Ψιλή κουβέντα για βιβλία κ.τ.λ.

Ιδού.
Είναι τσιμπημένο. Δεν ξέρω αν θα μπορέσεις να το βρεις κάπου φθηνότερα. Στο μεταμπούκ υπάρχει σε κάτι αρχαίες εκδόσεις (δεν πρόσεξα ποιες).
Ας πω ότι μου άρεσε πάρα πάρα πολύ. Οι χαρακτήρες που έχει χτίσει ο Ζολά είναι καταπληκτικοί.
 
Σ΄ευχαριστώ πάρα πολυ. :αγκαλιά:

Δεν κοιταξα στην πρωτοπορία, μονο στην πολιτεία ειχα ρίξει μια ματια, χωρις αποτέλεσμα, μου φαινεται.
Θα ριξω και μια ματιά στη βιβλιοθηκη μου, μηπως το χω τελικά και δεν το θυμάμαι :)))). Οχι, εντάξει, Ζολά δεν έχω. Α, όχι, έχω τα ρήματά του, Μισώ και Κατηγορώ.
18ευρω;!;! Δεκαοχτώ (ή, Δεκαοκτω) ευρώ;!;!;! και Γράμματα;!;! Δεν θα σχολιάσω...
τον Νικόλα να το κάνει :)))):))))
 
Ποτε δεν ειχα παρατηρησει την απουσια των εκδοσεων Γραμματα στην Πολιτεια! Κι οσο το σκεφτομαι, δικιο εχεις!
 
Έχω την αίσθηση -χωρίς να το γνωρίζω- ότι οι εκδ. Γράμματα, όπως και οι εκδ. Γνώση, συνδέονται με κάποιον τρόπο με την Πρωτοπορία.
Τα βιβλία απ'τα Γράμματα υπάρχουν πάντως στον κατάλογο της Πολιτείας συνήθως χωρίς φωτογραφία εξωφύλλου και πάντα μη διαθέσιμα. Δεν ξέρω αν τα "τραβάνε" από τη βάση του biblionet.
 
Ειμαι μεγάαλη κουτσομπόλα.
Τις προάλλες, που εκοβα βόλτες στο Πεδίον του Αρεως, στο Φεστιβαλ, επιασε το αυτι μου εναν διάλογο αναμεσα σε δυο φιλες, απο τον επιτονισμο του οποίου καταλαβα τους ρολους σε αυτή τη σχέση, ποιος ειναι Leader ποιος follower, ποιος ειναι πιο ενδοτικος, δυναμικός κλπ.
Η μια εδειχνε τα βιβλία που διαβασε το καλοκαιρι -σχολιάζοντας:
Leader: αυτό ειναι το φετινο μου (ή περσινό της; δεν θυμάμαι) αναγνωσμα απο contemporary λογοτεχνια, που δεν τη συνηθίζω
Follower: α ναι; δεν το ξέρω, καλο;;
πατάτα ήταν, αλλά δεν θυμαμαι ποια πατάτα
Οι δρομοι μας αντάμωσαν και λιγο παρακάτω, σε καποιο περιπτερο οικου που ειχε -ελάσσονα- εργα του Κορτάσαρ. Οι τιτλοι ηταν αγνωστοι σε μένα, ας πουμε ο Α και ο Β
Οπου ακολουθει ο παρακατω διαλογος:
Follower: Kαι Κορτάσαρ δεν εχουμε διαβάσει, Αχ να δεις τι εχει γράψει αυτός;
Leader: (ριχνοντας πλάγια ματιά στον πάγκο του περιπτερου) Εχει γράψει το βιβλιο Α και το βιβλιο Β!! (πονηρούλα.)
Follower: Ο Κορτάσαρ δεν εχει γράψει και το Κουτσό;!
Leader: Οχι ντε, δεν εχει γραψει ο Κορτάσαρ το Κουτσο
Follower: submitting στον ισχυρισμο της φιλης της

Με θλιβει πάρα πάρα πολύ η ανημπόρια (μας) καμια φορά, να υπερασπιστούμε τη θέση μας, την άποψή μας, με ευγένεια πάντα, και να επικρατουν οι οποιες ανασφάλειες μας, έναντι μιας γνώσης μας προ πολλού κατακτημένης/κεκτημένης/πολλάκις επαληθευμένης.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Είχαν έρθει μια φορά δύο μάρτυρες του Ιεχωβα στην πόρτα μου, στην Θεσσαλονίκη. Η μία ήταν πιο ηλικιωμένη κι η άλλη νεαρότερη κοπέλα. Η σχέση τους έδειχνε σαν αυτήν που περιέγραψες με την νεαρότερη κοπέλα να είναι η άβουλη, δίχως αυτοπεποίθηση, υποτακτική.

