Φανταστικά Διώνυμα
- Thread starter Ιωάννα Μος
- Start date
Χμμμ... λέω, για να μη χάνουμε χρόνο και χάνει και το ενδιαφέρον του το παιχνίδι (το έρμο, ήδη έχει περάσει από σαράντα κύματα) να αρχίσει η ψηφοφορία μεταξύ Άγγελου και Βαλκάνιου Αγρότη. Μπορείτε να ψηφίζετε μέχρι και την τρίτη 2-9.
Άγγελε, σιγά τα ωά. Που να θυμάσαι τώρα πότε φεύγω και πότε έρχομαι εγώ...
Άγγελε, σιγά τα ωά. Που να θυμάσαι τώρα πότε φεύγω και πότε έρχομαι εγώ...
Άγγελος Κ: 3
Βαλκάνιος Αγρότης: 2
(ψηφίστε βρε παιδιά, έχω αρχίσει να απελπίζομαι...)
Βαλκάνιος Αγρότης: 2
(ψηφίστε βρε παιδιά, έχω αρχίσει να απελπίζομαι...)
Νομίζω έχει επέλθει μια ελαφρά απαξίωση στο παιχνίδι αγαπημένη Ιωάννα. 
Η αλήθεια είναι πως αν δεν υπάρχουν πολλές συμμετοχές, το παιχνίδι δεν έχει ενδιαφέρον.
Η δική μου ψηφοφορία λοιπόν:
Βαλκάνιος Αγρότης: 3 ;)
Βαλκάνιε μου συνήθως έχουμε περισσότερες συμμετοχές, ελπίζω να μην απογοητευτείς και θα πάρει και πάλι τα πάνω του ;)
Η αλήθεια είναι πως αν δεν υπάρχουν πολλές συμμετοχές, το παιχνίδι δεν έχει ενδιαφέρον.
Η δική μου ψηφοφορία λοιπόν:
Βαλκάνιος Αγρότης: 3 ;)
Βαλκάνιε μου συνήθως έχουμε περισσότερες συμμετοχές, ελπίζω να μην απογοητευτείς και θα πάρει και πάλι τα πάνω του ;)
3: Άγγελος Κ.
Αποτελέσματα:
Άγγελος Κ : 9
Βαλκάνιος Αγρότης: 7
Πολλά συγχαρητήρια και στους δύο. Ήταν πολύ ωραία κείμενα. Μάνα του επόμενου γύρου θα είναι ο Άγγελος. Ευχαριστώ πολύ όσους έγραψαν κι όσους ψήφισαν. Πράγματι, έχει επέλθει απαξίωση στο παιχνίδι. Άντε παιδιά, στο χέρι μας είναι!!
Άγγελε, περιμένουμε λέξεις
))
Άγγελος Κ : 9
Βαλκάνιος Αγρότης: 7
Πολλά συγχαρητήρια και στους δύο. Ήταν πολύ ωραία κείμενα. Μάνα του επόμενου γύρου θα είναι ο Άγγελος. Ευχαριστώ πολύ όσους έγραψαν κι όσους ψήφισαν. Πράγματι, έχει επέλθει απαξίωση στο παιχνίδι. Άντε παιδιά, στο χέρι μας είναι!!
Άγγελε, περιμένουμε λέξεις
))κανένα πρόβλημα, ανυπομοπνώ για τις καινούριες..)
)
Ο Βασιλιάς γύρισε στο κάστρο του μετά το κυνήγι και έδωσε στον έμπιστο ιππότη που τον υποδέχθηκε το γεράκι του. Κάθισε σκυθρωπός στο ξύλινο τραπέζι με τα πλούσια εδέσματα αλλά δεν άγγιξε σχεδόν τίποτα. Ούτε η συγκίνηση του κυνηγιού, ούτε το καλύτερο κρασί στον κόσμο μπορούσε να τον κάνει να ξεχάσει.. Γι’ αυτόν η αγάπη του είχε χαθεί.. Κάλεσε τον μάγο και τον ρώτησε πως μπορεί να γιατρέψει αυτή την πληγή. Ο μάγος αποκρίθηκε με μια μόνο λέξη. «ΑΜΝΗΣΙΑ». Ο βασιλιάς έκλεισε τα μάτια και ο μάγος έριξε πάνω του το πιο σκοτεινό του ξόρκι… Την λήθη…
Ούτε η οικογένεια, ούτε η δουλειά του ήταν που τον κρατούσαν ζωντανό και που έδιναν κάποιο νόημα στις μονότονες μέρες του. Ήταν η αγάπη του για τα έντομα.
