@Φάρε, είμαι σίγουρη ότι δεν είναι η Ιωάννα μας 
))
))
Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό, στο λεωφορείο, στο τραμ κ.τ.λ.
- Thread starter Μορφέας
- Start date
Πάντως αν συνεχίσει να κοιτά δεξιά αριστερά να δει τι διαβάζει ο κόσμος δεν την βλέπω να τελειώνει σύντομα του Δουβλινέζους
@Μεταλλαγμένη, εδώ που τα λέμε, αν δεν κρατάει και σμαρτφόουν για να είναι από τους ΤΙΔΑΜΕΛΕ, μάλλον εγώ θα είμαι.
@Κόρτο, τους τελείωσα
@Κόρτο, τους τελείωσα
Λοιπόν, λοιπόν!
Τη σήμερον, Σάββατο, Μαΐου 9, στις 9:15 το πρωί, στις στάση του 040 με περίμενε ένας κύριος, καμαρωτός-καμαρωτός, με το βιβλίο του στο χέρι. Ο εν λόγω κύριος διάβαζε το βιβλίο "φύλαξε τ' όνειρο" της Barbara Taylor Brandford. Έβγαλα κι εγώ τη σκακιστική νουβέλα για να του κάνω παρέα.
Μισή ώρα αργότερα, στο σταθμό Ομόνοια, περιμένοντας το μετρό προς Ελληνικό, μια νεαρή κοπέλα διάβαζε τα ποιήματα του Paul Eluard. Μέσα στο μετρό υπήρχε κι άλλη μια κοπέλα που διάβαζε, αλλά δεν κατάφερα να δω τον τίτλο του βιβλίου της.
Τη σήμερον, Σάββατο, Μαΐου 9, στις 9:15 το πρωί, στις στάση του 040 με περίμενε ένας κύριος, καμαρωτός-καμαρωτός, με το βιβλίο του στο χέρι. Ο εν λόγω κύριος διάβαζε το βιβλίο "φύλαξε τ' όνειρο" της Barbara Taylor Brandford. Έβγαλα κι εγώ τη σκακιστική νουβέλα για να του κάνω παρέα.
Μισή ώρα αργότερα, στο σταθμό Ομόνοια, περιμένοντας το μετρό προς Ελληνικό, μια νεαρή κοπέλα διάβαζε τα ποιήματα του Paul Eluard. Μέσα στο μετρό υπήρχε κι άλλη μια κοπέλα που διάβαζε, αλλά δεν κατάφερα να δω τον τίτλο του βιβλίου της.
Πόσο χαίρομαι που υπάρχει ένα τέτοιο νημάτιο στη λέσχη μας!!! )) Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους μέσα στα ΜΜΜ ειδικά τις εκφράσεις τους που βγάζουν μια αίσθηση βαρεμάρας,δυσανασχέτησης και ανυπομονησίας καμιά φορά μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους.. Βέβαια αυτή η συνήθειά μου, μετατρέπεται αμέσως σε περιέργεια όταν τους βλέπω να διαβάζουν κάτι και θέλω να μάθω οπωσδήποτε τι είναι αυτό χεχε.
Ξεκινάω κι εγώ λοιπόν με το πρώτο βιβλιο-ρεπορτάζ μου.
Παρασκευή κατά τις 8 και μισή το πρωί,μέσα στο ασφυκτικά γεμάτο μετρό το οποίο κατευθύνεται προς Αεροδρόμιο,μπαίνει μέσα φουριόζα νεαρή κυρία η οποία κρατά στα χέρια της την Ερωμένη του Φρόυντ,βολεύεται και συνεχίζει προσηλωμένη το ανάγνωσμα της.
Στην επιστροφή, μέσα στο τραίνο προς Κηφισιά (κατά το μεσημεράκι) βρίσκω καθιστή κυρία στα 50's της,φορώντας τα αξιαγάπητα γυαλάκια της και διαβάζοντας την Μωβ Ομπρέλα της Άλκης Ζέη,την οποία και τελείωνε. Κάθομαι απέναντι της βγάζω το κινητό για να κρατήσω σημείωση τον τίτλο κλπ. σαν να κατάλαβε πως κάτι περίεργο ετοίμαζα,κάρφωσε το βλέμμα της πάνω μου για κάμποσα δευτερόλεπτα...Σκιάχτηκα για λίγο ,λέτε να διάβαζε τη σκέψη μου?
)) Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους μέσα στα ΜΜΜ ειδικά τις εκφράσεις τους που βγάζουν μια αίσθηση βαρεμάρας,δυσανασχέτησης και ανυπομονησίας καμιά φορά μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους.. Βέβαια αυτή η συνήθειά μου, μετατρέπεται αμέσως σε περιέργεια όταν τους βλέπω να διαβάζουν κάτι και θέλω να μάθω οπωσδήποτε τι είναι αυτό χεχε. Ξεκινάω κι εγώ λοιπόν με το πρώτο βιβλιο-ρεπορτάζ μου.
Παρασκευή κατά τις 8 και μισή το πρωί,μέσα στο ασφυκτικά γεμάτο μετρό το οποίο κατευθύνεται προς Αεροδρόμιο,μπαίνει μέσα φουριόζα νεαρή κυρία η οποία κρατά στα χέρια της την Ερωμένη του Φρόυντ,βολεύεται και συνεχίζει προσηλωμένη το ανάγνωσμα της.
Στην επιστροφή, μέσα στο τραίνο προς Κηφισιά (κατά το μεσημεράκι) βρίσκω καθιστή κυρία στα 50's της,φορώντας τα αξιαγάπητα γυαλάκια της και διαβάζοντας την Μωβ Ομπρέλα της Άλκης Ζέη,την οποία και τελείωνε. Κάθομαι απέναντι της βγάζω το κινητό για να κρατήσω σημείωση τον τίτλο κλπ. σαν να κατάλαβε πως κάτι περίεργο ετοίμαζα,κάρφωσε το βλέμμα της πάνω μου για κάμποσα δευτερόλεπτα...Σκιάχτηκα για λίγο ,λέτε να διάβαζε τη σκέψη μου?
Last edited:
Αναλόγως ποση ώρα την κοίταζες επίμονα εσύ, πρώτα.Κάθομαι απέναντι της βγάζω το κινητό για να κρατήσω σημείωση τον τίτλο κλπ. σαν να κατάλαβε πως κάτι περίεργο ετοίμαζα,κάρφωσε το βλέμμα της πάνω μου για κάμποσα δευτερόλεπτα...Σκιάχτηκα για λίγο ,λέτε να διάβαζε τη σκέψη μου?
Ίσως και να παρασύρθηκα λιγάκι :ε;:Αναλόγως ποση ώρα την κοίταζες επίμονα εσύ, πρώτα.
Eγώ πάλι άκουσα κάποιες άλλες φήμες... είναι -λέει- ένας περίεργος Φραγκισκανός μοναχός που μοιάζει λέει καταπληκτικά -λέει- του Σον (όχι του Σον Πεν... όχι...) του Σον του άλλου... που εδώ πατεί και αλλού βρίσκεται... Περιπλανώμενος Ιουδαίος; Ω, όχι... άλλο βιβλίο αυτό, άλλος ήρωας, άλλο θρήσκευμα... Μα, ας μη φιλοσοφήσουμε τώρα πάνω στο "που" και το "αλλού", να χαρείς...Ιωάννα, κάποιος μου έλεγε τις προάλλες για μια ύποπτη κοπελίτσα που περιφέρεται στο μετρό δήθεν πηγαίνοντας κάπου και κοιτάζει έντονα και παράξενα όσους διαβάζουνε βιβλία.
Οι ίδιες πάλι (φήμες ντε) λένε πως κυκλοφορεί με 13 μεγαπίξελζ κρυμμένα καλά κάτω από τον χιλιομπαλωμένο μάλλινο σκουρόχρωμο στο χρώμα του καρυδιού μανδύα του και φωτογραφίζει -λέει- κόσμο που μπορεί να τύχει να διαβάζει, ας πούμε, λέει, να τύχει, λέγω, του Δουβλινέζους του Τζουζ, του Εντζόυ, του Τζους (από πορτοκάλια!), του... δεν θυμάμαι πώς τον λένε... Ε, και αν τον τελείωσε, ε όλο και κάποιο άλλο θα αρχίζει να διαβάζει (ο κόσμος για)... "Η βιβλιοφαγία του ήτο απύθμενος, η βουλιμία του δε δεν εγνώριζε όριο..."
Γιατί καλέ μου Άντσο, ποιος δύναται να γνωρίζει σε πόσες και σε ποιες άλλες αγαθές αδελφότητες μπορεί να είναι τούτος αγαθό μέλος... Τι δα; Ε, μη σε μέλει (sic) ...
ΥΓ: Αερικό της Νύχτας, μη φοβού και μη σκιάζεσαι. Τζαστ... σμάιλ!
))Τα δικά μου 2 σεντζ: ξανθιά κυρία αλσ πάνω στο 39άρι (Σαλονίκη), πριν κάτι μέρες που θα πήγαινα από τη Δύση προς το Κέντρο, διάβαζε ένα βιβλίο κάποιας Λούλας Καλαϊτζοπούλου, με τίτλο που πρόλαβα να δω "... της μοίρας"...
