To καλύτερο και το χειρότερο που διάβασα μέσα στο 2016!

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Διανύουμε τον τελευταίο μήνα της χρονιάς, και ήρθε η ώρα να δώσουμε τα βιβλιο-βραβεία μας. Λοιπόν, ποιο ήταν το καλύτερο και ποιο το χειρότερο βιβλίο που διαβάσατε φέτος; Και ποια κονταροχτυπήθηκαν για τις θέσεις αυτές; :))

Φέτος οι επιλογές που έκανα με ικανοποίησαν στην πλειοψηφία τους, αν και θα 'θελα να είχα διαβάσει περισσότερο. Ακόμα, πάντως, και τα χειρότερα της χρονιάς μού άρεσαν έστω και λίγο. Για τη θέση του καλύτερου κονταροχτυπήθηκε ένας νέος έρωτας (Λιγκότι) με έναν παλιό (Κινγκ), και κέρδισε ο πρώτος στα σημεία. Με έκπληξη παρατηρώ ότι τρία απ' τα αγαπημένα μου φετινά αναγνώσματα ήταν συναναγνώσεις της Λέσχης, ενώ ένα το ανακάλυψα μέσα απ' το παιχνίδι Διάβασε ένα Αγαπημένο μου Βιβλίο! Στα αναπληρωματικά χειρότερα βρέθηκαν κάποιοι αγαπημένοι μου συγγραφείς σε αδύναμες στιγμές τους. Και πάλι, τα βιβλία τα απόλαυσα.

Πάμε λοιπόν:

Το καλύτερο: Εργοστάσιο Εφιαλτών, Τόμας Λιγκότι

Το χειρότερο: Το Μαγαζάκι των Αυτοκτονιών, Ζαν Τολέ

Αναπληρωματικά καλύτερα:
  • 22/11/63, Στήβεν Κινγκ
  • Το Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας, Τζακ Κέτσαμ
  • Το Μηδέν και το Άπειρο, Άρθουρ Κέσλερ
Αναπληρωματικά χειρότερα:
  • The Grownup, Τζίλιαν Φλιν
  • Αυτογονία, Αύγουστος Κορτώ
Ειδική μνεία εκτός συναγωνισμού:
Blankets, Craig Thomson
 
Το χειρότερο: Το Μαγαζάκι των Αυτοκτονιών, Ζαν Τολέ
Χαχα..την πατησες και εσυ με το μαγαζάκι ε? Μια απο τα ιδια. Καπου το πετυχα σε πολυ χαμηλη τιμή, απο το οπισθοφυλλο μου φανηκε πρωτοτυπο και με γελιο αλλα... μεγαλη απατη. Δεν ξερω αν ηταν το χειροτερο μου αλλα σιγουρα απο τα χειροτερα. Θα σκεφτω και θα επανελθω με τα βραβεια μου.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Χαχα ναι, και είχε τόσο δελεαστική υπόθεση! Ο συγγραφέας είχε μια εξαιρετική ιδέα. Στην εκτέλεση μου τα χάλασε :μαναι:
 
Τα χειρότερα του έτους:

1. Έγκλημα με υπογραφή, Χάννα
2. Οι Δουβλινέζοι, Τζόϋς
3. Πιέρ και Ζαν, Μωπασάν
4. Ευγενία Γκραντέ, Μπαλζάκ

Τα καλύτερα του έτους:
1. Χαμένες ψευδαισθήσεις, Μπαλζάκ
2. Λαμιέλ, Στεντάλ
3. Εγχειρίδιο πρακτικής σοφίας, Σοπενάουερ
4. Μυστική ζωή, Τερζάκης
 
Το καλύτερο: "August: Osage County" του Tracy Letts.

Το χειρότερο: "Η ιστορία του ματιού" του Ζωρζ Μπατάιγ
(Αναπληρωματικό: "Η Κασσάνδρα και ο λύκος" της Μαργαρίτας Καραπάνου.)
 
Last edited:
Το καλύτερο: Το όνομα του ρόδου του Ουμπερτο Εκο

Το χειρότερο: Το εκκρεμές του Φουκώ του Ουμπερτο Εκο
 
Φέτος (αν και δεν τελείωσε ακόμα η χρονιά) κοιτώντας λίγο στο gr βλέπω πως οι περισσότερες επιλογές μου με δικαίωσαν και με το παραπάνω...
Διάβασα αρκετά βιβλία που τα λάτρεψα και δυσκολεύομαι να διαλέξω το καλύτερο...:μαναι:

Ίσως να είναι το "Αβεσσαλωμ Αβεσσαλώμ" του Ουίλιαμ Φώκνερ αλλά με δυσκολία θα το πω...