Ήταν η ικανότητά του να καταναλώνει ατελείωτες ώρες στην παρατήρηση της μοναδικά ιδιόμορφης φύσης τους. Ήταν το ρίγος που ένιωθε συναισθανόμενος την απόλυτα διαφορετική διάσταση που έπαιρναν έννοιες όπως "χρόνος", "πόνος", "ζωή", "ευθύνη", "βεβαιότητα" μπροστά σ' αυτά τα μικροσκοπικά έμβια όντα, που μπλέκονταν στις τρίχες των χεριών του και τον γαργαλούσαν. Και ήταν, κυρίως, η ζήλια για την αμνησία τους. Και μια φρικιαστική συναίσθηση της υπεροχής και του μεγαλείου τους.
Ήταν η ικανότητά του να καταναλώνει ατελείωτες ώρες στην παρατήρηση της μοναδικά ιδιόμορφης φύσης τους. Ήταν το ρίγος που ένιωθε συναισθανόμενος την απόλυτα διαφορετική διάσταση που έπαιρναν έννοιες όπως "χρόνος", "πόνος", "ζωή", "ευθύνη", "βεβαιότητα" μπροστά σ' αυτά τα μικροσκοπικά έμβια όντα, που μπλέκονταν στις τρίχες των χεριών του και τον γαργαλούσαν. Και ήταν, κυρίως, η ζήλια για την αμνησία τους. Και μια φρικιαστική συναίσθηση της υπεροχής και του μεγαλείου τους.
Παντρεύτηκα μικρός. Δεν το μετάνιωσα, όχι. Παντρεύτηκα από αγάπη! Στα 22 μου είχα κιόλας 2 παιδιά με την δεύτερη γυναίκα μου. Τον Τάσο και την Αφροδίτη. Την πρώτη μου γυναίκα την γνώρισα πολύ αργότερα όταν ο Τάσος, ο μεγάλος μου γιος, πήγαινε στην τρίτη δημοτικού ενώ η Αφροδίτη εκείνη τη χρονιά τελείωνε το γυμνάσιο. Όλα στη ζωή μου πηγαίναν μια χαρά μέχρι που έπιασα στα χέρια μου το χαρτί του γιατρού. Έχω λέει επιλεκτική αμνησία και μπερδεύω πρόσωπα, καταστάσεις χρονολογίες. Με λένε Παντελή, όπως και τον παππού μου τον Σταμάτη. Παντρεύτηκα μικρός. Δεν το μετάνιωσα, όχι. Παντρεύτηκα από αγάπη…
Άγγελε!! Τι ωραίο!
Άγγελε!! Τι ωραίο!
Αλλοπαρμένη αίσθηση/ τοπίο φανταστικό του μυαλού/
Πές μου πως γίνεται να υπάρχεις/ πές μου ποιες θάλασσες σε ορίζουν/ ποια λιμάνια/ ποιοι σταθμοί/
Πόσοι πλάνητες σε κατατρέχουν/ τι ζητάς και τι θα βρείς/
Πόσες σταυροφορίες στο ονομά σου/ πόσες στιγμές αήρωα παιρνούν/
Ασύνορη μητρίδα της ελευθερίας γή/ που υπάρχεις;/
Πάλι στο δρόμο θα με βρείς/ ξενιλασία
Οδύσσεια αναζήτηση και η Πηνελόπη έκαψε τα κεντήματα/
Υπήρχες πάντα/
όσο και να τρομάζει αυτή η διαπίστωση/
Υφίστατε και άς μην λέγετε ποτέ/
Η αγάπη ναυάγησε στις ξέρες της αδιαφορίας σου/
και έλαβες το δώρο εκείνο της αμνησίας να σε ορίζει..
Πές μου πως γίνεται να υπάρχεις/ πές μου ποιες θάλασσες σε ορίζουν/ ποια λιμάνια/ ποιοι σταθμοί/
Πόσοι πλάνητες σε κατατρέχουν/ τι ζητάς και τι θα βρείς/
Πόσες σταυροφορίες στο ονομά σου/ πόσες στιγμές αήρωα παιρνούν/
Ασύνορη μητρίδα της ελευθερίας γή/ που υπάρχεις;/
Πάλι στο δρόμο θα με βρείς/ ξενιλασία
Οδύσσεια αναζήτηση και η Πηνελόπη έκαψε τα κεντήματα/
Υπήρχες πάντα/
όσο και να τρομάζει αυτή η διαπίστωση/
Υφίστατε και άς μην λέγετε ποτέ/
Η αγάπη ναυάγησε στις ξέρες της αδιαφορίας σου/
και έλαβες το δώρο εκείνο της αμνησίας να σε ορίζει..
- Τι διαβάζεις αγάπη μου;
- Ένα μυθιστόρημα.
- Πως λέγεται;
- "Αμνησία".
- Καλό είναι;
- Μμμ..
- Μωρό μου;
- Τι είναι πάλι;
- Να μωρέ, σήμερα στα μαγαζιά είδα ένα πάαααρα πολύ όμορφο συνολάκι.
- Πόσο;
- Ε, είναι λίγο ακριβούτσικο.
- Πόσο;
- Εεε..300 ευρώ.
- Ξέχνα το.
- Γιατί ρε αγάπη μου; Τι σου ζήτησα δηλαδή; Καινούριο αυτοκίνητο; Αμάν πια, όλο όχι μου λες.
- Καλά καλά, θα δούμε.
- Αλήθεια; Σε λατρεύω!!! Να πάω αύριο να το πάρω δηλαδή;
- Θα μιλήσουμε το απόγευμα.
- Αφού ρε μωρό μου φεύγεις ταξίδι το πρωί και θα γυρίσεις σε μια βδομάδα.
- Γι'αυτό σου λέω..
- Ένα μυθιστόρημα.
- Πως λέγεται;
- "Αμνησία".
- Καλό είναι;
- Μμμ..
- Μωρό μου;
- Τι είναι πάλι;
- Να μωρέ, σήμερα στα μαγαζιά είδα ένα πάαααρα πολύ όμορφο συνολάκι.
- Πόσο;
- Ε, είναι λίγο ακριβούτσικο.
- Πόσο;
- Εεε..300 ευρώ.
- Ξέχνα το.
- Γιατί ρε αγάπη μου; Τι σου ζήτησα δηλαδή; Καινούριο αυτοκίνητο; Αμάν πια, όλο όχι μου λες.
- Καλά καλά, θα δούμε.
- Αλήθεια; Σε λατρεύω!!! Να πάω αύριο να το πάρω δηλαδή;
- Θα μιλήσουμε το απόγευμα.
- Αφού ρε μωρό μου φεύγεις ταξίδι το πρωί και θα γυρίσεις σε μια βδομάδα.
- Γι'αυτό σου λέω..
Είχε ένα χρόνο να χαμογελάσει. Μετά το ατύχημα έκανε καιρό να περπατήσει και ακόμη περισσότερο να μιλήσει. Τρόμαξε απ' τον πόνο, βουβάθηκε απ'την αμνησία. Μιλούσε μόνη της, στο κεφάλι της, μπας και θυμηθεί ονόματα και καταστάσεις, κάτι.
Μια μέρα, την πήρε ο Άλκις, “αγάπη, θα σ' αρέσει εκεί που θα σε πάω, θα δεις”. Σταμάτησαν έξω απ'το στάβλο. Βγήκε μόνη, περπατούσε αποφασιστικά, σαν να ξέρει που πηγαίνει, άπλωσε το χέρι της και περίμενε. Σε λίγο έφτασε η κανελιά μουσούδα της πανέμορφης φοράδας. Ένιωσε την ανάσα της στο χέρι και ακούμπησε το μέτωπό της στου αλόγου. Δάκρυσε.
Μια μέρα, την πήρε ο Άλκις, “αγάπη, θα σ' αρέσει εκεί που θα σε πάω, θα δεις”. Σταμάτησαν έξω απ'το στάβλο. Βγήκε μόνη, περπατούσε αποφασιστικά, σαν να ξέρει που πηγαίνει, άπλωσε το χέρι της και περίμενε. Σε λίγο έφτασε η κανελιά μουσούδα της πανέμορφης φοράδας. Ένιωσε την ανάσα της στο χέρι και ακούμπησε το μέτωπό της στου αλόγου. Δάκρυσε.
