Το "ποιήμα" του Ελληνικού αλφαβήτου και η ιστορία του

[Αντέρωτας]

Σιγουρα οι περισσότεροι απο μας θα εχουν διαβασει την "επίκληση" που υποτιθεται οτι βγαινει στα αρχαια ελληνικα μεσω του ελληνικου αλφαβητου.

Μπορουμε να το βρουμε παντου στο ιντερνετ. Μια αναπαραγωγη του αρθρου εχω βρει εδω που εχει καποια πιο λεπτομερη αναλυση, καθως και καποιες ιστορικες πληροφοριες.

Στην αρχη η "επίκληση" πηγαινει καπως ετσι:

Αλ (νοητέ ήλιε) φα (που είσαι το φως), βη (έλα) τα γα (στη γη) αμα δε (μαζι με) ελ (το φως του ηλιου) εψ (ψημένη) ιλών (λάσπη) κλπ

Οι απορίες μου είναι οι εξής:

• Φιλολογικά, γραμματικά και συντακτικά, η παραπάνω επίκληση βγάζει νόημα; Εχω διάφορες ενστάσεις, πχ αγνοώ αν στον αρχαίο ελληνικό μυστικισμό υπήρχε ο όρος Αλ που αναφέρεται στον "νοητό ήλιο" (???) και αν υπήρχε η πολυφορεμένη λέξη Ελ. Επισης ο όρος "τα Γα", που στο παραπανω αρθρο αναφερεται σαν δοτική Δωρικού τύπου, φαινεται να χωρεσε πολύ βολικά (δηλαδή παίρνουμε στοιχεία απο την καθε διάλεκτο όπως βολεύει για να "ταιριάζει"). Επίσης το "εψ" δεν μου φαίνεται έγκυρη αρχαία ελληνική λέξη. Είναι ρήμα, μετοχή, αντωνυμία; Και αν προσδιορίζει το "ιλών", γιατί αυτό είναι στη γενική;
  
  Η μεγαλυτερή μου ένσταση είναι στο τέλος της επίκλησης, οπου τα γράμματα φ, χ, ψ, ω ερμηνεύονται ως φη (δημιουργήθηκε) ψυχή ο (που είναι) μέγα. Ας αγνοήσουμε το ότι στα αρχαια ελληνικά το "φη" δεν προφέροταν σαν "φι", η "ψυχη" δεν προφέροταν σαν ψι, χι και το "ο μέγα" δεν προφέροταν όπως το ωμέγα. Το θέμα είναι οτι η σειρά των γραμμάτων είναι χ, ψ απο τα οποια κανονικα θα εβγαινε "χυψή"
  
  Ειμαι απο αυτους που δεν καταφεραν να βγαλουν νοημα απο τα Α.Ε. οταν τα διδαχθηκε στο σχολείο, οποτε ας μου πει καποιος που ξερει καλύτερα απο μένα
  
• Δεύτερον, η συγκεκριμένη ιστορία πότε χρονολογειται; Προσωπικά άκουσα γι' αυτό στη δεκαετια του 90, όταν είχε κάνει εμφάνιση το κινημα της Αρχαιολατρείας. Το παραπάνω άρθρο όμως αναφέρει οτι η επίκληση αυτή κυκλοφορούσε ήδη απο την αρχαιότητα, στην αιρεση του Ερμητισμού. Κατά πόσο ευσταθεί ιστορικά κάτι τέτοιο;

Τελος, να αναφερω οτι η συγκεκριμενη ιστορια κυκλοφορει συνηθως με τον τίτλο "Η Ελληνική Αλφαβητος δεν είναι τυχαία" για το οποίο χρησιμοποιείται ως επιχείρημα. Οπως φαίνεται όμως πρόκειται για φαινόμενο αποφενίας, δηλαδή το να βγάζουμε νόημα απο μια τυχαία σειρά στοιχείων.

Το οτι καποιος καταφερε να βγαλει ενα νοημα δε σημαίνει οτι το νόημα αυτό ηταν προϋπάρχον και οτι τα στοιχεία δεν είναι τυχαία. Πόσο μάλλον όταν κανουμε καποιες αλλαγές όπου βολεύουν για να χωρέσει το υποτιθέμενο νόημα (πχ το Δωρικό "τα γα" ή το "ψυχή" από τα ανάποδα χ, ψ) Όπως όταν βλέπουμε κάποιο πρόσωπο στα σύννεφα, αυτό δε σημαίνει οτι τα μόρια του νερού δεν είναι τυχαία. Είναι παρόμοιο με τα μνημονικά ποιηματάκια που βγάζαμε προκειμένου να αποστηθίσουμε κάποιες λίστες στο σχολείο.