Όσο αφορά τώρα τα άσχημα, δεν μπορώ να πω πως διάβασα κάτι κακό.
Μάλλον κανα δυο που με απογοήτευσαν...:)

Οπότε έχουμε και λέμε!

Για το 2016 τα βιβλία που πραγματικά αγάπησα ήταν:

1. Αβεσσαλώμ Αβεσσαλώμ- Ουίλιαμ Φώκνερ

Γιατί πρόκειται για αριστούργημα και επειδή το διάβασα μέσα από μια εκπληκτική συνανάγνωση!!

2. La-Bas - Joris-Karl Huysmans


Γιατί πρόκειται για αριστούργημα γοτθικής λογοτεχνίας, με καλλιτεχνικές και ιστορικές αναφορές, δυνατές εικόνες και απίθανη γραφή!

3. Η άμυνα του Λούζιν - Βλαντιμιρ Ναμπόκοφ

Εξαιρετικό δείγμα γραφής από τον Ναμπόκοφ. Ανάλυση χαρακτήρων σε βάθος, εξαιρετικό φινάλε και δυνατή γραφή!

4. Η Έρημος των Ταρτάρων - Ντίνο Μπουζάτι

Αριστούργημα! Απλά..

5. Έκπτωτοι άγγελοι - Ρόμπερτσον Ντέβις


Καταιγισμός πληροφοριών πάνω στην τέχνη και σε κάθε μορφή της. Θα διαβάσω όπωσδήποτε και τα άλλα 2 της τριλογίας!

6. Ευτυχία μέσα στο Έγκλημα - Ωρεβιγί

Μικρό, περιεκτικό, ανήθικο και μια από τις καλύτερες ιστορίες έρωτα που έχω διαβάσει ποτέ..

7. Οι μνήμες της πέτρας - Ελένα Γκάρρο

Ο μαγικός ρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο. Πολλοί χαρακτήρες, σουρεαλισμός και μαγικό φινάλε. Το άγνωστο διαμάντι μου για το 2016...

Πάμε στις απογοητεύσεις...
:)

1. Αγανάκτηση - Φίλιπ Ροθ

Δεν μου πάει ο συγγραφέας.. Βρήκα το βιβλίο επίπεδο, χωρίς ιδιαίτερο βάθος... Χαρακτήρες εντελώς αδιάφοροι. Μάλλον ο Ροθ έχει συγκεκριμένο κοινό κι εγώ δεν είμαι μέσα σε αυτό


2. Δαιμονικός Εραστής - Ντίον Φόρτσιουν


Απογοήτευση... Ήθελα πραγματικά να μου αρέσει το βιβλίο αλλά δεν... Ξεκινάει δυνατά αλλά από την μέση και μετα καταντάει γλυκανάλατο και άψυχο..
 
Να σου πω Παράδοξε.


Ο Ωρεβιγύ μας δίνει ένα από τα καλύτερα διηγήματα πάθους. Ο συνδυασμός της ερωτικής καταιγίδας και του εγκλήματος μέσα από την πολυσύνθετη γραφή του συγγραφέα μας κάνει γινόμαστε συνένοχοι σε αυτό το απαγορευμένο πάθος και να δικαιολογούμε κάθε πράξη των δύο εραστών.. Ο Ωρεβιγύ δεν πιστεύει στα ήθη και στους νόμους. Τα καταρρίπτει όλα μπροστά στο πάθος μέσα σε ένα σκοτεινό διήγημα όπου η γυναίκα-κυνηγός έχει τον πρώτο λόγο, φτιάχνει έναν ερωτικό πίνακα ζωγραφικής…
Η ιστορία της γυναίκας ξιφομάχου και του εραστή της περιέχει τα πάντα. Έγκλημα, πάθη, ίντριγκες, μυστήριο και σκοτεινούς χαρακτήρες. Το μαύρο χρώμα είναι κυρίαρχο. Η ξιφομαχία χρησιμοποιείται σαν ευγενές άθλημα αλλά καταλήγει να γίνει ερωτική πράξη. Σαν το ξίφος λοιπόν, οι λέξεις του Ωρεβιγύ χαράζουν βαθιά τα συναισθήματα και οι αποκαλύψεις δεν αφήνουν τις πληγές να επουλωθούν…


