μέχρι το αεροδρόμιο για να ψάξουμε να βρούμε το πλοίο από το τσέσνα του. Ήταν ήδη 90 χρονών και το πιλοτάρισμα (τον κρατάγανε να μην πέσει) και κάπνιζε αυτός με και συνοδοί σωματοφύλακες ανάμεσα σε μπιτόνια με κηροζίνη, ήταν τραγικό. Με ρώτησε –εν πτήσει –«που περίπου βρίσκεται το πλοίο». Ήταν πεσμένο σε βράχια έξω από το νησί Μπεάτα (Isla Beata=ευλογημένο νησί) που ήταν ερημικό και σ’ αυτό σύχναζαν συνήθως πειρατές, που έκαναν τους λιμενικούς να τρέπονται σε φυγή. Του εξήγησα ότι πρέπει να πετάξουμε κάπου εκεί που τελειώνει η ακτογραμμή του Αγίου Δομινίκου και άρχιζε εκείνη της Αϊτής, και μετά να πηγαίναμε προς την Isla Beata, αλλά τον παρακάλεσα αν ήταν δυνατόν να επιστρέφαμε, δεν ήταν ανάγκη. Το βρήκαμε και μου έκανε βουτιές για να τραβήξω καλές φωτογραφίες, μου είπε μάλιστα να τράβαγα και καμιά selfie του εαυτού μου για να θυμάμαι πόσο κίτρινος είχα γίνει.

 

[Αδριανός Ζωγράφος]

Ο ηλίθιος / Φιόντορ Ντοστογιέφσκι
Ζαν Κριστοφ / Ραμαίν Ρολάν
Θαυμαστός καινούργιος κόσμος / Άλντους Χάξλευ
Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα / Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ
Μιχαήλ / Παναΐτ Ιστράτι
Ο μικρός πρίγκιπας / Εξυπερί
Το κουτσό / Χούλιο Κορτάσαρ
Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον / Ρίτσαρντ Μπαχ
Το ευαγγέλιο του Ιησού / Ζοσέ Σαραμάγκου
Η πετρινη σχεδία /Ζοσέ Σαραμάγκου
Η ομορφιά είναι πληγή / Έκα Κουρνιάουαν

(έβαλα έντεκα, έβγαλα - έβγαλα μέχρι εκεί μπόρεσα)