Τελικά η σάτιρα έχει όρια;

[Νικόλας Δε Κιντ]

Κάποτε είχαν ρωτήσει τον Πανούση αν η σάτιρα έχει όρια και ο Τζιμάκος απάντησε: "Φυσικά και έχει όρια και αυτά τα βάζει μόνο το κοινό"!

Η όλη κουβέντα για τη σάτιρα, πυροδοτήθηκε και πάλι εξαιτίας ενός σκετς μιας παράστασης του Σεφερλή, όπου σε αυτό ο ηθοποιός σατίριζε τον νικητή της Γιουροβίζιον. Ο Σεφερλής με τον γνωστό του "χιούμορ" γελοιοποιούσε ουσιαστικά την περσόνα που παρουσιάστηκε ως Nemo και ως μη δυαδικό άτομο.

Προσωπικά, δε μου άρεσε ποτέ ο Σεφερλής.
Θεωρούσα το χιούμορ του κρύο, βλακώδες και ξεπερασμένο. Επίσης, τον θεωρώ και τον ίδιο πολύ μαλάκα και λαϊκιστή σε όλα τα θέματα. Με λίγα λόγια, το επίπεδο της σάτιρας του αντικατοπτρίζει τον δικό του χαρακτήρα και την δική του κουλτούρα που είναι πάτος... για να μην πω απόπατος.

Μετά το εν λόγω σκετσάκι υπήρχαν καλλιτέχνες που τάχθηκαν σαφώς εναντίον του κατηγορώντας τον για ομοφοβία, κοινωνικό ρατσισμό, μη-πολιτική ορθότητα κλπ ενώ υπήρχαν και αρκετοί σατιρικοί καλλιτέχνες που πήραν το μέρος του σχετικά με την ελευθερία του λόγου.
Φυσικά, απέναντι του στάθηκαν οι γνωστοί ηθοποιοί και καλλιτέχνες της τηλεόραση που θέλουν να κρατήσουν ένα ψευτο - προοδευτικό προφίλ ενώ οι περισσότεροι που τον υποστήριξαν ήταν μάλλον άγνωστοι στο ευρύ κοινό.

Προσωπικά, όσο κι αν αντιπαθώ τον Σεφερλή, δεν είμαι σίγουρος πως οι καλλιτέχνες θα πρέπει να δέχονται τέτοιου είδους επιθέσεις για τη δουλειά τους.
Αν ο συγκεκριμένος έβγαινε σε μια συνέντευξη και καταφέρονταν εναντίον κοινωνικών όμάδων, να ήθελε κράξιμο, αλλά νομίζω για τη δουλειά του δε θα έπρεπε περνάει ιερά εξέταση.
Κι ας μην ξεχνάμε πως πλέον ζούμε στην εποχή του μηδενισμού, της woke κουλτούρας και της πολιτικά ορθής λογοκρισίας, δλδ σε μια ιδιότυπη εποχή ολοκληρωτισμού! Όλα αυτές οι ακρότητες προέρχονται φυσικά από τους Λίμπεραλς στην Αμερική και τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα!

Εσείς τι λέτε επί του θέματος;

 

[Φαροφύλακας]

Γενικά με βρίσκει σύμφωνο το κείμενό σου. Ομοίως κι εγώ, από το ελάχιστο που είδα το "χιούμορ" του Σεφερλή, το οποίο ναι, είναι πάτος όχι απλά του χιούμορ, αλλά του πολιτισμού, πάντα αναρωτιόμουν για το ποιον του κόσμου που κάθεται και βλέπει και... γελάει!!

Από εκεί και πέρα, όντως, αν φτάσουμε να περνάει το χιούμορ ιερά εξέταση, την κάτσαμε την βάρκα. Σε όποιον δεν αρέσει, ας πάει σε άλλη παράσταση.

Όπως είπε κι ο Ricky Gervais, που ομοίως κατηγορήθηκε για "ομοφοβία" κτλ γιατί σατίριζε τις τρανς:

“The one thing you should never joke about is the trans issue. 'They just want to be treated equally.' I agree. That's why I include them.”

Κι όπως είπε το άλλο τέρας της κωμωδίας, ο John Cleese, για την πολιτική ορθότητα:

it starts as a good idea and then gets taken ad absurdum

Ή κι ακόμη κι ο δικός μας ο Αρκάς:

Όμως θα σου πω τί μου κάνει την μεγαλύτερη, πραγματικά πολύ μεγάλη εντύπωση.

Μεγάλωσα σε αριστερή οικογένεια. Οπότε την λογοκρισία, σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο, την περίμενα πάντα από τα δεξιά. Και στην τεράστια ηλικία μου, πλέον, μου κάνει βαθύτατη εντύπωση που μου ήρθε από τα αριστερά.

Ακόμη κι εδώ, στο δικό μας το φόρουμ, μέλος με διόρθωσε, να μην λέω "λαθρομετανάστης" διότι "δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι", μια τόσο μεγάλη χαζομάρα. (Λες κι είπε κανείς λαθράνθρωπος. Πουλάς λαθραία είσαι λαθρέμπορας, καβαλάς λαθραία το πλοίο, είσαι λαθρεπιβάτης, περνάς λαθραία τα σύνορα, είσαι λαθρομετανάστης.) Κι έχω κι άλλα τέτοια παραδείγματα.