Και σκέφτομαι, πόσο εύκολο είναι σε έναν άνθρωπο με τέτοιον χαρακτήρα να υποκύψει σε μια σέκτα, σε μιας ιδεολογία, μιας θρησκεία.
 
@Φαροφύλακας αυτό που αναφέρεις για τη θρησκεία νομίζω ανοίγει μια άλλου τύπου συζήτηση, όχι άσχετη με της @Έλλη Μ, αλλά διαφορετική.

Με θλιβει πάρα πάρα πολύ η ανημπόρια (μας) καμια φορά, να υπερασπιστούμε τη θέση μας, την άποψή μας, με ευγένεια πάντα, και να επικρατουν οι οποιες ανασφάλειες μας, έναντι μιας γνώσης μας προ πολλού κατακτημένης/κεκτημένης/πολλάκις επαληθευμένης.
Είναι θλιβερό όντως, αλλά υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που έλκονται από πιο "ισχυρές" προσωπικότητες ή αρέσκονται να βρίσκονται στη σκιά άλλων. τι να κάνουμε; Είναι περίπου το ίδιο με την κουβέντα που έκανε ο @Νικόλας Δε Κιντ για τον Σεφερλή: το χιούμορ του είναι κακό, ναι. Γεμίζει όμως θέατρα. Ανάμεσα στους ανθρώπους που πληρώνουν για να τον δουν είναι και κάποιοι που δεν τους αρέσει, αλλά ίσως είναι εκεί επειδή θέλουν να ανήκουν κάπου, σ'ένα ρεύμα, σε μια ομάδα κλπ. Η γραμμή ανάμεσα στο ζώον κοινωνικόν του Αριστοτέλη και το κοπάδι είναι πολύ λεπτή.
 
Διαβάζω τον γιο του Ακορντεονίστα του Ατσάγα το οποιο καμία σχέση έχει με το Ομπαμπακοακ. Εδώ, πρόκειται για καθαρόαιμο μυθιστόρημα, βραδυφλεγές σε εξέλιξη και αναπτυξη χαρακτηρων και εγκυρη καταγραφή μιας δυσκολης περιοδου για την Ισπανία και τι κληρονομιά αφησε πίσω η φρανκική δικτατορία. Αν με εχει μπερδεψει κάπου ειναι το εξής: Το βιβλίο εχει γραφτει απο τον χαρακτήρα Α ο οποιος πεθανε, στα βασκικα, και το παίρνει ο παιδικός φίλος του για να το διαβασει, να δωρισει ενα αντιτυπο στη βιβλιοθηκη της κοινής τους γενετειρας και ενημερώνει την οικογένεια ότι θα εμπλουτίσει αυτό το χρονικό και με τις δικες του αναμνησεις. Ειμαι αρκετά μετά τη μεση, δεν εχω καταφερει να διαχωρισω τις φωνές αλλά δεν φαινεται να έχει και ιδιαίτερη σημασία.
Αυτό το βιβλίο του Ατσάγα είναι διαφορετικού ρυθμου και φιλοσοφίας από το προηγούμενο που διάβασα και χρειάζεται περισσότερο χρόνο, πράγμα θεμιτό, αν σκεφτεί κανεις ότι πρόκειται ουσιαστικά για ιστορία ενηλικίωσης η οποία τοποθετειται στη φρανκική ισπανία, πιο συγκεκριμένα στη Χώρα των Βάσκων. Εχοντας basic υπόβαθρο για εκεινη την ταραγμένη ιστορική περίοδο, το οποίο αντλειται κατά βάση από τη λογοτεχνία που εχω διαβάσει και αναφερεται σε αυτην, νομίζω ότι γεγονότα όπως ο βομβαρδισμός της Γκερνίκα, τα βασανιστήρια, τα «πέτρινα 35-36 χρόνια» του Φράνκο, είναι στοιχεία που διαμορφώνουν την ψυχοσύσταση όλων των πρωταγωνιστών, πώς αλλιώς άλλωστε..

Υπάρχουν κομμάτια του στα οποία περιγράφονται περιστατικά ήσσονος σημασίας σε πρώτο επίπεδο, που παρακάτω προάγουν τις εξελίξεις και την ίδια στιγμή τις εξηγουν. Σε αυτά, εχανα αρχικά το ενδιαφέρον μου, όσο δηλαδή διαρκούσε η αφήγησή τους, το οποίο αναζωπυρωνόταν αμέσως μόλις καταλάβαινα τον λόγο ύπαρξης κι αναφοράς τους, δηλαδή αποσπάσματα που εστίαζαν στην εφηβεία του πρωταγωνιστή Δαυιδ. Χαιρομαι πολύ που δεν σταθηκαν αρκετα να το παρατήσω, μιας και στο τριτο μέρος του οι ενηλικοι πια χαρακτήρες του (καλοί και κακοί) εξακολουθούν να είναι αξιομνημόνευτοι, αυτοί και τα αποθηκευμένα τους και δεν θελεις να τελειωσει.

Ο μεταφραστής εδώ επιλέγει τη γενική της Ομπάμπας ενώ στο Ομπαμπακοάκ εγραφε της Ομπάμπα (την οποια προτιμώ). Μου έκανε εντυπωση, ίσως είναι θεμα επιμέλειας, μιας και ο μεταφραστης είναι ο ίδιος (Στράτος Ιωαννίδης). Πραγματικά παραδιδει καταπληκτική μετάφραση.
 
Εχω την εξής απορία (μάτι δεν εκλεισα όλο το βράδυ): Υπάρχει ενα βιβλιο, αυτό, που στον τίτλο του αναφέρει, όπως θα δειτε ιδιοις ομμασι αν πατησετε τον συνδεζμο, Μυγαλή ...ταρατατα...αράχνη. Ergo μυγαλή=αράχνη. Τι σχέση έχει η μυγαλή με την αράχνη; Ξερω και τα δυο πώς μοιαζουν και δεν μοιαζουν μεταξύ τους. :))))
Δηλαδή, θελω να πώ, γιατι ταυτιζει ενα θηλαστικούλι με ενα αρθρόποδο;
 
Καταρχάς να διαβάσεις το βιβλίο διότι είναι εξαιρετικό. Αν έχεις δει την ταινία του Αλμοδόβαρ, θα χάσεις ένα μεγάλο μέρος από την έκπληξη της τελικής αποκάλυψης. Παρ' όλα αυτά ο σκηνοθέτης πήρε μόνο την κεντρική ιδέα του βιβλίου, οπότε η ιστορία στο βιβλίο εξελίσσεται διαφορετικά.

Πάμε τώρα στον τίτλο.
Στα γαλλικά ο τίτλος ήταν Mygale.
Δεν νομίζω ότι είναι όμως το μικρό τρωκτικό αλλά αυτό εδώ το πλάσμα ==> κλικ
Οπότε θεωρώ πως ο μεταφραστής αφενός δεν ήξερε τι είναι η mygale και από την άλλη έκανε μια ωραία μίξη ελληνικών και γαλλικών!
Περισσότερες πληροφορίες εδώ!
 
Καταρχάς να διαβάσεις το βιβλίο διότι είναι εξαιρετικό. Αν έχεις δει την ταινία του Αλμοδόβαρ, θα χάσεις ένα μεγάλο μέρος από την έκπληξη της τελικής αποκάλυψης. Παρ' όλα αυτά ο σκηνοθέτης πήρε μόνο την κεντρική ιδέα του βιβλίου, οπότε η ιστορία στο βιβλίο εξελίσσεται διαφορετικά.
Το ειχα ξεκινησει παλιοτερα, με ειχε μπερδεψει και το ειχα παρατησει. Τωρα, το τελειώνω.
Ναι λειπει το στοιχείο του αιφνιδιαζμου, αλλα νομιζω στο βιβλιο ειναι η κορη ενω στην ταινια η γυναικα του (οι αφορμές, εννοω)
Δεν νομίζω ότι είναι όμως το μικρό τρωκτικό αλλά αυτό εδώ το πλάσμα ==> κλικ
Οπότε θεωρώ πως ο μεταφραστής αφενός δεν ήξερε τι είναι η mygale και από την άλλη έκανε μια ωραία μίξη ελληνικών και γαλλικών!
It all makes sense now!!
Δεν προσεξα τον τιτλο στα γαλλικά
οχι οτι θα καταλαβαινα πως αλλο γραφει, αλλο εννοει κι άλλο καταλαβα...:))))
και τι καλα που με εβγαλες από την αγνοια. :φιλί:
 
@Χρυσόστομος δεν το εχω πάρει. Απο τη μία, ειχα εκνευριστει όταν πρωτοκυκλοφόρησε που το εβλεπα παντου, παντου όμως, και δεν μπορώ αυτή τη φασαρια, την υπερβολή και κι όλα αυτα τα εμβατηρια που παιανιζουν δεξια κι αριστερά. Από την άλλη, πηρα μια πολύ αψυχολόγητη αποφαση καποια στιγμη, να μην διαβαζω βιβλία που εχουν γραφτει μετα το 2000, κατι που, φυσικά δεν τηρησα. I cheated με τον Καιρο, σιγουα και με καποια ακομη :)))) . Α, εχω και την Αμηχανια που θα διαβασω σχετικα κοντα
 
Μα αυτό γράφτηκε πολύ πριν το 2000... και τι σοϊ άκυρη απόφαση είναι αυτή; Ποιος σύγχρονος λογοτέχνης σε πείραξε;
 
Top