Καταρχας δεν εχω καποια συγκεκριμενη εγγραφη παραπομπη να σου δωσω γιατι ουτε εγω ειμαι γλωσσολογος. Μπορεις ομως για αρχη να κοιταξεις τη Wikipedia (
http://en.wikipedia.org/wiki/Language_death) και να κοιταξεις τις παραπομπες απο κάτω. Εαν βρεις καποια αναφορα που λεει οτι ο ορος "Νεκρη Γλωσσα"/"Dead Language" αναφερεται σε έλλειψη ποιότητας, πλούτου, κληρονομιάς ή χρηστότητας μιας γλώσσας που πλέον είναι... παρακατιανή, να μας το αναφέρεις
Μπορω ομως να υποστηριξω το παραπανω με την κοινη λογικη. Προσωπικα βλεπω η χρηση της ορολογιας "νεκρη γλωσσα" να αναφερεται, πολύ απλά, σε αρχαιες γλωσσες που δε μιλουνται πια και δε νομιζω να διαφωνεις σε αυτο.
Αν σου πει καποιος οτι η γλωσσα ταδε των ινδιανων της Χιλης ειναι νεκρη, το μυαλο σου σε ποιά έννοια θα παει;
1.
ποιοτική ("
μια αχρηστη φτωχή γλωσσα χωρίς ζωντάνια που καλα επαθε και ξεχάστηκε")
2.
δημογραφική ("
οι ιθαγενεις της πεθαναν ή αφομοιώθηκαν απο τους κατακτητές και δεν ομιλείται πια")
Εγω πιστευω οτι το μυαλο σου θα παει στην εννοια 2 που ειναι και η σωστη
Η 1 απορρίπτεται μάλλον εξ ορισμού, γιατί η γλωσσολογία δεν ασχολείται με έννοιες όπως "πλούτο", "ποιότητα" ή "ανωτερότητα" του αντικειμένου που μελετάει
Αμφισβητει κανενας οτι τα Λατινικα ηταν γλωσσα με πλουσια εκφραστικοτητα και φιλολογια, οτι αφησε τοσους απογονους και οτι μελεταται ακομα; Κι ομως ειναι και την αποκαλουμε νεκρη γλωσσα, αφου σημερα δεν γεννιέται κανένας γνωρίζοντας Λατινικά (ουτε Α. Ελληνικά).
Οταν ομως μιλαμε για τα Αρχαια Ελληνικα, μας πιανει το συναισθηματικο και το "γαμωτο", οπως εσυ ο ιδιος παραδεχτηκες. Σε αυτη τη περιπτωση το "Νεκρη" δε σημαινει "χωρις ιθαγενείς ομιλητές" αλλά σημαίνει "χωρίς εκφραστική ζωντάνια" ή "ξεχασμένη", δηλαδή έννοιες εντελώς άσχετες, ενώ είμαι σίγουρος οτι δεν πηγαίνει εκεί το μυαλό σου όταν καποιος αποτελει τα Λατινικα "Νεκρή". Αυτή όμως η διάκριση που κανουμε για τη γλωσσα μας, μονο και μονο επειδη ειναι γλωσσα μας, κατα τη γνώμη μου δεν είναι αντικειμενική, ούτε σωστή και ισως στερειται οριμότητας.
Η επιστήμη τώρα δε χρησιμοποιεί τις ορολογίες συναισθηματικά, αλλά καταγράφει γεγονότα. Οπως εσενα δεν σε αφορα το αν προσβαλεις καποιον απογονο εκεινων των Ινδιανων χρησιμοποιώντας το όρο "Νεκρή" για τη γλώσσα των προγόνων του, έτσι και η γλωσσολογία/δημογραφία δεν μπορει να λαμβάνει υπόψη αν καποιοι επιλέγουν (λανθασμένα) να φορτίσουν συναισθηματικά την έννοια για να προσπαθήσει να ειναι "πολιτικά ορθή". Σε αυτή την περίπτωση το βάρος της ευθύνης πέφτει σε εμάς που λογω έλλειψης παιδείας ή υπερσυναισθηματισμού βγαίνουμε εκτός θέματος, και όχι στους γλωσσολόγους.
Όταν διαβάζεις σε κάποιο αστρονομικό άρθρο οτι ένα μακρυνό άστρο ολοκλήρωσε τον κύκλο του και "πεθαίνει", νιώθεις λύπη για το άστρο, όπως θα ένιωθες για ένα έμβιο οργανισμό; Πιστεύεις οτι το άστρο πονάει και υποφέρει; Φυσικά και όχι, αλλά "θάνατος" αποτελεί όρο που χρησιμοποιούν οι αστροφυσικοί για την παύση δράσης ενός άστρου, χωρίς κάποια συναισθηματική φόρτιση.
Στο άλλο θέμα που έθιξες, για τις λέξεις που έχουν περάσει μέχρι σήμερα, απο όσο ξέρω αποτελεί ένα γκρίζο σημείο για την παραπάνω ορολογία, γιατί τα πράγματα είναι ρευστά. Όπως δεν είναι εύκολο μερικές φορες να ξεχωρίσεις πότε η διαφοροποίηση μιας γλώσσας αποτελεί διάλεκτό της ή εντελώς αυτόνομη γλώσσα (συγγενή ή απόγονο), έτσι δεν είναι εύκολο να προσδιορίσεις το αν τα Ν. Ελληνικά αποτελούν απόγονο των Α. Ελληνικών (όπως τα Ιταλικά αποτελούν των Λατινικών) ή μετεξέλιξη της ίδιας γλώσσας.
Το να λεμε λοιπον οτι τα Α.Ε. ειναι νεκρη γλώσσα δεν είναι λάθος αλλά δεν είναι εντελώς σωστό. Σίγουρα όμως δεν ειναι υποτιμητικό
)
τώρα συνειδητοποιώ, Χρυσηίδα, πως κι εσύ πραγματικά πιστεύεις πως ο τύπος -αγα είναι λάθος!!! 
)