Πίσω από έναν μανδύα ορθότητας κρύβεται ένας ολοκληρωτισμός.

Ποιος θα βάλει τα όρια; Ας μας τα επιβάλει, λοιπόν, τα δικά του προσωπικά όρια, αισθητικής ή ηθικής, σε εμάς τους λοιπούς ως κοινωνία.

Πολύ σωστά το σημείωσε ξανά και ξανά ο Ίλον Μασκ (όπως σε μια πρόσφατη συνέντευξη στον Lex Fridman) για την ελευθερία του λόγου, που καταδειναστεύται πολύ χειρότερα στις ΗΠΑ:

“Free speech is meaningless unless you allow people you don't like to say things you don't like”

Από αυτήν την άποψη, σε μια εποχή που βάλλονται θεμελιώδεις αξίες, όπως της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, νιώθεις μια ώθηση πολιτικοποίησης.


Κι ίσως είναι γενικότερο φαινόμενο. Π.χ. δεν ξέρω αν παρακολουθείτε τελευταία τί γίνεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου άνθρωποι συλλαμβάνονται επειδή γράψαν κάτι "ομοφοβικό" στα σόσιαλ. Κάτι πολύ ήπιο, αρκεί. π.χ. να πεις πως "οι τρανς δεν είναι γυναίκες". Το οποίο δεν είναι καν αναληθές από τουλάχιστον μιαν άποψη. Ασχέτως εάν μας αρέσει ή όχι, είναι μια συζήτηση που θα πρέπει να μπορεί να γίνει. Η φίμωση του λόγου, δεν θα βγάλει πουθενά καλά.

Λέει εδώ ο Konstantin Kisin:

αυτό είναι πριν καιρό. Από τότε τα πράγματα έχουν γίνει πολύ πολύ χειρότερα στο ΗΒ.

 

[ΚρίτωνΓ]

Δεν έχω να πω κάτι - προλαλήσαντες με (υπέρ-)καλύψατε.
Δυστυχώς ζούμε στην εποχή που ο ηλίθιος επιβάλει το μέτρο (και αυτό ονομάζεται πολιτική ορθότητα).
Το παιχνίδι χάνεται τη στιγμή που γνώμονας στη σάτιρα είναι μην τυχόν και δυσαρεστήσει αυτόν (τον μέσο ηλίθιο που καλύπτει μια μεγάλη πληθυσμιακή πλειοψηφία που αδυνατεί να κατανοήσει πολλά και είναι έτοιμος να κρίνει και να κατακρίνει ακόμα περισσότερα).
Η σάτιρα περνάει κρίση (όπως και η δημοκρατία - παρέα πάει).

 

[Φαροφύλακας]

Σε όλον τον χορό του παραλόγου, επιστρέψτε μου να προσθέσω κάτι ακόμη για την πολιτική ορθότητα.

Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε επί Κομουνισμού και Ναζισμού, και σημείωνε την δογματική προσήλωση στην γραμμή του κόμματος/της ιδεολογίας.

Μεταφράζω από την Αγγλική Βικιπαίδεια:

Η φράση «πολιτικά ορθό» εμφανίστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1930, όταν χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τη δογματική προσήλωση σε ιδεολογίες σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως η ναζιστική Γερμανία και η Σοβιετική Ρωσία. Η πρώιμη χρήση του όρου «πολιτικά ορθό» από αριστερούς τη δεκαετία του 1970 και του 1980 ήταν ως αυτοκριτική σάτιρα. Η χρήση του ήταν ειρωνική και όχι μια σοβαρή πολιτική κίνηση. Θεωρούνταν ένα εσωτερικό αστείο μεταξύ αριστερών, που σατίριζε όσους ήταν υπερβολικά άκαμπτοι στην προσήλωσή τους στην πολιτική ορθοδοξία. Η σύγχρονη αρνητική χρήση του όρου προέκυψε από τη συντηρητική κριτική κατά της Νέας Αριστεράς στα τέλη του 20ού αιώνα, με πολλούς να το περιγράφουν ως μορφή λογοκρισίας.​

Πρωτότυπο κείμενο:

The phrase politically correct first appeared in the 1930s, when it was used to describe dogmatic adherence to ideology in totalitarian regimes, such as Nazi Germany and Soviet Russia. Early usage of the term politically correct by leftists in the 1970s and 1980s was as self-critical satire; usage was ironic, rather than a name for a serious political movement. It was considered an in-joke among leftists used to satirise those who were too rigid in their adherence to political orthodoxy. The modern pejorative usage of the term emerged from conservative criticism of the New Left in the late 20th century, with many describing it as a form of censorship.​

Η πολιτική ορθότητα σήμερα, εκφράζεται παγκοσμίως από την όποια κατά τόπους αριστερά, κι αυτό το σημειώνω σε σχέση με την βαθιά έκπληξή μου, που ανέφερα στην προηγούμενή μου ανάρτηση.

