Ψιλή κουβέντα για βιβλία κ.τ.λ.
- Thread starter Αντέρωτας
- Start date
@Έλλη Μ ενώ και εγώ τον έχω διαβάσει τον νόμο για τον καθορισμό της τιμής, αυτο με την χιλιομετρική απόσταση το αγνοούσα τελείως. Υποθέτω επιτρέπουν αυτήν την αύξηση για να καλυφθεί το κόστος μεταφοράς. Αλλά και πάλι το μαγαζί παρατυπουσε διότι αν κατάλαβα καλά επιτρέπετε μέχρι 5% αύξηση και αυτοί το πούλαγαν 50% πάνω.
Το δίδαγμα αυτής της ιστορίας ποιο ειναι; όταν πάμε διακοπές περνούμε βιβλία μαζί μας και δεν αγοράζουμε από τουριστικά μέρη.
Το δίδαγμα αυτής της ιστορίας ποιο ειναι; όταν πάμε διακοπές περνούμε βιβλία μαζί μας και δεν αγοράζουμε από τουριστικά μέρη.
Πες το χωρις περιστροφες, απατεωνες είναι.
Ειχα βιβλία μαζι μου. Καμιά 15ρια.
Χμμ, ναι ξέρω... Γενικά, τα βιβλία φαντασίας τα προτιμώ στα αγγλικά, άλλα όταν το έψαχνα το έβρισκα σχετικά ακριβά, οπότε αναρωτήθηκα και για τα ελληνικά. Έχω ακούσει καλά λόγια πάντως για τη μετάφραση στα ελληνικά, όπως και για τη γενικότερη έκδοση. Του Αιόλου είναι, οι οποίες αν δεν κάνω λάθος, θεωρούνται γενικά ποιοτικές. Μεταφραστής είναι κάποιος Καλοκύρης Αντώνης.
Βλέπω ότι εδω (μεταχειρισμένο) είναι στα 14 ε μαζί με τα μεταφορικά σε σκληρό εξώφυλλο.
Τα public το έχουν 11 και η Πολιτεία 15. Η διαφορά τους δεν είναι μεγάλη,
αλλά παίζει η τσέπη στη χρονική στιγμή και σε τι ποιότητα θέλεις να το πάρεις.
Προσωπικά, όταν η διαφορά είναι μικρή, αγοράζω την ελληνική έκδοση, αν φυσικά η αγγλική δεν έχει κανένα εξώφυλλο που να μου αρέσει.
Τα public το έχουν 11 και η Πολιτεία 15. Η διαφορά τους δεν είναι μεγάλη,
αλλά παίζει η τσέπη στη χρονική στιγμή και σε τι ποιότητα θέλεις να το πάρεις.
Προσωπικά, όταν η διαφορά είναι μικρή, αγοράζω την ελληνική έκδοση, αν φυσικά η αγγλική δεν έχει κανένα εξώφυλλο που να μου αρέσει.
Με αφορμή μια κουβέντα που είχα πρόσφατα με έναν πολύ αγαπητό μου βιβλιοblogger κάποιες σκέψεις μου σχετικά με την τιμή του βιβλίο, η οποία εχει επαναλειφθει συχνά πυκνά εδώ.
Αφορμή ήταν μια παλαιότερη (άστοχη, μαλλον) σύγκριση κι επισήμανση δική μου, πώς κάποιος αγοράζει π.χ. τον Πολωνο που κοστίζει 11,92 και του φαινεται οκ ενώ ένα βιβλίο, παλαιότερο, (κατά τη γνώμη μου, ετη φωτός καλύτερο) πιο πολυσέλιδο, πολύ προσεγμένο σε έκδοση κλπ κλπ και το οποιο κοστιζει τώρα ένα ευρω παραπάνω, μοιαζει στα μάτια του ακριβό.
Για αρχή, οι εννοιες ακριβο και φθηνό, ακριβότερο και φθηνότερο, δεν στέκουν μονες τους. (Για μένα και την πιο απλή οικονομική λογική) είναι σχετικές και πάντοτε σε συγκριση με κάτι: με άλλες αγορές, με το εισόδημα κάποιου, με την αναγκη την οποία καλύπτει -ενώ, σε πιο προσωπικο και υποκειμενικο επίπεδο, τα γουστα μας, ο προτεραιότητές μας, οι εμμονές μας κλπ κλπ.
Η συγκριση δεν μπορει να γίνεται αναμεσα σε διαφορετικής κατηγορίας προϊόντα, δηλαδή δεν μπορει να συγκρινεται η τιμή ενός ιδιωτικου αγαθού με εκεινη ενός δημοσιου, και πάει λέγοντας. Αλλά και στην ίδια κατηγορία να ανηκει, δεν μπορει να συγκρινεται η τιμή ενός βασικου αγαθου, πρωτης ανάγκης με την αντιστοιχη ενός αγαθού πολυτελείας, επειδή αμφότερα εινια καταναλωτικα.
Για αρχή, δεν θεωρώ ότι οι τιμές των βιβλίων στην Ελλάδα είναι ακριβότερες εναντι άλλων χωρών, εντός Ευρώπης ή Αμερικής, από όπου έχω αγοράσει βιβλία από φυσικά ή ηλεκτρονικά καταστήματα και το εχω διαπιστώσει ιδιοις ομμασι. (με άλλες αγορές, δεν εχω ασχοληθεί). Ουτε μπορεί κάποιος να εχει την απαιτηση ενα βιβλιο ξενου συγγραφεα να κοστίζει το ίδιο στη χωρα παραγωγης του με εδώ. Ειναι σαν καποιος να απαιτει να αγοράσει 1,5 ευρω το τοταλ στην Νεα Υόρκη.
