Όπως τα λέει η Ιωάννα
Διάβασε ένα αγαπημένο μου βιβλίο — 4 (Οκτ 2014)
- Thread starter Ίζι
- Start date
Ξεκινάω κι εγώ με το βιβλίο από το ταίρι μου την Μεταλλαγμένη!!!
Ο Σωσίας του Ντοστογιέφσκι!! Λίγο περίεργο στην αρχή αλλά πιστεύω θα μου αρέσει!!!
Ο Σωσίας του Ντοστογιέφσκι!! Λίγο περίεργο στην αρχή αλλά πιστεύω θα μου αρέσει!!!
Επιτέλους γιατί είχα αρχίσει να το παίρνω προσωπικά που δεν είχες ακόμα ξεκινήσει να διαβάζεις κανένα
Περιμένω εντυπώσεις στο νήμα της παρουσίασης του βιβλίου!
Ήρθα πάλι κι εγώ...! Τελείωσα το βιβλίο Λογική κι ευαισθησία κι ήρθα να σχολιάσω για αυτό και μετά θα πάω και στο νήμα του.
Με δυσκόλεψε λίγο, παραδέχομαι, αλλά τελικά μου άρεσε. Βλέπετε, συνήθως διαβάζω βιβλία με πιο συναρπαστικές υποθέσεις(αυτό έγινε συναρπαστικό, με συνεχή ακολουθία γεγονότων από τη μέση και μετά) και η υπερβολική φορές-φορές μετριοπάθεια και λογική του βιβλίου λίγο με εμπόδιζε να το διαβάσω πολύ αφοσιωμένα.
Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του βιβλίου είναι οι χαρακτήρες του και η λεπτή ειρωνία που διατρέχει την υπόθεση. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι τόσο πετυχημένη που εύκολα μπορείς να "ακούσεις" κάθε χαρακτήρα να μιλάει με διαφορετικό τόνο και χροιά φωνής, όπως θα μιλούσε και στην πραγματικότητα διαφορετικά μια φλύαρη και κουτσομπόλα μεσήλιξ-ηλικιωμένη από μια ψηλομύτα αριστοκράτισσα, μια καλλιεργημένη νεαρή ή έναν κύριο καλοσυνάτο και φίλο των διασκεδάσεων.
Επίσης, η υπόθεση μπορεί να αφορά τα παντρολογήματα, αλλά οι αντιδράσεις των δύο νεαρών δεσποινίδων-πρωταγωνιστριών αλλά και οι χαρακτηρισμοί των άλλων πρωσώπων και πολλές συζητήσεις έχω την αίσθηση ότι συνοδεύονται από κάποια ειρωνία, η οποία μου φαίνεται ότι αφορά την αμφισβήτηση των καθιερωμένων μέσω της αποδοχής τους. Αυτή η αμφισβήτηση μου φαίνεται ότι είναι ιδιαιέτερα έντονη στο τέλος, παρόλο που ο καθένας και η κάθεμια βρίσκει το ταίρι του/της.
Με δυσκόλεψε λίγο, παραδέχομαι, αλλά τελικά μου άρεσε. Βλέπετε, συνήθως διαβάζω βιβλία με πιο συναρπαστικές υποθέσεις(αυτό έγινε συναρπαστικό, με συνεχή ακολουθία γεγονότων από τη μέση και μετά) και η υπερβολική φορές-φορές μετριοπάθεια και λογική του βιβλίου λίγο με εμπόδιζε να το διαβάσω πολύ αφοσιωμένα.
Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του βιβλίου είναι οι χαρακτήρες του και η λεπτή ειρωνία που διατρέχει την υπόθεση. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι τόσο πετυχημένη που εύκολα μπορείς να "ακούσεις" κάθε χαρακτήρα να μιλάει με διαφορετικό τόνο και χροιά φωνής, όπως θα μιλούσε και στην πραγματικότητα διαφορετικά μια φλύαρη και κουτσομπόλα μεσήλιξ-ηλικιωμένη από μια ψηλομύτα αριστοκράτισσα, μια καλλιεργημένη νεαρή ή έναν κύριο καλοσυνάτο και φίλο των διασκεδάσεων.
