Σίγουρα ο συγγραφέας όταν έγραφε ένα βιβλίο δεν σκεφτόταν να το κατατάξει με ηλικιακά δεδομένα. Ακόμα και στα παραμύθια, ο συγγραφέας απλώς προσπαθεί να εκφραστεί με ένα διαφορετικό τρόπο, επειδή έτσι του άρεσε ή τον βόλεψε και όχι επειδή σεφτόταν πως αυτό θα ήταν για να το διαβάζουν παιδάκια... Φυσικά και ήξερε πως θα βοηθήσει πολύ αλλά ξέρε τι πιστεύω;; Κάτι καλό, ό'τι και αν είναι αυτό, είναι πάντα καλό και μπορεί να βοηθήσει όλες τις ηλικίες. Με μικρές εξαιρέσεις τα βίαια βιβλία, που σίγουρα κάποιος θα χρειασεί να περάσει ένα συγκεκριμμένο όριο ηλικίας για να μπορέσει να τα διαβάσει (αν και πάντα εξαρτάται από τον καθένα κατά την γνώμη μου) τα περισσότερα αριστουργήματα είναι πολύ χρήσιμο, και προσφέρουν κάτι διαφορετικό ανάλογα με τις ηλικίες.
Εγώ π.χ. όταν ήμουν μικρή έβαζα την μητέρα μου να μου διαβάζει εγκυκλοπαιδικούς τόμους, που ούτε κι εκείνη καταλάβαινε, και εγώ παρακαλουθούσα με θαυμασμό πως έρεαν οι λέξεις απ' το βιβλίο... δεν καταλάβαινα τίποτα, παρά μόνο αισθανόμουν και αποστίθιζα ασυναίσθητα λέξεις... Μιλάμε για την ηλικία των 4 , και μου χρησίμευσε απίστευτα πιστεύω στην ζωή μου. Αυτό πολλές φορές έχω πάθει και με άλλα βιβλία που διάβαζα μικρή, αυτό παθαίνω και σήμερα όταν προσπαθώ να διαβάσω δύσκολα βιβλία με πολύ προχορημένες λέξεις... αν και έχασα το χάρισμα της αυτόματης αποστίθισης κρατάω στυλό και χαρτί και σημειώνω ό'τι μου κάνει εντύπωση. Μπορεί πολλές φορές η λέξη να μου είναι ήδη γνωστή, όμως έχω την ανάγκη να "γνωριστώ" περισσότερο μαζί της.
Άλλο ένα παράδειγμα είναι μελέτες που έκανα με παραμύθια. Ενώ στην αρχή δε τους έδινα σημασία, ύστερα με εξέπληξε πως μπορούν να περάσουν κάτι τόσο μεγάλο σε κάτι τόσο μικρό... κι ώμος είναι μεγάλη τέχνη και αυτή.. δυστυχώς στις μέρες μας δύσκολα βρίσκεις καλά παραμύθια, αλλά άμα βρεις είναι πολύ ενδιαφέρον ως ενήλικας να μελετάς την ψυχοσύνθεση του συγγραφέα και να γνωρίζεις μια καινούργια φιλοσοφία... και από θέμα επιστημονικό μπορείς να δεις την διαφορά ανάμεσα σε ένα παιδί που διαβάζει παραμύθια και σε ένα άλλο. Είναι ωραίο να μελετάς τις σκέψεις και τα συναισθήματα του παιδιού, είναι κάτι που δίνει ευχαρίστηση.
Εκεί που καταλήγω φανερά είναι ότι είναι ανοησίες αυτά με τις ηλικίες. Ο καθένας έχει δικαίωμα να διαβάσει τα πάντα σχεδόν και θα πάρει πάντα κάτι πολύ χρήσιμο... Και να είστε σίγουρη, όταν κάτι είναι καλό πάντα ακόμη και αν δεν το κατανοείς το αισθάνεσαι και πέρνεις τον αέρα του. Σε βοηθά και στην κατανόηση των βιβλίων του επιπέδου σου και βασικά, σε ανεβάζει σε ένα επίπεδο ανάγνωσης...Και το αντίστροφο με τα πιο παιδικά.. είναι υπέροχα για μελέτη, έχουν κα΄τι να σου δώσουν... τα εφηβηκά βιβλία μπορούν να σε προσανατολίσουν καλύτερα από ένα επιστημονικό βιβλίο με συμβουλές για γονείς... ΠΑΝΤΑ κάτι κερδίζεις.. και ίσως και αυτό το μυστήριο που σε κάνει να εκπλήσεσαι από κάτι που δεν κατανοείς απόλυτα ή που είναι υπερβολικά απλό, να είναι μια μαγεία ένα ωραίο μυστήριο, κάτι που σε κάνει να ανατριχιάζεις και να παραδέχεσαι τη λογοτεχνία.
