E. J. Beaton - The Councillor

[Πράκτωρ ΔΔ]

This fantasy novel follows a scholar's quest to choose the next ruler of her nation amidst lies, conspiracy, and assassination
When the death of Iron Queen Sarelin Brey fractures the realm of Elira, Lysande Prior, the palace scholar and the queen’s closest friend, is appointed Councillor. Publically, Lysande must choose the next monarch from amongst the city-rulers vying for the throne. Privately, she seeks to discover which ruler murdered the queen, suspecting the use of magic.
Resourceful, analytical, and quiet, Lysande appears to embody the motto she was raised with: everything in its place. Yet while she hides her drug addiction from her new associates, she cannot hide her growing interest in power. She becomes locked in a game of strategy with the city-rulers – especially the erudite prince Luca Fontaine, who seems to shift between ally and rival.
Further from home, an old enemy is stirring: the magic-wielding White Queen is on the move again, and her alliance with a traitor among the royal milieu poses a danger not just to the peace of the realm, but to the survival of everything that Lysande cares about.

In a world where the low-born keep their heads down, Lysande must learn to fight an enemy who wears many guises… even as she wages her own battle between ambition and restraint.

ASIN ‏ : ‎ B08D8L7JMR
Herausgeber ‏ : ‎ DAW (2. März 2021)
Erscheinungstermin ‏ : ‎ 2. März 2021
Sprache ‏ : ‎ Englisch
Dateigröße ‏ : ‎ 4985 KB
Text-to-Speech (Vorlesemodus) ‏ : ‎ Aktiviert
Screenreader ‏ : ‎ Unterstützt
Verbesserter Schriftsatz ‏ : ‎ Aktiviert
X-Ray ‏ : ‎ Aktiviert
Word Wise ‏ : ‎ Aktiviert
Seitenzahl der Print-Ausgabe ‏ : ‎ 448 Seiten
Ausleihe ‏ : ‎ Nicht aktiviert

Καταρχάς, το βιβλίο και η συγγραφέας έχουν φάει ΤΡΕΛΟ hype από τα γνωστά μέσα και τις γνωστές μορφές που λυμαίνονται τα στέκια και διάφορα μαγαζιά της amazon.
Το έβγαλαν ως το νέο άστρο στην Φεμινιστική Φάνταζι γραφή και νέο cloak & dagger masterpiece.

Το βιβλίο είναι μια μετριότητα στην καλύτερη.
Προσπαθεί να δώσει μια έντονη φεμινιστική/ματριαρχική κοσμοπλασία, αλλά είναι ότι πιο γελοίο που έχω διαβάσει.
Το χειρότερο είναι ότι η τύπισσα-συγγραφεύς απλά πήρε λέξεις με "man" και το έκαμε "woman".
Π.χ. το mankind έγινε womankind και αυτό είναι ήπιο σε σχέση με τα άλλα βατράχια.
Μάλλον πήρε το find and replace του MS Word και του έδωσε και κατάλαβε.

Ο κόσμος της είναι απλά μεσαίωνας με ολίγη από Αναγέννηση και οι πρωταγωνίστριες-δυναμικές γυναίκες είναι σαν άντρες με φούστες.
Οι "μακιαβελικές" καταστάσεις είναι επιπέδου και έμπνευσης έκθεσης Λυκείου.
Έχει ψιλοκαλή ροή και μια αποδεκτή πλοκή, αλλά τίποτα πραγματικά τρομερό.

Καμία σχέση με άλλες συγγραφείς που έγραψαν για δυναμικές γυναίκες ηρωίδες, π.χ. Hobb & Lynn Flewelling.

Δεν το συστήνω.
Υπάρχουν πολύ καλύτερα φάνταζι να ασχοληθεί κάποιος.

 

[Έλλη Μ]

Μάλλον πήρε το find and replace του MS Word και του έδωσε και κατάλαβε.

Ενα like απο μενα γι' αυτο κι ενα dislike για το κυμα νεοδηθενφεμινισμομεταμοντερνομητριαρχιας που φουσκωνει, αλλα πού θα παει; Θα ξεφουσκωσει.

 

[Πράκτωρ ΔΔ]

Κοίτα, κανένα πρόβλημα να γράφει κανείς για αυτά που θέλει, αλλά εάν το κάνει με τέτοιο κουτσουρεμένο τρόπο είναι γελοίο.
Φαίνεται από μακριά ότι ο σκοπός ήταν να βγάλει την επιθετική (in-your-face που λεν στο εξωτερικό) μητριαρχία ως πρώτο και κύριο σημείο, όχι να δώσει μια σωστή ιστορία με καλή κοσμοπλασία.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

επιθετική (in-your-face που λεν στο εξωτερικό)

Αυτή η γενικευμένη επιθετικότητα περισσότερο βλάπτει παρά ωφελεί νέες ιδέες - κινήματα.
Το ίδιο συμβαίνει με τον βιγκανισμό, το metoo και πάει λέγοντας.
Στο τέλος καταντούν όλα δήθεν και αντιπαθητικά.

 

[Σελεφά]

Ταιριάζει με αυτό που είπες...

Θα βγει και 2ο βιβλίο...

 

[ΚρίτωνΓ]

Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά τα ρεύματα που αναφέρει ο @Νικόλας Δε Κιντ προσπαθούν να αποκαταστήσουν ανισορροπίες (π.χ. πατριαρχική κοινωνία, μη αειφορική διατροφή του ανθρώπου) με ακραίες αντιθέσεις και φωνές. Δεν το συμμερίζομαι, αλλά μπορώ να το δικαιολογήσω (να καταλάβω το γιατί). Το γεγονός ότι η πολεμική είναι γενικευμένη και ακραία όντως δημιουργεί αντιπάθειες, όντως οδηγεί σε χάσιμο συμμάχων, όντως αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα και όντως δεν προάγει τον διάλογο.
Προσωπικά για παράδειγμα δεν μπορώ να τα υποστηρίξω, παρότι συμφωνώ με τον σκοπό, τη στιγμή που α) σε βάζουν απέναντι και συλλήβδην χαρακτηρίζεσαι ("αφού δεν είσαι σαν εμάς είσαι εχθρός - σε κάνω εχθρό αξιωματικά") και β. στην ουσία επιδιώκουν, αν το σκεφτείς, να πάνε από το υπάρχον άκρο στο ακριβώς αντίθετο - δηλαδή θέλω να γίνω δυνάστης στη θέση του δυνάστη.
Παρόλα αυτά, ας μην ξεχνάμε πως, ιστορικά, τα κακά κατεστημένα, τις περισσότερες φορές, πρώτα ανατράπηκαν με επαναστάσεις και ακραίες φωνές και μετά ήρθε σιγά σιγά η ισορροπία, λίγες φορές έγινε ομαλή μετάβαση σε κατάσταση ισορροπίας.

Θα βγει και 2ο βιβλίο...

Δεν θα χάσουμε. Βέβαια κοινό υπάρχει μπόλικο. Η ουσία για τη συγγραφέα (που είναι η "αρπαχτή") θα εξυπηρετηθεί