Το top-5 σας σε ελληνικά βιβλία!
- Thread starter Αριάδνη
- Start date
Νομίζω με κάλυψε ο Χρυσόστομος. Εάν όμως δεν είχα κοιτάξει απ την αρχή τις λίστες όλων και ξεκινούσα αυθόρμητα, κάτι που θα προσπαθήσω , [ειρωνικό αν το αυθόρμητο αυνεπάγεται προσπάθεια..! ] όπως και νά χει.
Αγαπητή Αριάδνη,
δυστυχώς είναι δύσκολο να περιγράψω τα βιβλία αυτά. Ενδεχομένως αν δεν σου είναι δύσκολο να μπορούσες να βρεις περιγραφές γι αυτά από το διαδίκτυο. Γνωρίζω ότι αυτό που γράφω μοιάζει χλιαρό αρκετά. Μπορώ ωστόσο σε κάποια να γράψω δίπλα ,οσο θυμάμαι τους λόγους που τα αγάπησα. Οπότε θα ξεκινήσω με παρενθέσεις. !
~1 . Και με το φως του λύκου επανέρχονται /Ζυράννα Ζατέλη, εκδ. Καστανιώτη [εάν κανείς έχει διαβάσει Το Σπίτι Των Πνευμάτων της Ισαβέλλας Αλιέντε, αρκεί για να κατανοήσει το πνεύμα αυτού του βιβλίου , πρόκειται για ένα βιβλίο με το οποίο κατά τους λογοτεχνικούς μελετητές κάνει την είσοδό της στα ελληνικά γράμματα η κ. Ζατέλη , παραδίδοντας σε αυτά το πνεύμα του Μαγικού Ρεαλισμού, που πάλι θα πρέπει κι οι δύο μας να το ερευνήσουμε, ωστόσο είναι από ό,τι αισθάνομαι ένα μείγμα ζοφερού ύφους και στυλ απεικόνισης ιστοριών , όμως το αγάπησα γιατί η Ζυράννα Ζατέλη είναι περίεργο που θα το θέσω έτσι αλλά μοιάζει σε μένα σαν να γράφει σε καθαρεύουσα με νεοελληνικές λέξεις. Είναι τοσο μυθικά μυσταγωγικό το κείμενό της. Κάθε κείμενο. Το ''Παρασκήνιο '' στο διαδίκτυο, μια παλιά εκπομή της Ερτ , θα βοηθούσε αρκετά Ό,τι γράφω θα το επισυνάπτω στο τέλος
https://www.youtube.com/watch?v=DiuxX2pV8Tc
-----------------------------------------------------------
2.Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος //[ο λόγος είναι συναισθηματικός, διότι πρόκειται για εφηβικό δώρο γενεθλίων, ωστόσο το Καταπληκτικό κατ εμέ βιβλίο είναι το Οδός Αβύσσου Αριθμός 0 , για τον Εμφύλιο προφανώς.//Ωστόσο παραθέτω το τραγούδι από τον Καλογιάννη , που προέρχεται από το ίδιο το βιβλίο. Είναι σπαραχτικά όμορφο. Και μιά αρκετά καλή νότα της αίσθησης του κειμένου, μιας και οι στίχοι ανήκουν στον ίδιο τον συγγραφέα. Είναι αστείο πως οι περισσότεροι θεωρούμε τόσο ρομαντικό τον Λουντέμη που ....Θα πίστευε κανείς ότι ένας από τους πιο πιστούς και επιστήθιους φίλους του ήταν ο Γιάννης Σκαρίμπας ; Το αναφέρει σε κάποιο απ τα βιβλία του , ρητά. Στο ξεκίνημα ενός διηγήματος. Όλα αυτά βεβαια είναι θολά] Οπότε επισυνάπτω και το τραγούδι
https://www.youtube.com/watch?v=fKgnqMA7u7A
3. Για το Φτωχούλη του Θεού, πιστεύω ότι δεν υπάρχει ωραιότερο του Καζαντζάκη.Και αυτό αρκεί. Δεν το αιτιολογώ γιατί θα πάρει όχι σελίδες αλλά κατάθεση καρδιάς. Δεν υπάρχει λόγος. Ο Καζαντζάκης έχει μεταφραστεί σε τόσες γλώσσες που και τα Ταξιδιωτικά του να διαβάσεις ή ακόμα και το τετράστιχο στο μνήμα του στο λόφο του Ηρακλείου δεν υπάρχει λόγος να υποστηρίξει κανείς κάποιο έναντι άλλου.
