Τίτλος: Οι Μπούντενμπροκ
Πρωτότυπος τίτλος: Buddenbrooks: Verfall einer Familie (Γερμανικά)
Συγγραφέας: Tόμας Μαν (Thomas Mann)
Μετάφραση: Tούλα Σιέτη
Εκδόσεις: Οδυσσέας
Έτος έκδοσης: 2004
Έτος πρώτης έκδοσης: 1986
ISBN: 9602104708
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Η ιστορία των Μπούντενμπρόκ, μιας παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας της Λυβέκης, αρχίζει γύρω στο 1830 με το γέρο Γιόχαν Μπούντενμπρόκ και τελειώνει στη σύγχρονη εποχή με τον εγγονό του Χάννο. Την ιστορία συνθέτουν γιορτές και συγκεντρώσεις, βαφτίσια και έσχατες στιγμές- απ' αυτές τις ιδιαίτερα ασήκωτες και τρομερές έσχατες στιγμές- γάμοι και διαζύγια, μεγάλες επιτυχίες και ανελέητα δεινά χωρίς τελειωμό, που μπορει κάλλιστα να προκαλέσει ο κόσμος των επιχειρήσεων. Μας δείχνει όντα γελοία και μικροπρεπή να αγωνίζονται απελπισμένα στα δίχτυα που πλέκουν τα χτυπήματα της μοίρας. Μας αποκαλύπτει πως ακόμα κι αυτοί που βλέπουν λίγο πιο μακριά δεν είναι κυριοι ούτε της επιτυχίας ούτε της καταστροφής, και οι δύο ξεπηδούν πάντα από εκατοντάδες ασήμαντες κινήσεις, σχεδόν ανώνυμες και απρόσωπες στην αρχή, και απλώνονται και αποτραβιούνται, ενώ η ζωη συνεχίζεται σαν παλίρροια.
Ο Τόμας Μαν είχε την εξυπνάδα να καταλάβει πως, για να διηγηθεί την ιστορία των '' Μπούντενμπρόκ'', ἐπρεπε να γίνει χρονογράφος, ο ήρεμος δηλαδή και ψυχρός αφηγητής των γεγονότων, ενώ παράλληλα να είναι και ποιητής, να αποδίδει σε πολυάριθμα πρόσωπα μια πειστική ζωή, μια ζεστασιά και μια παρουσία.
Δίπλα στη γιγαντιαία δουλειά και το ποιητικό όραμα, πρέπει να επαινέσουμε αυτή τη μεγάλη αντικειμενικότητα. Είναι ένα έργο χωρίς καμία συγγραφική υπεροψία. Είναι μία πράξη σεβασμού στη ζωή, από τη στιγμή που υπάρχει και είναι δίκαιη.
Διάλεξα την εύκολη λύση της αντιγραφής της περίληψης του βιβλίου ( και με συγχωρείτε γι' αυτό), καθώς μου ήταν δύσκολο να περιγράψω με δικά μου λόγια αυτό το αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, φοβούμενος ότι ίσως το αδικήσω με κάποιο τρόπο. Είναι μεγάλο ( περίπου 750 σελίδες με μικρή γραμματοσειρά που σκοτώνει πραγματικά! ), αλλά το διάβασα σε λιγότερο από μια εβδομάδα. Είναι μια από τις ελάχιστες φορές που έκλεισα το βιβλίο και λυπήθηκα που τελείωσε, ήθελα να συνεχίσει κι άλλο. Αυτό μου τυχαίνει πολύ σπάνια, συνήθως με τον Ντοστογιέβσκι και τον Στάϊνμπεκ.
Είναι σίγουρα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής. Για πρώτη φορά διάβασα κάτι από τον Τόμας Μαν και μες στις επόμενες μέρες θα ψάξω να βρω κάτι άλλο απ' αυτόν. Αν ἐχετε κάτι να μου προτείνετε θα χαρώ πολύ.
Last edited by a moderator:
