Βιβλιοφιλικά μ' αρέσει δεν μ' αρέσει

[Έλεν]

@Πεταλούδα βιβλίο με ένα μόνο κόμμα στην αρχή της πρότασης στην πρώτη σελίδα του βιβλίου και μια τελεία στο τέλος της πρότασης, που την βρίσκεις στο τέλος του βιβλίου: «Η τέχνη και ο τρόπος να προσεγγίσεις τον προϊστάμενο της υπηρεσίας σου για να του ζητήσεις αύξηση» του αγαπημένου μου -πλέον- Ζωρζ Περέκ.
Αφού όταν το κατάλαβα αγχώθηκα τι θα γίνει αν δεν το τελείωνα μονορουφηξιά, και πώς θα συνέχιζα την πρόταση την επόμενη μέρα!

 

[Έλλη Μ]

@Πεταλούδα βιβλίο με ένα μόνο κόμμα στην αρχή της πρότασης στην πρώτη σελίδα του βιβλίου και μια τελεία στο τέλος της πρότασης, που την βρίσκεις στο τέλος του βιβλίου: «Η τέχνη και ο τρόπος να προσεγγίσεις τον προϊστάμενο της υπηρεσίας σου για να του ζητήσεις αύξηση» του αγαπημένου μου -πλέον- Ζωρζ Περέκ.
Αφού όταν το κατάλαβα αγχώθηκα τι θα γίνει αν δεν το τελείωνα μονορουφηξιά, και πώς θα συνέχιζα την πρόταση την επόμενη μέρα!

Μιλάς για την Αυξηση; Εκδοσεις Υψιλον; Μτφσ Αχιλλέας Κυριακίδης; Γιατι δε θυμάμαι να εχει τετοια δομή.

 

[Έλεν]

@Έλλη Μ όχι αυτό δεν το έχω ακόμη.
Ο τίτλος είναι ακριβώς αυτός που παρέθεσα και πάνω: «Η τέχνη και ο τρόπος να προσεγγίσεις τον προϊστάμενο της υπηρεσίας σου για να του ζητήσεις αύξηση» (εκδόσεις Καστανιώτη, μτφ. Τόλια Τούλα).

​

 

[Τσίου]

Έχει παρατηρήσει κανείς αιμομικτικά vibes στην ελληνική λογοτεχνία; Κάθε φορά μου σκάει στα μούτρα, και με ξαφνιάζει, ενώ ξέρω τη λόξα των Ελλήνων συγγραφέων.
Είναι η ιδέα μου;
Δεν είναι η ιδέα μου και όντως οι Έλληνες συγγραφείς νιώθουν πως έχουν χρέος να παρουσιάσουν τη νοσηρότητα της ελληνικής οικογένειας; () (άλλη δικαιολογία δεν βρίσκω). Όπως και να 'χει, τις περισσότερες φορές αντιλαμβάνομαι πως τέτοια στοιχεία μπαίνουν για να φανεί το έργο τολμηρό, και δεν μου αρέσει.

 

[ΚρίτωνΓ]

Μ αρέσει (λατρεύω για την ακρίβεια) να διαβάζω το βιβλίο μου στη φυσική σκιά ενός αρμυρικιού ακούγοντας το κύμα και κάνοντας διάλειμμα να θαυμάσω το γαλάζιο του Αιγαίου και το ξανθό της άμμου.
Μου αρέσει να βλέπω το βιβλίο μου ελαφρώς ταλαιπωρημένο από την ανάγνωση στην παραλία - αέρας, υγρασία και άμμος στις κολλήσεις. Σαν καλοκαιρινό παράσημο.
Δεν μ' αρέσει όταν το μελτέμι μου παίρνει το σελιδοδείκτη και τον στέλνει ιπτάμενο σε άλλο νησί, μου μπερδεύει τις σελίδες, δεν με αφήνει να αφήσω το βιβλίο ανοιχτό σε μια σελίδα ούτε για ένα δέκτατο του δευτερολέπτου.

 

[Ειφφελ]

Μου αρέσει αυτός ο σελιδοδείκτης. Γιατί δεν τον έχουν όλα τα βιβλία;;;

 

[Τσίου]

Πριν κάνα μήνα σκεφτόμουν να ανοίξω νήμα για τα ζώα στη λογοτεχνία. Στην πορεία κατάλαβα πως αντιμετώπιζα πρόβλημα με τον τίτλο, και πως δεν θα μπορούσα να φτιάξω τέτοιο νήμα χωρίς να αποφύγω σποιλερ. Το άφησα. Μου αρέσει, όμως, η παρουσία τους στη λογοτεχνία, ακόμη και όταν ο ρόλος τους δεν είναι συμβολικός.

 

[Στιλλ ιλλ]

Δεν μου αρέσουν οι συγγραφείς που πλατειάζουν χωρίς λόγο. Στην κατηγορία αυτή ανήκει η Ντόνα Τάρτ. Στο δεύτερο βιβλίο της που διαβάζω, δεν με έχει κάνει να βαρεθώ ακριβώς αλλά σίγουρα η συντομία είναι αρετή. Κάποια σημεία τα έχω βρεί εξαίρετα και κάποια άλλα θα μπορούσαν να λείπουν ή να περιγράφονται αλλιώς.

Μου αρέσουν οι συγγραφείς που πλατειάζουν και δεν χορταίνεις. Αυτή κι αν είναι αρετή.

 

[Λένκοβιτς]

Δεν μου αρέσουν οι συγγραφείς που πλατειάζουν χωρίς λόγο. Στην κατηγορία αυτή ανήκει η Ντόνα Τάρτ.

'Ενα βιβλίο της έχω διαβάσει, την Καρδερίνα, και μετά από αυτό αποφάσισα να μην την ξαναδιαβάσω. Ατέλειωτες και ανούσιες λεπτομέρειες χωρίς κανένα λόγο, δεν το έχω ξανασυναντήσει αυτό σε βιβλίο.

 

[Νιικος]

Δε μου αρέσει όταν σε μη λογοτεχνικά βιβλία ο συγγραφέας επιλέγει να βάζει κάποιες λέξεις,χωρίς ιδιαίτερο λόγο,στα αγγλικά μέσα σε παρένεθεση

 

[Τσίου]

Δεν μου αρέσουν οι συγγραφείς που πλατειάζουν χωρίς λόγο. Στην κατηγορία αυτή ανήκει η Ντόνα Τάρτ.

'Ενα βιβλίο της έχω διαβάσει, την Καρδερίνα, και μετά από αυτό αποφάσισα να μην την ξαναδιαβάσω.

Ωχ. Και την είχα στο πρόγραμμα. Ευκαιρία να μικρύνει η λίστα.

 

[Στιλλ ιλλ]

Προτιμότερη η μυστική η ιστορία αν θες καποιο δικό της αλλα κι αυτο δεν το εχω ολοκληρώσει ακομα οπότε στο λέω με μία μικρή επιφύλαξη. Την καρδερίνα και γώ την βαρέθηκα μετά απο ένα σημείο ενώ το όλο κόνσεπτ είναι του γούστου μου.

 

[Χρυσόστομος]

Ωχ. Και την είχα στο πρόγραμμα. Ευκαιρία να μικρύνει η λίστα.

Χαχα...κι εγώ το ίδιο..από την δική μου λίστα έφυγε κιόλας..

 

[Τσίου]

Κι από τη δική μου, η ζωή είναι μικρή! Κρίμα όμως, γιατί είχα διαβάσει κάποια αποσπάσματα που ήταν δυνατά.

 

[Ασάρα]

Μου αρέσει όταν διαβάζοντας ένα ιστορικό μυθιστόρημα φαίνεται ο κόπος που έκανε ο συγγραφέας για να αναπαραστήσει την εποχή. Δεν μου αρέσει όταν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιοί χαρακτήρες σε ένα ιστορικό μυθιστόρημα είναι πραγματικοί και ποιοί φανταστικοί.

 

[Αζκχ]

Μου αρέσει να αγοράζω βιβλία και να τα διαβάζω πρώτη εγώ. Μετά δεν έχω πρόβλημα να δανείσω το βιβλίο.
Δεν μου αρέσει να τσακίζω τις σελίδες των βιβλίων. Ο σελιδοδείκτης είναι απαραίτητο αξεσουάρ.
Μου αρέσει να διαβάζω στα ΜΜΜ που κινούμαι αλλά και το μεσημέρι που η υπόλοιπη οικογένεια ξεκουράζεται. 'Οταν μεγαλώσει περισσότερο ο μικρός μου θα απολαμβάνω το διάβασμα και στην παραλία. Για την ώρα είναι απαγορευτικό...

 

[Ασάρα]

Εμένα πάλι μου αρέσει να διαβάζω στα ΜΜΜ υπό προϋποθέσεις-δηλαδή να μην είναι ασφυκτικά γεμάτα και να μην κάνουν πολύ θόρυβο οι συνεπιβάτες, διαφορετικά είναι βάσανο...

Μου αρέσει όταν οι συγγραφείς παραθέτουν στο τέλος των διηγημάτων μια παράγραφο που εξηγούν τί τους ενέπνευσε να γράψουν μια συγκεκριμένη ιστοριά, το κάνει ο Κινγκ στην συλλογή διηγημάτων που διαβάζω και είναι υπέροχο.

 

[Έλλη Μ]

Ασαρα, κι εγω το απολαμβανω αυτο και παντα επελεγα την πιο μακρινη διαδρομη ή το πιο αργο μεσο. Έχει τυχει, διαβαζοντας ή χαζευοντας cd, να καταληξω στο αμαξοστασιο του μετρο, μονη μου σε αδειο, σκοτεινο βαγονι και να αναρωτιεμαι τι συνεβη στο χωροχρονικο συνεχες: μην ειναι οι καμποι; μην ειναι τα ψηλα βουνα;

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Έχασα δυο τρεις στάσεις κάποτε διαβάζοντας ένα βιβλίο(ποιήματα των Γάλλων τροβαδούρων νομίζω) και μετά το έριξα στον ποδαρόδρομο. Συμπέρασμα, το διάβασμα κάνει καλό και στη φυσική κατάσταση.

 

[Ειφφελ]

Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν μα καλά.. Δεν ακούνε τα ηχεία που λένε τις στάσεις;; Η δεύτερη σκέψη ήταν ότι και εγώ μια μέρα που ήθελα να πάω Κιάτο για επίσκεψη σε ένα φίλο. Αποφασίζω να πάω με τον προαστιακό για να έχω χρόνο μόνος να διαβάσω. Όταν σήκωσα το κεφάλι μου ήμουν κοντά στη Χαλκίδα. Επρεπε να αλλάξω βαγόνι κάπου στην διαδρομή και ούτε που κατάλαβα τίποτα. Η τρίτη σκέψη μου είναι ότι την έχω πάθει και στο αεροδρόμιο, άλλαξε gate η πτήση και το πήρα χαμπάρι λίγο πριν την ώρα της πτήσης που είδα το ρολόι μου και άρχισα να ετοιμάζομαι παίρνοντας χαμπάρι ότι ήμουν μόνος μου στο λάθος Gate. Εκεί να δεις sprint. Κάπου εκεί αποφάσισα όταν είμαι μόνος σε τέτοιου είδους χώρους, να διαβάζω τουλάχιστον χωρίς μουσική