Εγώ π.χ. όταν ήμουν μικρή έβαζα την μητέρα μου να μου διαβάζει εγκυκλοπαιδικούς τόμους, που ούτε κι εκείνη καταλάβαινε, και εγώ παρακαλουθούσα με θαυμασμό πως έρεαν οι λέξεις απ' το βιβλίο... δεν καταλάβαινα τίποτα, παρά μόνο αισθανόμουν και αποστίθιζα ασυναίσθητα λέξεις... Μιλάμε για την ηλικία των 4 , και μου χρησίμευσε απίστευτα πιστεύω στην ζωή μου. Αυτό πολλές φορές έχω πάθει και με άλλα βιβλία που διάβαζα μικρή, αυτό παθαίνω και σήμερα όταν προσπαθώ να διαβάσω δύσκολα βιβλία με πολύ προχορημένες λέξεις... αν και έχασα το χάρισμα της αυτόματης αποστίθισης κρατάω στυλό και χαρτί και σημειώνω ό'τι μου κάνει εντύπωση. Μπορεί πολλές φορές η λέξη να μου είναι ήδη γνωστή, όμως έχω την ανάγκη να "γνωριστώ" περισσότερο μαζί της.
Άλλο ένα παράδειγμα είναι μελέτες που έκανα με παραμύθια. Ενώ στην αρχή δε τους έδινα σημασία, ύστερα με εξέπληξε πως μπορούν να περάσουν κάτι τόσο μεγάλο σε κάτι τόσο μικρό... κι ώμος είναι μεγάλη τέχνη και αυτή.. δυστυχώς στις μέρες μας δύσκολα βρίσκεις καλά παραμύθια, αλλά άμα βρεις είναι πολύ ενδιαφέρον ως ενήλικας να μελετάς την ψυχοσύνθεση του συγγραφέα και να γνωρίζεις μια καινούργια φιλοσοφία... και από θέμα επιστημονικό μπορείς να δεις την διαφορά ανάμεσα σε ένα παιδί που διαβάζει παραμύθια και σε ένα άλλο. Είναι ωραίο να μελετάς τις σκέψεις και τα συναισθήματα του παιδιού, είναι κάτι που δίνει ευχαρίστηση.
Εκεί που καταλήγω φανερά είναι ότι είναι ανοησίες αυτά με τις ηλικίες. Ο καθένας έχει δικαίωμα να διαβάσει τα πάντα σχεδόν και θα πάρει πάντα κάτι πολύ χρήσιμο... Και να είστε σίγουρη, όταν κάτι είναι καλό πάντα ακόμη και αν δεν το κατανοείς το αισθάνεσαι και πέρνεις τον αέρα του. Σε βοηθά και στην κατανόηση των βιβλίων του επιπέδου σου και βασικά, σε ανεβάζει σε ένα επίπεδο ανάγνωσης...Και το αντίστροφο με τα πιο παιδικά.. είναι υπέροχα για μελέτη, έχουν κα΄τι να σου δώσουν... τα εφηβηκά βιβλία μπορούν να σε προσανατολίσουν καλύτερα από ένα επιστημονικό βιβλίο με συμβουλές για γονείς... ΠΑΝΤΑ κάτι κερδίζεις.. και ίσως και αυτό το μυστήριο που σε κάνει να εκπλήσεσαι από κάτι που δεν κατανοείς απόλυτα ή που είναι υπερβολικά απλό, να είναι μια μαγεία ένα ωραίο μυστήριο, κάτι που σε κάνει να ανατριχιάζεις και να παραδέχεσαι τη λογοτεχνία.
Last edited: