Ψιλή κουβέντα για βιβλία κ.τ.λ.
- Thread starter Αντέρωτας
- Start date
Καλικάντζαρος
Δαγεροτύπης
Φανταζομαι θα υπαρχει και το σιχτιριασμενοι!
ΑΑΑ! Σωστά.
"Αν ρίξεις ένα νόμισμα στο "λήστη με το σιδερένιο χέρι" και πέσουν στο καντράν δύο κεφάλια στη σειρά, αυτό δεν σημαίνει πως και την επόμενη φορά θα πέσουν πάλι κεφάλια, ούτε πως το νόμισμά σου είναι διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο νόμισμα. Όλ'αυτά δεν είναι παρά απλές συμπτώσεις."
Δεν καταλαβαίνω καν ότι μιλάμε για κορώνα γράμματα. Λίγο ο ληστής με το σιδερένιο χέρι, λίγο το καντράν, α-ου το 'χασα.
Πάω προς γοογλε μεριά και βάζω "ο ληστής με το σιδερένιο χέρι". Γιατί εντάξει μπορεί να τα ξέρω όλα αλλά κάτι μπορεί να μου έχει διαφύγει.
Μου βγάζει ειδήσεις με ληστείες. Μάιστα. Ας ανοίξω το πρωτότυπο...
"You can flip a coin and get five heads in a row; that doesn’t mean that the next five flips are going to be heads too, and it doesn’t mean that the coin is any different from any other coin. It’s coincidence, that’s all.”
Λοιπόν, διαβάζω το μωρό της Ρόζμαρυ από τις εκδόσεις "Επιλογή" και πέφτω πάνω σε αυτό το απόσπασμα:Στα γενέθλια νομίζω αναφέρεσαι, για όλα τα βιβλία που κληρώθηκαν αντιστοιχούσε ένας σελιδοδείκτης και εσύ κέρδισες 2 βιβλία.
"Αν ρίξεις ένα νόμισμα στο "λήστη με το σιδερένιο χέρι" και πέσουν στο καντράν δύο κεφάλια στη σειρά, αυτό δεν σημαίνει πως και την επόμενη φορά θα πέσουν πάλι κεφάλια, ούτε πως το νόμισμά σου είναι διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο νόμισμα. Όλ'αυτά δεν είναι παρά απλές συμπτώσεις."
Πάω προς γοογλε μεριά και βάζω "ο ληστής με το σιδερένιο χέρι". Γιατί εντάξει μπορεί να τα ξέρω όλα αλλά κάτι μπορεί να μου έχει διαφύγει.
Μου βγάζει ειδήσεις με ληστείες. Μάιστα. Ας ανοίξω το πρωτότυπο...
"You can flip a coin and get five heads in a row; that doesn’t mean that the next five flips are going to be heads too, and it doesn’t mean that the coin is any different from any other coin. It’s coincidence, that’s all.”
Η αδερφή μου μου έλεγε μια φορά πως διάβασε μια καταπληκτική ιστορία του Πόε, μόνο και μόνο για να διαβάσει έπειτα πως ο μεταφραστής πήρε την πρωτοβουλία να αλλάξει τελείως την μισή ιστορία. Δηλ. αυτό που διάβαζε, από ένα σημείο και μετά δεν ήταν Πόε.
)
Πρέπει να είναι η Μάσκα του κόκκινου θανάτου από τον Ζαχαρόπουλο;
(Ανοίγουν στόματα!
) Για πες Κόρτο, κάτι δεν σου πήγαινε καλά;
Βρήκα κι άλλο. Το "Rosewood" δηλαδή το ξύλο από τριανταφυλλιά (τα λέω καλά; ) το βλέπω ως "Παλισσάνδρη"
Παλισσάνδρη: Βαρύ και σκληρόν ξύλον, χρώματος σκοτεινού καστανού μετα ιώδων ανταυγειών, περιζήτητον εις την επιπλοποιίαν, προέρχεται εκ διαφόρων δένδρων της Ν. Αμερικής, ιδία της ιακαράνδης, και της δαλβεργίας...
Πάντως ωραία η ιακαράνδη
Εδιτ: Η πυροστιά (andiron) έγινε "αξεσουάρ" (τζακιού). Αναθεματισμένο ocd. Ας με χαστουκίσει κάποιος μπας και σταματήσω να ψειρίζω την μαιμού. Μου σπάω τα νεύρα.
) Για πες Κόρτο, κάτι δεν σου πήγαινε καλά; Βρήκα κι άλλο. Το "Rosewood" δηλαδή το ξύλο από τριανταφυλλιά (τα λέω καλά; ) το βλέπω ως "Παλισσάνδρη"
Παλισσάνδρη: Βαρύ και σκληρόν ξύλον, χρώματος σκοτεινού καστανού μετα ιώδων ανταυγειών, περιζήτητον εις την επιπλοποιίαν, προέρχεται εκ διαφόρων δένδρων της Ν. Αμερικής, ιδία της ιακαράνδης, και της δαλβεργίας...
Πάντως ωραία η ιακαράνδη
Εδιτ: Η πυροστιά (andiron) έγινε "αξεσουάρ" (τζακιού). Αναθεματισμένο ocd. Ας με χαστουκίσει κάποιος μπας και σταματήσω να ψειρίζω την μαιμού. Μου σπάω τα νεύρα.
Last edited:
Εδώ η απόδοση είναι σωστή rosewood=palissandro
Δεν το έχω διαβάσει από τον Ζαχαρόπουλο αλλά θυμάμαι φοιτητής (πριν από καιρό δηλαδή) ότι συζητούσα με μια φίλη μου που έλεγε ότι ο συγκεκριμένος μεταφραστής είχε συνεχίσει την ιστορία του Πόε με το πώς πίστευε ο ίδιος ότι θα έπρεπε να εξελιχθεί η ιστορία.
Δεν το έχω διαβάσει από τον Ζαχαρόπουλο αλλά θυμάμαι φοιτητής (πριν από καιρό δηλαδή) ότι συζητούσα με μια φίλη μου που έλεγε ότι ο συγκεκριμένος μεταφραστής είχε συνεχίσει την ιστορία του Πόε με το πώς πίστευε ο ίδιος ότι θα έπρεπε να εξελιχθεί η ιστορία.
Μωρέ σωστή ήταν-με πάρα πολύ φαντασία-και με το ληστή με το σιδερένιο χέρι, το θέμα είναι να μην κάνει το εύκολο δύσκολο, ακόμη και το andiron της το συχωρώ αρκεί να μην κάνει αχρείαστες επεμβάσεις. Τελικά το rosewood δεν έχει σχέση με το ξύλο από την τριανταφυλλιά. Ας έλεγε ροδόξυλο! Θυμήθηκα το αβεσσαλώμ που ψάχναμε το κοκκινόψαρο να το κάνουμε σούπα. Πες ψαροκόκκινο να καταλάβουμε!
Λέγονται κι έτσι αλλά αν δεν διάβαζα το πρωτότυπο ακόμη θα νόμιζα ότι οι ξεκάρφωτες ντροπές της Ρόζμαρυ ήταν συμπτώματα της εγκυμοσύνης!
Όπως και το "-you can say that again", μπορείς να το μεταφράσεις "-Πες το πάλι" δεν είναι λάθος, ίσως να είναι γνωστό κι εγώ δεν το έχω ακούσει αλλά είναι λάθος όταν περιμένω τον άλλον να επαναλάβει αυτό που είπε, δεν το κάνει κι εγώ νομίζω ότι τον αγνοεί και γίνεται αγενής στον συνομιλητή του. Η (πιο) σωστή μετάφραση του "You can say that again" είναι: "Αυτό ξαναπές το"
Η Ελληνοαμερικανική ένωση έχει κάτι ωραία σεμινάρια που χαλβαδιάζω πάνω από μία δεκαετία. Μακάρι να μην πατήσω ποτέ πόδι εκεί, διότι έτσι και γίνει αυτό; την βάψατε. Ολημερίς και ολονυχτίς εδώ θα είμαι να γκρινιάζω για μεταφράσεις που ποτέ δεν θα είχα τα κοχόνες να αναλάβω (να τα λέμε κι αυτά).
Βασικά το είχα στα ελληνικά και είπα γιατί όχι;
Όπως και το "-you can say that again", μπορείς να το μεταφράσεις "-Πες το πάλι" δεν είναι λάθος, ίσως να είναι γνωστό κι εγώ δεν το έχω ακούσει αλλά είναι λάθος όταν περιμένω τον άλλον να επαναλάβει αυτό που είπε, δεν το κάνει κι εγώ νομίζω ότι τον αγνοεί και γίνεται αγενής στον συνομιλητή του. Η (πιο) σωστή μετάφραση του "You can say that again" είναι: "Αυτό ξαναπές το"
Η Ελληνοαμερικανική ένωση έχει κάτι ωραία σεμινάρια που χαλβαδιάζω πάνω από μία δεκαετία. Μακάρι να μην πατήσω ποτέ πόδι εκεί, διότι έτσι και γίνει αυτό; την βάψατε. Ολημερίς και ολονυχτίς εδώ θα είμαι να γκρινιάζω για μεταφράσεις που ποτέ δεν θα είχα τα κοχόνες να αναλάβω (να τα λέμε κι αυτά).
Γιατί έχω καταπληκτικές ιδέες!
Βασικά το είχα στα ελληνικά και είπα γιατί όχι;Βιβλιοπίνακας για εφήμερα βιβλιομηνύματα
Δεν μπορώ να πω ότι ήταν κακή, απλώς εγώ έχω θεματάκια που οφείλονται στο ελαφρύ ocd μου και στην μειωμένη μου οξυδέρκεια (βλέπε "Πέστε το πάλι", "Άρχισαν οι συστολές".) Από Γλάρο έχω ένα άλλο της Μποβουάρ που δεν μ'άρεσε, λες γι'αυτό να το διάβαζα με το ζόρι; Πω πω... φαντάζεσαι ο Φύλακας της Αδελφής μου να ήταν γραμμένος σε άλλη γλώσσα; Τι να κάνουμε; να μάθουμε όλες τις γλώσσες και να διαβάζουμε από πρωτότυπο;
Last edited:
Να είναι άραγε η ίδια μεταφράστρια; Εγώ πάντως είμαι σίγουρη ότι δεν το απόλαυσα εξαιτίας της μετάφρασης.
Το πολύ-πολύ να το παρατούσα. Δεν με ενθουσίασε - η ταινία μου φάνηκε καλύτερη. Επίσης παράτησα το Change of Heart της ίδιας (Jodi Picoult) γιατί μου φάνηκε σκέτη αντιγραφή του Πράσινου Μιλιού του Κινγκ. Όμως θέλω να της δώσω άλλη μια ευκαιρία, γιατί κάποια θέματά της είναι πρωτότυπα. Θέλω να δοκιμάσω το Small Great Things που μεταφράστηκε κιόλας πρόσφατα στα ελληνικά (δεν θυμάμαι εκδόσεις και τίτλο) και το Nineteen Minutes.
Τσεκάρισα, είναι το "Όταν το πνεύμα κυριαρχεί" μετάφραση: Αλίκη Βρανά. Δεν θυμάμαι να είχα πρόβλημα με την μετάφραση, όταν ήμουν μικρή το "η κακή μετάφραση" δεν έπαιζε καν σαν σκέψη για να υποψιαστώ κάτι.
Ρε συ, αυτή δεν γράφει πολύ καταθλιπτικά βιβλία; Καλά, το πράσινο μίλι δεν το πλησιάζω :κλαψ:
Ρε συ, αυτή δεν γράφει πολύ καταθλιπτικά βιβλία; Καλά, το πράσινο μίλι δεν το πλησιάζω :κλαψ:
@Τσίου, όχι, άλλη είναι η μεταφράστρια της Προδομένης Γυναίκας. Τέλος πάντων,φτάνει, αρκετά έκραξα τη δουλειά της 
Το πιστεύω πάντως. Η μετάφραση μπορεί να σου φτιάξει ή να σου καταστρέψει ένα βιβλίο. 
Όσο για την Picoult, αν κρίνω από τα θέματα που επιλέγει, μάλλον ναι. Και νομίζω απευθύνεται κατά βάση σε γυναικείο κοινό. Αλλά ντάξει, δεν είναι και Σπαρκς
Το πιστεύω πάντως. Η μετάφραση μπορεί να σου φτιάξει ή να σου καταστρέψει ένα βιβλίο. Όσο για την Picoult, αν κρίνω από τα θέματα που επιλέγει, μάλλον ναι. Και νομίζω απευθύνεται κατά βάση σε γυναικείο κοινό. Αλλά ντάξει, δεν είναι και Σπαρκς
Στον Φύλακα της Αδελφής μου, ναι. Στο άλλο που παράτησα, δεν ξέρω. Όχι ότι με επηρέασε ιδιαίτερα, μια που δεν κατάφερε να με κάνει να δεθώ με τους χαρακτήρες, όπως έκανε, ας πούμε, ο Ισιγκούρο στο Μη Μ' Αφήσεις Ποτέ. Όμως το θέμα της είναι πρωτότυπο και ενδιαφέρον, της το δίνω αυτό (που λέγαμε στους αγγλισμούς 
). Να, εδώ το συζητάμε.
). Να, εδώ το συζητάμε.Τώρα που μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα χωρίς να σκέφτομαι ότι γεμίζω σκουπιδάκια τη λέσχη, θέλω να σταθώ σε δύο σημεία από το μωρό της Ρόζμαρυ. Μ'άρεσε που:
1) Σε δύο πολύ μικρά σημεία η Ρόζμαρυ γίνεται δέκτης μιας ελαφριάς επιθετικής διάθεσης από αφροαμερικανούς, παρότι η ίδια είναι πολύ φιλική απέναντί τους.
Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, δεν φαίνεται ότι ο συγγραφέας θέλει να δώσει άσχημη εντύπωση για τους μαύρους, αντιθέτως είναι σαν μας λέει ότι οι λευκοί πληρώνουν για τις αμαρτίες τους. Ένας άλλος λόγος που μ'άρεσαν αυτά τα δύο μικρά σημεία, είναι επειδή τα περιστατικά δεν μας τα λέει, μας τα δείχνει (show, don't tell)
2) Περιέγραψε το μεγαλύτερο ταμπού όλων των εποχών Την περίοδο μιας γυναίκας. Δεν τρολλάρω, ποτέ δεν τρολλάρω. Όταν υπάρχουν γυναίκες συγγραφείς, που γράφουν για single dads που ντρέπονται να μιλήσουν στις κόρες τους για την περίοδο, γιατί είναι πολύ μάτσο και οι γυναικολογικές συζητήσεις θα τους κάνουν, δεν ξέρω, λιγότερο άντρες; ο Άιρα Λέβιν είναι μια ανάσα φρεσκάδας, και ανάσα φρεσκάδας από το 1967, δεν την περίμενα να σας πω την αλήθεια.
1) Σε δύο πολύ μικρά σημεία η Ρόζμαρυ γίνεται δέκτης μιας ελαφριάς επιθετικής διάθεσης από αφροαμερικανούς, παρότι η ίδια είναι πολύ φιλική απέναντί τους.
Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, δεν φαίνεται ότι ο συγγραφέας θέλει να δώσει άσχημη εντύπωση για τους μαύρους, αντιθέτως είναι σαν μας λέει ότι οι λευκοί πληρώνουν για τις αμαρτίες τους. Ένας άλλος λόγος που μ'άρεσαν αυτά τα δύο μικρά σημεία, είναι επειδή τα περιστατικά δεν μας τα λέει, μας τα δείχνει (show, don't tell)
2) Περιέγραψε το μεγαλύτερο ταμπού όλων των εποχών
Την περίοδο μιας γυναίκας. Δεν τρολλάρω, ποτέ δεν τρολλάρω. Όταν υπάρχουν γυναίκες συγγραφείς, που γράφουν για single dads που ντρέπονται να μιλήσουν στις κόρες τους για την περίοδο, γιατί είναι πολύ μάτσο και οι γυναικολογικές συζητήσεις θα τους κάνουν, δεν ξέρω, λιγότερο άντρες; ο Άιρα Λέβιν είναι μια ανάσα φρεσκάδας, και ανάσα φρεσκάδας από το 1967, δεν την περίμενα να σας πω την αλήθεια.Kαι όμως αγαπητό Τσίου, δεν θα έπρεπε να σου κάνει εντύπωση γιατί τα τέλη του 60 και όλη η δεκαετία του 70 ήταν μια περίοδος απελευθερωμένη απο κάθε άποψη. Και μην ξεχνάμε οτι το 1960 έχουμε και το δεύτερο κύμα του φεμινισμού οπότε είναι πολύ πιθανό να βοήθησε στο να μην θεωρείται το συγκεκριμένο θέμα ταμπού. Και μόλις μου ρθε στο μυαλό και μια διαφήμιση που έγινε πρόσφατα οπου το αίμα απεικονίζεται κόκκινο και οχι μπλέ.
Κύματα ξεκύματα, εγώ βάζω στοίχημα πως όποιος διάβασε εκείνη την περίοδο το απόσμασμα με την περίοδο (τι είπα μόλις τώρα; ) θα κοκκίνησαν μέχρι και οι ρίζες των μαλλιών τους (ώπα, αυτό είναι αγγλισμός ή το λέτε κι εσείς εδώ; ). Κάπου το διάβασα αυτό που λες με την διαφήμιση, άντε προοδεύουμε σιγά σιγά