Πράγματι, το πιο σημαντικό είναι οι επιλογές μας, ειδικά όταν είναι συνειδητές, να ακούγονται φυσικές στον λόγο και να μην πάνε κόντρα στο γλωσσικό μας αίσθημα όσο κι αν τις υποστηρίζει κάποιος κανόνας ή κάποια θεωρία.
αυτός επέστρεψε, εσύ επίστρεψε ;)
- Thread starter Αντέρωτας
- Start date
Το πιο συνηθισμένο λάθος : "παρήγγειλε μια πίτσα" αντί για "παράγγειλε μια πίτσα"
επιχειρώντας να κάνω μια αναζήτηση το google, όταν έγραψα 'προστακτική παράγγειλε μια πίτσα' μου έβγαλε το μήνυμα : 'Μήπως εννοείτε: προστακτική παρήγγειλε μια πίτσα'
(βέβαια αυτό μπορεί να οφείλεται στην ύπαρξη μεγάλου αριθμού σελίδων που τονίζουν αυτό ακριβώς το λάθος)
Επίσης, "ανάφερέ μου", "συνέκρινε αυτές τι δύο".
επιχειρώντας να κάνω μια αναζήτηση το google, όταν έγραψα 'προστακτική παράγγειλε μια πίτσα' μου έβγαλε το μήνυμα : 'Μήπως εννοείτε: προστακτική παρήγγειλε μια πίτσα'
(βέβαια αυτό μπορεί να οφείλεται στην ύπαρξη μεγάλου αριθμού σελίδων που τονίζουν αυτό ακριβώς το λάθος)Επίσης, "ανάφερέ μου", "συνέκρινε αυτές τι δύο".
Ναι, γι'αυτό και το ανέφερα ως λάθος που γίνεται συχνά.
Ε ναι: σύγκρινε. 
...σαν να υπαρχει στα νεοελληνικα μια υποσυνειδητη γλύκα στους ρηματικους τυπους που εμπεριεχουν τρισυλλαβο-τονισμενο-στην-πρωτη-συλλαβη,εστω κι αν ειναι λαθος....μού θυμισε το "έμπαινε,Γιουτσο!"... και τον παπα σε καποιο εργο του Καζαντζακη,που εχοντας να κανει διαδοχικα "Ανασταση" σε καμποσα χωριά,το ιδιο βραδυ της Λαμπρης,στο τελος δεν αντεξε,εσκαγε,ηθελε να πει κατι διαφορετικο...και φωναξε "Χριστος ανέστακας!"
ένα κουλουράκι με ένα μπαστουνάκι κολλημένο στο πλάι είναι το "α"
Ήθελα να γράψω "επέτρεψε μου να σου θυμίσω..." και χτύπησε το καμπανάκι, "μπήκα" στη Λέσχη, βρήκα το νήμα, το ξαναδιάβασα και με διόρθωσα: "Επίτρεψέ μου".
Καλά το έκανα; Να' στε καλά, είχα να αισθανθώ έτσι από το δημοτικό που ...μάθαινα γράμματα. Όπως τα έμαθα.
Κι επί ευκαιρία, αυτό το αυτόματο "διορθωτήρι", ο ορθογραφικός έλεγχος εδώ (όπως και στο Word) έχει κάποια κενά, έτσι; Σας τυχαίνει κι εσάς να σας επισημαίνει ως λάθη σωστά πράγματα;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τυχόν απαντήσεις (κι αν κάνω τα λάθη να μου το λέτε, μου αρέσουν οι παρατηρήσεις, διορθώνομαι)
"ανάφερέ μου" είναι λάθος δηλαδή; μπερδεύτηκα λίγο. Ποίο είναι το σωστό;
Ήθελα να γράψω "επέτρεψε μου να σου θυμίσω..." και χτύπησε το καμπανάκι, "μπήκα" στη Λέσχη, βρήκα το νήμα, το ξαναδιάβασα και με διόρθωσα: "Επίτρεψέ μου".
Καλά το έκανα; Να' στε καλά, είχα να αισθανθώ έτσι από το δημοτικό που ...μάθαινα γράμματα. Όπως τα έμαθα.
Κι επί ευκαιρία, αυτό το αυτόματο "διορθωτήρι", ο ορθογραφικός έλεγχος εδώ (όπως και στο Word) έχει κάποια κενά, έτσι; Σας τυχαίνει κι εσάς να σας επισημαίνει ως λάθη σωστά πράγματα;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τυχόν απαντήσεις (κι αν κάνω τα λάθη να μου το λέτε, μου αρέσουν οι παρατηρήσεις, διορθώνομαι)
Τυπικά σωστά είναι τα ανάφερε (από το αναφέρω) και σύγκρινε από το συγκρίνω. Προσωπικά, θεωρώ σωστό και τον τύπο ανέφερε (ως προστακτική) μιας κι έχει καθιερωθεί πια, αν και το συνέκρινε νομίζω πως στους περισσότερους δεν θα κάτσει καλά.
Διαβάστε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Σαραντάκου, με αφορμή μια διαφήμιση.
ΥΓ:Αξιοθρήνητο το ύφος της αιτιολόγησης του ΙΕΚ, πραγματικά...
ΥΓ:Αξιοθρήνητο το ύφος της αιτιολόγησης του ΙΕΚ, πραγματικά...
Last edited:
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...
Κ.Π.Καβάφης
Θα ήθελα να παραθέσω κάτι που διάβασα πριν λίγα χρόνια, με αφορμή μια παρόμοια συζήτηση:
«Υπάρχουν παραδείγματα όπου τα βιβλία γραμματικής καθορίζουν έναν τύπο, οι ομιλητές όμως λένε έναν άλλον. Π.χ.: το ρήμα “επιλέγω”, στην προστακτική αορίστου θα έπρεπε να είναι “επίλεξε!”, οι περισσότεροι Έλληνες όμως λένε “επέλεξε!”. Σύμφωνα με τα βιβλία, η αύξηση του αορίστου (το έ-) υπάρχει μόνο στην οριστική έγκλιση (π.χ.: έδωσα), ενώ δεν υπάρχει ούτε στην προστακτική (“δώσε!”), ούτε στην υποτακτική (“να δώσω”). Σε ρήματα όπως το “επιλέγω”, που αποτελούνται από πρόθεση (“επί-”) + βασικό ρήμα (“λέγω”), η αύξηση του αορίστου μπαίνει μεταξύ πρόθεσης και βασικού ρήματος, οπότε η οριστική αορίστου είναι “επέλεξα”, στην υποτακτική και προστακτική όμως δεν μπαίνει αύξηση, οπότε η υποτακτική είναι “να επιλέξω” (και όντως έτσι λέγεται), ενώ η προστακτική θα έπρεπε να είναι “επίλεξε!”, αλλά λέγεται “επέλεξε!” — λανθασμένα κατά τα βιβλία.
Ποιο είναι το “σωστό”;
Περιγραφική και όχι ρυθμιστική γλωσσολογία
Σύμφωνα με τη μοντέρνα γλωσσολογική άποψη, το σωστό είναι αυτό που λέγεται από την πλειοψηφία των φυσικών ομιλητών, ακόμη κι αν είναι αντίθετο από αυτό που καθορίζουν τα βιβλία. Δηλαδή η γλώσσα είναι αυτό που ομιλούν οι φυσικοί ομιλητές, όχι αυτό που αποφασίζουν οι γλωσσολόγοι από τις πολυθρόνες τους. Οι τελευταίοι πρέπει να περιγράφουν τη γλώσσα, όχι να τη ρυθμίζουν βάσει διαταγμάτων και συνταγών. Αυτή η γλωσσολογική στάση λέγεται “περιγραφική” (αγγλ.: descriptive), και αντιτίθεται στην παλαιότερη “ρυθμιστική” στάση (αγγλ.: prescriptive). Η περιγραφική στάση είναι πιο συμβατή με την άποψη που θέλει τον επιστήμονα να παρατηρεί χωρίς να αλλοιώνει το αντικείμενο της παρατήρησής του. Όπως ο ανθρωπολόγος δεν επεμβαίνει ώστε ν’ αλλάξει τα ήθη και έθιμα των κοινωνιών που παρατηρεί· όπως ο ζωολόγος δεν επεμβαίνει ώστε να “σώσει” την αντιλόπη από το λιοντάρι· το ίδιο και ο γλωσσολόγος, δεν επεμβαίνει ώστε να “διορθώσει” όσα κατά τη γνώμη-του κακώς λέγονται. Αυτό είναι δουλειά του φιλόλογου. Ο γλωσσολόγος που εκδίδει συνταγές και “φιρμάνια” για το πώς θα έπρεπε να είναι η γλώσσα δεν δρα σαν απλός παρατηρητής αλλά σαν “έχων εξουσία”, που την ασκεί κιόλας — πράγμα εντελώς αντιεπιστημονικό.
Βέβαια όταν ένα βιβλίο γραμματικής γράφει ότι το “επέλεξε!” της προστακτικής αορίστου είναι λάθος, και πως το σωστό είναι “επίλεξε!”, αυτό μπορεί να έχει επίδραση στους φυσικούς ομιλητές σε βάθος χρόνου. Οι ομιλητές μπορεί να διαβάσουν το εν λόγω θέμα, να δεχτούν την εξήγησή του για ποιο λόγο αυτό που λένε είναι “λάθος” και ν’ αλλάξουν ενσυνείδητα τον τρόπο ομιλίας τους στο μέλλον. Έτσι, τα βιβλία γραμματικής μπορεί να επιφέρουν αλλαγή στη γλώσσα μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτό όμως είναι υπόθεση της φιλολογίας, όχι της επιστήμης της (περιγραφικής) γλωσσολογίας.»
