ω συ, Κώστα Βουτσά, Μελισσοκόμε!
- Thread starter Πολυξενη
- Start date
Λοιπόν το κείμενο μέχρι εδώ είναι αυτό και προτείνω να σταματήσουμε εδώ ώστε να το αναλύσουμε:
Εάν θέλετε, και αφού κάθε έργο συνδέεται με τον δημιουργό του, θα έλεγα για την ανάλυση να προτείνουμε μερικά ονόματα ώστε να αποφασίσουμε ποιος είναι ο δημιουργός. Τί λέτε; σύμφωνοι;
Είναι νύχτα δίχως εκείνο το φεγγάρι που την τραβάει ψηλά στα αστέρια κι έπειτα την ρίχνει χωρίς δισταγμό. Ποια όμως; Ποια σκιά την αγκάλιασε παίρνοντας την προς εκεί, παίρνοντάς την για πάντα μακριά από εδώ. Πιστεύω εσύ με δυο λέξεις λαθραίες μπορείς να σκορπίσεις μέσα μου κάθε μικρή και μεγάλη αυταπάτη. Η νύχτα αυτή θα τελειώσει και εμείς δεν μπορούμε παρά να υποκύψουμε στο αδυσώπητο σκοτάδι κι ας μας σκοτώνει. Γενηθήτω φως είπα, θέλοντας να αποτινάξω το απειλητικό μοιρογνωμόνιο που μου μετρούσε τη σκοτεινότητα. Κοίτα εκεί! Ένα σκαρπέλο στη θέση του πιάνου. Μια κονκάρδα στον τοίχο, μια τρύπα.
- Tι βλέπεις;
- Βλέπω τους μαύρους κύκνους μήπως κίτρινους;
- Είσαι τρελός!
- Είναι όμως αλήθεια; ή η τρέλα πάει τάχα στα ρηχά; Χωρίς μαγιό, χωρίς άλλοθι, αλλά με επίγνωση. Κώστα Βουτσά τον έλεγαν εκείνο τον μελισσοκόμο! Συνωνυμία που σου προκαλεί σιχαμένη αηδία!
- Αν θέλεις καραμέλες μην με τρελαίνεις, λεμόνι πάρε και μην το σκέφτεσαι. Αναλογίσου όμως τις κρυμμένες, αν με πιστεύεις, αλήθειες.
- Ποιες αλήθειες;
- Εμένα ρωτάς; Εκείνες που έμειναν γυμνές αλλά αργότερα, εξαιτίας αυτού, τις μπογιατίσαν!
Έπειτα ήρθε μια ψιχάλα που έφερε την βροχή.
- Οι καραμέλες έλιωσαν τώρα. Πάρε γλειφιτζούρια, όχι γλώσσες μα μπαρμπούνια.
- Tι βλέπεις;
- Βλέπω τους μαύρους κύκνους μήπως κίτρινους;
- Είσαι τρελός!
- Είναι όμως αλήθεια; ή η τρέλα πάει τάχα στα ρηχά; Χωρίς μαγιό, χωρίς άλλοθι, αλλά με επίγνωση. Κώστα Βουτσά τον έλεγαν εκείνο τον μελισσοκόμο! Συνωνυμία που σου προκαλεί σιχαμένη αηδία!
- Αν θέλεις καραμέλες μην με τρελαίνεις, λεμόνι πάρε και μην το σκέφτεσαι. Αναλογίσου όμως τις κρυμμένες, αν με πιστεύεις, αλήθειες.
- Ποιες αλήθειες;
- Εμένα ρωτάς; Εκείνες που έμειναν γυμνές αλλά αργότερα, εξαιτίας αυτού, τις μπογιατίσαν!
Έπειτα ήρθε μια ψιχάλα που έφερε την βροχή.
- Οι καραμέλες έλιωσαν τώρα. Πάρε γλειφιτζούρια, όχι γλώσσες μα μπαρμπούνια.
Εάν θέλετε, και αφού κάθε έργο συνδέεται με τον δημιουργό του, θα έλεγα για την ανάλυση να προτείνουμε μερικά ονόματα ώστε να αποφασίσουμε ποιος είναι ο δημιουργός. Τί λέτε; σύμφωνοι;
Λοιπόν, ας κάνω εγώ μια πρόταση.
Προτείνω να θεωρήσουμε πως το έγραψε ο Κώστας Καραμανλής.
Ακούω κι άλλες προτάσεις...
Προτείνω να θεωρήσουμε πως το έγραψε ο Κώστας Καραμανλής.
Ακούω κι άλλες προτάσεις...