Επίσης, η υπόθεση μπορεί να αφορά τα παντρολογήματα, αλλά οι αντιδράσεις των δύο νεαρών δεσποινίδων-πρωταγωνιστριών αλλά και οι χαρακτηρισμοί των άλλων πρωσώπων και πολλές συζητήσεις έχω την αίσθηση ότι συνοδεύονται από κάποια ειρωνία, η οποία μου φαίνεται ότι αφορά την αμφισβήτηση των καθιερωμένων μέσω της αποδοχής τους. Αυτή η αμφισβήτηση μου φαίνεται ότι είναι ιδιαιέτερα έντονη στο τέλος, παρόλο που ο καθένας και η κάθεμια βρίσκει το ταίρι του/της.
Γεια σου Βάγγυ συγνώμη δεν το είχα δει νωρίτερα. Εγώ το διάβασα από νεφέλη και μου άρεσε πολύ, αλλά και από καστανιώτη έχω ακούσει καλά σχόλια.
@Πολύνιους
Επιτέλους τα κατάφερα να τελειώσω το "Ηλεκτρικό πρόβατο"
Σε ευχαριστώ που μου έδωσες το έναυσμα να διαβάσω P.Dick, μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα πολύ
Γενικά η γραφή δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο όμως η πλούσια φαντασία του συγγραφέα όπως και η πλοκή του βιβλίου ήταν έξοχη...
Κρατάω τις σκηνές στην όπερα (από εκεί και έπειτα μου τράβηξε περισσότερο το ενδιαφέρον),τις καταδιώξεις, την αγορά της γίδας και το τελευταίο κεφάλαιο περί Μερσερισμού το οποίο χρειάστηκε να διαβάσω 1-2 φορές ακόμα για να μπω στο κλίμα
Σήμερα είδα και την ταινία ή οποία δεν με ενθουσίασε, ήταν τελείως διαφορετική από το βιβλίο και απορώ γιατί ξέφυγε τόσο το σενάριο...
Πολύ καλή η επιλογή σου εν κατακλείδι, αναμένω τις εντυπώσεις σου απο την πιανίστρια
Επιτέλους τα κατάφερα να τελειώσω το "Ηλεκτρικό πρόβατο"
Σε ευχαριστώ που μου έδωσες το έναυσμα να διαβάσω P.Dick, μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα πολύ
Γενικά η γραφή δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο όμως η πλούσια φαντασία του συγγραφέα όπως και η πλοκή του βιβλίου ήταν έξοχη...
Κρατάω τις σκηνές στην όπερα (από εκεί και έπειτα μου τράβηξε περισσότερο το ενδιαφέρον),τις καταδιώξεις, την αγορά της γίδας και το τελευταίο κεφάλαιο περί Μερσερισμού το οποίο χρειάστηκε να διαβάσω 1-2 φορές ακόμα για να μπω στο κλίμα
Σήμερα είδα και την ταινία ή οποία δεν με ενθουσίασε, ήταν τελείως διαφορετική από το βιβλίο και απορώ γιατί ξέφυγε τόσο το σενάριο...
Πολύ καλή η επιλογή σου εν κατακλείδι, αναμένω τις εντυπώσεις σου απο την πιανίστρια
Είναι κανένας μήνας που διάβασα ένα από τα βιβλία που μου πρότεινε η Βάγγυ, το Η αγάπη άργησε μια μέρα (κι εγώ άργησα 30 μέρες να το σχολιάσω). Γενικά το βρήκα πολύ ευκολοδιάβαστο και θέτει πολλά ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με την θέση της γυναίκας σε μια ανδροκρατούμενη/παραδοσιακή κοινωνία αλλά και την φύση του έρωτα σε μια τέτοια κοινωνία. Θεωρώ όμως ότι ενώ το πρώτο 75% του βιβλίου ήταν πολύ καλογραμμένο και ικανοποιητικά ρεαλιστικό το φινάλε με τις απανωτές συμπτώσεις μου φάνηκε κάπως βιαστικό και τελικά μου χάλασε κάπως την πολύ καλή αρχική εντύπωση (χωρίς όμως, ευτυχώς, να καταστρέψει εντελώς το βιβλίο). Καθώς λοιπόν ήταν ένα βιβλίο που δύσκολα θα αποφάσιζα από μόνος μου να διαβάσω, πρέπει να ευχαριστήσω την Βάγγυ για την πρότασή της.