Ενδεχομένως, να είναι και φθηνότερα, γιατι, τουλάχιστον από Αγγλία βιβλια που εχουν ερθει, οι τιμες κυμαίνονταν κοντα σε αυτές του μεσου ορου στην ελληνική αγορά με τις εξης διαφορές: Το εξωφυλλο paperback, το χαρτί εκτυπωσης αμυδρά κιτρινο, χειρίστης ποιότητος, το μέγεθος σαφώς μικρότερο κλπ κλπ
Επιπλέον, το κόστος να βγεί ένα βιβλίο, ξεκινά από ένα ελάχιστο, που είναι η ιδια η εκτύπωση, η αμοιβή του σύγγραφέα η ή η αμοιβή του μεταφραστή, ο οποιος, συνηθέστερα, πληρώνεται με τη λεξη; τη σελίδα; Εξαρτάται ποιος είναι, το όνομά του, η προϋπηρεσία του κτλ κτλ. Και φυσικά, τα δικαιώματα, τα οποία εχουν τεράστια διαφορά από συγγραφέα σε συγγραφεα. Π.χ., για το συγκεκριμένο βιβλιο, τον Πολωνο, έμαθα ότι τα δικαιώματα πληρωθηκαν ποολυ. Ή, για την αμοιβή του συγγραφέα σε μια εγχώρια αγορά, πχ εδώ. Το ιδιο θα πληρωθεί (δεν ξέρω και πώς λειτουργει αυτό; με το βιβλιο; δεσμεύονται από συμβόλαια για κάποια χρονια; φαντάομαι, εξαρτάται από το deal) o παντελώς άγνωστος Γοδεφριγος Νεβερδελες με τον, ας πουμε, Χωμενίδη; ή τον Κορτώ;
Επιπλέον, το κόστος του χαρτιου, που, τουλάχιστον τα τελευταία 2 χρόνια, εφτασε να εχει διπλασιαστεί σε κάποια φάση. Δεν τυπώνουν όλοι οι εκδοτικοι σε ιδιας ποιότητος χαρτί, ουτε χρησιμοποιουν ίδια τυπογραφία, ούτε τα εξώφυλλα τους έχουν την ίδια ποιότητα, κλπ κλπ.
Τελος, για μένα δεν αποτελει επιχειρημα αγοράς (κι όταν λέω αγορας, δεν εννοω την πράξη μεταξυ πωλητη και καταναλωτή, αλλά την εννοια της οργανωμένης αγορας) η λογοτεχνικη αξία ενός έργου με την τιμή που πωλειται στα βιβλιοπωλεια. Το βιβλιο και ο παραγωγός του υποκειται στους ιδιους κανόνες του εκάστοτε οικονομικου συστηματος (τον εκμεταλλευονται, τους εκμεταλλεύονται ή υπάρχει αμοιβαία κατανόηση συμφερόντων) που υποκειντια και όλα τα υπόλοιπα αγαθά, τα οποια, σε μια φιλελευθερεη, καπιταλιστική αγόρα, διέπονται, more or less από το ίδιο κανονιστικο πλαισιο.
Δεν ξερω καθολου τι συμβαινει για εκεινα τα βιβλια των οποιων εχει παρελθει το διάστημα ισχυς πνευματικών δικαιωμάτων κλπ κλπ, αλλά νομιζω ότι μεγαλο μερος τους κυκλοφορεί κι ελευθερα στο διαδικτυο. Αυτό, με επιφυλαξη, μιας και Δεν Εχω ΙΔΕΑ.
Αυτά.
Αφορμή ήταν μια παλαιότερη (άστοχη, μαλλον) σύγκριση κι επισήμανση δική μου, πώς κάποιος αγοράζει π.χ. τον Πολωνο που κοστίζει 11,92 και του φαινεται οκ ενώ ένα βιβλίο, παλαιότερο, (κατά τη γνώμη μου, ετη φωτός καλύτερο) πιο πολυσέλιδο, πολύ προσεγμένο σε έκδοση κλπ κλπ και το οποιο κοστιζει τώρα ένα ευρω παραπάνω, μοιαζει στα μάτια του ακριβό.
Για αρχή, οι εννοιες ακριβο και φθηνό, ακριβότερο και φθηνότερο, δεν στέκουν μονες τους. (Για μένα και την πιο απλή οικονομική λογική) είναι σχετικές και πάντοτε σε συγκριση με κάτι: με άλλες αγορές, με το εισόδημα κάποιου, με την αναγκη την οποία καλύπτει -ενώ, σε πιο προσωπικο και υποκειμενικο επίπεδο, τα γουστα μας, ο προτεραιότητές μας, οι εμμονές μας κλπ κλπ.
Η συγκριση δεν μπορει να γίνεται αναμεσα σε διαφορετικής κατηγορίας προϊόντα, δηλαδή δεν μπορει να συγκρινεται η τιμή ενός ιδιωτικου αγαθού με εκεινη ενός δημοσιου, και πάει λέγοντας. Αλλά και στην ίδια κατηγορία να ανηκει, δεν μπορει να συγκρινεται η τιμή ενός βασικου αγαθου, πρωτης ανάγκης με την αντιστοιχη ενός αγαθού πολυτελείας, επειδή αμφότερα εινια καταναλωτικα.
Για αρχή, δεν θεωρώ ότι οι τιμές των βιβλίων στην Ελλάδα είναι ακριβότερες εναντι άλλων χωρών, εντός Ευρώπης ή Αμερικής, από όπου έχω αγοράσει βιβλία από φυσικά ή ηλεκτρονικά καταστήματα και το εχω διαπιστώσει ιδιοις ομμασι. (με άλλες αγορές, δεν εχω ασχοληθεί). Ουτε μπορεί κάποιος να εχει την απαιτηση ενα βιβλιο ξενου συγγραφεα να κοστίζει το ίδιο στη χωρα παραγωγης του με εδώ. Ειναι σαν καποιος να απαιτει να αγοράσει 1,5 ευρω το τοταλ στην Νεα Υόρκη.
Ενδεχομένως, να είναι και φθηνότερα, γιατι, τουλάχιστον από Αγγλία βιβλια που εχουν ερθει, οι τιμες κυμαίνονταν κοντα σε αυτές του μεσου ορου στην ελληνική αγορά με τις εξης διαφορές: Το εξωφυλλο paperback, το χαρτί εκτυπωσης αμυδρά κιτρινο, χειρίστης ποιότητος, το μέγεθος σαφώς μικρότερο κλπ κλπ
Επιπλέον, το κόστος να βγεί ένα βιβλίο, ξεκινά από ένα ελάχιστο, που είναι η ιδια η εκτύπωση, η αμοιβή του σύγγραφέα η ή η αμοιβή του μεταφραστή, ο οποιος, συνηθέστερα, πληρώνεται με τη λεξη; τη σελίδα; Εξαρτάται ποιος είναι, το όνομά του, η προϋπηρεσία του κτλ κτλ. Και φυσικά, τα δικαιώματα, τα οποία εχουν τεράστια διαφορά από συγγραφέα σε συγγραφεα. Π.χ., για το συγκεκριμένο βιβλιο, τον Πολωνο, έμαθα ότι τα δικαιώματα πληρωθηκαν ποολυ. Ή, για την αμοιβή του συγγραφέα σε μια εγχώρια αγορά, πχ εδώ. Το ιδιο θα πληρωθεί (δεν ξέρω και πώς λειτουργει αυτό; με το βιβλιο; δεσμεύονται από συμβόλαια για κάποια χρονια; φαντάομαι, εξαρτάται από το deal) o παντελώς άγνωστος Γοδεφριγος Νεβερδελες με τον, ας πουμε, Χωμενίδη; ή τον Κορτώ;
Επιπλέον, το κόστος του χαρτιου, που, τουλάχιστον τα τελευταία 2 χρόνια, εφτασε να εχει διπλασιαστεί σε κάποια φάση. Δεν τυπώνουν όλοι οι εκδοτικοι σε ιδιας ποιότητος χαρτί, ουτε χρησιμοποιουν ίδια τυπογραφία, ούτε τα εξώφυλλα τους έχουν την ίδια ποιότητα, κλπ κλπ.