Οπότε οι μέχρι τώρα προτάσεις:
Κώστας Καραμανλής
Κώστας Καρυωτάκης
Κώστας Βουτσάς
Για να αλλάξω το τοπίο με τους Κώστες θα προτείνω και την Μαμά Τερέζα.
Κώστας Καραμανλής
Κώστας Καρυωτάκης
Κώστας Βουτσάς
Για να αλλάξω το τοπίο με τους Κώστες θα προτείνω και την Μαμά Τερέζα.
Εγω προτεινω τον Γκρουνθος τον Κλανιαρη που ηταν ο δευτερος χειροτερος ποιητης του συμπαντος και εχει γραψει και την "Ωδη σε μια κυστη απο πυον που βρηκα στη μασχαλη μου ενα πρωι το Μεσοκαλοκαιρο"
(ολα αυτα συμφωνα με το Γυρίστε το Γαλαξία με ωτοστοπ)
(ολα αυτα συμφωνα με το Γυρίστε το Γαλαξία με ωτοστοπ)
Μ αρεσε η προταση του Μιχαλιου και τασσομαι υπερ της.Οποτε προτεινω κι εγω Κ.Βουτσα.
Το κειμενο εξοκειλε, θαρρω. Μπορει η απαισιοδοξια να ειναι εμφανης στις πρωτες προτασεις αλλα μετα φλερταρει κυριως με το κωμικο.Οποτε δεν ταιριαζει στο Καρυωτακη νομιζω.
Οσο για τον Κ. Καραμανλη.. θα το αφησω ασχολιαστο. (οχι οτι εχω προβλημα με την προταση του Φαρου, αλλα εδω προκειται για μια προσωπικοτητα.... τελοσπαντων. ασχολιαστο.)
Το κειμενο εξοκειλε, θαρρω. Μπορει η απαισιοδοξια να ειναι εμφανης στις πρωτες προτασεις αλλα μετα φλερταρει κυριως με το κωμικο.Οποτε δεν ταιριαζει στο Καρυωτακη νομιζω.
Οσο για τον Κ. Καραμανλη.. θα το αφησω ασχολιαστο. (οχι οτι εχω προβλημα με την προταση του Φαρου, αλλα εδω προκειται για μια προσωπικοτητα.... τελοσπαντων. ασχολιαστο.)
Εγώ θέλω να αναλύσω και ποσώς με ενδιαφέρει το όνομα που θα επιλέξετε. Για μένα το κειμενάκι αυτό αντανακλά το συλλογικό ασυνείδητο της λέσχης.
Λοιπόν, επειδή από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε, θα ξεκινήσω ως εξής : διακρίνω δύο πρόσωπα, εκ των οποίων ο ένας είναι ο αφηγητής, που αφηγείται σε α' πρόσωπο. Αν, μάλιστα, τα δύο αυτά άτομα είναι ζευγάρι, τότε έχουμε αφηγήτρια και όχι αφηγητή (εκτός βέβαια αν πρόκειται για γκέι, αλλά έχω βάσιμες υποψίες ότι αυτό σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζει το συλλογικό ασυνείδητο της λέσχης).
Οπότε, το φαντάζομαι κάπως έτσι :
Είναι νύχτα δίχως εκείνο το φεγγάρι που την τραβάει ψηλά στα αστέρια κι έπειτα την ρίχνει χωρίς δισταγμό. Ποια όμως; Ποια σκιά την αγκάλιασε παίρνοντας την προς εκεί, παίρνοντάς την για πάντα μακριά από εδώ. Πιστεύω (λέει η αφηγήτρια στον σύντροφό της) εσύ με δυο λέξεις λαθραίες μπορείς να σκορπίσεις μέσα μου κάθε μικρή και μεγάλη αυταπάτη. Η νύχτα αυτή θα τελειώσει και εμείς δεν μπορούμε παρά να υποκύψουμε στο αδυσώπητο σκοτάδι κι ας μας σκοτώνει. Γεννηθήτω φως είπα, (συνεχίζει η ίδια, στον εαυτό της τώρα) θέλοντας να αποτινάξω το απειλητικό μοιρογνωμόνιο που μου μετρούσε τη σκοτεινότητα. Κοίτα εκεί! Ένα σκαρπέλο στη θέση του πιάνου. Μια κονκάρδα στον τοίχο, μια τρύπα.
