Παρακαλω μη σας τρομαζει το μεγεθος. Θελω πολυ να το διαβασετε αυτο και να μου πειτε τις αποψεις σας. Εν αναγκη διαβαστε το σε αποσπασματα!! Ευχαριστω! 
Οπως αναφέρω πολλές φορές σε συζητήσεις, είχα σημαντικά μαθησιακά προβλήματα. Εκτός απο την έλλειψη ενδιαφέροντος με ταλαιπωρούσε πολλές φορές η γλώσσα με την οποία ήταν γραμμένα τα σχολικά βιβλία.
Δεν ξέρω αν ήμουν εξαίρεση ή κανόνας. Δεν ξέρω τι ποσοστό αντιπροσώπευα, ούτε τί έκαναν και πώς τα κατάφερναν τα άλλα παιδιά. Ούτε ξέρω αν τα καταλάβαιναν ή αν τα μάθαιναν παπαγαλία. Αυτό που ξέρω είναι οτι κυκλοφορούσαν πάρα πολλά βοηθήματα απο διάφορες εκδόσεις (Πατάκης, Gutenberg κλπ) τα οποία μόνο και μόνο περιλάμβαναν περιλήψεις ή το ίδιο το κείμενο του σχολικού βιβλίου με πιο απλή γλώσσα. Αν δεν ειχα βοηθηματα, οι γονεις μου προσπαθουσαν να γραψουν προχειρα μια περιληψη, κατι που δυσκολευε και τους ιδιους. Δεν ηταν λιγα τα βρισιδια και σχολια που ακουγα για τους συντακτες των βιβλιων, για την απαράδεκτη γλώσσα τους, τοσο απο τους γονεις μου και απο αλλους φιλους τους (συνηθως μορφωμενους) που μας επισκεπτονταν στο σπιτι και καμια φορα προσπαθουσαν να με βοηθησουν.
Αυτό απο μόνο του σημαίνει οτι δεν ημουν εγω το προβλημμα, αλλα όντως υπήρχε κάποιο αντικειμενικό πρόβλημα.
Να σημειώσω οτι (απο όσο βλέπω τον εαυτό μου τώρα) ήμουν (είμαι) ιδιαίτερο παιδί με υπερανεπτυγμένη φαντασία και τεράστιο πρόβλημα συγκέντρωσης. Μια άγνωστη λέξη, ή κάτι που καταστρέφει τη ροή του λόγου ήταν αρκετό να με κάνει να χαθώ και να ξεχαστώ εντελώς. Κάποια απο τα προβλήματα του διαβάσματος θα μπορούσαν να είχαν λυθεί στην παράδοση, το θέμα είναι όμως οτι δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στην παράδοση. Μια άλλη ιδιαιτερότητά μου ήταν οτι ήμουν τελείως αδιάφορος σε βιβλία και λογοτεχνία, οπότε είχα λιγότερο ανεπτυγμένη λεκτική αντίληψη και γλώσσα απο πολλά άλλα (δεν ξερω ποσοστο) παιδιά.
Θα προσπαθήσω να μιλήσω για τα προβλήματα που δημιουργούσανε τα σχολικά βιβλία σε μένα, όπως θυμάμαι τον τρόπο που σκεφτόμουν τότε.
Σήμερα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο Λουκιανού Εκλογές της 1ης Γυμνασίου και διάβασα λίγο απο την εισαγωγή, και αμέσως καταλαβαίνω το "πρόβλημα" (προσωπικό ή αντικειμενικό, δεν ξέρω). Είναι γραμμένη μάλλον απο ακαδημαϊκούς, όχι απο εκπαιδευτικούς, απο άτομα τα οποία έχουν τεράστια απόσταση και απο την παιδική ηλικία αλλά και απο τον ανάλογο τρόπο σκέψης. Αγνοούν οτι πολλές λέξεις είναι άγνωστες στο παιδί, οτι είναι αδιάφορες και άτοπες, ενώ πολλές απο αυτές είναι "φορτισμένες" με διαφορετικό νόημα λόγω της περιορισμένης εμπειρίας του παιδιού. Είναι σε μια γλώσσα σχεδόν λόγια, και το μόνο διδακτικό που έχει είναι οτι φαίνεται πως απευθύνεται σε έναν πανάσχετο.
Ορίστε μερικά παραδείγματα
Στον παιδικό μου μικρόκοσμο, οι "Αρχαίοι Έλληνες" ήταν η Έλληνες προ Χριστού, και οι πιο διάσημοι ήταν ο Όμηρος, ο Σωκράτης και σια. Αν ήθελε να μας πει οτι ο Λουκιανός ανηκε σε αλλη εποχη (έζησε σε μΧ) μπορούσε να το πει πολύ πιο απλά. Αν μου έλεγε οτι ο Λουκιανός γεννήθηκε μΧ, ηταν αρκετο για να σχηματίσω σε εικόνα την απόσταση που τον χώριζε απο τους άλλους πιο διάσημους αρχαιους.
Α ναι!!!! Για τον παιδικό μου μικρόκοσμο, η "γραμματεία" είναι το γραφείο του σχολείου, και "πνευματικό κέντρο" είναι ένας σύλλογος με επιστήμονες που κάνουν εκδηλώσεις και ομιλίες. Στο παραπάνω κείμενο, η επιλογή των λέξεων (αν και σωστες) ήταν εντελώς ατυχής και με έχανε εντελώς.
Δεν ξέρω τί είχαν στο μυαλό τους!! Τέτοιες απαριθμήσεις πρέπει να γράφονται όσο πιο ευκολοδιάβαστα οπτικά γίνεται! Με λίστες, μπουλετάκια, κατηγορίες και υποκατηγορίες!!!! Πως γινεται οι συντακτες των βιβλιων να γραφουν αντιθετα με τους κανονες καλης γραφης που μαθαιναμε στην Εκθεση;;;;;;;
Η τελευταία πρόταση "της οποίας τα κύρια χαρακτηριστικά τα βρίσκουμε στους συγγραφείς των αυτοκρατορικών χρόνων" είναι εντελώς περιττή και άσχετη με αυτό που θέλει να πει. Προϋποθέτει οτι ο αναγνώστης ξέρει περίπου τί είναι τα αυτοκρατορικά χρόνια και γιατί λέγονται έτσι. Μόλις θα διάβαζα αυτή τη φράση, θα αναρωτιόμουν τι ειναι αυτα τα αυτοκρατορικά χρόνια, γιατί λέγονται έτσι, για ποιον και ποιους αυτοκράτορες (έλληνες; ρωμαίους; κινεζους; ήταν καλοί ή κακοί; ) και αν αυτα τα χρόνια ήταν εντός κάποιας περιόδου που αναφέρθηκε ή αν είναι καινουργια πληροφορία. Με άλλα λόγια, έγινε σύννεφο το διάβασμα ;)
"Ο Λουκιανός μαλλον πέθανε μετά το 180"
(που παρεπιπτωντως ηταν μια σημαντική και γνωστή χρόνια, στην οποία μάλιστα πέθανε και ο πασίγνωστος λόγιος (???) αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος. Ήταν τόσο σημαντικός (αν και δεν τον ξερεις ακομα) που τον αναφέρει και ο Λουκιανός σε ένα έργο του)
Επίσης το "λόγιος αυτοκράτορας", πέρα του οτι δεν ήξερα τι σημαίνει λόγιος, είναι άλλη μια παράταιρη φράση που δεν έχει καμία σχέση με το μάθημα. Το αν ήταν λόγιος ο κυρ Μάρκος (που εχει ιδιο ονομα με ενα θειο μου) δεν αφορά καθόλου το Λουκιανό και το θάνατό του και ήταν αρκετό να χάσω τον ειρμό μου και να αρχίσω να "πετάω" παλι.
Δηλαδή σε μενα έφτανε μια πληροφορία η οποία δεν είχε καμία σχεση με το θάνατο του Λουκιανού και τη λογική τοποθετησής του μιας και υπερτερουσε ο κυρ Μάρκος.
Α, και το πιο σημαντικό: στον παιδικό μου μικρόκοσμο το "κλασικό" σημαίνει "κλασική μουσική" οποτε ηταν μια έννοια που δεν κολαγε καθολου με το υφος και τη γλωσσα κάποιου κυριου. Οποτε αρχιζω να φανταζομαι τον κυριο Λουκιανο με περουκες, δαντελες, πιετες κλπ στυλ Λουδοβικου ΙΔ'.
Συνοψίζω: Δεν ξερω πως τα καταφερνε η Λορενα (που τη θαυμαζω) και αλλα παιδια που βλεπουν το μαθημα σαν παραμυθι, αλλα για μενα τα βιβλια ειναι γραμμενα απο παππούδες που έχουν ξεχάσει ή δεν εχουν ιδεα για τον τροπο σκεψης ενος παιδιου σαν εμένα. Αδυνατούν να λάβουν υπόψη τις εικόνες που έχει σχηματίσει απο το μικρόκοσμό του, αδυνατουν να καταλαβουν οτι οι εγκυκλοπαιδικες παραπλευρες πληροφοριες (οπως αν ηταν λογιος ο Μαρκος Αυρηλιος) δεν τα αφορουν και ουτε μενουν, και αδυνατούν να γράψουν με "υφος απλό, στρωτό" όπως του Λουκιανού. Για καποιο ιδιαιτερο και πολυ σωστο λογο οι παιδικες εγκυκλοπαιδειες και τα εξωσχολικα βιβλια ειναι γραμμενα με εντελως διαφορετικο τροπο. Ισως οι ακαδημαϊκοι συντακτες των σχολικων βιβλιων θα επρεπε να τα παρουν ως προτυπα; Αλλα ναι, ξεχασα, τα εξωσχολικα βιβλια ειναι συνηθως μεταφρασεις απο ξενες εκδοσεις
Ενα παιδι δεν εχει πολλα σημεια αναφορας, περα απο τα βασικα που εμαθε απο το δημοτικο και απο εξωσχολικα βιβλια και εγκυκλοπαιδειες. Τα σημεια αναφορας τα χρειαζεται για να καταλαβει αυτα που διαβαζει και να καταφερει να τα αποστηθισει, οχι να του δημιουργηθουν καινουργια για να αποστηθισει και αυτα. Να μου τοποθετεις το Λουκιανο σε σχεση με το Σωκρατη το καταλαβαινα, αλλα με τον Πλουταρχο που δεν τον ειχα ξανακουσει, ηταν εντελως αστοχο. Και ναι, την επομενη χρονια εμαθα ποιος ειναι ο Πλουταρχος. Αλλα πιστεψτε με, ουτε καν θυμομουν οτι την προηγουμενη χρονια τον ειχα ξανασυναντησει ως συγχρονο του Λουκιανου
Το θεμα ειναι οτι το παιδι που θυμοταν οτι ο κυρ Μαρκος ηταν λογιος, θα επαιρνε καλυτερο βαθμο, θα ηταν πιο "καλος μαθητης" και πιο "εξυπνο παιδακι"
ΥΓ. Στη δευτερα γυμνασιου πιστευα οτι η "Αρχαια Ελληνικη Γραμματεια" που γραφαμε πανω στα διαγωνισματα ηταν ενα γραφειο ή επιτροπή φιλολόγων στο σχολείο ή στο Υπουργείο και βαθμολογούσανε τα γραπτά. Για κάποιο μυστήριο και άγνωστο λόγο, φαινεται είχαν περισσότερη βαρύτητα απο τα άλλα μαθήματα.
Και δε φταίω εγώ γι' αυτή τη λάθος φαντασίωση
Οπως αναφέρω πολλές φορές σε συζητήσεις, είχα σημαντικά μαθησιακά προβλήματα. Εκτός απο την έλλειψη ενδιαφέροντος με ταλαιπωρούσε πολλές φορές η γλώσσα με την οποία ήταν γραμμένα τα σχολικά βιβλία.
Δεν ξέρω αν ήμουν εξαίρεση ή κανόνας. Δεν ξέρω τι ποσοστό αντιπροσώπευα, ούτε τί έκαναν και πώς τα κατάφερναν τα άλλα παιδιά. Ούτε ξέρω αν τα καταλάβαιναν ή αν τα μάθαιναν παπαγαλία. Αυτό που ξέρω είναι οτι κυκλοφορούσαν πάρα πολλά βοηθήματα απο διάφορες εκδόσεις (Πατάκης, Gutenberg κλπ) τα οποία μόνο και μόνο περιλάμβαναν περιλήψεις ή το ίδιο το κείμενο του σχολικού βιβλίου με πιο απλή γλώσσα. Αν δεν ειχα βοηθηματα, οι γονεις μου προσπαθουσαν να γραψουν προχειρα μια περιληψη, κατι που δυσκολευε και τους ιδιους. Δεν ηταν λιγα τα βρισιδια και σχολια που ακουγα για τους συντακτες των βιβλιων, για την απαράδεκτη γλώσσα τους, τοσο απο τους γονεις μου και απο αλλους φιλους τους (συνηθως μορφωμενους) που μας επισκεπτονταν στο σπιτι και καμια φορα προσπαθουσαν να με βοηθησουν.