). Γενικά το βρήκα πολύ ευκολοδιάβαστο και θέτει πολλά ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με την θέση της γυναίκας σε μια ανδροκρατούμενη/παραδοσιακή κοινωνία αλλά και την φύση του έρωτα σε μια τέτοια κοινωνία. Θεωρώ όμως ότι ενώ το πρώτο 75% του βιβλίου ήταν πολύ καλογραμμένο και ικανοποιητικά ρεαλιστικό το φινάλε με τις απανωτές συμπτώσεις μου φάνηκε κάπως βιαστικό και τελικά μου χάλασε κάπως την πολύ καλή αρχική εντύπωση (χωρίς όμως, ευτυχώς, να καταστρέψει εντελώς το βιβλίο). Καθώς λοιπόν ήταν ένα βιβλίο που δύσκολα θα αποφάσιζα από μόνος μου να διαβάσω, πρέπει να ευχαριστήσω την Βάγγυ για την πρότασή της.@Κορτο, χαίρομαι που σου άρεσε το βιβλίο, και δε σε χάλασε. Η αλήθεια είναι ότι στο τέλος πέφτουν πολλά μαζεμένα αλλά επαληθεύει τον τίτλο του, Η αγάπη άργησε μια μέρα. ;) Κι εγώ τελικά δεν κρατηθηκα μέχρι το τέλος της εξεταστικής και ξεκίνησα ήδη το Σινταρτα, το οποίο είναι διαφορετικό από όσα έχω διαβάσει και με ιντριγκαρει πολύ! )) Ομως, θα το σχολιάσω ολοκληρωμένα στο τέλος, μην κάνουμε μισές δουλειές, απλώς θα το πάρω με αργό ρυθμό γιατί έχω και τα μαθηματα ενδιάμεσα.
)) Ομως, θα το σχολιάσω ολοκληρωμένα στο τέλος, μην κάνουμε μισές δουλειές, απλώς θα το πάρω με αργό ρυθμό γιατί έχω και τα μαθηματα ενδιάμεσα. @Νικόλα, θα ξεκινήσω να "ακούω" όταν πηγαινοέρχομαι στην δουλειά τους Δύσκολους Ερωτες του Καλβίνο. Επιτέλους, αγόρασα καινούργιο mp3 γιατί το παλιό τα'χε φτύσει. Ηδη άκουσα το εισαγωγικό σημείωμα που αναφέρεται στην ζωή του συγγραφέα.
Α, πουλάκι μου, και εσύ στο κλαμπ όσων ακούμε βιβλία; Άντε, να μαζευόμαστε σιγά σιγά, να πληθαίνουμε και να αυξανόμαστε και να κολλάμε και άλλους με την τρέλα μας!
@Καστάλιά μου, θα σε απογοητεύσω αλλά δεν είμαι στο κλαμπ αυτό 
είμαι παραδοσιακή όσον αφορά στην αναγνωση, θέλω να κρατάω το βιβλίο στο χέρια μου. Ούτε τα e-book μ' αρέσουν. Είναι η πρώτη φορά που "ακούω" βιβλίο. Είπα να το δοκιμάσω μια που έτυχε να το κατεβάσω δωρεάν από ένα σάιτ και δεν θα ήθελα να δώσω κι άλλα λεφτά για να αγοράσω βιβλία αυτή την περίοδο.
Μακάρι βέβαια να μου αρέσει σαν εμπειρία και να "ακούσω" κι άλλα γιατί οικονομικά τουλάχιστον συμφέρει.
είμαι παραδοσιακή όσον αφορά στην αναγνωση, θέλω να κρατάω το βιβλίο στο χέρια μου. Ούτε τα e-book μ' αρέσουν. Είναι η πρώτη φορά που "ακούω" βιβλίο. Είπα να το δοκιμάσω μια που έτυχε να το κατεβάσω δωρεάν από ένα σάιτ και δεν θα ήθελα να δώσω κι άλλα λεφτά για να αγοράσω βιβλία αυτή την περίοδο. Μακάρι βέβαια να μου αρέσει σαν εμπειρία και να "ακούσω" κι άλλα γιατί οικονομικά τουλάχιστον συμφέρει.
Τελείωσα λοιπόν κι εγώ με το ένα απο τα βιβλία της Μεταλλαγμένης!!! Τον Σωσία!!! Μου άρεσε πολύ και πραγματικά ήταν ένα βιβλίο που δεν θα διάβαζα αν δεν έπαιρνα μέρος σε αυτό το παιχνίδι!! Θα πω την γνώμη μου αναλυτικά στο σχετικό νήμα της όμορφης παρουσίασης της Μετ!!!
Λέω να συνεχίσω με το "Λουλούδι της ερήμου".
Λέω να συνεχίσω με το "Λουλούδι της ερήμου".
@Κορτο, κατεφθασα. Αν και άργησα ολίγον τι, τελείωσα το Σινταρτα το οποίο το βρήκα πάρα πολύ ωραιο. )) Αυτά που κράτησα εγώ από το βιβλίο ειναι τα εξής, με μια μινι ανάλυση γιατί συνειδητοποίησα πως παρόλο που είμαι ένα χρόνο στη Λέσχη, είναι η πρώτη φορά που σχολιάζω πιο αναλυτικά ένα βιβλίο. Αυτό που κράτησα λοιπόν, το μεγαλύτερο μυστικό είναι μέσα μας. Είναι ο ίδιος ο εαυτός μας, κανένας δν μπορεί να μας μάθει για το Εγώ μας αν δν το μάθουμε οι ίδιοι. Αυτό είναι ένα από τα κυριότερα μηνύματα, που θέλει να σου περάσει το βιβλίο. Και το καταφέρνει με εξαιρετικό τρόπο. Η γραφή του Εσσε, είναι περιγραφική χωρίς όμως να κουράζει, μα αντίθετα σε ξεκουραζει. Η ανακάλυψη του εαυτού μας, είναι το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής μας. Παρ' όλα αυτά, κόσμος των αισθήσεων είναι δυνατός, όσο τον περιφρονείς, τόσο σε τραβάει μέσα του. Και όταν σε ρουφήξει είναι δύσκολο να βγεις. Καθόμαστε στα σίγουρα και στα εύκολα δίχως να καταλαβαίνουμε πως μέρα με τη μέρα, καιρό με το καιρό, κατατρώει το είναι μας, μαυρίζει την ψυχή μας. Θέλει δύναμη να ξεφύγεις από τον κόσμο αυτό, κυρίως αμα απειχες χρόνια και έπεσες με τα μούτρα. Όμως δεν είναι αδύνατο, αρκεί να δεις τον εαυτό σου, να πιστέψεις σε αυτόν ή να σταματήσεις να πιστεύεις στον κόσμο αυτόν. "Οχι, ποτέ πια δε θα πιστέψω, όπως έκανα κάποτε με μεγάλη ευχαρίστηση, πως ο Σινταρτα είναι σοφός!", λέει σε κάποια φάση ο Εσσε με το προσωπείο του Σινταρτα, ας μην έχουμε λοιπον, μεγάλη ιδέα για τον εαυτό το μας, ότι τα ξέρουμε όλα, πάντα υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε και θα μάθουμε στην πορεία της ζωής μας. Ενα πανέμορφο ταξίδι, ενός νεαρού Βραχμανου, ένα ινδικό παραμύθι, γεμάτο νοήματα.Τελειώνοντας, μας επισημαινει(δεν κάνω σποιλερ) πως οταν κάτι το κυνηγάμε πολύ, χάνουμε την ουσία των πραγμάτων, χάνουμε αυτό που πραγματικά θα μας βοηθήσει γιατί πολύ απλά δεν ήταν αυτό που ψάχναμε, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μας. Οπότε, ας μην κοιτάμε τον προορισμό, ας απολαμβάνουμε απλώς το ταξιδι!!
Πραγματικα Κορτο, απόλαυσα κάθε στιγμή ανάγνωσης του, και σε ευχαριστώ και εγώ με τη σειρά μου που το πρότεινες γιατί πέρα του ότι δε θα το έπαιρνα μόνη μου γιατί δεν το ήξερα καν το βιβλίο, μου έμαθες επισης και το Εσσε, του οποίου η γραφή κι ο οιρμος με κρατούσαν διαρκώς σε εγρήγορση!!
)) Αυτά που κράτησα εγώ από το βιβλίο ειναι τα εξής, με μια μινι ανάλυση γιατί συνειδητοποίησα πως παρόλο που είμαι ένα χρόνο στη Λέσχη, είναι η πρώτη φορά που σχολιάζω πιο αναλυτικά ένα βιβλίο. Αυτό που κράτησα λοιπόν, το μεγαλύτερο μυστικό είναι μέσα μας. Είναι ο ίδιος ο εαυτός μας, κανένας δν μπορεί να μας μάθει για το Εγώ μας αν δν το μάθουμε οι ίδιοι. Αυτό είναι ένα από τα κυριότερα μηνύματα, που θέλει να σου περάσει το βιβλίο. Και το καταφέρνει με εξαιρετικό τρόπο. Η γραφή του Εσσε, είναι περιγραφική χωρίς όμως να κουράζει, μα αντίθετα σε ξεκουραζει. Η ανακάλυψη του εαυτού μας, είναι το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής μας. Παρ' όλα αυτά, κόσμος των αισθήσεων είναι δυνατός, όσο τον περιφρονείς, τόσο σε τραβάει μέσα του. Και όταν σε ρουφήξει είναι δύσκολο να βγεις. Καθόμαστε στα σίγουρα και στα εύκολα δίχως να καταλαβαίνουμε πως μέρα με τη μέρα, καιρό με το καιρό, κατατρώει το είναι μας, μαυρίζει την ψυχή μας. Θέλει δύναμη να ξεφύγεις από τον κόσμο αυτό, κυρίως αμα απειχες χρόνια και έπεσες με τα μούτρα. Όμως δεν είναι αδύνατο, αρκεί να δεις τον εαυτό σου, να πιστέψεις σε αυτόν ή να σταματήσεις να πιστεύεις στον κόσμο αυτόν. "Οχι, ποτέ πια δε θα πιστέψω, όπως έκανα κάποτε με μεγάλη ευχαρίστηση, πως ο Σινταρτα είναι σοφός!", λέει σε κάποια φάση ο Εσσε με το προσωπείο του Σινταρτα, ας μην έχουμε λοιπον, μεγάλη ιδέα για τον εαυτό το μας, ότι τα ξέρουμε όλα, πάντα υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε και θα μάθουμε στην πορεία της ζωής μας. Ενα πανέμορφο ταξίδι, ενός νεαρού Βραχμανου, ένα ινδικό παραμύθι, γεμάτο νοήματα.Τελειώνοντας, μας επισημαινει(δεν κάνω σποιλερ) πως οταν κάτι το κυνηγάμε πολύ, χάνουμε την ουσία των πραγμάτων, χάνουμε αυτό που πραγματικά θα μας βοηθήσει γιατί πολύ απλά δεν ήταν αυτό που ψάχναμε, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μας. Οπότε, ας μην κοιτάμε τον προορισμό, ας απολαμβάνουμε απλώς το ταξιδι!! Πραγματικα Κορτο, απόλαυσα κάθε στιγμή ανάγνωσης του, και σε ευχαριστώ και εγώ με τη σειρά μου που το πρότεινες γιατί πέρα του ότι δε θα το έπαιρνα μόνη μου γιατί δεν το ήξερα καν το βιβλίο, μου έμαθες επισης και το Εσσε, του οποίου η γραφή κι ο οιρμος με κρατούσαν διαρκώς σε εγρήγορση!!
@Νικόλα, οι Δύσκολοι Ερωτες, με δυσκόλεψαν πολύ τελικά.
"Ακουσα" μόνο 5 από τις ιστορίες . Την Περιπέτεια ενός Στρατιώτη, την Περιπέτεια μιας κολυμβήτριας, την Περιπέτεια ενός υπαλλήλου και λίγο την Περιπέτεια ενός φωτογράφου από την συλλογή ‘Ιστορίες Αγάπης και Μοναξιάς’ και μια ιστορία με αγγλικό τίτλο The Transit Bed (στο ηχητικό βιβλίο δεν αναφέρθηκε ο ελληνικος τίτλος) από την συλλογή ‘Μεταπολεμικές Ιστορίες’.
Το σταμάτησα όμως όχι γιατί θεωρώ ότι είναι κακό ή ότι δεν έχει ταλέντο ο Καλβίνο (εξάλλου θεωρείται ένας απ’ τους σημαντικοτερους λογοτέχνες του 20ου αιώνα και μάλιστα τον έχουν αποκαλέσει και «σύγχρονο κλασσικό») αλλά γιατί προσωπικά τα βιβλία που έχουν να κάνουν με πολύ ερωτικό συναίσθημα, ανάλυση ερωτικών σχέσεων κτλ δεν με τραβάνε. Κρίνοντας αποκλειστικά και μόνο από την θεματολογία (και το τονίζω για να μην φρικάρεις Νικόλα) νομίζω ότι είναι πιο πιθανό να αρέσει σε κάποιον που διαβάζει αυτό που συνήθως αποκαλείται «γυναικεία λογοτεχνία». Σε έναν τέτοιο θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα για να πάει και ένα επίπεδο παραπάνω από πολλά βιβλία του είδους, που μπορεί να είναι επιφανειακά, χωρίς βάθος και ουσία κτλ. Εννοείται ότι δεν υπονοώ τίποτα υποτιμητικό για την γυναικεία λογοτεχνία, μην πέσετε να με φάτε οι φαν του είδους.
Επίσης, τον βρήκα υπεραναλυτικό βρε παιδί μου. Θα έλεγε κανείς πως αφού διαβάζω Κινγκ θα ήμουν συνηθισμένη σ’ αυτό, αλλά πραγματικά με τον Καλβίνο τα’ δα όλα. Ειδικά στην Περιπέτεια ενός Στρατιώτη κόντεψα να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα
. Δεν αντιλέγω ότι εμβαθύνει στους χαρακτήρες και ότι είναι απίστευτα ζωντανός και παραστατικός ο τρόπος περιγραφής του, σαν να βλέπεις την σκηνή μπροστά σου, αλλά από ένα σημείο και μετά, βρήκα υπερβολική την τόση ανάλυση.
Αυτό που μου έμεινε από την σύντομη εμπειρία μου με τον Καλβίνο είναι ότι του άρεσε να γράφει για απλούς, καθημερινούς ανθρώπους και καταστάσεις γι’ αυτό είναι πολύ εύκολο να ταυτιστείς με τους ήρωές του. Τον απασχολούσαν πολύ θέματα όπως η μοναξιά, οι ανεκπλήρωτοι πόθοι και όνειρα, οι καταδικασμένοι έρωτες και ο φόβος του να υπερβεί κάποιος τον εαυτό του για να κατακτήσει την ευτυχία. Οι ήρωες του έχουν κατά κάποιο τρόπο μια τραγικότητα γιατί, από μόνοι τους, βουλιάζουν σε όλα τα παραπάνω χωρίς ελπίδα διαφυγής . Ειδικά η πρώτη ιστορία μου θύμισε ένα τσιτάτο, που είχα ακούσει σε μια παλιά διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας «Η μεγαλύτερη απόσταση είναι αυτή για να πλησιάσεις τον άλλον». Γενικά, μου έφεραν μια μελαγχολία οι ιστορίες του γιατί δείχνουν, χωρίς προσπάθεια ωραιοποίησης, πόσο δύσκολες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
Σε κάθε περίπτωση, χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον συγγραφέα και να ασχοληθώ με ένα βιβλίο που δεν θα επέλεγα εξάλλου αυτός είναι και ο σκοπός του συγκεκριμένου νήματος. Δεν ξέρω αν θα ξαναδιαβάσω Καλβίνο, ίσως μόνο αυτό το βιβλίο, που με ψήνει αρκετά.
Εντωμεταξύ, άσχετο αλλά ψήνεστε να ξεκινήσουμε καινούργιο γύρο??
"Ακουσα" μόνο 5 από τις ιστορίες . Την Περιπέτεια ενός Στρατιώτη, την Περιπέτεια μιας κολυμβήτριας, την Περιπέτεια ενός υπαλλήλου και λίγο την Περιπέτεια ενός φωτογράφου από την συλλογή ‘Ιστορίες Αγάπης και Μοναξιάς’ και μια ιστορία με αγγλικό τίτλο The Transit Bed (στο ηχητικό βιβλίο δεν αναφέρθηκε ο ελληνικος τίτλος) από την συλλογή ‘Μεταπολεμικές Ιστορίες’.
Το σταμάτησα όμως όχι γιατί θεωρώ ότι είναι κακό ή ότι δεν έχει ταλέντο ο Καλβίνο (εξάλλου θεωρείται ένας απ’ τους σημαντικοτερους λογοτέχνες του 20ου αιώνα και μάλιστα τον έχουν αποκαλέσει και «σύγχρονο κλασσικό») αλλά γιατί προσωπικά τα βιβλία που έχουν να κάνουν με πολύ ερωτικό συναίσθημα, ανάλυση ερωτικών σχέσεων κτλ δεν με τραβάνε. Κρίνοντας αποκλειστικά και μόνο από την θεματολογία (και το τονίζω για να μην φρικάρεις Νικόλα
) νομίζω ότι είναι πιο πιθανό να αρέσει σε κάποιον που διαβάζει αυτό που συνήθως αποκαλείται «γυναικεία λογοτεχνία». Σε έναν τέτοιο θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα για να πάει και ένα επίπεδο παραπάνω από πολλά βιβλία του είδους, που μπορεί να είναι επιφανειακά, χωρίς βάθος και ουσία κτλ. Εννοείται ότι δεν υπονοώ τίποτα υποτιμητικό για την γυναικεία λογοτεχνία, μην πέσετε να με φάτε οι φαν του είδους.Επίσης, τον βρήκα υπεραναλυτικό βρε παιδί μου. Θα έλεγε κανείς πως αφού διαβάζω Κινγκ θα ήμουν συνηθισμένη σ’ αυτό, αλλά πραγματικά με τον Καλβίνο τα’ δα όλα. Ειδικά στην Περιπέτεια ενός Στρατιώτη κόντεψα να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα
με αυτό το δαχτυλάκι που μια ώρα για να ενωθεί με το υπόλοιπο χέρι για να πιάσει το μπούτι της χήρας 
Αυτό που μου έμεινε από την σύντομη εμπειρία μου με τον Καλβίνο είναι ότι του άρεσε να γράφει για απλούς, καθημερινούς ανθρώπους και καταστάσεις γι’ αυτό είναι πολύ εύκολο να ταυτιστείς με τους ήρωές του. Τον απασχολούσαν πολύ θέματα όπως η μοναξιά, οι ανεκπλήρωτοι πόθοι και όνειρα, οι καταδικασμένοι έρωτες και ο φόβος του να υπερβεί κάποιος τον εαυτό του για να κατακτήσει την ευτυχία. Οι ήρωες του έχουν κατά κάποιο τρόπο μια τραγικότητα γιατί, από μόνοι τους, βουλιάζουν σε όλα τα παραπάνω χωρίς ελπίδα διαφυγής . Ειδικά η πρώτη ιστορία μου θύμισε ένα τσιτάτο, που είχα ακούσει σε μια παλιά διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας «Η μεγαλύτερη απόσταση είναι αυτή για να πλησιάσεις τον άλλον». Γενικά, μου έφεραν μια μελαγχολία οι ιστορίες του γιατί δείχνουν, χωρίς προσπάθεια ωραιοποίησης, πόσο δύσκολες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
Σε κάθε περίπτωση, χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον συγγραφέα και να ασχοληθώ με ένα βιβλίο που δεν θα επέλεγα εξάλλου αυτός είναι και ο σκοπός του συγκεκριμένου νήματος. Δεν ξέρω αν θα ξαναδιαβάσω Καλβίνο, ίσως μόνο αυτό το βιβλίο, που με ψήνει αρκετά.
Εντωμεταξύ, άσχετο αλλά ψήνεστε να ξεκινήσουμε καινούργιο γύρο??
Last edited: