Ψιλή κουβέντα για βιβλία κ.τ.λ.

Καλά ναι σίγουρα θα υπήρχε και κόσμος που σοκαρίστηκε. Εγώ το λέω πάντως, αλλα ντάξει εγώ είμαι και γέννημα θρέμμα της Οξφόρδης οπότε δεν πιάνομαι.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Το μη μ'αφήσεις ποτέ το έχω ήδη στη λίστα. Έτσι και στο τέλος δεν κάνω happy dance γύρω από το γραφείο μου, θα μάθω που μένεις.
Με το Μη Μ' Αφήσεις Ποτέ θέλεις happy dance; :πανικός:
Χωρίς πλάκα, είναι απ' τα πιο καταθλιπτικά βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Με ρήμαξε :λυγμ: Όμως το αγαπώ τρελά.
 
Σήμερα ξεκίνησα να διαβάζω μια συλλογή ποιημάτων του Ρίλκε από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος σε μετάφραση Άρη Δικταίου.

Ξεκινάω το διάβασμα και λέω ας δώ και τον πρόλογο (που συνήθως τον αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι) για να μάθω και τίποτα παραπάνω για τον ποιητή. Έλα όμως που αντί για την ζωήτου ποιητή κάθομαι και διαβάζω το ξεκατίνιασμα του μεταφραστή με έναν άλλο μεταφραστή του Ρίλκε που την την είχε πει σε κάποιο άρθρο! :γρμβ:

Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε ρίχνοντας μια ματιά στο τέλος του βιβλίου όπου έχει "Κριτική" για την 1η έκδοση αυτής της συλλογής όπου όλοι τον εκθειάζουν για την μετάφραση που έκανε.

Πραγματικά απορώ πως τα συμπεριέλαβαν στην έκδοση. Δεν ξέρω ίσως να έχει κάνει καταπληκτική δουλειά αλλά προσωπικά με "ξενέρωσε" :κατάρα!: πριν ακόμα το αρχίσω...
 
Α! Α! λέω! Που να διαβάσεις τον πρόλογο για την ιστορία του ματιού του Μπατάιγ! Μόνο ηλίθιους δεν λέει όσους δεν εκτίμησαν αυτό το αριστούργημα! Κούναγε τόσο άγρια το δάχτυλο, που κι εγώ σαν κι εσένα, είχα ξενερώσει πριν ακόμη το αρχίσω. Μετά ήρθε η ιστορία του ματιού και δεν ήξερα αν πρέπει να ξεράσω ή να αρχίσω να χτυπιέμαι στα πατώματα απ'τα γέλια.
Τελικά έκανα το δεύτερο.
Ίζι, όπως είπα, θα μάθω που μένεις. Κακούργα! Να δω στο τέλος ποιος θα μου πληρώνει τα ψυχοφάρμακα!
 
Έχω καταντήσει γραφική αλλά η Αμερικάνικη Ψύχωση είναι ένα βιβλίο που θέλω, δεν θέλω, το σκέφτομαι συνέχεια, και λυπάμαι που το έβγαλα από τις επιλογές μου στο "Δεν διαβάζεις άλλο ένα αγαπημένο μου βιβλίο; (έκδοσις 2017)" επειδή ο χρόνος αφήγησης (Ενεστώτας) στα ελληνικά σκάει γάιδαρο.
Βέβαια, και παροντική αφήγηση να μην υπήρχε, πάλι δεν θα το πρότεινα, διότι οι παρεμβάσεις του μεταφραστή που πέρασε τις μισοτελειωμένες προτάσεις για τυπογραφικά λάθη, με ενοχλούν. Σιγά τα αυγά θα πει κάποιος λογικός αλλά δεν πάει έτσι.
Οι παρεμβάσεις βάζουν φράγμα στην χειμαρρώδη ροή, μειώνουν την τρέλα του Μπέιτμαν και την μεταμοντέρνα ταυτότητα του έργου.
 
