Τι γνωρίζετε για το βιβλίο "50 αποχρώσεις του γκρι"; ("Fifty Shades Of Grey")

[Αξία]

Εντάξει, Κρίστιαν, αλλά μην ξεχνάς να κατουράς κιόλας πού και πού!

Έχω λιώσει στο γέλιο. Είναι μία από τις αγαπημένες μου αποκρίσεις σε τέτοιου τύπου δηλώσεις.

Όσον αφορά στο ότι πλέον η στάση των ανθρώπων στο σεξ έχει χαλαρώσει με αποτέλεσμα η λογοτεχνία να γίνεται πιο "πρόστυχη" εγώ δεν είμαι απόλυτα σύμφωνη. Πιστεύω ότι μάλλον ισχύει το αντίθετο. Όσο πιο απελευθερωμένη είναι μια κοινωνία σε αυτά τα θέματα τόσο λιγότερα αποθυμένα υπάρχουν και άρα τόσο λιγότερη ανάγκη να καλυφθούν τα αποθυμένα αυτά μέσα από κάποια αναγνώσματα. Τρανό παράδειγμα στην υπόθεση αυτή είναι οι γιαπωνέζοι που κατεξοχήν διαβάζουν μάνγκα για όλα τα γούστα, τα φύλα, τις ηλικίες κλπ. Αυτό που παρατηρείται είναι ότι ενώ η γιαπωνέζικη κοινωνία είναι αρκετά αυστηρή όσον αφορά τα ήθη και το σεξ, τα μανγκα ρομαντικού και ερωτικού περιεχομένου δεν γνωρίζουν πραγματικά όρια!!! Αδέρφια μεταξύ τους, περίεργα παιχνίδια, μια γυναίκαι να πολιορκείται (και τα συναφή) από πέντε άντρες και το αντίστροφο, ζωόμορφοι χαρακτήρες που ελκύουν κλπ. Κάποιοι αρσενικοί χαρακτήρες θα έκαναν τον Κρίστιαν να κοκκινήσει.

Αυτό που βλέπουμε στη λογοτεχνία που διαβάζεται κυρίως από τις γυναίκες της Ευρώπης και Αμερικής είναι όχι η απελευθέρωση, αλλά ο πόθος για "δέσμευση" αιώνια με έναν μόνο άντρα που θα είναι τέλειος και δε θα χει μάτια για καμία άλλη. Σκεφτείτε το. Ο Έντρουαρτ θέλει να περάσει μια αιωνιότητα με την Μπέλα, ο Κρίστιαν παρά τα γούστα του τρέχει πίσω από την πρωταγωνίστρια σαν σκυλάκι, της αγοράζει ρούχα, τη γνωρίζει στη μαμά του, στο Τρου Μπλαντ όλοι παλεύουν να έχουν την Σούκι κατά αποκλειστικότητα, έχουμε ένα γάμο...

Τα παραδείγματα είναι πολλά και το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι η λογοτεχνία ερωτικού περιεχομένου στοχεύει αλλά και εκφράζει κάθε φορά τις επιθυμίες και τα αποθυμένα του αναγνωστικού κοινού, το οποίο πιο πολύ αποζητά αυτό που συνήθως στο μέγιστο στερείται.

 

[Λουκουμάς]

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου...Έτσι όπως έχουν χαλαρώσει οι σχέσεις μεταξύ των 2 φύλων πλέον οι γυναίκες συνήθως ψάχνουν τον λευκό ιππότη..Τον άντρα που θα είναι και σκληρός αλλά και αθεράπευτα ερωτευμένος μαζί τους..Και προφανώς εκεί στοχεύουν τα ανάλογα βιβλία..Απλά αυτό που ήθελα να πω είναι οτι πλέον επειδή τα "όρια" έχουν χαλαρώσει κάποια πράγματα ή καταστάσεις δίνονται πιο ωμά στο αναγνωστικό ή το τηλεοπτικό κοινό..Γιατί πολύ απλά κάποια πράγματα πλέον θεωρούνται δεδομένα και μη καταδικαστέα..

 

[Μήτις]

να μη σου πω πόσο γέλασα με την έκφραση του Κρίστιαν: "Εγώ δεν κάνω έρωτα. Γ@μ@ω" κι ένα σωρό άλλα πράγματα (γιατί έχω κρατήσει και σημειώσεις )

Εντάξει, όταν διάβαζα το βιβλίο είχα πεθάνει στα γέλια με όλη αυτή τη συμπεριφορά(εγώ γ@μ@ω, ας κάνουμε vanilla sex,fuck the paperwork κοκ). Και επίσης θέλω να μου λύσει κάποιος τις παρακάτω απορίες: Πρώτον, γιατί η πρωταγωνίστρια αναφωνούσε κάθε δυο δευτερόλεπτα holy cow (κουράστηκα να βλέπω αυτές τις λέξεις). Δεύτερον ποια φυσιολογική 22χρονη φοιτήτρια δεν έχει υπολογιστή, εργασίες δεν κάνουνε στη σχολή της; Βιβλιογραφικές βάσεις δε ψάχνουν; Και τρίτον και κυριότερο: Γιατί θεωρείται ο Κρίστιαν το απόλυτο αρσενικό;Εγώ αν είχα γκόμενο που αγόραζε την εταιρία που δούλευα για να με ελέγχει, παρακολουθούσε το στίγμα του κινητού μου για να με βρει ανά πάσα στιγμή, συγγνώμη αλλά θα τον θεωρούσε ψυχάκια και θα απομακρυνόμουν.
Τέλος πάντων.

 

[Στράτης]

Σαν έκφραση αν μου την έλεγε κάποιος θα το θεωρούσα τραγικό.. Η όλη έκφραση όμως αποτελεί κομμάτι του χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα που παρουσιάζεται μέσα απο την εξέλιξη της υπόθεση ..Ένας άνθρωπος με πολλές και ιδιαίτερες ερωτικές εμπειρίες σοκάρεται επειδή η σύντροφος για την οποία ενδιαφέρεται είναι παρθένα και το θεωρεί "ψεγάδι".. Απο άποψη λογικής είναι πολύ λάθος σύμφωνα όμως με τον χαρακτήρα του "λογικό".. Δεν καταλαβαίνω γιατί σε ξενίζει τόσο..Δεν είναι μια άποψη που προσπαθεί να περάσει στο κόσμο το βιβλίο, οτι δηλαδή το να είναι παρθένα μια κοπέλα είναι λάθος που πρέπει να διορθωθεί, αλλά την άποψη του εν λόγω κυρίου για το θέμα..

Γενικά ίσως ο λόγος που δεν με σόκαρε το βιβλίο είναι γιατί έχει ανοιχτεί τόσο το θέμα σεξ στις μέρες μας, άσχετα αν συμφωνώ ή όχι, που πλέον όλα μου φαίνονται γνώριμα..Και ναι υπάρχουν άντρες που θεωρούν την παρθενιά μιας κοπέλας "κουσούρι", κύπελο προς κατάκτηση κτλ κτλ.. Αυτούς τους τύπους τους απεχθάνομαι αλλά πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον να μάθω το λόγο που το υποστηρίζουν αυτό..Και συνήθως υπάρχει κάποιος λόγος..

Καλημέρα όλη μέρα σε όλους.
Πρώτα απ' όλα να πω ότι δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, δεν ξέρω τι αξία θα έχει η γνώμη μου.

Θα ήθελα να σταθώ στην έκφραση «τι; είσαι παρθένα; Πρέπει να το διορθώσουμε αμέσως αυτό!» και στην εφαρμογή της, στην πραγματική ζωή.

Συμφωνώ κι εγώ, το θέμα σεξ σήμερα, έχει ανοιχτεί με περίεργο τρόπο και μας φαίνεται γνώριμο το κάθε τι με αυτό.
Η παρθενιά μιας γυναίκας είναι ακόμη κεφάλαιο ολόκληρο. Δεν είναι κουσούρι, είναι έπαθλο.
Ο άντρας είναι μπουνταλάς και η γυναίκα το γνωρίζει καλά αυτό. Κατέκτησα παρθένα, είμαι ο πρώτος κι ο τελευταίος που θα θυμάται, είμαι ο κυνηγός, το απόλυτο όπλο...κι άλλα χαριτωμένα.

Βέβαια, κάθε εποχή είχε τους τρόπους της, πιστεύω πως είναι κι αυτό στο ατελείωτο παιχνίδι των φύλων αλλά και στα...ήθη κι έθιμα που μας τραβάνε απ' τ' αυτί.
Από προσωπικές εικόνες:
Ηλικιωμένος, στα νιάτα του με χρήμα, άνεση και χρόνο, μου εξιστορούσε πολλές φορές διάφορες ιστορίες του. Μποέμ, με νεότατη γυναίκα (πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας). Πως στα χρόνια που έζησε, γνώρισε όλη την «ωραία» Αθήνα. -Την όμορφη Σπεράντζα με τα πλούσια προσόντα, την πανέμορφη Ζωζώ, με τα κάτασπρα μπουτάκια, για τα υπέροχα μπαλέτα με τα τρυφερά, κατάξανθα αγοράκια, να λικνίζονται με χάρη, και πολλά πολλά άλλα.
Στο τέλος, πάντοτε έλεγε: «Δεν άφηνα τίποτα, μέχρι και την κόμπρα στο βουνό κουτούπωσα, όμως, σαν την παρθενιά δεν υπάρχει τίποτα. Σκληρή αγγαρεία όμως απαραίτητη. Ο σωστός άντρας πρέπει να έχει δύο πράγματα: να μην ντρέπεται να πει πως είναι και μαλάκας και να έχει πάρει παρθενιά».

Στην εποχή του πρόσφατου Μινιόν και στις νυχτερινές βόλτες με μαυροδάφνες σε πάρκα, στα τελευταία χρόνια με τα φλιπεράκια.
Ένας όμορφος νέος, ο πιο όμορφος της παρέας, «έβγαζε» και το πιο δύσκολο «μωρό», αεροπορικό μπουφάν, λευκό φανελάκι και μεγάλος γυναικοκατακτητής. Συνήθιζε να λέει: «Ρε συ, τις γουστάρω όλες, πάντα μαθαίνω και κάτι που δεν ήξερα απ' τις ρουφιάνες. Ρε, το ξέρεις πως τις προάλλες μου 'ρθε η Χ και κάθισε στο τραπέζι και μ' άρχισε στα χαζά. Στο τέλος μου λέει όλο νάζι -Δημήτρη, θέλω να είσαι ο πρώτος μου...», ήταν η δεύτερη και καταϊδρωμένη ρε φίλε...

Στο σήμερα. Κοπέλα, βαριά δεκαοκτώ να λέει για την τρίτη έκτρωση με λυγμούς, για τον άθλιο Χ που πήγε με την πρώην του πρώην της και την παράτησε, "δεν υπολόγισε ούτε τους τέσσερις μήνες σχέσης. Όλοι μόνο για να πηδήξουν είναι. Τα ζώα. Την παρθενιά, ούτε που τη θυμάμαι".
Και το τελευταίο χαριτωμένο: Νεαρούλα να λέει τα μυστικά της σε μεγάλη της ξαδέρφη: «έχω κάνει στοματικό, πολλές φορές, όμως ξέρεις κάτι; Θέλω να προχωρήσω και στα άλλα, όμως ρε συ, τα αγόρια της τάξης μου είναι μικρά...ακόμα μυρίζουν...».

Σημ. Συγγνώμη και πάλι, έχω αργήσει τρελά και πρέπει να κλείσω.

 

[Φτωχόπαιδο]

Μιας κι εγώ δεν διάβασα το βιβλίο, και μάλλον δεν προβλέπεται για λόγους...δεοντολογικούς! Πάντως το συγκεκριμένο το διάβασαν αρκετοί γνωστοί μου, και το βρήκαν: πολύ καλό, εξαιρετικό, το κορυφαίο, αριστούργημα κτλ. κτλ. Λεπτομέρεια, αυτό να' ναι και το μοναδικό βιβλίο που διάβασαν τα τελευταία 10 χρόνια, άντε 5 χρόνια!!!

 

[Ορφεύς]

γνωρίζω ότι ειναι εμπνευσμένο απο την ταινία


[video=youtube;AFma24S-Uvw]https://www.youtube.com/watch?v=AFma24S-Uvw[/video]