Το καλύτερο και το χειρότερο βιβλίο που διάβασα τον τελευταίο χρόνο

[Νικόλας Δε Κιντ]

Έλλη, δεν είμαι ειδικός στην φάνταζι λογοτεχνία, οπότε δεν έχω και κάποια ιδιαίτερη πρόταση αλλά έχω να σου πω πως και εγώ είδα ξανά το Lotr και πραγματικά θεωρώ πως αυτή η 1η ταινία είναι αξεπέραστη από κάθε άποψη.
Όχι ότι οι άλλες 2 δεν ήταν κορυφαίες, αλλά αυτή ήταν πραγματικά κάτι μοναδικό.
Η διανομή των ρόλων, η φωτογραφία, η μουσική, οι λεπτομέρειες, όλα έδωσαν ένα νομίζω αποτέλεσμα που δύσκολα θα ξεπεραστεί.

 

[Έλλη Μ]

Νικολα, σε σενα πονταρα περισσοτερο. Προφανως, τα 'χω μπλεξει στο κεφαλι μου καπως.

 

[Χανκ Μουντυ]

@Έλλη Μ

Ριξε μια ματια στην τετραλογια της Ετοιμοθανατης Γης, του Τζακ Βανς. Εχω διαβασει μονο Τα μάτια του ανώτερου κόσμου, προς το παρον και το βρηκα πολυ ωραιο.

 

[Έλλη Μ]

@Χανκ Μουντυ Ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις, ακριβώς κάτι τέτοιο εψαχνα και δεν ηξερα καν την ύπαρξή τους.
Εχω την αισθηση οτι τα εχω δει και στο bazaar αυτα τα εξώφυλλα; Δεν ειμαι σιγουρη, γιατι καποια μοιαζουν πολύ μεταξύ τους, αλλά θα το ζητησω απο τον αγιοβασιλη, αν προλαβαινει να το φέρει άμεσα.

 

[ΜιΛάμπρος]

να διαβασω ενα παραμύθι (!!!) με μαγους, ξωτικά, μαγεμενα δάση, αιθέρια πλάσματα, όχι μάχες, κατάλαβες, κατι λιγο φλώρικο και γλυκο όχι μπρουταλ και βαναυσο. Αλλά να μην εχει χιλιάδες σελίδες, ούτε να κάνει κοιλιά, ουτε να ειναι τελειως παιδικό, ουτε να ειναι τέρμα κλισε (ή να μην φαινεται εκ πρώτης όψεως, τελος πάντων).

Δεν θα προτείνω αυτό (εκπληκτικό, αν και έχει λίγο απ' όλα). Ούτε αυτό (παααααρα πολύ ωραίο).
Βεβαίως, θα πρότεινα ετούτο (αν και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που το διάβασα).
Όμως αυτό, μια παραλλαγή του Δον Κιχώτη, αρκετά ευχάριστο, έχει τα στοιχεία που ψάχνεις.
Καταλήγω όμως και προτείνω θερμά τον Κύριο του Φωτός.

βέβαια, πάντοτε μπορείς να πιάσεις τον Άρχοντα...

 

[Έλλη Μ]

Αχ βρε παιδια! Τι καλοι που ειστε!!
Λοιπον, @ΜιΛάμπρος την κορη την ειχα διαβασει (κι ομως!) ως φοιτητρια και θυμαμαιβοτι μου ειχε αρεσει. Επισης, τον αρχοντα, αλλα δεν θα το ξαναδιαβαζα εκτος κι αν εχανα καποιο στοιχημα.
Το Τigana απο τη λεσχη το εμαθα.
Ευχαριστω πολυ για τις προτασεις, ειναι ολες πολυ πολυ ενδιαφερουσες!

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

To Tigana θα ήθελα να το διαβάσω κι εγώ!!