Τελος, για μένα δεν αποτελει επιχειρημα αγοράς (κι όταν λέω αγορας, δεν εννοω την πράξη μεταξυ πωλητη και καταναλωτή, αλλά την εννοια της οργανωμένης αγορας) η λογοτεχνικη αξία ενός έργου με την τιμή που πωλειται στα βιβλιοπωλεια. Το βιβλιο και ο παραγωγός του υποκειται στους ιδιους κανόνες του εκάστοτε οικονομικου συστηματος (τον εκμεταλλευονται, τους εκμεταλλεύονται ή υπάρχει αμοιβαία κατανόηση συμφερόντων) που υποκειντια και όλα τα υπόλοιπα αγαθά, τα οποια, σε μια φιλελευθερεη, καπιταλιστική αγόρα, διέπονται, more or less από το ίδιο κανονιστικο πλαισιο.
Δεν ξερω καθολου τι συμβαινει για εκεινα τα βιβλια των οποιων εχει παρελθει το διάστημα ισχυς πνευματικών δικαιωμάτων κλπ κλπ, αλλά νομιζω ότι μεγαλο μερος τους κυκλοφορεί κι ελευθερα στο διαδικτυο. Αυτό, με επιφυλαξη, μιας και Δεν Εχω ΙΔΕΑ.
Αυτά.
Last edited:
Κατ' αρχάς δεν πολυ-καταλαβαίνω (συμπάθα με) το point της ανάρτησης. Γίνονται ωστόσο ορισμένες καίριες επισημάνσεις, που χρήζουν σχολιασμό, ενώ ταυτόχρονα προκύπτουν και αφορμές για πολύ ωραίες συζητήσεις 
(α) μπορεί να μην είναι ακριβότερες σε σχέση με άλλες χώρες, ίσως όμως είναι ακριβές σε σχέση με το μέσο εισόδημα του μέσου Έλληνα αναγνώστη.
(β) Υπάρχουν εκδότες που πωλούν βιβλία ακριβά, ασχέτως συγκρίσεων ή οτιδήποτε άλλο. Π.χ., το φρέσκο "Τραγούδι του προφήτη", που κέρδισε και το booker στοιχίζει 15,30 στα περισσότερα βιβλιοπωλεία που είδα, τη στιγμή που το επίσης φρέσκο "Ο διάδοχος του Κάλανταν" στοιχίζει 24,90 (εντελώς ενδεικτικά αναφέρονται αυτά τα δυο, υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα). Οπότε εδώ συμφωνούμε σε αυτό:
Σε γενικές γραμμές, ως αναγνώστης άρα και ως αγοραστής, νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής που υπάρχουν ορισμένες διέξοδοι, μέσω των οποίων μπορώ να αγοράζω οικονομικότερα (όχι απαραιτητα φθηνά) τα βιβλία που θέλω. Υπάρχουν τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία (με τους αντίστοιχους φυσικούς τους χώρους) με χαμηλες τιμές, υπάρχουν τα μεταχειρισμένα (on-line κυρίως, οργανωμένες πλατφόρμες ή σελίδες στα ΜΚΔ), και στις 2 μεγάλες πόλεις της χώρας υπάρχουν περίπτερα, παζάρια, φεστιβάλ κλπ κλπ. Δηλαδή, προσωπικά βρίσκω ότι η πρόσβαση στο καλό βιβλίο σε καλή τιμή είναι γενικά περιπτώσεις εύκολη.
Αλλά (εδώ η εξήγηση). Επειδή έχω την εμμονική και ελαφρώς παράξενη συνήθεια (που φαντάζομαι την έχεις κι εσύ, όπως και άλλοι εδώ μέσα) να παρατηρώ κάπως κριτικούτσικα ενίοτε και μ'ενα ελαφρύ αίσθημα ζήλιας τις βιβλιοθήκες των άλλων, έχω διαπιστώσει ότι κανένας απ'όσους ξέρω δεν είναι τόσο φανατικά προσηλωμένος στην ομοιομορφία της βιβλιοθήκης του, όσο η αφεντιά μου (ομοιομορφία=συγκεκριμένοι τίτλοι από συγκεκριμένους εκδοτικούς, πλήρεις σειρές, συγκεκριμένες εκδόσεις κλπ). Φέρνω το παράδειγμα δυο ανθρώπων:
(α) Ο πρώτος, φίλος από το '12 και συντοπίτης μου, εξαιρετικά δεινός αναγνώστης. Όταν βρέθηκα στην Αθήνα τον πετύχαινα συστηματικά μια φορά την εβδομάδα, μετά το σχόλασμα από τη δουλειά, να ψωνίζει στο γνωστό περίπτερο της Ακαδημίας (όπου συναντιόμασταν και ανταλλάσαμε τα νέα μας) το εβδομαδιαίο του βιβλίο.
(β) Ο δεύτερος, φίλος αγαπητός, φοβερός βιβλιόφιλος με εκτενή βιβλιοθήκη, πολύ πιο διαβασμένος από λόγου μου.
Ε λοιπόν, αμφότεροι ο Α και ο Β ποτέ δεν έδωσαν σημασία στην έκδοση ενός κειμένου. Σε εκείνο που έδιναν σημασία ήταν το κείμενο καθ'αυτό. Αν π.χ. έπεφτε στα χέρια τους ένα έργο του Καραγάτση, δεν τους ένοιαζε αν ήταν από τις εκδόσεις Καραπιπερόπουλος ή από την Εστία. Ήθελαν απλά το κείμενο, σε αντίθεση με την αφεντιά μου, που θα ψάξω αποκλειστικά για την έκδοση της Εστίας. Το ίδιο και για τον Steinbeck, που ο φίλος Α αγόρασε έναν Steinbeck, έκδοση του '60 (αν θυμάμαι καλά), εκεί όπου ο γράφων θα έψαχνε για μια έγκυρη έκδοση και έγκυρη μετάφραση (εν προκειμένω του Πολίτη). Έτσι, όποτε ήθελα να τους πετύχω αμφότερους, κατέφευγα σε γνωστά βιβλιοφιλικά σημεία της πρωτεύουσας, όπου τους έβρισκα με φτηνές εκδόσεις στο χέρι. Φτηνές, εννοώ κυρίως μεταχειρισμένα και μάλιστα παλαιότερες εκδόσεις.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας βιβλιοθήκης με δικό της χαρακτήρα. Πλήρους μεν, αλλά με έναν χαρακτήρα διαφορετικό. Δεν θα τον πω φθηνό ή σχεδόν ρακοσυλλεκτικό. Αλλά, αυτό που λες για το χαρτί και τα μεγέθη του βιβλίου διαμορφώνουν την εικόνα μιας βιβλιοθήκης και, κατ'επέκταση (νομίζω τουλάχιστον) και τον χαρακτήρα της. θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μια τέτοια συζήτηση, για το πώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μιας βιβλιοθήκης.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι και ο Α και ο Β εστίαζαν στο κείμενο, όχι το εξωτερικό του. Και δεν ξέρω αν η κατώτερη ποιότητα χαρτιού που παρατηρείται σε εκδόσεις του εξωτερικού σχετίζεται με μια παρόμοια αντίληψη, ότι δηλαδή σημασία έχει το κείμενο, οι λέξεις και οι ιδέες, όχι το περιτύλιγμα.
