Τζέφρι Ευγενίδης (Jeffrey Eugenides): "Αυτόχειρες Παρθένοι"

[Αντί επιλόγου]

Δεν έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο του! Αλλά μου φάνηκε ενδιαφέρον χαρακτήρας και άνθρωπος (και συγγραφέας φυσικά).

 

[Εμιλυ]

Το σίγουρο είναι ότι σπούδασε τον τρόπο γραφής, όπως φάνηκε από τη συνέντευξη του.
Όχι σαν κάτι άλλα ντόπια φρούτα και φρούδα που πιάνουν ένα στυλό ή ένα πληκτρολόγιο και όποιον πάρει ο χάρος

 

[Τσίου]

Κάποια υπερβολικά σημεία στο βιβλίο μου προκάλεσαν εκνευρισμό. Το α' πληθυντικό πρόσωπο, αυτό το συλλογικό λοκάρισμα στις αδελφές Λίσμπον, κλωτσούσε τη λογική μου, οπότε, σε όσους δεν άρεσε, όχι μόνο σέβομαι την άποψή τους-αυτό είναι αυτονόητο-αλλά κατανοώ και τους λόγους.
Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία του Ευγενίδη στα αγγλικά, και κρίνοντας χωρίς να συγκρίνω τα έργα μεταξύ τους, ξέρω πως στο μέλλον θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να με απογοητεύσει.
Τα στοιχεία που τον κάνουν του γούστου μου (οι εύστοχες παρατηρήσεις του, η πρόζα του με τις υπέροχες περιγραφές του και το μαύρο χιούμορ του) δεν λείπουν από κανένα έργο, ούτε και από το πρωτόλειό του. Ένα βιβλίο αντικατοπτρισμών (η έλλειψη μοναδικότητας και η κατάρρευση της γειτονιάς καθρεφτίζει την ομοιογένεια των κοριτσιών και την αργή σήψη της οικογένειας Λίσμπον), όπου κυρίαρχο ρόλο έχει η ματαιότητα και η αδυναμία του ανθρώπου να κατανοήσει τι συμβαίνει στην καρδιά και το μυαλό των άλλων.

Ο συγγραφέας ειναι Ελληνας;

Είναι Αμερικανός, με ελληνικές και ιρλανδικές ρίζες.