Μια άλλη πάλι κυρία, και αυτή ξανθιά, αλσ, διάβαζε μοναχή και πλήρως απορροφημένη σε καφέ της Βέροιας το αλσ βιβλίο της...
Συμπέρασμα: οι μελαχροινές δεν διαβάζουν δημόσια.
Το λοιπόν...
Τη σήμερον, Μαΐου 11 και ώρα 2:50 στο μετρό προς Ανθούπολη μια πανύψηλη κοπέλα διάβαζε "Το βαλς του αποχαιρετισμού" του Μίλαν Κούντερα. Λίγο αργότερα, στον ηλεκτρικό για Πειραιά, μια κυρία διάβαζε ένα πορτοκαλί βιβλίο, ο τίτλος του οποίου άρχιζε: "Το κορίτσι του/της..." και ακολουθούσαν δύο ξένες λέξεις. Καμία ιδέα;
Σημ.: Μελαχρινές αμφότερες.
Σημ.2: Κι εγώ, με τις εικόνες από τη ζωή στο χωριό.
Τη σήμερον, Μαΐου 11 και ώρα 2:50 στο μετρό προς Ανθούπολη μια πανύψηλη κοπέλα διάβαζε "Το βαλς του αποχαιρετισμού" του Μίλαν Κούντερα. Λίγο αργότερα, στον ηλεκτρικό για Πειραιά, μια κυρία διάβαζε ένα πορτοκαλί βιβλίο, ο τίτλος του οποίου άρχιζε: "Το κορίτσι του/της..." και ακολουθούσαν δύο ξένες λέξεις. Καμία ιδέα;
Σημ.: Μελαχρινές αμφότερες.
Σημ.2: Κι εγώ, με τις εικόνες από τη ζωή στο χωριό.
Να 'μαστε πάλι!
Το λοιπόν, σήμερα, Μαΐου 25 και ώρα 17:15 στο μετρό προς Ανθούπολη κυρία διάβαζε όρθια το βιβλίο "η φανέλα με το εννιά" του Μένη Κουμανταρέα. Λίγο αργότερα, στον ηλεκτρικό προς Πειραιά μια άλλη κυρία διάβαζε καθιστή το βιβλίο "Δακρυσμένα φεγγάρια" της Κάλης Καραντζά. Στο ίδιο βαγόνι εντόπισα άλλα τρία βιβλία (διαβάζει ο κόσμος) αλλά δεν είδα ούτε τίτλο ούτε συγγραφέα. Το ένα πάντως μιλούσε για τον Κάφκα.
Το λοιπόν, σήμερα, Μαΐου 25 και ώρα 17:15 στο μετρό προς Ανθούπολη κυρία διάβαζε όρθια το βιβλίο "η φανέλα με το εννιά" του Μένη Κουμανταρέα. Λίγο αργότερα, στον ηλεκτρικό προς Πειραιά μια άλλη κυρία διάβαζε καθιστή το βιβλίο "Δακρυσμένα φεγγάρια" της Κάλης Καραντζά. Στο ίδιο βαγόνι εντόπισα άλλα τρία βιβλία (διαβάζει ο κόσμος) αλλά δεν είδα ούτε τίτλο ούτε συγγραφέα. Το ένα πάντως μιλούσε για τον Κάφκα.
Εχω κι εγώ σημερινό ρεπορτάζ από το μετρό προς Ελληνικό κατά τις 8:
1) Μια κοπελίτσα διάβαζε το "Assassin's Creed: Revelations" του Olive Bowden (μα καλά, έχει βγει και βιβλίο;)
2) Δυο κυρίες διάβαζαν κάτι κουτσομπολίστικα περιοδικά, αλλά δεν μπόρεσα να δω ποια.
3) Μια κοπέλα διάβαζε κάτι που μου φάνηκε σαν δικαστική απόφαση.
1) Μια κοπελίτσα διάβαζε το "Assassin's Creed: Revelations" του Olive Bowden (μα καλά, έχει βγει και βιβλίο;)
2) Δυο κυρίες διάβαζαν κάτι κουτσομπολίστικα περιοδικά, αλλά δεν μπόρεσα να δω ποια.
3) Μια κοπέλα διάβαζε κάτι που μου φάνηκε σαν δικαστική απόφαση.
Μπράβο βρε Μεταλλαγμένη που γράφεις κι εσύ και δεν κάνω συνεχώς διπλές αναρτήσεις.