Θα μπορούσα να υποστηρίξω κάτι τέτοιο φέρνοντας στο νου τη σειρά points π.χ. των εκδόσεων Seuil, τα λεγόμενα livre du poche, όπου ήταν σπουδαία κείμενα, σύγχρονα και αρχαία, σε μικρό φορμάτ (τσέπης), με τιμές από 4 έως 9 ευρώ. Δηλαδή, είχες κείμενα π.χ. του Αυγουστίνου ή του Πλάτωνα, ή του Καρτέσιου. Είχες και βιβλία του Λε Γκόφ ή του Μπερξόν. Υπό μια έννοια, οι συγκεκριμένες εκδόσεις (που σίγουρα υπάρχουν παρόμοιες και αλλού) είναι κάτι σαν δήλωση (statement): όλοι έχουν το δικαίωμα και πρέπει να διαβάσουν κάποια θεμελιώδη κείμενα, οπότε ας τους προσφερθούν σε μια πολύ προσιτή (ελκυστική για κάποιους) τιμή.
Πολύ ωραίο και ευγενές όλο αυτό και έχει εφαρμογή στους Α&Β που είδαμε παραπάνω, αλλά σχετίζεται και με αυτό:
Βέβαια, εδώ ξεφεύγουμε από το οικονομικό πλαίσιο, το σχετικό με την παραγωγή του βιβλίου και την πορεία του στην αγορά, που πολύ ωραία έθεσες.
Απλά δίνω πασούλες
Επί της αρχής θα συμφωνήσω. Απλά, θα μου επιτρέψεις να αναφέρω τα εξής δυο σημεία:
(α) μπορεί να μην είναι ακριβότερες σε σχέση με άλλες χώρες, ίσως όμως είναι ακριβές σε σχέση με το μέσο εισόδημα του μέσου Έλληνα αναγνώστη.
(β) Υπάρχουν εκδότες που πωλούν βιβλία ακριβά, ασχέτως συγκρίσεων ή οτιδήποτε άλλο. Π.χ., το φρέσκο "Τραγούδι του προφήτη", που κέρδισε και το booker στοιχίζει 15,30 στα περισσότερα βιβλιοπωλεία που είδα, τη στιγμή που το επίσης φρέσκο "Ο διάδοχος του Κάλανταν" στοιχίζει 24,90 (εντελώς ενδεικτικά αναφέρονται αυτά τα δυο, υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα). Οπότε εδώ συμφωνούμε σε αυτό:
Για μένα, το δεύτερο βιβλίο του παραδείγματος είναι ακριβό. Είτε η αυξημένη τιμή οφείλεται στην ποιότητα εκτύπωσης, στα δικαιώματα στο Α, στο Β, στο Γ, παραμένει ακριβό στα μάτια μου, γιατί αυτά τα 25 ευρά είναι το μισό μου εβδομαδιαίο σουπερ-μάρκετ (λιτοδίαιτος εργένης γαρ). Άρα το αντίκτυπο που έχει στο πορτοφόλι μου και αντικειμενικό είναι, και ψυχολογικό.
Ενδιαφέρουσα αυτή η παρατήρηση, σχετίζεται με μια δική μου, θα εξηγήσω το πως συμβαίνει αυτό.
Σε γενικές γραμμές, ως αναγνώστης άρα και ως αγοραστής, νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής που υπάρχουν ορισμένες διέξοδοι, μέσω των οποίων μπορώ να αγοράζω οικονομικότερα (όχι απαραιτητα φθηνά) τα βιβλία που θέλω. Υπάρχουν τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία (με τους αντίστοιχους φυσικούς τους χώρους) με χαμηλες τιμές, υπάρχουν τα μεταχειρισμένα (on-line κυρίως, οργανωμένες πλατφόρμες ή σελίδες στα ΜΚΔ), και στις 2 μεγάλες πόλεις της χώρας υπάρχουν περίπτερα, παζάρια, φεστιβάλ κλπ κλπ. Δηλαδή, προσωπικά βρίσκω ότι η πρόσβαση στο καλό βιβλίο σε καλή τιμή είναι γενικά περιπτώσεις εύκολη.
Αλλά (εδώ η εξήγηση). Επειδή έχω την εμμονική και ελαφρώς παράξενη συνήθεια (που φαντάζομαι την έχεις κι εσύ, όπως και άλλοι εδώ μέσα) να παρατηρώ κάπως κριτικούτσικα ενίοτε και μ'ενα ελαφρύ αίσθημα ζήλιας τις βιβλιοθήκες των άλλων, έχω διαπιστώσει ότι κανένας απ'όσους ξέρω δεν είναι τόσο φανατικά προσηλωμένος στην ομοιομορφία της βιβλιοθήκης του, όσο η αφεντιά μου (ομοιομορφία=συγκεκριμένοι τίτλοι από συγκεκριμένους εκδοτικούς, πλήρεις σειρές, συγκεκριμένες εκδόσεις κλπ). Φέρνω το παράδειγμα δυο ανθρώπων:
(α) Ο πρώτος, φίλος από το '12 και συντοπίτης μου, εξαιρετικά δεινός αναγνώστης. Όταν βρέθηκα στην Αθήνα τον πετύχαινα συστηματικά μια φορά την εβδομάδα, μετά το σχόλασμα από τη δουλειά, να ψωνίζει στο γνωστό περίπτερο της Ακαδημίας (όπου συναντιόμασταν και ανταλλάσαμε τα νέα μας) το εβδομαδιαίο του βιβλίο.
(β) Ο δεύτερος, φίλος αγαπητός, φοβερός βιβλιόφιλος με εκτενή βιβλιοθήκη, πολύ πιο διαβασμένος από λόγου μου.