Αυτό απο μόνο του σημαίνει οτι δεν ημουν εγω το προβλημμα, αλλα όντως υπήρχε κάποιο αντικειμενικό πρόβλημα.
Να σημειώσω οτι (απο όσο βλέπω τον εαυτό μου τώρα) ήμουν (είμαι) ιδιαίτερο παιδί με υπερανεπτυγμένη φαντασία και τεράστιο πρόβλημα συγκέντρωσης. Μια άγνωστη λέξη, ή κάτι που καταστρέφει τη ροή του λόγου ήταν αρκετό να με κάνει να χαθώ και να ξεχαστώ εντελώς. Κάποια απο τα προβλήματα του διαβάσματος θα μπορούσαν να είχαν λυθεί στην παράδοση, το θέμα είναι όμως οτι δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στην παράδοση. Μια άλλη ιδιαιτερότητά μου ήταν οτι ήμουν τελείως αδιάφορος σε βιβλία και λογοτεχνία, οπότε είχα λιγότερο ανεπτυγμένη λεκτική αντίληψη και γλώσσα απο πολλά άλλα (δεν ξερω ποσοστο) παιδιά.
Θα προσπαθήσω να μιλήσω για τα προβλήματα που δημιουργούσανε τα σχολικά βιβλία σε μένα, όπως θυμάμαι τον τρόπο που σκεφτόμουν τότε.
Σήμερα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο Λουκιανού Εκλογές της 1ης Γυμνασίου και διάβασα λίγο απο την εισαγωγή, και αμέσως καταλαβαίνω το "πρόβλημα" (προσωπικό ή αντικειμενικό, δεν ξέρω). Είναι γραμμένη μάλλον απο ακαδημαϊκούς, όχι απο εκπαιδευτικούς, απο άτομα τα οποία έχουν τεράστια απόσταση και απο την παιδική ηλικία αλλά και απο τον ανάλογο τρόπο σκέψης. Αγνοούν οτι πολλές λέξεις είναι άγνωστες στο παιδί, οτι είναι αδιάφορες και άτοπες, ενώ πολλές απο αυτές είναι "φορτισμένες" με διαφορετικό νόημα λόγω της περιορισμένης εμπειρίας του παιδιού. Είναι σε μια γλώσσα σχεδόν λόγια, και το μόνο διδακτικό που έχει είναι οτι φαίνεται πως απευθύνεται σε έναν πανάσχετο.
Ορίστε μερικά παραδείγματα
Αυτή η παράγραφος πολύ σωστά προσπαθεί να ξεκαθαρίσει μια γνωστη παρεξηγηση: καμια φορα τσουβαλιάζουμε όλους τους "Αρχαίους Έλληνες" απο κάθε εποχή και πολιτισμό, αγνοώντας την ποικιλότητα. Πόσο απλά το λέει όμως αυτό; Με πολλες αχρηστες λέξεις και πληροφορίες!!!!
Στον παιδικό μου μικρόκοσμο, οι "Αρχαίοι Έλληνες" ήταν η Έλληνες προ Χριστού, και οι πιο διάσημοι ήταν ο Όμηρος, ο Σωκράτης και σια. Αν ήθελε να μας πει οτι ο Λουκιανός ανηκε σε αλλη εποχη (έζησε σε μΧ) μπορούσε να το πει πολύ πιο απλά. Αν μου έλεγε οτι ο Λουκιανός γεννήθηκε μΧ, ηταν αρκετο για να σχηματίσω σε εικόνα την απόσταση που τον χώριζε απο τους άλλους πιο διάσημους αρχαιους.