Εγώ πάλι δεν είχα θέμα να καταλάβω οτι οι μισοτελειωμένες προτάσεις οφείλονταν στο συγχυσμένο και μανιακό μυαλό του Πάτρικ. Είμαι πολύ έξυπνη ή δεν υπήρχε όντως θέμα απο την πλευρά του μεταφραστή ?:χμ: Δεν θυμάμαι τυπογραφικά λάθη.
 
Αναφερόμουν σε δύο σημεία, στο πως τελειώνουν δύο κεφάλαια. Στην μετάφραση δυστυχώς δεν φαίνεται καθόλου ότι οι προτάσεις είναι μισοτελειωμένες, αλλά αν θυμάμαι καλά αδόμητος λόγος υπάρχει διάσπαρτος και εσύ πρέπει να αναφέρεσαι στους διαλόγους, καλά λέω;
 
Oχι μονο στους διαλόγους και κατα την αφήγηση. Τέλος πάντων κάποια στιγμή μετα απο χρόνια λέω να το ξαναδιαβάσω στα αγγλικά οπότε θα σιχτιρίσω τότε αν είναι.
 
Last edited:
Α ναι και στους μονολόγους υπάρχει αδόμητος λόγος, απλώς είχα στο μυαλό μου τους διαλόγους που ο καθένας λέει τον πόνο του και γι'αυτό υπέθεσα ότι αναφερόσουν σε αυτά τα σημεία. Εντωμεταξύ άλλη μία Λακανική θεωρία κρύβεται πίσω από αυτό αλλά είδες, δεν την ανέφερα αφού δεν την έχω κατανοήσει σε βάθος. Μη λουστώ αυτά που κοροιδεύω, κατάλαβες κούκλα μου; :χαχαχα:
Εδιτ: Όταν το ξαναδιαβάσεις (-σουμε), θα καταλάβεις πόσο χτυπητή είναι η παρέμβαση και γιατί γκρινιάζω ακόμη.
 
Last edited:
Ψάχνοντας για φωτογραφίες της Κάθρην Νταν, βλέπω μία του Τσακ Πόλανικ.
Αίφνης πετάχτηκα στο άρθρο της φωτογραφίας σαν άλλος Προύσαλης. Ώπα και να'μαι.
Ρώτησαν διάφορους συγγραφείς για ποιο βιβλίο είναι ευγνώμονες. Ο Τσακ είπε για το "Geek love" της Κάθρην Νταν :γιούπι:
Ρε Τσάκι, πόσες άλλες αποδείξεις θέλεις για να καταλάβεις ότι είμαστε γεννημένοι ο ένας για τον άλλον;
 
Ακόμα περιμένω αυτό το geek love να το σφίξω στην αγκαλιά μου :φιρουλί:

Έχω παρατηρήσει και γώ οτι τα πράγματα που μου αρέσουν, συνήθως συνδέονται μεταξύ τους με κάποιο τρόπο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
(Να πω πως ο τίτλος του παρόντος νήματος ήταν κάπως παραπλανητικός. Εφόσον τα μηνύματα αφορούν την θεματολογία μας (βιβλίο κτλ.) δεν πρόκειται να σβηστούν. Εξού και αφαίρεσα την λέξη "εφήμερα").
 
(Ένα δίχτυ ασφαλείας είχα, πάει κι αυτό :κλαψ:)
Στιλλ αύριο, θα σφίξεις κι εμένα και το βιβλίο :αγκαλιά:
 
Μην φοβάσαι βρε θα σου βάλουμε στρωματάκι απο κάτω, κάνε δουλειά σου.