Ε λοιπόν, αμφότεροι ο Α και ο Β ποτέ δεν έδωσαν σημασία στην έκδοση ενός κειμένου. Σε εκείνο που έδιναν σημασία ήταν το κείμενο καθ'αυτό. Αν π.χ. έπεφτε στα χέρια τους ένα έργο του Καραγάτση, δεν τους ένοιαζε αν ήταν από τις εκδόσεις Καραπιπερόπουλος ή από την Εστία. Ήθελαν απλά το κείμενο, σε αντίθεση με την αφεντιά μου, που θα ψάξω αποκλειστικά για την έκδοση της Εστίας. Το ίδιο και για τον Steinbeck, που ο φίλος Α αγόρασε έναν Steinbeck, έκδοση του '60 (αν θυμάμαι καλά), εκεί όπου ο γράφων θα έψαχνε για μια έγκυρη έκδοση και έγκυρη μετάφραση (εν προκειμένω του Πολίτη). Έτσι, όποτε ήθελα να τους πετύχω αμφότερους, κατέφευγα σε γνωστά βιβλιοφιλικά σημεία της πρωτεύουσας, όπου τους έβρισκα με φτηνές εκδόσεις στο χέρι. Φτηνές, εννοώ κυρίως μεταχειρισμένα και μάλιστα παλαιότερες εκδόσεις.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας βιβλιοθήκης με δικό της χαρακτήρα. Πλήρους μεν, αλλά με έναν χαρακτήρα διαφορετικό. Δεν θα τον πω φθηνό ή σχεδόν ρακοσυλλεκτικό. Αλλά, αυτό που λες για το χαρτί και τα μεγέθη του βιβλίου διαμορφώνουν την εικόνα μιας βιβλιοθήκης και, κατ'επέκταση (νομίζω τουλάχιστον) και τον χαρακτήρα της. θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μια τέτοια συζήτηση, για το πώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μιας βιβλιοθήκης.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι και ο Α και ο Β εστίαζαν στο κείμενο, όχι το εξωτερικό του. Και δεν ξέρω αν η κατώτερη ποιότητα χαρτιού που παρατηρείται σε εκδόσεις του εξωτερικού σχετίζεται με μια παρόμοια αντίληψη, ότι δηλαδή σημασία έχει το κείμενο, οι λέξεις και οι ιδέες, όχι το περιτύλιγμα.
Θα μπορούσα να υποστηρίξω κάτι τέτοιο φέρνοντας στο νου τη σειρά points π.χ. των εκδόσεων Seuil, τα λεγόμενα livre du poche, όπου ήταν σπουδαία κείμενα, σύγχρονα και αρχαία, σε μικρό φορμάτ (τσέπης), με τιμές από 4 έως 9 ευρώ. Δηλαδή, είχες κείμενα π.χ. του Αυγουστίνου ή του Πλάτωνα, ή του Καρτέσιου. Είχες και βιβλία του Λε Γκόφ ή του Μπερξόν. Υπό μια έννοια, οι συγκεκριμένες εκδόσεις (που σίγουρα υπάρχουν παρόμοιες και αλλού) είναι κάτι σαν δήλωση (statement): όλοι έχουν το δικαίωμα και πρέπει να διαβάσουν κάποια θεμελιώδη κείμενα, οπότε ας τους προσφερθούν σε μια πολύ προσιτή (ελκυστική για κάποιους) τιμή.
Πολύ ωραίο και ευγενές όλο αυτό και έχει εφαρμογή στους Α&Β που είδαμε παραπάνω, αλλά σχετίζεται και με αυτό:
Θεωρώ ότι, από ένα σημείο και μετά, η τιμή ως κριτήριο, εφαλτήριο ή εμπόδιο για την αγορά ενός βιβλίου, είναι κάτι πολύ δευτερεύον. Για μένα (αυστηρά προσωπική άποψη) σημασία έχει η ομοιομορφία, ο χαρακτήρας που θέλω να διαμορφώσω για τη βιβλιοθήκη μου, η οποία κατά κάποιο τρόπο είναι προέκταση του εαυτού μου, με την έννοια ότι αντανακλά πτυχές της προσωπικότητάς μου, του τρόπου με τον οποιο αντιλαμβάνομαι τον κόσμο κλπ κλπ. Ο Α και ο Β του ανωτέρω παραδείγματος δεν νοιάστηκαν ποτέ αν θα πάρουν την τάδε ή δείνα έκδοση. Εστίασαν μόνο στο κείμενο. Ο γράφων έχει πάρει τον Ξένο και την Πανούκλα του Καμύ και από τα Γράμματα, και από τον Καστανιώτη. Έχει πάρει και τα Σημειωματάρια του ίδιου συγγραφέα από τον Πατάκη, θα πάρει (όταν τα βρεί) και από τον Εξάντα. Δεν είναι θέμα αναζήτησης καλύτερης μετάφρασης, εισαγωγής, επίμετρου, παραπομπών κλπ κλπ (που είναι κι αυτά κριτήρια, πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα- θυμήσου πχ την κουβέντα που κάναμε για το "Μπιλιάρδο" του Μπελ). Είναι θέμα πληρότητας: θέλω, δηλαδή, μια βιβλιοθήκη όπου θα είναι πλήρης η λευκή σειρά των Γραμμάτων π.χ. και η επίσης λευκή (και δερματόδετη) του Εξάντα.
Βέβαια, εδώ ξεφεύγουμε από το οικονομικό πλαίσιο, το σχετικό με την παραγωγή του βιβλίου και την πορεία του στην αγορά, που πολύ ωραία έθεσες.
Απλά δίνω πασούλες
Last edited:
@Έλλη Μ επιπλέον νομίζω ότι έκανες μια αξιοζήλευτη (σε μέγεθος σίγουρα 
- και σε περιεχόμενο) ανάλυση. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι υπάρχει και το άλλο καίριο ζήτημα, πέραν του κόστους έκδοσης/παραγωγής, που ονομάζεται μέγεθος της αγοράς. Όταν παράξω (ως εκδοτικός οίκος) ένα βιβλίο στα αγγλικά ή στα γαλλικά ή στα ισπανικά έχω μια αγορά πολλών εκατομμυρίων ή ίσως και δισεκατομμυρίων αναγνωστών. Όταν παράξω ένα βιβλίο στα ελληνικά έχω ένα κοινό λίγων εκατομμυρίων στην καλύτερη (ή πιο ρεαλιστικά λίγων χιλιάδων). Επομένως για να έχω ένα κέρδος που να καθιστά βιώσιμη την επιχείρησή μου, αναγκαστικά θα είμαι πιο ακριβός.