«Υπάρχουν παραδείγματα όπου τα βιβλία γραμματικής καθορίζουν έναν τύπο, οι ομιλητές όμως λένε έναν άλλον. Π.χ.: το ρήμα “επιλέγω”, στην προστακτική αορίστου θα έπρεπε να είναι “επίλεξε!”, οι περισσότεροι Έλληνες όμως λένε “επέλεξε!”. Σύμφωνα με τα βιβλία, η αύξηση του αορίστου (το έ-) υπάρχει μόνο στην οριστική έγκλιση (π.χ.: έδωσα), ενώ δεν υπάρχει ούτε στην προστακτική (“δώσε!”), ούτε στην υποτακτική (“να δώσω”). Σε ρήματα όπως το “επιλέγω”, που αποτελούνται από πρόθεση (“επί-”) + βασικό ρήμα (“λέγω”), η αύξηση του αορίστου μπαίνει μεταξύ πρόθεσης και βασικού ρήματος, οπότε η οριστική αορίστου είναι “επέλεξα”, στην υποτακτική και προστακτική όμως δεν μπαίνει αύξηση, οπότε η υποτακτική είναι “να επιλέξω” (και όντως έτσι λέγεται), ενώ η προστακτική θα έπρεπε να είναι “επίλεξε!”, αλλά λέγεται “επέλεξε!” — λανθασμένα κατά τα βιβλία.
Ποιο είναι το “σωστό”;
Περιγραφική και όχι ρυθμιστική γλωσσολογία
Σύμφωνα με τη μοντέρνα γλωσσολογική άποψη, το σωστό είναι αυτό που λέγεται από την πλειοψηφία των φυσικών ομιλητών, ακόμη κι αν είναι αντίθετο από αυτό που καθορίζουν τα βιβλία. Δηλαδή η γλώσσα είναι αυτό που ομιλούν οι φυσικοί ομιλητές, όχι αυτό που αποφασίζουν οι γλωσσολόγοι από τις πολυθρόνες τους. Οι τελευταίοι πρέπει να περιγράφουν τη γλώσσα, όχι να τη ρυθμίζουν βάσει διαταγμάτων και συνταγών. Αυτή η γλωσσολογική στάση λέγεται “περιγραφική” (αγγλ.: descriptive), και αντιτίθεται στην παλαιότερη “ρυθμιστική” στάση (αγγλ.: prescriptive). Η περιγραφική στάση είναι πιο συμβατή με την άποψη που θέλει τον επιστήμονα να παρατηρεί χωρίς να αλλοιώνει το αντικείμενο της παρατήρησής του. Όπως ο ανθρωπολόγος δεν επεμβαίνει ώστε ν’ αλλάξει τα ήθη και έθιμα των κοινωνιών που παρατηρεί· όπως ο ζωολόγος δεν επεμβαίνει ώστε να “σώσει” την αντιλόπη από το λιοντάρι· το ίδιο και ο γλωσσολόγος, δεν επεμβαίνει ώστε να “διορθώσει” όσα κατά τη γνώμη-του κακώς λέγονται. Αυτό είναι δουλειά του φιλόλογου. Ο γλωσσολόγος που εκδίδει συνταγές και “φιρμάνια” για το πώς θα έπρεπε να είναι η γλώσσα δεν δρα σαν απλός παρατηρητής αλλά σαν “έχων εξουσία”, που την ασκεί κιόλας — πράγμα εντελώς αντιεπιστημονικό.
Βέβαια όταν ένα βιβλίο γραμματικής γράφει ότι το “επέλεξε!” της προστακτικής αορίστου είναι λάθος, και πως το σωστό είναι “επίλεξε!”, αυτό μπορεί να έχει επίδραση στους φυσικούς ομιλητές σε βάθος χρόνου. Οι ομιλητές μπορεί να διαβάσουν το εν λόγω θέμα, να δεχτούν την εξήγησή του για ποιο λόγο αυτό που λένε είναι “λάθος” και ν’ αλλάξουν ενσυνείδητα τον τρόπο ομιλίας τους στο μέλλον. Έτσι, τα βιβλία γραμματικής μπορεί να επιφέρουν αλλαγή στη γλώσσα μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτό όμως είναι υπόθεση της φιλολογίας, όχι της επιστήμης της (περιγραφικής) γλωσσολογίας.»
Μιας και μιλαμε για το τι χτυπαει στο ματι εμενα μου χτυπησε αυτο το "ας μη κολησουμε" το κολλησουμε δεν ειναι πιο σωστο? η κανω λαθος? αλλωστε και το ουσιαστικο ειναι κολλα
(λάθος νήμα.. πού θα πρέπει να πάει αυτό; 
)
)