Δηλ. κάθεσαι και μην πεις το ένα, και μην πεις το άλλο, γιατί δεν είναι "πολιτικά ορθό", και με την νομοθεσία για την "ρητορική του μίσους", πραγματικά φτάνεις να φοβάσαι να μιλήσεις, διότι οι κυρώσεις μπορεί να είναι ποινικές, κακή ώρα όπως γίνεται αυτόν τον καιρό στο ΗΒ που μαζί με την οικονομική κατάρρευση και τον μεταναστευτικό κατακλυσμό, έχουν χάσει την μπάλα.

Δεν ξέρω αν η γενικότερη φίμωση μιας κοινωνίας ολόκληρης κοινωνίας είναι αυτή που θα σβέσει το μίσος των μερικών. Πραγματικά δεν ξέρω.

 

[Πεταλούδα]

Συμφωνώ κι εγώ με όλους σας. Η σάτιρα δεν μπορεί να έχει όρια, ένα όριο που χρειάζεται όχι στην σάτιρα, αλλά γενικά στην εκφορά λόγου, είναι να μην παρακινούμε με τα λεγόμενά μας να χρησιμοποιήσουμε βία και να κάνουμε κακό σε κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων. Αυτή όμως η παρακίνηση έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και δεν έχει καμία σχέση η σάτιρα του Σεφερλή ή όποια άλλη σάτιρα μου έρχεται στο νου.
Ο Σεφερλής ποτέ δεν μου έκανε σαν καλλιτέχνης, αλλά η υποκειμενική μου γνώμη για εκείνον και για όποιον άλλο έχω παρόμοια γνώμη, ξέρω ότι μπορώ και χρειάζεται να την λέω (όπως παράδειγμα σε αυτήν εδώ την συζήτηση), όπως και εκείνοι μπορούν και χρειάζεται να εξασκούν την όποια ιδιότητά τους.



Νιώθω άνετα να ανεβάζω πχ τέτοιου είδους γελοιογραφίες: δεν υποτιμούν την αρχαία τραγωδία μας και για όσους ξέρουν τι πραγματεύεται το συγκεκριμένο έργο, ούτε παρακινεί σε βία. Νιώθω όμως κι εγώ ότι υπάρχει μια τάση γενικώς για (αυτο)λογοκρισία, όχι μόνο στην σάτιρα, αλλά στον δημόσιο λόγο γενικότερα.

Θα ξεκινήσω με τον όρο λαθρομετανάστης που ανάφερε ο Φαροφύλακας (αναγνώστη του μέλλοντος: δεν είμαι εγώ το μέλος που τον είχε διορθώσει ). Δεν ξέρω πως μπορεί να ορισθεί το "πολιτικά ορθό", αυτό που καταλαβαίνω όμως, μιας και αναφέρομαι στο συγκεκριμένο παράδειγμα, είναι ότι η λέξη είναι φορτισμένη αρνητικά γιατί χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στον πολιτικό λόγο από κόμμα που παρακινούσε στην χρήση βίας και που αποδεδειγμένα αυτή οδήγησε στον τραυματισμό, αλλά και την δολοφονία ανθρώπων. Ξέρω ότι ο Φαροφύλακας δεν την χρησιμοποίησε με αυτή την φόρτιση, καταλαβαίνω το μέλος που είχε την ανάγκη να τον διορθώσει, ξέρω την δύναμη των λέξεων και ότι κατά την διάρκεια των χρόνων υπήρξαν γεγονότα που έδωσαν μια διαφορετική δύναμη σε κάποιες λέξεις και προσωπικά, όχι επειδή μου το επιβάλλουν, αλλά σύμφωνα με το δικό μου σκεπτικό δεν θέλω να χρησιμοποιώ λέξεις όπως λαθρομετανάστης, αναρχοάπλυτος, γερμανοτσολιάς και κάποιες άλλες, και αυτό είναι το νόημα της συζήτησης γενικά, να μπορούμε να λέμε την γνώμη μας κόσμια και με επιχειρήματα.

Νομίζω ότι θυμάστε τον ντόρο που είχε γίνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην πυγμαχία με αφορμή την συμμετοχή της intersex αθλήτριας Ιμάν Κελίφ. Προσωπικά ακόμα δεν έχω σχηματίσει γνώμη αν ήταν σωστή ή όχι η συμμετοχή της συγκεκριμένης αθλήτριας στο συγκεκριμένο τμήμα. Και δεν έχω σχηματίσει γιατί αρχικά δεν γνωρίζω όλα τα δεδομένα και έπειτα με προβληματίζει η διαφορά των απόψεων (εδώ μεγάλων αθλητικών οργανισμών) και αν η όποια απόφαση έχει ληφθεί σε κοινή βάση.
Κοινή βάση για μένα στο συγκεκριμένο θέμα θα σήμαινε ισότητα όλων των μελών, να ορισθούν σε νέα βάση (μιας και αλλάζουν πλέον τα δεδομένα) οι προϋποθέσεις συμμετοχής και να ζητηθούν αν χρειάζεται και γνώσεις επιστημόνων. Η σάτιρα του Σεφερλή άγγιξε το γεγονός της διαφορετικότητας (σε εκείνον με αφορμή την Γιουροβίζιον) μιας και η αντίδραση που υπάρχει σε αυτήν, όπως και σε κάθε είδους διαφορετικότητα, όπως στο φύλλο, στα σωματικά χαρακτηριστικά, στις πολιτικές πεποιθήσεις, στο κοινωνικό στρώμα και τα λοιπά, είναι ένα γεγονός που υπήρχε πάντα κατά την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας.

Δεν θέλω να μπω σε μια συζήτηση περί αριστεράς και δεξιάς και αυτό γιατί πιστεύω ότι η κρίση είναι κοινωνική και τις όποιες αγκυλώσεις που έχουμε ως άνθρωποι , τις μεταφέρουμε στην δεξιά και στην αριστερά. Η δεξιά σαν όρος ποτέ δεν με εξέφραζε, η αριστερά η ιδεατή ναι, που όμως δεν έχει να κάνει ούτε με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά ούτε και με αυτό που ζούμε στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Πλέον έχω αρχίσει να μην με αγγίζουν οι έννοιες αριστερά, δεξιά και δεν ξέρω αν θα οριστούν ξανά ή αν θα γεννηθούν νέες.
Πιστεύω όμως πως ό,τι ζούμε είναι η Ιστορία που θα γραφτεί έπειτα κι αυτό που χρειάζεται είναι να προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα, στα οποία χωροχρονικά λαμβάνουμε μέρος, όσο μπορούμε με ψυχραιμία και καθαρό νου.

 

[Έλλη Μ]

Δεν ξέρω σε τι αναφερεστε σε σχέση με τη "σάτιρα" του Σεφερλη, δεν εχω δει το παραμικρο. Οπως και ιδέα δεν εχω ποιος ή ποια κερδισε τη Γιουροβίζιον και τι είναι ή δεν ειναι.

Γενικότερα, σκορπια σχόλια επί των θεματων που θιξατε.

Στεκομαι στη σάτιρα. Για μενα, υπάρχει διακριση του τι ειναι σάτιρα και του τι ΔΕΝ ειναι σάτιρα. Το θεατρο του Σεφερλή και ο ιδιος ως ηθοποιος, επι το πλειστον κι επί όσης εικονας εχω απο αυτό που κάνει, δεν ανήκει σε αυτό. Η σατιρα εμπαιζει και καυτηριάζει μεσω του λόγου και της πρόζας, όχι με λογοπαιγνια και χαρακτηρισμους που -κατα βαση- επιστρατευει ο Σεφερλης. Ο λόγος της σάτιρας δεν είναι της τελευταίας υποστάθμης, με κακογουστιά και βωμολοχίες (δεν εχω προβλημα με αυτες, αλλά δεν βρισκω καθολου αστείο οποιοδήποτε ειδους χιουμορ ξεκινα και τελειωνει με αυτές και μόνο όπως αδυνατώ να γελάσω με γελοια, πονηρά υπονουμενα και αστεία), αλλά περιτεχνος, ειναι θεατρική πρόζα. Η επιθεωρησιακή σατιρα πχ του ΜΣ (αλλά και άλλων) ουδεμία σχέση έχει με τις προ- και μεταπολίτευτικες παραστάσεις του Ελευθερου θεατρου πχ και των επιγόνων αυτου (Βαγενα και θεσσαλικο θεατρο -που αυτη ουσιαστικα το ανέστησε- Χαρρυ Κλυνν, ακομη και πρώιμος Λαζόπουλος).

Η σατιρα οπως και ο δημόσιος λογος πρέπει και οφειλει να αγγιζει τα πάντα. Για μενα δεν υπάρχουν θεματα ταμπού ή θεματα που δεν συζηταμε ή δεν σχολιάζουμε ή δεν κριτικάρουμε. Οτιδήποτε αποτελει εκφραση της ανθρώπινης δραστηριότητας, θρησκεια, τεχνη, πολιτική, οικογένεια, θεσμοι. Τα πάντα. Αν βρισκεται θιγόμενος κάποιος που ακουει μιαν αντιθετη αποψη για το δόγμα του ή για τη μουσική που ακούει ή για την τηλεοραση που παρακολουθει, το πρόβλημα μαλλον δικό του ειναι, παρα εκεινου που εκφερει την άποψή του.

Διαφωνώ με τη γενικευση οτι ειναι μαλάκας κάποιος που κάνει (στα μάτια μου) κακόγουστη και αθλια τέχνη ή οτι η εικονα που προβαλλει, τον χαρακτηρίζει κι ως ανθρωπο. Θα μου πεις, την εικόνα του εχεις ώς προσλαμβάνουσα, οπότε σε αυτή βασιζεται κανείς. Ας πουμε, λοιπόν, οτι ειναι η εικονα του μαλακισμένη, οχι κατ αναγκη ο ίδιος, μιας και δεν ειμαστε σε θεση να ξερουμε, αν δεν τον γνωριζουμε. A propos, σε ενα πλαισιο ευρυτερης επαγγελματικής συνεργασίας, πριν πολλά χρόνια, ο άνθρωπος αυτός ειναι ιδιαιτέρως σοβαρός, ενώ άλλοι, ομότεχνοι του ηθοποιοί/καλλιτέχνες, ειχαν γλοιώδη και αλαζονική συμπεριφορα.