Αυτά...:)
 
Ήταν μια καλή χρονιά γενικότερα με λίγες στιγμές οι οποίες με απογοήτευσαν ή περίμενα παραπάνω

Με απογοήτευσε το Οταν σκοτώνουν τα κοτσύφια αλλα τα έχω πεί και αλλού ας μην επεκταθώ
Περίμενα περισσότερα απο το στρίψιμο της βίδας
Με κούρασε και σιχτίρισα την Βουή και την Μανία του Φώκνερ
Άφησα τον Ματίας Αλμοσίνο να περιπλανιέται γιατί δεν μας τα λεγε καλά
Με απογοήτευσε και η λύσσα του Κορτώ

Ερωτεύτηκα τον Σάλιντζερ, υποκλίνομαι στον Ευγενίδη και το Middlesex του, έχασα το μυαλό μου και συγκλονίστηκα με τα 100 χρόνια μοναξιάς και την εφεύρεση του Μορέλ, μπήκα στο κλάμπ των μπαλζακικών μετα τον μπάρμπα-γκοριό και εδραιώθηκε η αγάπη μου με την εξαδέλφη Μπέττυ και τον εξάδελφο Πόνς, μου μίλησε σε βαθύτερο επίπεδο το τούνελ του Σαμπάτο σε σημείο ταύτισης. Τα είπαμε και με τον Καμύ και τα βρήκαμε και στον ξένο και στην πτώση. Με συνεπήρε το όνομα του ρόδου. Και φυσικά η γνωριμη συντροφιά του Ντόστο που δεν με άφησε ουτε φέτος με τον ηλίθιο και τους δαιμονισμένος.
 
Καλησπέρα ,αρκετά βιβλία φέτος για διάβασμα και αρκετές οι απογοητεύσεις .Θ'αρχίσω με αυτά που με απογοήτευσαν :
Η πρώτη απογοήτευση -ίσως περίμενα πολλά ,αλλά με τους διθυράμβους που είχα ακούσει... - είναι Ο Ταξιδιώτης του αιώνα, του Αντρές Νέουμαν .Αρκετά φιλόδοξο ,με ωραίες στιγμές αλλά μέχρι εκεί .
Η δεύτερη ήταν το ,Αριθμός 11 του Κόου .Νομίζω ότι ήταν ένα μέτριο έργο που θα μπορούσα να έχω αποφύγει την σπατάλη χρόνου που διέθεσα για να το διαβάσω.
Το δωμάτιο στο τέλος του σπιτιού, του Χόρχε Γκαλάν .Παρασύρθηκα από τον μεταφραστή του ,Αχιλλέα Κυριακίδη ,που το εκθείασε .Το άφησα μετά τις 30 πρώτες σελίδες .
Τα βιβλία που μου άρεσαν:
Το Αβεσσαλώμ Αβεσσαλώμ - εδώ θα συμφωνήσω με τον Νίκολας Δε Κιντ 100%- είναι ότι καλύτερο διάβασα ,από λογοτεχνία φέτος .
Το βιβλίο του Τζόρτζ Στάινερ ,Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι ,που το διάβασα από τα τέλη του περασμένου χρόνου ως τις αρχές του φετινού .Αν και γράφτηκε πριν από αρκετά χρόνια - στα μέσα της δεκαετίας του 50 - είναι από τα καλύτερα δοκίμια που γράφτηκαν για τους δύο ακρογωνιαίους λίθους της Ρώσικης και Ευρωπαϊκής λογοτεχνίας .Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους αρέσει η Ρώσικη λογοτεχνία .
Πόλεμος και πόλεμος ,του Lazlo Krasznahorkai. Ήταν μια αποκάλυψη για μένα ,ένα βιβλίο ενός άγνωστου ,στην Ελλάδα και όχι στην Ευρώπη ,Ούγγρου συγγραφέα και σεναριογράφου του Μπέλα Ταρ .Ένας συγγραφέας που κρατάει ζωντανή την παράδοση της λογοτεχνίας της Κεντρικής Ευρώπης ,παντρεύοντας το χτες με το σήμερα .
 
Last edited:
Το καλύτερο μου βιβλίο φέτος με διαφορά το Αβεσσαλώμ Αβεσσαλώμ!

Το χειρότερο φετινό Περηφάνια και προκατάληψη και ζόμπι της Seth Grahame-Smith....
 
Αυτή τη στιγμή διαβάζω τον Χιονάνθρωπο του Nesbo και συλλογές Χριστουγεννιάτικών ιστοριών, οπότε δεν μπορώ να πω ότι έκλεισε το έτος, τουλάχιστον όσον αφορά τα καλύτερα - γιατί αυτά που διαβάζω τώρα είναι σίγουρο ότι δεν θα είναι στα χειρότερα. Στην παρούσα φάση λοιπόν, ισχύει:

Καλύτερο Βιβλίο: Απόστολος Δοξιάδης - Ο Θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμπαχ

Χειρότερο Βιβλίο: Ισμαήλ Κανταρέ - Το Παλάτι των Ονείρων

Επιλαχόντα Καλύτερο/Χειρότερο:
Ayn Rand - We the Living / Sadamu Yamashita - Silent Hill 2

Το We the Living χάνει την πρώτη θέση λόγω ελαφρώς ερασιτεχνικής γραφής αλλά και λόγω του λαβ στορυ που ήταν λίγο βαρετό σε κάποια σημεία, ενώ το Silent Hill 2 βρίσκεται προτελευταίο γιατί, αν και εξαιρετική ιστορία, διαβαζόταν σχεδόν σαν οδηγός του παιχνιδιού παρά σαν βιβλίο - αν κάποιος έχει παίξει το παιχνίδι, το βιβλίο δεν προσφέρει σχεδόν τίποτα παραπάνω. Αξίζει να το διαβάσει κανείς που δεν έχει και δεν πρόκειται να παίξει το παιχνίδι, αλλά σαφώς χάνει σε αυτή τη μορφή.
 
Πωπώ! Γιατί βιάζεστε; Έχουμε ακόμα 20 μέρες για να ανακαλύψουμε το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς ή... και το χειρότερο (αλλά ας μην είμαστε απαισιόδοξοι :ρ).

@Ιζι και Χρυσόστομε, αν και δεν ξέρω πόσο θα σας ενδιέφερε να δείτε ένα βιβλίο που δεν σας άρεσε, το μαγαζάκι των αυτοκτονιών έχει γίνει και animated movie. Το είχα δει πριν χρόνια και ήταν σχετικά συμπαθητικό (αν θυμάμαι καλά βέβαια και εγώ το περίμενα καλύτερο, ίσως πιο μακάβριο, πιο σκοτεινό, δεν είμαι σίγουρος αλλά κάτι μου έλειπε )
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Είδα το μισό και το παράτησα Ιπποπόταμε! Ούτε κι εκεί μου άρεσε η υλοποίηση της καταπληκτικής ιδέας :μαναι: .
 
Γιατί έτσι με αυτό το βιβλίο;;; Τόσο χάλια;;
Αρχικά, να τονίσω ότι μιλάμε για τα χειρότερα που διάβασα μέσα στο 2016, οπότε δεν είναι και πάρα πολλές οι επιλογές, και δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι εντελώς χάλια βιβλίο. Απλά δεν βγήκε όσο καλό το περίμενα. Μου είχε φανεί εξαιρετική η ιδέα της ιστορίας αρχικά, αλλά στην εκτέλεση το βρήκα ελαφρώς βαρετό και πολύ λιγότερο ενδιαφέρον από ότι περίμενα.
 


Μήπως δεν το κατάλαβες;;; :μουάχαχα::ιδού:
:μουάχαχα: σα δε ντρέπεσαι! *insert haughty sniff here* Πάλι καλά που δεν είναι από τα αγαπημένα σου. Θα έκανες την ίδια ερώτηση στα σοβαρά, μετά θα με έλεγες χαζή-απ'εξω απ'έξω-και θα γινόμασταν ρόμπα και εδώ :αγκαλιά:
 
ας γραψω κι εγω

καλυτερα
νεκρη σεζον - jack ketchum
πανδαιμονιο - κωστας ακριβος
22/11/63 - stephen king
υποβολεας - donato carisi
ο κενος θρονος - bernard cornwell

χειροτερα
ο σατανικος πεπλος - φριτζ λειμπερ
ysobel -g.g.kay
η μπαλαντα του πανδοχεα - p. beagle
κατι κολασμενο ερχεται προς τα εδω - ray bradbury

κραταω μια θεση για τα καλυτερα για το confiteor που διαβαζω τωρα
 
Top