Ο διαδεδομένος τύπος είναι, βέβαια, εκσπερμάτωση όμως ενίοτε, και συνήθως σε γραπτό ή πιο τυπικό λόγο, συναντά κανείς τον δεύτερο τύπο: εκσπερμάτιση. Κι ακριβώς για τον λόγο αυτό, το πιο καθωσπρέπει περιβάλλον, μπορεί να υποτεθεί πως ο δεύτερος αυτός τύπος είναι "ο πιο σωστός".
Για αρχή, λοιπόν, να διευκρινίσουμε πως οι δύο τύποι δημιουργούνται κατά τα αντίστοιχα ρήματα:
εκσπερματώνω > εκσπερμάτωση
εκσπερματίζω > εκσπερμάτιση
Έτσι, καί οι δύο τύποι είναι έγκυροι αν και το δίδυμο εκσπερματώνω/εκσπερμάτωση έχει το ατού της καθιερωμένης και διαδεδομένης χρήσης.
Προσωπική μου πεποίθηση είναι πως ο τυπικός λόγος θα πρέπει να βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται στις φυσικές επιλογές της γλώσσας, οπότε η δική μου προτίμηση πηγαίνει στον πρώτο τύπο καθώς το γλωσσικό μου αισθητήριο κλωτσάει στα εκσπερματίζω/εκσπερμάτιση.
Για αρχή, λοιπόν, να διευκρινίσουμε πως οι δύο τύποι δημιουργούνται κατά τα αντίστοιχα ρήματα:
εκσπερματώνω > εκσπερμάτωση
εκσπερματίζω > εκσπερμάτιση
Έτσι, καί οι δύο τύποι είναι έγκυροι αν και το δίδυμο εκσπερματώνω/εκσπερμάτωση έχει το ατού της καθιερωμένης και διαδεδομένης χρήσης.
Προσωπική μου πεποίθηση είναι πως ο τυπικός λόγος θα πρέπει να βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται στις φυσικές επιλογές της γλώσσας, οπότε η δική μου προτίμηση πηγαίνει στον πρώτο τύπο καθώς το γλωσσικό μου αισθητήριο κλωτσάει στα εκσπερματίζω/εκσπερμάτιση.