Αυτα.

Νομίζω ότι θυμάστε τον ντόρο που είχε γίνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην πυγμαχία με αφορμή την συμμετοχή της intersex αθλήτριας Ιμάν Κελίφ.

Αλλο κι αυτό που ουτε πολυκατάλαβα μιας και δεν παρακολουθησα. Γυναικα δεν ειναι; Εκ γενετης; Τι εγινε; Την εβαλαν και αγωνιστηκε σε λαθος κατηγορια κιλων; Καλα, σκασίλα μου, για να ειμαστε ειλικρινεις, αλλα οκ.

 

[Πεταλούδα]

Αλλο κι αυτό που ουτε πολυκατάλαβα μιας και δεν παρακολουθησα. Γυναικα δεν ειναι; Εκ γενετης; Τι εγινε; Την εβαλαν και αγωνιστηκε σε λαθος κατηγορια κιλων; Καλα, σκασίλα μου, για να ειμαστε ειλικρινεις, αλλα οκ.

Εγώ λίγο το παρακολούθησα, στα πεταχτά όταν έγινε ντόρος. Μπορεί η απόφαση που βγήκε να ήταν η σωστή και για μένα οκ είναι.
Αυτό όμως που καταλαβαίνω είναι ότι αφού υπάρχει ανάγκη νέου ορισμού πέρα από γυναίκας - άντρα και αφού δεν έχει να κάνει με αυτοπροσδιορισμό, αλλά με βιολογικά χαρακτηριστικά (αν έχω καταλάβει καλά), τότε μήπως χρειάζεται το παραπάνω που είπα.
Κι αυτό το κάτι παραπάνω να το καταβάλουν(-με) γενικά, το συγκεκριμένο περιστατικό ήταν αφορμή για σκέψη.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Σχετικό-άσχετο μιας και αναφέρατε τους Ολυμπιακούς Αγώνες...
Δεν υπάρχει καμία σχέση πια με το ιδεώδες των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων και θα έπρεπε να αλλάξουν και όνομα.
Δεν είναι καν αγώνες μεταξύ εθνών αλλά μάχες μεταξύ χορηγών που προάγουν τον αθέμιτο ανταγωνισμό, συγκαλυμμένη ντόπα και τις απάνθρωπες συνθήκες προπόνησης για νεαρα παιδιά.
Επίσης, δε νοούνται Ολυμπιακοί Αγώνες την ώρα που σκοτώνονται άνθρωποι και αφανίζονται Έθνη. Η εκεχειρία ήταν από τους βασικούς πυλώνες του ιδεώδους των Αρχαίων Αγώνων.

Εγώ λίγο το παρακολούθησα, στα πεταχτά όταν έγινε ντόρος. Μπορεί η απόφαση που βγήκε να ήταν η σωστή και για μένα οκ είναι.

Οπότε, σχετικά με την πυγμάχο, απλά who cares

 

[Φαροφύλακας]

Το πρόβλημα με τους τρανς ξεκίνησε κυρίως σε ΗΠΑ και Καναδά, όπου ό,τι πεις, είσαι. Οπότε εγώ, με την αγριόφατσα και τα γένια, αρκεί να πω πως "είμαι γυναίκα" και... όλοι πρέπει να με αντιμετωπίζουν σαν γυναίκα.

Οπότε, γενικότερα αθλητές που δεν καταφέρνουν να πιάσουν την κορυφή στο ανδρικό σπορ, κι είναι π.χ. στην θέση 100, μεταπηδούν στο γυναικείο, πατικώνοντας τις πραγματικές γυναίκες, οι οποίες κοιτούν τους κόπους μιας ζωής να χάνονται επειδή κάποιος ματραχαλάς μπήκε στο άθλημα.

Η όλη ιδέα του διαχωρισμού των αθλημάτων σε ανδρών-γυναικών ήταν πως οι άνδρες είναι βιολογικό ισχυρότεροι. (Βρισκόμαστε να λέμε τα αυτονόητα).

Και πάλι, από την κωμωδία η πιο πετυχημένη περιγραφή της κατάστασης, και το κλιπάκι από South Park:

Οπότε, κάποιος μαντραχαλάς μπαίνει π.χ. στην γυναικεία πάλη κι αρχίζει και σαπίζει στο ξύλο γυναίκες, παίρνει κι ένα χρυσό, παίρνει κι ένα κάρο λεφτά κι όλα καλά. Πολλές οι περιπτώσεις, αρκεί κάποιος να αναζητήσει πληροφορίες. Μια πολύ γνωστή περίπτωση είναι η Λία Τόμας, όπου στην κολύμβηση σαν άντρας ήταν π.χ. στην θέση 100, είπε πως είναι γυναίκα, την βάλανε στο γυναικείο, και πήρε το χρυσό, κλέβοντάς το στην κυριολεξία από την γυναίκα που έπεσε στο ασημένιο. (Μου φαίνεται πως έπειτα από κοινωνική κατακραυγή της το πήρανε πίσω). Κι αυτό συνεχίζεται δεξιά-αριστερά, σε έναν κόσμο παραλόγου. Και στις ΗΠΑ, αυτό υποστηρίζεται από τους Liberals δηλ. την εκεί αριστερά. Δεν μπορώ να μην το δω εγώ προσωπικά αυτό, αν και η Πεταλούδα έχει δίκιο στο ότι αν η συζήτηση γίνει πολιτική, μπορεί να ξετιναχτεί η κουβέντα, αν δεν προσέξουμε.

