Άιρα Λέβιν (Ira Levin) : "Τα Παιδιά Από Τη Βραζιλία"

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Ίσως γνωρίζεις την ταινία με τον ελληνικό της τίτλο "Ανθρωποκυνηγητό σε δύο Ηπείρους".
 
Ναι, αν και δεν θυμάμαι τίποτα, σε βαθμό που δεν ξέρω αν στο κουρκούτι μου υπάρχει κάτι παραπάνω από τον τίτλο.
 
Παιδιά σας ευχαριστώ και πάλι όλους για τη συνεισφορά σας στο νήμα, ξεχωρίζει βέβαια η αγαπημένη μου Φαντίνα για τα καταπληκτικά της λόγια που με "σκλάβωσαν" ακόμη μία φορά!!!

Τώρα ορισμένες τελευταίες σκέψεις που έκανα με βάση και την παρούσα συζήτηση

Ο Λέβιν έγραψε πολλά βιβλία με στόχο την εμπορική επιτυχία. Ήθελε να περάσει ένα συγκεκριμένο μήνυμα μ'αυτό το έργο που είναι πολύ σημαντικό : " Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα ναζιστικά εγκλήματα γιατί αλλιώς θα τα ξαναζήσουμε". Όπως οι περισσότεροι συγγραφείς ήθελε και την καλλιτεχνική αναγνώριση. Επειδή όμως προσέβλεπε στις μαζικές πωλήσεις στο αμερικανικό κοινό, αποφάσισε να χρησιμοποιήσεις μεθόδους και τεχνικές οικείες σ'αυτό, όπως αγωνία και περιπέτεια, ώστε το μήνυμα να είναι πιο εύληπτο. Είναι επίτευγμα του πως τα κατάφερε με τέτοιο τρόπο που το βιβλίο να είναι μία ολοκληρωμένη δημιουργία χωρίς να χρειάζεται να το κατηγοριοποιήσουμε.

Είναι θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό το βιβλίο να διαβαστεί από νέους γιατί τα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έχουν ξεθωριάσει στη μνήμη και μεγαλύτερων. Ο Μένγκελε και άλλοι του ιδίου φυράματος δεν γίνεται να λησμονηθούν!!!. Δεν τους διαφημίζει ο Λέβιν, προσπαθεί να μας ξυπνήσει πως δεν ξεμπερδέψαμε ακόμη μαζί τους!!! Αν σκεφτούμε την άνοδο του νεοναζισμού στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, επιβάλλεται η γνώση κι η ενημέρωση!!

Τέλος, έχω την αίσθηση πως θα μπορούσαμε να δούμε μόνο την ανάλαφρη πλευρά, στην περίπτωση που πρωταγωνιστής δεν ήταν ο Μένγκελε και συγγραφέας ένας Εβραίος!!. Όταν συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις πάντα υπάρχουν βαθύτερα νοήματα σ'αυτά που διαβάζουμε.......
 
:μπράβο: Μπου για την παρουσίαση! Ο Λέβιν πλέον είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς!

εγώ θα την είχα κατατάξει στην κατηγορία ΕΦ ή και τρόμου ίσως...
Την ταινία δεν την έχω δει αλλά καταλαβαίνοντας για ποιον λόγο του βάζεις την ταμπέλα ΕΦ, θα συμφωνήσω. Έχει στοιχεία ΕΦ.

θα το πρότεινα ακόμα και για ανάγνωσμα παραλίας.
Ίσως ο Μπου που το έχει πιο πρόσφατο να διαφωνεί.
Εγώ που το έχω πρόσφατο-πριν λίγο το τελείωσα-συμφωνώ και διαφωνώ.
Συμφωνώ γιατί διαβάζεται γρήγορα και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον σε όλη την διάρκεια, σε σημείο που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου από την αγωνία. (αν είχα το κακό συνήθειο να τρώω τα νύχια μου, τα δάχτυλά μου αυτή τη στιγμή θα ήταν ματωμένα).
Διαφωνώ για τους ίδιους λόγους που ανέφερα. Γίνομαι που γίνομαι σαν αστακός, αν διάβαζα το συγκεκριμένο σε παραλία θα έφευγα αφυδατωμένη και με εγκαύματα δεύτερου βαθμού.
 
Συφωνώ με όσα είπε η Τσίου! Άλλωστε το βιβλίο το διαβάσαμε παρέα...:αγκαλιά:

Φυσικά και το βιβλίο έχει στοιχεία ΕΦ. Είχα ξανακάνει σχετικό σχόλιο, αλλά με τις "εργασίες" του Φάρου χάθηκε η ανάρτησή μου:))))
Η κλωνοποίηση είναι μια παλιά μέθοδος πολλαπλασιασμού, αλλά αυτό που περιγράφει ο Λέβιν είναι αδύνατο!!

Και μια παρατήρηση ακόμα...

Σ'αυτήν την περίπτωση θα χάρηκε οπωσδήποτε που ο καθηγητής Λίμπερμαν ( Liber Man = Ελεύθερος Άνθρωπος, όχι τυχαία ) είναι κατασκεύασμα του συγγραφέα..
Ο Δρ. Λίμπερμαν στο πρωτότυπο δεν γράφεται Liberman αλλά Lieberman.
Οπότε δεν έχει καμία σχέση με τον ελεύθερο άνθρωπο... Μια ελεύθερη μετάφραση από τα γερμανικά θα ήταν "αγαπητός άνθρωπος" ή όπως είχε προτείνει ο Φάρος "Δρ. Αγαπούλος"!!!:χαχα:
 
Μόλις το τελείωσα και βέβαια μου άρεσε πολύ - αλλά αυτό το ήξερα ήδη. Έχοντας δεί πριν πολλά χρόνια την καταπληκτική ,κατά τη γνώμη μου ταινία, ήταν σα να έκανα μια πιο λεπτομερειακή επανάληψη. Οι ήρωες στο μυαλό μου είχαν ήδη πρόσωπο.
Όπως η Ίζι το είδα και εγώ σαν ένα πολύ ωραίο θρίλερ, που σε βάζει σε σκέψεις για το που μπορούν να οδηγηθούν τα πράγματα από μερικούς παρανοϊκούς με τεχνογνωσία και χρήμα. Επίσης ήταν μια ευκαιρία να ψάξω και να διαβάσω για τον πρωταγωνιστή και τη δράση του - το κακό είναι πως η ζωή του ήταν πιο ευνοϊκή από την τύχη του στο βιβλίο - δεν υπάρχει λοιπόν θεία δίκη-αλλά αυτό το ξέραμε έτσι δεν είναι;
 
Μόλις το τελείωσα. Είναι το 2ο βιβλίο που διαβάζω από τον Λέβιν - το πρώτο ήταν οι γυναίκες του Στεπφορντ- και μου άρεσε και αυτό.
Γενικά μου αρέσουν τα alternative/speculative history, οπότε απλά το λάτρεψα.
Το βιβλίο γράφτηκε το 1976, οπότε συνδυάζει τα αισθήματα και την επιστήμη της εποχής. Ακόμα και το πεσιμιστικό τέλος είναι χαρακτηριστικό της εποχής. Το μυστικό πίσω από τις 94 δολοφονίες και το τέλος μου θύμισε λίγο την ταινία Revelation (2001).
 
Top