Τον Ζελάνζι είχα δοκιμάσει να τον διαβάσω πριν περίπου 20 χρόνια αλλά δεν μου είχε καθίσει καλά.
Όσο για την κόρη, την έχω διαβάσει κι εγώ και θεωρώ πως είναι κάτι παραπάνω από μια απλή φάνταζι ιστοριούλα.

 

[ΜιΛάμπρος]

To Tigana θα ήθελα να το διαβάσω κι εγώ!!

Μακάρι! Από όσα έχω διαβάσει του Kay είναι το καλύτερο, ενδεχομένως επειδή δεν έχει κάποια συγκεκριμένη ιστορική αναφορά, απ'την οποία εμπνεύστηκε, όπως συμβαίνει με άλλα βιβλία του. Ο αν-ιστορικός του χαρακτήρας (κατά τη γνώμη μου) συμβάλλει στην αξία του βιβλίου επειδή μια από τις αρετές του συγγραφέα είναι το ότι χτίζει πολύ πειστικούς χαρακτήρες, χαρακτήρες με ιστορικό βάθος, σαν να υπήρξαν στην πραγματικότητα. Εδώ η ιστορικότητα των χαρακτήρων μπλέκεται με την ιστορία της Τιγκανα και είναι η ιστορία και η (τραγική) μοίρα αυτής της τελευταίας που διαμορφώνει κίνητρα, συναισθήματα και πράξεις. Νομίζω είναι πολύ όμορφο και αναγνωστικά απολαυστικό να βλέπεις έναν κόσμο, στον οποιο δεν μπορείς να βρεις κάποιο γνωστό σου σημείο αναφοράς, να ανοίγεται ενω γυρνας τις σελίδες με τόσες πολλές και προσεκτικές λεπτομέρειες (τοπογραφικές, συναισθηματικές κλπ). Προσωπικά θαυμάζω τέτοιου είδους έργα και ως αναγνώστης κολακεύομαι καθώς καταλαβαίνω ότι δαπανήθηκαν διανοητικά και χρονικά αποθέματα προς τέρψη μου.

Τον Ζελάνζι είχα δοκιμάσει να τον διαβάσω πριν περίπου 20 χρόνια αλλά δεν μου είχε καθίσει καλά.

Συμφωνώ. Δεν είναι εύκολο, ούτε συνηθισμένο βιβλίο και σε μερικά σημεία γίνεται κομματάκι μπερδεμένο. Και οπωσδήποτε δεν συμφωνεί με καμία απο τις απαιτήσεις της Έλλης Μ-και κακώς το έβαλα, μάλλον με πείραξαν τα πολλά μελομακάρονα...
Παρ'ολα αυτά πιστεύω ότι είναι γοητευτικό ανάγνωσμα.

 

[ΜιΛάμπρος]

Μερικά από τα καλύτερα:
Βασίλειο του Nesbo (Το καλύτερό του απ'αυτά που έχω διαβάσει μέχρι τώρα)
Ιστορία της Ο του Κανταρέ (εξαιρετικό, διασκεδιαστικό, σκαμπρόζικο)
Πέτρινο τραγούδι του Μπάνκς (απίστευτα καλογραμμένο στα όρια του φθόνου, σχεδόν ποιητικό, σκοτεινό, ατμοσφαιρικό)
Το τανγκό της παλιάς φρουράς του Ρεβέρτε (επίσης το καλύτερό του απ'αυτά που διάβασα μέχρι τώρα)
Η Βαρκελώνη του Μανόλο του Μονταλμπάν (εξαιρετικό)
Εγώ ένας άλλος του Κέρτες (ένα είδος αυτοβιογραφίας, πάρα πολύ ωραίο και βαθύ)
Αναμνήσεις ενός επιζώντος της Λέσινγκ (πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ καλό)
Η Θύελλα του Δε Πράδα (βιβλιάρα)
Ο Τσιμεντόκηπος του Μακ Γιούαν (σκοτεινό, κυνικό, φρικτό, υπέροχο)
Η Γη του Ζολά (καταπληκτικό, απλά)

