Το καλύτερο και το χειρότερο βιβλίο που διάβασα τον τελευταίο χρόνο

Μια και το τίναξε η @Καστάλια από τη σκόνη και τα χώματα το εν λόγω νήμα, εστί για να το ζωντανέψω και εγώ:
Το καλύτερο και το χειρότερο (που δεν διάβασα ούτε το 1/3) του 2023.
Καλή Χρονιά με Υγεία σε όλους τους συντρόφους του φόρουμ (κάπως κουμουνιστικό ακούστηκε αυτό ε;)
Μα πόσο συμφωνώ μαζί σου για το συγκεκριμένο βιβλίο! Κι εγώ το παράτησα αγανακτισμένη.

Φέτος διάβασα πολλά καλά βιβλία: Same as Ever, η νέα βιογραφία του Μασκ, ένα πολύ διαφωτιστικό βιβλίο για το μικροβίωμα του εντέρου μας, τη βραβευμένη με Hugo σειρά της Becky Chambers, το Dune και ένα παααρα πολύ απολαυστικό βιβλίο για την Ιαπωνία.
Από τα όχι τόσο πετυχημένα για μένα ήταν το τελευταίο βιβλίο του Βαρουφάκη και το Χρονοκαταφύγιο του Γκοσποντινοβ (όχι ότι ήταν τα χειρότερα, απλά ιδίως το δεύτερο παραήταν κοντά σε κοινά σοσιαλιστικά βιώματα και μάλλον δεν μπόρεσα να το εισπράξω καθαρά και μόνο βάσει λογοτεχνικής αξίας).

Η λίστα με τα αδιάβαστα άδειασε από κάποια, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο, πολύ περισσότερα πήραν τη θέση τους ευθύς αμέσως, όπως κάθε χρόνο. Καλά διαβάσματα να έχουμε και φέτος!
 
Δεν θυμάμαι ακριβώς ποια βιβλία διάβασα το τελευταίο χρόνο, αλλά απο το σύνολο που θυμάμαι μπορώ να ξεχωρίσω άνετα αυτό ως ένα απο τα καλύτερα και αυτό ως το χειρότερο.

Το τελευταίο μήνα έχει πέσει ο ρυθμός μου στο διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων για διάφορους λόγους. Ελπίζω αυτό να μην συνεχιστεί στη νέα χρονιά για πολύ...
 
Ναι @Ειφφελ αν και εγώ θα το έλεγα όχι βιβλίο αυτοβοήθειας αλλά βιβλίο ο Θεός να σε βοηθήσει.
Έτσι και αλλιώς δεν τα πολύ-γουστάρω τα βιβλία life-coaching. Κατά την άποψή μου έχουν ένα θέμα όλοι αυτοί που σου λένε / υποδεικνύουν τι είναι και πώς είναι της ζωής τα καλά και τα πρέπει.
Νομίζω πως τα ΜΟΝΑ βιβλία life-coaching που αξίζουν και που κάνουν πραγματικά αυτό που ονομάζεται αυτοβελτίωση είναι τα βιβλία ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, άντε και της εκλαϊκευμένης ψυχολογίας (hard-core όμως) π.χ. Γιάλομ.
 
To " The Subtle Art Blah Blah Blah'' είναι μια τυπική αρπαχτή από τον χώρο του life-coaching (ο οποίος χὠρος είναι πλέον μια κανονική βιομηχανία εαν αναλογιστεί κανείς πόσοι ᾽᾽γκουροὐ᾽᾽ έχουν κατακλύσει τα σόσιαλ και τι χρήμα ρέει στις τσέπες τους),όπου ο συγγραφέας κότσαρε μια κουλ φράση στο εξώφυλλο και έκανε την τύχη του. Δεν ἐχω διαβάσει το βιβλίο, όμως θα ήθελα να το κάνω κἀποια στιγμή για να έχω μια άποψη και να το θἀψω κανονικά, με επιχειρήματα. :))))

Ε
 
Τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος:
1)Ο Βασιλιάς ο Σοφός και ο Γελωτοποιός.
2)Οδός Αβύσσου αριθμός 0.
3)Το άρωμα.
4)Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.
5) Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς.

Τα χειρότερα βιβλία που διάβασα φέτος:
1) Την πρωτιά εδώ παίρνει ο Νοστρόμο του Κόνραντ, δεν άντεξα να διαβάσω ούτε πενήντα σελίδες και το έκανα ανταλλαγή με αλλά βιβλία.
2) Ο μεγαλύτερος πωλητής στον κόσμο.
3) Για σένα που πονάς.
 
Καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος :

1) Τετραλογία της Νάπολης - Έλενα Φεράντε, η πιο ευχάριστη έκπληξη της χρόνιας.
2) I am Dynamite - Sue Prideaux, μια καταπληκτική βιογραφία του Φρίντριχ Νίτσε.
3) Συνασπισμός Ηλιθίων- John Kennedy Tool, Από τα πιο αστεία βιβλία που γράφτηκαν ποτέ.
4) Catherine the Great - Robert Massie, λίγο υστερούσε σε σχέση με την βιογραφία του Μεγάλου Πέτρου του ίδιου συγγραφέα, παρόλα αυτά μου άρεσε πολύ.

Τα χειρότερα : Λίγη Ζωή της Hannah Yanagihara, δεν το διάβασα ολόκληρο όμως οι 300 σελίδες μου ήταν υπεραρκετές για να το κατατάξω στα πιο overrated και κακογραμμένα βιβλία που έχω διαβάσει.

Ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ όμως δεν ολοκλήρωσα, είναι το Lonesome Dove του Larry McMurtry. Ένα χορταστικό και πολύ καλογραμμένο γουέστερν που ήταν άτυχο γιατί συνέπεσε με τις καλοκαιρινές μου διακοπές και ξέμεινα από όρεξη για διάβασμα. Σίγουρα όμως θα το συνεχίσω κάποια στιγμή.
 

Χρυσένια

Αρχαιολόγος του Φόρουμ
@Ιαβερης
Η τετραλογία της Νάπολης είναι είναι πάνω πανω στη λιστα των αγαπημένων μου . Όταν είχαν πρωτοβγεί στα ελληνικά, τα διάβαζα στο τρένο τότε που ταξίδευα συχνά και δεν καταλάβαινα πότε περνουσε η ωρα.

Επειδή μεγάλωσα σε μια σκληρη φτωχογειτονιά της Αθήνας, η φτωχογειτονια της Νάπολης του '50 χτύπησε στο θυμικό μου. Όσα διάβαζα, "έγραφαν" μέσα μου και οι αγνωστες σκηνες ηταν οικειες με εναν αγριο και συναμα τρυφερο τροπο. Χαίρομαι πολύ, που σου άρεσε.

Από τα αγαπημένα του 2023 ειναι το πεθαμένο λικέρ και το ύστερα ήρθαν οι μέλισσες του Ξανθούλη.
 
5 Κατηγορίες ακολουθούν: :))))

1)Αριστουργήματα που εν καιρώ θα ξαναδιαβαστούν:

- Δαιμονισμένοι - Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
- Το κρασί του θέρους - Ρέι Μπράντμπερι

2)Εξαιρετικά σχεδόν αριστουργήματα:

- Κίτρινος φάκελος - Μ. Καραγάτσης
- Το αριστερό χέρι του Σκοταδιού - Ούρσουλα ΛεΓκεν
- Ο Πεντάχρονος Τζέφτη - Χάρλαν Έλισον

3)Special place in my heart

- Το τελευταίο καλοκαίρι στη Ρώμη - Gianfranco Calligarich
- Tigana - Guy Gavriel Kay

4)Αγαπημένα δοκίμια:

- Ένα μακρύ Σάββατο - Τζορτζ Στάινερ (μπαίνει και στην κατηγορία Νο1)
- Αχυρένια σκυλιά - Τζον Γκρέι

5) Απεριόριστη υπνηλία

- Ο Αιγύπτιος - Μίκα Βάλταρι
- Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα (το 2ο μισό του μισού)
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης
Από τα λίγα που διάβασα την χρονιά που μας πέρασε ξεχωρίζω ως αγαπημένα μου τα "Ο κάμπος στις φλόγες" του Χουάν Ρούλφο, "Το παιχνίδι της αντιστροφής" και "Ο μαύρος άγγελος" του Αντόνιο Ταμπούκι. Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν το "Μολλόυ" του Σάμιουελ Μπέκετ. Ενώ ήταν ένα ωραίο ψυχογράφημα του κεντρικού ήρωα, προσωπικά μου φάνηκε μεγάλο σε έκταση και με κούρασε. Κάτι ανάλογο είχα πάθει και με το "Επικίνδυνος Οίκτος" του Στέφαν Τσβάιχ, αν και διαφορετικού στυλ βιβλίο, με κούρασε η υπερβολική (κατά την γνώμη μου) ανάλυση της κατάστασης του ήρωα. Οπότε, αυτό το ύφος γραφής είναι κάτι που προσωπικά δεν μου ταιριάζει.
 
Το 2023 είχε μια σοδειά πολύ καλών βιβλίων! Σε τυχαία σειρά, τα καλύτερα ήταν:
Άλκη Ζέη, με μολύβι φάμπερ νούμερο 2
Hannah Kent, Έθιμα ταφής (από το παιχνίδι "Διάβασε το αγαπημένο μου βιβλίο")
Hargrave Kiran Millwood, οι μάγισσες του Βάρντε
Alexis Henderson, the year of witching
Λούντβιχ Τικ, ο ξανθός Έκμπερτ-το Ρούνεμπεργκ (κι αυτό από το παιχνίδι "Διάβασε το αγαπημένο μου βιβλίο)
Ξετρελάθηκα επίσης και με το καπλάνι της βιτρίνας σε μορφή graphic novel!
Το χειρότερο ήταν ο θηριοδαμαστής της Camilla Lackberg. Αστυνομικό με ναι μεν καλή ροή, αλλά βλακεία τέλος και γενικά χωρίς καμία λογική στα κίνητρα και στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων.
 
Τα καλύτερα του 23 (επιλεκτικά γιατί ήταν αρκετά αυτή τη φορά)
System Collapse (βιβλίο 2ο της σειράς The Murderbot Diaries) της Martha Wells. Είναι από τους αγαπημένους αντικοινωικούς ήρωες.
Yumi and the Nightmare Painter (Secret Projects 3) του Brandon Sanderson. Μου άρεσε -όπως τις περισσότερες φορές- ο κόσμος και η μαγεία.
Οι μάγισσες του Βάρντε της Hargrave Kiran Millwood. Εξαιρετικό βιβλίο όπως και το ιστορικό πλαίδιο της ιστορίας.
What Moves the Dead της T. Kingfisher. Θρίλερ με γοτθικά στοιχεία.
The Silence of Bones της June Hur. Πολύ ενδιαφέρον το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία.
Pachinko της Min Jin Lee. Ένα άλλο εξαιρετικό βιβλίο. Και η σειρά πάρα πολύ προσεγμένη.

Τα χειρότερα του 23
Into the Drowning Deep της Mira Grant. Θρίλερ. Αν ήταν ταινάι θα ήταν B movie και θα μπορούσε άνετα να γίνει σπλατεριά.
The Winter King (βιβλίο 1ο της σειράς The Warlord Chronicles) του Bernard Cornwell. Τι να τον κάνεις τον Αρθρούρο αν δεν υπάρχει μαγεία;
 
Θα σας πώ ποιο ειναι το καλυτερο που διαβασα την προηγούμενη χρονια για να ξέρετε ποια θα ειναι τα καλυτερα βιβλία που θα διαβάσετε εσεις την τρέχουσα χρονια_αν τα βρείτε. :ντροπή:
:φατσούλαπουεχεικαβαλήσειτοκαλάμιαλλάταυτοχρονακάνειματάκιαοπότεδενμπορείτεναμουκρατήσετεκακία:

Τα αδιαφιλονίκητα:

  1. Η στιγμή της ελευθερίας, Jens Bjorneboe
  2. Dandelion Wine (που πάει αγκαζέ με το Ουάινσμπεργκ – Οχάιο, του Σεργουντ) και Τα Χρονικά του Άρη, Ray Bradbury. Το πρώτο, μαγικό, το δευτερο καταπλητικο
  3. Ψηφίδες Ημερολογίου, Ιονέσκο
  4. Μια πολύ κομψή εξίσωση, David Stipp
  5. Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ, ενα βιβλιο που ολοι νομιζουμε οτι ειχαμε διαβασει, αλλά τελικα Εγω δεν.
Μεγάλη αποκάλυψη ήταν ο Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος του οποιου διαβασα την πλειονοτητα των διηγημάτων του. Μου άρεσε πολύ, ύφος, απλότητα, αμεσότητα, χιουμορ. Αν επρεπε να επιλέξω ένα, θα ηταν ο Γενικός Αρχειοθετης. Αλλά σιγά να μην.

Διαβασα κι ενα καταπληκτικο, ολοφώτεινο κι αισιοδοξο θεατρικο, αλλά ας μην σας καψω τελείως.

Το χειρότερο ήταν, by far, οι έκπτωτοι αγγελοι, ενός δεν θυμαμαι πώς τον λεν. Δεν θα επεκταθώ γιατι δεν θέλω.:))))

Νικολα, όταν διαβασεις και τον Γιουγκερμαν, να δεις που θα λές: "Ποια Μεγάλη Χίμαιρα;"

-InEllieWeTrust

Με συγκινεις εσυ. :)
 
Last edited:
Νικολα, όταν διαβασεις και τον Γιουγκερμαν, να δεις που θα λές: "Ποια Μεγάλη Χίμαιρα;"
-InEllieWeTrust
Ήδη μετά τον Φάκελο το ψιλοσκέφτομαι! :ντροπή:

Το χειρότερο ήταν, by far, οι έκπτωτοι αγγελοι, ενός δεν θυμαμαι πώς τον λεν. Δεν θα επεκταθώ γιατι δεν θέλω.:))))
Να μην:όχιόχι:
 
Top