Τοῦ λαλοῦντὸς μοι

[Σαλάτας]

Γιατί μπαίνει αυτή η βαρεία στο "λαλοῦντὸς"? Εάν το τονίσεις έτσι δέν ακούγεται καλώς. Το έχω δεί καί αλλού, μέ άλλην λέξη.

 

[Νιλς]

Σαλάτα με τι κόσμο κάνεις παρέα;

 

[Σαλάτας]

Χαχαχαχα Καμμίαν σχέση δέν έχουν οι φίλοι μου με τις ερωτήσεις μου :Ρ

 

[Φαροφύλακας]

Γενικότερα, κι αν θυμάμαι καλά, η βαρεία σημαίνει "δεν είναι εκεί ο τόνος".

Μου φαίνεται πως αρχικά όλες οι συλλαβές έπαιρναν τόνο. Η τονισμένη οξεία ή περισπωμένη κι οι λοιπές βαρεία. Τώρα στην συγκεκριμένη γιατί μόνο μία βαρεία στο τέλος, δεν γνωρίζω, πάντως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως πρέπει να τονιστεί εκείνη η συλλαβή όταν την προφέρεις.

Επίσης, έχε κατά νου πως η βαρεία στην λήγουσα εξαρτώταν από το εάν ακολουθούσε σημείο στίξης.

 

[Σαλάτας]

Νομίζω ότι μόνον στην πολύ αρχή έπαιρναν όλες οι συλλαβές που δέν τονίζονται βαρεία. Μετά, βαρεία έπαιρνε η λήγουσα εκτός άν ακολουθούσε τελεία, θαυμαστικό, κ. λπ.

 

[Σαώρη]

Είσαι σίγουρος ότι είναι σωστά τυπωμένη/πληκτρολογημένη η συγκεκριμένη λέξη και δεν έχει λάθη γενικά το κείμενο που βρίσκεται;

 

[Αντέρωτας]

Επισης εγω σκεφτομαι μηπως ειναι απο καποιο ύμνο, οπου ο τονισμός ίσως ακολουθει καποιους κατ' εξαιρεση κανονες μετρικής.

 

[Σαλάτας]

Σίγουρος γι' αυτό δέν είμαι, αλλά έχω δεί ακριβώς το ίδιο πράγμα καί σε ένα άλλο κείμενο, απλώς μέ άλλην λέξη.

Τώρα γιά το άν είναι κάποιος ύμνος καί ακολουθεί άλλους κανόνες, δέν ξέρω.

 

[Δρ Μωσέ]

Ευχαριστούμε, αγαπητέ, για την ενδιαφέρουσα ερώτηση.

Κατ' αρχάς, έχετε δίκιο ότι η βαρεία στη συγκεκριμένη θέση είναι εσφαλμένη, διότι δεν πρόκειται για τον κύριο τόνο τής λέξης. Στην πραγματικότητα, υπάρχει έγκλιση τόνου, η οποία σημειώνεται πάντοτε με οξεία: τοῦ λαλοῦντός μοι.

Υποπτεύομαι ότι είναι απόσπασμα από την Κ.Δ. και συγκεκριμένα από τις Πράξεις των Αποστόλων 22,9: τὴν δὲ φωνὴν οὐκ ἤκουσαν τοῦ λαλοῦντός μοι.

Ευχαριστώ.

 

[Σαλάτας]

Έχετε δίκιο, δόκτορ, από εκεί είναι! Αλλά, γιατί τονίζεται η τελευταία συλλαβή? Εάν κάποιος το διάβαζε, θα έλεγε "του λαλούντος μοι", ή "του λαλούντός μοι"? Το δεύτερο δέν ακούγεται ωραία :Ρ

Μήπως παίζει κάτι μέ την προφορά της κλασσικής αρχαίας ελληνικής?

 

[Δρ Μωσέ]

Ασφαλώς, αγαπητέ, σωστή η παρατήρησή σας. Αν και τον καιρό τής ελληνιστικής Κοινής (της Κ.Δ.) είχαν ήδη συμβεί μεγάλες αλλαγές προς τον ιωτακισμό και την ισοχρονία, έχει καθιερωθεί να τονίζονται τα κείμενα με το σύστημα που βασίζεται στην αρχαία κλασική προφορά.

Σύμφωνα με αυτό, υποθέτουμε ότι η φράση τοῦ λαλοῦντός μοι θα προφερόταν [tō lalōntos moi], στην οποία τα δύο οῦ ήταν στην πραγματικότητα μακρά κλειστά [ō] (όχι μακρά ανοικτά, όπως το ω), το δε οι (στο μοι) προφερόταν διφθογγικά. Αυτό σημαίνει ότι μεσολαβούσαν τρεις χρόνοι ώς την επόμενη λέξη, πράγμα που αποτελούσε επαρκή προϋπόθεση για την έγκλιση τόνου. Στη νεοελληνική προφορά η συνεκφορά λαλούντος μοι θα αποτελούσε μία φωνολογική λέξη, δηλαδή μία τονική ενότητα, καθιστώντας περιττή την έγκλιση τόνου.

Ευχαριστώ πολύ.

 

[Νιλς]

Μήπως παίζει κάτι μέ την προφορά της κλασσικής αρχαίας ελληνικής?

Μμμ, ωραίο επίπεδο...

 

[Σαλάτας]

Α, σάς ευχαριστώ πολύ, δόκτορ! Να έχετε μίαν καλή νύκτα!

Μμμ, ωραίο επίπεδο...

Χαχαχα εε, δέν ήξερα πώς αλλιώς να πώ αυτό που ήθελα να πώ. Αγιαπόλοτζαϊζ :Ρ

 

[Φαροφύλακας]

άσε τον άνθρωπο να εκφραστεί όπως του βγαίνει

 

[Νιλς]

Ε μα ρε συ Φάρε, έχει κάνει το επίπεδο ασανσέρ. Την μια μιλάει λόγια και μετά πατάει αποσύνδεση από το σάιτ της λέσχης και βάζει στη διαπασών Πάολα.
Δεν πειράζει. Τον αγαπάμε και έτσι!

 

[Αντέρωτας]

Ε ναι αυτη ειναι η μαγεια της ελληνικης γλωσσας. Καθαρευουσα πλαι πλαι σε αργκο.

Θυμαμαι κατι μαγκες και ρεμπετες σε ελληνικες ταινιες που μιλανε καθαρευουσιανικα με μαγκικο υφος (δε θυμαμαι ποιες συγκεκριμενα δυστυχως).