Στην τελική, για να πω την προσωπική μου άποψη, τόσα πράγματα είναι εξωφρενικά ακριβά και υπάρχει τόση αισχροκέρδεια (και για αγαθά που δεν μπορώ να αποφύγω να καταναλώσω εκτός αν πάω να ζήσω ερημίτης σε κάνα δάσος ή σε κάνα μοναστήρι). Πραγματικά σχεδόν πότε δεν νιώθω αδικημένος ή θυμωμένος με την τιμή ενός βιβλίου - αν μη τι άλλο (με ελάχιστες εξαιρέσεις).
- και σε περιεχόμενο) ανάλυση. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι υπάρχει και το άλλο καίριο ζήτημα, πέραν του κόστους έκδοσης/παραγωγής, που ονομάζεται μέγεθος της αγοράς. Όταν παράξω (ως εκδοτικός οίκος) ένα βιβλίο στα αγγλικά ή στα γαλλικά ή στα ισπανικά έχω μια αγορά πολλών εκατομμυρίων ή ίσως και δισεκατομμυρίων αναγνωστών. Όταν παράξω ένα βιβλίο στα ελληνικά έχω ένα κοινό λίγων εκατομμυρίων στην καλύτερη (ή πιο ρεαλιστικά λίγων χιλιάδων). Επομένως για να έχω ένα κέρδος που να καθιστά βιώσιμη την επιχείρησή μου, αναγκαστικά θα είμαι πιο ακριβός.Στην τελική, για να πω την προσωπική μου άποψη, τόσα πράγματα είναι εξωφρενικά ακριβά και υπάρχει τόση αισχροκέρδεια (και για αγαθά που δεν μπορώ να αποφύγω να καταναλώσω εκτός αν πάω να ζήσω ερημίτης σε κάνα δάσος ή σε κάνα μοναστήρι). Πραγματικά σχεδόν πότε δεν νιώθω αδικημένος ή θυμωμένος με την τιμή ενός βιβλίου - αν μη τι άλλο (με ελάχιστες εξαιρέσεις).
Δεν ειχε κάποιο Point να υπογραμμίσει η ανάρτησή μου. Οπως πολλές άλλες, ετσι κι αυτή, ειναι τελειως pointless, αποτέλεσμα κυριακάτικης ραστώνης, διαθέσιμου χρόνου και.
(that goeZ without saying)
Μα γι' αυτο εγραψα παραπάνω οτι εννοιες όπως ακριβό ή φθηνό ειναι σχετικές
...και ο ίδιος το βαζεις σε συγκριση, δίπλα σε κάτι, ο.ε.δ., δηλαδή δεν διαφωνούμε.
Πολύ ωραίο το παράδειγμα που φερνεις, γιατι εκει περνάει η κουβέντα σε αλλο επιπεδο, μετατοπίζεται απο το ζήτημα της τιμης per se και παει σε κάτι άλλο, να το πούμε χόμπι; να το πουμε αγάπη και χρήμα που αφιερώνει κάποιος σε κάτι που αγαπά πολυ;
Περισσότερο απο άλλα;
Για μένα, είτε το καταλαβαινω και ανθυπομειδιώ συνένοχα είτε δεν το καταλαβαινω αλλά το σέβομαι, ειναι θεμα επιλογών και προτεραιοτητων, ισως και ψυχαναγκασμών (αυτους κι αν τους σέβομαι) ή τελικά τι κάνει τον καθε έναν απο εμάς χα ρου με νο.
ν' αρχίσουν τα μπότοκς, δατ ιζ
Καταλαβαινω όσα γράφεις περι ομοιομορφίας vs κειμένου, μη προσεγμένης έκδοσης vs χαρακτήρα, για τα οποια δεν εχω καταλήξει με σαφηνεια. Η γράφουσα κανει τουρλου τουρλου τις βιβλιοθηκες της συχνα πυκνα, ανα χρώμα, μέγεθος, είδος, εκδοτικο οικο (δηλαδη, συχνα πυκνα, μοιαζουν τα ραφια με την πολυχρωμη ντουλάπα μου) εχει παρει το ίδιο βιβλιο σε διαφορετικές εκδόσεις, όχι γιατι υπήρχαν διαφορες στη μετάφραση* αλλά γιατι έτσι ήθελε, εχει εμμονη με τον συγκεκριμένο συγγραφέα, ισως το χάρισε και μετά απο χρόνια αποφάσισε να το ξαναποκτήσει, για πολλους ανομοιομορφους κάθε φορά λογους. Παρόλο που αγαπώ πολύ τις βιβλιοθήκες μου, το βιβλιο γενικότερα και τις κουβέντες γυρω απο αυτά, όσο λιγα πράγματα, δεν πιστευω οτι τιποτε απο αυτα ειναι προεκταση του εαυτού μου, παρα μόνο προβολή του γούστου μου στην αναγνωση και μονο.
*επροκειτο για ελληνα συγγραφέα
Περι πληρότητας που λες, ενα σχόλιο: Μου αρεσει πολύ η σειρα Aldina. Οι τιτλοι, εννοω. (Και ο Εξαντας, btw.) Και αγορασα πολλά βιβλία, αρκετα απο αυτα ήταν μετρια. Οτι καταφέρνω να διωξω απο πάνω μου πράγματα που δεν θα ξαναδιαβάσω, δεν μου άρεσαν, δεν απολαυσα κλπ κλπ, για μενα ειναι τεράστιο βήμα και κατάκτηση των τελευταίων 7-8 χρόνων, παρόλο που σπάω τη σειρα της Aldina**
**Τον Stoner θα τον διαβάσεις επιτέλους;!
Tελος, ολα τα παραπανω και τα πιο παραπάνω ειναι προσωπική αποψη, χωρις διαθεση να πείσω, ή μπροστα, καποιον.
Last edited:
To παρελειψα, εχεις δικιο, καπου μπερδευτηκα και νομιζα οτι το ειχα καταγράψει, εκει καπου στα των αμοιβων των συγγραφεων.
Αλλες αγορες, αλλες δυναμικές καταναλωτων κλπ κλπ
Ναι. Με τα τοοοοοσα άλλα που έχεις προτείνει τις τελευταίες μέρες, που σε κάθε ανάρτηση βάζεις κι από 3-4 σε hyperlink, ο Stoner μου έμεινε!Τον Stoner θα τον διαβάσεις επιτέλους;!