Γράφει η Πεταλούδα "αφού υπάρχει ανάγκη νέου ορισμού..." Ίσως όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Ποιος το λέει πως υπάρχει πραγματικά ανάγκη νέου ορισμού; Και πού σταματά ο παραλογισμός αν ανοίξει αυτό το κουτί της Πανδώρας; Εάν νιώθεις γυναίκα... είσαι γυναίκα. Και τι θα γίνει αν νιώσεις π.χ. Ιάπωνας; Είσαι; Που κανονικά θα πρέπει να γίνεται ευκολότερα, αφού αυτό είναι πραγματικά θέμα συνείδησης κι όχι π.χ. DNA. Κι αν νιώθεις δύο χρόνια νεότερος, είσαι; Κι αν κάποιος που πραγματικά έχει ξεφύγει, νιώθει π.χ. πίθηκος; Οι άλλοι θα παριστάνουμε πως είναι; Κι ας μην πει κάποιος πως αυτά δεν θα γίνουν ποτέ. Ήδη υπάρχουν κάποιοι σκόρπιοι που τα ισχυρίζονται.


Τώρα για το λαθρομετανάστης. Πολύ καλά κάνει η Πεταλούδα κι έχει την άποψή της και μπορεί να αποφεύγει την λέξη. Το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης είναι φλέγον, είναι πολύ σημαντικό και η λέξη μπορεί να έχει ή να μην έχει αρνητικό φορτίο. Η συγκεκριμένη λέξη νομίζω πως πάντα είχε αρνητικό φορτίο, όπως άλλωστε κι ο λαθρεπιβάτης κι ο λαθρέμπορος. Υπάρχουν και τέτοιες λέξεις στον λόγο. Λογικό δεν είναι; Μιλάμε για πράξεις κρυφές και παράνομες.

Και πάλι, ο εξωραϊσμός λέξεων, όταν η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε ένα πραγματικό πρόβλημα διαρκώς διογκούμενο που όσο μεγαλώνει τόσο πιο δυσεπίλυτο γίνεται, έρχεται από... την αριστερά. Και μάντεψε γιατί τα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη θα ενισχυθεί η ακροδεξία κι η καθαρή δεξιά θα εκφράζει τον μέσο Ευρωπαίο.

 

[Πεταλούδα]

Ό,τι θέματα έχεις με την αριστερά καλώς και τα έχεις, απλά όσον αφορά τα λεγόμενά μου:

Η όλη ιδέα του διαχωρισμού των αθλημάτων σε ανδρών-γυναικών ήταν πως οι άνδρες είναι βιολογικό ισχυρότεροι.
.
.
Γράφει η Πεταλούδα "αφού υπάρχει ανάγκη νέου ορισμού..." Ίσως όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Ποιος το λέει πως υπάρχει πραγματικά ανάγκη νέου ορισμού; Και πού σταματά ο παραλογισμός αν ανοίξει αυτό το κουτί της Πανδώρας; Εάν νιώθεις γυναίκα... είσαι γυναίκα.

Έγραψα "Αυτό όμως που καταλαβαίνω είναι ότι αφού υπάρχει ανάγκη νέου ορισμού πέρα από γυναίκας - άντρα και αφού δεν έχει να κάνει με αυτοπροσδιορισμό, αλλά με βιολογικά χαρακτηριστικά..", για αυτό και ανάφερα το συγκεκριμένο παράδειγμα.

Και στις ΗΠΑ, αυτό υποστηρίζεται από τους Liberals δηλ. την εκεί αριστερά. Δεν μπορώ να μην το δω εγώ προσωπικά αυτό, αν και η Πεταλούδα έχει δίκιο στο ότι αν η συζήτηση γίνει πολιτική, μπορεί να ξετιναχτεί η κουβέντα, αν δεν προσέξουμε.

Έγραψα: "Δεν θέλω να μπω σε μια συζήτηση περί αριστεράς και δεξιάς και αυτό γιατί πιστεύω ότι η κρίση είναι κοινωνική και τις όποιες αγκυλώσεις που έχουμε ως άνθρωποι , τις μεταφέρουμε στην δεξιά και στην αριστερά."
Το ότι φταίει η αριστερά είναι η δική σου γνώμη, το ότι δεν ασχολήθηκαν σοβαρά και να βγει μια σοβαρή απόφαση είναι η δική μου.

