Χαχα, Βετούλι, πάρα πολύ σωστά τα λες. Αλλά βλέπεις, είμαστε έτσι φτιαγμένοι που δεν βλέπουμε τα ελαττώματά μας. Έχετε ακούσει ποτέ κανέναν να λέει "εγώ είμαι εγωιστής, νοιάζομαι μόνο για τον εαυτό μου, είμαι κακός, μοχθηρός, ανώριμος, ματαιόδοξος, ζηλιάρης κλπ;" Και να το πει δηλαδή κανείς, δεν το πιστεύει, ή περιμένει από τον άλλο να του πει "όχι ρε, μια χαρά είσαι".
Aγαπημένες αρχαίες Ελληνικές θεότητες και γιατί;
- Thread starter Τραβιατα
- Start date
Ωραίο! Δεν το ήξερα, αλλά το γκούγκλισα, το βρήκα και το έμαθα
Απόλλωνας και Αθηνά. Διότι αντιπροσωπεύουν το φώς (με την ευρύτερη έννοια του όρου) και την γνώση-επιστήμη!
Τον Πλουτωνάκο ξεχάσαμε μου φαίνεται! (Σαν πλανήτης πάντως στο ζώδιο μου καλά τα πάει!
) Εμένα μου άρεσε πάντα η Άρτεμις - θεά της φύσης και η Ήρα, που στήριζε την οικογένεια (η υποτιθέμενη μνησικακία της ήταν προφανώς το αποτέλεσμα του κεράτου από τον Δία). Μην ξεχνάμε ότι βοήθησε και τον Ιάσωνα στην Αργοναυτική Εκστρατεία.
) Εμένα μου άρεσε πάντα η Άρτεμις - θεά της φύσης και η Ήρα, που στήριζε την οικογένεια (η υποτιθέμενη μνησικακία της ήταν προφανώς το αποτέλεσμα του κεράτου από τον Δία). Μην ξεχνάμε ότι βοήθησε και τον Ιάσωνα στην Αργοναυτική Εκστρατεία.Ήφαιστος και Δήμητρα. Χωρίς ιδιαίτερη σκέψη... Τον μεν τον συμπαθώ από μικρή γιατί ήταν ο αδικημένος της υπόθεσης, ο κατατρεγμένος που κατάφερε να αναρριχηθεί ξανά στον Όλυμπο. Αντιπροσώπευε για μένα την υπομονή, τόσο λόγω της ζωής του όσο και λόγω της χειρονακτικής τέχνης του, την οποία τον φανταζόμουν να ασκεί με μεράκι, αντί να μπλέκει σε θεϊκές φιλονεικίες. Τη δε, επειδή μου θυμίζει ακόμη αρχαιότερες λατρείες της θεάς γης - μητέρας και επειδή γενικά επίσης απέχει από τους πολέμους (αν θυμάμαι καλά). Ακόμη, μου αρέσει το ότι η μορφή της είναι γενικά απόμακρη και μυστηριώδης, και η λατρεία της ακόμη πιο ιδιαίτερη (βλ. ελευσίνια μυστήρια).
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Θαυμαζα παντα την Αθηνα γιατι ηταν πολεμικη θεοτητα, συνδεοταν με τη σοφια και διεθετε κυριως αρρενωπα χαρακτηριστικα. Βεβαια σε μια εκδοχη του μυθου του Τειρεσια βλεπουμε την θηλυκη και σεξυ πλευρα της!
Ενα θερινο μεσημερι εκανε το μπανιο της ολογυμνη σε μια κρηνη με τις φιλεναδες της και επειδη ο Τειρεσιας, που περνουσε απο το μερος, ειδε τυχαια το γυμνο της στηθος και τις αισθησιακες της λαγωνες
, για να τον τιμωρησει τον τυφλωσε!!
Ομως επειτα λυπηθηκε την μαμα του την Χαρικλώ, που το πηρε κατακαρδα , και ετσι του εδωσε την τεχνη της μαντικής. Ηταν λαρτζ τυπισσα!Να σε καψω Γιαννη, να σ'αλειψω λαδι!
Αυτο το ματσο στυλακι που αποδιδοταν σε γυναικεια υποσταση παντα το εβρισκα ρηξικελευθο!!
Ως κοριτσι του δημοτικου, που διαβαζε μυθολογια , ο Ηρακλης με σαγηνευε! Εχει κατι το ερωτικό , ισως και αισθησιακο ως χαρακτηρας! Γυμνασμενος, μυωδης, μεσα στο ρισκο και την περιπετεια! Δεν με αφηνε ασυγκινητη!
Οσο για τον Ερμη ανεκαθεν ειχα την αισθηση πως ειναι γκει και τον συμπαθουσα γιατι ηταν παιχνιδιαρης!
Ενα θερινο μεσημερι εκανε το μπανιο της ολογυμνη σε μια κρηνη με τις φιλεναδες της και επειδη ο Τειρεσιας, που περνουσε απο το μερος, ειδε τυχαια το γυμνο της στηθος και τις αισθησιακες της λαγωνες
, για να τον τιμωρησει τον τυφλωσε!!Ομως επειτα λυπηθηκε την μαμα του την Χαρικλώ, που το πηρε κατακαρδα , και ετσι του εδωσε την τεχνη της μαντικής. Ηταν λαρτζ τυπισσα!
Να σε καψω Γιαννη, να σ'αλειψω λαδι!Αυτο το ματσο στυλακι που αποδιδοταν σε γυναικεια υποσταση παντα το εβρισκα ρηξικελευθο!!