Το λοιπόν, χτες Μαΐου 26 και ώρα 16:30 κυρία διάβαζε στο μετρό προς Ανθούπολη το βιβλίο "τα δάκρυα του Θεού" της Χρύσας Δημουλίδου. (είχε άλλο όνομα παλιά; Δεν το είχα πάρει χαμπάρι.)
Το λοιπόν, χτες Μαΐου 26 και ώρα 16:30 κυρία διάβαζε στο μετρό προς Ανθούπολη το βιβλίο "τα δάκρυα του Θεού" της Χρύσας Δημουλίδου. (είχε άλλο όνομα παλιά; Δεν το είχα πάρει χαμπάρι.)
Παιχνιδάκι είναι, βρε Τζάρλαξλ. Δεν είναι υποχρεωτικό να συμμετέχει κάποιος. Εγώ π.χ. μένω απόξω και απολαμβάνω την 007 και την 008 τρώγοντας πατατάκια!
Η Ιωάννα κι εγώ είμαστε αυτές; :χαχαχα:Εγώ π.χ. μένω απόξω και απολαμβάνω την 007 και την 008 τρώγοντας πατατάκια!
Ε, μα ναι!
Κι εγώ έχω βρεθεί να διαβάζω δημοσίως βιβλία που δεν είναι καθόλου ενδεικτικά του γούστου μου. Το θέμα δεν είναι να βγάλουμε συμπεράσματα ή να κρίνουμε τον κόσμο απ' αυτό που διαβάζει. Όμως, προσωπικά, πάντα μου προκαλούσαν ενδιαφέρον οι ταξιδιώτες-αναγνώστες. Και περνάω τέλεια προσπαθώντας να ανακαλύψω τον τίτλο και τον συγγραφέα του βιβλίου.
Όταν τρως τη ζωή σου στις μετακινήσεις, εφευρίσκεις τέτοια κόλπα για να μη βαριέσαι.
Όπως λέει ο Φάρος, πρόκειται για παιχνιδάκι.))
Και δε νομίζω να βλάπτει κανέναν...
Κι εγώ έχω βρεθεί να διαβάζω δημοσίως βιβλία που δεν είναι καθόλου ενδεικτικά του γούστου μου. Το θέμα δεν είναι να βγάλουμε συμπεράσματα ή να κρίνουμε τον κόσμο απ' αυτό που διαβάζει. Όμως, προσωπικά, πάντα μου προκαλούσαν ενδιαφέρον οι ταξιδιώτες-αναγνώστες. Και περνάω τέλεια προσπαθώντας να ανακαλύψω τον τίτλο και τον συγγραφέα του βιβλίου.
Όταν τρως τη ζωή σου στις μετακινήσεις, εφευρίσκεις τέτοια κόλπα για να μη βαριέσαι.
Όπως λέει ο Φάρος, πρόκειται για παιχνιδάκι.
))Και δε νομίζω να βλάπτει κανέναν...
Εγώ όταν επιτηρώ εξετάσεις, είναι στιγμές που πιάνω τον ευατό μου να μετράω πόσοι εξεταζόμενοι γράφουν με το αριστερό χέρι, πόσοι φοράνε σταράκια κτλ.
Τελευταίο ρεπορτάζ : Σήμερα το πρωί κατά τις 9, στο μετρό γραμμή 2 προς Ελληνικό, κάθομαι ανάμεσα σε δύο 25άρηδες. Η κοπέλα διάβαζε το "Οι Οδοιπόροι της Καρδιάς" της Εύας Ομηρόλη κι ο νεαρός το "Αναζητώντας την Αλάσκα" του Τζον Γκριν.
Πάντως το μεγάλο σοκ το έπαθα χτες στο μετρό του Συντάγματος προς Ευαγγελισμό, όταν σε διάστημα μισής ώρας είδα δύο κοπέλες να διαβάζουν το "Μια Συγγνώμη Για το Τέλος" της Λένας Μαντά...
Πάντως το μεγάλο σοκ το έπαθα χτες στο μετρό του Συντάγματος προς Ευαγγελισμό, όταν σε διάστημα μισής ώρας είδα δύο κοπέλες να διαβάζουν το "Μια Συγγνώμη Για το Τέλος" της Λένας Μαντά...
Φιλιπ
Δαγεροτύπης
ωραιο νήμα αυτο! παει καιρος που ειχα δει μια μικρη 20κάτι χρονων να διαβαζει στο μετρο απο δουκισσης πλακεντιας προς συνταγμα το "φτωχοί" του Ντοστογεφσκι,εκεί να δεις Σοκ !! μπράβο στο κοριτσι! και πριν κανα μηνα περιπου μια κοπελα απο συνταγμα (αν θυμαμαι καλα) μέχρι δουκισσης ,διαβαζε τα 100 χρονια μοναξια!!