Και πάλι, ο εξωραϊσμός λέξεων, όταν η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε ένα πραγματικό πρόβλημα διαρκώς διογκούμενο που όσο μεγαλώνει τόσο πιο δυσεπίλυτο γίνεται, έρχεται από... την αριστερά. Και μάντεψε γιατί τα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη θα ενισχυθεί η ακροδεξία κι η καθαρή δεξιά θα εκφράζει τον μέσο Ευρωπαίο.

Έγραψα: "ότι η λέξη είναι φορτισμένη αρνητικά γιατί χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στον πολιτικό λόγο από κόμμα που παρακινούσε στην χρήση βίας και που αποδεδειγμένα αυτή οδήγησε στον τραυματισμό, αλλά και την δολοφονία ανθρώπων.."
Στον εξωραισμό των λέξεων αναφέρθηκα που οδήγησε στην δολοφονία ανθρώπων.
Επιπροσθέτως, αν εσύ πιστεύεις ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης και μόνο φταίει για την άνοδο της ακροδεξιάς καλώς και το πιστεύεις, εγώ πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Γράφει η Πεταλούδα "αφού υπάρχει ανάγκη νέου ορισμού..." Ίσως όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Ποιος το λέει πως υπάρχει πραγματικά ανάγκη νέου ορισμού; Και πού σταματά ο παραλογισμός αν ανοίξει αυτό το κουτί της Πανδώρας; Εάν νιώθεις γυναίκα... είσαι γυναίκα. Και τι θα γίνει αν νιώσεις π.χ. Ιάπωνας; Είσαι; Που κανονικά θα πρέπει να γίνεται ευκολότερα, αφού αυτό είναι πραγματικά θέμα συνείδησης κι όχι π.χ. DNA. Κι αν νιώθεις δύο χρόνια νεότερος, είσαι; Κι αν κάποιος που πραγματικά έχει ξεφύγει, νιώθει π.χ. πίθηκος; Οι άλλοι θα παριστάνουμε πως είναι; Κι ας μην πει κάποιος πως αυτά δεν θα γίνουν ποτέ. Ήδη υπάρχουν κάποιοι σκόρπιοι που τα ισχυρίζονται.

Εδώ ταυτίζομαι απόλυτα με τον Φάρο.
Βλέπω στα ΜΚΔ όλο και περισσότερο, λόγω πολιτικής ορθότητας να χρησιμοποιείται και η κατάληξη -@ σε διγενή και δικατάληκτα ή μονοκατάληκτα. Δλδ ο μαθητής, η μαθήτρια, τ@ μαθητ@, κάτι το οποίο είναι εκτός από γελοίο και γλωσσολογικά λάθος. Στη γλώσσα μας (ΚΝΕ) δεν υπάρχει γράμμα ή σύμβολο @, και φυσικά δεν μπορεί να προστίθεται ένα σύμβολο αυθαίρετα στη γραμματική μιας γλώσσας.
Πρόσφατα είδα και κάτι άλλο το οποίο ήταν στα όρια του γελοίου.
Αφίσα παράταξης (αριστερόστροφης) σε Πανεπιστήμιο καλούσε ΤΑ φοιτητΑ να συμμετάσχουν σε μια πορεία.
Τα φοιτητΑ!
Δλδ @Φαροφύλακας το κουτί της Πανδώρας άνοιξε, κι αν εδώ που είμαστε κάπως πίσω βλέπουμε τέτοιες υπερβολές δεν μπορώ να φανταστώ τι έχουν επιβάλλει οι λίμπεραλς στις ΗΠΑ. Θεωρούσα hoaxes αυτά που διάβαζα περί κλασικής λογοτεχνίας και απαγόρευσης αυτής στα σχολεία, αλλά με αυτά που βλέπω θα αρχίσω να τα θεωρώ αληθινά.

Και για να το πάω και ένα βήμα πιο πέρα με σκωπτική διάθεση, πριν 2 εβδομάδες ήταν να πάω στη Βουλγαρία για επαγγελματικούς λόγους. Δυστυχώς κάπου στη διαδρομή έχασα την ταυτότητά μου και στα σύνορα δεν μπορούσα να περάσω. Αν τους έλεγα βάσει woke agenta πως αισθάνομαι Βούλγαρος, λέτε να με άφηναν να περάσω;;

 

[ΚρίτωνΓ]

Αν τους έλεγα βάσει woke agenta πως αισθάνομαι Βούλγαρος, λέτε να με άφηναν να περάσω;;

Μάλλον όχι γιατί δεν θα βρίσκανε στις βάσεις δεδομένων τους τον @Νικόλας Δε Κιντ-ωφ. Αν πάλι έβρισκες τον κατάλληλο άνθρωπο θα σε περνούσε (κλεισμένο σε κάποιο πορτ-μπαγαζ ή σε φορτηγό ψυγείο μπρρρ)

 

[Πεταλούδα]

Πάμε άλλη μία, γιατί μπαίνουν σε παράθεση (όπως ποιο πάνω στου Νικόλα που παράθεσε τον Φαροφύλακα) τα λόγια μου σε πράγματα που δεν έχω πει: εγώ αναφέρθηκα σε περιπτώσεις που αφορούν βιολογικά χαρακτηριστικά και όχι αυτοπροσδιορισμό.

