Και εμένα μου αρέσει ο Φώκνερ. Τώρα στο θέμα Μαίρη Φρανκεσντάιν, έχει να κάνει και με το πότε γράφτηκε (το 1818) οπότε για την εποχή του (και το είδος του) μια χαρά ήταν, αλλά όπως και να το κάνουμε, όπως η πλειοψηφία των μυθιστορημάτων που γράφτηκαν πριν το 1850 βγάζει μια επιτήδευση και έναν βερμπαλισμό που κουράζει τον σύγχρονο αναγνώστη.
To καλύτερο και το χειρότερο που διάβασα μέσα στο 2016!
- Thread starter Ίζι
- Start date
Γιατι είναι μάπα!
Μην ακούς κανέναν Έλλη!!!
Μια χαρά είναι τα όσπρια...
Κατά σειρά προτίμησης:
1. Φασόλια
2. Ρεβίθια
3. Φακές
4. Αρακάς
Κατά σειρά προτίμησης:
1. Φασόλια
2. Ρεβίθια
3. Φακές
4. Αρακάς
Να ανοίξουμε νήμα "Το καλύτερο και το χειρότερο όσπριο που έφαγα το 2016;" και "Τι όσπρια θα φας το 2017 (αν δεν σε φάει αυτό πρώτο; )"?
Και ο αρακάς είναι όσπριο και η φάβα δεν είναι.. Είναι απλά τρόπος μαγειρέματος οσπρίων...
Προφανώς έχουμε διαφορετική γνώμη για το ποια βιβλία είναι άξια αναφοράς. Εφόσον μου έσκασε αυτή η φλασιά, μήνες μετά, δεν θα συνεχίσω να υποκρίνομαι πως το βρήκα αριστούργημα για να φανώ γκουρού της ανάγνωσης. Όποιος θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές του με το αβεσσαλώμ ας το κάνει. Για μένα ήταν χάσιμο χρόνου και ο μόνος λόγος που το τελείωσα ήταν επειδή διάβαζα τις αναλύσεις σας. Νομίζω δεν υπάρχει λόγος να ξαναδιαβάσω αριστούργημα με λυσάρι. Θα διαβάζω τι γράφετε και θα είναι σαν να το διάβασα.Όταν με ένα τόσο ιδιαίτερο τρόπο γραφής μια απλή ιστορία την μεταμορφώνεις σε μυθιστόρημα είναι επιτυχία του συγγραφέα και κάνει το βιβλίο άξιο αναφοράς και ανάγνωσης!!
Χαίρομαι που σας έδωσα ιδέα για να ανοίξετε καινούριο νήμα.
Last edited:
΄Χάσιμο χρόνου με τέτοιο τιμ που είχαμε σχηματίσει;;;
Σώπα σώπα... Κατάλαβα!!!
Αξίζει να κάνουμε όμως άλλη μια με παρόμοιο τιμ;; Εεεεεε;;
Αξίζει να κάνουμε όμως άλλη μια με παρόμοιο τιμ;; Εεεεεε;;
Υποκλινομαι Τσιου. Και δεν το λεω για το συγκεκριμενο βιβλίο, δεν το εχω διαβασει αλλωστε και δεν έχω γνώμη αλλα για το περιεχόμενο αυτού που λες.
:χεχ: (σταμάτα είμαι και ντροπιάρα). Κατάλαβα τι λες, πρόσφατα είχα μια συζήτηση με μία ψυχή γι'αυτούς που καμώνονται. Τον εαυτό τους κοροιδεύουν, όχι εμάς
Το καλύτερο βιβλίο για το 2016 ήταν η 'Υπνοβάτισσα Γη', του Μία Κούτο γιατί ήταν αυτό που με ταξίδεψε περισσότερο και μου δημιούργησε τα περισσότερα συναισθήματα. Ωστόσο, το βιβλίο που με εντυπωσίασε περισσότερο για τους λόγους που ανέφερα στο σχετικό νήμα ήταν το 'Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ', του Φώκνερ.
Αυτό που μου άρεσε λιγότερο ήταν το 'Ολα τα πτώματα έχουν ίδιο χρώμα', του Μπόρις Βιαν. Τοποθετημένο στις κακόφημες και περιθωριακές γειτονιές της Νέας Υόρκης, πραγματεύεται το θέμα του ρατσισμού και της φυλετικής ταυτότητας αλλά παρόλα αυτά δεν κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον. Ωστόσο, μου άρεσε αρκετά η μικρή ιστοριούλα με τίτλο 'Τα σκυλιά, ο πόθος και ο θάνατος', που συμπεριλαμβάνεται στο ίδιο βιβλίο. Ίσως διαβάσω και κάτι άλλο από Βιαν στο μέλλον.
Το βιβλίο που με απογοήτευσε περισσότερο γιατί περίμενα πολλά περισσότερα ήταν το 'Κίτρινο Βέλος', του Βίκτωρ Πελέβιν για τους παρακάτω λόγους που ειχα αναφέρει σε άλλο νήμα
Αυτό που μου άρεσε λιγότερο ήταν το 'Ολα τα πτώματα έχουν ίδιο χρώμα', του Μπόρις Βιαν. Τοποθετημένο στις κακόφημες και περιθωριακές γειτονιές της Νέας Υόρκης, πραγματεύεται το θέμα του ρατσισμού και της φυλετικής ταυτότητας αλλά παρόλα αυτά δεν κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον. Ωστόσο, μου άρεσε αρκετά η μικρή ιστοριούλα με τίτλο 'Τα σκυλιά, ο πόθος και ο θάνατος', που συμπεριλαμβάνεται στο ίδιο βιβλίο. Ίσως διαβάσω και κάτι άλλο από Βιαν στο μέλλον.
Το βιβλίο που με απογοήτευσε περισσότερο γιατί περίμενα πολλά περισσότερα ήταν το 'Κίτρινο Βέλος', του Βίκτωρ Πελέβιν για τους παρακάτω λόγους που ειχα αναφέρει σε άλλο νήμα