Άσε που έχω πάρει τον τελευταίο μήνα αυτό, αυτό, αυτό, αυτό, αυτό, αυτό, αυτό, αυτό και αυτό και να δώ πότε θα τα διαβάσω
Κάποτε έκραζα τους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους ότι πουλάνε ακριβά τα βιβλία όμως θέλω να πω ότι αρκετοί απ'αυτούς κάνουν εξαιρετική δουλειά και αξίζουν τα ευρά τους, όπως η Εστία, ο Ικαρος, η Ερατώ, Καστανιώτης (οκ, όχι πάντα), Πόλις - με πολύ καλές μεταφράσεις και ωραία αισθητικά εξώφυλλα, τουλάχιστον για τα δικά μας γούστα, οπότε δεν μου κακοφαίνεται τόσο πολύ να δώσω 20 ευρώ για ένα βιβλίο.
Στην Αγγλία που ζω τα τελευταία χρόνια, έχω παρατηρήσει ότι πάρα πολύς κόσμος διαβάζει (κυρίως τα bestseller της εποχής και self-help βιβλία βέβαια ), ίσως γι'αυτό τουλάχιστον οι paperback εκδόσεις είναι σε προσιτές τιμές ( 8-12 λίρες) που ισούται με 3 καφέδες περίπου. Υπάρχει όμως το ζητούμενο της ποιότητας της έκδοσης και της μετάφρασης. Τα penguin classics για παράδειγμα, ενώ προσφέρουν μεγάλη γκάμα από κλασσική λογοτεχνία, εκ πείρας μπορώ να πω ότι είναι βιβλία μιας-δύο χρήσεων το πολύ, με χαρτί τσιγαρόχαρτο και αρκετές φορές με χάλια γραμματοσειρά που σου βιάζει τα μάτια. Όσον αφορά τις εκδόσεις σύγχρονων μυθιστόρημάτων, οι σκληλόδετες εκδόσεις είναι σχετικά ακριβές ακόμα και για το βιωτικο επίπεδο της Αγγλίας, ξεκινάνε από 20 λίρες και πάνω, ενώ οι paperback εκδόσεις είναι φθηνές θα έλεγα αλλά αισθητικά δεν μου αρέσουν. Για παράδειγμα το Χρονοκαταφύγιο του Γκοσποντίνοβ των εκδόσεων Ίκαρος είναι σκάλες ανώτερο από την αντίστοιχη αγγλική, και σε επίπεδο εξωφύλλου αλλά και ποιότητας χαρτιού. Γενικά οι αγγλικές εκδόσεις έχουν μια αισθητική σουπερμάρκετ, ενώ οι ελληνικές (τουλάχιστον αυτές που προανέφερα) είναι πιο...λογοτεχνικές να πω;
Στην Ιταλία που πήγα πριν λίγο καιρό κι έκανα βόλτα στα τοπικά βιβλιοπωλεία παρατήρησα ότι τα βιβλία τους είναι αρκετά ακριβά, σχεδόν σοκαρίστηκα δηλαδή όταν είδα Το Όνομα του Ρόδου να πωλείται 28 ευρώ που είναι "ντόπιο προϊόν" κιόλας, ενώ και η μεταφρασμένη λογοτεχνία κινούνταν στα ίδια επίπεδα.
Το σοκ το μεγάλο το έπαθα στη Βουλγαρία όταν πήγα σε ένα κεντρικό βιβλιοπωλείο της Σόφιας όπου οι τιμές στα βιβλία ήταν σουρεαλιστικές το λιγότερο, ενώ δεν ανταποκρίνονταν καθόλου στη ποιότητα της έκδοσης. Το Μαγικό Βουνό του Τόμας Μαν για παράδειγμα ήταν 40 λέβα (περίπου 20 ευρώ) που για τον μέσο Βούλγαρο είναι υπερβολικά πολλά. Επίσης η ποιότητα χαρτιού στα περισσότερα βιβλία εκεί είναι πραγματικά άθλια ενώ τα εξώφυλλα είναι εντελώς για τα πανηγύρια (μπροστά τους τα εξώφυλλα του Λιβάνη ή του Ψυχογιού είναι αναγεννησιακοί πίνακες).
Σε γενικές γραμμές τα βιβλία στην Ελλάδα δεν είναι φθηνά όμως τουλάχιστον κάποιοι εκδοτικοί οίκοι προσπαθούν να κάνουν καλή δουλειά και αξίζει κάποιος να δώσει λίγα ευρώ παραπάνω και να πάρει ένα καλαίσθητο βιβλίο.
Στην Αγγλία που ζω τα τελευταία χρόνια, έχω παρατηρήσει ότι πάρα πολύς κόσμος διαβάζει (κυρίως τα bestseller της εποχής και self-help βιβλία βέβαια ), ίσως γι'αυτό τουλάχιστον οι paperback εκδόσεις είναι σε προσιτές τιμές ( 8-12 λίρες) που ισούται με 3 καφέδες περίπου. Υπάρχει όμως το ζητούμενο της ποιότητας της έκδοσης και της μετάφρασης. Τα penguin classics για παράδειγμα, ενώ προσφέρουν μεγάλη γκάμα από κλασσική λογοτεχνία, εκ πείρας μπορώ να πω ότι είναι βιβλία μιας-δύο χρήσεων το πολύ, με χαρτί τσιγαρόχαρτο και αρκετές φορές με χάλια γραμματοσειρά που σου βιάζει τα μάτια. Όσον αφορά τις εκδόσεις σύγχρονων μυθιστόρημάτων, οι σκληλόδετες εκδόσεις είναι σχετικά ακριβές ακόμα και για το βιωτικο επίπεδο της Αγγλίας, ξεκινάνε από 20 λίρες και πάνω, ενώ οι paperback εκδόσεις είναι φθηνές θα έλεγα αλλά αισθητικά δεν μου αρέσουν. Για παράδειγμα το Χρονοκαταφύγιο του Γκοσποντίνοβ των εκδόσεων Ίκαρος είναι σκάλες ανώτερο από την αντίστοιχη αγγλική, και σε επίπεδο εξωφύλλου αλλά και ποιότητας χαρτιού. Γενικά οι αγγλικές εκδόσεις έχουν μια αισθητική σουπερμάρκετ, ενώ οι ελληνικές (τουλάχιστον αυτές που προανέφερα) είναι πιο...λογοτεχνικές να πω;
Στην Ιταλία που πήγα πριν λίγο καιρό κι έκανα βόλτα στα τοπικά βιβλιοπωλεία παρατήρησα ότι τα βιβλία τους είναι αρκετά ακριβά, σχεδόν σοκαρίστηκα δηλαδή όταν είδα Το Όνομα του Ρόδου να πωλείται 28 ευρώ που είναι "ντόπιο προϊόν" κιόλας, ενώ και η μεταφρασμένη λογοτεχνία κινούνταν στα ίδια επίπεδα.