4.Όσο για την Ελένη Λαδιά, ο λόγος είναι ότι έχω κουραστεί με τα μυθιστορήματα που αφηγούνται ιστορίες. Μου αρέσει γιατί υφαίνοντας την ιστορία , αγγίζει κι ένα στοχασμό κάθε φορά. Ας πούμε το πιο άμεσο παράδειγμα είναι το βιβλίο της Φρειδερίκος και Ιωάννης, το οποίο ενώ είναι ολιγοσέλιδο/νουβέλα ουσιαστικά , κι ενώ είναι σχετικά ημερολογιακό και σε πρώτο πρόσωπο, μάλλον όχι σχετικά, ξεκάθαρα θα έλεγα, βασίζεται στην διαμάχη της περιόδου της ζωής της , χωρισμένη σε δύο εποχές, σε εκείνη που έμοιαζε γοητευμένη κι η ίδια με αυτήν του Νίτσε , και στην άλλη με τον Ιωάννη το Σιναίτη της Κλίμακος [Κλίμαξ είναι ένα μοναστηριακό, ασκητικό βιβλίο που κάθε κεφάλαιο μικρό είναι μια σκάλα αρετής από την πρώτη ως την τελευταία από τις οποίες οφείλει να περάσει ένας μοναχός. Είναι αληθινό κείμενο ερημίτη παλιού και κατ ουσίαν φερ ειπείν ξεκινά με την πρώτη αρετή του μοναχού που είναι η ''Αποταγή '' που σημαίνει φυγή από τα εγκόσμια, παύει να είναι γιος, αδελφός, φίλος , πολίτης του κόσμου και με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πολιτεία των μοναχών ] Αυτά λοιπόν τα δύο πρόσωπα κατακτούν την εποχή της ζωής της. Από την άλλη στο βιβλίο της Αποσπασματική Σχέση είναι μια ανταλλαγή επιστολών, μεταξύ δύο φίλων , που ωστόσο κι αυτές εμβαθύνουν και λίγο παράλληλα, ή το Ποταμίσιοι Έρωτες, ακριβώς επειδή είναι Αρχαιολόγος η συγγραφέας , αναφέρεται σε έρωτες με προσωνύμια μυθικές γυναίκες ή ποτάμια ή ειλικρινά δεν βοηθά η μνήμη επί του παρόντος, ωστόσο νομίζω σε γενικές γραμμές κάλυψα αυτό το κομμάτι. Σε κάθε της έργο φαίνεται η αρχαιολογική της ματιά, η αγάπη της για τη μυθολογία και σε τι βαθμό αυτά τα δύο ως άξονες αφορούν την ανθρώπινη ζωή. Δεν με κουράζει η γυναικεία της γραφή, πράγμα δύσκολο για να συμβεί σε μένα. Κρατά το ενδιαφέρον της ακόμα κι όταν είναι περισσότερο συναισθηματική γιατί ταυτόχρονα συντονίζεται με το πνεύμα της επιστήμης της. Η ίδια δε έχει μαζί με τον Παπαδίτσα παραδώσει ολοκληρωμένη μετάφραση των Ομηρικών Ύμνων. Αυτό επίσης για μένα είναι παραπάνω από απλά σημαντικό.