- Tι βλέπεις; (γυναίκα)
- Βλέπω τους μαύρους κύκνους μήπως κίτρινους; (άντρας)
- Είσαι τρελός! (γυναίκα)
- Είναι όμως αλήθεια; ή η τρέλα πάει τάχα στα ρηχά; Χωρίς μαγιό, χωρίς άλλοθι, αλλά με επίγνωση. Κώστα Βουτσά τον έλεγαν εκείνο τον μελισσοκόμο! Συνωνυμία που σου προκαλεί σιχαμένη αηδία! (άντρας - ποιος άλλος θα έλεγε τέτοιες αηδίες
)
- Αν θέλεις καραμέλες μην με τρελαίνεις, λεμόνι πάρε και μην το σκέφτεσαι. Αναλογίσου όμως τις κρυμμένες, αν με πιστεύεις, αλήθειες. (γυναίκα)
- Ποιες αλήθειες; (άντρας)
- Εμένα ρωτάς; Εκείνες που έμειναν γυμνές αλλά αργότερα, εξαιτίας αυτού, τις μπογιατίσαν! (γυναίκα)
Έπειτα ήρθε μια ψιχάλα που έφερε την βροχή.
- Οι καραμέλες έλιωσαν τώρα. Πάρε γλειφιτζούρια, όχι γλώσσες μα μπαρμπούνια. (ξανά γυναίκα)
Λοιπόν, επειδή από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε, θα ξεκινήσω ως εξής : διακρίνω δύο πρόσωπα, εκ των οποίων ο ένας είναι ο αφηγητής, που αφηγείται σε α' πρόσωπο. Αν, μάλιστα, τα δύο αυτά άτομα είναι ζευγάρι, τότε έχουμε αφηγήτρια και όχι αφηγητή (εκτός βέβαια αν πρόκειται για γκέι, αλλά έχω βάσιμες υποψίες ότι αυτό σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζει το συλλογικό ασυνείδητο της λέσχης).
Οπότε, το φαντάζομαι κάπως έτσι :
Είναι νύχτα δίχως εκείνο το φεγγάρι που την τραβάει ψηλά στα αστέρια κι έπειτα την ρίχνει χωρίς δισταγμό. Ποια όμως; Ποια σκιά την αγκάλιασε παίρνοντας την προς εκεί, παίρνοντάς την για πάντα μακριά από εδώ. Πιστεύω (λέει η αφηγήτρια στον σύντροφό της) εσύ με δυο λέξεις λαθραίες μπορείς να σκορπίσεις μέσα μου κάθε μικρή και μεγάλη αυταπάτη. Η νύχτα αυτή θα τελειώσει και εμείς δεν μπορούμε παρά να υποκύψουμε στο αδυσώπητο σκοτάδι κι ας μας σκοτώνει. Γεννηθήτω φως είπα, (συνεχίζει η ίδια, στον εαυτό της τώρα) θέλοντας να αποτινάξω το απειλητικό μοιρογνωμόνιο που μου μετρούσε τη σκοτεινότητα. Κοίτα εκεί! Ένα σκαρπέλο στη θέση του πιάνου. Μια κονκάρδα στον τοίχο, μια τρύπα.
- Tι βλέπεις; (γυναίκα)
- Βλέπω τους μαύρους κύκνους μήπως κίτρινους; (άντρας)
- Είσαι τρελός! (γυναίκα)
- Είναι όμως αλήθεια; ή η τρέλα πάει τάχα στα ρηχά; Χωρίς μαγιό, χωρίς άλλοθι, αλλά με επίγνωση. Κώστα Βουτσά τον έλεγαν εκείνο τον μελισσοκόμο! Συνωνυμία που σου προκαλεί σιχαμένη αηδία! (άντρας - ποιος άλλος θα έλεγε τέτοιες αηδίες
)- Αν θέλεις καραμέλες μην με τρελαίνεις, λεμόνι πάρε και μην το σκέφτεσαι. Αναλογίσου όμως τις κρυμμένες, αν με πιστεύεις, αλήθειες. (γυναίκα)
- Ποιες αλήθειες; (άντρας)
- Εμένα ρωτάς; Εκείνες που έμειναν γυμνές αλλά αργότερα, εξαιτίας αυτού, τις μπογιατίσαν! (γυναίκα)
Έπειτα ήρθε μια ψιχάλα που έφερε την βροχή.
- Οι καραμέλες έλιωσαν τώρα. Πάρε γλειφιτζούρια, όχι γλώσσες μα μπαρμπούνια. (ξανά γυναίκα)
Last edited:
Λοιπόν και εμένα η ψήφος μου στον Κώστα Βουτσά! 
:χαχαχα: 
:χαχαχα: Πωπω, τον είχα ξεχάσει αυτόν!!! Με πήγες πίσω στην εφηβεία, νά 'σαι καλά! 
))
Απλά ξεκίνα νέο νημάτιο "Ρίξε δυο Λέξεις" ...
ποιος άλλος θα 'λεγε τέτοιες αηδίες!