Θα περιμένω τσιγάρο αναμμένο :φιλί:
 
Με τι ψυχή να κάνω δουλειά; εδώ ο Φαροφύλακας λέει πως οι μπαλαφάρες μου θα μείνουν πολιτιστική κληρονομιά!
Τέλεια, θα είμαι και στην ώρα μου (αυτό είναι δέσμευση).
Τώρα εγώ περιμένω τσιγάρο αναμμένο τα βραβεία του γουδριντς. Ε, ρε και να πάρει πάλι το βραβείο για μπεστ ρόμανς η Χούβερ. Ή η Κίλαντ. Ή η Έμμα Τσέις. Πω πω πω πω, ποιος θα είναι ο τυχερός που θα βρεθεί μπροστά μου την ώρα των αποτελεσμάτων!; Καλά, μεταξύ μας, τα βραβεία του κοινού σε ένα σάιτ, όπως το γουδριντς, που ο καθένας μπορεί να κάνει από δέκα+ λογαριασμούς, δεν λένε τίποτα. Μα τίποτα.
 
Δεν θέλω να γίνω κακιά αλλα ένα θεματάκι με την ώρα το έχεις. :παρηγοριά: Και γώ είμαι πολύ τυπική στα ραντεβού μου. Θανατηφόρος συνδυασμός. Είσαι το γιν στο γιάνγκ μου.

Θέλω να βιντεοσκοπήσει το αγόρι την αντίδραση σου.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Παιδιά, αυτά που λέμε εδώ πέρα έχουν πολύ ενδιαφέρον. Εδώ συζητιούνται μεταφράσεις, εκδόσεις, συγγραφείς... από ανθρώπους που αγαπάνε το διάβασμα.
 
(Μεσιέ Φαροφύλακα μη ξεχνάτε, είμαστε και ΚΑΦΚΑσιες-Μέσα και η Ίζι. Η Στιλλ το κρύβει καλά, που και που της βγαίνει. Όπως και να'χει όταν έφτασα στο "ενδιαφέρον" έπαθα ένα κάτι.)
Το κάτι:
:))))
Λοιπόν, θέλω να σας κάνω μια ερώτηση.
Καιρό τώρα, για να μη πω χρόνια, ψάχνω αν υπάρχει ειδική ονομασία σε μία τεχνική αφήγησης (?). Έχω μια ιδέα κάτω από ποιά "ομπρέλα" βρίσκεται, και είμαι μισοσίγουρη πως στο τέλος θα καταλήξω στο προφανές, αλλά θέλω να μάθω-ξαναλέω-αν υπάρχει ειδική ονομασία ή όχι.

Σε κάποια βιβλία, πολύ λίγα δυστυχώς για μένα, έχω παρατηρήσει πως αλλάζει η εστίαση από τον κεντρικό ήρωα σε ένα αντικείμενο και αυτό το αντικείμενο αντικατοπτρίζει την ψυχολογική κατάσταση του ήρωα. Με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας δεν χρειάζεται να μας πει αν ο τάδε ένιωσε θλίψη, μας το σερβίρει σε εικόνα από την στιγμή που ταυτίζει το υποκείμενο με το αντικείμενο.
 
Μπαίνω για να δω αν απάντησε κανείς και αντιλαμβάνομαι, με καθυστέρηση, πως η ανάρτηση του Φαροφύλακα δεν ήταν κομπλιμέντο αλλά παρατήρηση. Μυαλό ξυράφι! :χεχ: Σόρρυ Φαροφύλακα, έχω μία τάση να πετάω άκυρα και να παρασέρνω τον συνομιλητή μου. Θα είμαι πιο προσεκτική *Δαγκώνω χείλη και φεύγω με την όπισθεν αλά Κοστάντζα*
 
Απόκτημα από παλαιοπωλείο. Με έκανε να χαμογελάσω η αφιέρωση μέσα, και να αναρωτηθώ τι να απέγινε ο Πάνος Α’ και ο Β’. Γιατί άραγε ο Α’ δεν κράτησε το βιβλίο;




**δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ανεβαίνουν πλάγια οι φωτογραφίες :καχύποπτος:
 
Last edited:
Top