Το top-5 σας σε ελληνικά βιβλία!
- Thread starter Αριάδνη
- Start date
επειδή παρακολουθούσα τότε τις ψηφοφορίες στο ιστολόγιο που αναφέρει ο αρθρογράφος... το πρόβλημα με αυτές τις ψηφοφορίες ήταν η συμμετοχή. Μικρή συμμετοχή κόσμου. Κανένα ασφαλές συμπέρασμα, και φυσικά με τόσο μικρή συμμετοχή δεν μπορείς να θεωρήσεις το αποτέλεσμα ως βάση για να κάνεις ανάλυση... τουλάχιστον όχι την ανάλυση που κάνει ο αρθρογράφος. Υποθέτω πως οι περισσότεροι που ψήφισαν δεν είχαν διαβάσει καν το 50% των προς ψήφιση διηγημάτων...
@Βάγγυ - διάβασα σχετικά πρόσφατα το "Οι Εβραίοι Κάποτε" της Ζωγράφου... για μένα συγκλονιστικό βιβλίο... έμπαινε άνετα και πεντάδα...
@Βάγγυ - διάβασα σχετικά πρόσφατα το "Οι Εβραίοι Κάποτε" της Ζωγράφου... για μένα συγκλονιστικό βιβλίο... έμπαινε άνετα και πεντάδα...
Last edited:
Βάγγυ, αγαπώ πολλά της Ζωγράφου, το πρώτο είναι η "Συβαρίτισσα".
Μου άρεσε πολύ το "και το χρυσάφι των κορμιών τους", αλλά εξαιρετικά βρήκα το "μου σερβίρετε ένα βασιλόπουλο παρακαλώ", "η γυναίκα σου η αλήτισσα" και το "επάγγελμα πόρνη" (διηγήματα). Είναι ανατρεπτική η Ζωγράφου... και ζόρικη! Το "βασιλόπουλο" δεν κατάφερα να το διαβάσω σε πιο μικρή ηλικία, σαν τη δική σου περίπου. Πέρασαν αρκετά χρόνια, μετά όμως δεν μπορούσα να σταματήσω!
Αριάδνη, νομίζω λέει πολύ περισσότερα από αυτό. Θεωρώ πως υπαινίσσεται πως κάποιοι νεότεροι λογοτέχνες δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καθόλου στη λίστα, επίσης ουσιαστικά λέει πως το κοινό που ψήφισε είναι αδιάβαστο και αναφέρει και κάποια πράγματα για τον Καζαντζάκη τελείως απαξιωτικά. Δεν μπορώ να ξέρω αν τελικώς είναι έτσι τα πράγματα, αλλά αυτό που με ενόχλησε είναι το ύφος του. Το ύφος τέτοιων φιλολόγων έχει αποτρέψει γενιές και γενιές μαθητών να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το διάβασμα.
Ίσως βέβαια και να έχεις δίκιο και ουσιαστικά να μην πρέπει να του δίνω και τόση σημασία.
Ίσως να είναι μεγαλύτερη απ' ό,τι του αξίζει.
Μου άρεσε πολύ το "και το χρυσάφι των κορμιών τους", αλλά εξαιρετικά βρήκα το "μου σερβίρετε ένα βασιλόπουλο παρακαλώ", "η γυναίκα σου η αλήτισσα" και το "επάγγελμα πόρνη" (διηγήματα). Είναι ανατρεπτική η Ζωγράφου... και ζόρικη! Το "βασιλόπουλο" δεν κατάφερα να το διαβάσω σε πιο μικρή ηλικία, σαν τη δική σου περίπου. Πέρασαν αρκετά χρόνια, μετά όμως δεν μπορούσα να σταματήσω!
Αριάδνη, νομίζω λέει πολύ περισσότερα από αυτό. Θεωρώ πως υπαινίσσεται πως κάποιοι νεότεροι λογοτέχνες δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καθόλου στη λίστα, επίσης ουσιαστικά λέει πως το κοινό που ψήφισε είναι αδιάβαστο και αναφέρει και κάποια πράγματα για τον Καζαντζάκη τελείως απαξιωτικά. Δεν μπορώ να ξέρω αν τελικώς είναι έτσι τα πράγματα, αλλά αυτό που με ενόχλησε είναι το ύφος του. Το ύφος τέτοιων φιλολόγων έχει αποτρέψει γενιές και γενιές μαθητών να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το διάβασμα.