Το σοκ το μεγάλο το έπαθα στη Βουλγαρία όταν πήγα σε ένα κεντρικό βιβλιοπωλείο της Σόφιας όπου οι τιμές στα βιβλία ήταν σουρεαλιστικές το λιγότερο, ενώ δεν ανταποκρίνονταν καθόλου στη ποιότητα της έκδοσης. Το Μαγικό Βουνό του Τόμας Μαν για παράδειγμα ήταν 40 λέβα (περίπου 20 ευρώ) που για τον μέσο Βούλγαρο είναι υπερβολικά πολλά. Επίσης η ποιότητα χαρτιού στα περισσότερα βιβλία εκεί είναι πραγματικά άθλια ενώ τα εξώφυλλα είναι εντελώς για τα πανηγύρια (μπροστά τους τα εξώφυλλα του Λιβάνη ή του Ψυχογιού είναι αναγεννησιακοί πίνακες).
Σε γενικές γραμμές τα βιβλία στην Ελλάδα δεν είναι φθηνά όμως τουλάχιστον κάποιοι εκδοτικοί οίκοι προσπαθούν να κάνουν καλή δουλειά και αξίζει κάποιος να δώσει λίγα ευρώ παραπάνω και να πάρει ένα καλαίσθητο βιβλίο.
Εχω διαβασει μεγάλο μέρος του, απο τις αλλες εκδόσεις
Δεν το εχω διαβασει
Αυτό ειναι εξαιρετικο
Αυτο θυμαμαι να το εχω διαβάσει και να μου έχει αρέσει πολύ, αλλά δεν θυμαμαι τιποτε άλλο
Αυτόν θελω να τον διαβάσω καποτε
Αυτό δεν το ξέρω καν
Το ίδιο
Επίσης
Αυτό ισως το καλυτερο m.r βιβλιο, αν και νομίζω δεν τον μπορώ πια. Γερασαμε αμφοτεροι.
Λοιπόν, άσχετο βέβαια με την παραπάνω συζήτηση, σχετικό με το νήμα ωστόσο, θα ήθελα να αναφέρω απλά πόσο πολύ μου αρέσει ο Kim Stanley Robinson. Τον είχα αγαπήσει από τη Χρυσή Ακτή, η οποία για κάποιο λόγο εντάσσεται εντός ενός πλαισίου ΕΦ, αλλά δεν είναι ΕΦ, ούτε με τη στενή, ούτε με την ευρεία έννοια του όρου.
Απλά η ιστορία εκτυλίσσεται σε μελλοντικό χρόνο, όπου υπάρχουν κάποιες τεχνολογικές ανέσεις, και περιγράφει την εξέλιξη μιας παρέας νέων, παράλληλα με την εξέλιξη της κομητείας Όραντζ, στην Καλιφόρνια. Και μου άρεσε αφενός επειδή υπάρχει μια ατμόσφαιρα William Gibson (που υπεραγαπώ). Αφεδυο (sic) επειδή οι περιγραφές για την κομητεία και την εξέλιξή της -από τους πορτοκαλεώνες ως τις τεχνολογικές εταιρείες κατασκευής οπλισμού- θυμίζουν Steinbeck (που λατρεύω). Αφετρία (sic) επειδή έχει έναν πολύ νοσταλγικό τόνο, που είναι συγχρόνως και όμορφος και βγάζει ωραία συναισθήματα.
Έτσι απλά το αναφέρω, χωρίς να προσπαθώ να σε πείσω για τη Χρυσή Ακτή, απλά μ'αρέσει ο Robinson, το σκεφτόμουν χθες και είπα να κάνω μια τελείως pointless ανάρτηση
Αφενός, i've grown an appetite for pointless posts, μιας και ειδαμε τι μας προσέφεραν και τα pointfullΈτσι απλά το αναφέρω, χωρίς να προσπαθώ να σε πείσω για τη Χρυσή Ακτή, απλά μ'αρέσει ο Robinson, το σκεφτόμουν χθες και είπα να κάνω μια τελείως pointless ανάρτηση
Αφετέρου (στην έσκασα!!) i saw what you did there, διαβάζω "για το απρόσωπο σεξ, την ανέλπιδη εξέγερση", επιτέλους δηλαδή, να πούμε τα πραΜατα με τ' όνομά τους. Πες μου μονο οτι μοιαζει στο υφος του Bradbury (τον Ray, όχι τον Malcolm) μιας και εχω παρα αυτόν ως αναφορα, κατα βαση, ή τέλος πάντων πες κάτι!! Το "νοσταλγικώ τω τρόπω", fyi, διέπει ολάκερο το κρασι του θερους. Αν το χεις με τα αγγλικά, προτείνω αγγλικο κειμενο, ειναι bull's eye, κατευθειαν χτυπάει (εμένα, δηλαδή) όπως κοιτάς, ανω δεξιά.
Last edited:
Να, αυτά μου κάνεις τώρα, βλέπεις; Πετάς τον Ray τον Μπράντμπουρυ και φτου κι απ'την αρχή. Ήδη έχω κανά-δυό-τρια κιλά αδιάβαστα στο κομοδίνο, μου'κανε και πρόσωπο λατρεμένο και αγαπημένο δώρο τούτο και τρεχαγύρευε ο ΜιΛάμπρος.
Θα διαβάσω λίγες αράδες από ενα ΠΔΦ του Dantelion Wine που βρήκα και θα σου πω.
Θα διαβάσω λίγες αράδες από ενα ΠΔΦ του Dantelion Wine που βρήκα και θα σου πω.
Μπράβο στο πρόσωπο το λατρεμένο, ειναι πραγματικά πολύ ωραίος ο Χακκας. Το ξαναδιαβασα φέτος.
Αλλα, ο Χιονης, ειναι σκάλες (του Μιλάνου) ανώτερος. Κι ο Παπαδημητρακόπουλος. #γνώμημου.
δηλαδή, πώς να σου πώ. Ειναι φιλοι σου και δεν το ξερεις.
no thanksgiving is necessary
Σκέψου οτι, εξαιτιας του κρασιου, διαβασα τα χρονικά του Αρη και I clapped because i was impressed. Οχι οκ, ειναι σχεδον αριστουργηματικο βιβλιο.
Δεν ξέρω, τελευταίως παρατηρώ μια ελληνοεπιλογή απο μέρους μου, κάτι που δεν συνηθιζω, εχω πολλά κενα, αγνοια κλπ. Ιδιως με τη νεοελληνική λογοτεχνια, με ελαχιστες εμμονικες εξαιρέσεις.
Παρηγγειλα κι ανυπόμονώ να ερθουν να παρω μια ιδεα, κειμενα του Γονατα (τελειως αστοιχειωτη) που δεν εχω διαβασει ξανά.
Παρηγγειλα κι ανυπόμονώ να ερθουν να παρω μια ιδεα, κειμενα του Γονατα (τελειως αστοιχειωτη) που δεν εχω διαβασει ξανά.
Last edited: