Προχθές τελείωσα τη νυχτερίδα του Νεσμπο. Κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Το διάβαζα παράλληλα με άλλα βιβλία, περισσότερο όταν κουραζόμουν διαβάζοντας αλλά πιο απαιτητικά συγγράμματα. Έκανε την δουλειά του πολύ καλά, δεν είχε πολλούς χαρακτήρες οπότε δεν χανόμουν όταν το έπιανα μετά από μέρες. Είχε ενδιαφέρον, διαδραματιζόταν στην Αυστραλία. Γράφει για τους Αβορίγινες και έχει διάφορες πληροφορίες γι αυτούς και τον τρόπο ζωής τους. Παράδειγμα, άλλαζαν περιοχές συνέχεια σε όλη την Αυστραλία, πήγαιναν στα μέρη που είχε τροφή να δώσει η γη και άλλαζαν περιοχές όταν τελείωνε με σκοπό να πάνε σε άλλες περιοχές με τροφή. Φαντάζεστε πόσο ωραία τους έκατσε όταν πήγαν οι Άγγλοι και τους είπαν, αυτά τώρα είναι δικά μας και πρέπει να οδηγάτε από αριστερά με το ζόρι. Έγραφε για την σύγχρονη Αυστραλία που η διαφορετικότητα είναι αποδεκτή από την κοινωνία, γεγονός που το έχω ξανακουσει. Είχε να δώσει πράγματα το βιβλίο.
Η πλοκή της ιστορίας ήταν πολύ ωραία, είχε έρωτες, ίντριγκες, φιλίες, εκβιασμούς θανάτους και άλλα αγωνιώδη περιστατικά οπότε δεν θέλεις να το αφήσεις εύκολα όταν το διαβάζεις.
Η πλοκή της ιστορίας ήταν πολύ ωραία, είχε έρωτες, ίντριγκες, φιλίες, εκβιασμούς θανάτους και άλλα αγωνιώδη περιστατικά οπότε δεν θέλεις να το αφήσεις εύκολα όταν το διαβάζεις.