Για την ιστορία, για τα θέματα που προκύπτουν από τον αυτοπροσδιορισμό, πάνω κάτω συμφωνώ.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Πετ εγώ έγραψα ασχέτως με αυτό που είπες εσύ.

 

[Πεταλούδα]

Ναι, το κατάλαβα, για αυτό έγραψα για παράθεση.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Διαβάζω πως το ΗΒΟ ετοιμάζει σειρά με τον Harry Potter και η διανομή ρόλος θα είναι σύμφωνα με τα πρότυπα της woke ατζέντας...
Προβλέπω πως η Ερμιόνη θα είναι μαύρη, ένα χαρακτήρας σίγουρα γκέι κλπ κλπ...
Άραγε που βοηθάει όλο αυτό, δλδ η αλλοίωση ενός κλασικού αγγλικού παραμυθιού...

 

[Έλλη Μ]

Ποτε προλαβε ο Χαρι Ποτερ κι εγινε κλασικος;!
Αγνοησε εσυ, ανοητες αποριες.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Εννοούσα κλασικό όσο αφορά τους χαρακτήρες!

 

[ΚρίτωνΓ]

Διαβάζω πως το ΗΒΟ ετοιμάζει σειρά με τον Harry Potter και η διανομή ρόλος θα είναι σύμφωνα με τα πρότυπα της woke ατζέντας...
Προβλέπω πως η Ερμιόνη θα είναι μαύρη, ένα χαρακτήρας σίγουρα γκέι κλπ κλπ...
Άραγε που βοηθάει όλο αυτό, δλδ η αλλοίωση ενός κλασικού αγγλικού παραμυθιού...

Μα τι τα θες; Αυτού του είδους μαλάκυνση βαράει το Χόλυγουντ από δεκαετίες. Ανεβάζουν Τρωικό πόλεμο ή ρωμαϊκές ταινίες και το καστ έχει μέσα μαύρους (υποτίθεται Ρωμαίους ή Έλληνες). Η λογοτεχνία (βλ. Χάρυ Πότερ) τη στιγμή που είναι φαντασία μπορεί να "παραποιηθεί" όπως θέλει. Όταν όμως υποτίθεται ότι δείχνεις ιστορία / αναπαριστάς ιστορικά γεγονότα δεν μπορείς να βάζεις ότι σου έρθει στο κεφάλι βάσει κάποιων κριτηρίων ισότητας / δικαιοσύνης στο κάστινγκ ή κάποιας woke ατζένας. Υποτίθεται ότι δείχνεις τον Αλέξανδρο π.χ. δεν μπορεί να έχει στρατηγούς μαύρους ή κίτρινους, πως να το κάνουμε. Όπως δεν μπορείς να παρουσιάζεις τον Αττίλα τον Ούνο ή Τζέκινς Χαν σαν ευρωπαίους. Αλλά Χόλυγουντ είναι αυτό (γι' αυτό - μεταξύ τον άλλων - το αποφεύγω όπως ο Διάολος το λιβάνι).

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

@ΚρίτωνΓ αν και ξέφυγε κάπως η κουβέντα σχετικά με το αρχικό θέμα, αλλά σχετικά με τις ταινίες και την παραποίηση κλασικών ιστοριών, ιστορικών προσώπων κλπ νομίζω πρώτοι διδάξαντες είναι οι Ιταλοί με τις περίφημες ταινίες τους τη δεκαετία του '60. Ξέρεις τώρα... Ηρακλής εναντίον Σαμσόν, Μασίστας εναντίον Ζορρό, Ο Ηρακλής στο διάστημα κλπ κλπ.
Η διαφορά βέβαια με τις σημερινές woke μαλακίες είναι ότι τότε εν γνώσει τους τα στούντιο γύριζαν αυτές τις ταινίες με σκοπό να δημιουργήσουν κάποιες καλτ ταινίες στα όρια του γραφικού. Ακόμα και οι αμερικάνικες σειρές του Ηρακλή και της Ζήνας που κακοποιούσαν βάναυσα την ελληνική μυθολογία / ιστορία / πολιτισμό ήταν καλτ και δεν έπαιρναν τον εαυτό τους στα σοβαρά! Ήταν διασκεδαστικές με τον τρόπο τους.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια καινούργια "μάστιγα".
Η woke ατζέντα υπαγορεύει πως θα πρέπει ο Ηρακλής να είναι μαύρος, ο Ρομπέν τον Δασών Κινέζος, ο Χάρι Πότερ γκέι και όλα αυτά για να μην αισθάνονται άσχημα οι μειονότητες ή για να μην υπάρχουν φυλετικές διακρίσεις. Υπάρχει ένας συγκαλυμμένος "φασισμός" και ένας λανθάνων διδακτισμός.
Βέβαια, για να επιστρέψω στο αρχικό θέμα, η σάτιρα πάνω σε αυτά τα θέματα έχει αρχίσει και είναι εύστοχη και αμείλικτη (όπως πρέπει να είναι).