Ίσως βέβαια και να έχεις δίκιο και ουσιαστικά να μην πρέπει να του δίνω και τόση σημασία.
Ίσως να είναι μεγαλύτερη απ' ό,τι του αξίζει.
Αφήνω έξω τα βιβλία ποίησης και θα αξιολογήσω τα 5 καλύτερα ελληνικά μυθιστορήματα για μένα -αποκλείω νουβέλες και διηγήματα -. 1) Πάπισσα Ιωάννα -Ροϊδης 2) Το Κιβώτιο - Αλεξάνδρου 3) Ο Εξώστης - Καχτίτσης 4) Το μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης -Πεντζίκης και τελευταίο Το τρίτο στεφάνι του Ταχτσή .Δυστυχώς το Συναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη του Βαλτινού έμεινε απέξω .
Ασημένια ευχαριστώ για την απάντηση!
Και επίσης για το βιβλίο της Ζωγράφου που προτείνεις και θα είναι από τα επόμενα που θα διαβάσω άμεσα!
Νομίζω ότι το κείμενο του Αντωνίου που παραθέτει το Φθινόπωρο πάσχει από το πρόβλημα πολλών κριτικών. Προκειμένου να αναδείξουν το γούστο τους ρίχνουν στον καιάδα το γούστο των άλλων. Το κείμενο αφορά μια ηλεκτρονική δημοσκόπηση για την επιλογή των καλύτερων 30 μυθιστορημάτων/νουβέλων από μια λίστα 223 έργων.
Στην δεύτερη παράγραφο γκρινιάζει για την άποψη κάθε έργο έχει την αξία του και ρίχνει και μια σπόντα για τον Καζαντζάκη (που δεν συμπαθούσε ο Αποστολίδης)
Στην τρίτη γκρινιάζει για την επιλογή των 223 υποψηφίων έργων που καταρτίστηκε. Αυτή η λίστα ήταν προσανατολισμένη στο ευρύ κοινό, αν όμως η λίστα ήταν διαφορετική θα τραβούσε λιγότερες συμμετοχές, θα βλέπαμε όμως τι διαβάζουν οι σοβαροί αναγνώστες (όπως θεωρεί τον εαυτό του προφανώς ο συντάκτης του άρθρου). Δώρο ένα τσιτάτο του Νίτσε (που τον πήγαινε ο Αποστολίδης αλλά και ο Καζαντζάκης) που έρχεται σε αντίθεση με την τελευταία πρόταση της παραγράφου. Οι πολλοί επηρεάζονται από τις γνώμες των ειδικών (τελευταία παράγραφος) αντί όπως είπε ο Νίτσε να επηρεάζονται από τις γνώμες των φιλολόγων που είναι ειδικοί και οφείλουν να καθοδηγούν τον αναγνώστη. :κεφαλιπουχτυπατοιχο. Φυσικά για απόπειρα κατάρτισης εναλλακτικής λίστας ούτε λόγος.
Στην τέταρτη γκρινιάζει που σε μια έρευνα για το μυθιστόρημα, δεν υπάρχουν πολλά διηγήματα, γιατί τα μυθιστορήματά μας είναι κατώτερα από τους ξένους κλασικούς ενώ τα διηγήματα είναι καλύτερα από τα μυθιστορήματα μας. Λογικό, όντως ειδικά λίγο πριν, λίγο μετά το 1900 τα διηγήματά μας υπερείχαν πολύ από τα μυθιστορήματα, αλλά η έρευνα ήταν για τα μυθιστορήματα. Αν ήθελε ας έκανε κι αυτός μια για διηγήματα.