Α ναι!!!! Για τον παιδικό μου μικρόκοσμο, η "γραμματεία" είναι το γραφείο του σχολείου, και "πνευματικό κέντρο" είναι ένας σύλλογος με επιστήμονες που κάνουν εκδηλώσεις και ομιλίες. Στο παραπάνω κείμενο, η επιλογή των λέξεων (αν και σωστες) ήταν εντελώς ατυχής και με έχανε εντελώς.
Αυτή είναι μια πολύ χρησιμη παράγραφος, την οποία όμως ακόμα και σήμερα πρέπει να διαβάσω 3 φορές για να εμπεδώσω: γιατί είναι μια παράγραφος που συνδυάζει προτάσεις, περιγραφές, παρενθέσεις, παραδειγματα και χρονολογικές περιόδους, όλα σε μια πρόταση χωρισμένα μόνο με κόμμα!!
Δεν ξέρω τί είχαν στο μυαλό τους!! Τέτοιες απαριθμήσεις πρέπει να γράφονται όσο πιο ευκολοδιάβαστα οπτικά γίνεται! Με λίστες, μπουλετάκια, κατηγορίες και υποκατηγορίες!!!! Πως γινεται οι συντακτες των βιβλιων να γραφουν αντιθετα με τους κανονες καλης γραφης που μαθαιναμε στην Εκθεση;;;;;;;
Η τελευταία πρόταση "της οποίας τα κύρια χαρακτηριστικά τα βρίσκουμε στους συγγραφείς των αυτοκρατορικών χρόνων" είναι εντελώς περιττή και άσχετη με αυτό που θέλει να πει. Προϋποθέτει οτι ο αναγνώστης ξέρει περίπου τί είναι τα αυτοκρατορικά χρόνια και γιατί λέγονται έτσι. Μόλις θα διάβαζα αυτή τη φράση, θα αναρωτιόμουν τι ειναι αυτα τα αυτοκρατορικά χρόνια, γιατί λέγονται έτσι, για ποιον και ποιους αυτοκράτορες (έλληνες; ρωμαίους; κινεζους; ήταν καλοί ή κακοί; ) και αν αυτα τα χρόνια ήταν εντός κάποιας περιόδου που αναφέρθηκε ή αν είναι καινουργια πληροφορία. Με άλλα λόγια, έγινε σύννεφο το διάβασμα ;)
Η παραπανω πρόταση προσπαθεί να εντοπίσει χρονικά το θάνατο του μυστήριου κυρίου Λουκιανού ακολουθωντας μια πολυ λογικη επαγωγικη σκεψη: Αφου ο Λουκιανος αναφερει το θανατο του Μαρκου Αυρηλιου (180), ο ιδιος πεθανε πιο μετα. Τι πιο απλο!!! Τότε όμως αν διάβαζα έτσι οπως ειναι γραμμένες αυτες οι δυο προτασεις, δε θα μπορούσα να τις συνδυάσω. Το νόημα που θα έβγαζα θα ήταν το εξής.
"Ο Λουκιανός μαλλον πέθανε μετά το 180"
(που παρεπιπτωντως ηταν μια σημαντική και γνωστή χρόνια, στην οποία μάλιστα πέθανε και ο πασίγνωστος λόγιος (???) αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος. Ήταν τόσο σημαντικός (αν και δεν τον ξερεις ακομα) που τον αναφέρει και ο Λουκιανός σε ένα έργο του)
Επίσης το "λόγιος αυτοκράτορας", πέρα του οτι δεν ήξερα τι σημαίνει λόγιος, είναι άλλη μια παράταιρη φράση που δεν έχει καμία σχέση με το μάθημα. Το αν ήταν λόγιος ο κυρ Μάρκος (που εχει ιδιο ονομα με ενα θειο μου) δεν αφορά καθόλου το Λουκιανό και το θάνατό του και ήταν αρκετό να χάσω τον ειρμό μου και να αρχίσω να "πετάω" παλι.
Δηλαδή σε μενα έφτανε μια πληροφορία η οποία δεν είχε καμία σχεση με το θάνατο του Λουκιανού και τη λογική τοποθετησής του μιας και υπερτερουσε ο κυρ Μάρκος.