Κλείνοντας , το ποίημα είναι αυτό. Και νομίζω δεν θα πει κάποιος ότι δεν του αρέσει. Μάλλον το αντίστροφο. Αν και δεν έχω διαβάσει και πολύ ποίηση στη ζωή μου.Έχω ακούσει την ποίηση μέσα από τα τραγούδια.Όμως τα ποιήματα που έχω διαβάσει είναι εκείνα που μου αρέσουν και πιο πολύ.
Αριάδνη σε ευχαριστώ για την ερώτησή σου. Μονίμως έχω ανάγκη να την κάνω και εγώ. Και ένιωσα οικεία με αυτό το μήνυμα.Πραγματικά!!! Γιατί μπορεί να λέω όλα αυτά αλλά όπου βλέπω άλλους να διαβάζουν νιώθω μονίμως άσχετη. Μάλλον μοιάζει σαν να περιμένεις από κάθε άνθρωπο να διαβάζει το ίδιο, ενώ καθένας μας είναι τόσο μα τόσο διαφορετικός. Η ερώτηση σου λοιπόν έριξε τέτοιο φως στις δικές μου αγωνίες. Οπότε ῎..
παρακάτω ένα από τα πιο πιο πιο
αγαπημένα ποιήματα.
---------------------Το παραθέτω για σένα που ρώτησες και περίμενες τη δική μου προσωπική απόκριση κι όχι την απόκριση ενός διακομιστή πληροφοριών..για ένα ποίημα αυτό μάλλον ευαισθησία δίνει------------
Η ευλογία της έλλειψης /Κατερίνα Αγγελάκη -Ρουκ
------------------------------------------------------------
Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου
ό,τι μου λείπει με προστατεύει
από κείνο που θα χάσω
όλες οι ικανότητές μου
που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής
με προφυλάσσουν από κινήσεις στο κενό
άχρηστες, ανούσιες.
Ό,τι μου λείπει με διδάσκει
ό,τι μου ‘χει απομείνει
μ’ αποπροσανατολίζει
γιατί μου προβάλλει εικόνες απ’ το παρελθόν
σαν να ‘ταν υποσχέσεις για το μέλλον.
-
Δεν μπορώ, δεν τολμώ
ούτ’ έναν άγγελο περαστικό
να φανταστώ γιατί εγώ
σ’ άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους
κατεβαίνω.
Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν
έγινε φίλη καλή
μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου.
Στέρησέ με –παρακαλώ το Άγνωστο–
στέρησέ με κι άλλο
για να επιζήσω.
------------------
Σ ευχαριστώ Αριάδνη για αυτήν την ευκαιρία να μιλήσω για πράγματα που αγαπώ όταν ζούμε εκεί έξω σε έναν κόσμο που συνήθως αυτά είναι βαρετά ή βεβαρυμένα. και ογκώδη . ;)
Καλή συνέχεια!
Αγαπητή Αριάδνη,
δυστυχώς είναι δύσκολο να περιγράψω τα βιβλία αυτά. Ενδεχομένως αν δεν σου είναι δύσκολο να μπορούσες να βρεις περιγραφές γι αυτά από το διαδίκτυο. Γνωρίζω ότι αυτό που γράφω μοιάζει χλιαρό αρκετά. Μπορώ ωστόσο σε κάποια να γράψω δίπλα ,οσο θυμάμαι τους λόγους που τα αγάπησα. Οπότε θα ξεκινήσω με παρενθέσεις. !
~1 . Και με το φως του λύκου επανέρχονται /Ζυράννα Ζατέλη, εκδ. Καστανιώτη [εάν κανείς έχει διαβάσει Το Σπίτι Των Πνευμάτων της Ισαβέλλας Αλιέντε, αρκεί για να κατανοήσει το πνεύμα αυτού του βιβλίου , πρόκειται για ένα βιβλίο με το οποίο κατά τους λογοτεχνικούς μελετητές κάνει την είσοδό της στα ελληνικά γράμματα η κ. Ζατέλη , παραδίδοντας σε αυτά το πνεύμα του Μαγικού Ρεαλισμού, που πάλι θα πρέπει κι οι δύο μας να το ερευνήσουμε, ωστόσο είναι από ό,τι αισθάνομαι ένα μείγμα ζοφερού ύφους και στυλ απεικόνισης ιστοριών , όμως το αγάπησα γιατί η Ζυράννα Ζατέλη είναι περίεργο που θα το θέσω έτσι αλλά μοιάζει σε μένα σαν να γράφει σε καθαρεύουσα με νεοελληνικές λέξεις. Είναι τοσο μυθικά μυσταγωγικό το κείμενό της. Κάθε κείμενο. Το ''Παρασκήνιο '' στο διαδίκτυο, μια παλιά εκπομή της Ερτ , θα βοηθούσε αρκετά Ό,τι γράφω θα το επισυνάπτω στο τέλος
https://www.youtube.com/watch?v=DiuxX2pV8Tc
-----------------------------------------------------------
2.Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος //[ο λόγος είναι συναισθηματικός, διότι πρόκειται για εφηβικό δώρο γενεθλίων, ωστόσο το Καταπληκτικό κατ εμέ βιβλίο είναι το Οδός Αβύσσου Αριθμός 0 , για τον Εμφύλιο προφανώς.//Ωστόσο παραθέτω το τραγούδι από τον Καλογιάννη , που προέρχεται από το ίδιο το βιβλίο. Είναι σπαραχτικά όμορφο. Και μιά αρκετά καλή νότα της αίσθησης του κειμένου, μιας και οι στίχοι ανήκουν στον ίδιο τον συγγραφέα. Είναι αστείο πως οι περισσότεροι θεωρούμε τόσο ρομαντικό τον Λουντέμη που ....Θα πίστευε κανείς ότι ένας από τους πιο πιστούς και επιστήθιους φίλους του ήταν ο Γιάννης Σκαρίμπας ; Το αναφέρει σε κάποιο απ τα βιβλία του , ρητά. Στο ξεκίνημα ενός διηγήματος. Όλα αυτά βεβαια είναι θολά] Οπότε επισυνάπτω και το τραγούδι
https://www.youtube.com/watch?v=fKgnqMA7u7A
3. Για το Φτωχούλη του Θεού, πιστεύω ότι δεν υπάρχει ωραιότερο του Καζαντζάκη.Και αυτό αρκεί. Δεν το αιτιολογώ γιατί θα πάρει όχι σελίδες αλλά κατάθεση καρδιάς. Δεν υπάρχει λόγος. Ο Καζαντζάκης έχει μεταφραστεί σε τόσες γλώσσες που και τα Ταξιδιωτικά του να διαβάσεις ή ακόμα και το τετράστιχο στο μνήμα του στο λόφο του Ηρακλείου δεν υπάρχει λόγος να υποστηρίξει κανείς κάποιο έναντι άλλου.
4.Όσο για την Ελένη Λαδιά, ο λόγος είναι ότι έχω κουραστεί με τα μυθιστορήματα που αφηγούνται ιστορίες. Μου αρέσει γιατί υφαίνοντας την ιστορία , αγγίζει κι ένα στοχασμό κάθε φορά. Ας πούμε το πιο άμεσο παράδειγμα είναι το βιβλίο της Φρειδερίκος και Ιωάννης, το οποίο ενώ είναι ολιγοσέλιδο/νουβέλα ουσιαστικά , κι ενώ είναι σχετικά ημερολογιακό και σε πρώτο πρόσωπο, μάλλον όχι σχετικά, ξεκάθαρα θα έλεγα, βασίζεται στην διαμάχη της περιόδου της ζωής της , χωρισμένη σε δύο εποχές, σε εκείνη που έμοιαζε γοητευμένη κι η ίδια με αυτήν του Νίτσε , και στην άλλη με τον Ιωάννη το Σιναίτη της Κλίμακος [Κλίμαξ είναι ένα μοναστηριακό, ασκητικό βιβλίο που κάθε κεφάλαιο μικρό είναι μια σκάλα αρετής από την πρώτη ως την τελευταία από τις οποίες οφείλει να περάσει ένας μοναχός. Είναι αληθινό κείμενο ερημίτη παλιού και κατ ουσίαν φερ ειπείν ξεκινά με την πρώτη αρετή του μοναχού που είναι η ''Αποταγή '' που σημαίνει φυγή από τα εγκόσμια, παύει να είναι γιος, αδελφός, φίλος , πολίτης του κόσμου και με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πολιτεία των μοναχών ] Αυτά λοιπόν τα δύο πρόσωπα κατακτούν την εποχή της ζωής της. Από την άλλη στο βιβλίο της Αποσπασματική Σχέση είναι μια ανταλλαγή επιστολών, μεταξύ δύο φίλων , που ωστόσο κι αυτές εμβαθύνουν και λίγο παράλληλα, ή το Ποταμίσιοι Έρωτες, ακριβώς επειδή είναι Αρχαιολόγος η συγγραφέας , αναφέρεται σε έρωτες με προσωνύμια μυθικές γυναίκες ή ποτάμια ή ειλικρινά δεν βοηθά η μνήμη επί του παρόντος, ωστόσο νομίζω σε γενικές γραμμές κάλυψα αυτό το κομμάτι. Σε κάθε της έργο φαίνεται η αρχαιολογική της ματιά, η αγάπη της για τη μυθολογία και σε τι βαθμό αυτά τα δύο ως άξονες αφορούν την ανθρώπινη ζωή. Δεν με κουράζει η γυναικεία της γραφή, πράγμα δύσκολο για να συμβεί σε μένα. Κρατά το ενδιαφέρον της ακόμα κι όταν είναι περισσότερο συναισθηματική γιατί ταυτόχρονα συντονίζεται με το πνεύμα της επιστήμης της. Η ίδια δε έχει μαζί με τον Παπαδίτσα παραδώσει ολοκληρωμένη μετάφραση των Ομηρικών Ύμνων. Αυτό επίσης για μένα είναι παραπάνω από απλά σημαντικό.
Κλείνοντας , το ποίημα είναι αυτό. Και νομίζω δεν θα πει κάποιος ότι δεν του αρέσει. Μάλλον το αντίστροφο. Αν και δεν έχω διαβάσει και πολύ ποίηση στη ζωή μου.Έχω ακούσει την ποίηση μέσα από τα τραγούδια.Όμως τα ποιήματα που έχω διαβάσει είναι εκείνα που μου αρέσουν και πιο πολύ.
Αριάδνη σε ευχαριστώ για την ερώτησή σου. Μονίμως έχω ανάγκη να την κάνω και εγώ. Και ένιωσα οικεία με αυτό το μήνυμα.Πραγματικά!!! Γιατί μπορεί να λέω όλα αυτά αλλά όπου βλέπω άλλους να διαβάζουν νιώθω μονίμως άσχετη. Μάλλον μοιάζει σαν να περιμένεις από κάθε άνθρωπο να διαβάζει το ίδιο, ενώ καθένας μας είναι τόσο μα τόσο διαφορετικός. Η ερώτηση σου λοιπόν έριξε τέτοιο φως στις δικές μου αγωνίες. Οπότε ῎..
παρακάτω ένα από τα πιο πιο πιο
αγαπημένα ποιήματα.
---------------------Το παραθέτω για σένα που ρώτησες και περίμενες τη δική μου προσωπική απόκριση κι όχι την απόκριση ενός διακομιστή πληροφοριών..για ένα ποίημα αυτό μάλλον ευαισθησία δίνει------------
Η ευλογία της έλλειψης /Κατερίνα Αγγελάκη -Ρουκ
------------------------------------------------------------
Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου
ό,τι μου λείπει με προστατεύει
από κείνο που θα χάσω
όλες οι ικανότητές μου
που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής
με προφυλάσσουν από κινήσεις στο κενό
άχρηστες, ανούσιες.
Ό,τι μου λείπει με διδάσκει
ό,τι μου ‘χει απομείνει
μ’ αποπροσανατολίζει
γιατί μου προβάλλει εικόνες απ’ το παρελθόν
σαν να ‘ταν υποσχέσεις για το μέλλον.
-
Δεν μπορώ, δεν τολμώ
ούτ’ έναν άγγελο περαστικό
να φανταστώ γιατί εγώ
σ’ άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους
κατεβαίνω.
Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν
έγινε φίλη καλή
μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου.
Στέρησέ με –παρακαλώ το Άγνωστο–
στέρησέ με κι άλλο
για να επιζήσω.
------------------
Σ ευχαριστώ Αριάδνη για αυτήν την ευκαιρία να μιλήσω για πράγματα που αγαπώ όταν ζούμε εκεί έξω σε έναν κόσμο που συνήθως αυτά είναι βαρετά ή βεβαρυμένα. και ογκώδη . ;)
Καλή συνέχεια!
Σε μία ιδανική πεντάδα, χωρίς απόλυτη σειρά θα έβαζα :
- "Η Πάπισσα Ιωάννα" του Εμμανουήλ Ροίδη
- "Το Νούμερο 31328" του Ηλία Βενέζη
- "Το Εργοστάσιο των Μολυβιών" της Σώτης Τριανταφύλλου
- "Ο Ζητιάνος" του Αντρέα Καρκαβίτσα
- "Αντιγνώση: Τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού" της Λιλής Ζωγράφου
Το τελευταίο δεν είναι βέβαια λογοτεχνικό, ήταν όμως τεράστια η έκπληξη μου για την προσπάθεια (επιτυχημένη σε γενικές γραμμές) της Ζωγράφου ν'ασχοληθεί με την Θρησκεία και την Κοινωνιολογία...
- "Η Πάπισσα Ιωάννα" του Εμμανουήλ Ροίδη
- "Το Νούμερο 31328" του Ηλία Βενέζη
- "Το Εργοστάσιο των Μολυβιών" της Σώτης Τριανταφύλλου
- "Ο Ζητιάνος" του Αντρέα Καρκαβίτσα
- "Αντιγνώση: Τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού" της Λιλής Ζωγράφου
Το τελευταίο δεν είναι βέβαια λογοτεχνικό, ήταν όμως τεράστια η έκπληξη μου για την προσπάθεια (επιτυχημένη σε γενικές γραμμές) της Ζωγράφου ν'ασχοληθεί με την Θρησκεία και την Κοινωνιολογία...
υπεροχα με ψυχη τα περιγραφεις ολα , οσο για μενα ειναι ολοκαινουρια
Δεν μπορώ να διαλέξω. Από τότε που άνοιξε το νήμα το σκέφτομαι. :χμχμ:
Νασαι καλα Ερανιστή χαιρομαι που οι προτιμησεις μας συναντήθηκαν. Απο την προηγούμενη όμορφη ανάρτηση σου συγκρατησα κανα δυο τιτλους που παρέθεσες και μπήκαν στα προσεχως για διαβασμα. Αφου σου αρεσαν οι επιλογες μου και οι προτιμησεις μας συμβαδίζουν ειμαι σιγουρος οτι αντιστοιχα θα αρέσουν και σε μένα αυτά.
it's not so difficult
Η εφημεριδα το βημα απο αυτην την κυριακη κανει ερευνα για το αν υπαρχει ελληνικη πεζογραφια η ειναι ανυπαρκτη! Ολο αυτο με βαση μια μελετη μιας αμερικανιδας της Καρεν Βαν Νταικ καθηγητριας της νεας ελληνικης λογοτεχνιας στο πανεπιστημιο της Κολουμπια που λεει πως ενω εχουμε ποιηση δυνατη , δεν εχουμε εντουτοις δυνατη και γνωστη πεζογραφια , αναζητα τον ελληνα τολστοι η ντικενς και δεν τον βρισκει ενω θεωρει τεραστιους του ελληνες ποιητες. Ο δημοσιογραφος επικαλειτε πολλα αριστουργηματα ελληνικα βιβλια που εχουμε και εδω μεσα παραθεσει. Και αλλα οπως την εροικα του πολιτη η την γαληνη του βενεζη και τις δυσκολες νυκτες της αξιωτη, τις ακυβερνητες πολιτειες του τσιρκα! Δηλ.δεν θα ' χει διαβασει κατι απο ολα αυτα η καθηγητρια; τεσπα η εφημερ.θα χει καθε βδομαδα διανοουμενους που θα εξηγουν πως πεζογραφικα η ελλαδα ειναι παρουσα και εχει να προσφερει πλουτο ιδεων , δε παραθετει και αφιερωμα στον καζαντζακη. Α εχει και την ζατελη μεσα στους κορυφαιους πεζογραφους και την μαρω δουκα!
Last edited:
Καποτε ελεγα και γω στιλλ οτι δεν εχουμε καλους πεζογραφους, σημερα αναθεωρω πληρως την αποψη μου γιατι αλλο ελληνας αλλο γαλλος αλλο ρωσος η καθε χωρα εχει ξεχωριστα χαρακτηριστικα ! Πχ δεν γινεται ελληνας να γραψει για τους χρυσοθηρες της αλασκας ομως μπορει ανετα να περιγραψει τις ομορφιες της συρου
Θα συμφωνήσω με Ερανιστή... κι εγώ πιστεύω πως το πιο συγκλονιστικό βιβλίο του Λουντέμη είναι το Οδός Αβύσσου Αριθμός 0...
εγώ που διαβάζω ελληνική λογοτεχνία δυσκολεύομαι να φτιάξω την πεντάδα... αλλά θα έβαζα σίγουρα...
το "στη σκιά της πεταλούδας" Ζουργός
κι από αυτά που έχω διαβάσει σχετικά πρόσφατα... τον Άγιο της Μοναξιάς - Καρυστιάνη
"το μόνον της ζωής του ταξείδιον" - Βιζυηνού
"η μητέρα του σκύλου" - Μάτεσις
κι ένα από τα "Αναζήτηση" - "Ανατροπή" του Θέμελη
εγώ που διαβάζω ελληνική λογοτεχνία δυσκολεύομαι να φτιάξω την πεντάδα... αλλά θα έβαζα σίγουρα...
το "στη σκιά της πεταλούδας" Ζουργός
κι από αυτά που έχω διαβάσει σχετικά πρόσφατα... τον Άγιο της Μοναξιάς - Καρυστιάνη
"το μόνον της ζωής του ταξείδιον" - Βιζυηνού
"η μητέρα του σκύλου" - Μάτεσις
κι ένα από τα "Αναζήτηση" - "Ανατροπή" του Θέμελη
Δεν έχω διαβάσει πολλούς Έλληνες συγγραφείς.
Ωστόσο από τα όσα έχω διαβάσει ξεχώρισα τη Λιλή Ζωγράφου.
Η "Συβαρίτισσα" το αγαπημένο μου και αν μπορούσα θα έβαζα και άλλα τέσσερα δικά της στη λίστα με τα πιο αγαπημένα.
Ο "Καπετάν Μιχάλης" κορυφαίο!
Από τα εφηβικά μου χρόνια: Λουντέμης, "ένα παιδί μετράει τ' άστρα" ή το "οδός αβύσσου αριθμός μηδέν", δεν μπορώ να διαλέξω.
Περσινή αρραβωνιαστικιά (διηγήματα), Ζυράννα Ζατέλη.
Από τα παιδικά μου διαβάσματα, "Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου".
Μου άρεσαν πολύ και κάποια της Μάρως Βαμβουνάκη και της Αλκυόνης Παπαδάκη, αλλά ίσως όχι γι 'αυτή τη λίστα.
Ωστόσο έχω μεγάλες ελλείψεις, κυρίως στους κλασσικούς μας, οπότε διαβάζοντας μπορεί και να αλλάξω άποψη.
Σε σχέση με αυτά που κουβεντιάζετε παραπάνω για τους πεζογράφους μας: πέτυχα ένα άρθρο που κρίνει τα αποτελέσματα για τα καλύτερα 100 ελληνικά πεζογραφήματα. Ο συγγραφέας του έχει τόση αλαζονεία, τέτοια υπεροψία! Σέβομαι πολύ τους διαβασμένους ανθρώπους, κι ο αρθρογράφος φαίνεται διαβασμένος και με άποψη. Αν κάποιος όμως μου έλεγε ότι το συγκεκριμένο άρθρο το έγραψε ένας πραγματικά πνευματικός άνθρωπος, ένας διανοούμενος, ακόμα κι αν έβαζα στην άκρη τις αμφιβολίες μου για το αν αυτό είναι γεγονός, πάλι θα είχα τις ενστάσεις μου από τον τρόπο του και μόνο. Εννοείται και το περιεχόμενο τίθεται προς συζήτηση!
Αν έχετε κέφι, θα ήθελα τις απόψεις σας!
http://magazen.gr/2014/08/22/ta-kalitera-ellinika-mithistorimata/
Ωστόσο από τα όσα έχω διαβάσει ξεχώρισα τη Λιλή Ζωγράφου.
Η "Συβαρίτισσα" το αγαπημένο μου και αν μπορούσα θα έβαζα και άλλα τέσσερα δικά της στη λίστα με τα πιο αγαπημένα.
Ο "Καπετάν Μιχάλης" κορυφαίο!
Από τα εφηβικά μου χρόνια: Λουντέμης, "ένα παιδί μετράει τ' άστρα" ή το "οδός αβύσσου αριθμός μηδέν", δεν μπορώ να διαλέξω.
Περσινή αρραβωνιαστικιά (διηγήματα), Ζυράννα Ζατέλη.
Από τα παιδικά μου διαβάσματα, "Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου".
Μου άρεσαν πολύ και κάποια της Μάρως Βαμβουνάκη και της Αλκυόνης Παπαδάκη, αλλά ίσως όχι γι 'αυτή τη λίστα.
Ωστόσο έχω μεγάλες ελλείψεις, κυρίως στους κλασσικούς μας, οπότε διαβάζοντας μπορεί και να αλλάξω άποψη.
Σε σχέση με αυτά που κουβεντιάζετε παραπάνω για τους πεζογράφους μας: πέτυχα ένα άρθρο που κρίνει τα αποτελέσματα για τα καλύτερα 100 ελληνικά πεζογραφήματα. Ο συγγραφέας του έχει τόση αλαζονεία, τέτοια υπεροψία! Σέβομαι πολύ τους διαβασμένους ανθρώπους, κι ο αρθρογράφος φαίνεται διαβασμένος και με άποψη. Αν κάποιος όμως μου έλεγε ότι το συγκεκριμένο άρθρο το έγραψε ένας πραγματικά πνευματικός άνθρωπος, ένας διανοούμενος, ακόμα κι αν έβαζα στην άκρη τις αμφιβολίες μου για το αν αυτό είναι γεγονός, πάλι θα είχα τις ενστάσεις μου από τον τρόπο του και μόνο. Εννοείται και το περιεχόμενο τίθεται προς συζήτηση!
Αν έχετε κέφι, θα ήθελα τις απόψεις σας!
http://magazen.gr/2014/08/22/ta-kalitera-ellinika-mithistorimata/
Εγώ έχω διαβάσει μόνο το η αγαάπη άργησε μια μέρα, και το βρήκα πάρα πολύ καλό!! Για πες και κανένα άλλο δικό της που σου άρεσε για να έχω στα υπόψιν μου, όταν ξαναπιάσω τους Έλληνες/ίδες.