Μερικά αδιάφορα:
Αδάμ και Έβελυν του Σούλτσε
Διηγήματα που σκόρπισαν στο δρόμο του Μοράβια
Η επιστροφή του χούλιγκαν του Μανέα
Crazy του Λέμπερτ

Μερικά από τα χειρότερα:
Το παπούτσι στη στέγη του Ντελεκρουά (ένα παπούτσι σε μια στέγη, μερικές εντελώς αδιάφορες, άσχετες μεταξύ τους, ανούσιες ιστορίες)
Ο πρώτος αιώνας μετά τη Βεατρίκη του Μαλούφ (μπα....)
Οι γέφυρες του Λονδίνου του Πάτερσον (αίσχος .-)
Η τριλογία του Σόντεμπεργκ (1) Ανδαλουσιανός φίλος, (2) Ο άλλος γιός, (3) Ο καλός λύκος): κάτι χαϊλάντερ γυρνάνε ολόκληρο τον πλανήτη με ιδιωτικές πτήσεις προσπαθώντας να κρατήσουν ζωντανή την παράνομη αυτοκρατορία ενός ισπανού μαφιόζου που πέφτει σε κώμα μετά από βαρύτατα τραύματα, αλλά ανασταίνεται μετανοημένος και θυσιάζεται. Κακοποιοί διαφόρων εθνικοτήτων ανταλλάσουν πυροβολισμούς εν μέσω του πλήθους μέρα μεσημέρι. Ακροβολιστές sniper δρουν ανενόχλητοι χωρίς να τους πάρει κανένας χαμπάρι. Δεν υπάρχει αστυνομία. Όλοι έχουν ιατρικές και παραϊατρικές γνώσεις και δεξιότητες. Οι βαρειά πληγωμένοι από πολλαπλούς πυροβολισμούς επιβιώνουν εκτός νοσοκομείων, καθ'οδόν μέσα σε γρήγορα αυτοκίνητα. Όλοι διαθέτουν εξελιγμένο ιατρικό εξοπλισμό. Όλοι -πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, βαρόνοι ναρκωτικών σε χώρες της λατινικής αμερικής, μαφιόζοι κάθε εθνικότητας, κοινοί θνητοί- θαυμάζουν τη νοσοκόμα πρωταγωνίστρια που περιβάλλεται από μια σχεδόν μεταφυσική αλώ...Γελοίο.

Σίγουρα έχω ξεχάσει κάποια...
Και του χρόνου!!!!!

 

[Λένκοβιτς]

Η Γη του Ζολά

Τι απίθανο βιβλίο. 'Οσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα το ξεχάσω. Αριστούργημα.

 

[Πράκτωρ ΔΔ]

Καλύτερη δεκάδα (δίχως σειρά και genre):

• Otherlands: A Journey Through Earth's Extinct Worlds, Thomas Halliday
• Spain in Our Hearts: Americans in the Spanish Civil War, 1936–1939, Adam Hochschild
• The Satyricon, Petronius Arbiter
• The Truth, Terry Pratchett
• Man-Eaters of Kumaon, Jim Corbett & Raymond Sheppard
• The Abyss: Nuclear Crisis Cuba 1962, Max Hastings
• The Hitler Years: Triumph, 1933-1939, Frank McDonough
• Aftermath: Life in the Fallout of the Third Reich, 1945–1955, Harald Jähner
• Stasiland: Stories From Behind the Berlin Wall, Anna Funder
• The Hunger of the Gods, John Gwynne

Λίστα με ιδιαίτερα αδιάφορες μετριότητες, κακόγουστες και κακογραμμένες αγιογραφίες, εμετική προπαγάνδα και γενικά βλακείες από ατάλαντους που δεν τελείωσα καν:

• Call of the Bone Ships, Rj Barker ->αδιάφορο σούπα-φάνταζι
• Siegecraft II: No Fortress Impregnable, Harold A. Skaarup -> Βιβλίο (;) που ο συγγραφέας έπαθε εγκεφαλικό. Δεν έχει κυριολεκτικά καμία ροή και συνοχή.
• The Emperor and the Saint: Frederick II of Hohenstaufen, Francis of Assisi, and Journeys to Medieval Places, Cassady, Richard F. -> ιδιαίτερα κακογραμμένη αγιογραφία από έναν ιστορικό που καλύτερα να έκανε κάτι άλλο με την ζωή του
• The History of the World in 100 Plants, Simon Barnes ->Μετριότητα σε γραφή και υλοποίηση copy-paste άρθρων από wikipedia
• After Tamerlane, John Darwin -> Αναθεωρητική παγκόσμια ιστορία από τον 16ο αιώνα με κύριο μότο: West is bad, mkay?
• Upheaval, Jared Diamond ->Μακαρθική ψυχροπολεμική προπαγάνδα και γενικά μπαγιάτικες θεωρίες για Κόκκινη Απειλή σερβιρισμένες από τον γεροξεμωραμένο πια Διάμοντ
• Saltpeter: The Mother of Gunpowder, David Cressy ->Βιβλίο που θα έπρεπε να είναι άρθρο στην καλύτερη. 90% επαναλήψεις και σάλτσες κι 10% ουσιαστικό κείμενο.
• The Decameron, Giovanni Boccaccio-> Ιστορικό ΒΙΠΕΡ και κουτσομπολιά από κατίνες από μαέστρο της γλώσσας. Μεγάλη απογοήτευση.
• 1Q84, Haruki Murakami ->Γυναικείοι χαρακτήρες όπως τους φαντάστηκε μεσήλικας γιάπωνας που δεν ξέρει πολλά για το θέμα. Μεγάλη ξενέρα σε ένα υποτίθεται αριστούργημα.
• The Forgotten Soldier, Guy Sajer -> Προδότης Ναζιάρης Γάλλος που γράφει για την εμπειρία του όταν πολέμησε με τους γερμανούς στο ανατολικό Μέτωπο. Αληθινά γεγονότα, ιστορίες με δράκους για την ικανότητα του και κλάμα για το πως δεν τον έκαναν ήρωα στην Γαλλία μεταπολεμικά (;;!!) Ψιλοεμετικό

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ιστορία της Ο του Κανταρέ (εξαιρετικό, διασκεδιαστικό, σκαμπρόζικο)

Απορία!

Το βιβλίο είναι Φάκελος Ο του Κανταρέ ή Η ιστορία της Ο της Ρεάζ;
Αν είναι το πρώτο, θυμάμαι το είχα διαβάσει πριν χρόνια και το είχα βρει αρκετά ενδιαφέρον όμως νομίζω πως ήταν σοβαρό και περίπλοκο μυθιστόρημα σχετικά με την καταγωγή των Αλβανών αλλά και τη σχέση αυτής με τα Ομηρικά Έπη.

Το δεύτερο δεν το έχω διαβάσει (κι ούτε πρόκειται)

 

[ΜιΛάμπρος]

Το βιβλίο είναι Φάκελος Ο του Κανταρέ

Ναι! έκανα λάθος.

θυμάμαι το είχα διαβάσει πριν χρόνια και το είχα βρει αρκετά ενδιαφέρον όμως νομίζω πως ήταν σοβαρό και περίπλοκο μυθιστόρημα σχετικά με την καταγωγή των Αλβανών αλλά και τη σχέση αυτής με τα Ομηρικά Έπη.