Να μια φράση που αναγκαστικα την μαθαινεις παπαγαλία. Δεν ειχα καμια δυνατότα να ξερω ποτε μια γλωσσα ειναι κομψη και ποτε όχι, ούτε πότε έχει δύναμη. Επίσης δεν ειχα καμια γνώση οτι ενα ύφος θα μπορουσε να ειναι απλό, στρωτό και "σχεδον κλασσικό" ουτε μπορω να φανταστω σε τι διαφερει το στρωτο υφος απο το μη στρωτο υφος.
Α, και το πιο σημαντικό: στον παιδικό μου μικρόκοσμο το "κλασικό" σημαίνει "κλασική μουσική" οποτε ηταν μια έννοια που δεν κολαγε καθολου με το υφος και τη γλωσσα κάποιου κυριου. Οποτε αρχιζω να φανταζομαι τον κυριο Λουκιανο με περουκες, δαντελες, πιετες κλπ στυλ Λουδοβικου ΙΔ'.
Συνοψίζω: Δεν ξερω πως τα καταφερνε η Λορενα (που τη θαυμαζω) και αλλα παιδια που βλεπουν το μαθημα σαν παραμυθι, αλλα για μενα τα βιβλια ειναι γραμμενα απο παππούδες που έχουν ξεχάσει ή δεν εχουν ιδεα για τον τροπο σκεψης ενος παιδιου σαν εμένα. Αδυνατούν να λάβουν υπόψη τις εικόνες που έχει σχηματίσει απο το μικρόκοσμό του, αδυνατουν να καταλαβουν οτι οι εγκυκλοπαιδικες παραπλευρες πληροφοριες (οπως αν ηταν λογιος ο Μαρκος Αυρηλιος) δεν τα αφορουν και ουτε μενουν, και αδυνατούν να γράψουν με "υφος απλό, στρωτό" όπως του Λουκιανού. Για καποιο ιδιαιτερο και πολυ σωστο λογο οι παιδικες εγκυκλοπαιδειες και τα εξωσχολικα βιβλια ειναι γραμμενα με εντελως διαφορετικο τροπο. Ισως οι ακαδημαϊκοι συντακτες των σχολικων βιβλιων θα επρεπε να τα παρουν ως προτυπα; Αλλα ναι, ξεχασα, τα εξωσχολικα βιβλια ειναι συνηθως μεταφρασεις απο ξενες εκδοσεις
Ενα παιδι δεν εχει πολλα σημεια αναφορας, περα απο τα βασικα που εμαθε απο το δημοτικο και απο εξωσχολικα βιβλια και εγκυκλοπαιδειες. Τα σημεια αναφορας τα χρειαζεται για να καταλαβει αυτα που διαβαζει και να καταφερει να τα αποστηθισει, οχι να του δημιουργηθουν καινουργια για να αποστηθισει και αυτα. Να μου τοποθετεις το Λουκιανο σε σχεση με το Σωκρατη το καταλαβαινα, αλλα με τον Πλουταρχο που δεν τον ειχα ξανακουσει, ηταν εντελως αστοχο. Και ναι, την επομενη χρονια εμαθα ποιος ειναι ο Πλουταρχος. Αλλα πιστεψτε με, ουτε καν θυμομουν οτι την προηγουμενη χρονια τον ειχα ξανασυναντησει ως συγχρονο του Λουκιανου
Το θεμα ειναι οτι το παιδι που θυμοταν οτι ο κυρ Μαρκος ηταν λογιος, θα επαιρνε καλυτερο βαθμο, θα ηταν πιο "καλος μαθητης" και πιο "εξυπνο παιδακι"
ΥΓ. Στη δευτερα γυμνασιου πιστευα οτι η "Αρχαια Ελληνικη Γραμματεια" που γραφαμε πανω στα διαγωνισματα ηταν ενα γραφειο ή επιτροπή φιλολόγων στο σχολείο ή στο Υπουργείο και βαθμολογούσανε τα γραπτά. Για κάποιο μυστήριο και άγνωστο λόγο, φαινεται είχαν περισσότερη βαρύτητα απο τα άλλα μαθήματα.
Και δε φταίω εγώ γι' αυτή τη λάθος φαντασίωση
Last edited:
) μπορείς να κατανοήσεις, αν είναι γραμμένα με σχεδιαγράμματα και με πιο απλό τρόπο.
