Τζίλιαν Φλιν (Gillian Flynn): "Σκοτεινός Τόπος"

Ίζι

Κυρά των Σκιών


Τίτλος: Σκοτεινός Τόπος
Πρωτότυπος τίτλος: Dark Places
Συγγραφέας: Τζίλιαν Φλιν (Gillian Flynn)
Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Έτος έκδοσης: 2009
Αριθμός σελίδων: 475
ISBN: 978-960-501717-0

Η επτάχρονη Λίμπι γίνεται μάρτυρας της «σατανιστικής», όπως παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ, σφαγής της οικογένειάς της. Η ίδια επιβιώνει και αναγνωρίζει τον δολοφόνο στο πρόσωπο του μεγαλύτερου αδελφού της. Είκοσι πέντε χρόνια μετά, η προβληματική Λίμπι πουλά την ιστορία της σε μια εκκεντρική λέσχη ανθρώπων παθιασμένων με διάσημες εγκληματικές υποθέσεις, που έχουν τη θεωρία ότι η Λίμπι χειραγωγήθηκε για να κατονομάσει τον αδελφό της ως δολοφόνο, κι ότι η αλήθεια δεν έχει έρθει ακόμα στο φως.

Ξεκινώντας το βιβλίο, ο αναγνώστης μπαίνει στη βρόμικη, καταθλιπτική Αμερική της Φλιν, στις συνοικίες με τους εχθρικούς γείτονες, τα περιττώματα σκύλων, τα υπολείμματα νεκρών πουλιών που κανείς δεν κάνει τον κόπο να καθαρίσει. Στη συνέχεια επισκέπτεται τη σκηνή της τραγωδίας, τη χρεοκοπημένη φάρμα όπου τέσσερα παιδιά μεγαλώνουν μέσα στη μιζέρια και την ανέχεια. Μέρη σκοτεινά και αφιλόξενα, όπως οι γωνιές εκείνες στο μυαλό της κεντρικής ηρωίδας με τις μνήμες του αιματοβαμμένου σκηνικού, που αναγκάστηκε να αφομοιώσει σε τρυφερή ηλικία.

Η Λίμπι, όπως και η Καμίλ των Αιχμηρών Αντικειμένων δεν συμπαθιέται εύκολα, τουλάχιστον με την πρώτη. Είναι ένας χαρακτήρας τραυματισμένος, δυσλειτουργικός και ενοχλητικά αληθινός. Χαρακτηρίζεται από φοβίες, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, κλεπτομανία, επιθετικότητα, αδυναμία συνύπαρξης με τους άλλους ανθρώπους. Μπορεί αυτή η διαλυμένη ψυχή να λύσει το μυστήριο που τη διαμόρφωσε; «Σοβαρά, θα προσπαθούσα να λύσω εγώ οτιδήποτε;» αναρωτιέται και η ίδια.

Μέσα σε όλα, απόλαυσα το καυστικό χιούμορ της Φλιν, που σκάει μύτη στις πιο άσχετες στιγμές. Για παράδειγμα, κάποια στιγμή η ηρωίδα παρακολουθεί ένα ντοκιμαντέρ για τη λατρεία του Σατανά στις ΗΠΑ, με συνεντεύξεις από «πραγματικούς» σατανιστές: «Οι δύο πιο εντυπωσιακοί από τους σατανιστές φορούσαν μαύρα, είχαν πεντάλφες κρεμασμένες στον λαιμό τους και μαύρο αϊλάινερ σαν αποτύπωμα ρόδας αυτοκινήτου κάτω απ’ τα μάτια τους, αλλά κάθονταν στο σαλόνι του σπιτιού τους, σε έναν φθηνό βελουτέ καναπέ, και στα δεξιά τους φαινόταν και ένα μέρος της κουζίνας, όπου ένα κίτρινο ψυγείο βούιζε χαρωπά πάνω σε ένα ζωηρόχρωμο πλαστικό δάσπεδο. Τους φαντάστηκα μετά τη συνέντευξη να ψαχουλεύουν στο ψυγείο για τονοσαλάτες και κόκα κόλες, με τις μαύρες κάπες τους να πέφτουν μπροστά και να τους εμποδίζουν».

Η Τζίλιαν Φλιν είναι νέα Αμερικανίδα συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Έχοντας διαβάσει και τα τρία βιβλία που έχει γράψει, την κατατάσσω στους πολύ αγαπητούς μου συγγραφείς. Τα δύο πρώτα της έργα, τα Αιχμηρά Αντικείμενα και τον Σκοτεινό Τόπο, τα απόλαυσα ιδιαίτερα και τα θυμάμαι ακόμα, μήνες μετά την ανάγνωσή τους. Το τρίτο της βιβλίο, το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε, μου άρεσε επίσης πολύ, όμως το βρήκα κατώτερο από τα δύο άλλα, με υπερβολική και κάπως αναληθοφανή ιστορία.



Και τα τρία βιβλία της Φλιν τράβηξαν την προσοχή της βιομηχανίας του κινηματογράφου. Ο Σκοτεινός Τόπος και το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε έχουν μεταφερθεί ήδη στο σινεμά, και οι ταινίες αναμένεται να κυκλοφορήσουν σύντομα. Τα Αιχμηρά Αντικείμενα βρίσκονται στο στάδιο της παραγωγής. Έχω μεγάλη περιέργεια για τη μεταφορά του Σκοτεινού Τόπου, μια και τον ρόλο της Λίμπι θα παίξει η Σαρλίζ Θερόν. Η Λίμπι περιγράφεται ως πολύ κοντή (1,50), αγοροκόριτσο, με πολύ αδύνατο σώμα, σχεδόν υπανάπτυκτο και παιδικό. Η Θερόν απ’ την άλλη είναι πανύψηλη, εντελώς γυναίκα, με σώμα καθόλα ανεπτυγμένο! Πάντως στις φωτογραφίες μού αρέσει και τη βρίσκω ταιριαστή.
 
Last edited by a moderator:
Υπέροχη για άλλη μια φορά.
Προσωπικά την κυρία Φλιν δεν την ξέρω (ούτε με τα αστυνομικά κόλπα είμαι οπαδός) όμως,
η παρουσίαση είναι δυνατή και με τράβηξε απ' τ' αυτί. Σίγουρα θα ψάξω το θέμα.
 
Ο σκοτεινός τόπος είναι, τουλάχιστο για μένα, ένα πολύ ενδιαφέρων και λίγο διαφορετικό από τα τετριμμένα, αστυνομικό βιβλίο. ΤΤο είχα πράγματι απολαύσει όταν το διάβασα και ήταν ο λόγος που πήρα και τα «αιχμηρά αντικείμενα» αλλά ακόμη δεν αξιώθηκα να το διαβάσω. Όσο για το τρίτο βιβλίο το Κορίτσι που εξαφανίστηκε δεν γνώριζα καν οτί υπήρχε :ωιμέ: ... θα το κοιτάξω

Ευχαριστούμε Ιζι για την πολύ ωραία παρουσίαση:))
 
Έχω διαβάσει 'Το Κορίτσι Που Εξαφανίστηκε' και πραγματικά με άφησε έκπληκτο!
Είναι σίγουρα μέσα στην πεντάδα των αγαπημένων μου βιβλίων.
Πολλοί λένε πως είναι κατώτερο από τα άλλα δύο της (Αιχμηρά αντικείμενα, Σκοτεινός τόπος) οπότε σίγουρα θα τα διαβάσω και αυτά.
 
Με διευκολύνεις απίστευτα γιατί ήμουν σε δίλημμα να ξεκινήσω να διαβάζω δικά της και μάλιστα βρήκα σε προσφορά το "Σκοτεινός τόπος" και ήθελα να το πάρω. :μπράβο:
 
Εχω διαβασει και τα 3 της βιβλια πολυ καλη γραφη και η πλοκη σε υψηλα επιπεδα!Περιμενουμε πολλα απο την Κυρια Φλιν στο μελλον!
 
Mόλις το τελείωσα και μπορώ να πω ότι απόλαυσα την ανάγνωση του. Τελικά μου αρέσει αρκετά η Φλιν.
Καλογραμμένο με γρήγορη πλοκή και ωραίο τέλος. Η εναλλαγή των κεφαλαίων από το παρελθόν στο παρόν μου άρεσε ιδιαίτερα.

Μπράβο Ιζι για μια ακόμα φορά για την υπέροχη παρουσίαση σου!
 
Το τελείωσα χθες και μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά. Δεν με ενθουσίασε το τέλος
Δεν μου αρέσουν στα αστυνομικά όταν τελικά ο δολοφόνος είναι ο άσχετος περαστικός αν και εδώ τελικά το σώζει κάπως
Δεν με ενδιαφέρει όμως μόνο ο δολοφόνος όταν διαβάζω ένα αστυνομικό (αν και όπως και να το κάνουμε η λύση του μυστηρίου έχει σημαντική ρόλο στην τελική αξιολόγηση ενός αστυνομικού βιβλίου). Ανεξάρτητα από την λύση του μυστηρίου (τιε τελευταίες 20-30 σελίδες), το υπόλοιπο είναι ένα αρκετά (πολύ) καλογραμμένο αστυνομικό που νομίζω ότι θα ικανοποιήσει τον λάτρη της νουαρ λογοτεχνίας. Σίγουρα κάποια στιγμή θα διαβάσω και το τρίτο της (το κορίτσι που εξαφανίστηκε) αν και απ' ότι λέτε στη λέσχη είναι αρκετά κατώτερο από τα άλλα δυο (δεν έχω δει ούτε την ταινία ακόμα).
 
Δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο της Φλιν. Έχω δει μονάχα την ταινία " Το κορίτσι που εξαφανίστηκε ". Τον "Σκοτεινό τόπο" το κέρδισα σε έναν διαγωνισμό.Λόγω του οτι έχω πολλά αδιάβαστα το άφησα στην άκρη. Επειδή όμως μου άρεσε πολύ η παρουσιάσή σου Ίζι, λέω να επισπεύσω την ανάγνωσή του. :πάνω:
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Είδα την ταινία τελικά και τη βρήκα αρκετά καλή, πιστή στο πνεύμα και τη δομή του βιβλίου (παρελθόν και παρόν εναλλάσσονται σκηνή-σκηνή). Έχω σοβαρές αντιρρήσεις για την επιλογή της Σαρλίζ Θερόν, όμως γενικά δεν μου φαίνεται και πολύ πειστική ηθοποιός. Πολύ όμορφη και θηλυκή βέβαια - καμία σχέση με τη Λίμπι δηλαδή, η οποία μου έφερνε απ' τις περιγραφές στο μυαλό μια φιγούρα τύπου Λίσμπεθ Σαλάντερ, χωρίς το πανκ στοιχείο.
 
Πολυ καλο το διαβασα πριν 5-6 μηνες και πραγματικα με ειχε ενθουσιασει το γεγονος οτι το παρουσιαζε απο τα ματια των μελων της οικογενειας και πιθανανοτατα του δολοφονου.Στο μπλεκει πολυ ομορφα ωστε να αδυνατεις να το αφησεις απο τα χερια σου με τις πααλληλες χρονικα αφηγησεις
 
Το τελειώσα και εγώ χθες το βράδυ και συμφωνώ με αυτά που λέτε αλλά λίγοοο περισσότερο με τον Κόρτο στο παρακάτω σημείο.

Το τελείωσα χθες και μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά. Δεν με ενθουσίασε το τέλος. Ανεξάρτητα από την λύση του μυστηρίου (τιε τελευταίες 20-30 σελίδες), το υπόλοιπο είναι ένα αρκετά (πολύ) καλογραμμένο αστυνομικό που νομίζω ότι θα ικανοποιήσει τον λάτρη της νουαρ λογοτεχνίας.
Μια φράση που εγώ την πήρα αλλιώς, ένας λανθασμένος συλλογισμός μου, με οδήγησε στη σωστή λύση του μυστηριού (κατά το ήμισι τουλάχιστον). Μου άρεσε πάντως και κυρίως ο τρόπος που το έγραφε, που βλέπαμε την υπόθεση από 3 οπτικές, 3 ανθρώπων. :πάνω::σύμφωνοι:
 
Διάβασα τα αιχμηρά αντικείμενα που το βρήκα πολύ καλό και αμέσως μετά διάβασα τον σκοτεινό τόπο που το βρήκα εξίσου καλό και ποιο χορταστικό αφού ήταν και ποιο μεγάλο.

Αυτό που μ ’αρέσει στη Flynn είναι ότι φτιάχνει πολύ ρεαλιστικούς χαρακτήρες, χαρακτήρες που μπορεί να υπάρχουν ανάμεσά μας αλλά να μην τους έχουμε δώσει ποτέ σημασία, που πιθανόν να μην τους θέλαμε στην παρέα μας αλλά μέσα από την διήγηση της συγγραφέως κατανοούμε τις αδυναμίες τους και συμπάσχουμε μαζί τους.

Στον Σκοτεινό τόπο το μπρος πίσω της διήγησης δίνει μια τραγικότητα στο βιβλίο με το ποιο τραγικό πρόσωπο, για μένα, να είναι η μητέρα των παιδιών η οποία κάνει ότι μπορεί, δίνει και τη ζωή της ακόμα, για να προστατέψει την οικογένειά της αλλά με τις ενέργειές της δεν καταφέρνει τίποτε άλλο από το να φέρνει ποιο κοντά την αναπόφευκτη καταστροφή, και εμείς, που ξέρουμε το τέλος, παρακολουθούμε ανήμποροί, σαν θεατές αρχαίου δράματος, το τραγικό τέλος να πλησιάζει.

Εντυπωσιασμένος από αυτά τα δύο βιβλία έσπευσα να αγοράσω και το τρίτο, το κορίτσι που εξαφανίστηκε το οποίο με απογοήτευσε και το τέλειωσα με το ζόρι, ακόμα μεγαλύτερο μέγεθος και ιστορία σαν να προοριζόταν για το Hollywood.

Επιστρέφοντας στα δύο πρώτα βιβλία της Flynn εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι γράφει πράγματα που δεν τα περίμενα από γυναίκα συγγραφέα και δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά στις ευχαριστίες του σκοτεινού τόπου στη σελίδα 531 της έκδοσης pocket γράφει ακριβώς ευχαριστώντας τον σύζυγο της «τι να πω για έναν άντρα που ξέρει πως σκέφτομαι και παρ’όλα αυτά κοιμάται δίπλα μου με σβηστό το φως».
 
@Αμνημων, εγώ όταν διάβασα αυτό το τελευταίο, ασυναίσθητα μου βγήκε ενα γελακι,όχι ειρωνικό κάθε άλλο μάλιστα, γιατί είχα σκεφτεί, οι ανθρώποι γύρω της, πως την αντιμετωπίζουν;
 
Το φοβερό είναι ότι μετά γράφει «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» όπου περιγράφει
όλη αυτή την πλεκτάνη που έστησε η απογοητευμένη σύζυγος, αυτό κι αν είναι έμμεση προειδοποίηση.
 
Last edited by a moderator:
Top