Ως κοριτσι του δημοτικου, που διαβαζε μυθολογια , ο Ηρακλης με σαγηνευε! Εχει κατι το ερωτικό , ισως και αισθησιακο ως χαρακτηρας! Γυμνασμενος, μυωδης, μεσα στο ρισκο και την περιπετεια! Δεν με αφηνε ασυγκινητη!
Οσο για τον Ερμη ανεκαθεν ειχα την αισθηση πως ειναι γκει και τον συμπαθουσα γιατι ηταν παιχνιδιαρης!
Last edited:
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Μαλλον το μπερδεψα με τους "αγωνες"...δεν εξηγειται διαφορετικα!.....και τις αισθησιακες της λαγΟνες
ε, θα βοηθούσαν κι οι εικονογραφήσειςΩς κοριτσι του δημοτικου, που διαβαζε μυθολογια , ο Ηρακλης με σαγηνευε! Εχει κατι το ερωτικό , ισως και αισθησιακο ως χαρακτηρας! Γυμνασμενος, μυωδης, μεσα στο ρισκο και την περιπετεια! Δεν με αφηνε ασυγκινητη!
Θεά Αθηνά! Η αγαπημένη μου! Η Θεά της Σοφίας και της γνώσης!
Θα σας πω μια γραφική προσωπική ιστορία. Όταν ήμουν φοιτητής, υπήρξε μια περίοδος που δεν είχα καλές επιδόσεις και είχα αγχωθεί για το μέλλον. Στο διαμέρισμα του παππού μου - το οποίο το έδωσε στην οικογένια μου όταν τον χάσαμε πριν χρόνια- που μένω, υπήρχε ένα άγαλμα της Θεάς Μινέρβας, που είναι η ρωμαϊκή έκδοση της Θεάς Αθηνάς. Μόλις είδα το άγαλμα θύμηθηκα ότι η θεά Αθηνά είναι το πρότυπο της σοφίας και της γνώσης. Από τότε, εγκατέστησα το αγαλματάκι σε ένα ράφι δίπλα από το γραφείο που έχω τον υπολογιστή και μελετάω για την σχολή. Και κάθε μέρα που ξύπνουσα και έβλεπα το άγαλμα δίπλα στο γραφείο, υπενθύμιζα στον εαυτό μου τον στόχο μου να τελειώσω την σχολή και το ενδιαφέρον που είχαν οι γνώσεις τις οποίες θα έπαιρνα μετά από την συστηματική μελέτη. Το αγαλματάκι λειτούργησε σαν ένα ψυχολογικό ritual που με βοήθησε στο κομμάτι της αυτοπειθαρχείας στην καθημερινότητα μου. Τώρα πως έγινε αυτό; Δεν έχω ιδέα. Έτσι το έφεραν οι συνθήκες. Κάτι το γεγονός ότι είμαι λίγο φαντασιόπληκτος, αρχαιολάτρης και θαυμαστής του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, λίγο το άγχος των σπουδών - βαλ'τα όλα στο μίξερ και βγαίνει το παραπάνω αποτέλεσμα.
Όσο γραφικό ή και γελοίο να ακούγεται, το αγαλμάτακι με βοήθησε και ακόμα βοηθάει στην ζωή μου. Κάθε φορά που κάθομαι στο γραφείο και έχω την θεά να με "κοιτάει", αισθάνομαι την υποχρέωση να κάνω κάτι παραγωγικό, να μην σπαταλήσω τον χρόνο μου.
Θα σας πω μια γραφική προσωπική ιστορία. Όταν ήμουν φοιτητής, υπήρξε μια περίοδος που δεν είχα καλές επιδόσεις και είχα αγχωθεί για το μέλλον. Στο διαμέρισμα του παππού μου - το οποίο το έδωσε στην οικογένια μου όταν τον χάσαμε πριν χρόνια- που μένω, υπήρχε ένα άγαλμα της Θεάς Μινέρβας, που είναι η ρωμαϊκή έκδοση της Θεάς Αθηνάς. Μόλις είδα το άγαλμα θύμηθηκα ότι η θεά Αθηνά είναι το πρότυπο της σοφίας και της γνώσης. Από τότε, εγκατέστησα το αγαλματάκι σε ένα ράφι δίπλα από το γραφείο που έχω τον υπολογιστή και μελετάω για την σχολή. Και κάθε μέρα που ξύπνουσα και έβλεπα το άγαλμα δίπλα στο γραφείο, υπενθύμιζα στον εαυτό μου τον στόχο μου να τελειώσω την σχολή και το ενδιαφέρον που είχαν οι γνώσεις τις οποίες θα έπαιρνα μετά από την συστηματική μελέτη. Το αγαλματάκι λειτούργησε σαν ένα ψυχολογικό ritual που με βοήθησε στο κομμάτι της αυτοπειθαρχείας στην καθημερινότητα μου. Τώρα πως έγινε αυτό; Δεν έχω ιδέα. Έτσι το έφεραν οι συνθήκες. Κάτι το γεγονός ότι είμαι λίγο φαντασιόπληκτος, αρχαιολάτρης και θαυμαστής του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, λίγο το άγχος των σπουδών - βαλ'τα όλα στο μίξερ και βγαίνει το παραπάνω αποτέλεσμα.
Όσο γραφικό ή και γελοίο να ακούγεται, το αγαλμάτακι με βοήθησε και ακόμα βοηθάει στην ζωή μου. Κάθε φορά που κάθομαι στο γραφείο και έχω την θεά να με "κοιτάει", αισθάνομαι την υποχρέωση να κάνω κάτι παραγωγικό, να μην σπαταλήσω τον χρόνο μου.
Ξέχασα να αναφέρω ότι την έχω ακόμα και σαν εικόνα στον υπολογιστή μου. Συγκεκριμένα αυτή την φωτογραφία:
