Μια πληρωμένη δολοφόνος που μεγάλωσε από γονείς που ανήκαν σε θρησκευτική αίρεση.
Ένας πρώην αθλητής του Τζούντο, νυν μαθηματικός και επίδοξος συγγραφέας.
Και οι δύο ζουν μία μοναχική ζωή και αναζητούν ο καθένας τον άλλο, τον μοναδικό παιδικό τους έρωτα, χωρίς καν να το ξέρουν.
Μια νέα κοπέλα που μιλάει και συμπεριφέρεται παράξενα, κόρη ηγέτη ενός θρησκευτικού κοινοβίου.
Ένας παράξενος ιδιωτικός ντετέκτιβ, δύο αλλόκοτοι μπράβοι, μία κυρία του υψηλού κόσμου με τον σωματοφύλακα της, μια αστυνομικός, ένας υπάλληλος εκδόσεων.
Δύο φεγγάρια, παράξενα ανθρωπάκια και η χρυσαλλίδα του αέρα.
Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα συνθέτουν αυτόν τον παράξενο κόσμο του «1Q84» αυτής της «Πόλης των γάτων», που δημιούργησε ο Χαρούκι Μουρακάμι.
Ο Ελληνικός εκδοτικός οίκος που ανέβαλε την έκδοση του «1Q84» στην Ελληνική γλώσσα, χαρακτήρισε αυτήν την μυθιστορηματική τριλογία ως το πολυσυζητημένο magnum opus του Ιάπωνα συγγραφέα. Πράγματι, σε ότι αφορά το πολυσυζητημένο δεν έχει άδικο, αφού η τριλογία αναμένονταν καιρό όχι μόνο από τους φίλους του Μουρακάμι αλλά και από τους απανταχού βιβλιόφιλους, τουλάχιστον όσους εκτιμούν το συγκεκριμένο είδος που εγώ θα ονομάσω «μυθιστορηματικό παραμύθι για ενηλίκους». Σε ότι έχει να κάνει με το αν πρόκειται για το καλύτερο έργο του Μουρακάμι δεν έχω άποψη καθώς «συναντήθηκα» πρώτη φορά μαζί του, αλλά σαφώς είναι πλέον το πιο γνωστό έργο του και μάλιστα σε εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα από την έκδοση του υπερπήδησε σε δημοτικότητα παλαιά κλασσικά έργα του. Βεβαίως σε αυτό έπαιξε ρόλο και η τεράστια προβολή που έλαβαν τα βιβλία τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα και δημιουργήσαν τεράστιες προσδοκίες.
Ο όρος τριλογία, ο οποίος ίσως και να μην είναι σωστός για το συγκεκριμένο έργο, έχει να κάνει μόνο με το ότι πρόκειται για τρία βιβλία. Δεν πρόκειται για τρείς διαφορετικές ιστορίες οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους, ούτε καν για κάποιες ιστορίες οι οποίες αποτελούν η μία συνέχεια της άλλης. Πρόκειται για μία και μοναδική ιστορία ή οποία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σε ένα μεγάλο βιβλίο. Έτσι οδηγούμαι στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι ο λόγος του διαχωρισμού σε τρία βιβλία είναι καθαρά εμπορικός. Διαθέτει κανείς πιο εύκολα τα 18,80 ευρώ που κοστίζει λιανική το πρώτο βιβλίο και αν σου αρέσει μετά είσαι σε αδιέξοδο οπότε θα δώσεις τα χρήματα που είναι περίπου τα ίδια για το δεύτερο βιβλίο και τέλος για το τρίτο. Ενώ αν ήταν σε ένα μεγάλο τόμο 1300 σελίδων όπως για παράδειγμα το «2666» του Μπολάνο θα έπρεπε να δώσει κανείς άπαξ 30 -35 ευρώ πράγμα που αποφασίζεται μάλλον πιο δύσκολα. Έτσι είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα βιβλία δεν διαβάζονται αυτόνομα, παρά μόνο όλα μαζί και με την σωστή σειρά.
Οι Japan Times έγραψαν ότι πρόκειται για ένα έργο μέσα από το οποίο ο αναγνώστης μπορεί να εντρυφήσει στην Ιαπωνική κουλτούρα. Η αλήθεια είναι ότι ο αναγνώστης θα έρθει σε επαφή με πολλά στοιχεία της σύγχρονης καθημερινότητας της Ιαπωνίας όσο και με στοιχεία της παράδοσης αυτού του διαφορετικού λαού, τουλάχιστον για εμάς τους δυτικούς. Από τις διατροφικές συνήθειες έως τις πολιτικές απόψεις και από ιστορικά γεγονότα έως τις συνθήκες εργασίας, θα περάσουν μπροστά μας με διακριτικότητα, άρρηκτα δεμένα με την πλοκή και χωρίς να έχουν εισέλθει στο κείμενο με το ζόρι. Τα στοιχεία αυτά κάνουν το μυθιστόρημα ενδιαφέρον και ξεχωριστό, τουλάχιστον σε σχέση με τα κλασσικά μυθιστορήματα με τις συνηθισμένες για εμάς δυτικές εικόνες.
Ο Μουρακάμι χρησιμοποιεί μικρά κεφάλαια εναλλάξ, ένα για κάθε ήρωα, κάτι το όποιο κάνει την ανάγνωση ξεκούραστη και γρήγορη. Οι περιγραφές και οι διάλογοι βρίσκονται σε πλήρη ισορροπία, ενώ το ύφος κινείται «λυρικά» δίνοντας έντονα συναισθήματα παράλληλα με ένα εξαιρετικό γλωσσικό παιχνίδι.
Η ισορροπία μεταξύ του φανταστικού και του πραγματικού έχει δυσδιάκριτα όρια δίνοντας μία δόση σουρεαλισμού κάτι που κρατά ως το τέλος του βιβλίου. Εξαιρετική είναι και η ισορροπία μεταξύ συναισθημάτων, λυρισμού και έρωτα, με δολοπλοκίες, δολοφονίες και μυστήριο.
Πρόκειται για εκείνα τα βιβλία που σε βάζουν μέσα τους, που δεν θέλεις να τα αφήσεις, και που πάντα αναρωτιέσαι για την τύχη των ηρώων πολύ καιρό μετά.
Όμως ο Μουρακάμι κατάφερε κατ εμέ το πιο σημαντικό. Να γράψει ένα μυθιστόρημα το οποίο ρέει αβίαστα και δεν «εκβιάζει» τον αναγνώστη πώς να νιώσει αλλά του δίνει το δικαίωμα να βιώσει την ιστορία όπως αυτός θέλει.
Μεμονωμένες παρουσιάσεις