Στην πέμπτη θεωρεί ότι κακώς συμπεριέλαβε και νουβέλες η έρευνα γιατί η νουβέλα είναι πιο κοντά στο διήγημα απ' ότι στο μυθιστόρημα. Οκ όχι παράλογο, όχι και 100% σωστό. (μπόνους πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας)
Στην έκτη γκρινιάζει για κάτι δρακουλίστικα
Στην 7η γκρινιάζει γιατί στο κοινό δεν αρέσει η Πυραμίδα 67 του (γκα γκαν γκα γκαν) Αποστολίδη που είναι γραμμένο από το αίμα του συγγραφέα (από την χολή του είναι γραμμένο βασικά. Ο ίδιος ήταν κρυμμένος και γκρίνιαζε όσο οι άλλοι πολεμούσαν να τον κρατήσουν ζωντανό)
Στην 8η γκρινιάζει που το κοινό επέλεξε τα Ένα παιδί μετράει τ' άστρα και Τα ματωμένα χώματα γιατί είναι εφηβικά (Τα ματωμένα χώματα εγώ τα διάβασα στα 38 μου και τα λάτρεψα αλλά διατηρώ την παιδική μου αφέλεια. Άσε που δεν είμαι και σοβαρός αναγνώστης)
Στην 9η γκρινιάζει για την δημοτικότητα του Καζαντζάκη που ήταν ψώνιο.
Στην 10η κι έπειτα γκρινιάζει για το ότι βιβλία συγγραφέων που δεν του αρέσουν (και στο ίδιο τσουβάλι βάζει από Σαρή ως Τατσόπουλο) είναι δημοφιλέστερα από άλλα που του αρέσουν
Στην τελευταία γκρινιάζει ξανά για το ότι στην λίστα υπάρχουν βιβλία που τα ξέρουν πάνω από 5 άτομα (και δεν του αρέσουν ούτε τα βιβλία ούτε τα άτομα) ενώ αν είχε βιβλία που να τα ξέρουν 3 άλλα άτομα (και να συμπαθεί και τα βιβλία και τα άτομα) το αποτέλεσμα θα ήταν πιο αντιπροσωπευτικό για το γούστο του.
Τέλος αντί να γκρινιάζει επί ένα ολόκληρο άρθρο θα μπορούσε να γράψει με μεγάλα μεγάλα γράμματα: Είστε καραγκιόζηδες που ψηφίζετε βιβλία που δεν μου αρέσουν (και δεν άρεσαν και στον Ρένο). Έτσι αυτός θα είχε αρκετό χρόνο να διαβάσει τις Βέδες κι εγώ αντί να κάθομαι να ασχολούμαι με τις βλακείες του να διαβάσω κακά δημοφιλή (πρώην δημοφιλή βασικά) μυθιστορήματα.
Στην δεύτερη παράγραφο γκρινιάζει για την άποψη κάθε έργο έχει την αξία του και ρίχνει και μια σπόντα για τον Καζαντζάκη (που δεν συμπαθούσε ο Αποστολίδης)
Στην τρίτη γκρινιάζει για την επιλογή των 223 υποψηφίων έργων που καταρτίστηκε. Αυτή η λίστα ήταν προσανατολισμένη στο ευρύ κοινό, αν όμως η λίστα ήταν διαφορετική θα τραβούσε λιγότερες συμμετοχές, θα βλέπαμε όμως τι διαβάζουν οι σοβαροί αναγνώστες (όπως θεωρεί τον εαυτό του προφανώς ο συντάκτης του άρθρου). Δώρο ένα τσιτάτο του Νίτσε (που τον πήγαινε ο Αποστολίδης αλλά και ο Καζαντζάκης) που έρχεται σε αντίθεση με την τελευταία πρόταση της παραγράφου. Οι πολλοί επηρεάζονται από τις γνώμες των ειδικών (τελευταία παράγραφος) αντί όπως είπε ο Νίτσε να επηρεάζονται από τις γνώμες των φιλολόγων που είναι ειδικοί και οφείλουν να καθοδηγούν τον αναγνώστη. :κεφαλιπουχτυπατοιχο. Φυσικά για απόπειρα κατάρτισης εναλλακτικής λίστας ούτε λόγος.
Στην τέταρτη γκρινιάζει που σε μια έρευνα για το μυθιστόρημα, δεν υπάρχουν πολλά διηγήματα, γιατί τα μυθιστορήματά μας είναι κατώτερα από τους ξένους κλασικούς ενώ τα διηγήματα είναι καλύτερα από τα μυθιστορήματα μας. Λογικό, όντως ειδικά λίγο πριν, λίγο μετά το 1900 τα διηγήματά μας υπερείχαν πολύ από τα μυθιστορήματα, αλλά η έρευνα ήταν για τα μυθιστορήματα. Αν ήθελε ας έκανε κι αυτός μια για διηγήματα.
Στην πέμπτη θεωρεί ότι κακώς συμπεριέλαβε και νουβέλες η έρευνα γιατί η νουβέλα είναι πιο κοντά στο διήγημα απ' ότι στο μυθιστόρημα. Οκ όχι παράλογο, όχι και 100% σωστό. (μπόνους πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας)
Στην έκτη γκρινιάζει για κάτι δρακουλίστικα
Στην 7η γκρινιάζει γιατί στο κοινό δεν αρέσει η Πυραμίδα 67 του (γκα γκαν γκα γκαν) Αποστολίδη που είναι γραμμένο από το αίμα του συγγραφέα (από την χολή του είναι γραμμένο βασικά. Ο ίδιος ήταν κρυμμένος και γκρίνιαζε όσο οι άλλοι πολεμούσαν να τον κρατήσουν ζωντανό)
Στην 8η γκρινιάζει που το κοινό επέλεξε τα Ένα παιδί μετράει τ' άστρα και Τα ματωμένα χώματα γιατί είναι εφηβικά (Τα ματωμένα χώματα εγώ τα διάβασα στα 38 μου και τα λάτρεψα αλλά διατηρώ την παιδική μου αφέλεια. Άσε που δεν είμαι και σοβαρός αναγνώστης)
Στην 9η γκρινιάζει για την δημοτικότητα του Καζαντζάκη που ήταν ψώνιο.
Στην 10η κι έπειτα γκρινιάζει για το ότι βιβλία συγγραφέων που δεν του αρέσουν (και στο ίδιο τσουβάλι βάζει από Σαρή ως Τατσόπουλο) είναι δημοφιλέστερα από άλλα που του αρέσουν
Στην τελευταία γκρινιάζει ξανά για το ότι στην λίστα υπάρχουν βιβλία που τα ξέρουν πάνω από 5 άτομα (και δεν του αρέσουν ούτε τα βιβλία ούτε τα άτομα) ενώ αν είχε βιβλία που να τα ξέρουν 3 άλλα άτομα (και να συμπαθεί και τα βιβλία και τα άτομα) το αποτέλεσμα θα ήταν πιο αντιπροσωπευτικό για το γούστο του.
Τέλος αντί να γκρινιάζει επί ένα ολόκληρο άρθρο θα μπορούσε να γράψει με μεγάλα μεγάλα γράμματα: Είστε καραγκιόζηδες που ψηφίζετε βιβλία που δεν μου αρέσουν (και δεν άρεσαν και στον Ρένο). Έτσι αυτός θα είχε αρκετό χρόνο να διαβάσει τις Βέδες κι εγώ αντί να κάθομαι να ασχολούμαι με τις βλακείες του να διαβάσω κακά δημοφιλή (πρώην δημοφιλή βασικά) μυθιστορήματα.
Last edited:
5 είναι λίγα - πολύ λίγα... ορίστε και από μένα:
1) Ο Χριστός ξανασταυρώνεται - Νίκος Καζαντάκης
2) Αιολική Γή - Ηλίας Βενέζης
3) Το τέλος της μικρής μας πόλης - Δημήτρης Χατζής
4) Ακυβέρνητες πολιτείες - Στρατής Τσίρκας (είναι τριλογία αλλά το μετρώ σαν ένα)
5) Γιούγκερμαν - Καραγάτσης
Bonus) Ο πρίγκιπας - Μήτσος Κασόλας
1) Ο Χριστός ξανασταυρώνεται - Νίκος Καζαντάκης
2) Αιολική Γή - Ηλίας Βενέζης
3) Το τέλος της μικρής μας πόλης - Δημήτρης Χατζής
4) Ακυβέρνητες πολιτείες - Στρατής Τσίρκας (είναι τριλογία αλλά το μετρώ σαν ένα)
5) Γιούγκερμαν - Καραγάτσης
Bonus) Ο πρίγκιπας - Μήτσος Κασόλας
Τοπ 5 ελληνικών βιβλίων
1. «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων» Διονύσης Χαριτόπουλος.
2. «Μπαρ Φλωμπέρ» Αλέξης Σταμάτης.
3. «...καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς/ Χαμογέλα, ρε...τι σου ζητάνε;» Χρόνης Μίσσιος.
4. «Οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι» Αντώνης Σουρούνης.
5. «Τα τζιτζίκια» Βαγγέλης Ραπτόπουλος. Το δεύτερο βιβλίο που διάβασα στη ζωή μου και το πρώτο από Έλληνα συγγραφέα.
1. «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων» Διονύσης Χαριτόπουλος.
2. «Μπαρ Φλωμπέρ» Αλέξης Σταμάτης.
3. «...καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς/ Χαμογέλα, ρε...τι σου ζητάνε;» Χρόνης Μίσσιος.
4. «Οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι» Αντώνης Σουρούνης.
5. «Τα τζιτζίκια» Βαγγέλης Ραπτόπουλος. Το δεύτερο βιβλίο που διάβασα στη ζωή μου και το πρώτο από Έλληνα συγγραφέα.
Το είχα διαβάσει κι εγώ παλιά αυτό το βιβλίο.
Περισσότερο τον αγιοποιεί τον Βελουχιώτη, παρά αναφέρει τα ιστορικά γεγονότα!
Πάντως ήταν καλογραμμένο...
Χμ..,νομίζω πως όταν είχε κυκλοφορήσει ήταν σε δυο τόμους, ίσως είχες διαβάσει τον έναν εξ αυτών; Η έκδοση του 2009 που διάβασα εγώ πριν 4-5 χρόνια (800 και κάτι σελίδες) πιστεύω είναι η πληρέστερη ιστορική βιογραφία για τον Άρη Βελουχιώτη. Και όντως διαβάζεται εύκολα ακόμα και για κάποιον που δεν έχει το κατάλληλο υπόβαθρο.
Το είχα διαβάσει κι εγώ παλιά αυτό το βιβλίο.
Περισσότερο τον αγιοποιεί τον Βελουχιώτη, παρά αναφέρει τα ιστορικά γεγονότα!
Πάντως ήταν καλογραμμένο...
Άσχετο αλλά μιας και είμαι νέος στο φόρουμ θέλω να ρωτήσω αν βγαίνει κάποια ειδοποιήσει όταν κάποιος απαντάει σε κάποια ανάρτηση μου;
Το είχα διαβάσει πριν 5-6 χρόνια περίπου...Νομίζω ήταν ένας τόμος!
Σχετικά με την ερώτησή σου!
Όχι δεν βγαίνει κάποια ειδοποίηση...
Σχετικά με την ερώτησή σου!
Όχι δεν βγαίνει κάποια ειδοποίηση...
Κι εγώ για διτομο το ξέρω. Μπορεί βέβαια να έχει κυκλοφορήσει και καμιά έκδοση με ενωμένους τους τόμους.
Για ειδοποιήσεις νομίζω πως το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πατήσεις παρακολούθηση του νήματος βέβαια αυτό θα σημαίνει οτι θα λαμβάνεις email για τα θέματα που παρακολουθείς ανεξαρτήτως του αν απαντάν σε εσένα.
Για ειδοποιήσεις νομίζω πως το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πατήσεις παρακολούθηση του νήματος βέβαια αυτό θα σημαίνει οτι θα λαμβάνεις email για τα θέματα που παρακολουθείς ανεξαρτήτως του αν απαντάν σε εσένα.
1. Το Κιβώτιο - Άρης Αλεξάνδρου
2. Ο Εξώστης - Νίκος Καχτίτσης
3. ...από το στόμα της παλιάς Remington - Γιάννης Πάνου
4. Το Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης - Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης
5. Πεθαίνω σα χώρα - Δημήτρης Δημητριάδης
6. Η Πολιορκία - Αλέξανδρος Κοτζιάς
7. Βαθύ Μπλε σχεδόν μαύρο - Θανάσης Βαλτινός
8.Το τρίτο στεφάνι - Κώστας Ταχτσής
9.Το γονίδιο της αμφιβολίας - Νίκος Παναγιωτόπουλος
10. Το τέλος της μικρής μας πόλης - Δημήτρης Χατζής .
Τώρα 5 λέει το νήμα ,εεε εμένα δεν μου έφτανε
2. Ο Εξώστης - Νίκος Καχτίτσης
3. ...από το στόμα της παλιάς Remington - Γιάννης Πάνου
4. Το Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης - Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης
5. Πεθαίνω σα χώρα - Δημήτρης Δημητριάδης
6. Η Πολιορκία - Αλέξανδρος Κοτζιάς
7. Βαθύ Μπλε σχεδόν μαύρο - Θανάσης Βαλτινός
8.Το τρίτο στεφάνι - Κώστας Ταχτσής
9.Το γονίδιο της αμφιβολίας - Νίκος Παναγιωτόπουλος
10. Το τέλος της μικρής μας πόλης - Δημήτρης Χατζής .
Τώρα 5 λέει το νήμα ,εεε εμένα δεν μου έφτανε
Πριν πιάσεις το Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης ,διάβασε την Έρση του Δροσίνη ,αλλιώς φαίνεται ακαταλαβίστικο
Όσο για το τέλος της μικρής μας πόλης ,μου άρεσε για τον τρόπο της αφηγηματικής δομής του ,μου Θύμισε την αφηγηματική δομή που χρησιμοποιεί ο Τόμας Μαν στο ,Η Λότε στην Βαϊμάρη ,αλλά και ο Λέο Πέρουτς στο Νύχτες κάτω από την πέτρινη Γέφυρα ( εκδόσεις Πόλις 1995) ,όπου η αφήγηση ξετυλίγεται από την εξωτερική στιβάδα προς το εσωτερικό της ,κάτι σαν ξεφλούδισμα κρεμμυδιού ....
Όσο για το τέλος της μικρής μας πόλης ,μου άρεσε για τον τρόπο της αφηγηματικής δομής του ,μου Θύμισε την αφηγηματική δομή που χρησιμοποιεί ο Τόμας Μαν στο ,Η Λότε στην Βαϊμάρη ,αλλά και ο Λέο Πέρουτς στο Νύχτες κάτω από την πέτρινη Γέφυρα ( εκδόσεις Πόλις 1995) ,όπου η αφήγηση ξετυλίγεται από την εξωτερική στιβάδα προς το εσωτερικό της ,κάτι σαν ξεφλούδισμα κρεμμυδιού ....
Last edited:
Δύσκολη η επιλογή και κάποια που διάβασα πολύ παλιά θυμάμαι ότι μου άρεσαν πολύ, αλλά άτιμο Αλτσχάιμερ με ταλαιπωρείς. Βάζω λοιπόν αυτά που θυμάμαι καλύτερα.
Ενα παιδί μετράει τ'αστρα-Λουντέμης
Καπετάν Μιχάλης-Ο χριστός ξανασταυρώνεται-Καζαντζάκης
Και με το φώς του λύκου επανέρχονται- Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους- Ζατέλη
Η αναζήτηση -Θέμελης
Ο κύριός μου ο Αλκιβιάδης -Βλάχος
Το κάστρο της μνήμης -Φακίνος
Ενα παιδί μετράει τ'αστρα-Λουντέμης
Καπετάν Μιχάλης-Ο χριστός ξανασταυρώνεται-Καζαντζάκης
Και με το φώς του λύκου επανέρχονται- Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους- Ζατέλη
Η αναζήτηση -Θέμελης
Ο κύριός μου ο Αλκιβιάδης -Βλάχος
Το κάστρο της μνήμης -Φακίνος