Προσωπικά το βρήκα πολύ διασκεδαστικό, ιδιαίτερα με τον τρόπο που περιέγραφε την "υψηλή κοινωνία" της αλβανικής πόλης στην οποία κατέλυσαν οι ομηρικοί ερευνητές. Διασκεδαστικότατες επίσης ήταν και οι περιγραφές του πληροφοριοδότη-κατασκόπου. Ασφαλώς περιλαμβάνει κάποια στοιχεία σχετικά με την καταγωγή των Ομηρικών επών και την προσπάθεια αναζήτησης επιβιώσεων στο αλβανικό έπος. Μου φάνηκε όμως ευχάριστο.

Το δεύτερο δεν το έχω διαβάσει (κι ούτε πρόκειται)

Παρομοίως!!

 

[Έλλη Μ]

Δεν θα προτείνω αυτό (εκπληκτικό, αν και έχει λίγο απ' όλα).

Κακώς, κακιστα.
Ειμαι στη μεση περιπου του δευτερου τομου και δικαιολογειται απολυτα αυτο που αναγραφεται στο εξωφυλλο, οτι δηλαδη διαβαζεται μονορουφι. Εχω ενθουσιαστει

@Έλλη Μ
Ριξε μια ματια στην τετραλογια της Ετοιμοθανατης Γης, του Τζακ Βανς. Εχω διαβασει μονο Τα μάτια του ανώτερου κόσμου, προς το παρον και το βρηκα πολυ ωραιο.

Σε ακουσα και το παρήγγειλα.

 

[ΜιΛάμπρος]

Ειμαι στη μεση περιπου του δευτερου τομου και δικαιολογειται απολυτα αυτο που αναγραφεται στο εξωφυλλο, οτι δηλαδη διαβαζεται μονορουφι. Εχω ενθουσιαστει

Περίμενε να διαβάσεις το τέλος.
Άντε, μετά απ' αυτό σειρά έχει το Dune.

 

[Έλλη Μ]

Οχι παιδια, οχι!! Ειμαι σιγουρη οτι υπαρχουν καποια αριστουργηματικα βιβλία αυτου του ειδους λογοτεχνίας, αλλα δεν θελω να κολλησω (που ξερω οτι θα), γιατι τα χρονια που μου απομενουν ειναι λιγοτερα απο οσα εχουν προηγηθει.
Αντε να διαβασω την Αρμπον (εφοσον βρεθει ο α τομος) και αυτο που μου προτεινε ο @Χανκ Μουντυ γιατι επεσε ακριβως μεσα σε αυτο που εψαχνα.

 

[Έλλη Μ]

Περίμενε να διαβάσεις το τέλος.

Το διαβασα.
Δεν περιμενα να μου αρεσει τοοοοσο πολυ ενα βιβλιο αυτου του ειδους. Αν εξαιρεσω τις 4-5 σελιδες του επιλογου, που επασχαν απο ελλειψη φαντασίας σε συγκριση με τις υπολοιπες 700, το χαρηκα παρα πολυ, το ευχαριστηθηκα παρα πολυ και, σε σημεια, με συγκινησε αρκετα.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Το διαβασα.

Τελικά από τα πολλά (και καλά) που άκουσα εδώ μέσα για αυτό το βιβλίο, το ξεκίνησα κι εγώ!!

 

[Κεχριμπάρι]

Η Βαρκελώνη του Μανόλο του Μονταλμπάν (εξαιρετικό)

Συμφωνώ!

 

[Χανκ Μουντυ]

Το διαβασα.
Δεν περιμενα να μου αρεσει τοοοοσο πολυ ενα βιβλιο αυτου του ειδους. Αν εξαιρεσω τις 4-5 σελιδες του επιλογου, που επασχαν απο ελλειψη φαντασίας σε συγκριση με τις υπολοιπες 700, το χαρηκα παρα πολυ, το ευχαριστηθηκα παρα πολυ και, σε σημεια, με συγκινησε αρκετα.

Απλα σε συγκινησε; Εγω ειχα βουρκωσει για τα καλα. Πρεπει να το ξαναδιαβασω!